Aπό τον πρόλογο του βιβλίου "ΜΕΤΑΞΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΛΟΓΧΗ
Οι Έλληνες πολιτικοί ασκούσαν και ασκούν εξουσία στην πατρίδα μας είτε με ψηφοθηρία, είτε διορισμένοι. Πιστεύουν ότι θα την ασκούν δια βίου και ακόμη περισσότερο νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα και ότι μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα από κάθε άλλον. Κάνουν μεγάλο λάθος. Η Ελλάς ευημερούσε και ο Ελληνικός Λαός προόδευε όταν οι πολιτικοί είχαν παραμερισθεί και την εξουσία ασκούσαν οι Εθνικές Δυνάμεις της χώρας.
Διάφοροι ιστορικοί, πολιτικοί αναλυτές, ακόμη και δημοσιογράφοι, έχουν δώσει διάφορους χαρακτηρισμούς για το Εθνικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Άλλοι το χαρακτηρίζουν Δικτατορία, άλλοι Μοναρχοφασισμό, ή Μεταξική Δικτατορία, ακόμη και σκέτο Φασισμό. Η 4η Αυγούστου ήταν η έκφραση του Ελληνικού Εθνικολαϊκού Κινήματος. Ήταν η έκφραση της Εθνικής Κοινωνιοκρατίας. Ήταν ο Ελληνικός Εθνικισμός.
Υπήρξε μία από τις πλέον ένδοξες περιόδους της ιστορίας της Ελλάδος. Ήταν η περίοδος εκείνη κατά την οποία ο Ελληνικός Λαός αισθάνθηκε την αγάπη του κράτους. Σταμάτησαν οι πολιτικές έριδες με την κατάργηση των κομμάτων και ο λαός ενωμένος σαν μια γροθιά αγωνίστηκε μαζί με τον Εθνικό Kυβερνήτη του για ένα καλύτερο αύριο, για ένα καλύτερο μέλλον για τον ίδιο και τα παιδιά του.
Φυσικά υπήρχαν και αυτοί οι οποίοι διαφωνούσαν με το καθεστώς, αλλά αυτοί ήταν μία μικρή μειοψηφία. Το έργο του Εθνικού Καθεστώτος υπήρξε κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό.
Στο Διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό κατά την ανάληψη της εξουσίας ο Μεταξάς έλεγε: «Ο Ελληνικός Λαός δύναται από της στιγμής ταύτης να ζει και να εργάζεται ήσυχος και απερίσπαστος και με απόλυτον το αίσθημα της ασφαλείας, καθώς και με πλήρη την πεποίθηση ότι η κυβέρνησις, εδραιούσα το κοινωνικό καθεστώς θα εργαστεί αποτελεσματικώς δια την ευημερία της Ελληνικής Κοινωνίας εν γένει και ιδιαιτέρως των πενεστέρων και πασχουσών αυτής τάξεων. Επίσης: Επικαλούμαι πλήρη και αμέριστο την συνδρομή όλων των Ελλήνων οίτινες πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουν αλώβητοι αι εθνικαί ημών παραδόσεις και ο Ελληνικός Πολιτισμός μας».
Η 4η Αυγούστου υπήρξε η μεγάλη εξόρμηση του λαού προς τα εμπρός και το εναρκτήριο λάκτισμα για την νεωτέρα αναγέννηση του Ελληνικού Κράτους. Ήταν η περίοδος κατά την οποία έγινε η ανασυγκρότηση των ηθικών και υλικών δυνάμεων του Έθνους. Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού αγκάλιασε το Εθνικό Καθεστώς και τον ηγέτη του Ιωάννη Μεταξά. Αποτέλεσμα όλων αυτών: το μεγάλο φιλολαϊκό έργο του καθεστώτος και το έπος του 1940 στα βουνά της Βορείου Ηπείρου.
Ο Μεταξάς δεν ήταν ματαιόδοξος. Δεν είχε το μικρόβιο της εξουσίας από το οποίο έχουν μολυνθεί οι πολιτικοί. Η μεγάλη επιθυμία του ήταν πάντα η προσφορά προς την Πατρίδα και τον Ελληνικό Λαό. Είχε τεράστια μόρφωση και πολύ μεγάλη πολιτική εμπειρία αφού για πολλά χρόνια βρισκόταν μέσα στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας και πάντοτε σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Γνώριζε πολύ καλά όλα εκείνα που ωφελούν τον λαό και απέρριπτε όλα όσα τον βλάπτουν. Υπήρξε αντιδημοκράτης, αντικομμουνιστής, αντιμασόνος. αντιπλουτοκράτης, γιατί ήταν πατριώτης. Ακόμη υπήρξε φυλετιστής, αξιοκράτης και κοινωνιστής. Ο Μιλτιάδης Μάλαινος στο βιβλίο του «4η Αυγούστου. Πως και γιατί επεβλήθη η δικτατορία Μεταξά» γράφει: «Ο Μεταξάς δεν απεφάσισε το δικτατορικό του πείραμα όλως αίφνης και εξ’ απογνώσεως μόνον δια το αδιέξοδο εις ο είχαν περιέλθει τα πράγματα της χώρας μας. Είχε πάντως από μακρού σχηματίσει την γνώμη, ότι μόνον δια της συγκεντρωτικής διαχειρίσεως της εξουσίας θα ηδύνατο να ορθοποδήσει ο τόπος και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικώς τους μεγάλους κινδύνους, τους εκ του κομμουνισμού εσωτερικούς, αλλά και τους εξωτερικούς, τους οποίους έβλεπε καθαρά επερχόμενους. Επίσης στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε: κατήγγελλε το κατάντημα της χώρας το οποίο ως τόνιζε, είναι καρπός του 11ετούς δημοκρατικού πειραματισμού. Και ακολουθούσε το ερώτημα: πρέπει, μαζί με την δημοκρατία να διαλυθεί και η Ελλάς;»
Ο Μεταξάς έγραφε για το πολίτευμα του:
«Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου κράτος αντικομμουνιστικό, κράτος αντικοινοβουλευτικό, κράτος ολοκληρωτικό, κράτος με βάση αγροτική και εργατική και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό. Ακόμη έλεγε: Το κράτος πρέπει να είναι το κράτος των πολιτών. Το κράτος πρέπει να είναι ο λαός. Οι κυβερνώντες αυτό, οι εκτελεσταί της θελήσεως του λαού. Έτσι θα εύρη την θέσιν του ο πολίτης έναντι του Ελληνικού Κράτους. Ο πολίτης έχει ατομικάς ελευθερίας, αλλά τας ελευθερίας εκείνας, αι οποίαι δεν ημπορούν να είναι επιζήμιοι για το σύνολον. Με άλλα λόγια ο πολίτης είναι απόλυτα ελεύθερος να κάμει το καλόν, δεν είναι όμως καθόλου ελεύθερος να κάμει το κακόν».
Η 4η Αυγούστου άσκησε κοινωνική πολιτική. Οι πάντες γνωρίζουν ότι: Έφτιαξε το ΙΚΑ και κατήρτισε 5ετές υγειονομικό πρόγραμμα για ολόκληρο τον λαό. Τότε οργανώθηκαν τα εργατικά κέντρα και η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως εορτή της εργασίας. Θεσμοθετήθηκαν για τους εργαζόμενους το 8ωρο, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ο κατώτατος μισθός και οι άδειες μετ’ αποδοχών. Οι εργαζόμενοι ελάμβαναν εισιτήρια της Εργατικής Εστίας για να παρακολουθούν δημόσια θεάματα. Έγιναν μεγάλα έργα οδοποιίας και χάριστηκαν τα αγροτικά δάνεια. Οι μισθοί των βουλευτών περίπου 40 εκατομμύρια διατέθηκαν εις το ΙΚΑ. Και το 1937 καθελκύσθει το πρώτο πολεμικό πλοίο από τα Ελληνικά Ναυπηγεία.
Οι πολιτικές θέσεις του Μεταξά
Ένα καθεστώς για να μπορεί να έχει συνέχεια πρέπει να έχει και άξιους διαδόχους. Που θα μπορούσε ο Εθνικός Κυβερνήτης να βρει άξιους διαδόχους ώστε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου να συνεχιστεί; Στο πρόβλημα αυτό προσπάθησε να δώσει λύση μέσω της δημιουργίας της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ).
Πάντα τα πολιτικά στηρίγματα του Μεταξά και του καθεστώτος ήταν οι λαϊκές μάζες, καθώς επίσης και η Οργάνωση της Νεολαίας.
Οι ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του δεν χρειάζονται ούτε ερμηνεία ούτε ανάλυση διότι είναι απλές εις τη σύλληψη και εύκολες εις την εφαρμογή τους. Οι ιδέες του πηγάζουν από την Ελληνική πραγματικότητα και έχουν ιδεολογικό βάθος.
Εμπνέεται από την πολιτική σκέψη των αρχαίων Ελλήνων και ως Εθνικός Ηγέτης σκόπευε να οδηγήσει το Έθνος εις την δημιουργία ενός τρίτου πολιτισμού, εξίσου λαμπρό με τον Αρχαίο και τον Βυζαντινό.
Η ιδεολογία του βασίζεται στην ιδέα της φυλής. Πρώτος από όλους τους Εθνικιστές Ευρωπαίους Ηγέτες της εποχής εκείνης ο Μεταξάς μίλησε για την ιδεολογία της Φυλής. Ο καθείς ανήκει στην φυλή του και όχι όπου η τύχη τον έσπειρε. (λόγος του στις 5 Νοεμβρίου 1918). Σε πολλές ομιλίες του αναφέρεται στην Ελληνική Φυλή, την συγκρίνει με άλλες ξένες φυλές και αναδεικνύει συμπερασματικά την υπεροχή της. Δεχόταν την χρησιμοποίηση του όρου «Άριοι Λαοί», εννοώντας τους Ευρωπαϊκούς Λαούς. Κατάληγε δε λέγοντας ότι: όταν η κοινωνία είναι φυλετικά ομοιογενής είναι το Έθνος.
Η 4η Αυγούστου ουδέποτε ταυτίστηκε με άλλες ιδεολογίες. Το καθεστώς ήταν καθαρά Εθνικολαϊκό. Φυσικά τα Εθνικιστικά Καθεστώτα σέβονται την ιδιαιτερότητα και την ιδιοσυγκρασία του κάθε λαού. Και όταν μιλάμε για ιδιαιτερότητα θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Εθνικισμός εκτός από φιλοσοφική κοσμοθεωρία έχει και φυλετική, πιστεύει δε στην ολοκληρωτική δομή του κόμματος και του κράτους. Ο Εθνικισμός σε κάθε χώρα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε μία διευκρίνιση διότι συνήθως δημιουργούνται παρεξηγήσεις με τους πολιτικούς όρους. Φασισμός ήταν η πολιτική εκδήλωση των Εθνικιστών της Ιταλίας και του Κόμματος του Μπενίτο Μουσολίνι. Ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν η πολιτική εκδήλωση των Εθνικιστών της Γερμανίας. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι Φασισμός. Μπορεί να υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά όπως ολοκληρωτικό κράτος , ελεγχόμενη οικονομία, ένα κόμμα, κλπ, υπάρχουν όμως και πολλές διαφορές.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός εκτός από ένα φιλοσοφικό και φυλετικό κίνημα ήταν εναντίον των κεφαλαιοδημοκρατικών και διεθνοκομμουνιστικών θεωριών. Ήταν εναντίον της παγκοσμιοποίησης που στόχο της έχει την καταπίεση και την εκμετάλλευση του λαού για την ηδονιστική απόλαυση της ακούραστης ζωής ορισμένων. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι η άρνηση της δημοκρατίας, του κομμουνισμού και της παγκοσμιοποίησης αλλά είναι η θέση της Πατρίδος. Λόγω αυτής της θέσης προκύπτουν οι αντιθέσεις του προς την πλουτο-δημοκρατία, τον κομμουνισμό και την παγκοσμιοποίηση. Ο Εθνικοσοσιαλισμός έχει ηθική υπόσταση που υπαγορεύει κοινωνική διαγωγή η οποία είναι σύμφωνη με τις απαιτήσεις της εθνικής ζωής του κάθε λαού.
Η 4η Αυγούστου με ηγέτη της τον Ιωάννη Μεταξά, ήταν ένα εθνικό και λαϊκό, κοινωνιοκρατικό κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών. Ήταν η Εθνικιστική διακυβέρνηση της χώρας, όπως την εμπνεύστηκε και την εφήρμοσε ο Εθνικός Κυβερνήτης με την ανάληψη της εξουσίας τον Αύγουστο του 1936.
Οι Έλληνες πολιτικοί ασκούσαν και ασκούν εξουσία στην πατρίδα μας είτε με ψηφοθηρία, είτε διορισμένοι. Πιστεύουν ότι θα την ασκούν δια βίου και ακόμη περισσότερο νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα και ότι μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα από κάθε άλλον. Κάνουν μεγάλο λάθος. Η Ελλάς ευημερούσε και ο Ελληνικός Λαός προόδευε όταν οι πολιτικοί είχαν παραμερισθεί και την εξουσία ασκούσαν οι Εθνικές Δυνάμεις της χώρας.
Διάφοροι ιστορικοί, πολιτικοί αναλυτές, ακόμη και δημοσιογράφοι, έχουν δώσει διάφορους χαρακτηρισμούς για το Εθνικό Καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Άλλοι το χαρακτηρίζουν Δικτατορία, άλλοι Μοναρχοφασισμό, ή Μεταξική Δικτατορία, ακόμη και σκέτο Φασισμό. Η 4η Αυγούστου ήταν η έκφραση του Ελληνικού Εθνικολαϊκού Κινήματος. Ήταν η έκφραση της Εθνικής Κοινωνιοκρατίας. Ήταν ο Ελληνικός Εθνικισμός.
Υπήρξε μία από τις πλέον ένδοξες περιόδους της ιστορίας της Ελλάδος. Ήταν η περίοδος εκείνη κατά την οποία ο Ελληνικός Λαός αισθάνθηκε την αγάπη του κράτους. Σταμάτησαν οι πολιτικές έριδες με την κατάργηση των κομμάτων και ο λαός ενωμένος σαν μια γροθιά αγωνίστηκε μαζί με τον Εθνικό Kυβερνήτη του για ένα καλύτερο αύριο, για ένα καλύτερο μέλλον για τον ίδιο και τα παιδιά του.
Φυσικά υπήρχαν και αυτοί οι οποίοι διαφωνούσαν με το καθεστώς, αλλά αυτοί ήταν μία μικρή μειοψηφία. Το έργο του Εθνικού Καθεστώτος υπήρξε κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό.
Στο Διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό κατά την ανάληψη της εξουσίας ο Μεταξάς έλεγε: «Ο Ελληνικός Λαός δύναται από της στιγμής ταύτης να ζει και να εργάζεται ήσυχος και απερίσπαστος και με απόλυτον το αίσθημα της ασφαλείας, καθώς και με πλήρη την πεποίθηση ότι η κυβέρνησις, εδραιούσα το κοινωνικό καθεστώς θα εργαστεί αποτελεσματικώς δια την ευημερία της Ελληνικής Κοινωνίας εν γένει και ιδιαιτέρως των πενεστέρων και πασχουσών αυτής τάξεων. Επίσης: Επικαλούμαι πλήρη και αμέριστο την συνδρομή όλων των Ελλήνων οίτινες πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουν αλώβητοι αι εθνικαί ημών παραδόσεις και ο Ελληνικός Πολιτισμός μας».
Η 4η Αυγούστου υπήρξε η μεγάλη εξόρμηση του λαού προς τα εμπρός και το εναρκτήριο λάκτισμα για την νεωτέρα αναγέννηση του Ελληνικού Κράτους. Ήταν η περίοδος κατά την οποία έγινε η ανασυγκρότηση των ηθικών και υλικών δυνάμεων του Έθνους. Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού αγκάλιασε το Εθνικό Καθεστώς και τον ηγέτη του Ιωάννη Μεταξά. Αποτέλεσμα όλων αυτών: το μεγάλο φιλολαϊκό έργο του καθεστώτος και το έπος του 1940 στα βουνά της Βορείου Ηπείρου.
Ο Μεταξάς δεν ήταν ματαιόδοξος. Δεν είχε το μικρόβιο της εξουσίας από το οποίο έχουν μολυνθεί οι πολιτικοί. Η μεγάλη επιθυμία του ήταν πάντα η προσφορά προς την Πατρίδα και τον Ελληνικό Λαό. Είχε τεράστια μόρφωση και πολύ μεγάλη πολιτική εμπειρία αφού για πολλά χρόνια βρισκόταν μέσα στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας και πάντοτε σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Γνώριζε πολύ καλά όλα εκείνα που ωφελούν τον λαό και απέρριπτε όλα όσα τον βλάπτουν. Υπήρξε αντιδημοκράτης, αντικομμουνιστής, αντιμασόνος. αντιπλουτοκράτης, γιατί ήταν πατριώτης. Ακόμη υπήρξε φυλετιστής, αξιοκράτης και κοινωνιστής. Ο Μιλτιάδης Μάλαινος στο βιβλίο του «4η Αυγούστου. Πως και γιατί επεβλήθη η δικτατορία Μεταξά» γράφει: «Ο Μεταξάς δεν απεφάσισε το δικτατορικό του πείραμα όλως αίφνης και εξ’ απογνώσεως μόνον δια το αδιέξοδο εις ο είχαν περιέλθει τα πράγματα της χώρας μας. Είχε πάντως από μακρού σχηματίσει την γνώμη, ότι μόνον δια της συγκεντρωτικής διαχειρίσεως της εξουσίας θα ηδύνατο να ορθοποδήσει ο τόπος και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικώς τους μεγάλους κινδύνους, τους εκ του κομμουνισμού εσωτερικούς, αλλά και τους εξωτερικούς, τους οποίους έβλεπε καθαρά επερχόμενους. Επίσης στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε: κατήγγελλε το κατάντημα της χώρας το οποίο ως τόνιζε, είναι καρπός του 11ετούς δημοκρατικού πειραματισμού. Και ακολουθούσε το ερώτημα: πρέπει, μαζί με την δημοκρατία να διαλυθεί και η Ελλάς;»
Ο Μεταξάς έγραφε για το πολίτευμα του:
«Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου κράτος αντικομμουνιστικό, κράτος αντικοινοβουλευτικό, κράτος ολοκληρωτικό, κράτος με βάση αγροτική και εργατική και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό. Ακόμη έλεγε: Το κράτος πρέπει να είναι το κράτος των πολιτών. Το κράτος πρέπει να είναι ο λαός. Οι κυβερνώντες αυτό, οι εκτελεσταί της θελήσεως του λαού. Έτσι θα εύρη την θέσιν του ο πολίτης έναντι του Ελληνικού Κράτους. Ο πολίτης έχει ατομικάς ελευθερίας, αλλά τας ελευθερίας εκείνας, αι οποίαι δεν ημπορούν να είναι επιζήμιοι για το σύνολον. Με άλλα λόγια ο πολίτης είναι απόλυτα ελεύθερος να κάμει το καλόν, δεν είναι όμως καθόλου ελεύθερος να κάμει το κακόν».
Η 4η Αυγούστου άσκησε κοινωνική πολιτική. Οι πάντες γνωρίζουν ότι: Έφτιαξε το ΙΚΑ και κατήρτισε 5ετές υγειονομικό πρόγραμμα για ολόκληρο τον λαό. Τότε οργανώθηκαν τα εργατικά κέντρα και η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως εορτή της εργασίας. Θεσμοθετήθηκαν για τους εργαζόμενους το 8ωρο, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ο κατώτατος μισθός και οι άδειες μετ’ αποδοχών. Οι εργαζόμενοι ελάμβαναν εισιτήρια της Εργατικής Εστίας για να παρακολουθούν δημόσια θεάματα. Έγιναν μεγάλα έργα οδοποιίας και χάριστηκαν τα αγροτικά δάνεια. Οι μισθοί των βουλευτών περίπου 40 εκατομμύρια διατέθηκαν εις το ΙΚΑ. Και το 1937 καθελκύσθει το πρώτο πολεμικό πλοίο από τα Ελληνικά Ναυπηγεία.
Οι πολιτικές θέσεις του Μεταξά
Ένα καθεστώς για να μπορεί να έχει συνέχεια πρέπει να έχει και άξιους διαδόχους. Που θα μπορούσε ο Εθνικός Κυβερνήτης να βρει άξιους διαδόχους ώστε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου να συνεχιστεί; Στο πρόβλημα αυτό προσπάθησε να δώσει λύση μέσω της δημιουργίας της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ).
Πάντα τα πολιτικά στηρίγματα του Μεταξά και του καθεστώτος ήταν οι λαϊκές μάζες, καθώς επίσης και η Οργάνωση της Νεολαίας.
Οι ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις του δεν χρειάζονται ούτε ερμηνεία ούτε ανάλυση διότι είναι απλές εις τη σύλληψη και εύκολες εις την εφαρμογή τους. Οι ιδέες του πηγάζουν από την Ελληνική πραγματικότητα και έχουν ιδεολογικό βάθος.
Εμπνέεται από την πολιτική σκέψη των αρχαίων Ελλήνων και ως Εθνικός Ηγέτης σκόπευε να οδηγήσει το Έθνος εις την δημιουργία ενός τρίτου πολιτισμού, εξίσου λαμπρό με τον Αρχαίο και τον Βυζαντινό.
Η ιδεολογία του βασίζεται στην ιδέα της φυλής. Πρώτος από όλους τους Εθνικιστές Ευρωπαίους Ηγέτες της εποχής εκείνης ο Μεταξάς μίλησε για την ιδεολογία της Φυλής. Ο καθείς ανήκει στην φυλή του και όχι όπου η τύχη τον έσπειρε. (λόγος του στις 5 Νοεμβρίου 1918). Σε πολλές ομιλίες του αναφέρεται στην Ελληνική Φυλή, την συγκρίνει με άλλες ξένες φυλές και αναδεικνύει συμπερασματικά την υπεροχή της. Δεχόταν την χρησιμοποίηση του όρου «Άριοι Λαοί», εννοώντας τους Ευρωπαϊκούς Λαούς. Κατάληγε δε λέγοντας ότι: όταν η κοινωνία είναι φυλετικά ομοιογενής είναι το Έθνος.
Η 4η Αυγούστου ουδέποτε ταυτίστηκε με άλλες ιδεολογίες. Το καθεστώς ήταν καθαρά Εθνικολαϊκό. Φυσικά τα Εθνικιστικά Καθεστώτα σέβονται την ιδιαιτερότητα και την ιδιοσυγκρασία του κάθε λαού. Και όταν μιλάμε για ιδιαιτερότητα θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Εθνικισμός εκτός από φιλοσοφική κοσμοθεωρία έχει και φυλετική, πιστεύει δε στην ολοκληρωτική δομή του κόμματος και του κράτους. Ο Εθνικισμός σε κάθε χώρα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε μία διευκρίνιση διότι συνήθως δημιουργούνται παρεξηγήσεις με τους πολιτικούς όρους. Φασισμός ήταν η πολιτική εκδήλωση των Εθνικιστών της Ιταλίας και του Κόμματος του Μπενίτο Μουσολίνι. Ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν η πολιτική εκδήλωση των Εθνικιστών της Γερμανίας. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι Φασισμός. Μπορεί να υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά όπως ολοκληρωτικό κράτος , ελεγχόμενη οικονομία, ένα κόμμα, κλπ, υπάρχουν όμως και πολλές διαφορές.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός εκτός από ένα φιλοσοφικό και φυλετικό κίνημα ήταν εναντίον των κεφαλαιοδημοκρατικών και διεθνοκομμουνιστικών θεωριών. Ήταν εναντίον της παγκοσμιοποίησης που στόχο της έχει την καταπίεση και την εκμετάλλευση του λαού για την ηδονιστική απόλαυση της ακούραστης ζωής ορισμένων. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι η άρνηση της δημοκρατίας, του κομμουνισμού και της παγκοσμιοποίησης αλλά είναι η θέση της Πατρίδος. Λόγω αυτής της θέσης προκύπτουν οι αντιθέσεις του προς την πλουτο-δημοκρατία, τον κομμουνισμό και την παγκοσμιοποίηση. Ο Εθνικοσοσιαλισμός έχει ηθική υπόσταση που υπαγορεύει κοινωνική διαγωγή η οποία είναι σύμφωνη με τις απαιτήσεις της εθνικής ζωής του κάθε λαού.
Η 4η Αυγούστου με ηγέτη της τον Ιωάννη Μεταξά, ήταν ένα εθνικό και λαϊκό, κοινωνιοκρατικό κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών. Ήταν η Εθνικιστική διακυβέρνηση της χώρας, όπως την εμπνεύστηκε και την εφήρμοσε ο Εθνικός Κυβερνήτης με την ανάληψη της εξουσίας τον Αύγουστο του 1936.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου