Γράφει ο Δρ Ιωάννης Παρίσης Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης / Διεθνών Σχέσεων (Άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΑΜΥΝΑ & ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ, τ. Ιουνίου 2014)
Το θέμα της επιλογής καθηγητών στα ΑΣΕΙ
ήρθε και πάλι στη δημοσιότητα τον τελευταίο μήνα, με αφορμή την εκλογή
καθηγητού στρατιωτικής ιστορίας στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ). Η
σχετική αρθρογραφία στον Τύπο με τίτλους όπως «Δόγμα Ρεπούση στους
Έλληνες Ευέλπιδες» και άλλα σχετικά, που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου,
δημιούργησαν, όπως ήταν φυσικό, εντυπώσεις και αντιδράσεις, κυρίως στην
πλευρά των στρατιωτικών που είναι λογικό να ενδιαφέρονται για την Σχολή
τους και να πικραίνονται ή ακόμη και να εξοργίζονται με ανάλογες
μεθοδεύσεις. Μεθοδεύσεις που έρχονται σε ευθεία αντίθεση προς την
ιστορία και τις αξίες που εκπροσωπεί αυτή η Σχολή και προς την εθνική
αποστολή της.
Το «Δόγμα Ρεπούση»!
Διαβάζουμε σε σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας Δημοκρατία: «Θλίψη,
οργή και απογοήτευση προκαλεί σε όλους τους εθνικά ευαίσθητους πολίτες η
στελέχωση της Ειδικής Εκλεκτορικής και της Αξιολογικής Επιτροπής, που
αποφασίζει ποιοι θα αναλάβουν το κρίσιμο έργο της διδαχής Στρατιωτικής
Ιστορίας στους Ευέλπιδες. Τα στοιχεία που φέρνει στο φως καταγγελία απορριφθέντος υποψήφιου καθηγητή είναι εξόχως αποκαλυπτικά…».
Το δημοσίευμα δίνει πλήρη στοιχεία, ονομαστικά, για το επιστημονικό
ποιόν του κάθε μέλους της εκλεκτορικής επιτροπής. Στοιχεία και ενέργειες
που σε αρκετές περιπτώσεις έρχονται σε σύγκρουση με τα εθνικά
συμφέροντα και τα εθνικά «πιστεύω» της συντριπτικής πλειονότητας των
Ελλήνων.
Θα πρέπει εξαρχής να διευκρινισθούν τα εξής:
Πρώτον: Τα στοιχεία που
δημοσιεύθηκαν για την εκλογική διαδικασία και το ποιόν των
καθηγητών-εκλεκτόρων είναι πραγματικά. Δεν πρόκειται ωστόσο για
καθηγητές της ΣΣΕ αλλά διαφόρων πανεπιστημίων της Χώρας, οι οποίοι
επελέγησαν για τη συγκρότηση του συγκεκριμένου εκλεκτορικού σώματος.
Εκείνο για το οποίο ευθύνεται η Ακαδημαϊκή Συνέλευση (ΑΣ) της ΣΣΕ – ή
μάλλον η «Ομάδα» που ελέγχει την ΑΣ – είναι ότι τους ΠΡΟΤΕΙΝΕ ως
εκλέκτορες.
Δεύτερον: Ο εκλεγής για
τη θέση, που ήδη από ετών διδάσκει στη Σχολή, άνθρωπος της «ομάδας» που
ελέγχει την ΑΣ της ΣΣΕ και υποστηριζόμενος από αυτήν, φαίνεται ότι
αντικειμενικά στερείται των απαραιτήτων προσόντων. Σε επιστολή του που
δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο, διαμαρτύρεται για τα προαναφερθέντα
δημοσιεύματα του Τύπου, χωρίς όμως να δίνει πειστικές απαντήσεις και
κυρίως χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία του όλου θέματος. Θα έλεγε
μάλιστα κανείς ότι το περιεχόμενο της επιστολής αυτής μένει σε χαμηλού
επιπέδου γενικότητες χωρίς να απαντά στο πρόβλημα.
Τρίτον: Ο μη επιλεγής ως
καθηγητής είναι γνωστός στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων εδώ και χρόνια,
από τις διαλέξεις του σε πολλές σχολές και τη διδασκαλία του, κατά
περίπτωση, ως ωρομίσθιος καθηγητής. Εξαίρετος επιστήμονας και
συγγραφέας, άριστος ρήτορας, άτομο εξαιρέτου ήθους και εθνικής
συνειδήσεως που χαίρει γενικής εκτιμήσεως. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το…
«πρόβλημα». Τα εθνικά του πιστεύω «προκαλούν» την αρνητική αντίδραση του
θλιβερού συστήματος που λυμαίνεται, χρόνια τώρα τον πανεπιστημιακό χώρο
και θεωρεί κάθε εθνικά σκεπτόμενο ως… επικίνδυνο εθνικιστή! Ενός
συστήματος που συγκροτείται από συντασσόμενους με τα συμφέροντα των
Σκοπιανών, από «ανανιστές», από… ρεπουσίως «συνωστιζομένους» κλπ.
Πολιτικές αποφάσεις εις βάρος των Σχολών
Το σημερινό νομικό καθεστώς των παραγωγικών σχολών των ΕΔ δημιουργήθηκε καταρχήν το 2003 με τον Ν.3187/2003 «Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΣΕΙ)».
Από τότε οι Σχολές ονομάζονται ΑΣΕΙ και με βάση αυτό τον νόμο
διαμορφώθηκε η σημερινή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού. Τότε, το
2003, κάποιοι «ονομάσθηκαν» καθηγητές, κάποιοι αναπληρωτές καθηγητές
κ.ο.κ. και απέκτησαν σημαντική εξουσία στη λειτουργία των Σχολών.
Το 2005 έγινε μια προσπάθεια να
αποκατασταθούν κάπως τα προβλήματα που δημιούργησε ο νόμος του 2003. Με
τον Ν. 3413/2005 (ΦΕΚ 278/Α’) επήλθαν κάποιες τροποποιήσεις. Όμως, η χαριστική βολή για τα ΑΣΕΙ επήλθε το 2010, από ποιον άλλον, τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το καθεστώς που επικρατεί σήμερα προέκυψε με τροποποίηση με τίτλο: Τροποποίηση διατάξεων του ν.3187/2003 «Ανώτατα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΣΕΙ)» που προστέθηκε – ως άρθρο 88 – στον Ν.3883/2010 ο οποίος ψηφίσθηκε τον Σεπτέμβριο του 2010.
Το αποτέλεσμα της τροποποίησης Βενιζέλου
ήταν να ιδρυθεί σε κάθε Σχολή «Ακαδημαϊκή Συνέλευση» (ΑΣ) η οποία πήρε
όλη την αρμοδιότητα της εκπαίδευσης και της επιλογής καθηγητών, χωρίς οι
διοικήσεις των Σχολών και οι Αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων να έχουν
λόγο (!!!). Σίγουρα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία για στρατιωτικές
σχολές.
Και ακόμα περισσότερο: ποιος θα μπορούσε
να φαντασθεί ότι η Ακαδημαϊκή Συνέλευση μιας ανωτάτης στρατιωτικής
σχολής δεν περιλαμβάνει στρατιωτικούς καθηγητές; Σημειωτέον ότι το ήμισυ
των περίπου 30 μελών της ΑΣ αποτελείται από φιλολόγους, καθηγητές
σωματικής αγωγής και καθηγητές ξένων γλωσσών. Φθάσαμε έτσι στο σημείο να
αποφασίζουν για την επιλογή ενός στρατιωτικού ως καθηγητού στρατηγικής,
πολεμικής τέχνης ή στρατιωτικής γεωγραφίας, καθηγητές σωματικής αγωγής,
ξένων γλωσσών, φιλόλογοι, ιστορικοί, νομικοί, ηλεκτρονικών υπολογιστών
και άλλοι, με γνωστικό αντικείμενο άσχετο προς τα υπόψιν μαθήματα.
Κάποιοι ούτε το αντικείμενο των μαθημάτων αυτών δεν είναι σε θέση να
κατανοήσουν. Οι τραγελαφικές καταστάσεις που αναδύονται μέσα από τις
σχετικές εισηγήσεις και τα αντίστοιχα πρακτικά της ΑΣ δεν αντέχουν δεν
προσφέρονται ούτε για… χιούμορ!
Σε ποια άλλη χώρα την εκπαίδευση στις
στρατιωτικές ακαδημίες καθορίζουν, ρυθμίζουν και ελέγχουν φιλόλογοι,
οικονομολόγοι, καθηγητές ξένων γλωσσών, σωματικής αγωγής, κλπ.;
Επισημαίνεται ότι σε όλες τις στρατιωτικές ακαδημίες προηγμένων κρατών –
με πρώτη το West-Point των ΗΠΑ – η πλειονότητα των καθηγητών είναι
αξιωματικοί αναλόγων ακαδημαϊκών προσόντων, ακόμα και για τα μαθηματικά,
τη φυσική, την κοινωνιολογία, το διεθνές δίκαιο, την ιστορία, κλπ. Τα
πλεονεκτήματα είναι προφανή.
Τι είναι τα ΑΣΕΙ;
Είναι πολύ σημαντικό να γίνει κατανοητή η
αποστολή των ΑΣΕΙ και η θέση τους μέσα στην δομή της Πολιτείας.
Προδήλως οι Στρατιωτικές Σχολές δεν αποτελούν συνήθη εκπαιδευτικά
ιδρύματα, όπου καθένας μπορεί να λάβει ένα πτυχίο ή απλώς να μορφωθεί.
Αποτελούν «ΕΙΔΙΚΑ» εκπαιδευτικά ιδρύματα στα οποία η Πολιτεία διαμορφώνει και προετοιμάζει συγκεκριμένα όργανα της διοίκησης του Κράτους,
εν προκειμένω τους ηγήτορες των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας. Δεν νοείται
λοιπόν το έργο αυτό να παραδίδεται σε μια ομάδα καθηγητών (έστω και αν
αποκαλούνται «Ακαδημαϊκή Συνέλευση»), αλλά η ευθύνη και η αντίστοιχη
αρμοδιότητα θα πρέπει να βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο της Πολιτείας,
μέσω της φυσικής ηγεσίας – πολιτικής και στρατιωτικής – των Ενόπλων
Δυνάμεων.
Επισημαίνεται επίσης ότι τα ΑΣΕΙ είναι
ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, γενικώς ΘΕΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ, οι δε
εισερχόμενοι σ’ αυτά συμμετέχουν στις αντίστοιχες δέσμες θετικής
κατεύθυνσης των Πανελληνίων Εξετάσεων. Διδάσκονται βεβαίως στα ΑΣΕΙ και
μαθήματα θεωρητικής κατεύθυνσης, χρήσιμα ή και απαραίτητα για την
γενικότερη επιμόρφωση των μελλοντικών αξιωματικών, τα οποία έχουν κατά
κάποιο τρόπο την έννοια των δευτερευόντων-επιμορφωτικών μαθημάτων.
Πώς είναι λοιπόν δυνατόν, εδώ και
χρόνια, τον έλεγχο της εκπαίδευσης στη ΣΣΕ να τον έχουν καθηγητές αυτών
των «δευτερευόντων» μαθημάτων; Είναι προφανές ότι μια
στρατιωτική σχολή δεν έχει ως αποστολή να «βγάλει» λογοτέχνες,
κοινωνιολόγους ή οικονομολόγους αλλά ΗΓΕΤΕΣ οι οποίοι, πέραν της
στρατιωτικής τους εκπαίδευσης, θα πρέπει να έχουν γνώσεις στρατηγικής,
πολεμικής τέχνης, μηχανικής, φυσικής, γεωπολιτικής ώστε να μπορούν να
αντιλαμβάνονται το διεθνές σύστημα καθώς επίσης να αποκτήσουν την
ικανότητα να λειτουργούν εντός ενός ψηφιοποιημένου επιχειρησιακού
περιβάλλοντος και να χειρίζονται συστήματα υψηλής τεχνολογίας.
Πώς είναι δυνατόν σε μια ανωτάτη στρατιωτική σχολή να μην υπάρχει ιδιαίτερος τομέας για τα αποκαλούμενα «στρατιωτικά μαθήματα»;
Δηλαδή ένας Τομέας Στρατιωτικής Επιστήμης. Σήμερα τα μαθήματα αυτά
(Ηγεσία, Στρατηγική, Θεωρία του Πολέμου – Πολεμική Τέχνη, Στρατιωτική
Ιστορία, Στρατιωτική Γεωγραφία, κ.ά.) είναι ενταγμένα σε άλλους τομείς –
κατά βάση στον Τομέα Θεωρητικών Επιστημών – τους οποίους ελέγχουν
καθηγητές άσχετοι προς τα αντικείμενα αυτά (οικονομολόγοι, ιστορικοί,
φιλόλογοι). Παρατηρούμε έτσι, το μάλλον φαιδρό (αλλά και θλιβερό)
φαινόμενο, τα εν λόγω μαθήματα και οι αντίστοιχοι στρατιωτικοί καθηγητές
να ελέγχονται-κατευθύνονται από φιλόλογο (!!!). Μάλλον αποτελεί
παγκόσμια πρωτοτυπία και σίγουρα δεν τιμά το κύρος μιας ανωτάτης
στρατιωτικής ακαδημίας.
Επιπλέον, για τα μαθήματα αυτά – τα οποία προφανώς είναι κύρια και σημαντικά
– δεν εκλέγονται μόνιμοι καθηγητές, όπως θα ήταν λογικό για μια
στρατιωτική ακαδημία, αλλά ανατίθενται εκ παραδόσεως σε αποστράτους
αξιωματικούς με ωρομίσθια αποζημίωση ή ετήσια σύμβαση, χωρίς στις
περισσότερες περιπτώσεις να υπάρχουν ανάλογες απαιτήσεις ακαδημαϊκών
προσόντων. Σήμερα όμως υπάρχει στις Ένοπλες Δυνάμεις ένας ικανός αριθμός
αξιωματικών, εν ενεργεία και εν αποστρατεία, που είναι κάτοχοι
ακαδημαϊκών τίτλων σε διάφορα επιστημονικά πεδία και με υψηλά ακαδημαϊκά
στάνταρντς, ασυγκρίτως υψηλότερα από εκείνα κάποιων από τους καθηγητές
που υπηρετούν στα ΑΣΕΙ. Μερικοί εξ αυτών ανήκουν σε διδακτικό προσωπικό
πανεπιστημίων, ενώ άλλοι είναι επισκέπτες καθηγητές σε μεταπτυχιακά
τμήματα πανεπιστημίων. Από όλους αυτούς κάλλιστα θα μπορούσε να εκλεγεί
ένας αριθμός ως μόνιμοι καθηγητές στα ΑΣΕΙ. Φυσικά με την σύνθεση και
την δικαιοδοσία της ΑΣ, αλλά και την ήδη υπάρχουσα εμπειρία τυπικών
παραβάσεων και αυθαιρεσιών, αυτό είναι στην πράξη αδύνατο.
Η εκλογή καθηγητών
Τέλος πάντων, ποιοι είναι αυτοί που με
βάσει κάποια νομοθετήματα (του 2003 και του 2010), απέκτησαν την εξουσία
να λειτουργούν ανεξέλεγκτα εντός των ΑΣΕΙ, χωρίς ούτε στοιχειωδώς να
αιτιολογούν τις αποφάσεις τους; Πώς έγινε η «εκλογή» των καθηγητών το
2003, όταν για πρώτη φορά προβλέφθηκαν ανάλογες θέσεις; Με ποια
εκλεκτορική διαδικασία; ΚΑΜΜΙΑ! Εκείνο που έγινε ήταν ότι αναλόγως της
τότε θέσης τους στις Σχολές (κυρίως των ετών υπηρεσίας τους) εκείνη τη
στιγμή, κάποιοι ονομάσθηκαν ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, κάποιοι ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ,
κάποιοι ΕΠΙΚΟΥΡΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ κοκ. Με αυτή τη «διαδικασία» απαιτούν να
έχουν το στάτους των καθηγητών πανεπιστημίων; Είναι δυνατόν να τους
αποδεχθεί ποτέ κανείς;
Εδώ προκύπτει το ζήτημα της επανεξέτασης
των ακαδημαϊκών προσόντων όλων των μελών της ΑΣ και την δημοσίευσή τους
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ στην ιστοσελίδα της κάθε Σχολής. Ποια είναι η ακαδημαϊκή τους
πορεία; Ποιο είναι το ερευνητικό-συγγραφικό τους έργο; Ποιες είναι οι
επιστημονικές τους δημοσιεύσεις; Επισημαίνω ότι το θέμα δεν είναι τυπικό
αλλά ουσιαστικό και ιδιαιτέρως σημαντικό που ίσως προκαλέσει εκπλήξεις.
Η αμφισβήτηση της ύπαρξης ακαδημαϊκών προσόντων
μελών της Ακαδημαϊκής Συνέλευσης (ΑΣ) έχει προέλθει ήδη από καθηγητή
της ΣΣΕ και μέλος της ΑΣ (βλ. ένσταση Αν. Καθηγητή Κ.Ξ. της 13/3/12 προς
ΥΕΘΑ) ο οποίος σημειώνει: «Κατά την πρώτη συνεδρίαση της Ακαδημαϊκής Συνέλευσης (σ.σ. εννοεί τον Νοέμβριου 2010) εζήτησα την «νομιμοποίηση» των μελών της Α.Σ., καθόσον υπήρχαν φήμες στο χώρο των ΑΕΙ και περισσότερο των ΑΣΕΙ, ότι στην Α.Σ.της ΣΣΕ υπάρχουν μέλη που δεν διαθέτουν τα κατά νόμον ακαδημαϊκά προσόντα.
(…) …ανάγκη να προσκομιστούν τα Πτυχία και οι Αναγνωρίσεις τους, όλων
μας και ειδικότερα όσων διετέλεσαν Κοσμήτορες και Διευθυντές
Τομέων, προκειμένου να δοθεί απάντηση στις διαδόσεις. Αυτό όμως ποτέ δεν
έγινε από την Κοσμητεία και από την Α.Σ.»
Κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί οκίνδυνος
που διαγράφεται, με το υφιστάμενο καθεστώς, να εισέλθουν στα ΑΣΕΙ ως
καθηγητές άτομα, όχι απλώς αμφιβόλων ακαδημαϊκών προσόντων αλλά και
αμφιβόλου εθνικής συνειδήσεως.Ποιος θα αποτρέψει κάτι τέτοιο, όταν οι
διοικήσεις των Σχολών και τα Γενικά Επιτελεία το μόνο που μπορούν εκ των
πραγμάτων (δηλ. εκ του νόμου) να κάνουν είναι να διαβιβάζουν τις
αποφάσεις της ΑΣ στον Υπουργό προς υπογραφή; Η πρόσφατη περίπτωση
εκλογής καθηγητού Ιστορίας που ήρθε στη δημοσιότητα αποδεικνύει
εμπράκτως ότι οι παραπάνω φόβοι είναι υπαρκτοί. Οι διαπιστωμένες τυπικές
και ουσιαστικές παραβάσεις νομιμότητας της ΑΣ, ειδικώς στη ΣΣΕ, θα
έπρεπε να προκαλέσουν το ενδιαφέρον της Πολιτείας ώστε να κινηθούν
κάποιες διαδικασίες ελέγχου.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στα ΑΣΕΙ υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις μεταξύ
του διδακτικού προσωπικού. Καθηγητές που εργάζονται με ενδιαφέρον και
αγάπη προς τους σπουδαστές. Είναι οι άνθρωποι που περνούν απαρατήρητοι ή
δεν έχουν την «ισχύ». Άλλωστε και στα πανεπιστήμια της Χώρας οι
εκπροσωπούντες τα μέλη ΔΕΠ δεν είναι συνήθως οι διακεκριμένοι καθηγητές,
αλλά ως επί το πλείστον μετριότητες.
Μεταπτυχιακά από τα ΑΣΕΙ
Συζητείται, χρόνια τώρα, η δημιουργία
μεταπτυχιακών τμημάτων στα ΑΣΕΙ, κάτι το οποίο πέραν της ουσιαστικής
σημασίας, έχει να κάνει και με το τυπικό κύρος και θέση των ΑΣΕΙ, ως
ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Όμως τι μεταπτυχιακά, με ποια κατεύθυνση
και με ποιες προϋποθέσεις; Διότι φυσικά μια στρατιωτική σχολή δεν είναι
λογικό να δίνει μεταπτυχιακό τίτλο στα οικονομικά, τα μαθηματικά, τη
φυσική, την κοινωνιολογία, ή την λογοτεχνία (!!!), γνωστικά αντικείμενα
τα οποία αποτελούν κύριο αντικείμενο συγκεκριμένων πανεπιστημιακών
τμημάτων. Το αντικείμενο ενός μεταπτυχιακού σε ΑΣΕΙ δεν μπορεί παρά να
ανήκει στον ευρύτερο χώρο ης Στρατιωτικής Επιστήμης και των Στρατηγικών Σπουδών, ήτοι:
α) Η Στρατιωτική Επιστήμη
περιλαμβάνει επτά κύριους τομείς: Στρατιωτική οργάνωση, Στρατιωτική
εκπαίδευση, Στρατιωτική ιστορία, Στρατιωτική γεωγραφία, Στρατιωτική
τεχνολογία, Στρατιωτική τέχνη, Στρατιωτικό δόγμα.
β) Στο πλαίσιο των Στρατηγικών Σπουδών εξετάζονταικυρίως:
- Η ανάλυση του στρατηγικού περιβάλλοντος (γεωπολιτική, διεθνές δίκαιο, διεθνείς σχέσεις), η αμυντική πολιτική, η στρατηγική κλπ.
- Οι στρατηγικές θεωρίες, οι μορφές στρατηγικής, οι στρατηγικές αντιλήψεις και τα δόγματα, και η επίδρασή τους στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις.
- Το φαινόμενο του πολέμου, τα αίτια που τον προκαλούν, οι παράγοντες που υπεισέρχονται και συμβάλουν στην πρόληψη, την αποφυγή ή τον τερματισμό των συγκρούσεων κλπ.
- Η επίδραση της επιστήμης, της τεχνολογίας, της οικονομίας και των εξοπλισμών στη στρατηγική και τις διεθνείς σχέσεις.
Εδώ προκύπτει το πρόβλημα και τα
ερωτήματα: ποιοι θα οργανώσουν και θα διευθύνουν ένα τέτοιας κατεύθυνσης
μεταπτυχιακό; Ποιοι θα διδάξουν;
Απαίτηση άμεσων αποφάσεων
Θέλουμε να επιβάλλουμε κανόνες, να
αποκαταστήσουμε την ιεραρχία και να σώσουμε τις Σχολές μας από τον κάθε
αυθαιρετούντα καθηγητή και τις αντίστοιχες ομαδούλες; Θέλουμε να
επαναφέρουμε τον έλεγχο των Σχολών στην φυσική τους ηγεσία, ή θα
επιτρέψουμε τη συνέχιση της υποβάθμισης του κύρους των; Η ζημιά που
έχει γίνει είναι σημαντική και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν καταστεί
μη ανατρέψιμη.
Η ανάγκη τροποποίησης του νόμου περί ΑΣΕΙ
είναι άμεση και επιτακτική. Αρχίζοντας φυσικά από άμεση κατάργηση της
τροποποίησης Βενιζέλου του Σεπτεμβρίου 2010. Θα έλεγα μάλιστα ότι θα
πρέπει να υπάρξει ένας νέος νόμος με τον οποίο θα τεθεί
το όλο πλαίσιο σε νέες βάσεις που θα ανταποκρίνεται προς την αποστολή
των Σχολών. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να αναδιαμορφωθούν οι Τομείς ώστε
η κατεύθυνση της εκπαίδευσης να είναι προσαρμοσμένη προς την αποστολή
των Σχολών και όχι προς τα συντεχνιακά συμφέροντα των καθηγητών. Θα
πρέπει επίσης να προβλεφθεί και η ουσιαστική αξιολόγηση των ήδη
διδασκόντων, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσον ανταποκρίνονται, από πλευράς
ακαδημαϊκών προσόντων, προς τις αντίστοιχες απαιτήσεις, αλλά και ο
καθορισμός σαφών διαδικασιών επιλογής ώστε να πάψει η αυθαιρεσία.
Το περασμένο Φθινόπωρο έγινε μια μικρή
τροποποίηση του νόμου. Ισχνή, δειλή και αναποτελεσματική που μάλλον
δημιούργησε προβλήματα παρά έλυσε. Αυτήν επικαλούνται τα δημοσιεύματα,
στα οποία αναφερθήκαμε στην αρχή, επιρρίπτοντας ευθύνες στη διοίκηση.
Φαινομενικά, η εν λόγω τροποποίηση έδωσε κάποιο δικαίωμα παρέμβασης στον
διοικητή της Σχολής και σε όργανα του αντιστοίχου Γενικού Επιτελείου,
που όμως στην πράξη δεν μπορούν να το ασκήσουν. Στην πράξη η εν λόγω
τροποποίηση μόνο λειτουργικά προβλήματα δημιουργεί στις Σχολές.
Είναι πρόδηλο ότι οι μόνοι που δεν φέρουν
ευθύνη για το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί είναι τα Γενικά Επιτελεία
και οι διοικήσεις των Σχολών. Αντιθέτως, είναι γνωστό το ενδιαφέρον και η
ανησυχία τους, όπως και όλων των στρατιωτικών οι οποίοι με θλίψη και
αγανάκτηση βλέπουν πού έχουν οδηγήσει κάποιοι τις Σχολές τους με τις
πολιτικές αποφάσεις τους. Την αποκλειστική ευθύνη για ότι έχει συμβεί
στα ΑΣΕΙ φέρουν συγκεκριμένες πολιτικές ηγεσίες και ειδικώς εκείνες των
περιόδων 2003 και 2010. Ειδικότερα, η τροποποίηση του Σεπτεμβρίου 2010
υπήρξε καταλυτική για την ανατροπή της ιεραρχίας και την απώλεια του
ελέγχου της εκπαίδευσης στα ΑΣΕΙ από την φυσική τους ηγεσία.
Είναι κατά συνέπεια άμεση ανάγκη,
με κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, να προχωρήσει η Πολιτεία στην
εξυγίανση της εκπαιδευτικής λειτουργίας στα ΑΣΕΙ και στην αποκατάσταση
της ιεραρχίας, ώστε ο έλεγχος να επανέλθει στη φυσική ηγεσία,
πριν το πρόβλημα πάρει διαστάσεις και καταστεί μη αναστρέψιμο. Αυτό
σημαίνει ότι το θέμα απαιτεί πολιτική λύση. Οι πολιτικοί δημιούργησαν το
πρόβλημα κάποτε (κάνοντας εν πολλοίς τα χατίρια των καθηγητών) και οι πολιτικοί οφείλουν να το λύσουν. Οι διοικήσεις των Σχολών και οι Ηγεσίες των Γενικών Επιτελείων μπορούν να κάνουν προτάσεις αλλά ούτε νομοθετούν ούτε κυβερνούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου