ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ "ΠΙΣΤΑ" Ο "ΔΙΚΟΣ" ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ "ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΣΤΗ" ΑΛΙ ΜΠΙΡΑΝΤ ΠΟΥ ΚΑΛΟΒΛΕΠΕ ΤΑ ΙΜΙΑ

Οικουμενικός Πατριάρχης: "Ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ ήταν μια προσωπικότητα πολύ φωτισμένη, θαρραλέα και δημοκρατική"

Αυτά διαβάζουμε στο http://fanarion.blogspot.gr/, επίσημο διαδικτυακό τόπο που εκφράζει τις απόψεις του Οικουμενικού Πατριάρχη ο οποίος ως γνωστόν είναι ένας καθαρόαιμος Τούρκος πολίτης όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες από τον τελευταίο μεγάλοα σπασμό στον "φιλειρηνιστή" εκλιπόντα Τούρκο δημοσιογράφο.

Κάποιοι όμως δεν ξεχνάνε και καλά κάνουν στην προκειμένη περίπτωση. Ενδεικτικό το δημοσιεύμα της Ιερής Πλεκτάνης που βρήκε από το αρχείο της.

Μεχμέτ Αλί Μπιράντ: Δημοσιογράφος με νοοτροπία γερακιού

Τότε που ο "ειρηνιστής" έβλεπε τα Ίμια ως τσιφλίκι της Τουρκίας.

Διαβάστε τώρα τι έγινε στην κηδεία του "φιλειρηνιστή" από τον Πατριάρχη μας(σκληρό πολέμιο του Μακαριστού Χριστοδούλου)και διαβάστε ποιος είναι ο ιερωμένος που και επί των ημερών του εξαφανίστηκε το ελληνικό στοιχείο, οι Ρωμιοί, από την Πόλη:

"Στην ξεχωριστή προσωπικότητα του αείμνηστου Μεχμέτ Αλι Μπιράντ αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο οποίος το Σάββατο παρέστη στην κηδεία του διάσημου τούρκου δημοσιογράφου. «Ο αείμνηστος Μεχμέτ Αλί Μπιράντ έφυγε πολύ νωρίς από αυτόν τον κόσμο μας, τον αποχωρίστηκε σε μια στιγμή κατά την οποίαν θα μπορούσε να προσφέρει ακόμη περισσότερα στην τουρκική κοινωνία, στη διεθνή κοινωνία, στη διεθνή ειρήνη», δήλωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

«Θα διατηρούμε ζωντανή τη μνήμη του, θα τον αναζητούμε, θα τον νοσταλγούμε», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε αναφερόμενος στον Μεχμέτ Αλί Μπιράντ. «Ο αείμνηστος ήταν μια προσωπικότητα πολύ φωτισμένη, πολύ θαρραλέα και πολύ δημοκρατική. Στις επιθυμίες και στα προβλήματα των μειονοτήτων πάντοτε έδειξε θερμό ενδιαφέρον και συμπαράσταση. Όπως γνωρίζετε, στο τελευταίο του άρθρο την περασμένη Πέμπτη, αναφερόταν στη επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Θα του είμεθα πάντοτε ευγνώμονες, θα προσευχόμεθα για εκείνον πάντοτε, να είναι η ψυχή του αναπαυμένη αιώνια».

Μεγάλη απώλεια

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έκανε λόγο για μεγάλη απώλεια και υπογράμμισε πως η προσφορά του ήταν μεγάλη τόσο για την τουρκική κοινωνία όσο και για τη διεθνή κοινότητα.

«Για όλους μας είναι μεγάλη απώλεια, ο πόνος μας είναι μεγάλος διότι τον εκλιπόντα τον αγαπούσαμε όλοι, τον εκτιμούσαμε πολύ. Ως προσωπικότητα και ως άνθρωπος των ΜΜΕ είχε μεγάλη προσφορά στην τουρκική κοινωνία, στη διεθνή κοινωνία και στη διεθνή ειρήνη. Και είχε να προσφέρει πολλά ακόμη, όμως άλλες ήταν οι βουλές του Θεού. Θα τον διατηρούμε στη μνήμη μας με τις καλύτερες αναμνήσεις, θα προσευχόμαστε για εκείνον», τόνισε ο Πατριάρχης ο οποίος δεν παρέλειψε ν' αναφερθεί και στην τελευταία συνάντηση που είχε με τον Αλί Μπιράντ, στις 9 Ιανουαρίου, στο σπίτι του εκλιπόντος. Ο Αλί Μπιράντ, που μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο, προσκάλεσε τον Πατριάρχη σε δείπνο, στο οποίο παρέστησαν μερικοί φίλοι του δημοσιογράφου, σε μια ξεχωριστά φιλόξενη βραδιά.

Συγκίνηση στην κηδεία

Συγκίνηση προκάλεσε το απροσδόκητο ξέσπασμα της συζύγου του εκλιπόντος όταν αντίκρισε τον Πατριάρχη. Η κυρία Cemre Bırand παρά την ψύχραιμη στάση της μέχρι εκείνη τη στιγμή, ξέσπασε σε λυγμούς γοερό κλάμα στις συλλυπητήριες ευχές του Πατριάρχη, ακουμπώντας επάνω του, και ασπαζόμενη το χέρι του ενώ δίπλα της στεκόταν ο γιος της.

Στην κηδεία παρέστησαν ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Abdullah Gül, οι Αντιπρόεδροι της Κυβέρνησης Bülent Arınç και Hüseyin Çelik ο Πρόεδρος του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Kemal Kılıçdaroğlu, ο πρ. Πρωθυπουργός Mesut Yilmaz , Υπουργοί της Κυβέρνησης, ο Νομάρχης της Πόλης, Δήμαρχοι, Ακαδημαϊκοί, έγκριτοι συνάδελφοι του εκλιπόντος, ο Εκπρόσωπος των Μειονοτικών Ιδρυμάτων στο Δεκαπενταμελές Συμβούλιο της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων στην Άγκυρα Παντελής Βίγκας, άλλοι επίσημοι και πλήθος κόσμου. Η κηδεία έγινε στο τέμενος Teşvikiye στην περιοχή του Νισάντασι.

Το τελευταίο άρθρο του για τη Σχολή της Χάλκης

Η απώλεια του διακεκριμένου δημοσιογράφου συγκινεί τους ανθρώπους του πνεύματος που αγαπούν αληθινά και ανυπόκριτα το Φανάρι και τη Ρωμηοσύνη που αποτελεί τμήμα της Πόλης. Εξ΄ άλλου ο ίδιος ομολογούσε πολλές φορές και με υπερηφάνεια ότι στήριζε τα δίκαια του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε καιρούς δύσκολους όταν ακόμη οι αλήθειες κι αν ακόμη διαπιστώνονταν εντούτοις δεν γράφονταν και δεν υποστηρίζονταν τουλάχιστον σε δημοσιογραφικό επίπεδο. Τον ενδιέφερε έντονα το ζήτημα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης τονίζοντας πως πρόκειται για ένα θέμα σπουδαίας σημασίας το οποίο οφείλει το κράτος να εξεύρει τρόπο να το επιλύσει αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο τη δικαιοσύνη στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Στο τελευταίο άρθρο του που αφορούσε στη Θεολογική Σχολή, στο κύκνειο άσμα της οξυδερκούς σκέψης και της οξυγράφου υπέρ της αληθείας πένας του, ο αλησμόνητος σημείωνε χαρακτηριστικά πως "η Τουρκία επιτυγχάνει τα δύσκολα και τα εύκολα δεν μπορεί να τα κάνει!". Στο άρθρο αυτό εκφράζεται ρητά και κατηγορηματικά εναντίον της ανάγκης για αμοιβαιότητα Ελλάδας - Τουρκίας πάνω στο ζήτημα αυτό. Ο εκλιπών, παρά τα πολλά καθήκοντά και τις υποχρεώσεις του, πάντοτε έβρισκε τον χρόνο για να βρεθεί στο Φανάρι και να επισκεφθεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στη δεξίωση της Θρονικής Εορτής του Αγίου Ανδρέου".

Πληροφορίες από ieriplektani

Λογια Σταρατα

Urgent Action Needed Now — www.hellenicleaders.com/NoTransferToTurkey

Please take 1 minute – it will not take you longer than that – to oppose the transfer of U.S. Naval War Ships to Turkey.

House leaders have attempted to effectuate this transfer without debate by putting it on suspension calendar during these final days remaining in the 112th Congress.

Please email your members of Congress IMMEDIATELY and oppose this bill.

You can send a letter of opposition by clicking this link: www.hellenicleaders.com/NoTransferToTurkey

To learn more about the issue, please read Georgia Logothetis’ post: http://hellenicleaders.com/blog/action-alert-stop-the-transfer-of-u-s-navy-ships-to-turkey/

Act now.  The vote may be as soon as tomorrow.

Endy Zemenides
Executive Director

Hellenic American Leadership Council
22 W. Washington – Suite 1500
Chicago, IL  60602
312-262-5901

Επίσκεψη Δημ. Αβραμόπουλου -με 5μελή συνοδεία- σε Νέα Υόρκη και Καναδά

Γραπτή διαμαρτυρία στον ΟΗΕ (''ρηματική διακοίνωση'') για την παραχώρηση εκ μέρους της Τουρκίας, αδειών έρευνας γιά υδρογονάνθρακες, μέσα σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας

Ο υπουργός Εξωτερικών, σε μιά από τις συχνές επισκέψεις του στις ΗΠΑ, βρίσκεται στη Νέα Υόρκη (από απόγευμα 20 και) 21 Φεβρουαρίου 2013, τυπικά κι επίσημα γιά ''επαφές στον ΟΗΕ'' (δηλ. ''τακτοποίηση'' ονόματος ''Μακεδονία'', ΑΟΖ, νέο σχέδιο Ανάν γιά Κύπρο, γεύμα με υποτιθέμενους ''επενδυτές'', συνάντηση με αρχιεπίσκοπο και πιθανά με American Jewish Committee). Μετά, υποθέτουμε, θα περάσει το ''κενό'' τριήμερο 22, 23, 24 Φεβρουαρίου με τον γιό του, που σπουδάζει στην Βοστώνη, ενώ οι συνοδεύοντες αυτόν 5 πρέσβεις και ''παράγοντες'', θα κάνουν τα... ψώνια τους στο Μανχάτταν. Σημ.: Ο υπουργός Εξωτερικών συναντήθηκε και με τον αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, που εκπροσωπεί ποσοστό 17-20% της Ομογένειας ΗΠΑ, αλλά παρουσιάζεται ως... ηγέτης της, άσχετα αν το 80% ούτε θέλει να τον ξέρει.
Θα ακολουθήσει το ταξίδι στον Καναδά (Τορόντο, Μόντρεαλ, Οττάβα) 25-27 Φεβ. Η επίσκεψη του υπουργού στον Καναδά, γιά τα 70 χρόνια διπλωματικών σχέσεων, είχε αναβληθεί τέλη Οκτωβρίου, τότε που, εξαιτίας... προαναγγελθείσας κακοκαιρίας, ήρθε ΗΠΑ, παρέμεινε στην Βοστώνη και μετά γύρισε άπραγος στην Αθήνα.
Σημ.: Ο υπουργός, δεν θα ασχοληθεί με τα σκάνδαλα σπατάλης των ελληνικών προξενείων στον Καναδά και αλλού. Γι' αυτόν είναι... ''μηδαμινά και ασήμαντα''. Το ίδιο έκαναν και οι προκάτοχοί του, GAP και Ντόρα.

Δηλώσεις Αβραμόπουλου μετά την συνάντηση με τον ΓΓ του ΟΗΕ

Μετά τη συνάντηση που είχε με τον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών κ. Ban Ki Moon στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου, ο ΥΠΕΞ κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις προς τους εκπροσώπους των ΜΜΕ:
«Είχαμε μια πολύ χρήσιμη και εποικοδομητική συνάντηση με το Γ.Γ. του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών  κ. Ban Ki Moon. Είναι, όπως γνωρίζετε, η δεύτερη συνάντησή μας εδώ στη Νέα Υόρκη, στην έδρα του Οργανισμού, κάτι που αποτυπώνει τη σταθερή στήριξη της Ελλάδας στην αποστολή και τις προσπάθειες του Γ.Γ. για την προώθηση και προαγωγή της ειρήνης, της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή μας αλλά και στον κόσμο ολόκληρο.
Με το Γ.Γ. είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις για κρίσιμα ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής αλλά και για τις περιφερειακές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Τον ενημέρωσα για την πορεία των διαπραγματεύσεων στο ζήτημα της ονομασίας (της ΠΓΔΜ) και τις θέσεις της Ελλάδας, τονίζοντας την ισχυρή βούληση της χώρας μας να υπάρξει πρόοδος στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλει τα τελευταία 20 χρόνια ο κ. Nimetz, την εντολή του οποίου η Ελλάδα στηρίζει πλήρως. Η Ελλάδα έχει αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες, σε αυτό το πλαίσιο, όπως πχ η πρότασή μας για την υπογραφή ενός μνημονίου κατανόησης με τα Σκόπια, χωρίς ωστόσο να έχουμε δει ανταπόκριση από την άλλη πλευρά. Ελπίζουμε, και το εννοούμε, σύντομα να διαμορφωθούν συνθήκες στη γειτονική χώρα, που να οδηγήσουν σε μια πιο εποικοδομητική στάση εκ μέρους της ηγεσίας της.
Είχαμε επίσης την ευκαιρία να συζητήσουμε για το Κυπριακό. Ο Κυπριακός λαός, την Κυριακή, θα επιλέξει τη νέα ηγεσία του. Αυτή η ηγεσία θα κληθεί να αντιμετωπίσει σημαντικότατες προκλήσεις. Μπορεί να είναι σίγουρη ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να στέκεται στο πλευρό της Κύπρου με όλες τις δυνάμεις της και να αγωνίζεται για τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού και την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων.
Θέλω, τέλος, να αναφερθώ στην απόφασή μας να ενημερώσουμε τα Ηνωμένα Έθνη για το θέμα της προκήρυξης ερευνών από την Τουρκία σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η ελληνική κυβέρνηση, τον Ιούλιο του 2012, προχώρησε σε διάβημα προς την Τουρκία για τη χορήγηση αδειών έρευνας σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην τουρκική εταιρία πετρελαίου. Επειδή στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε, η Τουρκία δεν αναίρεσε τις παραχωρήσεις αυτές -  χωρίς βέβαια να προχωρήσει σε έρευνες και θέλω να πιστεύω ότι δεν θα το πράξει στο μέλλον - θεωρήσαμε ως το επόμενο βήμα, να κοινοποιήσουμε το θέμα αυτό, με ρηματική διακοίνωση,  στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να κατοχυρωθούν τα δικαιώματά μας που απορρέουν από το εθιμικό αλλά και από το συμβατικό δίκαιο της θάλασσας. Ότι δηλαδή τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ότι οι περιοχές στις οποίες η Τουρκία παραχώρησε τις έρευνες, εμπίπτουν στις περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η Ελλάδα επιθυμεί τη φιλία και τη συνεργασία με την Τουρκία, όπως και με όλες τις χώρες της περιοχής μας. Μέσα όμως από σχέσεις που βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό και τη διεθνή νομιμότητα, ειδικότερα όταν πρόκειται για ζητήματα που άπτονται κυριαρχικών μας δικαιωμάτων αλλά και εκμετάλλευσης πλουτοπαραγωγικών πηγών, σε μία περίοδο που η ανάπτυξη είναι το ζητούμενο για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Σας ευχαριστώ».
Τον υπουργό συνόδευαν από την Ελλάδα: Ο Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας κ. Παναγιώτης Μίχαλος, ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρέσβης κ. Διονύσιος Κοδέλας, ο πρέσβης κ. Ευάγγελος Σέκερης, ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ κ. Γρηγόρης Δελαβέκουρας και η κ. Φωτεινή Μαύρου του διπλωματικού γραφείου του.

''Φιγούρες και αρώματα'' γιά ''εσωτερική κατανάλωση''
Δημ. Αβραμόπουλος: Ο μόνος υπουργός (υποτίθεται είναι και ''αρμόδιος'' γιά την προβολή της Ελλάδας), που παρά τις συχνές επισκέψεις του στις ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Βοστώνη κ.ά.), ουδέποτε εμφανίστηκε, να πει λίγα λόγια γιά την Ελλάδα, σε αμερικάνικα ΜΜΕ, τα οποία αγνοούν την παρουσία του και ειδικά την... ύπαρξή του. Φυσικά, ο κ. υπουργός, ούτε καταδέχτηκε να δώσει έστω μιά συνέντευξη Τύπου στα ομογενειακά ΜΜΕ.

''Λεφτά υπάρχουν''... Σε μετάφραση, ''πληρώστε κορόϊδα''
Ο υπουργός Εξωτερικών της χρεοκοπημένης Ελλάδας και η 5μελής συνοδεία του, απολαμβάνουν στις ΗΠΑ ένα (τουριστικό) τριήμερο ''άνευ υποχρεώσεων''
Το επίσημο πρόγραμμα του υπουργού Εξωτερικών Δημ. Αβραμόπουλου, ολοκληρώθηκε στη Νέα Υόρκη το απόγευμα της Πέμπτης 21ης Φεβρουαρίου '13. Οι επόμενες υποχρεώσεις αρχίζουν το απόγευμα της Δευτέρας 25 Φεβρουαρίου, στον γειτονικό Καναδά (Τορόντο). Το ''κενό'', από απόγευμα 21 Φεβρουαρίου ίσαμε πρωί 25 Φεβρουαρίου '13, ο υπουργός και οι συνοδεύοντες αυτόν 5 (πέντε) υπηρεσιακοί παράγοντες, το περνούν ως... τουρίστες, με φαγοπότια με συγγενείς και ''φίλους'', ψώνια κ.ά. Φυσικά, τα έξοδα διαμονής σε πολυτελές ξενοδοχείο, διατροφής, μετακίνησης κλπ, τα πληρώνουν τα μόνιμα... ''κορόϊδα''. 'Εχει σημασία αν αυτό το τουριστικό τριήμερο είναι στο Μανχάτταν ή στην Βοστώνη, όπου σπουδάζει ο υιός Αβραμόπουλος;
Στην 5μελή συνοδεία του υπουργού είναι: Ο Γενικός Γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας κ. Παναγιώτης Μίχαλος. Ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του, πρέσβης κ. Διονύσιος Κοδέλας. Ο πρέσβης κ. Ευάγγελος Σέκερης. Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, κ. Γρηγόρης Δελαβέκουρας. Η κ. Φωτεινή Μαύρου, του διπλωματικού γραφείου του.
Κατά τα υπόλοιπα, με το ''τουριστικό'' υπουργείο Εξωτερικών, ''η ελληνική κυβέρνηση ενεργεί στον κατάλληλο χρόνο -και τόπο- με τον κατάλληλο τρόπο, εξυπηρετώντας αποκλειστικά τα εθνικά συμφέροντα''.

.....................................................................

Δημήτρης Αβραμόπουλος στον Καναδά: 'Ηλθε, είδε, απήλθε
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν σενάριο κωμωδίας, και ομολογώ θα ήταν πραγματικά πετυχημένο. Ο ΥπΕξ Ελλάδος, εντ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, βρίσκεται σε περιοδεία προβολής της Ελλάδας και των συμφερόντων της. Έτσι λοιπόν φτάνει στο Τορόντο του Καναδά την Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013. Εκεί, ακολουθώντας προφανώς το βυζαντινό πρωτόκολλο, θα πάει να φιλήσει το χέρι του Σωτηρίου Αθανασούλα, Μητροπολίτη Καναδά, στις  6 το απόγευμα. Στις επτά πρόκειται να συναντηθεί με τα Ομογενειακά ΜΜΕ και την Ομογένεια στο πολιτιστικό κέντρο της ομογενειακής κοινότητας, όπου υπολογίζεται να παραμείνει έως τις οκτώ παρά τέταρτο. Σε τρία τέταρτα της ώρας λοιπόν θα δοθεί Press Conference και θα συναντηθεί με πεντακόσιους περίπου ομογενειακούς παράγοντες. Στις Οκτώ το βράδυ θα παρακαθίσει σε επιχειρηματικό δείπνο, (άγνωστοι μέχρι στιγμής οι επιχειρηματίες και επενδυτές που θα  έχουν τη τιμή να συνφάγουν μαζί του. Την Τρίτη 26 θα μεταβεί στο Μόντρεαλ, όπου στις 12 θα συναντηθεί  με τον Δήμαρχο της πόλης! (άπαξ και το Μόντρεαλ, δεν διαθέτει ελληνο ορθόδοξο αρχιερέα ή Μητροπολίτη όπως το Τορόντο. Υπολογίζω ότι στο πρωτόκολλο του ΥπΕξ Ελλάδος οι Δήμαρχοι και οι Μητροπολίτες είναι ισόβαροι και ισάξιοι). Δεν προβλέπεται καμία συνάντηση με εκπροσώπους της επαρχιακής κυβέρνησης της γαλλόφωνης επαρχίας του Καναδά. Από τις 12:45 και μέχρι τις 13:45 θα συναντηθεί με επιχειρηματίες. Στις 2:00 θα συναντηθεί με τα ομογενειακά ΜΜΕ και την ομογένεια στο πολιτιστικό κέντρο της ελληνικής Κοινότητας της πόλης. Υπολογίζω ότι μέσα σε εξήντα λεπτά της ώρας πρόκειται να δώσει συνέντευξη στα ομογενειακά ΟΜΜΕ και εν συνεχεία να συνομιλήσει με τους περί τους τριακόσιους ομογενείς που θα τον  υποδεχθούν. Στις 3:00 ο Έλληνας ΥπΕξ αναχωρεί οδικώς για την πρωτεύουσα του Καναδά την Οτάβα όπου στις 6:00 το απόγευμα πρόκειται να συναντηθεί με την πρόεδρο της Καναδικής Γερουσίας. Ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω ότι το Σώμα της Γερουσίας του Καναδά δεν έχει και δεν ασκεί καμία πολιτική εξουσία σε ότι αφορά τις σχέσεις της χώρας με τη διεθνή κοινότητα και εκπροσώπους της. Τέλος θα παραβρεθεί σε δεξίωση προς τιμή του που παρατίθεται από την πρόεδρο της Γερουσίας. Την επομένη στις 11:30, επιτέλους πρόκειται να συναντηθεί με τον Καναδό ομόλογό  του John Baird, για τριάντα περίπου (ολόκληρα) λεπτά της ώρας  και εν συνεχεία παρακάθεται σε γεύμα του Καναδού ΥπΕξ, μεταξύ 12:00 και 13:00. Αμέσως μετά πετά (σαν τον Δαίδαλο) για την Αθήνα.
Αυτή είναι η ιστορία μια απόλυτα πετυχημένης υπουργικής επίσκεψης στο Καναδά. Και ύστερα διερωτώνται κάποιοι  πως έφθασε η Ελλάδα εδώ που βρίσκεται. Ωχ ρε αδερφέ και τι έγινε που ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων πεινάει. Ε, ας φάει παντεσπάνι. Με τέτοιους ''τζίνιους'' πολιτικούς που έχουμε...
(Eφημερίδα Τορόντο ''Πατρίδες'' - Φεβ. '13)

Ο Βολιώτης Μίλτος Γεωργακόπουλος που αγόρασε το κτήμα των Ουάσιγκτον

Σημαντική θέση στον διεθνή επιχειρηματικό χώρο κατέχει ο Γεωργακόπουλος, γνωστός ως Μίλτος George στην Αμερική,Μίλτος  ο οποίος έφυγε από το Βόλο πριν από 40 χρόνια με μια βαλίτσα και 30 δολάρια στην τσέπη, για να επιστρέψει εκατομμυριούχος. Η ζωή του συμπολίτη επιχειρηματία, θυμίζει ταινία, το σενάριο της οποίας έγραψε το απίστευτο κουράγιο και η θέλησή του να πετύχει, να εξελιχθεί, με οδηγό και σύμμαχο το προσωπικό του όραμα.

Έχοντας διαγράψει λαμπρή πορεία στον χώρο των εστιατορίων, σήμερα ασχολείται με το real estate, με ανάλογη επιτυχία, προσελκύοντας μάλιστα το ενδιαφέρoν των Αμερικανικών ΜΜΕ όταν αγόρασε την ιστορικής σημασίας έκταση Berclair, που ανήκε στον Τσαρλς Ουάσιγκτον, αδελφό του πρώτου προέδρου της Αμερικής, Τζωρτζ Ουάσιγκτον, και βρίσκεται στην Βιρτζίνια.

Η τεράστια έκταση, που στην κυριολεξία είναι μια μικρή πολιτεία, περικλείει 45 ακίνητα, την έπαυλη όπου έζησε ο Τσαρλς Ουάσιγκτον και πολλές ακόμη εγκαταστάσεις, που εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Όπως έγραψε μάλιστα η μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ «ένας Έλληνας μετανάστης ήρθε από το Τέξας με εστιατόρια και αγόρασε αυτό το ιστορικό κομμάτι από τους Αμερικανούς».

Οι επιχειρήσεις του κ. Γεωργακόπουλου έχουν ως έδρα το Ώστιν του Τέξας και ο ίδιος κινείται μεταξύ Βόλου και Αμερικής, διατηρώντας πάντα ζωντανούς τους δεσμούς καρδιάς με την γενέτειρά του. Ανατρέχοντας στις μνήμες των παιδικών του χρόνων, αναφέρει ότι «ο πατέρας μου Σπύρος, είχε βιοτεχνία μπαχαρικών και καλλυντικών με την επωνυμία «Άρης», η οποία βρίσκονταν μεταξύ των οδών Αντιστάσεως, Μαυροκορδάτου και Γαμβέτα.

Από παιδί βοηθούσα τον πατέρα μου στην δουλειά και μάλιστα πήγα στο νυχτερινό γυμνάσιο, συνεχίζοντας να εργάζομαι στην βιοτεχνία». Το όραμά του για μια επιτυχημένη καριέρα βρίσκονταν πάντα στο επίκεντρο της σκέψης του και όταν ολοκλήρωσε την στρατιωτική του θητεία, γνώρισε κατά τύχη ανθρώπους οι οποίοι είχαν αναπτύξει επαγγελματική δραστηριότητα στο εξωτερικό.

 «Επειδή μου άρεσε να μαθαίνω πράγματα, τους ρώτησα για την ζωή τους και με προέτρεψαν να αναζητήσω έναν καλύτερο κόσμο, έξω από τα όρια της Ελλάδας» υπογραμμίζει ο ίδιος. Παίρνοντας την μεγάλη απόφαση να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα, το 1972 έφυγε από την Ελλάδα σε ηλικία 23 ετών, πηγαίνοντας αρχικά στην Γερμανία. «Όταν κατάλαβα ότι η Γερμανία ζητούσε εργάτες και όχι επιχειρηματικά μυαλά, έφυγα για την Αμερική σε ηλικία 25 ετών, με μια βαλίτσα και 30 δολάρια στην τσέπη» αναφέρει ο γνωστός επιχειρηματίας.

Στη χώρα των μεγάλων ευκαιριών 

Πρώτος σταθμός του ταξιδιού στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και στην χώρα των μεγάλων ευκαιριών, την Αμερική, ήταν ένα μικρό χωριό, το Jacksosville της Αλαμπάμα,  όπου εργάστηκε επί αρκετό διάστημα σε εστιατόρια πλένοντας πιάτα και δουλεύοντας ακατάπαυστα « 85 ώρες την εβδομάδα, με απολαβές 40 δολάρια την εβδομάδα» θυμάται ο κ. Γεωργακόπουλος.

Η γνώση των μπαχαρικών, την οποία αποκόμισε δουλεύοντας δίπλα στον πατέρα του αποδείχτηκε πολύτιμη στην πορεία, οδηγώντας τον ακόμη πιο κοντά στην επιτυχία. Στην συνέχεια, αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του στην Νέα Υόρκη, όπου μετά από τρεις μήνες διέθετε πλέον το δικό του εστιατόριο, έχοντας προηγουμένως μάθει τα μυστικά της πίτσας από έναν Κωνσταντινοπολίτη, ο οποίος τον προέτρεψε μάλιστα, προς αυτή την κατεύθυνση.

«Το πρώτο μου μαγαζί το βρήκα σε μια εβδομάδα, με 1000 δολάρια στην τσέπη» ομολογεί ο ίδιος. Το «Miltos Pizza Pub» στο νούμερο 69 της Colombus Avenue, ήταν το πρώτο σκαλοπάτι για την μετέπειτα επιχειρηματική δραστηριότητα του κ. Γεωργακόπουλου, ο οποίος θυμάται ότι «πρωτοξεκινήσαμε με ημερήσια είσπραξη 105 δολάρια και φτάσαμε στο σημείο να εισπράττουμε 900 δολάρια την μέρα.

Σε διάστημα τριών χρόνων είχα αποκτήσει αρκετά χρήματα και αποφάσισα να μην μείνω στην Ν. Υόρκη, διότι ήθελα να κάνω κάτι καλύτερο από το να είμαι απλά ένας καλός επιχειρηματίας. Αυτή η σκέψη και η λογική με οδήγησε στο Τέξας, τονίζει, όπου συνέχισα την δραστηριότητά μου, αφού προηγουμένως πούλησα το εστιατόριό μου στην Ν. Υόρκη».

Ο Μίλτος Γεωργακόπουλος ήταν ο πρώτος Βολιώτης που πήγε στο Τέξας, προκειμένου να διευρύνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Έχοντας ως βάση την πρωτεύουσα του Τέξας, το Ώστιν, δημιούργησε ένα ακόμη πρότυπο εστιατόριο, που συνδύαζε στοιχεία φαστ φουντ, με ποιοτικές προδιαγραφές, καλές τιμές αλλά και  υψηλής ποιότητας σέρβις. «Έκανα κάτι διαφορετικό κι έγινα πολύ φημισμένος για την ελληνική μου σαλάτα και το ντρέσιγκ που δημιούργησα μόνος μου, το οποίο μου απέφερε μεγάλα κέρδη.

Στην Αμερική για να πετύχεις, πρέπει να κάνεις κάτι δικό σου, χωρίς να αντιγράφεις τους άλλους» επισημαίνει ο ομιλών. «Το εστιατόριό μου με έχει κάνει αυτό που είμαι σήμερα» δηλώνει ο ίδιος. Διάσημα ονόματα όπως ο τέως πρόεδρος Μπους, οι κυβερνήτες του Τέξας, η Ντόλι Πάρτον, ο Λαρς Άρμστρογκ και πολλοί ακόμη, έχουν γευτεί το μενού του συγκεκριμένου εστιατορίου, το οποίο αποτέλεσε πρότυπη επιχείρηση, που απασχολούσε 25 άτομα προσωπικό και τρεις μάνατζερ.

Η φήμη του Μίλτου Γεωργακόπουλου εδραιώνεται στην Αμερική, ενώ εφημερίδες και περιοδικά αφιερώνουν εκτενή άρθρα στον δραστήριο Βολιώτη, ο οποίος δημιούργησε στην πορεία πέντε επιπλέον εστιατόρια, με δύο συνεταίρους. Παράλληλα η αγορά μετοχών στην διάσημη Αμερικανική εταιρία Schlotzskys που διαθέτει 700 περίπου εστιατόρια ανά την Αμερική και είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την ήδη μεγάλη οικονομική του επιφάνεια.

Με όραμα την επιτυχία

Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του δραστήριου Βολιώτη στράφηκαν παράλληλα στο real estate κι όπως αναφέρει ο ίδιος «μόλις απέκτησα τα πρώτα μου χρήματα, τα επένδυσα αγοράζοντας γη και στην πορεία, κράτησα μόνο το πρώτο μου εστιατόριο στο Ώστιν του Τέξας κι ασχολήθηκα πλέον με τις αγοραπωλησίες γης και ακινήτων, διότι κατάλαβα ότι το εστιατόριο είναι κάτι που σήμερα το έχεις και αύριο το χάνεις. Είναι δύσκολη δουλειά και γι’ αυτό ασχολήθηκα με το real estate, αγοράζοντας γη από το κράτος όταν γίνονται δημοπρασίες».

Σήμερα κινείται επαγγελματικά στο Τέξας, την Αριζόνα και την Βιρτζίνια, με πολύ μεγάλη επιτυχία και δηλώνει περήφανος για δύο επιχειρηματικές του κινήσεις. Την αγορά μεγάλου συγκροτήματος γραφείων στο κέντρο του Ώστιν του Τέξας, αλλά και την αγορά της ιστορικής έκτασης της Βιρτζίνια, που όπως προαναφέρθηκε, ανήκε κάποτε στον Τσαρλς Ουάσιγκτον, στρέφοντας πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας.

Ο φιλάνθρωπος Μίλτος Γεωργακόπουλος είμαι μέλος των ΑΧΕΠΑΝΣ και μάλιστα έχει τιμηθεί για την δραστηριότητα που αναπτύσσει. Δίνοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια την απάντηση στο ερώτημα «ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας», υπογραμμίζει ότι «στην Αμερική αναγνωρίζεται η εξυπνάδα σου και σε βοηθάνε, ενώ στην Ελλάδα δεν συμβαίνει το ίδιο».

Στα 66 του χρόνια, έχει κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του, απολαμβάνοντας την θαλπωρή του πολυτελούς διαμερίσματός του στο Βόλο, μαζί με την σύντροφο της ζωής του Ελένη Κολέτσιου, ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα, ταξιδεύει στην Αμερική, όπου διατηρεί τις επιχειρήσεις του. Στο Βόλο ζουν άλλωστε τα αδέλφια του, ο επιχειρηματίας Γιάννης Γεωργακόπουλος και η Άννα Ευαγγελινού, οι συγγενείς και οι φίλοι των παιδικών του χρόνων.

Η περίοδος της κρίσης αναμφίβολα τον προβληματίζει και τον στεναχωρεί, ενώ όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «η Ελλάδα θα ανακάμψει όταν οι έλληνες πάψουν να είναι μεγαλομανείς» και προσθέτει «πρέπει να είναι περισσότερο ενημερωμένοι και να μην ζουν με την ψευδαίσθηση ότι η επόμενη κυβέρνηση που θα έρθει, θα τους ξαναδώσει τα χρήματα που έπαιρναν παλιότερα. Τελείωσε αυτό το όνειρο για μένα». Παράλληλα προτρέπει τους νέους επιστήμονες να μην διστάσουν να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό, λέγοντας χαρακτηριστικά « θα επιστρέψουν πιο ελεύθεροι στο πνεύμα και με περισσότερα χρήματα για να βοηθήσουν τους γονείς τους, που τους έστειλαν στο Πανεπιστήμιο».

Ο ίδιος έφυγε για την Αμερική παίρνοντας μαζί του την εικόνα του πατέρα του και αγωνίστηκε σκληρά προκειμένου να αποδείξει την αξία του. Σήμερα απολαμβάνει την πατρίδα του και όλα όσα στερήθηκε επί 40 χρόνια, ομολογώντας παράλληλα ότι «στην Αμερική είμαι ο Μίλτος George, ο Αμερικάνος κι όταν έρχομαι εδώ, γίνομαι το Βολιωτάκι».

Demetrios Demetriou, NY Federation Stalwart, is Mourned by Community

 Dimitris Dimitriou, known to all as “J.J.” and one of the one of the most active and longstanding leaders of Federation of Hellenic Societies of Greater New York and of New York’s Greek-American community in general, died Wednesday evening at his home in Astoria. The sudden death plunged into grief his wife Athena, his daughter Elizabeth, and friends and other relatives here and in Greece. He was born in Halkidiki and played a key role in organizing and upgrading the Halkidiki society "Aristotle" and was instrumental in the placement of a statue of Aristotle in Astoria’s Athens Square Park, and in the designation of Halkidiki and New York as sister regions. He was a staunch supporter of Greek Education and great fighter for the promotion of the community’s issues. His contributions to the Federation were enormous, having served as general secretary, vice president and the head of several committees. J.J. was the principle announcer for the Greek Parade on Fifth Avenue, literally putting his booming voice to good use on that special day, and figuratively throughout the year regarding the vital ethnic issues of Macedonia, Cyprus, Northern Epirus, and the Pontian Genocide

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΥΘΡΗ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑ

Καλώς τους «λαϊκούς αγωνιστές». Τους νταβατζήδες των κοινωνικών αγώνων, τους υμνητές του Στάλιν και του Εμβέρ Χότζα. Θυμήθηκαν την απηγορευμένη γι’ αυτούς λέξη «πατρίδα» και την προσαρμόζουν στον σάπιο και μονότονο μπολσεβικικό τους λόγο.

Καλοσπουδαγμένοι κούτβηδες στις μαρξιστικές τους σχολές στελεχών, εφαρμόζουν άριστα επί δεκαετίες την προπαγανδιστική τακτική της μισής αλήθειας. Μόνο που αποκαλύφθηκαν πια και δεν τους παίρνει πλέον κανείς στα σοβαρά.

Ναι, πράγματι, είναι αλήθεια ότι ο Ελληνικός Εθνικισμός έχει τις ρίζες του στα βάθη της Ελληνικής Ιστορίας. Έχει τις ρίζες του στα Ομηρικά Έπη, στον Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες, είναι γνήσιος εκφραστής του Δωρικού «Αμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρρονες».

Ποιο είναι το ψέμμα και η ύβρις; Η τιμητής των πάντων και εκφραστής του ερυθρού πολιτικού χιλιασμού, εκφράζοντας την κενότητα της κομμουνιστικής της σκέψης (όψιμης, διότι έχει παρελθόν και παρόν αστικό), καταφεύγει σε ύβρεις και μας αποκαλεί «μούχλα».Η μόνη μούχλα είναι η αυτή των ιδεών της, συνάδουσα με την αισθητική της στρατευμένης τέχνης της σταλινικής περιόδου που λατρεύει. Είναι η μούχλα των γκουλάγκ, είναι η μούχλα των κελιών της γκε-πε-ου.

Είτε το θέλει είτε όχι, ο Εθνικισμός είναι το μέλλον. Ο Εθνικισμός είναι η νιότη του κόσμου. Ο κομμουνισμός στην Ελλάδα αποτελεί ένα θλιβερό παρελθόν που στοίχισε χιλιάδες ζωές.

Η γραφική πασιονάρια του Ελληνικού Κοινοβουλίου ήρθε ο καιρός να αποσυρθεί εκεί στα Βόρεια Προάστια και να απολαύσει τα ατελείωτα άπαντα του Λένιν στο μεσοδιάστημα των συνεχών φαντασιακών ονειρόξεών της ως μέλους του πολίτ μπιρό στην πάλαι ποτέ Σοβιετία.

Ας συνέλθει επιτέλους αυτός ο ξερόλας και ας ομολογήσει πως ποτέ δεν υπήρξε πραγματικός κομμουνιστής ή προλετάριος, αλλά ένας αριβίστας. Και ο αριβισμός δεν είναι ιδεολογία.

Ελληνικο Τρελοκομειο

Το εθνόσημο δεν πωλείται

Μία Ηρωίδα-Ελληνίδα: Αρνήθηκε 500 χιλ ετησίως από την Τουρκία για να αγωνιστεί με την ημισέληνο στο στήθος. Της προσέφεραν από την Τουρκία 500.000 ευρώ το χρόνο προκειμένου να αγωνιστεί με την ημισέληνο στο στήθος. Μάλιστα της είπαν πως για να γίνει αυτό θα έπρεπε να κάνει λευκό γάμο για να… πάρει την τουρκική υπηκοότητα. 

Ellen Vidalakis Furgis, 86, passed away!!!!

 

Ellen Vidalakis Furgis, 86, passed away on February 7, 2013 surrounded by her family and friends. She grew up in Bingham Canyon, Utah, where her parents, Spiros and Kyraki Vidalakis, had emigrated from Crete. In July 1953 she married George C. Furgis.
At the age of 8, Ellen lost her mother, and from then on she and cooking went hand-in-hand. She couldn't have realized that as she fed her younger brother and sisters, she was embarking on one of the great missions of her life. She went on to feed rich and poor, usually at the same table, and what a table it was! There was elegance and simplicity, thoughtful conversation and easy chatter.

 She became a celebrated cook and authored the cookbook Greek Cooking at Its American Best. Through her focus on food, she was able to introduce to newcomers and preserve for old-timers the beautiful aspects of the Greek culture. Her cooking classes and demonstrations became favorites throughout the valley and were fundamental in creating interest in ethnic cultures.

 

Ellen was known for her big parties and fundraisers, complete with "lamb on a spit." In 1986 and 1987, she co-chaired the Greek Festival, helping to take it to the large-scale production it is today. She was very active in other aspects of the community. She was instrumental in instituting kindergarten classes in the Jordan School District in 1972. She was appointed co-chair of the "White House Conference on Families" by Governor Scott Matheson. She was a member of the Board of Trustees at Westminster College where she received an honorary degree. Ellen enjoyed her association with the Gina Bauchauer International Piano Competition and her fundraising efforts for Odyssey House, the Utah Symphony, the American Cancer Society, and Camp Kostopolous.
Ellen had a powerful yet gentle presence and left a lasting impression on those who knew her. She found joy in living and she lived fully and heartily. Her generosity was unsurpassed. The dinner table was always filled with family and friends as well as people working on the house, students from East High, and random visitors who happened to stop by. Her family never let her open a restaurant because they knew she'd go broke feeding everyone for free.
Ellen was nothing if not egalitarian. She was well-versed in a wide variety of topics and could captivate an audience with her knowledge of ancient Greece, history, politics, and of course, the Utah Jazz. She rarely missed a game on television and would call family members and friends at halftime to rehash with vigor great plays and "bad calls." She enjoyed playing bridge and was a life master in duplicate. Despite her sophisticated palate, she never passed up a chance to dine on Kentucky Fried Chicken. She'd return to her richer tastes and end the meal with a few Cummings chocolates, always nearby.

 Ellen died at home, her expansive bedroom windows bathing the room in light. She slipped gracefully and peacefully from this life surrounded by the people whom she had loved and supported and whose love now bore her up.
This remarkable woman will be dearly missed by her children, grandchildren, and many friends. She is survived by children, Karen Furgis; Jennifer Politakis; Christopher (Kynthia) Furgis and their children, her dear namesake, Ellen Grace, Peter, and Georgie; and George Furgis (Susanne Gustin) and their son Michael James; brother Dr. Nick Vidalakis (Nancy); sister Carrie Fugett and many beloved nieces and nephews. Preceded in death by husband George C. Furgis, sister Vida Riddle and niece Nada Riddle.
A viewing will be held Friday, February 15 from 5-8:00 p.m. at Deseret Mortuary, 36 E. 700 S., with a Trisagion at 7:30 p.m. Funeral services at Holy Trinity Greek Orthodox Church, 300 S. 300 W., at 11:00 a.m. Saturday, February 16. Friends can pay respects 1 hour prior. Interment will be in the Mount Olivet Cemetery. In lieu of flowers, please donate to Holy Trinity Greek Orthodox Church.

 http://www.yourstory.utah.edu/greeks/greeks.html

Πέθανε ο πρέσβης της Ελλάδας στο Μεξικό

Έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή ο Έλληνας πρέσβης στο Μεξικό, Δημήτρης Άννινος. Ο Έλληνας διπλωμάτης κατέληξε σε νοσοκομείο της Πόλης του Μεξικού έπειτα από ρήξη ανευρύσματος αορτής.

Μόλις την προηγούμενη ημέρα είχε επιδώσει τα διαπιστευτήρια του στον Πρόεδρο του Μεξικού, Ενρίκε Πένια Νιέτο.

Από την Άγκυρα όπου βρισκόταν, ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος επικοινώνησε με τη σύζυγο του Έλληνα πρέσβη για να της εκφράσει τα θερμά συλλυπητήρια και τη συμπαράσταση του.

Τη θλίψη και τα συλλυπητήρια προς την οικογένεια του εκλιπόντος, εξέφρασαν τόσο ο Πρόεδρος του Μεξικού, όσο και ο υπουργός εσωτερικών της χώρας.

«Η κυβέρνηση του Μεξικού εκφράζει τη λύπη της για το θάνατο του Δημήτρη Άννινου, πρέσβη της Ελλάδας στη χώρα μας», ανέφερε το μήνυμα του μεξικανού προέδρου, Πένια Νιέτο.

Από την πλευρά του ο υπουργός εσωτερικών του Μεξικού, Χοσέ Αντόνιο Μεάντε, δήλωσε: «Η κυβέρνηση εκφράζει τη θλίψη για το χαμό του πρέσβη της Ελλάδας στη χώρα μας. Ο θάνατος του είναι μια μεγάλη απώλεια για την ελληνική διπλωματία. Εκ μέρους της κυβέρνησης, εκφράζω τη συμπαράσταση μας προς την οικογένεια του.»

Ο Δημήτρης Άννινος ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στον απόδημο ελληνισμό, καθώς υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως Γενικός Πρόξενος στη Μελβούρνη και ως πρέσβης στη Νέα Ζηλανδία. Διπλωμάτης καριέρας, έχαιρε εκτίμησης για το ήθος και τον επαγγελματισμό του, ενώ το υπουργείο εξωτερικών σημειώνει πως είχε εκτιμηθεί ιδιαιτέρως η συνεισφορά του στην προώθηση των συμφερόντων της χώρας μας.

Δείτε το ρεπορτάζ της μεξικανικής τηλεόρασης για το θάνατο του Έλληνα πρέσβη, Δημήτρη Άννινου:

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πλέον η χώρα της ευκαιρίας

Joomla

Wordpress
Wordpress

Του Lane Kenworthy

Παρ’ όλες τις διαφορές μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, που τέθηκαν ξεκάθαρα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την ανάδειξη προέδρου το 2012, οι σημαιοφόροι των κομμάτων, Μπαράκ Ομπάμα και Μιτ Ρόμνεϊ, φαίνεται να έχουν συμφωνήσει σε ένα πράγμα: στην σημασία των ίσων ευκαιριών. Σε δηλώσεις του στο Σικάγο τον Αύγουστο, ο Ομπάμα έκανε έκκληση για μια «Αμερική, όπου δεν έχει σημασία ποιος είσαι, δεν έχει σημασία πώς μοιάζεις, δεν έχει σημασία από πού προέρχεσαι, δεν έχει σημασία τι επώνυμο έχεις, δεν έχει σημασία ποιον αγαπάς, μπορείς να τα καταφέρεις εδώ αν προσπαθήσεις». 

Τον ίδιο μήνα, ο ίδιος κάλεσε το Ανώτατο Δικαστήριο να διατηρήσει την θετική του δράση στα δημόσια πανεπιστήμια, βάζοντας το βάρος του πίσω από ένα στυλοβάτη της αμερικανικής νομοθεσίας για τις ίσες ευκαιρίες που έχει μείνει από το 1960. Μέρες αργότερα, ο υποψήφιος αντιπρόεδρος των Ρεπουμπλικανών, Πωλ Ράιαν, επανέλαβε τα του Ομπάμα, λέγοντας: «Υποσχόμαστε ίσες ευκαιρίες, όχι ίσα αποτελέσματα». Ο Ρόμνεϊ, επίσης, υποστήριξε ότι, ενώ ο Ομπάμα «θέλει να μετατρέψει την Αμερική σε μια ευρωπαϊκού τύπου κοινωνία δικαιωμάτων», η κυβέρνησή του «θα διασφαλίσει ότι θα παραμείνουμε μια ελεύθερη και ευημερούσα γη των ευκαιριών».

 

Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο εκστρατείες επέλεξαν να τονίσουν την ισότητα των ευκαιριών. Έχει εδώ και καιρό μπει στο κέντρο του αμερικανικού πολιτισμού. Και μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Ηνωμένων Πολιτειών στον τελευταίο μισό αιώνα είναι η πρόοδος που έχει σημειωθεί προς την κατεύθυνση της εξασφάλισης ότι οι πολίτες θα έχουν περίπου τις ίδιες βασικές ευκαιρίες στη ζωή, ανεξάρτητα από το φύλο ή την φυλή. Σήμερα, οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποφοιτήσουν από το κολέγιο από ό, τι οι άνδρες και τους πλησιάζουν επίσης στην απασχόληση και τα κέρδη. Το χάσμα μεταξύ λευκών και μη λευκών έχει μειωθεί επίσης, αν και λιγότερο δραματικά.

Ωστόσο, τα επιτεύγματα αυτά είναι δίκοπα. Δεδομένου ότι το φύλο και η φυλή έχουν γίνει λιγότερο σημαντικά εμπόδια στην πρόοδο, το οικογενειακό υπόβαθρο, ένα εμπόδιο που θεωρείτο πιο σημαντικό σε παλαιότερες εποχές, έχει καταφέρει να αναδυθεί και πάλι. Σήμερα, οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σε χειρότερη κατάσταση τείνουν να έχουν και λιγότερες ευκαιρίες στη ζωή.

Φυσικά, δεν υπάρχει κανένας τέλειος τρόπος για τη μέτρηση των ευκαιριών. Η καλύτερη μέθοδος που επινοήθηκε μέχρι τώρα είναι να μετράμε τα αποτελέσματα: η ολοκλήρωση της ανώτερης εκπαίδευσης, η επικερδής απασχόληση καθώς και το επαρκές εισόδημα. Αν το μέσο αποτέλεσμα για μία ομάδα ξεπερνά πολύ γρηγορότερα το αντίστοιχο μιας άλλης, οι κοινωνικοί επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η πρώτη ομάδα είχε περισσότερες ευκαιρίες. Η σύγκριση των αποτελεσμάτων δεν είναι αλάνθαστη, καθώς οι τελικές διαφορές μπορεί να προκύψουν από τις διαφορές στην προσπάθεια. Αλλά, η προσπάθεια ενός ατόμου διαμορφώνεται από τις περιστάσεις που αυτός ή αυτή αντιμετωπίζει.

Για την αξιολόγηση της ισότητας των ευκαιριών μεταξύ ανθρώπων από διαφορετικά οικογενειακά υπόβαθρα, το μέτρο του αποτελέσματος που εξετάζουν οι κοινωνικοί επιστήμονες είναι η σχετική κινητικότητα μεταξύ των γενεών – η θέση ενός ατόμου στην κλίμακα εισοδήματος σε σχέση με τη θέση των γονιών του. Οι κοινωνικοί επιστήμονες δεν έχουν τόσο πολλές πληροφορίες όπως θα ήθελαν για την έκταση της σχετικής κινητικότητας μεταξύ των γενεών, την εξέλιξή της στην πάροδο του χρόνου και τα αίτιά της. Οι προϋποθέσεις για τα δεδομένα είναι δύσκολες: οι αναλυτές χρειάζονται μια έρευνα που να συλλέγει πληροφορίες σχετικά με τα εισοδήματα των πολιτών και άλλες πτυχές των συνθηκών ζωής τους, και μετά να γίνει το ίδιο και για τα παιδιά τους, και για τα παιδιά των παιδιών τους, και ούτω καθεξής. Η καλύτερη εκτίμηση αυτού του είδους στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ο Πίνακας Μελέτης της Δυναμικής των Εισοδημάτων, ο οποίος διαθέτει στοιχεία από τα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Παρά ταύτα, υπάρχει μια γενική συναίνεση μεταξύ των κοινωνικών επιστημόνων σε μερικά βασικά σημεία. Κατ' αρχάς, ένας Αμερικανός γεννημένος σε μια οικογένεια στο κατώτερο πέμπτο μιας εισοδηματικής κλίμακας πέντε κλιμακίων μεταξύ του μέσου της δεκαετίας του 1960 και του μέσου της δεκαετίας του 1980 έχει περίπου 30% πιθανότητες να φθάσει το μεσαίο κλιμάκιο ή και υψηλότερα στην ενήλικη ζωή του, ενώ ένας Αμερικανός γεννημένος στο ανώτερο κλιμάκιο έχει πιθανότητα 80% να καταλήξει στο μέσο κλιμάκιο ή υψηλότερα. (Σε μια κοινωνία με ακριβώς ίσες ευκαιρίες, κάθε άτομο θα έχει την ίδια πιθανότητα – 20% - να καταλήξει σε κάθε μία από τις πέντε βαθμίδες της κλίμακας εισοδήματος και 60% πιθανότητες να καταλήξει στο μεσαίο κλιμάκιο ή σε ένα υψηλότερο). Η διαφορά αυτή σημαίνει ότι υπάρχει μεγάλη ανισότητα ευκαιριών μεταξύ των Αμερικανών από διαφορετικά οικογενειακά υπόβαθρα.

Δεύτερον, η ανισότητα ευκαιριών έχει αυξηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Τα δεδομένα δεν επιτρέπουν απολύτως ασφαλή συμπεράσματα. Ωστόσο, υπάρχουν διαθέσιμοι συνδυασμοί αποτελεσμάτων από βαθμούς σε τεστ, τον αριθμό των ετών εκπαίδευσης που έχουν ολοκληρωθεί, τα επαγγέλματα και τα εισοδήματα των γονέων και των παιδιών τους που υποδεικνύουν έντονα ότι το χάσμα ευκαιριών, το οποίο στένευε μέχρι τη δεκαετία του 1970, τώρα διευρύνεται.

Τρίτον, σε μια απότομη αντιστροφή των ιστορικών τάσεων, υπάρχει τώρα λιγότερη ισότητα ευκαιριών στις Ηνωμένες Πολιτείες από ό, τι στις περισσότερες άλλες πλούσιες δημοκρατικές χώρες. Δεδομένα υπάρχουν για δέκα χώρες ομότιμες των Ηνωμένων Πολιτειών (πλούσιες μακροχρόνιες δημοκρατίες). Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν λιγότερη σχετική κινητικότητα μεταξύ των γενεών από οκτώ από αυτές: την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Δανία, την Φινλανδία, την Γερμανία, την Νορβηγία, την Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Όλες τους τα πάνε καλύτερα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι στο ίδιο επίπεδο με τη Γαλλία και την Ιταλία.

Πώς έφθασαν, λοιπόν, οι Ηνωμένες Πολιτείες ως εδώ; Γιατί να παραπαίουν όταν άλλα έθνη δεν το κάνουν; Και πώς θα διορθωθεί το πρόβλημα; Στην πολιτική δεξιά, μια τυπική πρόταση είναι η ενίσχυση των οικογενειών. Στην αριστερή πλευρά, μια πρόσφατη αγαπημένη πρόταση είναι η μείωση της εισοδηματικής ανισότητας. Και όλοι υποστηρίζουν την βελτίωση της εκπαίδευσης. Για να μάθουμε ποιες προτάσεις θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καλύτερα, βοηθά να κατανοήσουμε τις ρίζες του νέου χάσματος ευκαιριών.

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Μεταξύ της δεκαετίας του 1850 και της δεκαετίας του 1970, οι διαφορές στις ευκαιρίες με βάση την οικογενειακή κατάσταση μειώθηκαν σταθερά. Καθώς το εργατικό δυναμικό των ΗΠΑ που βασιζόταν τότε στην γεωργία μετατοπίζεται προς τις κατασκευές, πολλοί Αμερικανοί εντάχθηκαν στην μισθωτή εργατική δύναμη, επιτρέποντας ένα αυξανόμενο τμήμα τους να κινείται στην κλίμακα εισοδήματος και να την ανεβαίνει. Η στοιχειώδης εκπαίδευση έγινε καθολική και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση επεκτάθηκε. Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 1960 και του 1970, ο διαχωρισμός των σχολείων, η απαγόρευση των διακρίσεων σε εγκρίσεις αιτήσεων για είσοδο στα κολέγια και στις προσλήψεις, καθώς και η εισαγωγή προγραμμάτων θετικής δράσης βοήθησαν να ανοίξουν οι πόρτες της οικονομίας σε ακόμη μεγαλύτερη μερίδα Αμερικανών.

Αλλά από τη δεκαετία του 1970, οι Ηνωμένες Πολιτείες κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μια σειρά από οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές φαίνεται να έχουν διευρύνει το χάσμα ευκαιριών μεταξύ Αμερικανών από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα και εκείνων που προέρχονται από υψηλού εισοδήματος οικογένειες. Πρώτον, η οικογενειακή ζωή έχει αλλάξει, τουλάχιστον για ορισμένους. Το μερίδιο των φτωχότερων παιδιών που μεγαλώνουν και με τους δύο βιολογικούς γονείς τους έχει μειωθεί σημαντικά, ενώ υπήρξε μικρότερη μεταβολή μεταξύ των πλουσίων. Περίπου 88% των παιδιών από υψηλού εισοδήματος σπίτια μεγαλώνουν με παντρεμένους γονείς, ποσοστό που ήταν 96% πριν από τέσσερις δεκαετίες. Εν τω μεταξύ, μόνο το 41% των φτωχότερων παιδιών μεγαλώνουν σε σπίτια με παντρεμένους γονείς, σε σύγκριση με 77% πριν από τέσσερις δεκαετίες. Αυτό έχει πλήξει τις πιθανότητες επιτυχίας των φτωχότερων παιδιών, δεδομένου ότι τα παιδιά που ζουν και με τους δύο γονείς τους είναι πιο πιθανό, ανεξαρτήτως εισοδήματος, να τα πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο, να παραμείνουν έξω από μπελάδες με το νόμο, να διατηρούν μακροχρόνιες σχέσεις και να κερδίσουν υψηλότερα εισοδήματα ως ενήλικες.

Η σύγχρονη κουλτούρα της εντατικής ανατροφής των παιδιών - ένα φαινόμενο κυρίως της μεσαίας και ανώτερης τάξης – διευρύνει το χάσμα. Χαμηλού εισοδήματος γονείς δεν είναι σε θέση να δαπανήσουν τόσο πολύ για αγαθά και υπηρεσίες που αποσκοπούν στον εμπλουτισμό της προσωπικότητας των παιδιών τους, όπως μαθήματα μουσικής, ταξίδια και κατασκηνώσεις το καλοκαίρι. Οι χαμηλού εισοδήματος γονείς τείνουν επίσης να διαβάζουν λιγότερο στα παιδιά τους και να τους παρέχουν λιγότερη βοήθεια στις σχολικές εργασίες. Και είναι λιγότερο πιθανό να θέσουν και να εφαρμόσουν σαφείς κανόνες και ρουτίνες στα παιδιά τους. Και είναι λιγότερο πιθανό να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να προσβλέπουν σε υψηλά επίτευγμα στο σχολείο και στην εργασία τους.

Επιπλέον, μια γενιά πριν, τα περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας έμεναν στο σπίτι με τις μητέρες τους. Τώρα, πολλά είναι εγγεγραμμένα σε κάποιο είδος παιδικής φροντίδας. Ωστόσο, η ποιότητα των εμπειριών τους ποικίλλει. Οι εύποροι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους σε εθνικά αναγνωρισμένους παιδικούς σταθμούς προσανατολισμένους στην εκπαίδευση. Οι φτωχότεροι γονείς μπορεί να μην έχουν άλλη επιλογή από το να αφήσουν τα παιδιά τους με μια μπέιμπι σίτερ της γειτονιάς που τα στήνει μπροστά στην τηλεόραση. Η έρευνα του οικονομολόγου Τζέιμς Χέκμαν και άλλων, διαπιστώσει ότι ένα μεγάλο μέρος του χάσματος στις γνωστικές και μη γνωστικές δεξιότητες μεταξύ των παιδιών από φτωχά σπίτια και εκείνων που προέρχονται από εύπορα σπίτια είναι ήδη παρούσα από τη στιγμή που εισέρχονται στο νηπιαγωγείο.

Τα πράγματα δεν βελτιώνονται όταν τα παιδιά φτάσουν στο δημοτικό σχολείο. Η χρηματοδότηση για τα δημόσια δωδεκαετή σχολεία, που συνήθως ποικίλει σημαντικά ανά σχολική περιοχή, έχει εξισορροπηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Παρ' όλα αυτά, παραμένει μεγάλη η διαφορά στην ποιότητα της εκπαίδευσης μεταξύ των καλύτερων και των χειρότερων σχολείων και οι φτωχότερες γειτονιές έχουν συχνά τα ασθενέστερα σχολεία. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Σην Ρήαρντον από την Σχολή Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, η διαφορά στο μέσο όρο βαθμολογιών στα τεστ μεταξύ δημοτικού και μέσης εκπαίδευσης των παιδιών από υψηλού εισοδήματος οικογένειες σε σύγκριση με εκείνα που προέρχονται από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος έχει αυξηθεί σταθερά κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Μεταξύ των παιδιών που γεννήθηκαν το 1970, αυτά από υψηλού εισοδήματος σπίτια σημείωσαν, κατά μέσο όρο, τυπική απόκλιση περίπου 0,75 υψηλότερη στα τεστ μαθηματικών και ανάγνωσης από όσο τα παιδιά από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος. Μεταξύ των παιδιών που γεννήθηκαν το 2000, το χάσμα έχει μεγαλώσει σε τυπική απόκλιση 1,25. Αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι το χάσμα μεταξύ λευκών και μαύρων παιδιών.

Εν μέρει επειδή τείνουν να είναι πολύ πιο πίσω στο τέλος του γυμνασίου, και εν μέρει επειδή το κολέγιο έχει γίνει τόσο ακριβό, τα παιδιά από φτωχές οικογένειες είναι λιγότερο πιθανό να εισέλθουν και να ολοκληρώσουν το κολέγιο. Οι οικονομολόγοι Μάρθα Μπέηλυ και Σούζαν Ντινάρσκι έχουν συγκρίνει τα ποσοστά ολοκλήρωσης του κολεγίου των Αμερικανών που μεγάλωσαν στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 με τα ποσοστά εκείνων που μεγάλωσαν στις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Το ποσοστό των νεαρών ενηλίκων από υψηλού εισοδήματος οικογένειες που πήρε ένα πτυχίο τετραετούς κολεγίου αυξήθηκε από 36% στην πρώτη ομάδα σε 54% στην δεύτερη ομάδα. Το μερίδιο από τα χαμηλού εισοδήματος σπίτια, ωστόσο, έμεινε σχεδόν αμετάβλητο, αυξανόμενο από 5% σε 9%.

Όταν έρχεται η ώρα για να βρουν μια δουλειά, η ιστορία δεν είναι καλύτερη. Οι χαμηλού εισοδήματος γονείς τείνουν να έχουν λιγότερες πολύτιμες διασυνδέσεις για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να βρουν καλές θέσεις εργασίας. Μερικοί άνθρωποι από φτωχά σπίτια παρεμποδίζονται περαιτέρω από την έλλειψη ικανοτήτων ομιλίας της αγγλικής γλώσσας. Ένα άλλο μειονέκτημα για τον πληθυσμό χαμηλού εισοδήματος είναι ότι στη δεκαετία του 1970 και του 1980, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να φυλακίζουν πολύ περισσότερους νέους άνδρες, συμπεριλαμβανομένων πολλών για ήσσονος σημασίας αδικήματα. Έχοντας ποινικό μητρώο γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρουν μια σταθερή δουλειά με αξιοπρεπή αμοιβή - εάν, δηλαδή, εξακολουθούν να υπάρχουν καλές θέσεις εργασίας. Μια σειρά από εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της τεχνολογικής προόδου, της παγκοσμιοποίησης, μιας απώλειας θέσεων απασχόλησης στον μεταποιητικό τομέα, καθώς και της πτώσης των συνδικάτων, έχουν μειώσει τον αριθμό των θέσεων εργασίας που απαιτούν περιορισμένες δεξιότητες αλλά πληρώνουν μεσαίας τάξης μισθό - το ίδιο είδος θέσεων εργασίας που κάποτε έφερε τους φτωχότερους Αμερικανούς στη μεσαία τάξη.

Τελικά, οι αλλαγές στην επιλογή συντρόφων έχουν επίσης διευρύνει το χάσμα ευκαιριών. Όχι μόνο αυτοί από τις καλύτερες οικογένειες τείνουν να καταλήγουν με περισσότερη εκπαίδευση και υψηλότερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας, αλλά είναι πιο πιθανό από ποτέ να παντρευτούν (ή να συζούν με) άλλους που είναι του ίδιου επιπέδου, σύμφωνα με έρευνα των κοινωνιολόγων Κριστίν Σβαρτς και Ρόμπερτ Μάρε.

Για όλους αυτούς τους λόγους, το χάσμα ευκαιριών μεταξύ πλουσίων και φτωχών στις ΗΠΑ έχει διευρυνθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Αν αφεθεί ανεξέλεγκτη, η τάση απειλεί όχι μόνο να αντισταθμίσει την πρόοδο των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με το φύλο του κάθε ανθρώπου και τη φυλετική ισότητα αλλά και να θέσει την αρχή για ένα μέλλον βαθύτερων και πιο σκληρών ταξικών διαιρέσεων.

Μπορεί να είναι δελεαστικό να αδιαφορήσει κανείς και καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μεγάλο και διευρυνόμενο χάσμα ευκαιριών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια ατυχής αλλά αναπόφευκτη συνέπεια των οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών. Το πρόβλημα με αυτή την αντίδραση είναι ότι οι άλλες εύπορες δημοκρατίες τα καταφέρνουν καλύτερα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν χάσει την ιστορική τους διάκριση ως η γη των ευκαιριών. Παρόλα αυτά, υπάρχουν τουλάχιστον μερικές καλές ειδήσεις: το γεγονός ότι άλλες χώρες έχουν μεγαλύτερη επιτυχία σε αυτόν τον τομέα δείχνει ότι με τις κατάλληλες πολιτικές και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να τα πάνε επίσης καλύτερα.

ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

Μια απλή, ξεκάθαρη λύση θα ήταν να δοθούν περισσότερα χρήματα στα χέρια των οικογενειών χαμηλού εισοδήματος που έχουν παιδιά. Οι ειδικοί στην πολιτική της εκπαίδευσης Γκρεγκ Ντάνκαν, Αριέλ Καλίλ, και Καθλίν Ζάιολ-Γκεστ έχουν διαπιστώσει ότι για τα παιδιά που μεγάλωσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες στη δεκαετία του 1970 και του 1980, η αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος απλώς κατά 3.000 δολάρια κατά τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής ενός ατόμου σχετιζόταν με σχεδόν 20% υψηλότερα έσοδα αργότερα στη ζωή του. Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι οι κρατικές ενισχύσεις μόλις μερικών χιλιάδων δολαρίων θα μπορούσαν να δώσουν μια σημαντική δια βίου ώθηση στα παιδιά που τη χρειάζονται περισσότερο. Οι περισσότερες άλλες πλούσιες χώρες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που τα πάνε καλύτερα στην ισότητα των ευκαιριών, προσφέρουν ένα καθολικό «επίδομα τέκνου» που κάνει ακριβώς αυτό. Στον Καναδά, για παράδειγμα, μια οικογένεια με δύο παιδιά λαμβάνει ετήσιο επίδομα της τάξης των 3.000 δολαρίων, και οι χαμηλού εισοδήματος οικογένειες με δύο παιδιά μπορεί να πάρουν περισσότερα από 6.000 δολάρια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μόνο μια ασθενέστερη εκδοχή αυτής της ενίσχυσης, την Έκπτωση Φόρου Τέκνων, που αντιστοιχεί σε εξοικονόμηση κατ' ανώτατο όριο σε μόλις 1.000 δολάρια το χρόνο ανά παιδί. Επιπλέον, η λήψη της ωφέλειας αυτής εξαρτάται από την κατάθεση ομοσπονδιακής φορολογικής δήλωσης που προϋποθέτει επιστροφή φόρου, κάτι που δεν ισχύει για όλες τις οικογένειες με χαμηλό εισόδημα.

Άλλες λύσεις περιλαμβάνουν την εμπλοκή της Ουάσιγκτον στην οικογενειακή ζωή. Λιγότερα παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες μεγαλώνουν και με τους δύο βιολογικούς γονείς του από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη εύπορη χώρα για την οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, μερικοί, όπως η Μπάρμπαρα Νταφό Γουάιτχεντ και ο Νέιβιντ Πόπενο, συν-διευθυντές του Εθνικού Προγράμματος Γάμου στο Πανεπιστήμιο Rutgers, τάσσονται υπέρ των προσπαθειών για την προώθηση του γάμου. Αλλά, έρευνες από τους κοινωνιολόγους Κάθριν Έντιν, Σάρα ΜακΛάναχαν και Πώλα Ίνγκλαντ και άλλων, δείχνουν ότι η στρατηγική αυτή είναι άστοχη. Δεδομένου ότι οι γυναίκες χρειάζονται σήμερα λιγότερα από έναν γάμο και περιμένουν περισσότερα από αυτόν από ό, τι στο παρελθόν, όσοι έχουν καλύτερη μόρφωση και καλύτερη θέση τείνουν να καταναλώνουν περισσότερο χρόνο για να καθιερωθούν στην εργασία τους και να βρουν καλούς συζύγους, γεγονός που ενισχύει την πιθανότητα ενός γάμου (ή συμβίωσης) με μεγάλη διάρκεια. Επίσης, καθυστερούν να τεκνοποιήσουν. Μεταξύ των φτωχότερων και λιγότερο μορφωμένων γυναικών, οι οποίες βλέπουν ελάχιστες πιθανότητες μιας ικανοποιητικής και κερδοφόρας καριέρας, το να έχουν ένα παιδί στην εφηβεία τους ή στα λίγο μετά τα 20 χρόνια τους, παραμένει σύνηθες. Αυτές οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να μείνουν με έναν σύντροφο: είχαν λιγότερο χρόνο για να ωριμάσουν προσωπικά και να βρουν ένα πρόσωπο με το οποίο ταιριάζουν, οι σύντροφοί τους είναι πιο πιθανό να έχουν αδύναμες οικονομικές προοπτικές και μια προτίμηση για παραδοσιακούς ρόλους μεταξύ των δύο φύλων, και η παρουσία ενός παιδιού αυξάνει τις οικονομικές και τις διαπροσωπικές εντάσεις. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, το να πείσει κανείς περισσότερα νεαρά χαμηλού εισοδήματος ζευγάρια στα οποία η γυναίκα μένει έγκυος να παντρευτούν, είναι απίθανο να έχει ως αποτέλεσμα πολλές μακροχρόνιες σχέσεις.

Η γνήσια πρόοδος για τις φτωχές ή τις λιγότερο εκπαιδευμένες γυναίκες εξαρτάται πιθανώς στην καθυστέρηση της τεκνοποίησης. Τελικά, αυτό θα συμβεί: το ποσοστό γεννήσεων από εφήβους εμφανίζει πτώση ήδη για σχεδόν δύο δεκαετίες, έστω και αργή. Από την πλευρά της, η Ουάσιγκτον (ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση) έχει περιορισμένα εργαλεία για να το επιταχύνει. Το καλύτερο θα μπορούσε να είναι μια εκπαιδευτική εκστρατεία, όπως προτείνουν ο Ρον Χάσκινς και η Ίζαμπελ Σόχιλ, ειδικοί στο Ινστιτούτο Brookings, η οποία να επικεντρώνεται στα οφέλη της «ακολουθίας της επιτυχίας»: πρώτα εκπαίδευση, στη συνέχεια μια σταθερή δουλειά, μετά γάμο και στη συνέχεια παιδιά.

Τι γίνεται με τις πρακτικές ανατροφής των παιδιών, οι οποίες έχουν σαφή επίδραση στην ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας; Παρά το γεγονός ότι λίγοι Αμερικανοί υποστηρίζουν εκτεταμένες κυβερνητικές παρεμβάσεις στην οικογενειακή ζωή, ένας δυνητικά αποδεκτός τρόπος που η Ουάσιγκτον και οι πολιτειακές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να προσπαθήσουν για να βελτιώσουν την ανατροφή των παιδιών είναι η πληρωμή για κατ' οίκον επισκέψεις από νοσηλευτές ή οικογενειακούς συμβούλους και η παροχή δωρεάν ή χαμηλού κόστους μαθημάτων ανατροφής παιδιών. Το να κάνεις τους ανθρώπους να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους και τις ρουτίνες τους είναι πολύ δύσκολο, έτσι τα οφέλη από τα προγράμματα αυτά είναι αναπόφευκτα περιορισμένα. Παρ' όλα αυτά, σε μια πρόσφατη ανασκόπηση της υπάρχουσας έρευνας, ο κοινωνιολόγος Φρανκ Φύρστενμπεργκ βρήκε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα προγράμματα που αποσκοπούν στην διδασκαλία καλύτερων πρακτικών σε γονείς παιδιών στην ηλικία της μέσης εκπαίδευσης ή και νεότερα, αποδίδουν κάποιες βελτιώσεις στην ετοιμότητα στο σχολείο και τις σχολικές επιδόσεις.

ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Με δεδομένες τις δυσκολίες της μεταβολής της οικογενειακής ζωής, η βελτίωση των σχολείων παραμένει το κύριο εργαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών για την ενίσχυση των λιγότερο ευνοημένων παιδιών. Παρ’ όλες τους τις ανεπάρκειες, τα δημόσια σχολεία βοηθούν στην εξίσωση των ευκαιριών με το να βελτιώνουν τις γνωστικές ικανότητες των μαθητών. Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, οι γνωστικές ικανότητες των παιδιών από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα τείνουν να υποχωρούν, σε σχέση με εκείνες των πιο ευνοημένων συνομηλίκων τους. Με άλλα λόγια, αυτά τα παιδιά θα υστερούσαν ακόμη περισσότερο αν δεν παρακολουθούσαν ποτέ το σχολείο.

Ένα καθολικό σύστημα οικονομικά προσιτής, εκπαιδευτικής φροντίδας παιδιών νηπιακής και προσχολικής ηλικίας θα μπορούσε να συμβάλει στη γεφύρωση του χάσματος που ανοίγει κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ζωής. Επιπλέον, θα διευκολύνει την επαγγελματική απασχόληση των γονέων και, συνεπώς, την ενίσχυση των εισοδημάτων των νοικοκυριών, γεγονός που καθίσταται διπλά χρήσιμο για τα παιδιά οικογενειών με χαμηλό εισόδημα. Οι σκανδιναβικές χώρες προσφέρουν κάποια μαθήματα: στη δεκαετία του 1960 και του 1970, οι χώρες αυτές εισήγαγαν την αμειβόμενη άδεια μητρότητας και χρηματοδότησαν την φροντίδα των παιδιών από τα δημόσια ταμεία. Σήμερα, οι δάσκαλοι της προσχολικής εκπαίδευσης έχουν παιδεία και αμοιβή ανάλογη με των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το κόστος της πρόωρης εκπαίδευσης καλύπτει περίπου το 10% του εισοδήματος των νοικοκυριών. Σε όλες αυτές τις χώρες, οι γνωστικές ικανότητες ενός ατόμου, η πιθανότητα να ολοκληρώσει το γυμνάσιο και το κολέγιο και η ενδεχόμενη επιτυχία στην αγορά εργασίας τείνουν να είναι λιγότερο εξαρτημένες από τον πλούτο της οικογένειάς του από όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Υπήρξε κάποια κίνηση για να επεκταθεί η φροντίδα των παιδιών και των εκπαιδευτικών συστημάτων σε κρατικό επίπεδο στις Ηνωμένες Πολιτείες τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Περισσότερες Πολιτείες έχουν τώρα ολοήμερα δημόσια νηπιαγωγεία και μερικές έχουν προσθέσει το δημόσιο νηπιαγωγείο για τα τετράχρονα. Όμως, η πρόοδος ήταν πολύ αργή και τα τελευταία χρόνια έχει οπισθοχωρήσει λόγω της υστέρησης των πολιτειακών εσόδων. Η υποστήριξη από την Ουάσιγκτον θα ήταν μεγάλη βοήθεια.

Τα αποτελέσματα της εξίσωσης ευκαιριών στο κολέγιο, επίσης, δεν μπορούν να υπερεκτιμηθούν. Μεταξύ των Αμερικανών των οποίων τα οικογενειακά εισοδήματα κατά τη γέννηση τους είναι στο κατώτερο πεμπτημόριο, αλλά οι οποίοι παίρνουν το πτυχίο του τετραετούς κολεγίου, το 53% καταλήγει στο μέσο πεμπτημόριο ή και υψηλότερα. Αυτό είναι αρκετά κοντά στην πιθανότητα 60% που θα είχαν σε συνθήκες απόλυτης ισότητας ευκαιριών. Η Ουάσιγκτον πρέπει να κάνει κάτι καλύτερο για να βοηθήσει τους ανθρώπους που προέρχονται από λιγότερο ευνοημένες οικογένειες να αντέξουν οικονομικά το κολέγιο. Ο μέσος όρος διδάκτρων μέσα σε μια Πολιτεία για ένα αμερικανικό τετραετές δημόσιο πανεπιστήμιο υπερβαίνει τα 8.000 δολάρια. Στη Νορβηγία, τη Σουηδία, τη Δανία και τη Φινλανδία η παρακολούθηση στα τετραετή δημόσια πανεπιστήμια είναι δωρεάν. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), σε αυτές τις χώρες, οι πιθανότητες για ένα άτομο του οποίου οι γονείς δεν έχουν αποφοιτήσει από το λύκειο να παρακολουθήσει το κολέγιο είναι μεταξύ 40% και 60%, σε σύγκριση με μόλις 30% στις Ηνωμένες Πολιτείες.

ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΑ

Η εργασία είναι η επόμενη πρόκληση. Κατ' αρχάς, οι πιο προσιτοί στόχοι: αφού μια ενδεχόμενη φυλάκιση εμποδίζει την επιτυχία στην αγορά εργασίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επανεξετάσουν την προσέγγισή τους σχετικά με ποινές για μη βίαια εγκλήματα ναρκωτικών. Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Μπρους Γουέστερν, Πολιτείες που έχουν μειώσει τις ποινές φυλάκισης κατά την τελευταία δεκαετία και στρέφονται σε εναλλακτικές ποινές, όπως πρόστιμα και κοινωνικά σωφρονιστικά προγράμματα, βλέπουν μείωση εγκληματικότητας παρόμοια με Πολιτείες που έχουν αυξήσει τις ποινές φυλάκισης. Αν κι άλλες Πολιτείες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αποφύγουν την άσκοπη υπονόμευση των ευκαιριών απασχόλησης για έναν σημαντικό αριθμό νέων ανδρών που προέρχονται από λιγότερο ευνοημένες οικογένειες.

Ευρύτερες τάσεις στην αγορά εργασίας από το 1970 παρουσιάζουν ένα πιο επίμονο πρόβλημα. Οι ωριαίες αποζημιώσεις στις μέσες και χαμηλότερες αμοιβές δεν έχουν ενσωματώσει όρους προσαρμογής του πληθωρισμού. Στη δεκαετία του 1980 και του 1990, οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν πολλές νέες θέσεις εργασίας. Αυτό διευκόλυνε την είσοδο των γυναικών στο εργατικό δυναμικό και έτσι βοήθησε πολλά νοικοκυριά να απολαύσουν αύξηση εισοδημάτων, παρά τη στασιμότητα των μισθών. Όμως, στα πρώτα χρόνια του αιώνα μας η αύξηση της απασχόλησης σταμάτησε και η επακόλουθη ύφεση και αργή ανάκαμψη έχουν καταφέρει ένα συντριπτικό πλήγμα στους λιγότερο ειδικευμένους. Το ποσοστό απασχόλησης των ανδρών ηλικίας 25-54 ετών που δεν είχαν τελειώσει το γυμνάσιο, μειώθηκε κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ 2007 και 2010.

Τελικά, η αμερικανική οικονομία θα βρει και πάλι τον δρόμο της αλλά αυτό δεν θα οδηγήσει αυτόματα σε περισσότερες θέσεις εργασίας και υψηλότερους μισθούς. Η μοναδική περίοδος συνεχούς αύξησης των μισθών στο χαμηλότερο και στο μεσαίο επίπεδο εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Αυτό που διαφοροποιεί την εν λόγω περίοδο είναι ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ επέτρεψε το ποσοστό ανεργίας να μειωθεί σε 4%, πολύ χαμηλότερα από το επίπεδο που πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν ότι είναι το όριο από το οποίο ο πληθωρισμός θα επιταχυνθεί. Αν και όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέψουν σε χαμηλό ποσοστό ανεργίας, θα χρειαστεί η Κεντρική Τράπεζα (Federal Reserve) να είναι και πάλι διατεθειμένη να επιτρέψει στους μισθούς να αυξηθούν σημαντικά πριν πατήσει πάλι φρένο.

Θα ήταν, όμως, ανόητο να βασιζόμαστε σε αυτό κι έτσι οι Ηνωμένες Πολιτείες καλά θα κάνουν να εξετάσουν εναλλακτικές στρατηγικές. Ένα χρήσιμο εργαλείο μπορεί να είναι η φοροαπαλλαγή στο εισόδημα (Earned Income Tax Credit, EITC). Προς το παρόν, η EITC παρέχει μια ετήσια εξοικονόμηση έως και 6.000 δολάρια για νοικοκυριά με εισόδημα κάτω από 50.000 δολάρια. Αυτό είναι χρήσιμο, αλλά για ένα άτομο χωρίς παιδιά, η έκπτωση ανέρχεται σε λιγότερο από 500 δολάρια. Αυτή η κοινωνική ομάδα - νεαροί ενήλικες με χαμηλές αποδοχές και χωρίς παιδιά - περιλαμβάνουν πολλούς Αμερικανούς που μεγάλωσαν σε δύσκολες περιστάσεις. Αν η οικονομία αναπτύσσεται, αλλά όχι και οι μισθοί, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν και θα πρέπει να προσφέρουν μια μεγαλύτερη ώθηση στα εισοδήματα αυτών των ανθρώπων.

Κατά το παρελθόν έτος, μια σειρά από σχολιαστές, με προεξάρχοντα τον Άλαν Κρούεγκερ, πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στον Λευκό Οίκο, έχουν δείξει ότι η αντιστροφή της διεύρυνσης της εισοδηματικής ανισότητας θα μπορούσε να βελτιώσει την οικονομική κινητικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο κάτω - κάτω, μεταξύ των χωρών για τις οποίες υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία, τα άτομα με λιγότερη ανισότητα εισοδήματος τείνουν να έχουν υψηλότερη σχετική κινητικότητα μεταξύ γενεών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ήδη στο άνω άκρο της κλίμακας εισοδηματικής ανισότητας πριν από μια γενιά και από τότε έχουν προχωρήσει ακόμη περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση.

Ωστόσο, γενικές εκκλήσεις για τη μείωση των ανισοτήτων εισοδήματος προσφέρουν λίγη βοήθεια στον εντοπισμό των πολιτικών που πρέπει να εφαρμοστούν. Σκεφθείτε τρεις δυνατότητες. Πρώτον, φανταστείτε ότι η Ουάσιγκτον νομοθέτησε μια ριζική μείωση των μισθολογικών διαφορών για τα διάφορα είδη των θέσεων εργασίας. (Μικρότερες διαφορές στις αμοιβές αντιπροσωπεύουν τμήμα του μικρότερου χάσματος ευκαιριών στις σκανδιναβικές χώρες). Αυτό σίγουρα θα μειώσει την εισοδηματική ανισότητα. Επίσης, θα μειωθεί η ανισότητα ευκαιριών: τουλάχιστον στην πρώτη γενιά, ακόμα και αν οι δυνατότητες κάποιου ταιριάζουν ακριβώς με εκείνες των γονέων του, αυτό δεν θα συμβεί και στο εισόδημά του. Αλλά ένα τέτοιο δραστικό βήμα δεν είναι πιθανό να συμβεί, εν μέρει επειδή λίγοι Αμερικανοί θα το υποστηρίξουν. Δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αυξήσουν τα ποσοστά φόρου εισοδήματος για το κορυφαίο 1% των νοικοκυριών και θα τα μειώσουν για τα νοικοκυριά της μεσαίας τάξης. Μια τέτοια κίνηση θα μείωνε την εισοδηματική ανισότητα, αλλά θα έκανε ελάχιστα για να βελτιώσει τις ευκαιρίες των παιδιών από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα. Τρίτον, ας υποθέσουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προχωρήσουν στην αύξηση των φορολογικών συντελεστών για όλα τα νοικοκυριά και χρησιμοποιήσουν τα έσοδα για να χρηματοδοτήσουν την καθολική προσχολική εκπαίδευση. (Όπως η πολιτική επιστήμων Άντρεα Κάμπελ έγραψε πρόσφατα σε αυτές τις σελίδες, οι περισσότερες άλλες προηγμένες δημοκρατίες αφιερώνουν πολύ περισσότερα από τα φορολογικά έσοδά τους σε κοινωνικά προγράμματα). Αυτό το βήμα θα κάνει ελάχιστα για να αντιμετωπιστεί η εισοδηματική ανισότητα, αλλά θα μπορούσε να επεκτείνει σημαντικά τις ευκαιρίες. Η μείωση της εισοδηματικής ανισότητας, με λίγα λόγια, δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε επαρκής για την επίτευξη της μείωσης της ανισότητας των ευκαιριών.

Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ

Παρ’ όλες τις εμπειρίες των άλλων χωρών που μπορούν να διδάξουν τις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν επίσης μαθήματα που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να πάρουν από την δική τους ιστορία. Ο πιο άμεσος τρόπος με τον οποίο η Ουάσιγκτον έχει καταστήσει πιο ισόρροπες τις ευκαιρίες στο παρελθόν ήταν μέσω θετικών δράσεων. Η θετική δράση δεν είναι μια στρατηγική που πολλές άλλες πλούσιες χώρες έχουν υιοθετήσει, αλλά έχει ένα αποδεδειγμένο ιστορικό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, προγράμματα θετικής δράσης για τις εγκρίσεις αιτήσεων εισόδου στα κολέγια και για προσλήψεις έχουν επεκτείνει τις ευκαιρίες για τις γυναίκες και τις διάφορες μειονοτικές ομάδες.

Τώρα, ένας αριθμός παρατηρητών από όλο το κομματικό φάσμα, από τον Ρίτσαρντ Κάλενμπεργκ, έναν ανώτερο συνεργάτη στο αριστερόστροφο Ίδρυμα Century ως τον Τσάρλς Μάρεϊ, έναν συνεργάτη στο δεξιόστροφο American Enterprise Institute, ευνοούν τη μετατόπιση της εστίασης των θετικών δράσεων από τη φυλή και το φύλο στο οικογενειακό υπόβαθρο. Η έμφαση στο οικογενειακό υπόβαθρο θα συνεχίσει να βοηθά περισσότερο τα παιδιά των αφροαμερικάνων και των λατίνων, δεδομένου ότι είναι πιο πιθανό να προέρχονται από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα και άλλα μειονεκτήματα. Πράγματι, θα κάνει περισσότερα για να βοηθήσει τα φτωχά, μαύρα και λατίνα παιδιά από ό, τι τα παραδοσιακά προγράμματα θετικής δράσης με βάση την φυλετική διαφορά, τα οποία έχουν ωφελήσει κυρίως τα μέλη της μεσαίας τάξης τέτοιων μειονοτικών ομάδων.

Σε απάντηση δικαστικών αποφάσεων και δημοψηφισματικών πρωτοβουλιών που απαγορεύουν τις φυλετικές διακρίσεις σε αποφάσεις αποδοχής φοιτητών, ορισμένα δημόσια πανεπιστημιακά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της Καλιφόρνια και του Τέξας, έχουν ήδη κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Μια προσέγγιση εγγυάται ότι το κορυφαίο 10% των μαθητών που αποφοιτούν από οποιοδήποτε δημόσιο γυμνάσιο της Πολιτείας αυτομάτως θα εισάγεται σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο σε αυτή την Πολιτεία. Μερικές φορές, αυτό είναι χρήσιμο. Σε σχολεία όπου σχεδόν όλοι οι μαθητές είναι από φτωχές οικογένειες, το κορυφαίο 10% της τελευταίας τάξης θα περιλαμβάνει αναπόφευκτα φοιτητές χαμηλού εισοδήματος. Μια πιο άμεση στρατηγική θα είναι τα κολέγια και τα πανεπιστήμια να εξετάζουν το οικογενειακό υπόβαθρο ως ένα από τα πολλά είδη μειονεκτημάτων που οι αιτούντες μπορεί να αντιμετωπίζουν και να το περιλαμβάνει μεταξύ των κριτηρίων με τα οποία κατατάσσονται οι αιτούντες.
Πώς θα μπορούσαν να πειστούν οι εργοδότες να χρησιμοποιούν αυτή την άμεση προσέγγιση; Πριν από μισό αιώνα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επέβαλε τη χρήση της θετικής δράσης σε δημόσιους οργανισμούς και σε επιχειρήσεις με τις οποίες είχε σύμβαση. Θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και τώρα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το νέο χάσμα ευκαιριών του έθνους.

Στο τελευταίο μισό αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει μεγάλα άλματα προς την εξίσωση των οικονομικών ευκαιριών. Αυτή η πρόοδος δεν έγινε από μόνη της. Πραγματοποιήθηκε με ώθηση από την κυβέρνηση. Τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο, το χάσμα ευκαιριών για τους Αμερικανούς από διαφορετικά οικογενειακά υπόβαθρα έχει αρχίσει να αυξάνεται. Ευτυχώς, η εμπειρία των Ηνωμένων Πολιτειών και των άλλων πλουσιότερων χωρών δείχνει ότι η χώρα δεν είναι αβοήθητη απέναντι στις οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή: Μια πραγματική λύση είναι πιθανόν να περιλαμβάνει μια σειρά από αλλαγές στην πολιτική και την κοινωνία. Ακόμα κι έτσι, η λύση δεν είναι πέραν των δυνατοτήτων των Ηνωμένων Πολιτειών.



 http://www.greekamericannewsagency.com/