“Η σφαίρα στον ασύρματο”

“Η σφαίρα στον ασύρματο”

Του Ηλία Κασιδιάρη
 
Με αφορμή το φετινό πάνδημο μνημόσυνο για τους πεσόντες στα Ίμια θα ήθελα να αφηγηθώ μία ιστορία. Μία ιστορία για έναν ασύρματο και μία σφαίρα, που σε επίπεδο συμβολικό μπορεί να πει πολλά, αλλά μόνο σε όσους φυλούν βαθιά μέσα στην καρδιά τους την Ελλάδα. Όταν λοιπόν έφυγε δεύτερη ομάδα ΟΥΚ για τη δυτική Ίμια, που την πατούσαν τούρκοι, κάπου στο μέσο του πλου η αποστολή της ματαιώθηκε. Κάποιοι είπαν πως οι βατραχάνθρωποι ξέχασαν να πάρουν μπαταρίες για τον ασύρματο, κάποιοι πως είδαν τους τούρκους και θέλησαν να αποφύγουν την ένοπλη συμπλοκή. Το άλλο πρωί, από έναν άλλο ασύρματο δόθηκε η εντολή στην πρώτη ομάδα ΟΥΚ να κατεβάσει τη σημαία από τον ιστό, να την πάρει μαζί της και να φύγει.
Όπως ακριβώς έλεγε πριν λίγες ώρες ο Πάγκαλος: «βγάλτε από ‘ κει τη σημαία, πείτε ότι χάθηκε, ότι την πήρε ο αέρας». Με αυτά τα λόγια σφραγίστηκε η προδοσία και όμως όλοι εμείς οι Έλληνες ορκιστήκαμε κάποτε, όταν φορέσαμε την τιμημένη στρατιωτική στολή (και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα λόγια του στρατιωτικού μας όρκου): «Ορκίζομαι να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας. Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών». Μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, όμως αυτό δε λέει τίποτα στον κάθε Πάγκαλο, στον κάθε προδότη της Ελλάδος, έρχεται όμως η ώρα της πληρωμής για τα αμαρτήματα και τις προδοσίες τους. Ο ασύρματος λοιπόν έστειλε και τότε μία διαταγή προς τους στρατιώτες και θυμήθηκα προχθές έναν άλλο ασύρματο μίας άλλης εποχής, με αφορμή την κηδεία ενός μεγάλου Ανδρός, του Ήρωα και επαναστάτη Στρατηγού Νικολάου Ντερτιλή. Όταν οι τούρκοι πατούσαν μία άλλη ελληνική πατρίδα, τη μαρτυρική Κύπρο το 1964, ο Ντερτιλής είχε πει και τότε «παρών», όπως σε κάθε μεγάλο προσκλητήριο της Πατρίδας. Σε μυστική αποστολή, ως Ταγματάρχης, οργάνωσε τις ειδικές μονάδες της ΕΛΔΥΚ και εκκαθάρισε όλους τους τουρκικούς θύλακες, τις βάσεις του εχθρού για απόβαση στη νήσο. Στη μεγαλύτερη ίσως μάχη, τη μάχη της Μανσούρας, ο εχθρός είχε οχυρωθεί σε ισχυρή τοποθεσία με πολυβόλα και αντιαρματικά. Εκεί ο Ντερτιλής και η μονάδα του επιτέθηκε με εφ’ όπλου λόγχη και την ιαχή «Αέρα». Κατά την προέλαση, μέσα από τον ασύρματο, ο Ντερτιλής άκουσε τη φωνή του Γεωργίου Γρίβα να διατάζει παύση της επίθεσης.
Ο Γρίβας ήταν ο Ήρωας που είχε τσακίσει τους άγγλους και είχε ελευθερώσει την Κύπρο και είχε παίξει άπειρες φορές κορώνα-γράμματα με το θάνατο. Την ώρα εκείνη όμως, ως Διοικητής του Ντερτιλή και των ελληνικών δυνάμεων απαιτούσε αυτοσυγκράτηση. Να πάψει η επέλαση, να σταθούν σε σταθερό σημείο οι δυνάμεις, να καλυφθούν οι άνδρες από τα καταιγιστικά τουρκικά πυρά. Η φωνή του Γρίβα την ώρα εκείνη ήταν η φωνή της λογικής. Ο Ντερτιλής άκουσε καθαρά τη φωνή της λογικής να τον διατάσσει μέσα από τον ασύρματο. Χωρίς να το σκεφτεί στιγμή, τράβηξε το πιστόλι και πυροβόλησε τον ασύρματο. Και τότε η λογική σώπασε, οι Έλληνες καταδρομείς προέλασαν, πήδηξαν μέσα στα χαρακώματα, έσφαξαν με τις ξιφολόγχες τους στρατιώτες του εχθρού, μπήκαν στο τούρκικο χωριό και το έκαναν στάχτη. Ο ασύρματος είχε σιγήσει, η λογική είχε πάψει, οι Έλληνες είχαν νικήσει.
Από όλες τις ένδοξες πολεμικές και επαναστατικές πράξεις του Στρατηγού Ντερτιλή, αυτή η σφαίρα που έριξε στον ασύρματο θα παραμείνει για πάντα στη μνήμη μας ως η κορυφαία. Ως το σύμβολο που θα πρέπει να ορίζει τις πράξεις όλων μας, ημών που ακόμη δεν έχουμε πράξει απολύτως τίποτα για τη μεγάλη υπόθεση της Πατρίδας μας. Η Χρυσή Αυγή σήμερα είναι αυτή ακριβώς η σφαίρα στον ασύρματο. Τόσες χιλιάδες φορές τα χρόνια που πέρασαν, όταν ήμασταν τόσοι λίγοι εμείς που μετείχαμε στον εθνικιστικό αγώνα, ακούγαμε πάντα την ίδια φωνή μέσα από κάποιον ασύρματο: «Πού πάτε; Τι κάνετε; Θα μπλέξετε… θα καταστραφείτε… δεν μπορείτε μόνοι να αλλάξετε τον κόσμο».
Και τότε ερχόταν η Χρυσή Αυγή και έσκαγε σαν σφαίρα μέσα στον ασύρματο της συνείδησής μας. Και έσβηναν οι σώφρονες φωνές και οι παραινέσεις και συνεχίζαμε με παρωπίδες τη μικρή, καθημερινή μας προέλαση εναντίον όλων. Όπως πριν από μερικά χρόνια, 2 Φεβρουαρίου και τότε, όταν κάποιοι αλήτες προσπάθησαν να σταματήσουν το πάνδημο μνημόσυνο των Ηρώων, αυτή τη μεγάλη στιγμή του Ελληνικού Εθνικισμού. Όταν ήρθαν με μαχαίρια και όπλα και άπειρα δολοφονικά σύνεργα, εκατοντάδες ενάντια σε λίγους. Όμως κρατήσαμε τις θέσεις και τιμήσαμε τις σημαίες μας και τις υπερασπιστήκαμε ως οφείλαμε με βάση τον στρατιωτικό μας όρκο. Όταν λοιπόν έρχονται στιγμές δύσκολες και σας πιέζει η λογική και σας φωνάζει μέσα από τον ασύρματο, κάντε μία απλή πράξη. Τραβήξτε το πιστόλι και πυροβολήστε τον ασύρματο. Αυτό είναι το επιμύθιο του Αγώνα μας, αυτό είναι το διαρκές πρόσταγμα της Χρυσής Αυγής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου