TRUMP The Right Kind of Enemies;the Wrong Kind of Friends

By John Friend

Regardless of one’s views of Donald Trump, who officially secured the GOP presidential nomination in mid-June by obtaining the 1,237 minimum delegates

prior to the Republican convention later this summer, one thing is certain: He has

shaken the political establishment to its very core. Since the populist businessman announced his presidential bid last June, he has been hysterically attacked and denounced by almost every sector of the mainstream political establishment and mass media. Celebrities and popular pundits have ludicrously compared Trump to Adolf Hitler. Feminists have attempted to portray him as a

hateful misogynist. Ethnic activists have hysterically attacked him for his stance on illegal immigration, particularly his desire to deport illegal aliens and build a wall on the southern border. Liberals and conservatives alike have criticized

and berated the politically incorrect billionaire businessman at virtually every opportunity possible. His unorthodox candidacy and expert handling of the mass media have thrown a major wrench in the “politics as usual” that has prevailed in this country for far too long. The political and media establishment in general has characterized Trump as an unserious, egotistical buffoon, despite his increasing popularity and policy proposals. Indeed, Trump’s candidacy and populist talking points are resonating with millions of Americans across the country, as demonstrated by the massive rallies his campaign continues to generate. Trump

has created a movement that is much bigger than his candidacy, something this country has not seen in generations. What Trump has done to shake up Ameri-can politics is obviously terrifying the political establishment, particularly the neoconservative faction that has largely dominated American foreign policy under the past two administrations. Trump’s “America first” foreign policy stance not to mention his critiques of illegal immigration, economic globalization, and free trade—stands in stark contrast to the policies long championed by the neoconservatives. Many independent analysts and commentators are predicting that the disastrous reign of the neoconservatives, who dominated George W. Bush’s administration and still heavily influence the current Obama administration, will finally come to an end should Trump win the White House this fall. Trump has essentially marginalized the leading figures in the neoconservative movement, many of whom have openly announced their support for Hillary Clinton. Some, including Bill Kristol, are attempting to organize a third-party candidate to challenge both Trump and Clinton. In typical fashion, Trump took to Twitter to slam Kristol, referring to the arch neo con and Israel-firster as “an embarrassed loser” and a “lightweight” attempting to set up a “spoiler” independent candidate.

For his part, Kristol announced on Twitter that an “impressive” independent candidate “with a strong team and a real chance” would be forth-coming. Thus far, Kristol and others attempting to organize a third-party challenge to both Trump and Clinton have failed to find a candidate willing to run.

Failed Republican candidate Mitt Romney has also gone above and beyond what is considered normal, doing his best to sabotage Trump’s candidacy as if he doesn’t understand that a Trump defeat will most likely equal a Hillary victory. Who is Romney working for, anyway? Over the course of the past few months, Trump has expounded on his “America first” foreign pol- icy, which views foreign alliances and military interventionism with skepticism and as largely harmful to America’s national interest.

Trump has been openly critical of the Iraq war, which was entirely a result of the machinations of the neoconservatives dominating the Bush administration and their allies in the mass media, and has boldly stated that the war was a mistake

that has destabilized the entire Middle East. He also stated the war was based on lies, which caused major controversy in Republican circles, particularly among the neoconservatives who were so central to spreading the lies and disin- formation used to justify the war in the first place.

“They lied,” Trump stated in a GOP presidential debate in South Carolina earlier this year. “They said there were weapons of mass destruction. There were none, and they knew there were none.” Trump has also been critical of President Obama’s handling of the civil war raging in Syria, which pits Western-backed rebels against the nationalist government of President Bashar al-Assad, who has received support from Russian

President Vladimir Putin. Trump has stated that he would work well with Putin, who has alsobeen in the crosshairs of the Western political establishment for years now. One problem, however, is that, like every other candidate for public office in the United States, Trump has pledged his loyalty and devotion to Israel. Leading Jewish financiers, including super- Zionist gambling mogul Sheldon Adelson, have endorsed Trump and have attempted to persuade

him to visit Israel this summer before the Repub-lican convention. Thus far, Trump has admirably declined their offers.

Given all the disasters the neocons have deliv-ered to America in recent decades, Trump’s moveto distance himself from them and ultimately mar-

ginalize the leading figures within the movement should be seen as a very welcome development to all patriotic Americans.On the other hand, Trump is a wild card, who appears ready to say whatever it takes in front of whatever audience he is speaking before to garner support. For instance, in front of Christian groups he decries the homosexual agenda, while in front of more liberal groups he vows to supportall Americans, despite their sexual proclivities. All said, though, he frightens the entrenched establishment, and that is something no other candidate has done in recent memory. And that is in itself the best reason to vote for him.

Donald Trump Just Another CFR Shill?

For those who somehow think that Donald Trump is an “outsider,” and therefore would overturn the political establishment if he were elected president, I believe you’ll be in for a very rude shock. Trump already has Council on Foreign Relations (CFR) member advising him. In addition, he has named Richard Haass and Gen John Keane, both of whom are CFR members, as people he trusts

for national security and who he has called excellent. Former Vice President Dick Cheney, a former director of the CFR, and Newt Gingrich, a longtime globalist promoter, have endorsed Trump. In April, when Donald Trump unveiled his foreign policy ideas, only a handful of trusted advisors were invited to the event. They included Grover Norquist and Zalmay Khalilzad, both of whom are CFR members.Trump has also met with and paid his respects to Henry Kissinger and James Baker, both of whom are globalists. Also, Gingrich is supposedly on Trump’s short list for a running mate. Worst of all, last August, Trump met with Haass, the former president of the CFR and also a member of the Trilateral Commission, for a foreign policy briefing.

As the old saying goes, you show me who your friends are and I’ll show you who you are. Also, you’re known by the company you

keep. Hillary Clinton is a good friend of Haass, as well. She has appeared before the CFR numerous times and has written in Foreign Affairs, which is the journal of the CFR. Her husband and daughter are CFR members, too. Hillary isdefinitely a longstanding member of the New World Order. So people can pick their poison

between the lesser of two evils, if they choose to do so. To my way of thinking, it doesn’t really matter at all since the deck is stacked as it always is every four years in favor of the insiders. For my part, I’ll vote for Darrell Castle from Tennessee, the nominee of the Constitution Party, who was the vice presidential nominee of that party in 2008. Castle is 100% pro-life without

exceptions, unlike Trump, who would allow exceptions for rape and incest. He also would do away with the Federal Reserve and the federal income tax, withdraw all of our troops from overseas and mutual defense treaties, stop all foreign aid, and withdraw the U.S. from NATO and from the United Nations.

And unlike Donald Trump, who would use taxpayer money to partially fund Planned Parenthood as long as that money would not beused to pay for abortions, Castle would not allow one dime of taxes to go to Planned Parenthood, no matter how they would spend that money.

JERRY BUCKINGHAM

Colorado

23 Ιουνιου Γεννιέται ο Σημίτης – Πεθαίνει ο Ανδρέας Παπανδρέου!!!!! Ο ομιλία που δεν έγινε ποτέ και η εκλογή του Σημίτη

23 ΙΟΥΝΙΟΥ 1936: Έρχεται στη ζωή ο Κώστας Σημίτης, πολιτικός, που διετέλεσε πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Στον οποίο δικαίως έχει απονεμηθεί ο τίτλος «Αριδιαφθορέας»…

23 ΙΟΥΝΙΟΥ 1996: Φεύγει απ΄τη ζωή Ανδρέας Παπανδρέου, ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός (1981-1989, 1993-1996). (Γεν. 5/2/1919)

Όταν ο Ανδρέας ζητούσε να μην πέσει το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του Σημίτη!

Τον Αύγουστο του 1995, ο τότε αρχηγός της ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) Ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος, παρέδωσε στον Ανδρέα Παπανδρέου ένα απόρρητο φάκελο, που εμπεριείχε ένα χάρτη. [Σημείωση : Ο Λ. Βασιλικόπουλος διατηρούσε φιλική σχέση με τον Α. Παπανδρέου και διετέλεσε Αρχηγός της ΕΥΠ από τον Οκτώβριο του 1993 ως τον Απρίλιο του 1996].

Ο χάρτης στηριζόταν στα ευρήματα ενός αμερικανικού δορυφόρου, ο οποίος είχε εντοπίσει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο Πέλαγος. Τα κοιτάσματα εντοπίζονταν από την Κάρπαθο έως τη Γαύδο, συμπεριλαμβανομένων και των βραχονησίδων με το όνομα Ίμια. «Προάγγελος γεγονότων. Πρέπει να οργανωθούμε» είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου και πρόσθεσε : «Εάν εμείς το μαθαίνουμε τώρα, οι Τούρκοι το γνωρίζουν εδώ και εβδομάδες».

Μια σημαντική λεπτομέρεια που θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε είναι ότι ο ίδιος φάκελος περιείχε και κάποια έγγραφα που αφορούσαν τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας του ΠΑΣΟΚ (και μετέπειτα Πρωθυπουργό) Κώστα Σημίτη.

Η ομιλία του Α. Παπανδρέου στη Δ.Ε.Θ. και η συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης

Λίγες ημέρες μετά, στο ΠΛΑΊΣΙΟ της 60ης Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης, ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας συναντώνται με τον Ρώσο Υπουργό Εξωτερικών Αντρέι Κόζιρεφ (8 Σεπτεμβρίου 1995). Το θέμα της συνάντησης ήταν η κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης (!). Ανακοινώθηκε ότι τα δυο μέρη (Ελλάδα και Ρωσία) έχουν καταλήξει σε οριστική συμφωνία, όμως η έναρξη των έργων είναι θέμα των κατασκευαστικών εταιρειών.

Στην ομιλία του στην ΔΕΘ, ο Ανδρέας Παπανδρέου κάνει λόγο για επερχόμενο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία (!). Αυτή η αναφορά πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία αφού οι σχέσεις των δύο χωρών διένυαν μία από τις ομαλότερες περιόδους της ιστορίας εκείνη τη χρονική περίοδο. Στην συνέντευξη τύπου, ο Ανδρέας Παπανδρέου δείχνει φανερά δυσαρεστημένος από την πολιτική που ακολουθεί ο Υπουργός Βιομηχανίας Κώστας Σημίτης. Όταν ρωτήθηκε ΑΝ ήταν ικανοποιημένος με τους χειρισμούς του υπουργού Βιομηχανίας, απάντησε αρνητικά. Η ψυχρή σχέση μεταξύ των δύο ανδρών επιδεινώνεται περισσότερο και τελικά επέρχεται η ρήξη.

Η παραίτηση Σημίτη από την κυβέρνηση και ο ανασχηματισμός

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1995, ο Κ. Σημίτης εξαπέλυσε ευθείες βολές κατά του Πρωθυπουργού και παραιτήθηκε από την Κυβέρνηση και από το Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ, επικαλούμενος τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, με τις οποίες επιρρίπτονταν έμμεσα ευθύνες στον Σημίτη για το ζήτημα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που έγινε στις 15 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έδωσε κανένα υπουργείο στον Κώστα Σημίτη.

Τον Οκτώβριο του 1995 ψυχραίνονται οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας επέστρεψε στις 26 Οκτωβρίου στην ελληνική πρεσβεία της Βόννης ως αβάσιμες 1000 αγωγές αποζημιώσεων από Έλληνες-θύματα της βάρβαρης Γερμανικής κατοχής. Παράλληλα απέστειλε νότα διαμαρτυρίας με την οποία τόνιζε ότι η διαδικασία αυτή δηλητηριάζει τις σχέσεις Ελλάδας Γερμανίας.

Η χειροτέρευση της υγείας του Α. Παπανδρέου και οι επιθέσεις στελεχών προς το πρόσωπό του
Τους τελευταίους μήνες του 1995, η κατάσταση της υγείας του Α. Παπανδρέου επιδεινώθηκε ραγδαία. Παράλληλα, εμφανίστηκαν μερικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να εκφράζουν δημόσια τις διαφωνίες τους με τον Ανδρέα Παπανδρέου και να θέτουν θέμα ηγεσίας. Μεταξύ αυτών και ο Σημίτης, ο οποίος σε τηλεοπτική του εμφάνιση στο κανάλι Mega στις 3 Οκτωβρίου 1995, είπε ότι πρέπει ο Πρωθυπουργός να δρομολογήσει τις εξελίξεις και να ανακοινώσει πώς, πότε και με ποιες διαδικασίες θα αποχωρήσει. Πιο πριν, στις 20 Σεπτεμβρίου 1995, ο Θεόδωρος Πάγκαλος έθεσε θέμα ηγεσίας και ζήτησε να γίνει έκτακτο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Η ένταση μεταξύ των δύο πλευρών άρχισε να κλιμακώνεται. Στις 11 Οκτωβρίου 1995, ο Ανδρέας μίλησε στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και επιτέθηκε εναντίον των διαφωνούντων, τονίζοντας ότι «ξεπέρασαν τα όρια ανοχής». Επίσης, πρόσθεσε ότι : «Ένας μικρός κύκλος κεντρικών στελεχών γίνεται κύκλος αυτοκαταστροφής και διάλυσης. Μπαίνουν οι κατώτερες των περιστάσεων φιλοδοξίες. Μπαίνουν μπροστά οι προσωπικές στρατηγικές. Μπαίνει μπροστά η υποκρισία.» .

Η εισαγωγή του Ανδρέα στο νοσοκομείο και η επιστολή παραίτησης

Στις 20 Νοεμβρίου του 1995, ο Πρωθυπουργός και Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εισάγεται εσπευσμένα στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Νοσηλεύεται στη μονάδα εντατικής θεραπείας με προβλήματα στα νεφρά και στους πνεύμονες. Η μάχη του με το θάνατο θα κρατήσει μήνες. Ο Υπουργός Παιδείας Δ. Κρεμαστινός που τον επισκέφτηκε στο σπίτι του, έκρινε ότι ήταν αναγκαία η μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Στις 15 Ιανουαρίου 1996, μετά από έντονες πιέσεις που δέχεται από διάφορα στελέχη και δικούς του ανθρώπους (μεταξύ των οποίων και ο Γιώργος Παπανδρέου), ο Ανδρέας αναγκάζεται να γράψει μέσα από το Ωνάσειο μια επιστολή παραίτησης. Ο Σημίτης βλέπει ότι επιτέλους το πεδίο μένει ελεύθερο για αυτόν, καθώς η παραίτηση του Α. Παπανδρέου είναι μια απρόσμενη εξέλιξη που κυριολεκτικά του λύνει τα χέρια.

Ο Ανδρέας ζητάει να μην πέσει το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του Σημίτη

Ο Ανδρέας πιστεύει (δικαιολογημένα) ότι ο Σημίτης είναι φανατικός γερμανόφιλος και ιδιαίτερα επικίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ και για την Ελλάδα. Μάλιστα, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Γιώργο Τράγκα είπε τα εξής : « Ο Ανδρέας φώναξε το Λαλιώτη [μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου] και του είπε ‘‘ένα πράγμα θα σου πω. Μπορείς να ψηφίσεις ό,τι θέλεις, μπορείς να πάρεις όποια απόφαση θέλεις βεβαίως, ένα πράγμα όμως θα σου πω. Μην αφήσετε το κόμμα να πέσει στα χέρια του Σημίτη’’ » .Επίσης, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου αναφέρει ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου πάντα έλεγε ότι ο Σημίτης είναι πράκτορας ξένων συμφερόντων και ότι ο αδελφός του [δηλαδή ο Σπύρος Σημίτης] είναι άνθρωπος των Μυστικών Υπηρεσιών της Γερμανίας» (!) .

Η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου είχε κατά καιρούς αναφέρει διάφορες παρασκηνιακές και δολοπλόκες ενέργειες του Σημίτη, με στόχο να υπονομεύσει τον Α. Παπανδρέου. Ο Σημίτης βέβαια από την αρχή αντιλαμβανόταν ότι ο Α. Παπανδρέου είχε τον απόλυτο έλεγχο του κόμματος και ότι θα έπρεπε να περιμένει υπομονετικά μέχρι να δει ότι … το πεδίο είναι ελεύθερο.

Η ιστορική κόντρα Παπανδρέου – Σημίτη

Τα παραπάνω είναι σίγουρα εκπληκτικά. Άλλωστε, η Δήμητρα Παπανδρέου έχει βγάλει αρκετά συγκλονιστικά στοιχεία και στο βιβλίο της «10 χρόνια και 54 μέρες», που αποτελεί ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο, που εκδόθηκε το φθινόπωρο του 1997. Ασφαλώς, η κυρία Παπανδρέου γνωρίζει πολλά από το πολιτικό παρασκήνιο της χώρας μας (και όχι μόνο). Συνεπώς, τα όσα ισχυρίζεται πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά, σε ό,τι αφορά τις απίστευτες πολιτικές συνωμοσίες που διαδραματίζονται γύρω μας και πίσω από τις πλάτες του ειρωνικά αποκαλούμενου «κυρίαρχου» λαού…

Στις εκλογές του 1985 το ΠΑΣΟΚ εξασφάλισε μία δεύτερη συνεχόμενη κυβερνητική θητεία, ύστερα από μία σκληρή προεκλογική αντιπαράθεση ανάμεσα στους Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (αρχηγό τότε της ΝΔ). Όμως, ΑΝ και οι εκλογές έγιναν στις 2 Ιουνίου, η νέα κυβέρνηση του Παπανδρέου ορκίστηκε μόλις στα… τέλη Ιουλίου! Σχεδόν με δύο μήνες καθυστέρηση… Κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει αυτή την κωλυσιεργία. Εκτός αν όλα έγιναν, για να αναλάβει υπουργός οικονομίας ο Κώστας Σημίτης, για τον οποίο ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 ο Γιώργος Καρατζαφέρης αποκάλυψε ότι το πραγματικό του όνομα είναι Ααρών Αβούρι!…

Μέχρι τότε ο Κώστας Σημίτης-Ααρών Αβούρι ήταν μία παράξενη προσωπικότητα στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ. Σκληρός εχθρός του Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο μισούσε θανάσιμα, αποτελούσε κάτι σαν «ξένο σώμα» στο εσωτερικό του «Κινήματος» και ήταν σε γενικές γραμμές αντιπαθής από τα άλλα «πράσινα» στελέχη. Παρ’ όλα αυτά, πάντοτε έπαιζε ρόλο-κλειδί. Π.χ. το 1976 ήταν αυτός που προλόγισε και επιμελήθηκε το βιβλίο του ΠΑΣΟΚ «Κοινή Αγορά, ο Αντίλογος», που ήταν ένας (σωστός) λίβελλος κατά της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Τότε, το 1976, ο Σημίτης ήταν σφόδρα κατά της ΕΟΚ! Μερικά χρόνια όμως αργότερα και εντελώς αδιάντροπα παρίστανε τον… «καλύτερο ευρωπαϊστή»!

Το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε να συμπεριλάβει τον Ααρών Αβούρι (Ψευτοσημίτη) στους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ!

Προηγουμένως, το 1979, αναγκάστηκε να τον διαγράψει για βραχύ χρονικό διάστημα από το κόμμα, λόγω της απίστευτης προβοκάτσιας που έκανε ο Αβούρι, ο οποίος και είχε τυπώσει την αφίσα (με το έμβλημα του ΠΑΣΟΚ) «Ναι στην Ευρώπη των λαών», ακυρώνοντας έτσι τη θέση του ΠΑΣΟΚ περί άρνησης της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ! [Όντως το ΠΑΣΟΚ, μαζί με το ΚΚΕ, αποχώρησαν από τη βουλή, όταν το 1979 η Ελλάδα υπέγραψε την προσχώρησή της στην Κοινή Αγορά].

Όταν λοιπόν το 1981 ο Παπανδρέου δεν έβαλε τον Σημίτη στα ΠΑΣΟΚικά ψηφοδέλτια, επειδή είχε πληροφορίες ότι ο Αβούρι ήταν ξένος πράκτορας, ο τελευταίος προκάλεσε δημόσιο επεισόδιο κατά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, πιάνοντάς τον από το πέτο και ουρλιάζοντας ενώπιον άλλων «συντρόφων» (μαρτυρία του αειμνήστου Δήμου Μάρκου Μπότσαρη)!..

Τελικά, μετά τις εκλογές του 1981 και τη σαρωτική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ, ο Παπανδρέου αναγκάστηκε να βάλει τον Σημίτη υπουργό γεωργίας. Μέσα σε 4 χρόνια ο Αβούρι κατέστρεψε την ελληνική αγροτιά, θέτοντας έτσι τις βάσεις για τη σύγχρονη καταστροφή της ελληνικής οικονομίας… [Για τον βίο και πολιτεία του Ααρών Αβούρι, βλ. και το βιβλίο μας «Οκταετία Σημίτη 1996-2004, η υπονόμευση της Ελλάδας»]. Ο Αβούρι (Ψευτοσημίτης) ανέλαβε εν τέλει υπουργός της οικονομίας το καλοκαίρι του 1985, με στόχο να «εξυγιάνει» (δήθεν) την οικονομία της χώρας μας. Αντ’ αυτού, μέσα σε δύο μόνο χρόνια «κατάφερε» να την βυθίσει στην ύφεση και το αδιέξοδο, ακολουθώντας πολιτική λιτότητας και “Chicago Boys”, βασισμένη πάνω στο σατανικό δόγμα του ψυχοπαθή «οικονομολόγου» Μίλτον Φρίντμαν! Όμως, στα τέλη του Νοεμβρίου του 1987, και ενώ το ΠΑΣΟΚ ήδη κατέρρεε δημοσκοπικά, στη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού στη βουλή ο Παπανδρέου απέλυσε ξαφνικά τον Αβούρι, τοποθετώντας στη θέση του τον Ανδρέα Ρουμελιώτη, μετέπειτα εκπρόσωπο της Ελλάδας στο… ΔΝΤ!…

Η αλλαγή αυτή ωφέλησε τα μέγιστα το ΠΑΣΟΚ! Ενώ μέχρι τα τέλη του 1987 η αντιπολιτευόμενη ΝΔ προηγείτο δημοσκοπικά με σημαντική διαφορά, ήδη την άνοιξη του 1988 το ΠΑΣΟΚ… πέρασε ξανά μπροστά στις δημοσκοπήσεις και όδευε προς νέα (τρίτη κατά σειρά) εκλογική νίκη! Τότε τέθηκε σε πλήρη εφαρμογή ολόκληρο «ενορχηστρωμένο» πρόγραμμα απαξίωσης του ίδιου του Ανδρέα Παπανδρέου προσωπικά (σύμφωνα με μαρτυρίες της κυρίας Δήμητρας Παπανδρέου και με δικές μας «πηγές»).

Ο Ααρών Αβούρι (Ψευτοσημίτης) «έχτισε» τη δική του «φράξια» μέσα στο ΠΑΣΟΚ, αποτελώντας έκτοτε την «πέμπτη φάλαγγα» στο εσωτερικό του «Κινήματος». Τα σκάνδαλα (αληθινά ή τεχνητά) χτυπούσαν την τότε κυβέρνηση, αλλά ο Ααρών Αβούρι αποφάσισε να δράσει διαφορετικά, πιο αποτελεσματικά και σε βάθος χρόνου.

Ο Αβούρι προσέγγισε τους Εβραίους της Ελλάδας και του εξωτερικού, με στόχο να ρίξει από την εξουσία και να θανατώσει τον πρωθυπουργό Παπανδρέου! Η εβραϊκή κοινότητα την εποχή εκείνη είχε θέσει ενώπιον του Παπανδρέου δύο ζητήματα-απαιτήσεις της: 1. την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ και 2. την απαλειφή από τα ελληνικά δελτία ταυτότητας του θρησκεύματος. Όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε να ικανοποιήσει τα αιτήματα των Εβραίων και τους έδιωξε από το γραφείο του!…

Την άλλη μέρα ξεκίνησαν τα σκάνδαλα. Αλλά και η ηθική απαξίωση της Δήμητρας Λιάνη (ο πόλεμος με τις φωτογραφίες της Λιάνη) κοκ….

Θέματα για τα διάφορα σκάνδαλα έπαιρνε ο ίδιος ο Σημίτης από τη δυτικογερμανική υπηρεσία πληροφοριών BND, της οποίας διευθυντικό στέλεχος ήταν… ο αδελφός του, ο Σπύρος (Φον) Σημίτης!!! Τα θέματα αυτά διοχετεύονταν καταλλήλως μέσω του Τύπου, έτσι ώστε να καταστρέψουν προσωπικά τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου και να οδηγήσουν σε αλλαγή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, για την οποία οι Εβραίοι προόριζαν ήδη από τότε (ποιον άλλο;) τον Κώστα Σημίτη! Βεβαίως, όλα αυτά προσπάθησε να τα εκμεταλλευτεί και η αντιπολιτευόμενη ΝΔ του Μητσοτάκη, με αδέξιο πάντως τρόπο, στην προσπάθειά της να αναρριχηθεί στην εξουσία. Ελάχιστοι όμως είχαν κατέβει τότε πραγματικά στον δρόμο για να ρίξουν το «πράσινο» παρακράτος, όπως ένας εξ αυτών ήταν ο μαχητικός Γιώργος Καρατζαφέρης. Οι υπόλοιποι… άραζαν στον καναπέ τους, περιμένοντας τη φθορά του ΠΑΣΟΚ και την άνοδό τους στην εξουσία!

Από τότε λοιπόν ήταν εμφανής η σχέση του Σημίτη με τον εβραϊσμό. Και πολλοί είδαν ότι και το επώνυμό του το ίδιο είναι, σύμφωνα με τα λεξικά της ελληνικής γλώσσας, ο προσδιορισμός των Ελλήνων για τους… Εβραίους! Εβραϊκής λοιπόν καταγωγής ο Κώστας Σημίτης; Οπωσδήποτε αυτό δεν αποτελεί ντροπή. Θα έπρεπε όμως να έχει ενημερώσει τον ελληνικό λαό, έτσι ώστε οι ψηφοφόροι να γνωρίζουν την προσωπική ζωή κάποιου που καλούνται να ψηφίσουν. Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός της καταστρεπτικής οκταετίας 1996-2004 [Θεόδωρος Πάγκαλος: «Επί Σημίτη… καταστρέψαμε την Ελλάδα!!!»] κρυβόταν πάντα σαν το ποντίκι και αρνήθηκε να διαψεύσει τις κατηγορίες πολλών περί της πιθανής του εβραϊκής προέλευσης…

Εντύπωση προκαλεί επίσης η πληροφορία ότι τον Δεκέμβριο του 1995, έναν δηλ. μήνα πριν γίνει πρωθυπουργός, ο Σημίτης επισκέφτηκε το Αμερικανικό Εβραϊκό Συμβούλιο και, ενώπιον του προέδρου του Ρόμπερτ Ρίκφιντ, υποσχέθηκε ότι θα ικανοποιήσει το εβραϊκό αίτημα για διαγραφή του θρησκεύματος από τις ελληνικές ταυτότητες. Το άλλο ζήτημα, της αναγνώρισης του κράτους του Ισραήλ, την έκανε ο Μητσοτάκης, με υπουργό εξωτερικών τότε, ποιον άλλον απο τον Αντώνη Σαμαρά.

Ως αντάλλαγμα έλαβε την υποστήριξη του εβραϊκού παράγοντα στις ΗΠΑ (τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν με το ένα πόδι στον τάφο…) και, όντως, τον Ιανουάριο του 1996 ο Σημίτης εξελέγη πρωθυπουργός της Ελλάδας…

Αλλά και σαν υπουργός βιομηχανίας (μέχρι να τον διώξει ο Ανδρέας Παπανδρέου το φθινόπωρο του 1995!) ο Σημίτης… και πάλι τα εβραϊκά συμφέροντα υπερασπίστηκε!!! Π.χ. στις 31 Αυγούστου 1995 η εφημερίδα «Το Όνομα» κατηγόρησε τον Σημίτη ότι επιχείρησε να εκχωρήσει τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά σε μια εβραϊκή εταιρεία, ονόματι “Offer Brothers”! Τότε ο πράκτορας των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών «Καλογερίδης» πηγαινοερχόταν Ισραήλ-Ελλάδα, προκειμένου να πιέσει τον Αβούρι-Σημίτη να παραδώσει στους Εβραίους τα νευραλγικής φύσεως αυτά ναυπηγεία…

Αλλά και αργότερα, στις 26 Σεπτεμβρίου του 2000, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (τότε) Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος με ερώτησή του προς το ΥΠΟΥΡΓΕΊΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΏΝ έκανε λόγο για… διείσδυση της ισραηλινής εταιρείας “Efrat” μέσα στην ελληνική ΕΥΠ (!!!), προκειμένου η πρώτη να πραγματοποιεί τηλεφωνικές υποκλοπές για λογαριασμό της δεύτερης! Σύμφωνα με την καταγγελία του βουλευτή, σε περίπτωση βλάβης ειδοποιείτο – μέσω της ισραηλινής πρεσβείας! – ο «κ. Ζεφ», υπεύθυνος για τις ελληνικές υποκλοπές και την αποκατάσταση των βλαβών…

Η παραίτηση του Ανδρέα από την Πρωθυπουργία, η επικράτηση του Κ. Σημίτη και τα Ίμια

Μετά από την παραίτηση του Ανδρέα από την πρωθυπουργία, ο Σημίτης έρχεται και πάλι στο προσκήνιο και καταφέρνει να πάρει τη θέση του Πρωθυπουργού (και στη συνέχεια τη θέση του Αρχηγού του ΠΑΣΟΚ). Η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ με εισήγηση του Γραμματέα Κώστα Σκανδαλίδη αποφάσισε τις διαδικασίες εκλογής του πρωθυπουργού από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος.

Στις 18-1-1996 η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει τον Κώστα Σημίτη νέο Πρωθυπουργό της χώρας. Οι αντίπαλοί του ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Γεράσιμος Αρσένης και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος. Οι πολυδιάσπαση των αντιπάλων του, ήταν κάτι που ο Σημίτης είδε ως ανέλπιστο δώρο. Μερικοί από τους πιο δραστήριους υποστηρικτές του Σημίτη για την πρωθυπουργία ήταν τότε ο Τσουκάτος (γνωστός για την υπόθεση με το ένα εκατομμύριο μάρκα που κατέθεσε στο λογαριασμό του η γερμανική εταιρεία SIEMENS), ο Τάσος Μαντέλης (ο οποίος κατά την κατάθεσή του το 2010 στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο SIEMENS, παραδέχτηκε την είσπραξη προεκλογικής χορηγίας από τη SIEMENS ύψους 200.000 μάρκων το 1998) και η Βάσω Παπανδρέου.

Σχετικά με την αξέχαστη ψηφοφορία της 18ης Ιανουαρίου 1996, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Λαλιώτης δήλωσε εξαρχής ότι θα ψηφίσει το Σημίτη (πράγμα που ήταν αντίθετο με αυτό που του είχε ζητήσει από το νοσοκομείο ο Ανδρέας Παπανδρέου). Στον Α’ Γύρο, ο Σημίτης και ο Τσοχατζόπουλος αναδείχθηκαν ισόπαλοι, παίρνοντας 53 ψήφους ο καθένας. Στο Β’ Γύρο ο Σημίτης νικάει με σκορ 86 – 75.

Λίγες μέρες αργότερα, ξεσπάει η ελληνοτουρκική κρίση στα Ίμια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου από την πλευρά του, έδινε στο νοσοκομείο τη μάχη για τη ζωή, την οποία κέρδισε προσωρινά στις 22 Μαρτίου 1996.

Ο θάνατος του Ανδρέα, η ομιλία που δεν έγινε ποτέ και η εκλογή του Σημίτη ως Αρχηγού του ΠΑΣΟΚ (Ιούνιος 1996)

Το 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στα τέλη Ιουνίου του 1996, θα ήταν αυτό που θα έκρινε την διαδοχή στην ηγεσία του κόμματος. Εκεί ο λόγος του Ανδρέα Παπανδρέου, θα ήταν καταλυτικός για τις εξελίξεις. Όλα έδειχναν ότι ο Ιούνιος θα ήταν ο πιο κρίσιμος μήνας. Στο τέλος του μήνα θα κρινόταν η τύχη του κόμματος και μάλλον και ολόκληρης της χώρας. Ο Ανδρέας είχε αποφασίσει να μιλήσει δημόσια και να αποτρέψει τη συνωμοσία που πίστευε ότι είχαν σχεδιάσει από κοινού οι ΗΠΑ με τη Γερμανία.

Σκοπεύει να κάνει μια ομιλία που να περιέχει μερικές σημαντικές αποκαλύψεις. Καλεί τον Αντώνη Λιβάνη στο σπίτι του στην Εκάλη για να γίνει το σκαρίφημα της ομιλίας. Είναι 22 Ιουνίου του 1996.

Στις 8.00 το απόγευμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει ολοκληρώσει την ομιλία (που ο ίδιος χαρακτηρίζει βαρυσήμαντη) και ο Νίκος Αθανασάκης την έχει δακτυλογραφήσει στον υπολογιστή του σπιτιού της Εκάλης. Ο Λιβάνης έχει ήδη αποχωρήσει. Στο σπίτι του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ παρέμειναν ο Νίκος Αθανασάκης και ο Τηλέμαχος Χυτήρηςόπου συνέφαγαν, τους οποίους ο Ανδρέας Παπανδρέου χαιρέτησε δια χειραψίας όταν το δείπνο ολοκληρώθηκε.

Όσοι έτυχε να μιλήσουν με άτομα του στενού πυρήνα των έμπιστων συνεργατών του Ανδρέα, λένε ότι επρόκειτο για μια πύρινη ομιλία που εμπεριείχε και αποκαλυπτικές αναφορές για σχέδιο εκποίησης της Ελλάδας.

Η μοίρα όμως είχε διαφορετικά σχέδια. Ενώ η (τελευταία) ομιλία του Ανδρέα ήταν έτοιμη και αποθηκευμένη στον υπολογιστή, ο Νίκος Αθανασάκης μαζί με τον Τηλέμαχο Χυτήρη κάθονταν στη βεράντα της βίλας και συζητούσαν.

Στις 1.00 τα ξημερώματα, βγαίνει η νοσοκόμα που παρακολουθούσε τον Ανδρέα και τους ανακοινώνει ότι υπήρχε πρόβλημα. Αμέσως καλούν τον Υπουργό Υγείας Κρεμαστινό που καταφτάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως ήταν ήδη αργά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν νεκρός.

Το ιατρικό ανακοινωθέν που εκδόθηκε ανέφερε : « Περί ώραν 1,30 ο πρόεδρος Ανδρέας Παπανδρέου αιφνιδίως αισθάνθηκε δυσφορία και ανέπτυξε κοιλιακή ταχυκαρδία, η οποία εντός δύο λεπτών εξελίχθηκε σε ηλεκτρομηχανικό διαχωρισμό. Εγένετο παρατεταμένη προσπάθεια ανανήψεως. Η γενική εικόνα και τα εργαστηριακά ευρήματα, είναι συμβατά με οξύ ισχαιμικό επεισόδιο, το οποίο τελικώς επέφερε και το θάνατο, στις 2,30 το πρωί της Κυριακής 23 Ιουνίου 1996 » . Στις 26 Ιουνίου 1996 έγινε η κηδεία.

Ο Νίκος Αθανασάκης, έτρεξε στον υπολογιστή για να περισώσει αυτή την ιστορική ομιλία – ντοκουμέντο. Έκανε ένα αντίγραφο για τον εαυτό του, αλλά διέγραψε το αρχείο από τον σκληρό δίσκο του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ έγινε στις 30 Ιουνίου 1996. Ο Σημίτηςκατάφερε να κερδίσει στην κρίσιμη μάχη. Η πλειοψηφία των μελών του ΠΑΣΟΚ που παρευρέθηκαν στο Συνέδριο ανέδειξαν τον Σημίτη ως ηγέτη του ΠΑΣΟΚ με 2.732 ψήφους, έναντι 2.324 ψήφων που πήρε ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Η ομιλία του Ανδρέα, δεν διαβάστηκε ποτέ, παρ’ ότι προοριζόταν για το 4ο συνέδριο.

Λίγους μήνες αργότερα, η χήρα του Ανδρέα, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου, αναζήτησε αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο.Προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Νίκο Αθανασάκη, αλλά δεν στάθηκε δυνατόν να τον βρει. Επικοινώνησε τότε με τον Τηλέμαχο Χυτήρη. Του ζήτησε να της βρει την ιστορική ομιλία. Δύο ημέρες μετά, τον ξαναπήρε στο τηλέφωνο αφού δεν είχε ανταπόκριση. Ο στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου της είπε τότε ότι δεν ήταν δυνατόν να της δώσει την ομιλία, διότι αυτός και ο Νίκος Αθανασάκηςείχαν πάρει “όρκο τιμής” να μην την αποκαλύψουν ποτέ.

Έτσι λοιπόν, η ιστορία σκέπασε με ένα πέπλο μυστηρίου αυτή την ομιλία, την τελευταία πολιτική πράξη ενός ανθρώπου που κυβέρνησε την Ελλάδα για 11 χρόνια.

Η συνέχεια της ιστορίας

Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή. Οι διαδικασίες για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης δεν προχώρησαν . Ο Σημίτης κατάφερε να κερδίσει στην κρίσιμη μάχη του 4ου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ (30 Ιουνίου 1996).

Έτσι, έγινε ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και κυβέρνησε τη χώρα για 8 χρόνια.

Παράλληλα, φρόντισε (για ευνόητους λόγους) να αξιοποιήσει τους δύο στενούς συνεργάτες του Ανδρέα, δηλαδή τον Αθανασάκη και το Χυτήρη, καθώς και τον Πέτρο Λάμπρου (γνωστό και ως «ταμία» του Ανδρέα).

Τον Μάρτιο του 1996 ο Σημίτης έκανε τον Αθανασάκη Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Τύπου και ΜΜΕ, ενώ τον Μάιο του 2000, τοποθετήθηκε μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ.

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης έγινε, με απόφαση του Σημίτη, Yφυπουργός Τύπου και Μ.Μ.Ε., Εκπρόσωπος της Διυπουργικής Επιτροπής για την Ολυμπιάδα του 2004 και συντονιστής για τα θέματα επικοινωνίας του πρωθυπουργού.
Πηγή

Οι 75 δολοφονίες, από τις αριστερές παρθένες της μεταπολίτευσης (ντοκουμέντα)

 

Όταν ακούω τη λέξη δολοφόνος από τα χείλη των ακροαριστερών, παρακρατικών, αναρχικών, τρομοκρατών, ΣΥΡΙΖΑίων και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γελάω πάρα πολύ γιατί δεκαετίες ολόκληρες, η αριστερή προπαγάνδα, παρουσιάζει το δεξιό χαστούκι ως έγκλημα και την αριστερή τρομοκρατία ως επανάσταση. 

Η αποδόμηση των αριστερών παρθένων του πολιτικού σκηνικού, γίνεται από τα μνήματα των αθώων θυμάτων τους, που ζητούν δικαίωση χωρίς αντίκρισμα ακόμα και σήμερα. Πλην όμως η πολιτική – αστυνομική – δικαστική ασυλία των αριστερών, τελείωσε οριστικά γιατί πλέον η ζυγαριά, παραβάρυνε προς τα αριστερά και η πολιτεία πρέπει οριστικά να τελειώνει με τα ανεξάντλητα φαινόμενα βίας που υποθάλπει ή τελεί η αριστερά. Πρέπει να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και τα στόματα να πάψουν να κλείνουν από φόβο.

Ας κάνουμε μία αρχή και μία προσεκτική καταγραφή των δολοφονημένων από την αριστερά. Μακρύς ο κατάλογος αλλά αναγκαίος να αναγνωστεί. Ας ξεκινήσουμε από την πιο ακραία αριστερή έκφανση της «επανάστασης» με τους δεκάδες νεκρούς. Καταγράφουμε τις αριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις 17 Νοέμβρη, 1η Μάη, Επαναστατική Μαχητική Αριστερά, Επαναστατική Αλληλεγγύη, Επαναστατικοί Πυρήνες, Συνομωσίες των πυρήνων της Φωτιάς, Σέχτα Επαναστατών και τον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα, που ευθύνονται για συνολικά 73 δολοφονίες και 580 τραυματισμούς συνανθρώπων μας. Ας καταγράψουμε αναλυτικά και ονομαστικά τα θύματα. 

Από τη 17 Νοέμβρη έχουμε  τους εξής δολοφονημένους. Μάλλιος Ε., Μπάμπαλης Π., Πέτρου Π., Σταμούλης Σωτ., Αθανασιάδης Τζώρτζης, Βελούτσος Ν., Μάτης Χ., Μομφεράτος Ν., Ρουσέτης Π., Γεωργακόπουλος Ν., Θεοφανόπουλος Γ., Δουγένης Γ., Γεωργίου Γ., Μπούρας Β., Πανταζόπουλος Γ., Τσιμπούρης Μιχ., Αγγελόπουλος Δ., Αθανασιάδης-Μποδοσάκης Αλεξ., Ανδρουλιδάκης Κ., Βερνάρδος Αν., Μπακογιάννης Παύλος, Μαράτος Μ., Βάρης Ι., Στρεγγαλινού Ολγα, Βέρα Γεωργία, Κυριακόπουλος Βασίλειος, Σεϊτανίδης Δ., Καυκάς Ι., Παπασωτηρόπουλος Γ., Αξαρλιάν Θάνος, Βρανόπουλος Μιχ., Βέλιος Απ., Περατικός Κωστής, Κωνσταντίνου Βιργινία. Και οι αλλοδαποί Γουέλς Ρ., Τσάντες Τζ., Νορντίν Γουίλ., Στιούαρτ Ρ., Τσετίν Γκ., Σιπαχιόγλου Ομέρ και Σόντερς Στίβεν.

Επίσης, από την ίδια οργάνωση, τραυματίστηκαν ο αμερικανός λοχίας Ρόμπερτ Τσαντ, ο Παναγιώτης Ρουσέτης (οδηγός του Μομφερράτου), ο γιατρός Ζαχαρίας Καψαλάκης, ο εισαγγελέας Παναγιώτης Ταρασουλέας, ο τότε βουλευτής του ΠαΣοΚ Γιώργος Πέτσος, ο επιχειρηματίας Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο οδηγός του, ο τούρκος επιτετραμμένος Ντενίζ Μπουλούκμπακσι, ο οδηγός του, η ιδιαιτέρα του και μία διερχόμενη πολίτις, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασάς και ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρης Παπαδημητρίου.

Από την οργάνωση «1η Μάη» τραυματίστηκε ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Ραυτόπουλος και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Θεόδωρος Βερνάρδος. Από την «Αντικρατική Πάλη» δολοφονήθηκαν ο
εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφανόπουλος και οι συνοδοί χρηματαποστολής Γ. Πανταζόπουλος και Μ. Τσιμπούρης.

Από την «Επαναστατική Μαχητική Αριστερά» έχουμε τον τραυματισμό 39 επιβατών λεωφορείου από έκρηξη βόμβας (31.10.1985). Από την «Επαναστατική Αλληλεγγύη» δολοφονήθηκε ο ψυχίατρος των φυλακών Κορυδαλλού Μάριος Μαράτος (19.2.90).Από τους «Επαναστατικούς Πυρήνες» δολοφονήθηκε η υπάλληλος Ασφαλιστικής Εταιρείας Βιργινία Κωνσταντίνου, ενώ τραυματίστηκε και 30χρονος συνάδελφός της. Στον «Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα» οφείλεται ο τραυματισμός τριών διερχομένων πολιτών στην πλατεία Συντάγματος (12.12.2005).

Από τις Συνομωσίες των πυρήνων της Φωτιάς, έχουμε τη δολοφονία του Δημήτρη Μίχα, του 53χρονου οδηγού ταξί που προσπάθησε να τους σταματήσει μετά από ληστεία τράπεζας στις 19.08. 2012. Από τη Σέχτα των Επαναστατών έχουμε τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια στις 19.07.2010 στο κατώφλι του σπιτιού του.

Μία ξεχωριστή κατηγορία είναι οι ένστολοι αποδέκτες του μένους της αριστερής δολοφονικής μανίας. Ο κατάλογος των δολοφονηθέντων αστυνομικών, μετά το 1981περιλαμβάνουν, τον αστυφύλακας Χρήστος Μάτη, φρουρό σε υποκατάστημα της Εθνικής στα Πετράλωνα, δολοφονήθηκε από τη «17 Νοέμβρη» (24.12.1984). Οι αρχιφύλακες Βασίλειος Μπούρας και Γεώργιος Γεωργίου και ο ανθυπαστυνόμος Γεώργιος Δουγένης τραυματίστηκαν θανάσιμα σε ένοπλη συμπλοκή με μέλη της «Αντικρατικής Πάλης», όπου πρόλαβαν αμυνόμενοι να σκοτώσουν τον διάσημο «ήρωα» των τρομοκρατών Χρ. Τσουτσουβή (15.5.1985).Ο αρχιφύλακας Νικόλαος Γεωργακόπουλος τραυματίστηκε θανάσιμα σε υπηρεσιακό λεωφορείο από έκρηξη βόμβας, που πυροδότησε η «17 Νοέμβρη», (26.11.1985). Ο υπαστυνόμος β΄ Νικόλαος Τσιμπούρας δολοφονήθηκε εν υπηρεσία (2.2.91).Ο αρχιφύλακας Ιωάννης Βάρης έχασε τη ζωή του σε υπηρεσιακό λεωφορείο από αντιαρματικό βλήμα που εκτόξευσε η «17 Νοέμβρη».

Ο αστυνομικός υποδιευθυντής Απόστολος Βέλλιος τραυματίστηκε θανάσιμα από έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετήσει η οργάνωση «ΕΛΑ» (19.9.94). Ο αστυφύλακας Κωνσταντίνος Ζάμπαλας δολοφονήθηκε μέσα στο δικαστικό μέγαρο Ιωαννίνων (7.11.94).Ο ανθυπαστυνόμος Αναστάσιος Μηζύθρας δολοφονήθηκε από άγνωστους μασκοφόρους στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Τιφλίδα Γεωργίας. Ο Χαράλαμπος Αμανατίδης, σκοπός στην οικία του στρατιωτικού ακολούθου της βρετανικής πρεσβείας, δολοφονήθηκε από άγνωστους τρομοκράτες, με πυροβόλο όπλο. Ο αρχιφύλακας Αντώνιος-Νεκτάριος Σάββας δολοφονήθηκε στα Άνω Πατήσια, από τη Σέχτα Επαναστατών, ενώ φρουρούσε οικία υπό προστασία μάρτυρος κατά τρομοκρατικής οργάνωσης και την Πέμπτη 24.6.2010 δολοφονήθηκε από βόμβα στο γραφείο του ο υπασπιστής του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιώργος Βασιλάκης.

Όσο για τους τρεις νεαρούς αστυνομικούς που τραυματίστηκαν από τα πυρά των μελών του «Επαναστατικού Αγώνα» και της οργάνωσης Ο.Π.Λ.Α. στις 28.10.2009, ανεβαίνει ο καθένας τον δικό του Γολγοθά. Αν και έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, κανένας δεν δουλεύει, βρίσκονται όλοι σε αναρρωτική άδεια και κλεισμένοι στον εαυτό τους. Ο Διαμαντής Μαντζούνης, με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα καλοκαίρια ζει στο χωριό του στην Κυπαρισσία. Η ειδική φρουρός Σοφία Ψυχογιού επέστρεψε προσωρινά στο χωριό της, το Αθαμάνιο Αρτας, καθώς η κίνηση στο ένα της χέρι δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως, ενώ ο ελαφρύτερα τραυματισμένος Γεώργιος Τζουμάνης αυτή την εποχή πηγαινοέρχεται στο Κάστρο Βοιωτίας έχοντας αναρρωτική άδεια τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο.

Ας περάσουμε και στις στυγνές δολοφονίες από αναρχικούς –παρακρατικούς και κουκουλοφόρους που χαίρουν της απόλυτης προστασίας και ασυλίας του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στις 11.01.1991 καίγονται ζωντανοί από ρίψη μολότοφ μέσα στο μέγαρο που στέγαζε το πολυκατάστημα Κ. Μαρούσης οι Περικλής Ρεπαπής που είχε στον 6ο όροφο γραφείο μηχανογράφησης, ο 60χρονος χρυσοχόος Γιάννης Μεμετζίδης, που εργαζόταν στον 1ο όροφο και ο 57χρονος δικηγόρος Εμμανουήλ Κοντόπουλος που βρέθηκε εγκλωβισμένος στο ασανσέρ. Απανθρακωμένο βρέθηκε και το πτώμα ενός ακόμη νεαρού, η ταυτότητα του οποίου δεν αποκαλύφθηκε ποτέ.  Στις 05.05.2010, πέθαναν από ασφυξία μετά από ρίψη βόμβας μολότοφ μέσα στην τράπεζα Μarfin, οι Αγγελική Παπαθανασοπούλου (και το αγέννητο παιδί της, καθότι ήταν έγκυος), Παρασκευή Ζούλια και Επαμεινώνδας Τσάκαλης.

Έχουμε όμως και δολοφονικές πράξεις αριστερών συνδικαλιστών μέσα στα Χημείο της Θεσσαλονίκης, όπως αυτή του Ανδρέα Λοβέρδου, ως μέλος της Πανσπουδαστικής (φοιτητική παράταξη του ΚΚΕ) εκφραστή της Μαοϊκής τάσης μέσα στο πανεπιστήμιο ενάντια στον Άρη Δεσλή στις 07.10.1974 , τον οποίο έδεσε πάνω στα κάγκελα της περιβόλου, του έσπασε το σαγόνι και τον ξυλοκόπησε μέχρι αναισθησίας ενώ απειλούσε ότι θα τον περάσει από Λαϊκό δικαστήριο. Από τα χέρια του τον διέσωσε ο σημερινός Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας κος Κόκκαλης της και διεκομίσθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Το επόμενο θύμα ήταν ο Βασίλειος Παπαλεξάτος ο οποίος ήταν διερχόμενος έξωθεν του Πανεπιστημιακού χώρου. Οι αριστεροί συνδικαλιστές τον γρονθοκόπησαν με αποτέλεσμα να τραυματισθεί πολύ σοβαρά στο κεφάλι και να διακομισθεί και αυτός στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ.

                      

Πογκρόμ κατά της Νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας με δολοφονικές επιθέσεις έχουμε τη δεκαετία του 80, από τη νεολαία του ΚΚΕ και τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ… Διαδοχικές επιθέσεις με μαχαιρώματα σε Αγρίνιο, Πάτρα, Ηράκλειο και Πειραιά με 5 θύματα. Πυροβολισμούς στην Καλαμάτα με 34 θύματα και συνεχείς ξυλοδαρμούς σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα πανεπιστήμια από τους αριστερούς κατά της ΔΑΠ ΝΔΦΚ. Ξυλοδαρμοί στο Πα.Πει το 2011 από πληρωμένος μπράβους. Άγριος προπηλακισμός από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου στις εστίες της Πανεπιστημιούπολης του Γάλλου στο Ρέθυμνο. Επιθέσεις με λοστούς της ΠΑΣΠ Μαθηματικού στη Νομική. Η καθηγήτρια της Σχολής Χημικών Μηχανικών Δανάη Διακουλάκη, δέχεται επίθεση στο γραφείο της από ομάδα κουκουλοφόρων, οι οποίοι της επιτέθηκαν πετώντας μπογιές στο γραφείο της και προκαλώντας υλικές ζημιές. Μέλη της ΠΑΣΠ Θεσσαλονίκης με επικεφαλής το Γραμματέα της ΠΑΣΠ ΣΘΕ Αδαμόπουλο Ξάνθο εισέβαλαν στο χώρο της Σχολής και επιτέθηκαν σε μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με τη συνοδεία «εξωπανεπιστημιακών», ένας εκ των οποίων επιτέθηκε και τραυμάτισε στο κεφάλι με τη λαβή περιστρόφου όπλου μέλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. 100 περίπου μέλη της ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ μαζι με μπράβους και με εξωπανεπιστημιακά στοιχεία  εμποδίζουν  μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καθώς και μέλη του φοιτητικού συλλόγου της ΑΣΟΕΕ να εισέλθουν στο χώρο του Πανεπιστημίου και πιο συγκεκριμένα στο υπόγειο της Σχολής όπου βρίσκεται ο χώρος της ΔΑΠ. Εκεί τα μέλη της ΠΑΣΠ προπηλακίζουν και επιτίθενται εναντίον των φοιτητών της ΔΑΠ με πέτρες και ξύλα. Ομάδα κουκουλοφόρων που βγήκε από την πολυτεχνική σχολή επιτίθενται και χτυπάει ομάδα φοιτητών που βρίσκεται μπροστά στις εγκαταστάσεις ΤΕΦΑΑ. Τρεις φοιτητές  και μια φοιτήτρια  της παράταξης ΔΑΠ/ΝΔΦΚ τραυματίζονται.  60 κρανοφόροι και κουκουλοφόροι επιτίθενται με καρέκλες και μπουκάλια μπύρας σε περίπου 15 φοιτητές της παράταξης ΔΑΠ/ΝΔΦΚ κατά την καταμέτρηση στις φοιτητικές εκλογές του ΤΕΦΑΑ. Πολλά άλλα περιστατικά διαδραματίζονται σε όλη την Ελλάδα από τη Κομοτηνή μέχρι τη Κρήτη. Είναι μεγάλη τύχη που δεν έχουμε θρηνήσει θύματα ανάμεσα στους φοιτητές.

Σε όλες τις παραπάνω αναφορές αξίζει να συνυπολογίσουμε τους ξυλοδαρμούς και τα λιντσαρίσματα πολιτικών και δημοτικών αρχόντων από αριστερούς συνδικαλιστές. Την αυλαία ανοίγει ο Κωστής Χατζηδάκης στις 15.12.2010 στη πλατεία Συντάγματος, όπου λιντσάρεται στη κυριολεξία από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Στις 29.06.2011 προπηλακίζεται ο βουλευτής Αλέξανδρος Αθανασιάδης ενώ στις 18.05.2011 προπηλακίζεται ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος στο Κολωνάκι από συνδικαλιστές και πάλι. Στις 17.11.2011 δέρνεται ο Στέφανος Τζουμάκας μέσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο από αριστερούς φοιτητοπατέρες. Στις 19.07.2013 ο Άδωνις Γεωργιάδης προπηλακίζεται από συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο Αττικό Νοσοκομείο, ενώ έχει προηγηθεί ο προπηλακισμός του ιδίου και της συζύγου του ένα χρόνο νωρίτερα σε εστιατόριο. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλιοπωλείο του Άδωνι Γεωργιάδη έχει καεί 17 φορές από τους αριστερούς και αναρχικούς. Στις 07.07.2013 αριστεροί συνδικαλιστές προπηλακίζουν το Δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη και στις 19.09.2013 αριστεροί και αναρχικοί διαδηλωτές τον Πάνο Καμμένο.

Τα παραπάνω είναι ένα μικρό και αντιπροσωπευτικό δείγμα των θυμάτων από την άσκηση βίας της αριστεράς κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Μετά βεβαιότητας έχουμε ξεχάσει να αναφέρουμε πολλούς. Καλό είναι να κρατήσουμε αυτό το μακρύ κατάλογο για να κατανοούμε μέσα από τα λεγόμενα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΚΚΕ και των άλλων αριστερών δυνάμεων, τι εννοούν όταν μιλάνε για δημοκρατία και τι πρόκειται να κάνουν αν αναλάβουν ποτέ την εξουσία.  

Πηγή 

Νεότερη Ενημέρωση

Η ανάρτησή μας είχε τίτλο οι «73 δολοφονίες από τις αριστερές παρθένες της μεταπολίτευσης (ντοκουμέντα)»

Δυστυχώς ο τίτλος άλλαξε. 

Οι 73 νεκροί, έγιναν 75 (φαίνεται δεν τους αρκούσε τόσο αίμα). 

Στη λίστα με τους νεκρούς της αριστερής βίας (από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα), προστέθηκαν 2 ακόμη πρόσωπα:

Γεώργιος Φουντούλης και Μάνος Καπελώνης. Δολοφονήθηκαν την Παρασκευή 1/11/2013, έξω από τα γραφεία της Χρ.Αυγής, στο Ν.Ηράκλειο. 

Ένας ακόμη, ο Αλέξανδρος Γέροντας, βαριά τραυματισμένος

  διαβάστε σχετικές αναρτήσεις μας:

• 1991: η δολοφονία Τεμπονέρα από την «εγκληματική οργάνωση» της ΝΔ

• Πόσο εὔκολο εἶναι γιὰ τὸ σάπιο σύστημα νὰ στρέψει τὴν ὀργὴ μᾶς, κατὰ ἀδελφῶν.

• Η θεωρία των δύο άκρων στην υπηρεσία της σάπιας ολιγαρχίας. (και σχολιασμός)

• Το πολιτικό «ήθος», από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, σε βίντεο (νεότερες ενημερώσεις) 

   

   ΠΗΓΗ