The Ecumenical Patriarchate of Constantinople: A Story of Survival

The Haghia Yorgi (Ste Georges church) of the Ecumenical Patriarchate, Fener.

As far as I remember, I was always intrigued by the "Ecumenical" Patriarchate of the Orthodox Church based in Istanbul. So often I would read or hear on the news: ''The Ecumenical Patriarch Athenagoras today had a meeting with the Pope'' or ''Athenagoras today met with this or that president''.

But who is this enigmatic Patriarch and his Patriarchate? I would always ask. Questions puzzling me at my tender age... To make the matters even more complicated, the Armenian translation of the Patriarchate’s title contains the word ''Diyezeragan'', a vague translation of universal/ ecumenical/Cosmopolitan. hardly an easy job to describe!

Moreover, the Greek word ‘’Ecumenical’’ has always sounded a bit funny to me. The sight of an old and bearded Greek Patriarch residing in Istanbul where there are almost no Greeks left added to the puzzle. Therefore, visiting the Holy See of the Ecumenical Patriarchate was very exciting to me to learn and understand more.

Since the Byzantine Empire and the Ottoman conquerors, this original Orthodox Patriarchate has always been present. When Constantinople became the capital of the Eastern Roman Empire, a series of church councils and events elevated New Rome’s (Constantinople) Bishop to its current position of Patriarch. The Fourth Ecumenical council of Chalcedon in 451 A.D. confirmed the Patriarchate as only second in importance to the Bishop (Pope) of Rome. (Note:Chalcedon or today's Kadikoy is situated on the Asian side of the city. Kaghketon in Armenian).

The Great Schism, or the division of the Eastern Orthodox and Latin west in 1054 AD, established the Constantinople Patriarch as de facto leader of the Orthodox Church. Subsequently numerous pan-Orthodox meetings and synods were held under the auspices of the Ecumenical Patriarch. Naturally with the fall of the Byzantine Empire naturally the Patriarchate was greatly weakened remaining under Ottoman rule, and It was literally expelled from the Haghia Sofia by the Ottoman conquerors. The orphaned, unwanted and homeless Patriarchate then wandered from one host church to another for long decades. It finally established in its present location in 1599 AD, 146 years after the conquest. since that date the Church of Saint Georges and the adjacent Patriarchate buildings have since been the headquarters. They are located on a hill on the south shore of the Golden Horn (European side of the city) in the Fener (Phanar) district about 7 km west of Haghia Sofia and the Topkapi. The Phanar district at the time was mostly inhabited by non Turks, mostly Greeks and Jews, and was therefore a rather logical choice.

Despite of all these historical hardships and setbacks, the Ecumenical Patriarchate has always managed to hold on to a great prestige, some real power and considerable moral authority in the Christian church worldwide. After the Ottoman conquest, naturally the Patriarchate lost more and more power and authority to other arising and independent minded rival Patriarchates such as Athens and Moscow. Much maligned, sometimes ridiculed and weakened, but the Ecumenical Patriarchate is still respected as the ''First among equals'', a brilliant formula in order to preserve a semblance of ''peace'' among all the rival Orthodox Patriarchates and their flocks. The relationship with the emerging rival Patriarchates in the Orthodox world has not been easy, but nobody seriously questions Ecumenical Patriarchate's moral authority which is deeply anchored in history and geography.

Pope Benedict XVI, left, and Ecumenical Patriarch Bartholomew I at the Ecumenical Patriarchate at the Patriarchate in Istanbul, Turkey, Thursday, Nov. 30, 2006. The Greek ''East'' meets the Latin "West''.


On the other hand, the relationship of the Patriarchate with the successive Turkish governments has also been consistently tense throughout the ages. It is to be noted that the Turkish authorities recognise the Patriarchate by the minimalist "Patriarchate of Phanar" title, sounding like a mere ''neighbourhood'' institution and not much more. The Turkish government officially does not recognize the wider importance of the Patriarchate, nor does it recognise any of its supposed jurisdictions outside its limited and local territory. The Patriarchate is considered an authority over the very small flock of around 2500 Greeks residing in Istanbul, that is not much more than a simple "Milletbashi", the spiritual leader of a local millet (nation or ethnic group).



The Theological college near the Patriarchate in Fener, Istanbul.

Απεβίωσε ο διπλωμάτης Βύρων Θεοδωρόπουλος

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών ο διακεκριμένος διπλωμάτης πρέσβης ε.τ. Βύρων Θεοδωρόπουλος, ο οποίος είχε πλούσια υπηρεσιακή, συγγραφική και ακαδημαική δραστηριότητα. Το 1946 έγινε δεκτός στο Διπλωματικό Σώμα και υπηρέτησε στις Μόνιμες Αντιπροσωπείες στον OΗΕ και στο ΝΑΤO, ως Πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη την εποχή των Σεπτεμβριανών το 1955 , ως Σύμβουλος Πρεσβείας στην Αγκυρα και ως Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια. Από το 1965, με το βαθμό του πρεσβευτή, διατέλεσε Διευθυντής των Τουρκικών και Κυπριακών Υποθέσεων, Πρέσβης στον Καναδά, Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και Μόνιμος Αντιπρόσωπος στο ΝΑΤO. Από το 1976 έως το 1981, οπότε και συνταξιοδοτείται, διορίστηκε Μόνιμος Υπηρεσιακός Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών και παράλληλα πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Από το συγγραφικό του έργο, το βιβλίο με τίτλο "Oι Τούρκοι και Εμείς" βραβεύτηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών ενώ ξεχωρίζουν: "Το Κυπριακό. Μια Ενδοσκόπηση", "Σκέψεις και προβληματισμοί για την εξωτερική μας πολιτική", "Θουκυδίδης Επίκαιρος", "Σύνορα. Η μεταβαλλόμενη σημασία της εδαφικής κυριαρχίας", "Το Παράλογο στις διεθνείς σχέσεις" κ.ά.


Γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε του γείτονες
Του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου

Πριν από μερικά χρόνια σε ένα διεθνές συνέδριο στην Αττάλεια είχα εκφράσει την απορία μου, γιατί η Τουρκία αναλίσκεται σε σειρά επιθετικών εκδηλώσεων κατά της Ελλάδος, τη στιγμή που έχει τόσα άλλα προβλήματα, εσωτερικά και εξωτερικά. Εχει να κάνει με «δύσκολους» γείτονες, όπως το Ιράν και η Συρία, την ανωμαλία στο Ιράκ (που τότε μόλις άρχιζε), κλειστά σύνορα με την Αρμενία, βαθμιαία επανεμφάνιση της Ρωσίας στον Καύκασο. Και εσωτερικά με το μέγιστο θέμα των Κούρδων, την ταχύτατη αύξηση του πληθυσμού, την τεράστια διαφορά στάθμης ζωής ανάμεσα στη Βορειοδυτική και στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Υπό τις συνθήκες αυτές διερωτόμουν γιατί η Τουρκία επέλεξε τον δρόμο της αντιπαράθεσης με την Ελλάδα, που στο κάτω κάτω έδειξε πως θα τη βοηθούσε και στην ευρωπαϊκή της πορεία. Ο τούρκος ομιλητής, παλαιός συνάδελφος διπλωμάτης, που με διαδέχθηκε στο βήμα, με κατακεραύνωσε: «Ποιος είσαι εσύ που θα μας πεις ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής;». Σε μια τέτοια στάση, τι μπορείς να αντιτάξεις;
Αυτή τη σκηνή θα μπορούσα να την είχα περιλάβει στο βιβλίο που είχα γράψει, «Το Παράλογο στις Διεθνείς Σχέσεις». Ξεκινώντας από τα πολλά δείγματα ανθρώπινου παραλογισμού στην Ιστορία, από την παλαιότατη ως τη σύγχρονη, το βιβλίο παρουσιάζει τις πολλές και ποικιλόμορφες εκδηλώσεις του ανθρώπινου παραλογισμού που οδήγησε τόσο συχνά - και οδηγεί ακόμη - το διεθνές σύστημα σε συγκρούσεις, συμφορές, αίμα.
Οταν με ρωτούν τώρα αν η χώρα μας έχει λόγους να φοβάται την Τουρκία, η πρώτη μου απάντηση εξακολουθεί να είναι «Οχι». Γιατί λογικά δεν θα μπορούσε κανείς να βρει εύλογες αιτίες και κίνητρα που θα οδηγούσαν την Τουρκία σε μια επιθετική ενέργεια κατά της Ελλάδος. Μήπως εδαφική επέκταση; Μια χώρα πολλαπλάσια σε έκταση από την Ελλάδα δεν θα είχε λόγο να αναζητεί «ζωτικό χώρο» με την απόκτηση και άλλου εδάφους. Κυριαρχία στο Αιγαίο; Σε μια έκταση θαλάσσια και εναέρια, αναγκαστικά ανοιχτή στις διεθνείς επικοινωνίες, τι είδους συγκεκριμένα πλεονεκτήματα θα προσέφερε; Πρόληψη ελληνικής επιθετικότητας που θα ξεκινούσε από τα νησιά μας για να καταλάβει τα τουρκικά παράλια; Ούτε γι' αστείο. Με καμία λογική προσπέλαση δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί η συνεχιζόμενη υπό διάφορες μορφές τουρκική απειλή.
Μα τότε; Αναγκαστικά για να εξηγήσουμε κάπως αυτή τη στάση της Τουρκίας (στάση που μπορεί να είναι παράλογη, αλλά είναι μια πολιτική πραγματικότητα) πρέπει να αναζητήσουμε κίνητρα που ανάγονται στην ψυχολογία που έχει διαμορφώσει η Ιστορία. Γιατί πράγματι τόσο το ιστορικό παρελθόν των ελληνοτουρκικών σχέσεων όσο και μερικά μόνιμα χαρακτηριστικά της τουρκικής ψυχολογίας μπορούν, κατά ένα μέρος τουλάχιστον, να εξηγήσουν πώς αντιμετωπίζει η Τουρκία την Ελλάδα ή - καλύτερα - ο Τούρκος τον Ελληνα. Γιατί, μην ξεχνάμε, ο Τούρκος είδε τον «ραγιά» να αποκτά μόρφωση και πλούτο ως υπήκοος της Αυτοκρατορίας, τον είδε να κάνει την αρχή της έξωσης των Οθωμανών από τις ευρωπαϊκές του κτήσεις, να επεκτείνεται επανειλημμένως εδαφικά, αλλά τον είδε και να εκστρατεύει απειλητικά ως την καρδιά του τουρκικού έθνους. Είδε κατόπιν ως απειλή μια επέκταση του ελληνικού χώρου στα νότια παράλια της Τουρκίας, επέκταση που μόνο με την απειλή βίας και αργότερα ακόμη και με χρήση βίας μπόρεσε να αποτρέψει. Είδε ύστερα την Ελλάδα να γίνεται μέλος της Ευρώπης και, τέλος, να βάζει ακόμη και την Κύπρο, έστω και κολοβωμένη, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την ώρα που η Τουρκία συναντά από απροθυμία ως άρνηση στην ευρωπαϊκή της πορεία.
Τέτοιο ιστορικό υπόβαθρο δημιουργεί την ψυχολογία που υποθάλπει την επιθετικότητα. Και για έναν λαό που είναι υπερήφανος μέχρις αλαζονείας και βίαιος μέχρις ωριμότητας μια τέτοια αντίδραση απέναντι στην Ελλάδα δεν πρέπει να μας ξενίζει. Αλλά βεβαίως ούτε και να μας φοβίζει. Μπορεί η ΕΕ να μην εγγυάται τα σύνορά μας με κάποια στρατιωτική δύναμη, αλλά αποτελεί πάντως υπολογίσιμο ανασχετικό. Ενώ ταυτόχρονα περισπασμοί όπως στο Ιράκ, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ, η στάση της Τεχεράνης καθώς και η όλη ρευστότητα στη Μέση Ανατολή αποτελούν εστίες προβλημάτων πιο ανησυχητικών για την Τουρκία.
Ξαναγυρίζουμε στη σκέψη ότι λογικά μεν δεν θα έπρεπε να ανησυχούμε για το ενδεχόμενο να εκδηλωθεί η τουρκική επιθετικότητα εναντίον μας. Αλλά, πάλι, ας μην ξεχνάμε πως το στοιχείο του παραλόγου παίζει πολύ συχνά τον ρόλο του στο διεθνές σύστημα. Την επίδραση του στοιχείου αυτού στην τουρκική σκέψη και στάση δεν μπορούμε να την ελέγξουμε. Μπορούμε όμως να ρυθμίζουμε ανάλογα τη δική μας στάση. Ανάμεσα στον φόβο και στον εφησυχασμό πρέπει να υπάρχει η αυτοπεποίθηση. Ούτε το φάντασμα του «προαιώνιου εχθρού» ούτε οι εναγκαλισμοί σε στιγμές ευφορίας για την «εγκάρδια συνεννόηση». Η διατήρηση της σωστής αμυντικής ισορροπίας συνοδευμένη από τη διαρκή και κατάλληλη κινητικότητα στο διεθνές πεδίο και με σαφή οριοθέτηση των θέσεών μας παράλληλα με ανοιχτή διάθεση για συνεργασία είναι στοιχεία απαραίτητα.

ΤΑ ''NEOBYΖΑΝΤΙΝΑ'' ΚΟΛΠΑ στις ΗΠΑ

Στην Κληρικολαϊκή, αρχές Ιουλίου στην Ατλάντα, θα προσπαθήσουν οι του Βαρθολομαίου στις ΗΠΑ, να ''εγκριθεί'' η παραχώρηση περιουσιακών στοιχείων ενοριών στο Πατριαρχείο... Πολεμική στον αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, γιά να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις, με την χρησιμοποίηση και ομογενειακών ΜΜΕ-''μπακάλικων'' του γκέττο, με την γραφή ''θεολόγου'' που δημιούργησε και την κρίση την εποχή Σπυρίδωνα, παίζοντας παιχνίδια εις βάρος της Ομογένειας...Οι μητροπολίτες μας στις ΗΠΑ, φοβούμενοι τον διασυρμό, δεν αποδέχτηκαν την πρόσκληση να γίνουν Τούρκοι υπήκοοι... Η Ομογένεια, δεν ανέχεται άλλο τις ωμές παρεμβάσεις του οικουμ. Πατριάρχη, που στόχο έχουν την διάλυσή της... 'Υποπτη και η συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης, που ενώ γνωρίζει τα παιχνίδια, αδιαφορεί και συμπράττει με τον Βαρθολομαίο.

"Δυστυχώς, οι δύο λαοί ('Ελληνες και Τούρκοι) διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων, όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές" Η δήλωσή του αυτή (Οκτ. '91) ΔΕΝ έχει διαψευστεί ποτέ από τον οικουμενικό Πατριάρχη. Ο Βαρθολομαίος εκλέγηκε στις 22 Οκτ. 1991 και ενθρονίσθηκε στις 2 Νοεμ. 1991. Τελευταία, απαιτεί (και) από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής την παραχώρηση περιουσιακών στοιχείων ενοριών-κοινοτήτων, που έχτισαν οι 'Ελληνες μετανάστες, στο Πατριαρχείο, δηλ. τυπικά σ' ένα τουρκικό 'Ιδρυμα, ενώ ζήτησε και από τους μητροπολίτες να γίνουν Τούρκοι υπήκοοι. Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν θετικά ήταν οι μητροπολίτες Κρήτης, που βιάζονται να βάλουν ''φέσι''. Το Πατριαρχείο, εισπράττει επίσης μεγάλα ποσά, χώρια η χρηματοδότηση από την ελληνική κυβέρνηση, τα οποία παραμένουν σε τουρκικές τράπεζες ή σ' ελβετικές.

''Ψάχνεται'' ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος «Τα αισθήματα εκτιμήσεως και αγάπης του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο εξέφρασε κατ' επανάληψιν η Α. Θ. Παναγιότης ο Πατριάρχης κατά την πολυήμερη επίσκεψή Του εις την Αμερική το παρελθόν Φθινόπωρο, εξ αφορμής και της συμπληρώσεως δέκα ετών αγλαοκάρπου αρχιεπισκοπείας της αυτού Σεβασμιότητος» (από πρόσφατη ανακοίνωση οικουμ. Πατριαρχείου, γιά άλλο ζήτημα)... Παρόμοια ''αισθήματα'' ο Βαρθολομαίος έκφραζε και πριν 15 χρόνια προς το πρόσωπο του μακαριστού Ιάκωβου και πριν 11 χρόνια προς το πρόσωπο του πρ. αρχιεπίσκοπου Σπυρίδωνα... Στον 'Oμηρο, η ροδιά επαινείται ως «αγλαόκαρπος» (Οδυσ. η' 115, λ. 590), ενώ στον μύθο του Αισώπου «Ροιά και μηλέα και βάτος», η ροδιά ερίζει με τη μηλιά για το ποιά από τις δύο παράγει καλύτερα φρούτα. Υποθέτουμε το ''σεπτόν'' Πατριαρχείο εννοεί ''φρούτα'' τους νεόπλουτους στις ΗΠΑ που ''τ' ακουμπάνε'' του οικουμενικού μας.

H ''κρίση'' στην εκκλησία μας στις ΗΠΑ και τα ''μαγειρέματα'' του Πατριαρχείου - Προς τί (και γιατί) ο συνεχής διασυρμός του αρχιεπίσκοπου Αμερικής κ. Δημητρίου από το Φανάρι; - Γιατί οι πατριαρχικοί ''παράγοντες'' εξανίστανται ''δι' ασήμαντον αφορμήν''. - Πώς έκοψαν την σύνταξη του πρ. αρχιεπίσκοπου Αμερικής Σπυρίδωνα, δείχνοντας το μη φιλάνθρωπο πρόσωπό τους. - Γιατί δεν πρέπει να δοθούν τα περιουσιακά στοιχεία των Ελληνορθόδοξων Αμερικής στο Φανάρι. - Πώς και υπό ποιούς όρους θα πρέπει να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης. - Να πάρουν οι ιεράρχες του Θρόνου την τουρκική υπηκοότητα ή όχι; Ουσιαστικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, από την συγγραφέα- δημοσιογράφο, Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη στο ραδιόφωνο του ''Κ'', 24-7Radio.us... (Ακούστε )

http://www.kalami.net/

A New Kind of Lobbyists: Kurdish Lobbyists versus Turkish Muslim Missionaries Lobbyists in the USA (Gulen’s Missionaries)

Kurdishaspect.com - By Dr.Aland Mizell

There is an old phrase that says ten people who speak make more noise than a hundred thousand who are silent. For many years in the United States, Armenian lobbyists and Greek lobbyists were more effective than Turkish ones. The American and European Union publics have always taken the opposite position on issues related to Turkey, such as on the Armenian genocide, Cypriots issues, Kurdish issues and human rights, among others. However, lately this leaning has changed. Today Fethullah Gülen has taken advantage of American and Western democracy to use its strengths for his own good trying to change the Western and the American image of Turkey. In other words, Gülen is trying to defeat the Western and American culture with their own weapon of democracy turning it against them. For example, lobbying in democratic systems is the right to influence legislations, a right that is protected under the First Amendment to the U.S. Constitution: Congress shall make no law abridging the right of the people to petition the government to address their need. Therefore the protection assumes that people should be involved in the decision-making process that will affect them. It is a political fact that the American capitalist system of government is one which relies on lobbying within the American traditional political system. It is considered a political value and thus legitimates manipulating the government as well as Congress for achieving a political, economical, cultural, or social view. This kind of political system allows for its weakness of being manipulated by lobbyists and interest groups. The ideas of lobby legitimacy and legality of lobbyists are rational as long as they serve the interest of the American people. By contrast, the Gülen lobbyists serve an ideology that wills to rule the world and thus does not serve the American people’s interest but instead jeopardizes American national security, interests, and subsequently world peace. Gulen’s followers offer scholarships targeting minorities, especially African – American college students who want to study in Turkey. His supporters use the race card to target African Americans because of the historicity of slavery, and they claim that Islam does not welcome slavery and that there is no racism under the tenets of Islam. Using that rationale to recruit Blacks, Latinos, Native Americans, and other minorities in the USA, Gülen also notices that the African- American community is on the rise in its place in the American society. However, back in early 90s during his first trip to USA, Gülen claimed that America would be destroyed by the African – Americans. Now, however, racial dynamics have changed, particularly solidified by the election of President Obama.

Since Gülen is exiled to the USA from his home country because of its charge that he attempted to overthrow the secular government of Turkey, Gulen’s community in the USA takes a more active role in lobbying activities, spurred by his presence. Of course before the Justice and Development Party (AK Party) with its Muslim government came to power, Gülen did not get support from the Turkish secular government. Rather, his movement was under scrutiny by a government operating under Ataturk’s secularism. But today under the Islamic AK Party the relationship is different because President Gull and Prime Minister Endogen publically called Gulen’s followers “Ottoman soldiers” who go everywhere.

A rational person will ask what kind of history does Gülen teach at his schools? The Turkish government gives more than 3 million in endowment grants to leading American universities trying to buy academic freedom from the dark passage of the Armenian genocide. According to most historians, Armenians were massacred in a deliberate extermination of program by the Ottoman Empire during World War II. So at his schools Gülen teaches revisionist history by giving grants to many leading universities in the United States to ensure that they also teach a revisionist history that this genocide never happened, that fewer Armenians died, and those did because the Armenians first revolted against the Turks, resulting in a tragic civil war. Also according to his revisionist history, Turks never denied Kurdish rights; it is all the Kurds’ fault. Turks never did anything wrong, because the Ottoman Turks were angelic and sinless, the most peaceful empire. As such, it should be established, he argues, once again, this time not by using the sword but by using the pen. The pen would include lobbying activities carried out by an independent civil society of organizations such as NGOs, taking advantage of democracy in its freedom of speech and celebration of equality, trapping the unsuspecting in interfaith dialogues under the face of tolerance although he himself is not the most tolerant person, and using, in addition to interfaith dialogues, Turkish cultural centers, Turkish cultural associations, the Rumi forum, the Niagara Foundation, business associations, the Interfaith Institute, cooking classes, newspapers, a television station, magazines, and Hollywood. In addition, he has infiltrated the U.S bureaucracy, the CIA, the FBI, NSA. Other key tactics are using high profile people as spokespersons, such as Bill Clinton, holding conferences to promote his ideas, although he never invites the opposition who will object his position to these conferences. Further, every year he brings his followers from Turkey and Central Asian countries to study as undergraduate and graduate students in the USA and directing them to receive scholarships at the prestigious universities to disseminate their Islamic mission. Gülen knows that they cannot achieve these goals in Turkey. They can only be achieved under the Western and American democratic systems. Gülen has opened more than 90 charter schools in almost every state in the USA. One wonders why? What kind of history do they teach? What is their purpose? The list of schools follows:

Arizona

Schools Operated by Daisy Education Corporation

Sonoran Science Academy-Tucson Middle-High School 2325 W Sunset Rd., Tucson, AZ 85741

Sonoran Science Academy-Tucson Elementary School 2325 W Sunset Rd., Tucson, AZ 85741

Sonoran Science Academy-Broadway Kindergarten - Grade 8 6880 E Broadway Blvd., Tucson, AZ 85710

Sonoran Science Academy-Phoenix Kindergarten - Grade 10 4837 E McDowell Rd., Phoenix, AZ 85008

Daisy Early Learning Academy 2325 W Sunset Rd., Tucson, AZ 85741

Davis Monthan Air Force Base *Opening 2009*

Arkansas

Lisa Academy

Lisa Academy-North

California

Magnolia Science Academy 1 Magnolia Science Academy 2

Magnolia Science Academy 3

Magnolia Science Academy 4

Magnolia Science Academy 5

Magnolia Science Academy San Carlos

Momentum Middle School

Bay Area Technology School (Bay Tech)

Pacific Technology School-San Juan

Pacific Technology School-Santa Ana

Colorado

Lotus School for Excellence

Florida

Orlando Science Middle School

River City Science Academy

Sweetwater Branch Academy

Stars Middle School

Georgia

Fulton Science Academy

Technology Enriched Accelerated Charter High School

Illinois

Science Academy of Chicago

Chicago Math and Science Academy Secondary School

Indiana

Operated by Concept Schools, Inc.

Indiana Math and Science Academy

Louisiana

Abramson Science and Technology

Maryland

Chesapeake Science Point

Massachusetts

Pioneer Charter School of Science

Missouri

Brookside-Frontier Math and Science School

Brookside Charter and Day School

Nevada

Coral Academy of Science-Las Vegas

Coral Academy of Science-Reno Secondary School

Coral Academy of Science- Reno Elementary School

New Jersey

Bergen Arts and Science Charter School

Paterson Charter School for Science and Technology

Tuition Schools

Pioneer Academy of Science

Ohio

Operated by Concept Schools, Inc.

Horizon Science Academy-Cincinnati

Horizon Science Academy-Cleveland

Horizon Science Academy-Cleveland

Horizon Science Academy-Cleveland

Horizon Science Academy-Columbus

Horizon Science Academy-Columbus

Horizon Science Academy-Columbus

Horizon Science Academy-Dayton

HORIZON SCIENCE ACADEMY - DENISON

HORIZON SCIENCE ACADEMY -

HORIZON SCIENCE ACADEMY - TOLEDO

Noble Academy-Columbus

Noble Academy-Cleveland

Oklahoma

Schools operated under the Cosmos Foundation, TX.

Dove Science Academy-OKC Secondary

Dove Science Academy-OKC Elementary School

Dove Science Academy-Tulsa

Tuition school affiliated with Raindrop Turkish House

Bluebonnet Learning Center of Tulsa

Pennsylvania

Truebright Science Academy

Tuition School:

Snowdrop Science Academy

Texas

Operated by The Cosmos Foundation

Harmony Science Academy-

Harmony School of Science-Austin

Harmony Science Academy-North Austin

Harmony Science Academy-Beaumont

Harmony Science Academy-Brownsville

Harmony Science Academy-Bryan/College Station

Harmony Science Academy-Dallas

Harmony Science Academy-Dallas

Harmony Science Academy- El Paso

Harmony Science Academy-Fort Worth

Harmony Science Academy-Grand Prairie

Harmony Science Academy-Houston

Harmony School of Excellence-Houston

Harmony School of Innovation-Houston

Harmony School of Science-Houston

Harmony Science Academy-Northwest

Harmony Science Academy-Laredo

Harmony Science Academy-Lubbock

Harmony Science Academy-San Antonio

Harmony Science Academy-Waco

Texas Gulf Institute Career Center Adult

Riverwalk Education Foundation, Inc.

School of Science and Technology

School of Science and Technology-San Antonio

School of Science and Technology-Corpus Christi

Tuition schools affiliated with Raindrop Turkish House

Bluebonnet Learning Center of Houston

Bluebonnet Learning Center of Dallas

Bluebonnet Learning Center of El Paso

Utah

Beehive Science and Technology Academy Secondary School

Wisconsin

Wisconsin Career Academy

Sun Tzu, a famous Chinese philosopher said, “Those who do not know the plans of competitors cannot prepare alliances. Those who do not use the local guides cannot take advantage of the ground.’’ Gülen knows who his enemy is and knows how to manipulate and take advantage of the ground. I believe the Kurds could do the same thing as long as they stop giving petty excuses and blaming each other for political reasons. The Kurds must be united for their common good; otherwise they will lose this opportunity as well soon. If they are not active now, when will they be? The Kurds have more reasons to be active. Why cannot the Kurds be active like Gulen’s missionaries are? Kurds have gone through so many atrocities, and much injustice, cruelty, oppression, and denial of the right to live like the rest of humanity. Once in his State of the Union address to the Mexican people in 2007, President Felipe Calderon said, “Mexico does not stop at its border; wherever there is a Mexican, there is Mexico.” This should be true for all the Kurds as well. The region of Kurdistan does not stop at its border; wherever there is a Kurd, there must be a Kurdish region. Wherever Kurds go, whatever they do, they should represent the Kurdish culture and interests. Every Kurd should bring a Kurd from the home country to the West or to America because in the home country they are being blocked by the regimes, so we need to encourage them to expatriate Kurds so they can speak for Kurdistan freely. One of the way Kurds will be more successful in terms of lobbying is for Kurdish students who study in the West or in the USA at least is to write essays. It should be a requirement that they should chose topics that relate to Kurdish social, political, economical, and cultural issues. Also, professors could give them opportunities to present their essays to classroom. Kurdish students will have an audience, and I believe they can make a friend and even make friends with the professors, inviting them to their houses, telling the story of oppression and cruelty, particularly how they emigrated to the USA or to the West, because most of the Kurd have good testimonies to tell the West and Americans to win them, to encourage them to be on their side, unlike many other immigrants, and thus an advantage the Kurds have over the others. Mr. Qubat, the Kurdish representative in Washington, D.C., gives a petty excuse. He wrote in his blog, “Much has been written of late in newspapers across Kurdistan about the Kurdish lobby, or lack thereof. Before we start analyzing whether or not one exists, we should take a step back and ask ourselves if we know what one is or not! We should also stop comparing ourselves to the Jewish lobby or the Armenian Lobby, as these lobbies have been active in the U.S. for well over half a century” I would like to remind Mr. Qubat and other Kurds that it is true that the Jewish lobby has deep roots in American politics and has been here for many decades, but Gulen’s missionaries came in 1999 after the Kurds. A large group of the Kurds came to the USA during he first Gulf War although some came before that. How many Kurdish institutes do they have in the U.S? How many Kurdish cultural centers are there in the USA? How many Kurdish conferences have been held in the USA? How many grants have been given to professors to study the Kurdish history and languages? How many Kurdish students have been brought from the Kurdish region to study in the U.S.A., so that they could be one of the lobbyists? How many Kurdish TV channels have opened in the USA? How Many Kurdish NGOs has been formed in the USA? How many NGOs have been set up to help the Kurdish people in Kurdistan? How many annual Kurdish day parades are held? How many times have Kurds invited dignitaries, professors, and law officers to dinner or to parties to introduce the Kurdish history and cultures as well as narratives of oppression, cruelty and injustice? How many professors, legislators, or civic leaders have taken trips to the Kurdish regions? How many Kurdish professors teach in the top ten American universities? How many times Kurds have used high level officials to perpetrate their ideology, such as the former President Bill Clinton, the former Secretary of the States Madeline Albright? It is true that everything needs money. Surely the Kurdish regional government has enough oil money to fund those areas that I mentioned. Gulen also did not get any support from the government, but only from the people who follow him. Former President Clinton said that pessimism is an excuse for not trying and a guarantee for a personal failure. It is important for Kurds to direct their anger and frustration towards problems, not toward each other and to focus their energies on answers not excuses. A unity of feeling and thought are essential among the Kurdish people’s strength; any disintegration of political and cultural moral unity may lead to weakness. Kurdish people should never make the differences of thought and opinion a means of conflict. Kurds should not tolerate the separation of the Kurdish people into camps that destroys their unity. Does tolerance of political and cultural division mean closing one’s eye to the Kurdish nation’s extinction? Politics is the art of managing a country’s affairs in ways that please the people, protect them from oppression, and rules them based on justice for all. Good politicians are the ones who are characterized by adherence to the superiority of laws and grant rights to the people based on their merit, not based on kinship or obligation even giving them delicate job to manage without their experience or ability. Laws should be effective all the time everywhere and for everyone, and those enforcing the law should administer in a just, kind, and equal way to all so that the public will have trust in them and be secure with them. One cannot speak of good government where these qualities do not exist.

The right to be heard does not automatically include the right to be taken seriously. Kurds must work hard to lobby making sure the people are taking these rights seriously. One of the most important things that destroys the Kurds as a people is that they are simple minded toward those who would deceive them while pretending to be their friends. Kurds should not believe every promise and should not be misled by everyone who gives advice with a smile. For example, Gülen wants to solve the Kurdish problem within the Islamic context, which means he is using Islam to justify his means, saying Islam forbids racism and that we are all Muslim regardless of our race, color, etc. but at the same time, he will argue that God has chosen the Turkish people to carry the banner and represent true Islam. His followers never dare to talk about the Kurdish question. Thanks to the European and Kurdish Diaspora pressing Turkey to recognize that there is a Kurdish nation, Kurds are not “mountain Turks” but they are Kurds. Also, the Diaspora helped Turkey for the first time ever recognize that there is a Kurdish problem that needs to be solved. For a long time Gülen and government officials were silent and denied that there is such a Kurdish problem.

There is another trap waiting for Kurds, which is the Islamic card. Gülen is already using it to recruit many Kurds to his movement. The Islamic regime’s treatment of the Kurds will not be any different from previous regimes’ treatment of them. Under the previous regimes Kurds did not have problems as long as they denied that they were Kurds and this factor will be the same under the Islamic regime. As long as you do not say, “I am Kurd,” you are welcomed with no problems. Today in Turkey the Kurdish Parliamentarians were democratically elected by the Kurdish people and given a victory, but the Muslim administration is not happy and is using intimidation to attack and put the Kurds in jail one by one, charging them in court, financially and spiritually harassing the Kurds trying to lower their morale, so that they will give up. They are using many kinds of tactics to justify their means. Purposefully working on a plan to bring in the Kurds, Gülen wants his circles to discuss the Kurdish issues rather than Europeans or any other scholars. If today Kurds are somehow known in the international arena is it because Kurdish lobbyists have carried out many important activities concerning Kurdish issues. Because many of Kurds who moved to West were already older and had a hard time integrating into the Western culture, it is important to bring the younger generation into the political arena. The Kurdish government should fund the lobbyists, so that they can focus on doing lobbying. Kurds should work together, not just individuals. The Kurdish problem in Syria should be same problem as that of the Kurds in Turkey or Iraqi Kurds. I believe nothing is impossible for the Kurdish people to accomplish; there are always ways that lead to everything; if Kurds have enough will, they should always have sufficient means, not excuses.

Dr.Aland Mizell is with the MCI, aland_mizell1@hotmail.com

Μακαριώτατε και Άγιοι Συνοδικοί, Μη!.....

. . . . . . Μη επιτρέψετε την περαιτέρω ταπείνωση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας μας από το Φανάρι!

___ 1. Υπάρχει θεία Δίκη! Ήλθε η ώρα να πάρει το δίκηο του µέσα από τόν τάφο ο µακαριστός Χριστόδουλος! Τότε, το 2004, ταπεινώθηκε αφάνταστα η Εκκλησίας µας από τον Παναγιώτατο Οικουµενικό Πατριάρχη! Τώρα πρέπει να ταπεινωθή, όχι βέβαια ο θεσµόξ, τον οποίο όλοι σεβόµεθα, αλλά ο εκφραστής του, ο Πατριάρχης! Είναι και Αυτός άν- θρωπος! Δεν είναι αλάθητος! Το χθεσινό Ανακοινωθέν του Πατριαρχείου µας είναι λανθασµένο από την αρχή µέχρι το τέλος. Φανερώνει το µη αγαθό πρόσωπο του Φαναρίου, το οποίο δεν ορρωδεί πρό ουδενός και δεν υπολογίζει καµµιά φιλία, όταν νοµίση, ότι θίγονται τα «κυριαρχικά του δικαι-ώµατα»! Σταυρώνει λοιπόν τον «φίλο» του Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυµο και µαζί µε τον Αρχιεπίσκοπο την «Θυγατέρα» Εκκλησία της Ελλάδος! Τραγικό λάθος, λοιπόν, το Ανακοινωθέν του Πατριαρχείου. Θυµηθείτε, ότι «ο εξ οικείου πταίσµατος ζηµιούµενος, ου δοκεί ζηµιούσθαι!» Γι' αυτό, Μακαριώτατε και Αγιοι Συνοδικοί, µη υποχωρήσετε. Μια νέα υποχώρηση θα είναι ο τάφος της ανεξαρτησίας της Εκκλησίας µας.
___ 2. Αν ακόµη δεν µε κατανοήσατε, διαβάστε, παρακαλώ, πως οι άνθρωποι µε την κοινή λογική εισέπραξαν την ταπεινωτική κίνηση του Φαναρίου: «Τώρα, γράφει σήµερα η εφηµερίδα "Το Ποντίκι", όποιος ρωτάει αν η Εκκλησία της Ελλάδος είναι πραγµατικά Αυτοκέφαλη ..... τι να σας πούµε, αδέρφια; Ρωτήστε κανέναν ........... Φαναριώτη. Αυτός θα ξέρει. Έτσι κι αλλιώς την Ελλάδα την βλέπει σαν επαρχία. Τροµάρα µας .... » (Σηµ. ο τονισµός των λέξεων είναι από την εφηµερίδα).
___ 3. Καλείσθε, λοιπόν, να υπερασπισθήτε το δικαίωµα της Εκκλησίας µας να είναι και να λογίζεται ελεύθερη, Αυτοκέφαλη και Αυτοδιοίκητη! Ο θυµόσοφος Λαός µας λέγει: «Η φιλία, φιλία και το νιτερέσο, νιτερέσο!» όπου το «νιτερέσο» σηµαίνει «συµφέρον». Μακαριώτατε και Άγιοι Συνοδικοί, καλείσθε να µη υποχωρήσετε! Καλείσθε να αποδείξετε, ότι στην Ελλάδα οι Ιεράρχες είναι ηγέτες και όχι .... δουλικά! Παρακαλώ, συγχωρείστε µου την έκφραση! Δεν βρίσκω άλλη πιο εκφραστική για την περίσταση.

___ 4. Εκτιµήστε δεόντως, ότι το Φανάρι µας εµπαίζει. Την µια µέρα εκδίδει Ανακοίνωση ο Αρχιγραµµατεύς του Οικουµενικού Πατριαρχείου, ο Αρχιµανδρίτη; π. Ελπιδοφόρος Λαµπρυνιάδης, και λέγει τα εξής: «Η σηµερινή απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε καµία περίπτωση δεν πλήττει τις άριστες σχέσεις µεταξύ των δύο Εκκλησιών, εφόσον µάλιστα η απόφαση αυτή µε τόση σαφήνεια επαναβεβαιώνει τον σεβασµό των προνοµίων του Πατριαρχείου».
____ Και τη επόµενη ηµέρα ακριβώς το Φανάρι µε νεώτερη Δήλωση λέγει τα αντίθετα: «3. Το Οικουµενικόν Πατριαρχείον εκτιµά την δήλωσιν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι αποδέχεται εις το σύνολόν των τον Πατριαρχικόν Τόµον του 1850 και την Πατριαρχικήν και Συνοδικήν Πράξιν του 1928, εκφράζει όµως την απογοήτευσιν και λύπην του, διότι, εν αντιθέσει προς την δήλωσιν ταύτην, επικαλουµένη σχετικόν νόµον της Ελληνικής Πολιτείας, η Ιερά Σύνοδος παρακάµπτει και εν τη ουσία ακυρώνει την ως άνω απόφασιν του Οικουµενικού Πατριαρχείου. Υπενθυµίζεται ότι κατά τον ιδρυτικόν της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος Τόµον του 1850 η διοίκησις αυτής οφείλει να ασκήται κατά τους ιερούς κανόνας ακωλύτως από πάσης κοσµικής επεµβάσεως»
____ Άρα αυθόρµητο έρχεται το ερώτηµα: «ποιος εµπαίζει ποιόν;». Ο Αρχιγραµµατεύς τον Πατριάρχη του; Ο Πατριάρχης τον Αρχιεπίσκοπό μας ή τον Αρχιγραµµατέα του Πατριαρχείου; Εάν ο π. Ελπιδοφόρος παραμείνη στη θέση του, τότε η Φαναριώτικη πολιτική για μια ακόμη φορά θα έχει κάμει το θαύμα της. Τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια σου και ... τελειώνουν.
____ 5. Ταύτα λοιπόν γενικά και εισαγωγικώς, Και τώρα ας προσεγγίσουµε τα γεγονότα στην ουσία τους µε το γενικό τίτλο:

_____________ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑ!ΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ!

______ α) Η άποψη του Φαναρίου «ότι κατά τον ιδρυτικόν της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος Τόµον του 1850 η διοίκησις αυτής οφείλει να ασκήται κατά τους ιερούς κανόνας ακωλύτως από πάσης κοσµικής επεµβάσεως» ελέγχεται ως ηθεληµένως πεπλανηµµένη. Και ιδού το διατί: Η Εκκλησία της Ελλάδος διοικείται επί τη βάσει του Νόµου 590/1977 περί «Καταστατικού Χάρτου κλπ», ο οποίος ψηφίσθηκε από την Βουλή των Ελλήνων! Να σηµειωθή, ότι το Σχέδιο του Κατασταστικού Χάρτου, προ της καταθέσεώς του στη Βουλή, είχε διαβιβασθή προς το Οικουµενικό Πατριαρχείο, προκειµένου να επιφέρει και Αυτό τις εκ µέρους του ανα- γκαίες διορθώσεις. Στην Εισηγητική Έκθεση, που συνοδεύει το νοµοθέ- τηµα, αναγράφονται και τα εξής: «Το ... τελικόν κείµενον, εντασσόµενον εις τα πλαίσια των περί θρησκείας άρθρων του Συντάγµατος και της κειµένης νοµοθεσίας, δηµιουργεί ορθήν κατ' αρχήν βάσιν εναρµονίσεως νοµιµότητος και κανονικότητος .... άνευ της οποίας είναι αδύνατος η αρµονική συνεργασία Εκκλησίας και Πολιτείας».
____ Έπειτα από τα ανωτέρω µας είναι ακατανόητο, πως σήµερα το Πατριαρχείο µας στο επίµαχο Ανακοινωθέν απαιτεί από την Εκκλησία της Ελλάδος να καταπατήσει τις συµφωνίες της µε την Πολιτεία! Τώρα µόλις θυµήθηκε το Φανάρι, ότι «η διοίκησις αυτής οφείλει να ασκήται κατά τους ιερούς κανόνας ακωλύτως από πάσης κοσµικής επεµβάσεως»; Τι άραγε επιδιώκει ο Πατριάρχης; Επιδιώκει, εµµέσως πλήν σαφώς, να Τον αναγορεύσουµε Πηγήν Δικαίου; Πηγήν Δικαίου υπεράνω των Κυβερνήσεων της Ελλάδος; Υπεράνω των Νόµων; Υπεράνω των Συµφωνιών; Η Κυβέρνησις πρέπει να λάβει θέση αµέσως! Πως και με ποιά δικαιολογία το Οικουμενικό Πατριαρχείο χθές μεν αποδεχόταν την ψήφιση του Κατα-στατικού Χάρτου ως Νόμου της Πολιτείας, σήμερα δε απαιτεί να γράψουμε την Ελληνική Πολιτεία «στα παληά μας παπούτσα»; Ποιός τα λέγει αυτά; Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Οποίος υπόκειται και υπακούει τυφλά στους Νόμους του Νομάρχου Κωνσταντινουπόλεως; Του Νομάρχου της Ινσταμπούλ, και μάλιστα αλλοθρήσκου όντος, προς τον οποίον, επικει-μένης εκλογής νέου Πατριάρχου, ο Κατάλογος των Υποψηφίων υποβάλλεται, ώστε να διαγράψει όποιον δεν επιθυμεί η Τουρκία; Επί τέλους ας λογικευθούμε.

____ Ας μη σπεύσουν μερικοί να μας κατηγορήσουν, ότι ΔΕΝ σεβόμεθα τον Πατριάρχην. Και τον σεβόμεθα και τον αγαπάμε, αλλά ΔΕΝ εθελοτυφλούμε. Ως χριστιανοί οφείλουμε να λέμε το ναι, ναι και το όχι, όχι! Να το λέμε ασφαλώς με ευπρέπεια και με σεβασμό, αλλά και με παρρησίαν! Μη μου πήτε, ότι αγαπούν περισσότερο τον Πατριάρχην μας μερικοί εν Χριστώ Αδελφοί μας, οι οποίοι Τον υποδέχονται δουλοπρεπώς και Τον προσφωνούν με τα παρακάτω λόγια:
" ... το στήριγμά μας, και το φως και η χαρά μας, είστε εσείς, Παναγιώτατε. Είμεθα βέβαια χριστιανοί της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία απεκόπη από δυνάμεις ξένες, για πονηρούς σκοπούς. Και θα ηταν ορθό και πρέπον εμείς να παραμέναμε μέσα στην αγκαλιά της Μίας Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας για να έχει η Ορθοδοξία την δύναμή της και τη δόξα της. Όμως τα πράγματα έτσι οδηγήθηκαν και έτσι έγιναν. Εμείς όμως νοιώθουμε και βιώνουμε την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, τη Μεγάλη Εκκλησία μας, όπως την ονομάζουμε, και τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας ως τον πατέρα μας, τον οδηγό μας και εκείνον που μας οδηγεί σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου εις πάσαν την αλήθειαν».

_______Ούτε μπορούμε να αποδεχθούμε τα παρακάτω λόγια υποτέλειας, τα οποία εξήλθον από τά χείλη Έλληνος Ιεράρχου της παλιάς Ελλάδος: «Μπορεί ιστορικές πολιτειακές συνθήκες να επέβαλαν το "αυτοκέφαλον", στην ουσία όμως είστε ο Πατέρας μας και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η απόσχισι από της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας σημαίνει πλήγμα ιστορικό, άρνησι στη συνέχεια τής πολυετούς πορείας της Εκκλησίας, σημαίνει λησμονιά σης θυσίες και στο αίμα που έχει χυθεί στους αιώνες που έχουν περάσει".
____ β) Το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπονομεύει την ενότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος, διότι με όσα ισχυρίζεται αύριο το πρωί οι Μητροπολίτες κατ ανάγκην θα χωρισθούν σε δύο παρατάξεις, στους Πατριαρχικούς και στους Αντιπατριαρχικούς!
____ γ) Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναφέρεται στη διαδικασία του «εκκλήτου». Αλλά στην περίπτωση του έως χθές Μητροπολίτου Αττικής κ. Παντελεήμονος ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ ασκήσεως του εκκλήτου. Το έκκλητον νοείται και ενεργείται μετά την εκδίκασιν μιάς υποθέσεως ενώπιον των εκκλησιαστικών Δικαστηρίων Α΄και Β΄ βαθμού και αφού η υπόθεση έχει κριθή τελεσιδίκως από το Δευτεροβάθμιο δι Αρχιερείς Συνοδικό Δικαστήριο. Στην προκειμένη περίπτωση δεν χωρεί έκκλητον, διότι
___________η περί υπεξαιρέσεως κατηγορία εισήχθη προς εξέτασιν στο Πρωτοβάθμιο δι Αρχιερείς Δικαστήριο, το οποίο συνεδρίασε την 9ην Μαρτίου 2009 όχι ως Δικαστήριο αλλά ως Δικαστικό Συμβούλιο και αφού εμελέτησε την δικογραφίαν, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 146 του Ν.5383/1932, απεφάνθη (κακώς κατά την ταπεινήν μας γνώμην) ότι «δεν υπάρχει αφορμή προς κατηγορίαν» και ανέστειλε πάσαν περαιτέρω δίωξιν (βλ. το υπ’ αριθμ. 1/9.3.2009 Βούλευμα).
__________Επομένως κατά την εκκλησιαστικήν Δικονομίαν δεν υπάρχει δυνατότης αναψηλαφήσεως της Δίκης. Ο κατηγορηθείς Αρχιερεύς υπό της Εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης έχει αθωωθή τελεσιδίκως δια το αδίκημς της υπεξαιρέσεως! Δια τον απλούστατον αυτόν λόγον ΔΕΝ χωρεί άσκησις του εκκλήτου προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η επισυμβάσα καθαίρεση είναι προϊόν ειδικής δωσιδικίας κατ'εφαρμογήν του άρθρου 160 του Νόμου 5383/1932 Νόμου, το οποίον ορίζει σαφέστατα, ότι η Ιερά Σύνοδος ¨προκαλεί την υπό του αρμοδίου Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου καθαίρεσιν του καταδικασθέντος άνευ ετέρας τινός διαδικασίας"! Επομένως και στην περίπτωση αυτή το Συνοδικό Δικαστήριο συνεδριάζει ως Δικαστικό Συμβούλιο μόνο και μόνο για να επιβάλη την καθαίρεση του καταδικασθέντος. "άνευ ετέρας τινός διαδικασίας.

______Τό τραγικό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο Μητροπολίτης εδικάσθη για το ίδιο αδίκημε (της υπεξαιρέσεως και από τήν εκκλησιαστική καί από την κοσμική Δικαιοσύνη. Αλλ΄ η μέν Εκκλησιαστική Δικαιοσύνη τον ἀπέδωσε αθώον, ενώ αντιθέτως η κοσμική Δικαιοσύνη τόν κατεδίκασε αμετακλήτως και γι αυτό τον έστειλε δέσμιο στη φυλακή. Για το κατάντημα αυτό της Εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ως γνήσιος πνευματικός, Πατήρ ἠδύνατο και ώφειλε, θα προσέθετα, να χύνει δάκρυα πόνου μαζί μας και όχι να ξύνει την πληγή μας! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ λοιπόν ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΕΩΣ ΜΙΑΣ ΔΙΚΗΣ, η οποία ουδέποτε έλαβε χώραν ενώπιον Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου! Τα άλλα προέρχονατι εκ του πονηρού! Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όταν ἐλαβε γνώσιν του Σχεδίου Καταστατικού Χάρτου, ήδύνατο να αντιταχθή στη διάταξη του άρθρου 44, δια του οποίου ωρίζετο ότι ο Νόμος 5383/1932 ισχύει μέχρι της εκδόσεως "ειδικού νόμου" περί των Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων.
_________Συνεπώς, εάν το Οικουμενικό Πατριαρχείο εσέβετο τον Εαυτό του, εάν επίσης ήθελε να υπηρετήσει την αλήθεια και όχι την σκοπιμότητα καί, τέλος, εάν αγαπούσε την Εκκλησία της Ελλάδος ώφειλε να επιστρέψη τον σχετικό φάκελλο-αίτημα πρός τον προσφεύγοντα Μητροπολίτη και να του είπη ευθέως: «Σεβασμιώτατε, λυπούμεθα, αλλά αναρμοδίως απευθυνθήκατε στον Οικουμενικό Θρόνο. Η περίπτωσή σας εντάσ-σεται στις υποθέσεις, περί των οποίων ισχύει ειδικη δωσιδικία. Δεν δυνάμεθα να επιληφθούμε της υποθέσεώς σας».
_________δ) Υπάρχει λοιπόν αδιέξοδο. Ο Πατριάρχης ζητεί νά εισαχθή στο Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο η υπόθεση του τ. Μητροπολίτου Αττικής. Η Ιερά Σύνοδος αντιθέτως λέγει, και πολύ ορθώς, ότι «το συγκεκριμένο…θέμα είναι μια ειδική περίπτωση, διότι το άρθρο 160 του Νόμου 5383/1932 «Περί Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων και της προ αυτών διαδικασίας» δεν προβλέπει την δυνατότητα επανεξέτασης του θέματος από το Δευτερο-βάθμιο δι’ Αρχιερείς Συνοδικό Δικαστήριο».
_______Σύμφωνα με τα ανωτέρω ή ο Οικουμενικός Πατριάρχης οφείλει να αποσύρει ευ-πρεπώς την πρότασή Του, η δέ Ιερά Σύνοδος οφείλει να σεβασθή τον Νόμο και τις Αποφάσεις της. Αν όμως έκαστος των δύο τούτων κορυφαίων Παραγόντων του εκκλησιαστικού βίου εμμείνη στη θέση του τότε θα έχουμε ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΓΑΝΤΩΝ!

______Αν, αντιθέτως, η αύριον συνερχομένη Ιερά Σύνοδος αναιρέση τις Αποφάσεις της, υποχωρήση καί αποφασίση την αναβολή της προγραμματισμένης Συνόδου της Ιεραρχίας και τις εκλογές Αρχιερέων, τότε η Εκκλησία της Ελλάδος θα απωλέση διά παντός το δικαίωμα να ονομάζεται και να είναι Αυτοκέφαλη και Αυτοδιοίκητη! Θα καταστή, όπως ευστόχως έγραψε το Ποντίκι, "Επαρχία" του Οικουμενικού Θρόνου καί άρα εξάρτημα του εκάστοτε Νομάρχου Κωνσταντινουπόλεως και των διαθέσεών του.

______Πλήν όμως στην περίπτωση αυτή έχει χρέος να λάβει "εδώ και τώρα" θέση η Κυβέρνησις, διότι κινδυνεύει να περιορισθή η εθνική μας κυριαρχία, αυτονομία και ανεξαρτησία.

_____Ιδού λοιπόν μέλλον λαμπρό για την Διαρκή Ιερά Σύνοδο! Οφείλει με γενναιότητα να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
______Μακαριώτατε και Άγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

______Η ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος ακουμπάει επάνω Σας! Στηρίξτε την ελευθερία της τοπικής μας Εκκλησίας! Διασφαλίσατε την αυτονομία της και το αυτοδιοίκητον! Αρθήτε στο ύψος των περιστάσεων! Τιμάμε και στηρίζουμε τον Οικουμενικόν Θρόνον, ως θεσμό, και τόν Πατριάρχη ως διακεκριμένο και σεβαστό Πρόσωπο! Αλλά πασάδες και αφεντάδες πάνω από τό κεφἀλι μας δεν αντέχουμε! Θέλουμε μιά ισότιμη σχέση καί αδελφική συνεργασία. Ποτέ όμως υποδούλωση! Κάποτε η πατρική κηδεμονία τελειώνει! Κάποτε οι θυγατέρες απογαλακτίζονται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, καθίστανται ελεύθερες προσωπικότητες και ανεξάρτητα άτομα! Η θυγατέρα Εκκλησία της Ελλάδος πότε άραγε θα καταστή ώριμη καί αυτόνομη;

+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΈΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Greek Tragedy That Changed Europe

Greece's dysfunctional economy is now at the heart of a rescue effort that could be disastrous for the entire continent—and the rest of the world.

By SIMON JOHNSON and PETER BOONE
Associated Press Greek firefighters protest government spending cuts on Jan. 29.

Plutus, the Greek god of wealth, did not have an easy life. As the myth goes, Plutus wanted to grant riches only to the "the just, the wise, the men of ordered life." Zeus blinded him out of jealousy of mankind (and envy of the good), leaving Plutus to indiscriminately distribute his favors.

Modern-day Greece may be just and wise, but it certainly has not had an ordered life. As a result, the great opportunity and wealth bestowed by European integration has been largely squandered. And lower interest rates over the past decade—brought down to German levels through Greece being allowed, rather generously, into the euro zone—led to little more than further deficits and a dangerous buildup of government debt.

Now Plutus wants his money back. Europe is entering unprepared into a serious economic crisis—and the nascent global recovery could easily collapse due to the unsustainable and Ponzi-like buildup of government debt in weaker countries.

At the end of the G7 meeting in Canada last weekend, Treasury Secretary Tim Geithner told reporters, "I just want to underscore they made it clear to us—they, the European authorities—that they will manage this [Greek debt crisis] with great care."

But the Europeans have not been careful so far. The issues for troubled euro zone countries are straightforward: Portugal, Ireland, Italy, Greece and Spain (known to the financial markets, and not in a polite way, as the PIIGS) had varying degrees of foreign- and bank credit-financed rapid expansions over the past decade. In fall 2008, these bubbles collapsed.

As custodian of their shared currency, the European Central Bank responded by quietly opening lifelines to all these countries, effectively buying government bonds through special credit windows. Europe's periphery was fragile but surviving on this intravenous line of credit from the ECB until a few weeks ago, when it suddenly became apparent that Jean-Claude Trichet, president of the ECB, and his German backers were finally lining up to cut Greece off from that implicit subsidy. The Germans have become tired of supporting countries that do not, to their minds, try hard enough. Investors naturally flew from Greek debt—Greece's debt yields rose, and its banking system verged near collapse as investors and savers ran from the country.

MoreEuro-Zone Growth Slows EU Leaders Meet to Avoid Greek Crisis Heard on the Street: Why Europe Blinked Euro Extends Slide on Lack of Detail on Greek Support Deal Journal: What Trotsky Teaches Us About the Greek Crisis .
View Full Image
Associated Press Demonstrators try to burn an EU flag in Athens on Wednesday.
.
But it's not just about Greece any more. Thursday's European Union summit ended with vague assurances of mutual support but did not fundamentally change the financial markets' assessment. Other countries can also be cut off from easy ECB funding, so worries have spread through the euro zone to Spain and Portugal. Ireland and Italy are also up for hostile reconsideration by the markets, and Austria and Belgium may not be far behind. If these problems are not addressed quickly and effectively, Europe's economy will be derailed—with serious, if hard to quantify, implications for the rest of the world.

Germany and France are cooking up a belated support package for Greece, but they have made it abundantly clear that Greece must slash public sector wages and other spending; the Greek trade unions get this and are in the streets. If Greece (and the other troubled countries) still had their own currencies, it would all be a lot easier. Just as in the U.K. since 2008, their exchange rates would depreciate sharply. This would lower the cost of labor, making them competitive again (remember Asia after 1997-'98) while also inflating asset prices and helping to refloat borrowers who are underwater on their mortgages and other debts. It would undoubtedly hurt the Germans and the French, who would suffer from less competitiveness—but when you are in deep trouble, who cares?

Since these struggling countries share the euro, run by the European Central Bank in Frankfurt, their currencies cannot fall in this fashion. So they are left with the need to massively curtail demand, lower wages and reduce the public sector workforce. The last time we saw this kind of precipitate fiscal austerity—when nations were tied to the gold standard—it contributed directly to the onset of the Great Depression in the 1930s.

The International Monetary Fund is supposed to lend to countries in trouble, to cushion the blow of crisis and to offer a form of international circuit breaker when everything looks fragile. The idea is not to prevent necessary adjustments—for example, in the form of budget deficit reduction—but to spread those out over time, to restore confidence, and to serve as an external seal of approval on a government's credibility.

Despite the fact that the IMF was created after World War II essentially as a U.S.-Western European partnership, and despite the fact that Europe has strong representation at the fund and has always chosen its top leader, in this instance the fund has been reduced to not-entirely-helpful kibitzing from the sidelines.

Dominique Strauss-Kahn, the fund's managing director, said recently on French radio that the fund stands ready to help Greece. But he knows this is wishful thinking.

"Going to the IMF" brings with it a great deal of stigma; just ask the Asian countries that had to borrow from the fund during their crises of the 1990s. And many in Europe view the fund as an American-influenced institution—located three blocks from the White House for a reason—that would be invading Europe's territory.

In addition, French President Nicolas Sarkozy has serious personal reasons to push the IMF away. Mr. Strauss-Kahn is a serious potential challenger in France's upcoming elections; Mr. Sarkozy would hate to see the IMF play a statesman-like role on his home turf.

Chancellor Angela Merkel, currently maneuvering to ensure a German is the next head at the ECB, is also concerned. The IMF might take the position that ECB policies have been overly contractionary—resulting in a strong euro and very low inflation—and not appropriate for member countries in the midst of a financial collapse. If the IMF were to support Europe's weaker economies, this would challenge the prevailing ideology among Frankfurt-dominated policy makers.

Nations outside Europe, such as the U.S., are naturally reluctant to get involved. Sending Greece to the IMF would result in some international "burden sharing," as it would be IMF resources, from its member countries around the world, on the line, rather than just European Union funds. Is the U.S. really willing to share the burden through the IMF?

And how would the Chinese, for example, react if such a proposition came to the IMF? No industrialized democracy is in a particular hurry to find out.

What is the solution? One possibility is to recognize that the current euro zone might not make sense. This is not a decision that anyone will take this week, but it may well be the fast-approaching reality.

If Europe really does want to save this version of the euro zone from collapse, what would constitute substantive steps?

First, the EU leadership should recognize that, despite all its warts, the IMF has unique expertise in designing programs that pull countries back from the brink of financial collapse. The latest indications are that the IMF could be brought in as "technical assistance plus" to comb through the books of troubled countries, work with the governments to determine what macroeconomic programs are needed, and then monitor the conditionality of such programs while reporting back to the EU (and, more informally, to the IMF executive board).

These programs would involve some upfront fiscal austerity to bring nations on a solvent path, but perhaps not as much as in the Franco-German bilateral-bailout scenario.

Second, Europe must soon create a multilateral funding system that ensured adequate finance was available to each nation that adhered to these conditional programs. This could be pooled resources of EU nations, and could be supplemented with IMF financing.

Relying on money directly from France or Germany is unwise. Finding a robust deal directly between hard-pressed French and German taxpayers and Greek public sector trade unions will be difficult. German voters, in particular, are fed up with subsidizing other Europeans—who they feel, with some justification, have not made the adjustments they promised when the euro was founded. Greek civil servants, on the other hand, are already pushing back hard against what they are framing as unwarranted German intervention and harshness.

The Europeans will experience firsthand what the IMF has long known. When you ride to the rescue of a financially embattled nation, your arrival is appreciated for about 20 minutes. Then people become embarrassed, resentful and even angry.

Illustration by Adam McCauley .
Third, the European Central Bank needs to adjust its policies, lowering interest rates further and allowing higher inflation throughout the currency union. If such looser money policies are not palatable to the Germanic core, then Berlin/Frankfurt should get on with the task of admitting that the euro zone itself is a failure.

Finally, if the troubled countries cannot adhere to the conditionality attached to their lifelines, the European Union needs a graceful way out. They need "living wills"—plans for countries to exit from the euro zone. The mere existence of such living wills could lead to serious complications—perhaps inviting further speculative attacks—but failing to prepare would be completely irresponsible.

Frankly, it would be a disaster for weaker euro zone countries to leave the bloc. Exiting countries would need to rewrite all their contracts in terms of new currencies, converting as many liabilities and assets as possible into those, and then manage a new monetary policy. There would be legal challenges in international courts to rewritten contracts—some of which would certainly constitute default. Building trust in any new currency is always difficult. But a German exit from the euro zone, in a huff, cannot be ruled out—although its consequences could be equally chaotic.

Even following Thursday's EU summit, an orderly resolution of these problems seems unlikely. The Germans will push for draconian cuts to Greece's government spending and public sector wages but they won't budge on relatively tight monetary policy and the overly strong euro—and they definitely won't agree to loosen their own (German) fiscal policy.

Ireland is already cutting hard. Such fiscal austerity leads to double-digit declines in GDP, and risks massive political revolts. Ireland's banks are today probably insolvent. Who can afford to repay their mortgages when wages are falling and unemployment rising? Irish house prices continue to speed downward. This is not an example of a "careful" solution—it is a nation in a financial death spiral.

Other EU countries will lobby for a continuation of the status quo. They would prefer the ECB keep lending to the periphery, and the problems be pushed off for another day. This too is no solution.

For now Europe will try to muddle through. Greece will promise a pound of flesh, hoping not to pay, and other nations will be spared with promises of continued financing—but just for now.

Financial markets know that this makes no sense, hence the "largest ever" short euro positions, betting on a further decline of the currency. If one country must make a substantial and painful fiscal adjustment, eventually the rest will follow. The implication for bondholders is obvious: Edge towards the door. Bond yields will stay high or creep up, until the next wave of financial crisis and contagion. The problems could easily jump beyond Europe; any sovereign with shaky finances can be hauled before the harsh court of international creditor opinion.

The Obama administration should not recuse itself from these problems. The U.S. must press Europe to act in a way that supports the broader global economy. We should encourage an orderly resolution to problems in Europe, and press the Europeans to bring in the IMF in an appropriate fashion. The U.S. must stop relying on Europe to be "careful," and instead cooperate assertively to help reduce the risk of further collapse in Europe.

American leaders must also address problems at home. Unless and until the U.S. puts in place a plausible process to take its own government debt off an explosive path—for example, through an independent but Congress-backed fiscal commission of some kind, with everything on the table—we are vulnerable to the same kind of debt dynamics that now plague parts of Europe.

This is not a call for immediate fiscal austerity; that is the path back to the 1930s. But no country can go on issuing your debt without consequence when the buyers declare, "Enough!" In the case of the U.K. and the U.S., the macro situation remains stable only as long as foreigners buy and hold our government debt. This is a major economic and national security risk.

Financial markets are telling us the euro zone is under threat, but the real message is much broader: Unsustainable debt dynamics can undermine us all.

—Simon Johnson is a professor at MIT's Sloan School of Management, a senior fellow at the Peterson Institute and former chief economist of the IMF. Peter Boone, a research associate at the London School of Economics's Center for Economic Performance, is a principal in Salute Capital Management Ltd.