Greek Festival




http://www.saltlakegreekfestival.com/

Tο «κατάντημα της Αθήνας»


Η σημερινή «Καθημερινή», η ναυαρχίδα δηλαδή της φιλελεύθερης «προοδευτικής» και «πολυπολιτισμικής» ενημέρωσης, κυκλοφορεί με κύριο άρθρο το «κατάντημα της Αθήνας». Την αφόρητη πλέον τριτοκοσμικοποίηση της πόλεως. Και ερωτώ: Εγώ έφερα όλα τα απόβλητα του Τρίτου Κόσμου εδώ; Εγώ διαλάλησα: Όλοι χωράμε, ελάτε κι άλλοι, θα σάς δώσω και ψήφο, θα σάς δώσω και ιθαγένεια; Εγώ εξύβρισα και συκοφάντησα τους καταστηματάρχες και μικροεπιχειρηματίες και τους κατοίκους των υποβαθμισμένων συνοικιών των Αθηνών ως φασίστες, ρατσιστές και τραμπούκους επειδή φωνάζουν για το λαθρεμπόριο και την γκετοποίησι των συνοικιών που απειλεί να τούς οδηγήση στην χρεωκοπία; Εγώ; Ή ο Μπουκάλας, ο Καμπύλης, η Κατσουνάκη, η Δεληθανάση και όλοι οι κήρυκες του υποκριτικού «αντιρατσισμού» της «Καθημερινής»; http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_122_09/09/2010_414343 Το κατάντημα της Αθήνας Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας θυμίζει πλέον τριτοκοσμική πόλη. Το θέαμα των ζητιάνων σε κάθε διασταύρωση, των αδέσποτων σκυλιών που επιτίθενται σε τουρίστες και των ανεξέλεγκτων παράνομων πλανοδίων εμπόρων είναι ανεπίτρεπτο. Είναι αστείο να μιλάμε για την πρωτεύουσα μιας κατ’ εξοχήν τουριστικής χώρας, όταν η Αθήνα κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει απωθητική στους ξένους επισκέπτες. Η ευθύνη ανήκει στον Δήμο Αθηναίων και στην κυβέρνηση. Αν δεν κάνουν κάτι άμεσα θα είναι τεράστια η ευθύνη τους για το κατάντημα μιας ιστορικής πόλης. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100002_09/09/2010_414308 «Η Πολιτεία πρέπει να χτυπήσει βαθύτερα, σε τελωνεία, αποθήκες» http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100001_09/09/2010_414309 Μάστιγα για την Αθήνα οι επαίτες Κατακλύζουν τους δημόσιους χώρους, ενώ το φαινόμενο εμφανίζεται εντονότερο στο κέντρο εντείνοντας την εικόνα της υποβάθμισης http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100004_09/09/2010_414306 Εισαγωγή ανθρώπων προς εκμετάλλευση http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100003_09/09/2010_414307 Καταστηματάρχες και επιχειρήσεις προχωρούν σε μηνύσεις κατά των Αρχών http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100005_09/09/2010_414305 Η Κυψέλη υποφέρει από ιδιότυπο «γκέτο»

Η νέα κυβέρνηση


Η σύνθεση της κυβέρνησης μετά τον ανασχηματισμό έχει ως εξής:

Πρόεδρος της Κυβέρνησης και Πρωθυπουργός
Παπανδρέου Γιώργος

Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης
Πάγκαλος Θόδωρος

Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
Υπ.: Ραγκούσης Γιάννης
Υφ: Ντόλιος Γιώργος
Υφ.: Τζάκρη Θεοδώρα

Το υπουργείο Εσωτερικών θα μετεξελιχθεί ώστε να συγκροτήσει κεντρική επιτελική δομή, η οποία στο πλαίσιο των εντολών και κατευθύνσεων του Πρωθυπουργού θα συμβάλλει στην εκπόνηση ενός συνεκτικού στρατηγικού, πολιτικού και επικοινωνιακού σχεδιασμού προώθησης του κυβερνητικού έργου. Οι αρμοδιότητες του Υπουργείου Εσωτερικών που έχουν σχέση με την αναπτυξιακή διάσταση της πολιτικής της αποκέντρωσης θα μεταφερθούν στο Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας ώστε να συνδεθούν με την γενικότερη αναπτυξιακή πολιτική.

Υπουργείο Οικονομικών
Υπ: Παπακωνσταντίνου Γιώργος
Υφ.: Σαχινίδης Φίλιππος
Υφ.: Κουσελάς Δημήτρης

Υπουργείο Εξωτερικών
Υπ.: Δρούτσας Δημήτρης
Αν. Υπ.: Ξενογιαννακοπούλου Μαριλίζα
Υφ: Κουβέλης Σπύρος
Υφ: Δόλλης Δημήτρης

Υπουργείο Εθνικής Άμυνας
Υπ.: Βενιζέλος Ευάγγελος
Αν. Υπ. : Μπεγλίτης Πάνος

Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας που θα μετονομαστεί σε Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
Υπ.: Χρυσοχοίδης Μιχάλης
Αν. Υπ. (Μακεδονίας- Θράκης): Ξυνίδης Σωκράτης
Υφ.: Ρήγας Παναγιώτης
Υφ.: Ρόβλιας Ντίνος

Ιδρύεται Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων , Νήσων και Αλιείας
Υπ.: Διαμαντίδης Γιάννης
Υφ.: Τσουρή Ελπίδα
που θα ορκιστούν μετά τη σύσταση και τυπικά του Υπουργείου.

Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Υπ.: Μπιρμπίλη Τίνα
Αν. Υπ: Σηφουνάκης Νίκος
Υφ: Μανιάτης Γιάννης
Υφ.: Μωραίτης Θάνος

Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Υπ: Διαμαντοπούλου Άννα
Αν. Υπ: Γεννηματά Φώφη
Υφ.: Χριστοφιλοπούλου Παρασκευή
Υφ.: Πανάρετος Γιάννης

Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
Υπ.: Ρέππας Δημήτρης
Υφ: Μαγκριώτης Γιάννης
Υφ.: Βούγιας Σπύρος

Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης
Υπ.: Κατσέλη Λούκα
Αν. Υπ: Κουτρουμάνης Γιώργος
Υφ: Κεγκέρογλου Βασίλης
Υφ: Νταλάρα Άννα

Στο Υπουργείο αυτό θα ενταχθούν οι αρμοδιότητες Κοινωνικής Καινοτομίας, Προστασίας του Καταναλωτή, Μεταναστευτικής Πολιτικής και Νέας Γενιάς

Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Υπ: Λοβέρδος Ανδρέας
Υφ: Αηδόνης Χρήστος
Υφ.: Τιμοσίδης Μιχάλης

Στο Υπουργείο αυτό θα ενταχθούν οι αρμοδιότητες για θέματα αθλητισμού και διατροφής

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Υπ.: Σκανδαλίδης Κώστας
Υφ: Αποστολάκη Μιλένα
Υφ: Κουτσούκος Γιάννης

Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υπ.: Καστανίδης Χάρης

Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη
Υπ: Παπουτσής Χρήστος
Υφ.: Όθωνας Μανώλης

Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού
Υπ: Γερουλάνος Παύλος
Αν. υπ.: Χυτήρης Τηλέμαχος
Υφ: Νικιτιάδης Γιώργος

Υπουργός Επικρατείας με αρμοδιότητα τις επενδύσεις
Παμπούκης Χαράλαμπος

Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό και κυβερνητικός εκπρόσωπος
Πεταλωτής Γιώργος

Η ορκωμοσία της Κυβέρνησης θα γίνει στις 12.00 το μεσημέρι και η πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου μετά την ορκωμοσία θα γίνει την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη.

H Nτόρα Μπακογιάννη στην Παραπολιτική

Θα ξεκινήσω από μια φράση που διαβάζω στο site σας στις Θέσεις σας για την Πολιτική: «Για να υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτικού και πολίτη πρέπει να υπάρχει απόλυτη ειλικρίνεια.» Μετά από τόσα χρόνια στην Πολιτική, πιστεύετε ότι υπήρξατε πάντα ειλικρινής;

Θα έλεγα ευθέως ότι η αναλογία είναι 80%-20%. Υπήρξα συνήθως ειλικρινής, ακόμα και με ρίσκο. Όταν πολιτεύτηκα για πρώτη φορά στην Ευρυτανία, σε μια δύσκολη μονοεδρική περιφέρεια, ετέθη το θέμα αν η Νέα Δημοκρατία θα καταργούσε τις συντάξεις της Εθνικής Αντίστασης. Στην Ευρυτανία οι άνθρωποι που λάμβαναν τέτοιες συντάξεις ήταν πολλοί, άλλοι σωστά άλλοι παράτυπα. Η Νέα Δημοκρατία δεν το είχε αναγγείλει αλλά εγώ γνώριζα ότι είχε σκοπό να κόψει αυτές τις συντάξεις και να δώσει κάποιες άλλες διαφορετικής μορφής. Ενημέρωσα λοιπόν τους κατοίκους της Ευρυτανίας ότι σε περίπτωση που εκλεγώ, οι συντάξεις αυτές θα κοπούν. Προκλήθηκε ένας απίστευτος σάλος, στη Νομαρχιακή της Νέα Δημοκρατίας παραλίγο να πάθουν ομαδικό εγκεφαλικό αλλά όταν όμως κόπηκαν μετά οι συντάξεις, η μόνη περιοχή στην οποία δεν προκλήθηκε θέμα ήταν η Ευρυτανία. Εξάλλου, δεν είμαι καλή στο να υποστηρίζω κάτι που δεν πιστεύω γιατί κάνω Πολιτική με πάθος άρα θα πρέπει να πιστεύω αυτό που κάνω. Στο 20% των περιπτώσεων που σας ανέφερα, δεν είναι ότι είπα πράγματα που δεν πίστευα, απλώς δεν μίλησα.

Αναφέρεστε και στα χρόνια των κυβερνήσεων Καραμανλή;

Μεταξύ άλλων. Όταν ανήκεις σε...



...ένα μεγάλο κόμμα, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις και συμβιβασμούς. Οπότε, επέλεξα να μην μιλήσω. Γενικά, έχω κατηγορηθεί κυρίως για το αντίθετο, για το ότι μιλούσα. και πάντα προσπαθούσαν να βάλουν το ιδιοτελές στοιχείο σε ό,τι υποστήριζα "θέλει να γκρεμίσει τον Καραμανλή", "θέλει να γίνει πρωθυπουργός" κτλ. Πάντα κάτι κακό ήθελα να κάνω! Κανένας ποτέ δεν σκέφθηκε ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πιστεύει κάποια πράγματα για τα οποία θέλει να δώσει μάχη, νομίζω όμως ότι τις έδωσα όλες με καθαρή συνείδηση...

Περιμένοντας σας έξω, χάζευα τις βιτρίνες του γραφείου σας με τα διάφορα βραβεία κι αναμνηστικά που έχετε συλλέξει είτε ως Δήμαρχος Αθηναίων είτε ως Υπουργός Εξωτερικών. Στα περισσότερα από αυτά υπήρχε η αναφορά "Νέα Δημοκρατία". Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς είναι μετά από 20 χρόνια, έστω και να κυκλοφορείτε καθημερινά ανάμεσα σε όλα αυτά...

Είναι δύσκολο, όπως όταν εγκαταλείπεις ένα σπίτι στο οποίο έζησες για χρόνια για να πας να ζήσεις κάπου αλλού. Η σχέση με τους ανθρώπους που έμειναν πίσω είναι υπαρκτή. Ξέρω πάρα πολλούς ανθρώπους στη Νέα Δημοκρατία με τους οποίους δώσαμε μάχες, ζήσαμε χαρές. Συναισθηματικά, είναι πολύ δύσκολο. Όταν άκουσα ότι διεγράφην από τη Νέα Δημοκρατία, σκεφτόμουν πόσο εύκολο είναι για κάποιους ανθρώπους που δεν έχουν με το κόμμα τους δεσμούς που έχω εγώ, να παίρνουν τέτοιου είδους αποφάσεις. Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα όμως, είναι αλήθεια ότι στη Νέα Δημοκρατία όπως αυτή λειτουργεί κι εμφανίζεται, δεν έχω καμία θέση.

Δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό να αποχωρήσετε από την Πολιτική; Γιατί να μην πάτε στο σπίτι σας να ηρεμήσετε μετά από τόσα χρόνια; Κανείς δεν θα σας κατηγορούσε για κάτι, εξάλλου κι από αξιώματα είστε πλήρης...

Δόξα τω Θεό, παράπονο δεν έχω! Να σας πω την αλήθεια, το σκέφθηκα πάρα πολύ. Ήταν μεγάλος ο προβληματισμός. Κάπου σκέφθηκα ότι είμαι ένας άνθρωπος που έκανε μια καριέρα, κέρδισε μια διεθνή αναγνώριση που λίγοι άνθρωποι έχουν πετύχει αλλά μέσα μου ένιωθα ότι θα ήμουν ρίψασπις. Δεν θα μπορούσα να σιωπήσω την ώρα που η Ελλάδα περνάει μια τόσο δύσκολη κατάσταση. Δεν έχω βιώσει μεγαλύτερη κρίση από αυτήν, δεν ανήκω στη γενιά του πολέμου. Αυτή η στιγμή όμως είναι απίστευτη, ειδικά για τους νέους ανθρώπους που ξεκινούν τη ζωή τους και βλέπουν μια Ελλάδα σε αυτό το χάλι. Μια Ελλάδα χωρίς αυτοπεποίθηση, που παραπαίει στα όρια της χρεοκοπίας. Δεν θυμάμαι ποτέ η απάντηση των νέων να είναι "Αν μπορέσω να φύγω, θα φύγω". Δεν το έχω ξαναζήσει! Αυτή η κατάσταση σε κάνει να νιώθεις ότι αν έχεις κάτι να προσφέρεις, προσπάθησε το. Αν μπορώ λοιπόν να βγάλω ορισμένους ανθρώπους από το καβούκι τους, αν μπορώ να κάνω ένα κάλεσμα και να έλθουν άνθρωποι που έχουν ποιότητα κι αξίες να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, αισθάνομαι ότι πρέπει να το κάνω. Αυτό είναι το κίνητρο μου για το νέο αγώνα που κάνω...

Τι πιστεύετε δηλαδή ότι είναι το καινούριο που φέρνετε; Ποιο κενό καλύπτεται από αυτήν σας την προσπάθεια;

Καλύπτεται το κενό της ποιότητας της επαφής στον τρόπο με τον οποίο λέγονται ορισμένα πράγματα, στην καθαρότητα δηλαδή των σχέσεων και των θέσεων. Σήμερα, στην Ελλάδα πληρώνουμε ότι, μαζί με τη Δημοκρατία εφηύραμε -εμείς οι Έλληνες- και τον λαϊκισμό. . Δεν μπορούμε όμως να συνεχίσουμε άλλο αυτό το δρόμο. Τα τελευταία χρόνια ο πολιτικός κόσμος ανακάλυψε ένας θεός που προσκυνούσαμε, αυτός των δημοσκοπήσεων. Η κοινή γνώμη όμως δεν μπορεί να αξιολογεί την πορεία κάποιων πραγμάτων, όταν δεν έχει τα στοιχεία που διαθέτει ο πολιτικός. Αυτό σημαίνει στο κάτω-κάτω ηγεσία, να έχεις το θάρρος να ηγηθείς. Οφείλεις να μπορείς να προβλέψεις, να μπορείς να πείσεις ότι αυτό που σου λέω σήμερα, θα φανεί χρήσιμο αύριο. Ενδεχομένως να χρειαστεί να γίνεις και δυσάρεστος. Αυτή είναι η λογική που επικρατεί στο Forum για την Ελλάδα, αυτή η λογική θα επικρατήσει κι αύριο σε ό,τι καινούριο υπάρξει.

Είστε ικανοποιημένη με την πορεία του Forum για την Ελλάδα κι από τους ανθρώπους που έχουν συσπειρωθεί γύρω σας;

Είναι πολύ πιο ενθαρρυντικός ο αριθμός σε σχέση με αυτό που περίμενα, κάτι που αποδεικνύει ότι στην Πολιτική δεν πρέπει να είσαι ποτέ κυνικός. Ο κυνισμός δεν βοηθάει. Όταν προτάσεις όραμα και στόχους, υπάρχουν άνθρωποι σε αυτή τη χώρα που ανταποκρίνονται. Είναι μύθος το ότι θα μείνουμε για πάντα εμείς το μικρό ελιτίστικο παρεάκι της πλατείας Κολωνακίου και του κέντρου της Αθήνας. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που είναι έτοιμοι να αναλάβουν δράση, επειδή ξέρουν ότι αύριο θα έχουν ρόλο και λόγο, δεν θα είναι σταλινικές οι μέθοδοι λειτουργίας. Ο άνθρωπος με αξία κι άποψη, θέλει να ακουστεί, να δώσει μάχη για τις ιδέες του, δεν θέλει να χειροκροτεί άβουλα κάθε επιλογή του κόμματος του.

Υπάρχει πήχης στην προσπάθεια αυτή;

Η εφαρμογή των ιδεών σου είναι ο στόχος. Μοιραία αυτό στη Δημοκρατία μετριέται με την απήχηση που έχεις και με το ρόλο που μπορείς να διαδραματίσεις αύριο στη Βουλή. Η εποχή των μονοκομματικών κυβερνήσεων τελειώνει. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο τελευταίος πρωθυπουργός μια τέτοιας κυβέρνησης, κάτι που σημαίνει ότι στη χώρα θα υπάρξουν συγκυβερνήσεις. Που οδηγηθήκαμε εξάλλου με τη λογική του άσπρου-μαύρου; Έλεγε κάτι σωστό ο Καραμανλής, έλεγε ο Παπανδρέου "όχι". Έλεγε ο Καραμανλής "δεν έχουμε λεφτά", έλεγε ο Παπανδρέου "λεφτά υπάρχουν". Λέει τώρα ο Παπανδρέου "δεν έχουμε λεφτά", απαντά η Νέα Δημοκρατία "χρειάζεται άλλο μείγμα πολιτικής". H χώρα χρειάζεται κάποιες βασικές συναινέσεις. Δεν μπορεί να πάει έτσι η χώρα μπροστά. Πώς μπορεί κάποιος να ζητά να πείσει όταν στην κυβέρνηση εμφανίζεται υπεύθυνος και στην αντιπολίτευση ανεύθυνος; Προσωπικά, δεν το έκανα ποτέ στη ζωή μου. Όταν είχα τον τομέα Εξωτερικών κι Άμυνας της Ν.Δ με υπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου, δεν επέτρεψα στον εαυτό μου λαϊκισμούς. Έλεγα ακριβώς αυτό ακριβώς που πίστευα για την εξωτερική πολιτική τη χώρας και δεν βγήκα χαμένη από αυτό. Νομίζω ότι είναι πιο ώριμη η κοινωνία από ότι οι πολιτικές δυνάμεις...

Να υποθέσω λοιπόν ότι το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς του Φώτη Κουβέλη με την επιδίωξη συναινέσεων σας βρίσκει σύμφωνη;

Βεβαίως. Πρώτα από όλα, ο Φώτης Κουβέλης είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος κι ένας εκλεκτός πολιτικός. Έχω συνεργαστεί μαζί του στο Δήμο Αθηναίων, τον γνωρίζω εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ξέρω τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται. Είχαμε φτάσει στο Δήμο Αθηναίων να λαμβάνεται το 90% των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου ομόφωνα. Κέρδισε ο Δήμος από αυτό, δεν έχασε. Τι νόημα έχει να τσακωνόμαστε μεταξύ μας; Δείτε τι έγινε και με τη βάση του 10. Λέγαμε κάποιοι ότι δεν είναι δυνατόν να μπαίνεις στο Πανεπιστήμιο με 1 ή 2 ή 5. Καταργήθηκε όμως φέτος η βάση του 10 και τι κάναμε; Βάλαμε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σπουδαστές που έδωσαν λευκή κόλλα. Ποιος κοροϊδεύει ποιον σε αυτή τη χώρα; Και το παιδί που έδωσε πραγματικά μια μάχη για να μπει στο Πανεπιστήμιο, νιώθει ότι ζει σε μια χώρα του παραλόγου. Λέγαμε ότι θα επενδύσουμε στην Παιδεία και πανηγυρίζουμε διότι το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας βρίσκεται στην 221η θέση σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν μπορώ να πανηγυρίσω, δεν μπορώ να βάλω τον πήχη εκεί.

Δεν νομίζω όμως ότι αρκεί από μόνη της η βάση του 10 για την αναβάθμιση της ποιότητας των πανεπιστημίων. Στα χρόνια εφαρμογής της, το μόνο που καταφέραμε ήταν να γεμίσουμε τα ιδιωτικά κολέγια. Χρειάζεται συνολική λήψη μέτρων προς την κατεύθυνση αυτή...

Βεβαίως. Πρέπει πρώτα να αποφασίσουμε τι σύστημα θέλουμε. Υπάρχουν τα παραδείγματα άλλων χωρών. Υπάρχει το σύστημα όπου εισάγονται όλοι στα Πανεπιστήμια και μετά από ένα χρόνο κόβονται όσοι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Υπάρχει και το γερμανικό σύστημα στο οποίο αξιολογείται η συνολική παρουσία σου στα χρόνια του σχολείου, πριν δώσεις εξετάσεις. Ας επιλέξουμε κάτι που να πείθει τη νεολαία ότι είναι σοβαρό και δίκαιο. Και κυρίως ότι δεν στηρίζεται στην αποστήθιση βιβλίων, αλλά στην ευρύτερη γνώση, ότι βασίζεται στο να μαθαίνουν τα νέα παιδιά πως θα προσεγγίζουν τα γνωστικά αντικείμενα, πως θα κάνουν έρευνα για τη γνώση και σύνθεση όσων μαθαίνουν.

Και να μην αλλάζει και κάθε χρόνο...

Φυσικά και ταυτόχρονα άλλαξε κι άλλα. Η λογική του ότι απαγορεύω το μη κρατικό πανεπιστήμιο επειδή έχω το Δημόσιο είναι στρουθοκαμηλισμός. Το σωστό θα ήταν να επιτραπεί η λειτουργία μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων και στη συνέχεια να καταστούν άμεσα ανταγωνιστικά προς αυτά τα Δημόσια Πανεπιστήμια. Όλα αυτά όμως χρειάζονται κάποιους ανθρώπους που να τα ονειρεύονται, να τα οραματίζονται και κυρίως να τολμούν να προχωρούν σε συγκροτημένες αλλαγές, με μέθοδο και σχέδιο.

Το όραμα στην Ελλάδα έχει αντικατασταθεί από το πολιτικό κόστος. Παρέλασαν αρκετοί υπουργοί Παιδείας που γρήγορα αποφάσισαν να μην προχωρήσουν σε ριζικές αλλαγές. Σας θυμίζω ότι στο τέλος η κ.Γιαννάκου έμεινε μόνη της, εγκαταλείφθηκε από το ίδιο της το κόμμα...

Αυτό είναι και το πλέον τρανταχτό παράδειγμα. Προσωπικά, δεν την εγκατέλειψα. Στις δύσκολες ώρες έδωσα μάχη στην Α' Αθηνών για τη Μαριέττα, όταν ήμασταν συνυποψήφιες. Αυτή είναι και η κατάρα των πολιτικών, γι' αυτό φτάσαμε μέχρι εδώ. Πόσο εύκολο να λες ότι "δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου", "είμαι Έλληνας πατριώτης" κτλ; Και μετά έρχεται η ώρα που αυτού του είδους οι πολιτικές σε έχουν οδηγήσει σε τραγωδίες όπως στην Κύπρο.

Παρατηρούμε όμως ότι και η σημερινή ηγεσία της Ν.Δ κατατρέχεται από παρόμοια σύνδρομα, το "Δίκτυο21" αποτελεί σήμερα το στενό πυρήνα του Αντώνη Σαμαρά.

Κοιτάξτε, να δείτε, εγώ για τον εαυτό μου διεκδικώ τον τίτλο του μεγάλου πατριώτη. Θεωρώ ότι πατριωτισμός σήμερα σημαίνει να δίνεις τις μάχες σου με ρεαλισμό για το καλύτερο που μπορείς να πετύχεις, χωρίς να λαϊκίζεις. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε θέσει το ζήτημα πολύ σωστά: εξωτερική πολιτική με εσωτερικά κριτήρια δεν μπορείς να ασκήσεις, λόγια του ανθρώπου που έκανε τη Μεγάλη Ελλάδα. Ας είμαστε πραγματικοί πατριώτες. Ο γνήσιος πατριωτισμός δεν επιτρέπει λαϊκισμούς σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Για έναν πεπειραμένο πολιτικό όπως εμένα, είναι πολύ εύκολο να επιλέξω το δρόμο του λαϊκισμού. Τη δύσκολη πορεία διαλέγω, αυτή που λέει τα πράγματα με το όνομα της.

Συμπεραίνω λοιπόν ότι θεωρείτε πως το "όχι" της Ν.Δ στο μνημόνιο δεν ήταν και τόσο ειλικρινές κι επιλέχθηκε για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας απέναντι στην κυβέρνηση.

Ο οικονομικός σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά κ.Βάρδας, είπε κάτι πολιτικά πρωτόγνωρο, ότι αν χρειάζονταν 181 ψήφους, η Ν.Δ θα ψήφιζε "ναι". Τι σημαίνει αυτό; Ψηφίζω γιατί πιστεύω, γιατί δεν πιστεύω ή demi ; Κρατάω για τον εαυτό μου το δικαίωμα της άρνησης ώστε να μπορώ αύριο να αρθρώσω μια ανάλογη πολιτική; Γι'αυτό χάνει την αξιοπιστία της η Πολιτική. Ψηφίζω σημαίνει ότι θα το κάνω και με 150 και με 180 και με 300. Το ίδιο κι όταν δεν ψηφίζω. Προσωπικά, το φορολογικό νομοσχέδιο δεν το ψήφισα και είπα στον κ.Παπακωνσταντίνου ότι αυτό που κάνετε, είναι εγκληματικό. Αυτό πίστευα, αυτό έκανα. Η ψήφος στη Βουλή των Ελλήνων είναι ιερή.

Πώς κρίνετε την κυβέρνηση Παπανδρέου πέρα από την εφαρμογή του μνημονίου; Νομίζω ότι σας βρίσκουν σύμφωνη οι μεταρρυθμίσεις του Καλλικράτη.

Ο Καλλικράτης με βρίσκει σύμφωνη γιατί δίνω 10 χρόνια μια παρόμοια μάχη. Ανήκω σε αυτούς που πήγαν και μίλησαν στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας για αιρετούς περιφερειάρχες και πήρα 13 ψήφους. Τη 2η φορά πέρασε ως θέση της Ν.Δ αλλά δεν υλοποιήθηκε. Αυτό που πίστευα τότε, υποστηρίζω και σήμερα. Εκεί που διαφωνώ είναι ότι και πάλι επικράτησε μια κομματική λογική με αποτέλεσμα να γίνει μια κοπτοραπτική στους δήμους ώστε να μην υπάρχουν τα αναπτυξιακά κριτήρια που θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση επιτυχίας. Κατά τα άλλα, υπάρχουν πράγματα που γίνονται ή έχουν εξαγγελθεί ότι θα γίνουν, που βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

Με το νόμο για την ιθαγένεια συμφωνείτε;

Έχω κάποιες ενστάσεις τις οποίες και κατέθεσα στη Βουλή. Υπάρχει μια ισσοροπία την οποία πρέπει να κρατήσουμε διότι και οι μετανάστες δεν είναι τετράποδα για να τους μεταχειρίζεται κανείς με τρόπο που προσβάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά από την άλλη η σημερινή κατάσταση οδηγεί τους Έλληνες, οι οποίοι δεν υπήρξαν ποτέ ρατσιστές, στο να υιοθετούν τέτοιες νοοτροπίες. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή και σοβαρότητα στην εφαρμογή του νέου μέτρου την οποία και δεν βλέπω.

Δεν έγιναν και πολλές αιτήσεις τελικά.

Δεν έγιναν γιατί δεν υπάρχει αξιοπιστία στην εφαρμογή. Αυτό αποδεικνύει ότι χρειάζεται το θέμα αρκετή συζήτηση ακόμα.

Σε σχέση με το μνημόνιο;

Το κακό με την κυβέρνηση αυτή είναι ότι εφαρμόζει μια πολιτική την οποία η ίδια ονομάζει "μονόδρομο" και ταυτόχρονα λέει ότι είναι αντίθετη με την ιδεολογία της. Το ερώτημα το οποίο προκύπτει είναι πολύ απλό: Τι είναι λάθος; Η πολιτική ή η ιδεολογία;

Νομίζω ότι η απάντηση που θα σας έδιναν έχει να κάνει με το έκτακτο των περιστάσεων το οποίο δικαιολογεί μια προσωρινή αλλαγή προτεραιοτήτων.

Δεν είναι εύκολο όμως να εφαρμόσεις μια πολιτική στην οποία δεν πιστεύεις. Κατά τη δική μου ιδεολογία, ορισμένα από αυτά τα μέτρα θα δημιούργησουν ένα πλεόνασμα το οποίο θα αποτελέσει ασπίδα για τους αδύνατους Έλληνες διότι καμία κοινωνία δεν θα πάει μπροστά στο 100% της. Θα υπάρξουν τα παραγωγικά κομμάτια που θα σύρουν το κάρο αλλά θα υπάρξει κι ένα μέρος τηςς κοινωνίας που χρειάζεται την κοινωνική αλληλεγγύη η οποία θα πρέπει να είναι αποδοτική.

Στην Ελλάδα γιατί δεν έχουμε κοινωνική φροντίδα κι αποτελεσματική προνοιακή πολιτική;

Γιατί την είδαμε πάντα ισοπεδωτικά. Λέμε π.χ όλοι οι πολύτεκνοι να παίρνουν επίδομα. Γιατί να παίρνουν όλοι; Υπάρχουν πάρα πολλοί πλούσιοι πολύτεκνοι. Από που κι ως που πρέπει να ενισχυθούν; Όταν μοιράζω στα ίσια μια πίτα, μπορεί να ακούγεται σοσιαλιστικό αλλά είναι βαθειά αντικοινωνικό.

Όλη αυτή την ιστορία με τα χρίσματα για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ, την τριπλή σύγκρουση Σαμαρα-ψωμιάδη-Καρατζαφέρη πως τα βλέπετε; Τι προτίθεστε να κάνετε εσείς σ΄ αυτές τις εκλογές;

Τα όσα εξελίχθηκαν τη τελευταία εβδομάδα αναφορικά με τη στάση των κομμάτων σε σχέση με τις εκλογές της αυτοδιοίκησης μόνο από σοβαρότητα δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν. Πρόκειται για τραγελαφικά περιστατικά που δυστυχώς, ενισχύουν την απαξία των πολιτών προς τα κόμματα, τη λειτουργία και το ρόλο τους. Είναι προφανές ότι στο σχεδιασμό των κομμάτων δεν κυριαρχεί η πρόκληση της αυτοδιοίκησης και των μεγάλων αλλαγών που δρομολογούνται μέσα από την αιρετή περιφέρεια και τις νέες συνενώσεις των δήμων, αλλά διαφορετικές προτεραιότητες. Δική μου προτεραιότητα είναι η σύνθεση των δημιουργικών δυνάμεων αυτού του τόπου προκειμένου η Ελλάδα της επόμενης μέρας να γίνει μια κανονική Ευρωπαϊκή χώρα, με ευκαιρίες και κανόνες για όλους. Αυτό τον πολιτικό προσανατολισμό, που έχει καταγραφεί με τη στάση μου στις κρισιμές στιγμές των τελευταίων μηνών, δεν πρόκειται να τον εκφυλίσω σε ένα παιχνίδι μεταγραφολογίας και βεντέτας, στο οποίο πρωταγωνιστούν όσοι είναι εγκλωβισμένοι στο στρατηγικό αδιέξοδο που τους δημιούργησε η επένδυση στη χρεοκοπία και τη καταστροφή της πατρίδας μας.


Ωραία όλα αυτά αλλά ο κόσμος που θα διαβάσει αυτή τη συνέντευξη θα αναρωτηθεί εύλογα γιατί δεν υλοποίησατε κάτι από όλα αυτά. Οι διαπιστώσεις είναι σωστές αλλά στις πράξεις υστερούμε...

Σε ό,τι με αφορά, έχω αναλάβει το κομμάτι της συλλογικής ευθύνης που μου αναλογεί αλλά είμαι έτοιμη να απαντήσω για εκεί που άσκησα τα καθήκοντα μου. Για παράδειγμα, στο Δήμο Αθηναίων έτσι λειτουργήσαμε. Όταν μοιράζαμε τρόφιμα, επιδόματα και διάφορα άλλα είδη σε ανθρώπους που τα είχαν ανάγκη, απαίτησα και την τελευταία γαλοπούλα να δωθεί σε ανθρώπους που θα την είχαν πραγματικά ανάγκη. Η εύκολη λύση θα ήταν να ζητήσω να διανεμηθούν σε όλους όσους ήταν στη λίστα, έτσι δεν θα χρειαζόταν καθόλου δουλειά. Δεν το έκανα όμως. Χρειάζεται δουλειά, χρειάζεται να κάτσουν κάτω άνθρωποι να δουν ποιοι πραγματικά χρειάζονται στήριξη. Βγήκα μια μέρα να δω πως λειτουργεί η καντίνα του Δήμου Αθηναίνων και είδα ανθρώπους με τα χέρια ψηλά να περιμένουν μέσα στη βροχή το φαγητό. Ντράπηκα σε τέτοιο σημείο που μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα καταφέραμε να φτιάξουμε ένα κτήριο όπου οι άνθρωποι έτρωγαν σε τραπέζια με μια αξιοπρέπεια. Ο άνθρωπος δικαιούται πρωτίστως να σεβαστείς την αξιοπρέπεια του. Μπορεί να είναι φτωχός, άστεγος ή ναερκομανής αλλά δεν είναι 2ης κατηγορίας. Τον ίδιο σεβασμό που οφείλεις στον Πρύτανη του Πανεπιστήμιου, τον οφείλεις και σε οποιονδήποτε άλλον.

Από όλα τα αξιώματα που κατα καιρούς έχετε αναλάβει, υπάρχει κάποιο που ξεχωρίζετε μέσα σας; Νιώθετε περισσότερο Δήμαρχος ή Υπ.Εξωτερικών; Για ποιο καμαρώνετε πιο πολύ;

Νομίζω ότι καμαρώνω και για τα δυο. Αυτό όμως που μου έδωσε ο Δήμος της Αθήνας σε ανθρώπινο επίπεδο ήταν πολύ πιο έντονο. Το Υπ.Εξωτερικών σου προσφέρει την αναγνώριση και το σεβασμό σε διεθνές επίπεδο, την ικανοποίηση του να έχεις δώσει μάχες για τη χώρα σου, πολλές από τις οποίες δεν θα γίνουν ποτέ γνωστές. Μου έχει μείνει όμως το απλό το καθημερινό που μου προσέφερε η ενασχόληση μου με το Δήμο.

Αυτή φαντάζομαι πως είναι η θετική πλευρά της Πολιτικής, η αίσθηση της προσφοράς. Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα τις εντυπώσεις κερδίζει μια άλλη, αυτή των σκανδάλων. Τα ΜΜΕ ασχολούνται συνεχώς με τέτοια θέματα, το όνομα το δικό σας αναφέρεται συχνά, φτάσαμε σε ένα σημείο να αγαπάμε αυτές τις υποθέσεις...

Η αλήθεια είναι ότι ως κοινωνία τις αγαπάμε αλλά δυστυχώς σκάνδαλα υπάρχουν. Σε ό,τι με αφορά, άσκησα εξουσία 3 φορές και διαχειρίστηκα χρήματα ως Υπ.Πολιτισμού, ως Δήμαρχος Αθηναίων κι ως Υπ.Εξωτερικών. Σε καμια από αυτές, δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να πει ότι ξόδεψα έστω κι ένα ευρώ με μεμπτό τρόπο. Τι είπαν για μένα; Ό,τι έχω σχέση με τη Siemens γιατί ο Χριστοφοράκος ήταν συμμαθητής μου. Αλήθεια είναι, πήγαμε στο ίδιο σχολείο, είχαμε μια κοινωνική επαφή, και είμασταν γνωστοί. Οι σχέσεις μας ήταν πασιφανείς. Ήταν πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου κι ως Υπ.Εξωτερικών συμμετείχα σε από κοινού εκδηλώσεις για την προσέλκυση επενδύσεων. Έφαγα πολλή λάσπη.

Κατά καιρούς σας έχουν καταλογίσει σχεδόν τα πάντα...

Και πολλές φοωρές αναρωτιέμαι το γιατί.

Το επώνυμο σας δεν βοηθά;

Νομίζω ότι μια μερίδα της κοινής γνώμης δεν θα μου συγχωρήσει ποτέ ότι είμαι η κόρη του Μητσοτάκη. Ίσως όμως να πληρώνω κι ένα κομμάτι του αναρχικού μου χαρακτήρα. Δεν το βάζω εύκολα κάτω. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα κάνει πολλές υπόγειες συμφωνίες, παρά την εικόνα που μου λένε ότι έχω. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα διαπλεκόμενα μέσα κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής αναμέτρησης της Ν.Δ με πολέμησαν.

Τι σημαίνει "διαπλεκόμενα";

Το έχει πει πολύ ωραία ο Μπαμπινιώτης. Είναι τα μέσα που έχουν ευθεία σχέση με το Δημόσιο, έχουν δηλαδή και δεύτερες δουλειές.

Δεν είναι δηλαδή επαγγελματίες του Τύπου.

Ακριβώς. Κι επειδή ο Τύπος περνάει μια κρίση παγκοσμίως, νομίζω ότι η άμυνα που μπορεί να υπάρξει είναι το Διαδίκτυο. Από τη μια, δεν χρειάζονται πολλά χρήματα για να κάνεις κάτι αξιόλογο με αποτέλεσμα να απευθύνεσαι πιο εύκολα στον κόσμο. Θα περάσει βέβαια και το Ίντερνετ τις παιδικές του αρρώστιες όπως είναι οι εκβιασμοί που βλέπουμε καθημερινά αλλά κάποια στιγμή η ίδια η κοινωνία καταλαβαίνει ποιος είναι ο ρόλος του καθενός.

Aπό την άλλη, σκεφθόμουν προχθές ποια είναι η μεγάλη αδικία στον τομέα της εκπαίδευσης. Το ένα είναι το πως μεγαλώνεις, ένα παιδί που μεγαλώνει με 5.000 βιβλία στο σπίτι είναι προνομιούχο έναντι ενός παιδιού που δεν γνωρίζει καν τι είναι η βιβλιοθήκη. Για να αγοράσεις παλιά την εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου ή την Mπριτάννικα, χρειάζοντα πολλά χρήματα. Οι Έλληνες την έπαιρναν με δόσεις, με πολλές δυσκολίες για να την προσφέρουν στα παιδιά τους. Σήμερα, με ένα computer έχεις οποιαδήποτε πληροφορία ή γνώση θες, μεγάλη υπόθεση... Αυτός ο Ινδός που ανακάλυψε το φθηνό computer, προσέφερε στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πεδίο εξέλιξης της εκπαίδευσης και της πληροφορίας. Το να μπορείς να πεις ότι στην Βελωτά Ευρυτανίας που έχει μόνο 19 κατοικίες ένα παιδί με ένα computer θα έχει όλες τις βιβλιοθήκες του κόσμου, είναι η μεγαλύτερη επανάσταση από όλες.

Έχω μόνο μια ακόμα ερώτηση, καθαρά προσωπική. Μετά από όλα αυτά τα αξιώματα, πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα πολιτικό να ζει σε αυτούς τους ρυθμούς; Διατηρείται την επαφή που θα θέλατε με την οικογένεια σας;

Μόνο με τα παιδιά μου και τον σύζυγο με τους οποίους μιλώ καθημερινά. Πράγματι, την ευρύτερη οικογένεια την έχω χάσει και ξέρετε, είμαστε και μεγάλη οικογένεια! Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο με τις αδερφές μου, τα ξαδέρφια μου ακόμα και με τους φίλους μου. Αν εξαιρεσεις λοιπόν τα παιδιά μου που όπως για κάθε μάνα, αποτελούν την απόλυτη προτεραιότητα μου, μένουν πράγματα πίσω. Δεν ισχύει όμως μόνο για την Πολιτική αυτό. Βρες μου μια σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα χωρίς τύψεις. Έχεις τύψεις με το καλημέρα. Προσπαθείς να βρεις μια δικαιολογία του τύπου "περνώ ποιοτική ώρα με τα παιδιά μου" η οποία είναι καλύτερη από την ποσοτική. Αέρας φρέσκος! Η πραγματικότητα είναι ότι έχεις τύψεις τις οποίες προσπαθείς να καλύψεις άλλοτε σωστά κι άλλοτε λάθος, καταφεύγοντας σε υλικίστικες λογικές που είναι καταστροφικές και πολλές φορές την πατάς. Δεν είναι εύκολο, όπως και δεν είναι εύκολο να είσαι γυναίκα. Είναι φορές που γίνομαι έξαλλη. Διαβάζω πράγματα που αναρωτιέμαι αν θα μου τα καταλόγιζε κανείς αν ήμουν άντρας. Θα παρατηρούσε κανείς αν είμαι σωστά ντυμμένη, αν είμαι χοντρή ή αδύνατη;

Γυναίκες τα γράφουν συνήθως αυτά...

Ενδεχομένως αλλά και πολλοί άντρες. Αν πεις σε αυτόν τον άνδρα ότι είναι κομπλεξικός και το πρόβλημα σου είναι αλλού, θα μπει στη μέση το Γραφείο Τύπου σου και θα αρχίσει "μην το πείτε αυτό, θα μας γράφουν συνέχεια" κτλ. Αλλά αυτή είναι πραγματικότητα. Σου λέει ο άλλος "μα γυναίκα;". Όταν έγινα Δήμαρχος Αθηναίων, μου είπε ένας φίλος ότι είμαι τρελή που μετά από 3.000 χρόνια ανέλαβα ένα αξίωμα που κατείχαν μόνο άνδρες. Σκεφθόμουν λοιπόν ότι έπρεπε να πετύχω οπωσδήποτε όχι για τίποτα άλλο αλλά επειδή θα έλεγαν ότι "βγάλαμε γυναίκα και είναι άχρηστη". Δεν θα μετρούσαν όλους τους άλλους άχρηστους δημάρχους που ενδεχομένως να υπήρξαν πριν από μένα...

Η οικονομία ως «παράπλευρη απώλεια»




Tης Ντορας Μπακογιαννη*

Το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι πρόβλημα δυστυχώς αυτόνομο, στενά οικονομικό. Η σημερινή δημοσιονομική κατάσταση, η υπερτροφία του δημόσιου τομέα και η συνολική έλλειψη ανταγωνιστικότητας έχουν βαθιές ρίζες που μόνο μία σφαιρικά φιλελεύθερη πολιτική μπορεί να θεραπεύσει. Με μια ολόκληρη σειρά τομέων της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής να πάσχουν, η σημερινή κατάσταση της οικονομίας μπορεί να θεωρηθεί μια «παράπλευρη απώλεια» της ελληνικής πολιτικής και κοινωνίας.

Το θεμελιώδες πρόβλημα είναι ένα. Θα το συνοψίσω: Πρόκειται, αφενός μεν για αδυναμία συγκρότησης, αφετέρου δε για αδυναμία εκμετάλλευσης. Η δεύτερη πηγάζει -όχι όμως ολοκληρωτικά- από την πρώτη. Και εξηγώ:

Αδυναμία συγκρότησης: το ελληνικό κράτος υπέπεσε, από τη γέννησή του, σε δύο κεφαλαιώδη σφάλματα.

Πρώτον: δεν κατάφερε ποτέ να απαλλαγεί από την οθωμανική «κληρονομιά». Οι διαπροσωπικές σχέσεις, η εξαπάτηση των αρχών, η διαφθορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς το κράτος (φαινόμενα εν μέρει δικαιολογημένα υπό ξένη κατοχή) μεταφέρθηκαν αυτούσια στο νέο εθνικό κράτος. Γιατί; Διότι το κράτος αυτό διαμορφώθηκε συγκεντρωτικά και χωρίς καμία ευαισθησία προς τις ελληνικές πραγματικότητες. Κράτος «βαυαρικού» ή «γαλλικού» τύπου, με διάλυση των παραγωγικών κοινοτήτων (θυμηθείτε Υδρα, Σπέτσες, Ψαρά, Κάσο, Αμπελάκια, Ζαγόρι κ.ο.κ.). Οι ελληνικές πραγματικότητες αντέδρασαν και έθεσαν το κράτος αυτό απέναντί τους. Ποτέ δεν το αισθάνθηκαν δικό τους. Το κράτος έγινε φέουδο προς άλωση και ληστρική εκμετάλλευση για όσους είχαν τη δυνατότητα να το πράξουν.

Δεύτερον: Σαν να μην έφτανε αυτό, το κράτος -καθώς εξελίχθηκε σε παμφάγο- είτε υποκατέστησε (κρατικοποιήσεις) είτε παρέλυσε τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Αυτές ανθούν, λοιπόν, όπου και όταν δεν έχουν να κάνουν με το κράτος.

Η ναυτιλία είναι το πιο κραυγαλέο παράδειγμα: Μακριά από το εσωτερικό ελληνικό περιβάλλον, παίζοντας στον διεθνή χώρο, οι Ελληνες έφτιαξαν την πρώτη ναυτιλία του κόσμου. Εμείς εδώ, στην Ελλάδα, ούτε καν τις παράπλευρες ωφέλειες του γιγάντιου αυτού επιτεύγματος δεν μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε! Διαλύσαμε τα ναυπηγεία και τις ναυπηγοεπισκευαστικές υπηρεσίες. 15 χρόνια «φτιάχνεται» μια σιδηροδρομική σύνδεση λίγων χλμ. προς τον λιμένα του Νέου Ικονίου. Αποτρέψαμε ουσιαστικά τη στροφή προς το ναυτικό επάγγελμα. Υποβαθμίσαμε τον Πειραιά και τα άλλα μεγάλα λιμάνια. Τα φετινά «Ποσειδώνια» π.χ. έγιναν στο Ελληνικό ελλείψει χώρου στον Πειραιά, όπου δεν υπάρχει ούτε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο!

Ιδού, λοιπόν, πώς εκφράζεται -και πώς συνδέεται- η αδυναμία εκμετάλλευσης (των δυνατοτήτων) με την αδυναμία συγκρότησης του κράτους.

Ανέφερα προηγουμένως ότι η σημερινή κατάσταση της οικονομίας αποτελεί «παράπλευρη απώλεια» της ελληνικής πολιτικής και κοινωνίας. Και πώς θα ήταν δυνατόν να μη συμβαίνει αυτό όταν τίποτε σχεδόν στην ασκούμενη πολιτική στους λοιπούς τομείς δεν ευνοεί την οικονομία; Η ισοπεδωτική και ανεπαρκής Παιδεία βοηθά την οικονομία; Η κατασπατάληση πόρων στην Υγεία βοηθά την οικονομία; Η αντιπαραγωγική γραφειοκρατία βοηθά την οικονομία; Ο αστικός υδροκεφαλισμός, με την Αθήνα να απορροφά το 50% των πόρων, βοηθά την οικονομία; Η κατασπατάληση του «περιβαλλοντικού κεφαλαίου» σε μια τριτοκοσμική τουριστική ανάπτυξη και η απαράδεκτης αισθητικής τσιμεντοποίηση της χώρας, βοηθά την ελληνική οικονομία; Τα παραδείγματα είναι άπειρα.

Για να δημιουργήσουμε, λοιπόν, μια νέα, ανταγωνιστική, Ελλάδα πρέπει να αρθούν όλα τα εμπόδια που έχουν εγερθεί απέναντι στην παραγωγικότητα, τη δημιουργικότητα του Ελληνα. Χρειαζόμαστε ένα σύγχρονο δημόσιο τομέα. Αλλά, αντί να τον δημιουργήσει, στη θέση του η κυβέρνηση επέλεξε το οριζόντιο κουτσούρεμα μισθών και επιδομάτων όλων των δημοσίων υπαλλήλων.

Αντί να εξορθολογίσει το κράτος και να το απαλλάξει από άχρηστες, κοστοβόρες και χρονοβόρες δραστηριότητες -που, επιπλέον, δυσκολεύουν και τον ιδιωτικό τομέα- το κράτησε όπως είναι και απλώς τιμώρησε τους υπαλλήλους!

Στην Ελλάδα όλοι ξεχνούν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κι αυτοί άνθρωποι με όνειρα και φιλοδοξίες. Θα ήθελαν κι αυτοί να νιώσουν χρήσιμοι, παραγωγικοί, πιο ευτυχείς με τη δουλειά τους, που πολλοί την κάνουν με αυταπάρνηση. Αλλά αυτό χωρίς ριζική αλλαγή της δομής και της λειτουργίας του δημόσιου τομέα δεν γίνεται. Δεν γίνεται χωρίς αλλαγή στην Παιδεία, ώστε να διαθέτουμε έρευνα, καταρτισμένους επιστήμονες, άτομα ικανά για ποιοτική στελέχωση της διοίκησης και του ιδιωτικού τομέα.

Αντίστοιχες δράσεις πρέπει να υπάρξουν σε όλο το φάσμα. Στόχος: η άρση των αντικινήτρων ανάπτυξης, η εξοικονόμηση πόρων, η υποστηρικτική και όχι ανασταλτική λειτουργία του κράτους.

Σήμερα την αδυναμία ριζικών αλλαγών στο μέγεθος και τη λειτουργία του κράτους αλλά και σε όλους τους υποστηρικτικούς της οικονομίας τομείς την πληρώνουν αφενός μεν οι φορολογούμενοι, ιδίως δε η μεσαία τάξη, με τη συνεχή, όλο και υψηλότερη φορολόγηση, αφετέρου δε οι επιχειρήσεις, με την απίστευτη γραφειοκρατία, τους απαγορευτικούς φορολογικούς συντελεστές κ.λπ.

Με δυο λόγια: η κυβέρνηση, με τη συνεχή φορολόγηση των μεσαίων ιδίως στρωμάτων, καταστρέφει την ενεργό ζήτηση - τη ζωντανή κινητήριο δύναμη της οικονομίας. Με τον δε γραφειοκρατικό και φορολογικό «στραγγαλισμό» των επιχειρήσεων καταστρέφει την ίδια τη δυνατότητά της χώρας να παράγει -την πηγή της δημιουργίας.

Επιπλέον: Η οικονομία μας δεν ζει εν κενώ. Καλή και άγια η δημοσιονομική προσαρμογή. Χωρίς όμως τη ριζική αλλαγή σε όλους τους -άμεσα ή έμμεσα- συνδεόμενους με την οικονομία τομείς, η ανόρθωση δεν θα επιτευχθεί. Η οικονομία θα υποκύψει όχι μόνο λόγω των καθαρά δικών της αδυναμιών αλλά και ως παράπλευρη απώλεια της ατολμίας ως προς τον συνολικό εκσυγχρονισμό του κράτους και της κοινωνίας.

Αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψουν οι φιλελεύθερες δημιουργικές δυνάμεις της χώρας, που σήμερα ασφυκτιούν ανάμεσα σ’ έναν παλαιοδεξιό λαϊκισμό και στην αδυναμία των σοσιαλιστών να βρουν λύση εκεί όπου υπάρχουν οι «πυρήνες» των προβλημάτων - δομή του κράτους, Παιδεία, Υγεία, Ερευνα, εκμετάλλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας.

Εκεί όπου το παλιό σύστημα φοβάται να κινηθεί, οι δυνάμεις της κοινωνίας που δημιουργούν και προοδεύουν πρέπει να τολμήσουν να κινηθούν προς την κατεύθυνση μιας συνολικής, ριζοσπαστικής αλλαγής.

«Η φύση απεχθάνεται το κενό». Το ίδιο και η Δημοκρατία...

* Η κ. Ντόρα Μπακογιάννη είναι βουλευτής και πρώην υπουργός.

Κύπρος – Ελλάς: Προτομή του σφαγέα του Ελληνισμού Κεμάλ στην κατεχόμενη πόλη Κυθρέα!


Να που μας οδηγεί η ολέθρια πολιτική Χριστόφια. Έτσι εννοούν την «επαναπροσέγγιση» οι τούρκοι!

ΣΥΜΦΩΝΑ με τουρκο-«κυπριακά» ΜΜΕ έγιναν χθες τα αποκαλυπτήρια προτομής του Ατατούρκ από το λεγόμενο δήμαρχο της κατεχόμενης Κυθρέας, ενώ στα εγκαίνια παρέστη ο «έπαρχος» της κατεχόμενης Λευκωσίας και άλλοι. Επίσης, η «ΧΑΛΚΙΝ ΣΕΣΙ» αναφέρει ότι με χρηματοδότηση της Τουρκίας κατασκευάζεται δρόμος που θα οδηγεί στις σημαίες της Τουρκίας και ψευδοκράτους που βρίσκονται στον Πενταδάκτυλο. Πρόκειται, αναφέρει το δημοσίευμα, για δρόμο μήκους 750 μέτρων που θα ενώνει το κατεχόμενα χωριό Βουνό με τις σημαίες.

Τα τελευταία σχέδια των αδελφών μας τουρκο”κύπριων” έρχονται να δέσουν με το κλίμα της εποχής, περί ελλητουρκικής “φιλίας” και αδελφού λαού που δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μαζί του, αλλά πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά μαζί του στην “κοινή” μας πατρίδα. Αυτά συμβαίνουν στα κατεχόμενα την ίδια στιγμή που στα σχολεία προσπαθούν να αφελληνίσουν την νεολαία μας αλλάζοντας τους την σχολική ύλη… ΑΙΣΧΟΣ!



ΣΥΜΦΩΝΑ με τ/κ ΜΜΕ έγιναν χθες τα αποκαλυπτήρια προτομής του Ατατούρκ από το λεγόμενο δήμαρχο της κατεχόμενης Κυθρέας, ενώ στα εγκαίνια παρέστη ο «έπαρχος» της κατεχόμενης Λευκωσίας και άλλοι. Επίσης, η «ΧΑΛΚΙΝ ΣΕΣΙ» αναφέρει ότι με χρηματοδότηση της Τουρκίας κατασκευάζεται δρόμος που θα οδηγεί στις σημαίες της Τουρκίας και ψευδοκράτους που βρίσκονται στον Πενταδάκτυλο. Πρόκειται, αναφέρει το δημοσίευμα, για δρόμο μήκους 750 μέτρων που θα ενώνει το κατεχόμενα χωριό Βουνό με τις σημαίες.

Τα τελευταία σχέδια των αδελφών μας τουρκο"κύπριων" έρχονται να δέσουν με το κλίμα της εποχής, περί ελλητουρκικής "φιλίας" και αδελφού λαού που δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μαζί του, αλλά πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά μαζί του στην "κοινή" μας πατρίδα.

Αυτά συμβαίνουν στα κατεχόμενα την ίδια στιγμή που στα σχολεία προσπαθούν να αφελληνίσουν την νεολαία μας αλλάζοντας τους την σχολική ύλη. Αυτά κάνουν στα κατεχόμενα εδάφη μας με σκοπό την επίδειξη κατοχής της πατρώας μας γης, την ίδια ώρα που στις "ελεύθερες" περιοχές, κάποιοι προσπαθουν να μας βάλουν φερετζέ.

ΑΙΣΧΟΣ ...

Αριστερά: το «Χρυσόμαλλον δέρας» της «δημοκρατίας» μας και φυσικά των ΜΜΕ


Από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε το νέο κράτος του Ελληνισμού μέσα από το αίμα και την θυσία 800.000 Ελλήνων στην Επανάσταση του Γένους, ο εθνικός μας ποιητής αναρωτιέται εάν θα μας αφήσουν να αποκτήσουμε Ελευθερία ή κάποιοι θα την λύσουν «εξ αιτίας πολιτικής». Ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι; Όχι βέβαια πάντοτε οι ξένοι! Όχι βέβαια μόνον οι ξένοι, αλλά και οι μωροφιλόδοξοι, οι ματαιόδοξοι, αυτοί που με συνέπεια χιλιάδων ετών καλλιεργούν την διχόνοια στον Ελληνικό Λαό. Μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις της φυλετικής συνεχείας του Ελληνισμού είναι ότι παραμένει πανίσχυρο μέσα στο Έθνος μας το μαύρο φίδι της διχόνοιας, που κόστισε στον Λαό μας μεγάλες καταστροφές και ανείπωτες θλίψεις. Εάν μελετήσει κανείς την Αρχαία Ιστορία εύκολα θα ανακαλύψει πρόσωπα και χαρακτήρες, που ζουν σήμερα ανάμεσά μας. Πόσοι αλήθεια «δίκαιοι Αριστείδαι» στην εποχή μας δεν έχουν εξοριστεί από την δημόσια ζωή γιατί είναι έξω από τα μέτρα του όχλου, γιατί δεν ανέχεται ο όχλος ανάμεσά του τους ξεχωριστούς!

Αυτό σαν αρχή, θέλοντας να πω πως η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ αποτελεί αναμφισβήτητα ένα επιδιωκόμενον εθνικό αγαθό, που όμως δεν είναι δυνατόν να κατακτηθεί με ψεύδη, υποκρισίες και ταπεινές πονηρίες. Ως εκ τούτου, ας μη θεωρηθούν τα όσα θα ακολουθήσουν διχαστικά, αλλά απλά και μόνο μια άλλη αλήθεια, αντίθετη από αυτήν που απόλυτα και δικτατορικά έχει επικρατήσει.

Η αριστερά στην εποχή μας αποτελεί το «Χρυσόμαλλον δέρας» του πολιτικού κόσμου. Ουδείς τολμά να αντιλέξει, ουδείς να αμφισβητήσει τα απαράγραπτα «δίκαια» της στην πρόσφατη ιστορία του τόπου. Έχει στο πολιτικό γλωσσάρι της εποχής μας το αλάθητο του Πάπα. Νομίζετε πως θα ισχυριστώ ότι η «δεξιά», η δεξιά των φιλελεύθερων αστών είναι χωρίς σφάλματα; Όχι ασφαλώς! Όμως, το να βλέπουμε εντελώς μονόπλευρα (αριστερά!) την Ιστορία σημαίνει δύο πράγματα: Α) Είτε απλά εκφράζουμε την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, Β) Είτε τα γεγονότα τα ιστορικά είναι τέτοια ώστε δεν μας αφήνουν κανέναν περιθώριο αμφιβολίας. Όμως ούτε το Α ισχύει, ότι δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού είναι ολόθερμα ταγμένη στην αριστερά, ούτε ασφαλώς το Β.

Εις ό,τι αφορά μάλιστα το Β, το εάν δηλαδή τα ιστορικά γεγονότα δικαιώνουν την αριστερά, μία και μόνο παρατήρηση αρκεί: Και ο τελευταίος Έλληνας σήμερα μαθαίνει από εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς για τα εγκλήματα της δεξιάς, για τα εγκλήματα της αριστεράς δεν λέει κανείς λέξη! Μα τι διαμάχη ήταν αυτή επιτέλους; Αγγέλων κατά διαβόλων; Μεταξύ του άσπρου και του μαύρου υπάρχει και το γκρίζο και αυτό το γκρίζο δεν υπάρχει σε αυτό που εμφανίζεται σαν πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου.

Μια ιστορία που διδάσκεται φανατικά μονόπλευρα, ενώ ταυτόχρονα η συντριπτική πλειοψηφία των εφημερίδων, των τηλεοπτικών σταθμών και όλων των ΜΜΕ γενικά, κάνει απροκάλυπτη αριστερή προπαγάνδα! Εάν αυτό δεν είναι στοιχείο, που συνιστά μία ολιγαρχία, μία κατευθυνόμενη ενημέρωση, μία γιατί όχι δικτατορία, τότε τι είναι;

Πως αντιδρά στην κατάσταση αυτή η λεγόμενη δεξιά, που καλύτερα θα ήταν να την αποκαλέσουμε αστική φιλελεύθερη παράταξη; Πολύ απλά δεν αντιδρά. Γλύφει με κάθε τρόπο την αριστερά.


Μας προετοιμάζουν για εθνικές υποχωρήσεις στην Τουρκία



Να πως προετοιμάζουν την κοινή γνώμη να δεχθεί τις νέες παραχωρήσεις προς την Τουρκία. Στην έγκριτη πρωινή εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ των Αθηνών της 14ης-15ης, Αυγούστου 2010 δημοσιεύεται άρθρο του διευθυντού της Αλέξη Παπαχελά με τίτλο “Αλήθειες και ταμπού“. Επειδή το άρθρο παρουσιάζει ιδιαίτερο εθνικό ενδιαφέρον, το παραθέτω αυτούσιο:


Αλήθειες και ταμπού
Tου Αλέξη Παπαχελά
Ο πρωθυπουργός θα ήθελε πολύ να επιτευχθεί μια συμφωνία με την Τουρκία που θα ρύθμιζε τις ελληνοτουρκικές εκκρεμότητες. Δεν είναι άλλωστε ο πρώτος, και ο Κ. Σημίτης και ο Κ. Καραμανλής οραματίσθηκαν κάτι ανάλογο. Φαίνεται πάντως πως έχει σημειωθεί κάποια πρόοδος στις διαπραγματεύσεις, τις οποίες διεξάγει για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης ένας εξαιρετικά έμπειρος βετεράνος διπλωμάτης. Οπως πάντα, όμως, το ερώτημα είναι αν οι δύο κυβερνήσεις θα έχουν την πολιτική βούληση και ισχύ να προχωρήσουν σε μια συμφωνία. Ο κ. Παπανδρέου διατρέχει έναν σημαντικό κίνδυνο: να χάσει με μια τέτοια συμφωνία την επαφή με ένα κομμάτι του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ήδη απομακρυνθεί ψυχικά από το κυβερνών κόμμα μετά το Μνημόνιο και το οποίο θα μπορούσε να γοητευθεί από το (βέβαιο) «Οχι» του κ. Σαμαρά. Ενα κομμάτι της κοινής γνώμης, που είναι ήδη θυμωμένο με το πολιτικό σύστημα, ενδέχεται να πεισθεί πως μια ελληνοτουρκική συμφωνία συνιστά μια «ταπείνωση» που συνδέεται με την οικονομική αδυναμία της χώρας. Η οικονομική κρίση, άλλωστε, πάντοτε ενισχύει τη ροπή προς τη συνωμοσιολογία.
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ μια δίκαιη και σοβαρή διευθέτηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων αν οι πολιτικοί, οι ειδικοί και τα μέσα ενημέρωσης δεν μιλήσουν ειλικρινά για αυτά τα θέματα. Δύο γενιές Ελλήνων ανατράφηκαν με το μαξιμαλιστικό, λαϊκιστικό δόγμα που θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει παντού δίκιο. Οποιοι επιχείρησαν, όπως ο μακαρίτης Βύρων Θεοδωρόπουλος ή ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, να εκστομίσουν κάποια ψήγματα ρεαλιστικών προτάσεων, λοιδορήθηκαν. Πρέπει, όμως, κάποια ώρα να λεχθούν αλήθειες για το αν μπορείς να έχεις διαφορετικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο, αν το FIR είναι ζωτικός εθνικός χώρος ή διεθνής χώρος που η διεθνής κοινότητα έχει αναθέσει στην Ελλάδα να επιτηρεί, αν οι αποφάσεις για την υφαλοκρηπίδα λαμβάνονται με βάση την αρχή της αναλογικότητας κ. λπ., κ. λπ. Μέχρι τώρα το μονοπώλιο αυτής της συζήτησης έχει ένα λόμπι που απλώς επιχειρεί να βάλει τους έχοντες άλλη άποψη στην κατηγορία του μειοδότη ή του πράκτορα. Τώρα, όμως, που τελειώνει ο υστερικός λαϊκισμός της μεταπολίτευσης, καλό θα ήταν να σοβαρευθούμε και στη συζήτηση των εθνικών μας θεμάτων. Λιγότερο πατριώτης δεν είναι, άλλωστε, ο λιγότερο φωνακλάς ή μαξιμαλιστής, αλλά αυτός που φλερτάρει με την ανευθυνότητα και δεν καταλαβαίνει τα ρίσκα που εμπεριέχουν οι υπερβολές. Είναι, ακόμη, σημαντικό σε αυτήν τη διαδικασία να ρίξουμε μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία μας και να δούμε πού μας οδήγησαν κινήσεις που φαινομενικά ήταν εντυπωσιακές. Τα μεγαλύτερα λάθη των τελευταίων 36 ετών ήταν, κατά σειρά, η αποχώρηση της Ελλάδος από το ΝΑΤΟ, η άνευ λόγου πρόκληση της κρίσης του 1987 που οδήγησε τελικά σε απώλεια κυριαρχίας, καθώς από τότε η Ελλάδα μπορεί να κάνει έρευνες μόνο εντός των χωρικών της υδάτων και τέλος, η άλογη κλιμάκωση της κρίσης των Ιμίων με την τοποθέτηση επίσημης σημαίας χωρίς κανείς να σκεφθεί την επόμενη μέρα. Κάποιοι επιμένουν ακόμη και σήμερα πως το λάθος ήταν ότι δεν κάναμε πόλεμο το 1996 στα Ιμια. Οι πιο σώφρονες έχουν καταλάβει από τότε πως η μεγαλύτερη πρόκληση για την Ελλάδα είναι να μην πέφτει σε παγίδες που μπορούν να οδηγήσουν σε κλιμάκωση και σύγκρουση.
Το παράδοξο με όλα τα παραπάνω είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των σοβαρών πολιτικών, διπλωματών, στρατιωτικών κ. ά. συμφωνούν ότι είναι καιρός να λεχθούν αλήθειες και να σπάσουν μερικά ψευδή ταμπού. Συμφωνούν όμως πίσω από κλειστές πόρτες γιατί μόλις ανάψουν οι κάμερες επιδίδονται σε πατριωτικές κορώνες της δεκάρας, φοβούμενοι μήπως κατηγορηθούν για «προδοσία». Ο φόβος αυτής της ρετσινιάς, που είναι τόσο σύμφυτη με την αρνητική πλευρά του DNA μας, έχει εμποδίσει εδώ και χρόνια οιαδήποτε λογική συζήτηση για την εξωτερική μας πολιτική.


Αλλά, δυστυχώς, οι “κουτοέλληνες” δεν μασάνε
Θα επιχειρήσω να σχολιάσω, επιγραμματικά μόνον, κάποια σημεία του πιό πάνω κειμένου, για λόγους οικονομίας χώρου , αφήνοντας τα υπόλοιπα στην διακριτική ευχέρεια των σχολιαστών – επισκεπτών της ιστοσελίδας.
1. Έχει δίκιο και σπουδαίες μαντικές ικανότητες ο Αλέξης Παπαχελάς γιά το το βέβαιο “Οχι” του Αντώνη Σαμαρά στις ενδοτικές προθέσεις του Γ. Παπανδρέου προς τους φίλους του,κουμπάρους και ζεϊμπεκοσυγχορευτές του, Τούρκους. Το Σχέδιο Αννάν που κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία δεν το επεξεργάσθηκε ο Αντώνης Σαμαράς, κύριε Αλέξη Παπαχελά . Δεν ξεχνάμε, με πόσο ενθουσιασμό, ο τότε υπουργός Εξωτερικών και σημερινός πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου διαβεβαίωνε , χωρίς ντροπή, τον Ελληνικό Λαό γιά τα σημαντικά πλεονεκτήματα που θα είχε γιά την Ελλάδα (γιά την Πατρίδα του, δηλαδή) η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ! Και αυτά, μόλις πριν 6 χρόνια !!
2. Οι όποιες “συμφωνίες” του Γ. Παπανδρέου με την Τουρκία, δεν έχουν καμμία σχέση, κύριε Παπαχελά, με τις εκατέρωθεν αγαθές διαθέσεις αλλά μόνον με την διαφορά του γεωπολιτικού δυναμικού μεταξύ των δύο χωρών , το οποίο σήμερα εμφανίζεται εξαιρετικά αρνητικό γιά την Ελλάδα. Δεν έχει κανέναν λόγο η Ελλάδα να “συμφωνήσει” γιά ο,τιδήποτε με την γείτονα Τουρκία αυτήν την εποχή, μεσούσης της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης που πλήττει την Πατρίδα μας.
3. Οι αναφορές σας, κύριε Παπαχελά, στους Βύρωνα Θεοδωρόπουλο (πρέσβη ε.τ.) και Κωστή Στεφανόπουλο (πρώην Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας) είναι τουλάχιστον ατυχείς. Ο πρώτος είπε και έγραψε κάποια πράγματα σε πολύ μεγάλη ηλικία, χωρίς να εισφέρει καμμία πολιτική τεκμηρίωση, χωρίς κανέναν στρατηγικό ορίζοντα. Οι απόψεις του δεν έχουν ιστορικά και φιλοσοφικά στηρίγματα και δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση γιά οποιαδήποτε σοβαρή συζήτηση. Ούτε οι Τούρκοι δεν τις επικαλούνται ! Ο δεύτερος, στάς δυσμάς του πολιτικού και πολιτειακού του βίου, θεώρησε ότι η παραπομπή του συνόλου των ελληνοτουρκικών διαφορών στην Χάγη, θα ήταν ένα πρώτο καλό βήμα γιά την επίλυση αυτών. Προφανώς δεν εγνώριζε ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές και αντιθέσεις, ιστορικές και στρατηγικές, χρονολογούνται από τον 11ον αιώνα και δεν μπορούν να λυθούν από κάποιο σύγχρονο ,πολιτικά ελεγχόμενο, διεθνές δικαστήριο. Άλλωστε, γιά ποιόν λόγο πρέπει να πάμε στην Χάγη, όλες τις “διαφορές” που η Τουρκία εγείρει σε βάρος μας. Εσείς, κύριε Παπαχελά, θα θέτατε στην κρίση κάποιου δικαστηρίου τους τίτλους ιδιοκτησίας του σπιτιού σας ή του αυτοκινήτου σας ;
4. Συμφωνώ, κύριε Παπαχελά, μαζύ σας στην διαπίστωση ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να έχει διαφορετικό χωρικό εναέριο χώρο (10 ν.μ.) από χωρικό θαλάσσιο χώρο (6 ν.μ.). Δεν μας λέτε όμως, εσείς τι προτείνετε ; Μήπως προτείνετε να περιορίσουμε τον εθνικό εναέριό μας χώρο στα 6 ν.μ. , γιά να μην μπερδεύονται οι τούρκοι πιλότοι κατά τις καθημερινές πτήσεις τους στο Αιγαίο πέλαγος;
Aν θέλετε, γίνετε πιό σαφής !
Λυπάμαι , κύριε Παπαχελά, που μόνον σε αυτό το τελευταίο σημείο …μπόρεσα (υπό όρους) να συμφωνήσω μαζύ σας. Οι προτροπές σας και οι συμβουλές σας προς τους “κουτοέλληνες” είναι αδιέξοδες και δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική ανάλυση που είναι απαραίτητη γιά την χάραξη εθνικής Στρατηγικής. Μην υποπίπτετε στον πειρασμό της υπόδειξης εύπεπτων “τσιτάτων” και της υιοθέτησης της μισής αλήθειας. Ξαναδιαβάστε λιγάκι τον μεγάλο μας πολιτικό και ιστορικό Θουκυδίδη . Κάπου , δεν θυμάμαι που, γράφει : “…ευθύς δε μείζον τι επιταχθήσεσθε, ως φόβω και τούτο υπακούσαντες”.

Μιχάλης Σ. Βάρδας
papaleonidasdimitris