Ο Μ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΕΙ ΣΤΟΝ «ΣΤΟΧΟ» ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΤ. ΚΑΡΑΜΠΕΡΗ
Πώς ο συνωμότης Ιωαννίδης κέρδισε το 1970 την εμπιστοσύνη του Παπαδόπουλου
Όπως υποσχεθήκαμε την περασμένη Πέμπτη, με την ανεκτίμητη βοήθεια του πανελληνίως ανεγνωρισμένου ιστορικού της 21ης Απριλίου, Μάνου Χατζηδάκη, προχωράμε σήμερα στην «ερμηνεία» και τις «προεκτάσεις» της χειρόγραφης επιστολής του Αρχηγού της 21ης Απριλίου, Γεωργίου Παπαδοπούλου, προς τον πρωτεργάτη της Επαναστάσεως, υποστράτηγο των Διαβιβάσεων Στέφανο Καραμπέρη. Η εκπληκτική αυτή επιστολή, μέρος της οποίας δημοσιεύσαμε την περασμένη Πέμπτη στον «Στόχο», γράφτηκε το 1990 και είδε για πρώτη φορά το φώς της δημοσιότητος πρίν λίγες ημέρες, στο βιβλίο «ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΡΗΣ: Ένας ταπεινός και ασυμβίβαστος πατριώτης», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πελασγός» του Γιάννη Γιαννάκενα.
Στην πραγματικότητα, ο ογκώδης αυτός τόμος των 730 σελίδων είναι η οριστική αυτοβιογραφία του αλησμόνητου Στέφανου Καραμπέρη (1921-2008), σε επιμέλεια του γιού του, απόστρατου υποστράτηγου Πεζικού, Δημητρίου Καραμπέρη. Κι όπως αντιλαμβάνεστε, είναι γεμάτος αποκαλύψεις και ανεκτιμήτου αξίας ντοκουμέντα για την Επτάχρονη περίοδο της 21ης Απριλίου.
Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ «ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΙ» ΤΟΝ ΣΥΝΩΜΟΤΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Στην αρχή της επιστολής του, ο Γ. Παπαδόπουλος δηλώνει στον Στέφανο Καραμπέρη ότι τον πρόδωσαν για διαφόρους λόγους οι πιο στενοί του συνεργάτες και αμέσως παρακάτω «φωτογραφίζει» το «δεξί» του χέρι, Δημήτριο Ιωαννίδη. Μεταφέρω επί λέξει…
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: «…Διά την μοναδικήν πράξιν δια την οποίαν μετάνοιωσα, είναι αύτη της ανακλήσεως της παραιτήσεώς μου, μετά την γνωστήν ιστορίαν με το “Επαναστατικόν Συμβούλιον” (σ.σ.: 27 Αυγούστου 1970). Δυστυχώς μετεπείσθην, διά συναισθηματικούς κυρίως λόγους, χωρίς να αντιληφθώ τότε ότι όσοι εζήτουν φανατικώς την μη απόσυρσίν μου εκ του προσκηνίου, ουσιαστικώς ήθελον τον Παπαδόπουλον ως ασπίδα εις την πρώτην γραμμήν και έχοντες την εμπιστοσύνην του, να δρουν υπογείως υποσκάπτοντες την φήμην και το έργον του…»
Όπως εξηγεί στον «Στόχο» ο Μάνος Χατζηδάκης, ο Γ. Παπαδόπουλος εννοεί την ταραχώδη συνεδρίαση του 15μελούς Επαναστατικού Συμβουλίου στις 27 Αυγούστου με 4 Σεπτεμβρίου του 1970, όταν παραιτήθηκε για 9 μέρες από Πρωθυπουργός της Ελλάδος και Αρχηγός της 21ης Απριλίου, επειδή 8 από τα μέλη του 15μελούς «Επαναστατικού Συμβουλίου» του ζητούσαν τρελά πράγματα: Να καταργήσει εδώ και τώρα την Βασιλεία, να τους αναβαθμίσει σε υπουργούς, να μη χρησιμοποιεί “σοσιαλίζοντες” στην κυβέρνηση, να μη δείχνει τόση πολλή επιείκεια στους εχθρούς της Επαναστάσεως κλπ.
Εν ολίγοις, ζητούσαν Σκληρή Δικτατορία χωρίς καμμία προοπτική δημοκρατικοποιήσεως!.. Τελικά, μετά από απίστευτες και κυριολεκτικά διαβολικές ίντριγκες του Μίμη Ιωαννίδη, ο Παπαδόπουλος δέχτηκε στις 4 Σεπτεμβρίου του 1970 να αποσύρει την παραίτησή του και συνέχισε να προΐσταται της Εθνικής Επαναστάσεως… Την διαβολική αυτή στάση του Δ. Ιωαννίδη θα δούμε σήμερα.
ΟΙ “ΣΚΛΗΡΟΙ” ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΚΗΔΕΜΟΝΕΥΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ: Ο ΡΟΛΟΣ ΜΑΚΑΡΕΖΟΥ
Η συνεδρίαση του 15μελούς Επαναστατικού Συμβουλίου ξεκίνησε στις 10 το βράδυ της 27ης Αυγούστου 1970, σε αίθουσα της Βουλής και από την αρχή υπήρξε εκρηκτική: Ο Γ. Παπαδόπουλος τους μίλησε για την αναγκαία πολιτικοποίηση της Επαναστάσεως. Κατόπιν πήραν τον λόγο τα μέλη του Επαναστατικού Συμβουλίου, Ιωάννης Λαδάς, Μ. Μπαλόπουλος και Κωνσταντίνος Ασλανίδης, θέτοντας ανοικτά τα αιτήματά τους. Ήταν σαφές πως αν εγένοντο δεκτά, θα έθεταν τον Παπαδόπουλο υπό την κηδεμονία ενός Επαναστατικού Διευθυντηρίου. Ο Αρχηγός της 21ης Απριλίου τους άκουσε υπομονετικά μέχρι τέλους και τους ανακοίνωσε ότι θεωρεί τα αιτήματα απαράδεκτα και θα τους απαντήσει επ’ αυτών την επομένη.
Ωστόσο, την επαύριον 28 Αυγούστου 1970, υπέβαλε (διά του Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων Οδυσσέως Αγγελή) στον αντιβασιλέα Γ. Ζωϊτάκη την παραίτησή του τόσο από την Πρωθυπουργία, όσο και από την Αρχηγία της Επαναστάσεως!.. Κατέληγε δε ότι θα ανακοινώσει δημοσίως την παραίτησή του στις 7 Σεπτεμβρίου και άρα μέχρι τότε θα έπρεπε να βρεθεί ο διάδοχός του.
Ακολούθησε πανδαιμόνιο, οι αμφισβητίες του Επαναστατικού Συμβουλίου δεν ήξεραν τι να κάνουν. Προσπάθησαν να επικοινωνήσουν μαζί του, αλλά ο Παπαδόπουλος ήταν κλεισμένος στο σπίτι του στο Ψυχικό και δεν σήκωνε το τηλέφωνο!..
Άρχισαν «να πέφτουν στο τραπέζι» πολλές λύσεις. Ο Ι. Λαδάς πρότεινε ευθέως ως διάδοχο τον Νικόλαο Μακαρέζο, διότι ο τελευταίος φρόντισε να τους υποσχεθεί όλα όσα δεν τους έδινε ο Παπαδόπουλος προκειμένου να γίνει ο επόμενος Πρωθυπουργός!!! Οι οπαδοί του Μακαρέζου είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν 8 ψήφους στο 15μελές Επαναστατικό Συμβούλιο και επιπλέον είχαν μυήσει στο σχέδιό τους το «δεξί χέρι» του Παπαδόπουλου, πανίσχυρο Διοικητή της ΕΣΑ, Δημήτριο Ιωαννίδη, ο οποίος είχε συμφωνήσει!.. Παίζοντας, όμως, «διπλό παιχνίδι», είχε ενημερώσει για την επικείμενη αμφισβήτηση τόσο τον ίδιο τον Παπαδόπουλο, όσο και τους Διοικητές των Μονάδων του Λεκανοπεδίου που ήσαν πιστές στον Παπαδόπουλο!.
Δ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: ΑΝ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΘΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙΤΕ ΑΠΑΝΤΕΣ!..
Σε νέα σύσκεψη που έγινε σε αίθουσα της Βουλής, οι “σκληροί” ήσαν έτοιμοι να προτείνουν την «Λύση Μακαρέζου», στηριζόμενοι στις λόγχες του Ιωαννίδη. Όταν ήρθε η σειρά του Ιωαννίδη να μιλήσει, αυτός αντί να στηρίξει την «Λύση Μακαρέζου», τους είπε επί λέξει, όπως επιβεβαιώνουν όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες…
Δ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: «Αι Ένοπλοι Δυνάμεις αναγνωρίζουν ως Ηγέτην της Επαναστάσεως τον Γεώργιον Παπαδόπουλον και αυτόν θέλουν ως Πρωθυπουργόν. Όλαι αι Μονάδες του Λεκανοπεδίου Αττικής τελούν εν επιφυλακή. Εάν εντός 48 ωρών ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν έχει επιστρέψει εις την θέσιν του, ΘΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙΤΕ ΑΠΑΝΤΕΣ»!..
Κι όπως γράφει στην σελίδα 489 του Β΄ Τόμου της 4τομης Βιογραφίας του Γ. Παπαδόπουλου, ο Μάνος Χαζηδάκης, ο Ιωαννίδης είχε φροντίσει να περικυκλώσει με άνδρες της ΕΣΑ υπό τον Θεόδωρο Θεοφιλογιαννάκο την αίθουσα όπου γινόταν η σύσκεψη των Μακαρεζικών!..
Οι συνωμότες Μακαρεζικοί έμειναν άφωνοι με την στάση του Ιωαννίδη, καταλαβαίνοντας ότι τους έπαιξε «άσκημο παιχνίδι». Ο σκοπός του πανίσχυρου Διοικητού της ΕΣΑ ήταν σαφής, όπως εξηγεί στον «Στόχο» ο Μ. Χατζηδάκης: Ήθελε να «εξοντώσει» τους αμφισβητίες Μακαρεζικούς και να φανεί ως ο πιο πιστός στον Γεώργιο Παπαδόπουλο, όταν αυτός θα ανακαλούσε την παραίτησή του. Και το πέτυχε διάνα: Έκτοτε ο Γ. Παπαδοπουλος είχε ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στον Δημήτριο Ιωαννίδη!.. Μια εμπιστοσύνη που έμελλε να πληρώσει 3 χρόνια αργότερα, στις 25 Νοεμβρίου 1973...
ΤΡΙΑ ΣΤΑ ΤΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΩΜΟΤΗ ΜΙΜΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ…
Τελικά, στις 4 Σεπτεμβρίου 1970, και τα 15 μέλη του Επαναστατικού Συμβουλίου, υπό την απαίτηση όλων των στρατιωτικών μονάδων και φοβούμενα μη… τους συλλάβει ο Ιωαννίδης, αποδέχτηκαν ότι μόνο ο Γ. Παπαδόπουλος ήταν ικανός για Αρχηγός της Επαναστάσεως και Πρωθυπουργός. Εξουσιοδότησαν εν λευκώ τον αδελφό του, Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, να μεταφέρει την έκκλησή τους (που είχε πλέον την μορφή… ικεσίας) προς τον Γ. Παπαδόπουλο, προκειμένου να επιστρέψει στα καθήκοντά του. Μάλιστα, έθεταν στην διάθεσή του και τις παραιτήσεις τους!..
Ομολογουμένως επρόκειτο για θρίαμβο της ιντριγκαδόρικης στάσεως του Δ. Ιωαννίδη, ο οποίος πέτυχε με ένα σμπάρο τρία τριγώνια: Αρχικά κέρδισε την εμπιστοσύνη των Μακαρεζικών, την κρίσιμη στιγμή «τους πούλησε», και τελικά έπεισε τον Γ. Παπαδόπουλο πως είναι ο πιο έμπιστος συνεργάτης του!..
Μετά από αυτές τις εξελίξεις, ο ίδιος ο Παπαδόπουλος αναγνωρίστηκε από όλους τους Συνεπαναστάτες ως ο αναμφισβήτητος «Primus Solus» (Μοναδικός Πρώτος). Είναι χαρακτηριστική η φράση που του είπε ο σκληρός Γ.Γ. Αθλητισμού και μέλος του Επαναστατικού Συμβουλίου, Κωνσταντίνος Ασλανίδης, και έμεινε ιστορική: «Μα τι θέλεις για να μας συγχωρήσεις; Να αυτοκτονήσουμε μπροστά σου;»!..
Όπως βλέπουμε, η συνεχής εσωτερική αντιπολίτευση και οι φιλοδοξίες των λεγομένων “σκληρών” κατά του Γ. Παπαδοπούλου υπήρξαν εκείνες που εξέθρεψαν την ισχύ του Ιωαννίδη με την γνωστή μοιραία κατάληξη. Ο Γ. Παπαδόπουλος, στην επιστολή του προς τον Καραμπέρη, “καρφώνει” κυριολεκτικά τον «ζηλόφθονα» Ν. Μακαρέζο που με τις λόγχες του Ιωαννίδη ήθελε να γίνει Πρωθυπουργός. Ιδού τι ακριβώς γράφει ο άκρως συναισθηματικός Παπαδόπουλος: «Ειλικρινώς, συνετρίβην κυριολεκτικώς, διότι ουδέποτε ανέμενον τοιαύτην ζηλοφθονίαν εξ επιστηθίων φίλων. Ας είναι όμως. Δεν τους μέμφομαι, ούτε και ημπορώ να τους κρατήσω κακίαν…»
Η συνέχεια με την αλήτικη στάση του Δ. Ιωαννίδη είναι ακόμα πιο εκπληκτική, όπως προαναγγέλλει στον «Στόχο» ο Μάνος Χατζηδάκης, ο οποίος άλλωστε τα έχει εξιστορήσει με συγκλονιστικές λεπτομέρειες (παραθέτοντας ένα σωρό εκπληκτικά ντοκουμέντα) στον Β’ Τόμο της μνημειώδους 4τομης Βιογραφίας του Γεωργίου Παπαδοπούλου (εκδόσεις «Πελασγός», 1η έκδοσις 2017). Οι ίντριγκες και οι προδοσίες του «εβραϊκής καταγωγής» Δημητρίου Ιωαννίδη προς τον ευεργέτη του, Γ. Παπαδόπουλο, δεν έχουν τέλος και θα σας αφήσουν άναυδους. Θα συνεχίσουμε και στο φύλλο της προσεχούς Πέμπτης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου