Ούτε και η άλλοτε καταπράσινη βελανιδιά, στον κορμό της οποίας όσο ζούσε ξαπόσταινε και κατέστρωνε τα σχέδιά του κατά των εισβολέων, δεν άντεξε τον άδικο θάνατό του και ξεράθηκε έπειτα από τέσσερις ημέρες.
Οι γεωπόνοι που εξέτασαν το δέντρο σήκωσαν τα χέρια ψηλά, καθώς εδώ και εβδομήντα ένα χρόνια η βελανιδιά δεν έβγαλε ούτε για μία φορά ένα πράσινο φύλλο. Λες και το δέντρο θέλει να παραμείνει για πάντα έτσι πένθιμο για να θυμίζει σε όλους τον μαρτυρικό θάνατο του μεγάλου οπλαρχηγού Παντελή Παπαδάκη, από το ξακουστό χωριό Ορος Ρεθύμνου.
Στον χώρο όπου έπεσε το άψυχο σώμα του γενναίου άνδρα και δίπλα από το ξερό δέντρο έχουν φυτρώσει πανύψηλα βάγια, προκαλώντας σε όσους μαθαίνουν την ιστορία του έκπληξη και θαυμασμό. Σε λίγες ημέρες μάλιστα, συμπληρώνονται εβδομήντα ένα χρόνια, καθώς ήταν 28 Αυγούστου του 1941 όταν ο οπλαρχηγός Παντελής Παπαδάκης έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των γερμανικών στρατευμάτων. Η ιστορία του πέρασε από γενιά σε γενιά, ενώ δεν είναι και λίγα αυτά που έχουν κατά καιρούς γραφτεί για εκείνον και συμπεριλαμβάνονται σήμερα στα βιβλία που αναφέρονται στις μάχες που δόθηκαν για την απελευθέρωση του νομού Ρεθύμνης.
«Ο παππούς μου βοήθησε πολύ στον απελευθερωτικό αγώνα. Μαζί με τους άντρες που αποτελούσαν την ομάδα του έδωσαν μεγάλο αγώνα για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα την ελευθερία μας» αναφέρει στην «Espresso της Κυριακής» ο εγγονός του μεγάλου οπλαρχηγού Παντελή Παπαδάκη, ο οποίος μας δείχνει το σημείο όπου έπεσε νεκρός ο ήρωας. «Δεν είναι παράξενο αυτό που έχει συμβεί; Το δέντρο μετά τον θάνατό του ξεράθηκε και δεν έβγαλε ποτέ ξανά φύλλα, ενώ γύρω από αυτό έχουν φυτρώσει βάγια που στρώνουμε στις εκκλησίες μας την Κυριακή των Βαΐων».
Ο ίδιος μάλιστα εδώ και δύο χρόνια έχει φτιάξει στη μνήμη του παππού του και
μία εκκλησία αφιερωμένη στον Αγιο Παντελεήμονα, την οποία πλήθος κόσμου επισκέπτεται πάντα στη γιορτή του. Εξω ακριβώς από την κεντρική είσοδο έχει φτιάξει και μία μαρμάρινη πλάκα στην οποία ο επισκέπτης διαβάζει λίγα λόγια για τον ήρωα οπλαρχηγό. «Είμαι πολύ υπερήφανος για την ιστορία των προγόνων μου. Εδώ και πολλά χρόνια ήθελα να φτιάξω μια εκκλησία στη χάρη του παππού και ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε και ολοκλήρωσα ένα όνειρο ζωής».
Ενας μεγάλος ήρωας
Ο μεγάλος αγωνιστής Παντελής Παπαδάκης του Βασιλείου γεννήθηκε το 1874 και συμμετείχε σε πάρα πολλούς αγώνες σε όλη την Κρήτη κατά των εισβολέων. Από νεαρός έδειξε τα πρώτα δείγματα ηρωισμού, όταν πολέμησε μαζί με τόσους άλλους αγωνιστές το 1896 τους Τούρκους βασανιστές στα Χάρκια Ρεθύμνου, στο Ηράκλειο, στη Γέννα Μονοφατσίου και σε πολλά άλλα μέρη. Αρκετά χρόνια αργότερα, αγωνίστηκε και κατά των Γερμανών, ενώ βοήθησε και στον αντιστασιακό αγώνα.
Ο οπλαρχηγός Παπαδάκης με την ανδρεία του και την παλικαριά του έκρυβε στον Βρύσινα και στην περιοχή Ονιθέ (Γουλεδιανά) συμμάχους. Με υπομονή, στρατηγικό σχέδιο και ηρωισμό τους πήγαινε τρόφιμα, πυρομαχικά και έκαναν αντίσταση στους αιμοσταγείς Γερμανούς εισβολείς, που την περίοδο εκείνη έσπερναν τον τρόμο πνίγοντας στο αίμα τα περισσότερα μέρη του νησιού. Λεηλατούσαν, πυρπολούσαν, ισοπέδωναν χωριά και πόλεις.
«Το παρατσούκλι του ήταν “Ψύλλος”, γιατί με ένα σάλτο που κατάφερε και έκανε βρέθηκε από το πουθενά μπροστά από έναν Τούρκο, τον οποίο και σκότωσε, καθώς καταπίεζε ομάδα Κρητικών» τονίζει ο Παντελής Παπαδάκης και εξηγεί πως ο τραγικός θάνατος του παππού του οφειλόταν σε προδοσία ενός χωριανού, ο οποίος μαρτύρησε στους Γερμανούς τα σχέδια του οπλαρχηγού. «Δυστυχώς όμως, τους πατριώτες, τους αγωνιστές και τους
οπλαρχηγούς τους φοβούνται οι δοσίλογοι, οι προδότες. Ενας τέτοιος υπήρχε και στην περιοχή, ο οποίος τον ρουφιάνεψε για την αντιστασιακή και πατριωτική δράση του στους ναζί. Με ειδική επιχείρηση οι Γερμανοί έπιασαν αιχμάλωτο τον καπεταν-“Ψύλλο”. Αυτός όμως δεν πρόδωσε ποτέ το κρησφύγετο των αντιστασιακών και οι κατακτητές τον εκτέλεσαν περίπου διακόσια μέτρα έξω από το χωριό του, μπροστά από την αγαπημένη του βελανιδιά. Πολλές φορές πήγαινε εκεί και καθότανε και χαιρότανε τη σκιά και τη δροσιά της».
Ο οπλαρχηγός φεύγοντας από τη ζωή άφησε πίσω του έντεκα παιδιά, αλλά κάποια από αυτά δεν άντεξαν στις κακουχίες και πέθαναν. Οσοι απέμειναν καμαρώνουν για τη ζωή του παππού τους και υπερηφανεύονται για την καταγωγή τους, καθώς είναι απόγονοι του μέγα οπλαρχηγού Παντελή Παπαδάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου