Πάλι καλά που δεν μας κήρυξε τον πόλεμο ο Σαλί Μπερίσα!ΖΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ

 

Κάθε όριο ξεπέρασε χτές ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα. Σε δηλώσεις του κατά την διάρκεια των εορτασμών για την ανεξαρτησία της Αλβανίας (την οποία για να εορτάσουν ανάμεσα στα άλλα θα σφάξουν και χίλια αρνιά), δήλωσε πάνω κάτω ότι τα μισά βαλκάνια, ίσως και κάτι παραπάνω, ανήκουν στην Αλβανία.

Τι είπε ακριβώς; «Θα διαβάσω εδώ, ενώπιόν σας, τα λίγα αυτά λόγια που έγραψα σ' αυτή την περγαμηνή: στην Αυλώνα, στους πολίτες της, στον Ισμαήλ Κεμάλι Βλόρα και τους άλλους άνδρες του έθνους, οι οποίοι ανακήρυξαν στην αιώνια αυτή πόλη, στις 28 Νοεμβρίου 1912, την ανεξαρτησία της Αλβανίας, την ανεξαρτησία της Εθνικής Αλβανίας, της Αλβανίας όλων των αλβανικών εδαφών από την Πρέβεζα μέχρι το Πρέσεβο, από τα Σκόπια μέχρι την Ποντγκόριτσα. Αιώνιος ο σεβασμός για τον πατέρα της ανεξαρτησίας της Αλβανίας, τον Ισμαήλ Κεμάλ Βλόρα, τους άνδρες που υπέγραψαν την πράξη ανακήρυξης της ανεξαρτησίας, τους πολίτες της Αυλώνας και όλης της Αλβανίας! Χρόνια πολλά για την 100η επέτειο».

Σερβία, Κοσσυφοπέδιο, Ελλάδα μέχρι και την... πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, ανακήρυξε ως αλβανικό έδαφος ο Σαλί Μπερίσα.
Ο άνθρωπος αυτός, που έγινε παγκοσμίως γνωστός λόγω της πρωθυπουργίας του κατά την εποχή των εκτεταμένων ταραχών του 1997 στην Αλβανία, λόγω του σκανδάλου των Πυραμίδων, κατά την οποία λεηλατήθηκαν στρατόπεδα και γέμισε καλάσνικωφ η μισή Ευρώπη, βρήκε την ευκαιρία για να ανακηρύξει σε αλβανικό έδαφος ολόκληρη την ελληνική ήπειρο και την Θεσπρωτία.

Την ίδια στιγμή που από ελληνικής πλευράς υπάρχει η πλήρης σιωπή, όσον αφορά τα ζητήματα των Βορειοηπειρωτών, και επισήμως η ελληνική πολιτεία έχει αποθέσει όλες τις ελπίδες της για την προστασία της αναγνωρισμένης ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου στην ... ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας, την ίδια στιγμή που οι Αλβανοί υπαναχωρούν στις συμφωνίες που έχουν υπογράψει με την Ελλάδα όσον αφορά στην χάραξη των θαλασσίων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών, λόγω των υποψιών για την ύπαρξη πετρελαίου, ο κορυφαίος παράγοντας της αλβανικής πολιτικής σκηνής εγείρει τέτοιου είδους ζητήματα, ξεκάθαρα αλυτρωτικού χαρακτήρα.

Τους κάναμε τα μούτρα... κρέας!

Ποιά ήταν η αντίδραση της χώρας μας; Ο “άφαντος” υπουργός Εξωτερικών της χώρας Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν να επισκεφθεί χτές την Αλβανία, προκειμένου να συμμετάσχει και αυτός στους ίδιους εορτασμούς με τον Σαλί Μπερίσα. Και λίγη μόλις ώρα πριν ανέβει στο αεροπλάνο για να μεταβεί στην γείτονα χώρα, αποφάσισε να μην πάει λόγω των δηλώσεων Μπερίσα.

Και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε μία ανακοίνωση στην οποία σημειώνεται: "Δηλώσεις σαν και αυτές, δεν συμβάλλουν στη δημιουργία κλίματος φιλίας, εμπιστοσύνης και καλής γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών, και στην ανάπτυξη κοινών πρωτοβουλιών σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως στον πολιτικό, οικονομικό και ενεργειακό τομέα".

Τόσο σκληρή, τόσο σοβαρή και προσηλωμένη η εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Εδώ υπάρχει από πλευράς Μπερίσα μία σοβαρότατη έκφραση αλυτρωτισμού κατά της χώρας μας, που μόνο τυχαία δεν είναι και εμείς κάνουμε μια ακόμη φορά ότι δεν συνέβη τίποτε και λέμε απλά ότι δεν είναι... εποικοδομητικές για την συνεργασία στην περιοχή οι δηλώσεις του. Επί της ουσίας και του θέματος, απάντηση καμία.

Αργότερα η αλβανική πλευρά επιχείρησε να ανασκευάσει, και η εκπρόσωπος του Αλβανού πρωθυπουργού τόνισε ότι η παραπάνω δήλωση αναφέρεται «στο ιστορικό πλαίσιο 100 χρόνων πριν και δεν εκφράζει καμία εδαφική διεκδίκηση σε βάρος των γειτόνων μας, στο Νότο, το Βορρά ή την Ανατολή».
Πρίν το ο,τιδήποτε άλλο καλό θα ήταν να επιχειρήσουμε μια ιστορική αναδρομή.

Το 1913, σε μία διάσκεψη πρεσβευτών στο Λονδίνο, αποφασίστηκε ότι σύμφωνα με τον οθωμανικό κανόνα το αλβανικό έδαφος έπρεπε να διαιρεθεί μεταξύ της Σερβίας και της Ελλάδας. Δεν ήταν όλοι οι συμμετέχοντες υπέρ της συγκεκριμένης πρότασης και έτσι αναγνωρίστηκε η δημιουργία του αλβανικού κράτους, αλλά ένα τμήμα των εδαφών δόθηκε στη Σερβία και στην Ελλάδα. Μετά από το δεύτερο βαλκανικό πόλεμο, οι Οθωμανοί απομακρύνθηκαν από την Αλβανία και υπήρξε πάλι η πιθανότητα απορρόφησης των εδαφών από τη Σερβία και την Ελλάδα.

Τούτη η απόφαση εξόργισε τους Ιταλούς που δεν επιθυμούσαν να έχει η Σερβία εκτεταμένη ακτογραμμή, και εξόργισε επίσης τους Γερμανούς, που ήθελαν την ανάπτυξη ενός σιδηροδρόμου που θα οδηγούσε στην Ανατολή. Η Γερμανία οργάνωσε κατόπιν σειρά διαβουλεύσεων με τη Ρωσία και την Ελλάδα. Τελικά, αποφασίστηκε ότι η χώρα δεν έπρεπε να διαιρεθεί αλλά αντ' αυτού να παγιωθεί σε πριγκιπάτο της Αλβανίας υπό τον Γερμανό πρίγκηπα William Wied.

Όταν ο Γερμανός πρίγκιπας εκδιώχθηκε μετά από 6 μήνες, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, και η Ιταλία, ως μέλη της Κοινωνίας των Εθνών, θέλησαν να διαιρέσουν οριστικά τη χώρα αλλά η επέμβαση των ΗΠΑ με τον πρόεδρο Woodrow Wilson (άσκησε βέτο στην ψηφοφορία) επέτρεψε στην Αλβανία να διατηρήσει την οντότητά της.

Η δήθεν “ανεξαρτησία” των Αλβανών, θεμελιώθηκε επί της ουσίας από την Ιταλία λοιπόν, προκειμένου να έχει ανοιχτό έναν διάδρομο στην Ανατολική πλευρά της Αδριατικής, προκειμένου φυσικά να περιοριστούν τα θαλάσσια σύνορα της Σερβίας και η περαιτέρω επέκταση του ελληνικού κράτους. Έτσι περίπου δημιουργήθηκε και η ίδια η αλβανική εθνική συνείδηση η οποία είναι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας και δεν υπήρχε τον προηγούμενο αιώνα, όταν οι περισσότεροι από τους σημερινούς Αλβανούς αυτοπροσδιορίζονταν είτε ως Έλληνες, είτε ως Τούρκοι.

Από εκεί και πέρα είναι σαφές ότι οι χτεσινές δηλώσεις του Σαλί Μπερίσα μόνο “τυχαίες” και απλά “άκομψες” δεν ήταν και φυσικά δεν μπορούν να αποδοθούν σε παρανόηση. Είναι αποτέλεσμα της ανόδου του σωβινισμού στην γειτονική χώρα, η οποία φαίνεται ξεκάθαρα και από τις εκλογικές επιδόσεις της ερυθρόμαυρης συμμαχίας, η οποία αποτελεί φαινόμενο στα αλβανικά πράγματα καθώς από έναν σύλλογο υποστήριξης ποδοσφαιρικής ομάδας αναδείχθηκε σε ρυθμιστική δύναμη των πολιτικών πραγμάτων και μετέχει μάλιστα στην κυβέρνηση.

Προκειμένου να συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός ο Σαλί Μπερίσα, θα πρέπει με κάποιον τρόπο να ενσωματώσει αυτή την σοβινιστική διάθεση των Αλβανών. Και αυτό κάνει. Το αποτέλεσμα; Κανείς δεν ξέρει ακόμη, αλλά τα πράγματα σίγουρα προς το καλό δεν πάνε. Ειδικά όταν οι ελληνικές αντιδράσεις είναι τόσο αναιμικές, που σίγουρα θα ενθαρρύνουν για παραπάνω τέτοιες κινήσεις.

Δημήτρης Παπαγεωργίου