Κατουρώντας στην είσοδο του Mega!

Ανήμερα της 25ης Μαρτίου, έξω από τα γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού Mega, η Χρυσή Αυγή πραγματοποίησε εκδήλωση διαμαρτυρίας για την προβολή εκ μέρους του σταθμού, τουρκικών τηλεοπτικών σειρών. Αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν στην Μεσογείων προκειμένου να διαμαρτυρηθούν.

Πρόκειται για ένα υγιές φαινόμενο, κατά την άποψη του γράφοντος. Ειδικά αφού όπως διευκρίνισε την επόμενη ημέρα, η Χρυσή Αυγή, η διαμαρτυρία δεν αφορούσε μόνον τα τουρκικά σηριάλ, αλλά την γενικότερη πολιτική του “Mega” το οποίο επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια έχει μπει στο “κάδρο” ως το κανάλι που υποστηρίζει συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές – τόσο της κυβέρνησης του ΓΑΠ όσο και του Σαμαρά – μέχρι σημείου που να έχουν γίνει καταγγελίες εναντίον του ακόμη και από εκλεγμένα μέλη του κοινοβουλίου.

Σε απάντηση προς τα μέλη και τους φίλους της Χρυσής Αυγής που συγκεντρώθηκαν έξω από τον σταθμό, ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος διευθυντής του καναλιού, εξέδωσε ανακοίνωση όπου αναφερόμενος στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής Χ. Παπά αναφέρει: "Κατουράει «ελληνοπρεπώς» στην είσοδο του Μega, σε έναν προφανή συμβολισμό περιφρόνησης του Μωάμεθ του Πορθητή και του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς -δεν έχει σημασία αν το σήριαλ για τον Σουλεϊμάν μεταδίδεται από τον Αντέννα…
Υποδυόμενος τον γνήσιο απόγονο του Νικηταρά του Τουρκοφάγου επέδειξε το πουλί του στην άοπλη τζαμαρία, πίσω από την οποία διείδε την ύπαρξη του φοβισμένου τούρκικου ασκεριού… Ο κύριος που διακρίνεται στη φωτογραφία είναι εκλεγμένος αντιπρόσωπος του λαού! Χιλιάδες συμπολίτες μας τον έστειλαν στο Κοινοβούλιο να τους εκπροσωπήσει!

Προφανώς δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Παναγιωτόπουλος ότι ακριβώς αυτή η “αντισυμβατική” στάση της Χρυσής Αυγής είναι που έχει κερδίσει την αποδοχή ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. Τώρα παρόλο που ο γράφων δεν μπορεί να αποδεχθεί αισθητικά την συγκεκριμένη κίνηση (αν πράγματι έγινε) του συγκεκριμένου ανθρώπου, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι μερικές φορές η υποκρισία και ο καθωσπρεπισμός κάποιων που ξεπουλάν τα πάντα, μου προκαλεί περισσότερη αηδία.

Την επόμενη ημέρα μετά την εκδήλωση από το MEGA κυκλοφόρησε ένα κείμενο στο διαδίκτυο, που έκανε μεγάλη “θραύση” με τίτλο “Δεν είναι το Mega ο κίνδυνος, αλλά οι τηλεθεατές του”. Ας του ρίξουμε μια ματιά, πριν συμπληρώσω κάποιες δικές μου σκέψεις.
Πέμπτη, 8 Φεβρουαρίου 1996. Κηδεύεται μέσα σε κλίμα οργής και θλίψης ο Ήρωας των Ιμίων, Παναγιώτης Βλαχάκος. Χιλιάδες κόσμος, απουσία της τότε κυβέρνησης.

Όλα τα κανάλια μεταδίδουν την νεκρώσιμη ακολουθία στην Αγία Τριάδα στον Πειραιά. Όλα, εκτός από ένα. Το Mega που την ίδια στιγμή είχε “μεσημεριανάδικο” με προσκεκλημένη γνωστή ποπ τραγουδίστρια. Την στιγμή της λειτουργίας, η τραγουδίστρια ερμήνευε το σουξέ της εποχής “Ανατολίτισσα για το χατήρι σου αγόρι μου θα γίνω”.
2008 Δεκέμβρης. Το Mega μεταδίδει βίντεο από την δολοφονία Γρηγορόπουλου με εσκεμμένα παραποιημένο τον ήχο, καθώς και “αυτόπτες μάρτυρες” με αντικρουόμενες μαρτυρίες.
2009. Το Mega προωθεί την άνοδο στην εξουσία του Γιώργου Παπανδρέου από την αρχή εως το τέλος του έτους. Με χαρακτηριστικά περάσματα όπως, την ψεύτικη είδηση για το “σκισμένο κοράνι” που οδήγησε στα πρωτοφανή επεισόδια ισλαμιστών στο κέντρο της Αθήνας κλπ.
2010. Το Mega πρωτοστατεί στην προώθηση του καταστροφικού για την χώρα μνημονίου.

2013, στην επέτειο της Εθνικής μας επετείου για την απελευθέρωση από τον απάνθρωπο τουρκικο ζυγό, το Mega Μεταδίδει τουρκική τηλεοπτική σειρά παρά τις αντιδράσεις.
Το Mega παραμένει πρώτο σε τηλεθέαση.
Λίγοι θυμούνται το περιστατικό του 1996, μία πραγματική ύβρι για κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Σκοπός του καναλιού όμως δεν ήταν η ύβρις αλλά η εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών στόχων των μετόχων του. Πολλές φορές η οργή θολώνει το μυαλό και μας κάνει να λησμονούμε ότι το Mega δεν είναι κάποια δαιμονική οντότητα, ούτε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Είναι επιχείρηση και οφείλει πρωτίστως να υπηρετεί τα σχέδια της ιδιοκτησίας. Ούτε την πατρίδα, ούτε τον πολίτη, εφ’ όσον τα συμφέροντα του συνόλου δεν ταυτίζονται με αυτά των μετόχων.

Το 1996, έπρεπε να εκλεγεί ο Κώστας Σημίτης. Για να επιτευχθεί αυτό, έπρεπε να ξεπλυθεί το συντομότερο δυνατό η μνήμη εκείνης της τραγικής νύχτας. Το Mega δεν έχει κάποια εκατομμύρια ψήφων στην ιδιοκτησία του. Η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ήταν αυτή που εξέλεξε. Ούτε ο Πέτρος Κωστόπουλος, ούτε οι υπόλοιποι που αγωνίστηκαν για την επικράτηση του εκσυγχρονισμού είχαν ψήφους στο σεντούκι. Αντίθετα, προέβαλλαν το Life Style του εκσυγχρονισμού, την διακωμώδηση του πατριωτισμού, την προώθηση προτύπων αντίθετων από τον “ανιδιοτελή πολίτη που μοχθεί για την πατρίδα και την οικογένεια”, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί το καθεστώς της Σημιτικής ολιγαρχίας και να δουλέψει ανενόχλητο.

Τα κατάφεραν και κέρδισαν. Αττική οδός, Ολυμπιακά έργα, ατέλειωτες αναθέσεις, χρηματιστήριο. Μαζί βεβαίως και με την γερμανική λαίλαπα.
Το ίδιο έγινε και το 2009. Το Mega κατάφερε και έπεισε τον Έλληνα να κάνει τον Γιώργο Παπανδρέου πρωθυπουργό και αυτός το ανταπέδωσε με το κολοσσιαίο δάνειο χωρίς εγγυήσεις, λίγες εβδομάδες μετά την εκλογή του. Ακριβώς πριν από τους τιτανικούς. “Εχθρος” λοιπόν δεν είναι ούτε το Mega, ούτε οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση. Εχθρός είναι ο πελάτης, ο τηλεθεατής. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος, όχι ως φυσικό πρόσωπο αλλά ως την ιδιότητα που φέρει.

Αυτός ο τηλεθεατής πρέπει να καταλάβει με καθημερινό αγώνα ότι βλάπτει την κοινωνία, τον συνάνθρωπο του, την πατρίδα και τέλος τον εαυτό του. Με καθημερινό αγώνα από τον κάθε έναν μας. Στην γιαγιά μας, στον φίλο μας, στον τύπο από το ψιλικατζίδικο που έχει ανοιχτή την τηλεόραση. Χωρίς αναστολές, μάχη σπίτι με σπίτι, γειτονιά με γειτονιά. Να καταλάβουν ότι πλέον δεν είναι επιθυμητοί σε αυτή την χώρα. Να αλλάξουν στάση ζωής, να απελευθερωθούν από την εξάρτηση τους. Δεν είναι αγένεια να τους το υποδείξουμε. Είναι καθήκον. Όταν εκλείψει αυτή η βλαβερή συνήθεια, η χώρα θα έχει απελευθερωθεί.
Και κάπως έτσι τελειώνει το κείμενο.
Παρόλο όμως που αναφέρει αρκετά σοβαρά ζητήματα και κυρίως αναδεικνύει την “συνευθύνη” του μέσου Έλληνα πολίτη, το συγκεκριμένο κείμενο κάνει κάποια σοβαρά λάθη.

Κατ' αρχήν το MEGA και το κάθε MEGA, δεν αποτελεί μια “επιτυχημένη ιδιωτική επιχείρηση”. Αποτελεί – όπως και ένα μεγάλο μέρος των media – ένα δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων. Μέσα στα οποία διαπλέκονται τραπεζικά δάνεια, χρωστούμενα κλπ κλπ...
Όπως επίσης – και πολύ σημαντικότερο – ότι τα ΜΜΕ και ειδικά τα κανάλια, έχουν εκπαιδευτικό ρόλο στην σύγχρονη κοινωνία.
Και “εκπαιδεύουν” τους πολίτες. Οι αριστεροί και συγκεκριμένα η Σχολή της Φρανκφούρτης έκαναν τεράστιες έρευνες πάνω στα “νέα μέσα” την δεκαετία του '40 και του '50. Αποτέλεσμα ήταν η τεράστια χειραγωγική δύναμην αυτών των μέσων. Έτσι παρόλο που οι Έλληνες πολίτες τελικά έχουν ευθύνες διότι ανέχονται όλα αυτά που ανέχονται, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε τον ... ρόλο των τηλεοπτικών αστέρων ως role models και των δημοσιογράφων ως διαμορφωτών της κοινής γνώμης.

Δημήτρης Παπαγεωργίου