Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΟ ΥΠΟΔΟΥΛΟ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ!

Σήμερα η εκκλησία μας θα γιόρταζε το χαρμόσυνο μήνυμα της θείας ενσάρκωσης, που με τόσο σαφή τρόπο μας το παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιο του (κεφ. Α' στίχ. 26-38). 
Φρόντισαν οι μητροπολίτες και οι πολιτικοί, οι αρνητές του Χριστού, να μην μπορούμε να πάμε στις εκκλησίες! Να μην κοινωνήσουμε! 
Είη το Όνομα Κυρίου Ευλογημένο!
Αυτοί όμως πως θα μας ξανακοιτάξουν στα μάτια; 

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
Την ήμερα αυτή, ο θεόσταλτος αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται στην Παρθένο Μαρία, στη Ναζαρέτ και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. 

Και Όταν η Παρθένος αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» 

Τότε η σεμνή κόρη, η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά. «Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου». και καθώς ο Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού. 

Εκείνον πού με την εκούσια θυσία του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο και την καταστροφή στην οποία είχε οδηγηθεί μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την εμφάνιση της αμαρτίας στον κόσμο.

Αξίζει, όμως, να δούμε πως οι εμπνευσμένοι υμνωδοί της Εκκλησίας μας έψαλαν το κοσμοσωτήριο άγγελμα: «Σήμερον χαράς Ευαγγέλια παρθενική πανήγυρις τα κάτω τοις άνω συνάπτεται• ο Αδάμ καινουργείται η Εύα της πρώτης λύπης ελευθερούται και η σκηνή της καθ' ημάς ουσίας τη θεώσει του προσληφθέντος φυράματος ναός Θεού κεχρημάτικεν.
 Ω μυστήριον! ο τρόπος της κενώσεως άγνωστος, ο τρόπος της συλλήψεως άφραστος. Άγγελος λειτουργεί τω θαύματι παρθενική γαστήρ τον Υίόν υποδέχεται, Πνεύμα άγιον καταπέμπεται Πατήρ άνωθεν ευδοκεί, και το συνάλλαγμα κατά κοινήν πραγματεύεται βούλησιν εν ω και δι' ου σωθέντες, συνωδά τω Γαβριήλ, προς την Παρθένον βοήοωμεν χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, εξ ης ή σωτηρία, Χριστός ο Θεός ημών, την καθ' ημάς προσλαβόμενος φύσιν προς εαυτόν έπανήγαγεν». 

Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές. Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιλαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή δέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής. 
Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ. και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους δασκάλους. 
Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος δ’.

Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΨΑΛΛΕΙ  60 ΜΕΛΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΥΠΟ ΤΟΝ Θ. ΒΑΣΙΛΙΚΟ, ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ, ΤΟ "ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΩΣ ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ! 

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΚΟΡΩΝΑΪΟΚΡΑΤΙΑ!

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ:«ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΑΙ ΤΟΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΑ ΝΑ ΕΜΨΥΧΩΘΟΥΝ».

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΤΑ 200ΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΛΕΙΔΑΜΠΑΡΩΣΑΝ ΜΗ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ!

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός 

«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει….».

«Όπου και να σας βρίσκει το Κακό, αδελφοί,

όπου και να θολώνει ο νους σας,

μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό

και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη!», γράφει ο Ελύτης. 

Μνημονεύω, τούτες τις δύσκολες ημέρες - κλεισμένοι στα αρχοντικά μας- τους στίχους του Σολωμού. 

Περίεργες στιγμές ζούμε. Η άνοιξη, η νιότη του χρόνου, πολιορκεί τις αισθήσεις μας . «Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη/ κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα».

 Και έξω το αόρατο κακό. Πολιορκημένοι. Με τα ντουλάπια να βογκούν από ρύζια και ζυμαρικά. Εκείνοι, οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένο», έψαχναν εναγωνίως ακόμη και ποντικούς και «ήτο ευτυχής όστις εδύνατο να πιάσει έναν. 

Βατράχους δεν είχαμε, κατά δυστυχίαν», γράφει ο Κασομούλης στα «Στρατιωτικά Ενθυμήματά» του.

Μεσολόγγι: το άγιο βήμα της ιστορίας μας. Μοσχοβολά σαν το Τίμιο Ξύλο. Λιμοκτονούσαν, αρρώσταιναν από επιδημίες, κατασκοτώνονταν στις τάπιες του φράχτη, όπως τον ονόμαζε ο Μπραϊμης, όμως πολεμούσαν και γονάτιζαν την Τουρκιά, γιατί είχαν Υπέρμαχο Στρατηγό την Θεοτόκο. Τα σήμαντρα και οι καμπάνες χτυπούσαν. Στις εκκλησιές έτρεχαν για ικεσία και ευχαριστία. 

(Είμαστε όλοι, όσοι πιστεύουμε στο Χριστό και την αγία Εκκλησία του, περίλυποι έως θανάτου για το κλείσιμο των ναών. Τώρα καταλάβαμε τι σημαίνει εκκλησιασμός. «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». 

Οι σπουδαίοι αυτοί λόγοι του, μεγίστου εν πατριάρχαις, αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, γίνονται κατανοητοί. Χωρίς την εκκλησία, τι Ευαγγελισμό, τι Κυριακή, τι Πάσχα, να γιορτάσεις; Νιώθουμε σαν να έχουμε χάσει ό,τι πολυτιμότερο στην ζωή μας. Σαν να τουρκέψαμε…).

Πίσω στο ένδοξο καλυβάκι του Γένους. 25 Μαρτίου 1826. Στο νησάκι της λιμνοθάλασσας, την Κλείσοβα. Εχθρικό βόλι σπάζει στα δυο το σπαθί του Κίτσου Τζαβέλα, χωρίς να αγγίξει τον πολέμαρχο. Όλο είπαν πως ήταν θαύμα της Παναγίας. 

Και ο Τζαβέλας αφήνοντας για μια στιγμή την μάχη και πηγαίνει στην εκκλησιά της Αγίας Τριάδος. Προσκυνά το εικόνισμα της Ευαγγελίστριας και της αφιερώνει τα κομμάτια από το γιαταγάνι του, λέγοντας:

-Παναγιά μου, σήμερα όπου σε γιορτάζουμε, σου αφιερώνω τούτο και βόηθα τα παλληκάρια να νικήσουν τον εχθρό. Και η Παναγία έστερξε στην παράκληση του καπετάνιου και του χάρισε μια δοξασμένη νίκη. Δίπλα στο πεδίο της μάχης η εκκλησιά ήταν ανοιχτή. Ευλογούσε η Θεομάνα μας τα όπλα τα ιερά. 

Τα κλείσιμο των ναών είναι το ….τρόπαιο της απιστίας τού πάλαι ποτέ Γένους των Ρωμιών. Και απορώ; Και μόνο που βλασφήμησαν κατά του ζωοποιού και σωστικού μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας, έπρεπε η Ιεραρχία να ζητήσει, να απαιτήσει- το ελάχιστο- να ισχύσουν και για την εκκλησία οι διατάξεις των σούπερ μάρκετ.

 Τώρα που μας εκύκλωσαν αι ζάλαι του βίου, ώσπερ μέλισσαι κηρίον, ας σηκώσουμε τα αγύριστα κεφάλια μας, το βλέμμα μας στον ουρανό. Εκεί θα βρούμε σκέπη, προστασία και γαλήνη. 

Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες, οι Ρωμηοί, όταν κινδυνεύουμε δεν παρακαλούσαμε τους γιατρούς της Δύσης και της Ανατολής ,  αλλά ψάλλαμε παρακλητικούς κανόνες και χαιρετισμούς, προσκαλούμε την Παναγία μας, την ελληνοσώτειρα, με τον τρόπο του Κολοκοτρώνη.

«Ο Αναγνωσταράς, Μπεηζαντές, Μπούρας πάνε στο Λεοντάρι έμεινα μόνος μου με το άλογό μου εις το Χρυσοβίτσι, γυρίζει ο Φλέσσας και λέγει ενός παιδιού: “Μείνε μαζί του μην τον φάνε τίποτες λύκοι”. 

Έκατσα έως που εσκαπέτισαν με τα μπαιράκια τους, απέ εκατέβηκα κάτου· ήτον μία εκκλησία εις τον δρόμον (η Παναγία στο Χρυσοβίτσι) και το καθισιό μου ήτον όπου έκλαιγα την Ελλάς: “Παναγία μου, βοήθησε και τούτην την φορά τους Έλληνες διά να εμψυχωθούν”.

 Και επήρα έναν δρόμο κατά την Πιάνα. Εις τον δρόμον απάντησα τον ξαδελφόν μου Αντώνιον, του Αναστάση Κολοκοτρώνη, με εφτά ανηψίδια μου, εγινήκαμεν εννιά, και το άλογό μου δέκα. Εγώ ήμουν και χωρίς τουφέκι». Αυτοί οι… δέκα έκαμαν την Επανάσταση. («Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής»).  

Ξημερώνει ο Θεός την μεγάλη ημέρα αύριο. «Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή...». Γιορτάζουμε τα δύο «χαίρε». Το πρώτο ακούγεται από τα χείλη του Αρχαγγέλου:  «Χαίρε, κεχαριτωμένη. Ο Κύριος μετά σού· ευλογημένη συ εν γυναιξί».

 Το δεύτερο από το στόμα του εθνικού μας ποιητή: «Χαίρε, ω χαίρε, λευτεριά». Τι να πρωτογράψεις και τι να πεις; Ο Παλαμάς, άλλο εθνικό ανάστημα, νομίζω απέδωσε αριστοτεχνικά την λαμπρή ημέρα. Σ’ αυτούς τους τέσσερις στίχους που θα παραθέσω-να τους μάθουν απ’ έξω όλοι οι Έλληνες- είναι κρυμμένη όλη η ιστορία μας ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ως Έλληνες:

«Σβήνουν δυο νύχτες, και δυο αυγές προβάλλουν στον αγέρα.

Δυο λευτεριές που σμίγουνε μέσα στην ίδια μέρα.

Δυο λευτεριές ματόβρεχτες, παιδιά μεγάλου κόπου,

η λευτεριά του Έλληνα κι η λευτεριά του ανθρώπου».

Σπουδαία, πολύ σπουδαία λόγια. Δόξα τω Θεώ, έχουμε προίκα, τζιβαϊρικό κληροδότημα, ανεκτίμητο. Είμαστε ο μόνος λαός που αναπαυόμαστε σε χρυσάφι και τρώμε ξυλοκέρατα.

(Και οι γονείς, τώρα με την απαγόρευση, είναι λαμπρή ευκαιρία να «γνωρίσουν» τα παιδιά τους. Σε πολλούς υπήρχε η δυνατότητα να τα δουν μόνο το πρωί και να τα αποχαιρετήσουν το βράδυ με ένα φιλί και μια καληνύχτα. 

Θα πρότεινα –κυρίως για τα παιδιά του Δημοτικού-να αφήσουν τις εντολές του υπουργείου για ασκήσεις και λοιπές βαρύγδουπες κενολογίες και να πράξουν αυτό που λέει η καρδιά τους. Παιχνίδι, ανάγνωση ωραίων βιβλίων και συζήτηση. Πολλά θα μάθουν ….οι γονείς).

Να κλείσω με το Μεσολόγγι αδελφοί. Κι εμείς, δεν υπάρχει καμμία σύγκριση, αλλά είμαστε Έλληνες, νιώθουμε πολιορκημένοι. Ας πάει ο νους σε εκείνους τους μεγαλομάρτυρες, που βαστούσαν την αξιοπρέπειά τους , την πίστη και την φιλοπατρία τους. Αυτά μην τα χάσουμε…. 

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε πέρυσι στο θαυμάσιο περιοδικό «Χριστιανική Βιβλιογραφία», του πολυσέβαστου Στυλιανού Λαγουρού. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Βούλγαρη «Το Μεσολόγγι των Ιδεών, ερμηνεία της απόφασης της εξόδου»). 

 «Ήταν πρωί, Σάββατο του Λαζάρου, 10 Απριλίου του 1826, όταν συγκροτήθηκε το νεκροδόξαστο εκείνο συμβούλιο αποφάσεως. Ήταν ένα συμβούλιο θανάτου. 

Οι καπεταναίοι είχαν αναλάβει να διερευνήσουν, με ανιχνευτές την ύπαρξη μυστικού δρόμου-διόδων για ακίνδυνο πέρασμα των Ελεύθερων Πολιορκημένων στην ελευθερία. Κανένας όμως δεν έφερε ελπιδοφόρα πληροφορία. Οι λόγχες και οι στενωποί φυλάγονταν άγρυπνα από τους πολιορκητές σε βάθος χώρου και τόπου. 

Γενική ήταν η κατήφεια και η σιωπηλή θλίψη. Την σιωπή της στιγμής έσπασε η βροντώδης και σταθερή έκρηξη του τρανοδύναμου αρχηγού της Φρουράς, του Θανάση Ραζη-Κότσικα.

– Υπάρχει δρόμος ωρέ!

– Ποιος είναι, στρατηγέ, και δεν τον λες τόση ώρα; Διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι παριστάμενοι.

– Είναι ο δρόμος του Θεού, φωνάζει».

Μόνο αν βαδίσουμε τον δρόμο του Θεού, θα αναστηθούμε ως λαός…

Δημήτρης Νατσιός 

δάσκαλος-Κιλκίς

«ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΝ ΔΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΜΑΛΛΟΝ Ή ΘΕΩ»;!

Γράφει ο Σπύρος Αρναούτογλου

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε

Διαβάζοντας την εγκύκλιο της Ι. Συνόδου για την 25η Μαρτίου 2020, θα περίμενε κανείς έστω και ένοχα αργοπορημένα, μια οποιαδήποτε νύξη για τον εκκλησιαστικό εορτασμό της μεγάλης διπλής εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και του απελευθερωτικού μας αγώνα του 1821. 

Αντί γι αυτό διαβάσαμε ένα κατεβατό το οποίο μιλάει για επιστημονικά συνέδρια, ειδικές επιτροπές πολιτιστικής ταυτότητας, πολιτιστικές εκδηλώσεις για το 2021, και τελειώνει με το "μένουμε σπίτι" και εορτάζουμε μόνοι μας κατ΄οίκον τις δύο αυτές μεγάλες εορτές τις οποίες, κανείς από το 1821 δεν μας εμπόδισε να εορτάζουμε πανηγυρικά στους Ιερούς Ναούς μας.

 Να μην ξεχνάμε ότι ήδη πέρασε η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και το ορθόδοξο πλήρωμα "έμεινε σπίτι" αλειτούργητο, ακοινώνητο, πικραμένο, προδομένο, χωρίς έστω να προσκυνήσει τον ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου.

Φτάσαμε δηλαδή στο σημείο, να βγάζουν εγκυκλίους για τις μεγάλες αυτές εορτές, προτείνοντας μας να εορτάζουμε την εορτή του Ευαγγελισμού ...«μένοντας σπίτι» και μάλιστα ολικώς αποκλεισμένοι αφού χρειάζεσαι άδεια ακόμη και να βγεις στο πεζοδρόμιο, πόσο μάλλον να πας μέχρι μια «βουβή»  Εκκλησία, με αμπαρωμένες θύρες.

Στην Κύπρο βρέθηκαν τρεις Μητροπολίτες, ο Λεμεσού Αθανάσιος, Μόρφου Νεόφυτος και Κύκκου Νικηφόρος οι οποίοι δεν δέχτηκαν την νεοταξική απαγόρευση της ίδιας της Εκκλησίας τους και έχουν ανοιχτούς τους Ναούς τελώντας τις ιερές ακολουθίες και την Θεία Ευχαριστία. 

Μαθαίνουμε ότι και οι υπόλοιποι Ναοί στην Κύπρο είναι ανοικτοί και οι Λειτουργίες και Ακολουθίες τελούνται κανονικά, με την σύσταση να συμμετέχουν εκτός από τους ιερείς και τους ιεροψάλτες, και 10 λαϊκοί που θα κάθονται μακρυά, ο ένας από τον άλλο. 

Στην υπόλοιπη Ελλάδα, ένας μόνο Μητροπολίτης υπήρξε στους 80+, ο Κυθήρων Σεραφείμ, να κάνει το αυτονόητο, αυτό που γίνεται δηλαδή και στην Κύπρο, και στον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο, να τελέσει την ακολουθία της Στάσεως των Γ' Χαιρετισμών, και το νεοταξικό καθεστώς τον δίκασε, και τον απείλησε για την επόμενη ακολουθία που θα τολμούσε να τελέσει. 

Οι υπόλοιποι Μητροπολίτες, Τιτουλάριοι, βοηθοί Μητροπολιτών, Επίσκοποι χωρίς ποίμνια, και λοιποί που είναι; Που κρύφτηκαν; 

Είναι δυνατόν ακόμη εν μέσω των σκληρότερων διωγμών που γνώρισε η Εκκλησία του Χριστού, των τεσσάρων πρώτων αιώνων, να μην σταμάτησαν ούτε στιγμή να τελούνται οι Θείες Ακολουθίες και το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, είτε στις κατακόμβες, είτε στην ύπαιθρο, είτε κατ΄οίκον, και σήμερα να εξαφανίζουν με διωγμό και τρομοκράτηση, και δικαστήρια, το Άγιο Ποτήριο από το ποίμνιο, και να μην αντιδρούν ως όφειλαν πρώτα οι Επίσκοποι της Εκκλησίας, οι ιερείς, αλλά και το ίδιο το χριστεπώνυμο πλήρωμα; 

Πέραν των Αρχιερέων, το μούδιασμα, η αφωνία, η ταραχή, η παράλυση φαίνεται να έχει προχωρήσει και στην πλειοψηφία των ιερέων, ιερομονάχων, βεβαίως με φωτεινές εξαιρέσεις, όπως ο π. Στυλιανός Καρπαθίου, και άλλοι αρκετοί γνωστοί ή κυρίως δεκάδες άγνωστοι οι οποίοι δίνουν αγώνα και ομολογούν για το αυτονόητο. 

Την δυνατότητα της ελεύθερης τέλεσης του θρησκευτικού μας δικαιώματος, και ιδιαιτέρως βέβαια την ζωοποιό δύναμη της Θείας Μεταλήψεως, και του ζωοποιού Σταυρού στην ζωή μας.

Γιατί δεν έχουμε το αυτονόητο δικαίωμα και δεν απαιτούν την κανονική τέλεση των ακολουθιών και λειτουργιών; 

Έτσι κι αλλιώς ως αποδέκτες της γκεμπελικής τηλεοπτικής προπαγάνδας οι Ναοί θα είναι σχεδόν άδειοι, οπότε δικαίως όπως συμβαίνει στα σούπερ μάρκετ θα υπάρχει περιορισμένος κόσμος. Γιατί όχι στους Ναούς έστω με τους ίδιους κανόνες; 

Έχει σκεφτεί κανείς τι συμβαίνει λόγω ακραίου συνωστισμού μέσα στα λεωφορεία και στα μετρό; Μόνο όσοι τα χρησιμοποιούν για μετακίνηση γνωρίζουν. 

Αναρωτήθηκε κανείς γιατί δεν απαγορεύτηκαν πρώτα αυτά, αλλά εβδομάδες πριν έκαναν ενορχηστρωμένα συντονισμένη πλύση εγκεφάλου στον λαό για την επικινδυνότητα της Θείας Ευχαριστίας; 

Βεβαίως έτσι φάνηκαν δημοσίως και ομολογητές της πίστεώς μας όπως η επιστήμονας λοιμωξιολόγος η Ελένη Γιαμαρέλλου, η οποία διώχτηκε άμεσα και φιμώθηκε ακαριαία.

Αλλά ποιός θα υψώσει το πνευματικό ανάστημα, όταν δεν το ύψωσε ποτέ και ήταν άφωνοι τόσα χρὀνια στις άθλιες και έκφυλες παρελάσεις των ομοφυλοφίλων; 

Πότε διαμαρτυρήθηκαν για τα έκφυλα και αντίχριστα και απάνθρωπα μέτρα των κατοχικών κυβερνήσεων; Πότε αφόρισε αυτούς που επέβαλαν τους ομόφυλους γάμους; Θα το κάνουν μήπως και στην νομιμοποίηση της επαίσχυντης υιοθεσίας ομόφυλων; 

Πότε αφόρισαν όσους υπέγραψαν και επέβαλαν τις εκτρώσεις; Πότε τους ιατρούς που εν γνώση τους και εν πλήρη συνειδήσει γίνονται δολοφόνοι επ΄αμοιβή;

Όταν οι ίδιοι εξαφανίζουν τους ζωοποιούς Σταυρούς από πάνω τους όταν πλησιάζουν τους αλλόθρησκους εποικιστές εισβολείς; 

Όταν μετέχουν και προσπαθούν να νομιμοποιήσουν καταστροφικές αιρετικές συνόδους οι οποίες νομιμοποιούν την αίρεση και την στοιχειοθετούν ως εκκλησία και προωθούν την παναίρεση του Οικουμενισμού, όπως σαφέστατα έλεγε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς; Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο Μητροπολίτες να δηλώνουν δημοσίως ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι προϊόν ανθρώπων, και πρέπει να πειθαρχούμε στους ανθρώπους παρά στον Θεό! 

Όταν έχουν κάνει τα πάντα μέσω «καιρικών» θολολόγων για να φέρουν το μάθημα των Θρησκευτικών στην αθλιότητα που βρίσκεται σήμερα; 

Όταν όλοι οι αλλόθρησκοι δικαιούνται ομολογιακό μάθημα, ενώ η Ορθόδοξη χώρα που τους φιλοξενεί από το ανήμπορο και αιματηρό υστέρημά της, δεν μπορεί να έχει ομολογιακό μάθημα στα ορθόδοξα παιδιά της ακόμη και ενάντια στο Σύνταγμα.

Όταν δημιουργεί «ακαδημίες» οι οποίες εξοβελίζουν την Αποστολική, Αγιοπατερική Παράδοση της Εκκλησίας μας ώς απαρχαιωμένη, μη δυνάμενη να δώσει ζωοποιό λύση στο πρόβλημα της σωτηρίας του σημερινού ανθρώπου; 

Και φυσικά προβάλλουν την επίλυση μέσω της δημιουργίας των νέων-πατέρων με σημερινά κριτήρια αποκομμένα από την ορθόδοξη παράδοση. 

Όταν δημιουργούν αναίτια χωρίς ποιμαντική διάκριση αλλά εν πλήρη συνειδήσει και πνευματική ευθύνη το μεγαλύτερο σχίσμα στην Εκκλησία από το 1054; 

Είναι δυνατόν να μην λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι; 

Θα χρειαζόμασταν ατελείωτες σελίδες γιατί ατελείωτος είναι ο κατάλογος των εύλογων ερωτημάτων και διαπιστώσεων που μπορεί να κάνει ο σημερινός πικραμένος και προδομένος πιστός, αυτός που βλέπει για χρόνια τώρα μια ένοχα άφωνη εκκλησιαστική αρχή, και ένα παγωμένο αγκυλωμένο ιεράτευμα, με τελικό αποτέλεσμα και το ίδιο το χριστεπώνυμο πλήρωμα να βρίσκεται ακατήχητο στα μεγαλεία της πίστεώς μας, να πιστεύει σιγά-σιγά μετά από την ελεγχόμενη ενορχηστρωμένη πλύση εγκεφάλου που δέχτηκε ότι μπορεί η ζωοποιός Θεία Ευχαριστία, το Τίμιο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού να τον κολλήσει θανατηφόρα μικρόβια και να τον εξοντώσει, όπως το ίδιο μπορεί να κάνουν και οι στρατιές των Αγγέλων, Αρχαγγέλων, τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες, η μητέρα μας Παναγία και το πλήθος των Αγίων μας, οι οποίοι συμπαραστεκόμενοι στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας συνωστίζονται δίπλα μας, σε σημείο να μην χωρούμε, όπως έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, ο μακαριστός όσιος Ευμένιος Σαριδάκης, και τόσοι άλλοι άγιοι της πίστεώς μας.

Θα ήθελα να προτείνω ως λαϊκός, μην έχοντας άλλες δυνατότητες για να επηρεάσουμε τις σημερινές καταστάσεις, να ζητούμε μαζικά από τις ενορίες μας, την επιβλητική και επαναλαμβανόμενη ανάγκη να κοινωνήσουμε από τα Τίμια Δώρα, εμείς, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, είτε ερχόμενοι οι ιερείς κατ΄οίκον, είτε πηγαίνοντας εμείς στο Ναό, κυρίως ως μέσο βοηθείας και πιέσεως στους ιερείς και στους Επισκόπους που έχουν φόβο Θεού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ακυρώθηκε στην πράξη η ψευτοσύνοδος της Φερράρας -Φλωρεντίας. Ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός μόνος και ο ίδιος ο λαός, το χριστεπώνυμο πλήρωμα έχοντας φωτισμό Αγίου Πνεύματος, και παρά την επερχόμενη καταστροφή από τους αλλοφύλους σελτζούκους και οθωμανούς, ακύρωσε τις αιρετικές συνόδους ως ληστρικές, όπως χάριτι Θεού θα συμβεί εν χρόνω και με την ψευδοσύνοδο Κολυμπαρίου. 

Μετά το τέλος και αυτού του πειρασμού τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Αναρωτιέμαι πως θα κοιτάξουν πλέον τους πιστούς στα μάτια όταν τελειώσει και αυτή η επιδημία; 

Πως θα ανεβούν στους άμβωνες, και στα θορυβώδη μικρόφωνα, με εκείνες τις πομπώδεις κινήσεις των χεριών, και τους μελιστάλακτους λόγους, και θα ξανακαλέσουν τους πιστούς: «ελάτε στην Εκκλησία η οποία είναι ιατρείο σωμάτων και ψυχών», όταν τους δίδαξαν εμπράκτως ότι ιατρείο σωμάτων δεν είναι η Εκκλησία του Κυρίου, η οποία ενδεχομένως σκοτώνει, αλλά η θεοποιημένη επιστήμη, τα νοσοκομεία, και η φαρμακευτική αγωγή; 

Νίκαια 24-3-2020 

Προεόρτια του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου 

Με εν Χριστώ αγάπη

Χρόνια πολλά και ευλογημένα

Καλή και ευλογημένη Ανάσταση 

Σπύρος Αρναούτογλου

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΓΓΕΛΗΣ. Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ. ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ “ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ” ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ. ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ

ΑΝΤΡΑΣ ΑΠΡΙΛΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ !

Γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1912 στη Δροσιά Ευβοίας. Είχε άλλα 9 αδέλφια και ο πατέρας του Μιλτιάδης ήταν σιδεράς. Παρά τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τελείωσε το 1930 το Γυμνάσιο Χαλκίδας αριστεύοντας και ο Δήμος Χαλκίδας τον βράβευσε με χρηματικό βραβείο 2.000 δραχμών.

Την ίδια χρονιά, χωρίς να κάνει κάποιο φροντιστήριο, πέρασε 2ος μεταξύ 887 υποψηφίων, στη Σχολή Ευελπίδων απ΄ όπου αποφοίτησε πρώτος το 1934 ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού.

Μετά την εκπαίδευσή του στη Σχολή Πυροβολικού τοποθετήθηκε στο Α΄ Σύνταγμα Πυροβολικού.
Από τη θέση αυτή πήρε μέρος στη καταστολή του Βενιζελικού πραξικοπήματος της 1ης Μαρτίου 1935. Έλαβε μέρος ως Λοχαγός στον Πόλεμο της Πίνδου εναντίον των Ιταλών, ενώ μετείχε και στις μάχες των οχυρών μετά την εισβολή των Γερμανών.

Για τη δράση και τον ηρωισμό που επέδειξε, τιμήθηκε δυο φορές με Αριστείο Ανδρείας με Πολεμικό Σταυρό και με Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, κάτι πολύ σπάνιο για Αξιωματικό του Πυροβολικού.
Με την έναρξη της Κατοχής, οργανώθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση «ΙΕΡΑΡΧΙΑ» που είχε ως αρχηγό, τον Στρατηγό Παπάγο.
Την Άνοιξη του 1942 επιβιβάστηκε από τη νότια Εύβοια σε ένα σαπιοκάραβο με προορισμό τις ακτές της Τουρκίας, αλλά συνελήφθη εν πλω από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε.
Μεταφερόμενος στη Λάρισα απέδρασε και διωκόμενος κατόρθωσε να φτάσει στον Τσεσμέ της Τουρκίας.

Μετά από μεγάλη γραφειοκρατική ταλαιπωρία από πλευράς των Τούρκων, επιτέλους πήγε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στις εκεί Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Εξ αιτίας των πολιτικών διαφορών και παθών που διέκριναν τους ένστολους Έλληνες στην Αίγυπτο, φυλακίστηκε από αριστερούς σε στρατόπεδο με συρματοπλέγματα, με τη κατηγορία ότι ήταν «φασίστας».

Τελικά απελευθερώθηκε και έλαβε μέρος στη μάχη του Ελ Αλαμέιν ενώ επανήλθε στη Πατρίδα στις 12 Οκτωβρίου 1944.

Έλαβε μέρος στα «Δεκεμβριανά» και στον Συμμοριτοπόλεμο, υπηρετώντας στον Ελληνικό στρατό.
Από κει και πέρα υπηρέτησε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, πάντα προαγόμενος κατ΄ εκλογή ενώ αποφοίτησε από όλα τα προβλεπόμενα σχολεία πρώτος, αριστεύοντας. Στις 21 Απριλίου 1967, υπηρετούσε ως υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ και πληροφορήθηκε το πρωί της ίδιας ημέρας (07:00) μεταβαίνοντας στο Γ.Ε.Σ. το πραξικόπημα που είχε σημειωθεί μερικές ώρες πριν από τη «χούντα των συνταγματαρχών».

Αμέσως συνεργάστηκε με τους κινηματίες αναλαμβάνοντας την αρχηγία του Γενικού Επιτελείου Στρατού και κάνοντας χρήση του νέου αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το σχέδιο «Προμηθεύς» σε όλη τη χώρα, δίνοντας απόλυτη εξουσία στην Χούντα των Συνταγματαρχών.
Αργότερα υπήρξε αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και αντιπρόεδρος του χουντικού καθεστώτος, έως την ανατροπή του από τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη.
Μετά τη Μεταπολίτευση προφυλακίστηκε στις φυλακές Κορυδαλλού το Μάρτιο του 1975.
Καταδικάστηκε σε είκοσι χρόνια φυλάκισης το 1975 με τη κατηγορία ότι συμμετείχε στο Στρατιωτικό πραξικόπημα, τη στιγμή που εκδηλώθηκε.

Η φυλάκιση του Στρατηγού Αγγελή κατά πολλούς ήταν άδικη, διότι δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι μετείχε από τις πρώτες στιγμές στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου (γι αυτό καταδικάστηκαν και οι υπόλοιποι ), ενώ έπρεπε να είχε αποφυλακιστεί το 1985 διότι ήταν άνω των 70 ετών και είχε εκτίσει το μισό της ποινής του. Επίσης μπορούσε να αποφυλακιστεί το 1981 για λόγους υγείας, αλλά ποτέ δεν υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα, με τη δικαιολογία ότι θα βγει από τη φυλακή , όταν έβγαινε και ο τελευταίος συγκρατούμενός του. Βρέθηκε απαγχονισμένος (αυτοκτόνησε)στο κελί του στις 22 Μαρτίου 1987.

Το μεγαλύτερο μέρος του μισθού που έπαιρνε ως στρατιωτικός τον έδινε σε διάφορες εκκλησίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ ένα σεβαστό ποσό το χρησιμοποιούσε για την αγορά τσιγάρων γιατί κάπνιζε αρειμανίως. .

Ήταν σύμφωνα με τα λεγόμενα των συναδέλφων του, ίσως ο πιο μορφωμένος Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Η περιουσία του ήταν ένα διαμέρισμα δυο δωματίων στην Αθήνα, το οποίο το είχε καταχωρήσει στη μοναδική ανιψιά του, την οποία συντηρούσε αυτός. 

Δεν ήταν παντρεμένος ενώ τάφηκε σε ένα πολύ λιτό τάφο στη γενέτειρά του.