Από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε το νέο κράτος του Ελληνισμού μέσα από το αίμα και την θυσία 800.000 Ελλήνων στην Επανάσταση του Γένους, ο εθνικός μας ποιητής αναρωτιέται εάν θα μας αφήσουν να αποκτήσουμε Ελευθερία ή κάποιοι θα την λύσουν «εξ αιτίας πολιτικής». Ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι; Όχι βέβαια πάντοτε οι ξένοι! Όχι βέβαια μόνον οι ξένοι, αλλά και οι μωροφιλόδοξοι, οι ματαιόδοξοι, αυτοί που με συνέπεια χιλιάδων ετών καλλιεργούν την διχόνοια στον Ελληνικό Λαό. Μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις της φυλετικής συνεχείας του Ελληνισμού είναι ότι παραμένει πανίσχυρο μέσα στο Έθνος μας το μαύρο φίδι της διχόνοιας, που κόστισε στον Λαό μας μεγάλες καταστροφές και ανείπωτες θλίψεις. Εάν μελετήσει κανείς την Αρχαία Ιστορία εύκολα θα ανακαλύψει πρόσωπα και χαρακτήρες, που ζουν σήμερα ανάμεσά μας. Πόσοι αλήθεια «δίκαιοι Αριστείδαι» στην εποχή μας δεν έχουν εξοριστεί από την δημόσια ζωή γιατί είναι έξω από τα μέτρα του όχλου, γιατί δεν ανέχεται ο όχλος ανάμεσά του τους ξεχωριστούς!
Αυτό σαν αρχή, θέλοντας να πω πως η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ αποτελεί αναμφισβήτητα ένα επιδιωκόμενον εθνικό αγαθό, που όμως δεν είναι δυνατόν να κατακτηθεί με ψεύδη, υποκρισίες και ταπεινές πονηρίες. Ως εκ τούτου, ας μη θεωρηθούν τα όσα θα ακολουθήσουν διχαστικά, αλλά απλά και μόνο μια άλλη αλήθεια, αντίθετη από αυτήν που απόλυτα και δικτατορικά έχει επικρατήσει.
Η αριστερά στην εποχή μας αποτελεί το «Χρυσόμαλλον δέρας» του πολιτικού κόσμου. Ουδείς τολμά να αντιλέξει, ουδείς να αμφισβητήσει τα απαράγραπτα «δίκαια» της στην πρόσφατη ιστορία του τόπου. Έχει στο πολιτικό γλωσσάρι της εποχής μας το αλάθητο του Πάπα. Νομίζετε πως θα ισχυριστώ ότι η «δεξιά», η δεξιά των φιλελεύθερων αστών είναι χωρίς σφάλματα; Όχι ασφαλώς! Όμως, το να βλέπουμε εντελώς μονόπλευρα (αριστερά!) την Ιστορία σημαίνει δύο πράγματα: Α) Είτε απλά εκφράζουμε την θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, Β) Είτε τα γεγονότα τα ιστορικά είναι τέτοια ώστε δεν μας αφήνουν κανέναν περιθώριο αμφιβολίας. Όμως ούτε το Α ισχύει, ότι δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού είναι ολόθερμα ταγμένη στην αριστερά, ούτε ασφαλώς το Β.
Εις ό,τι αφορά μάλιστα το Β, το εάν δηλαδή τα ιστορικά γεγονότα δικαιώνουν την αριστερά, μία και μόνο παρατήρηση αρκεί: Και ο τελευταίος Έλληνας σήμερα μαθαίνει από εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς για τα εγκλήματα της δεξιάς, για τα εγκλήματα της αριστεράς δεν λέει κανείς λέξη! Μα τι διαμάχη ήταν αυτή επιτέλους; Αγγέλων κατά διαβόλων; Μεταξύ του άσπρου και του μαύρου υπάρχει και το γκρίζο και αυτό το γκρίζο δεν υπάρχει σε αυτό που εμφανίζεται σαν πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου.
Μια ιστορία που διδάσκεται φανατικά μονόπλευρα, ενώ ταυτόχρονα η συντριπτική πλειοψηφία των εφημερίδων, των τηλεοπτικών σταθμών και όλων των ΜΜΕ γενικά, κάνει απροκάλυπτη αριστερή προπαγάνδα! Εάν αυτό δεν είναι στοιχείο, που συνιστά μία ολιγαρχία, μία κατευθυνόμενη ενημέρωση, μία γιατί όχι δικτατορία, τότε τι είναι;
Πως αντιδρά στην κατάσταση αυτή η λεγόμενη δεξιά, που καλύτερα θα ήταν να την αποκαλέσουμε αστική φιλελεύθερη παράταξη; Πολύ απλά δεν αντιδρά. Γλύφει με κάθε τρόπο την αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου