Ιδού η «εθνική αντίσταση» των εαμοβουλγάρων

Επειδή αυτές τις ημέρες τα φερέφωνα της κομμουνιστικής προπαγάνδας (μαρξιστικά κόμματα, κρατική τηλεόραση κ.α.) μας βομβαρδίζουν ανελέητα με φούμαρα για τα δήθεν κατορθώματα των βοιυλγαροκομιτατζήδων της «εθνικής μας αντίστασης», ας παρουσιάσουμε κι εμείς ορισμένα εξ’ αυτών (των «κατορθωμάτων»):
1^ον) Το σύμφωνο του Πετριτσίου (1943).
Βρισκόμαστε στο 1943. Ενώ όλες οι δυνάμεις του ελληνισμού είχαν συνενωθεί για να μην περάσουν τα βουλγαρικά σχέδια για κατοχή ολόκληρης της Μακεδονίας μας (είναι η εποχή που οι Ιταλοί αλλάζουν στρατόπεδο –πάνε με τους «Συμμάχους- και αποσύρονται από την Ελλάδα), το ΚΚΕ υπέγραφε στις 12 Ιουλίου, στο Νέο Πετρίτσι, σύμφωνο με το Κ.Κ. Βουλγαρίας, όπου υποσχόταν να διαλύσει την Ελλάδα και να δώσει στη Βουλγαρία εδαφική διέξοδο στο Αιγαίο και στον Στάλιν την... Κωνσταντινούπολη! Το πλήρες κείμενο του κατάπτυστου αυτού συμφώνου, το παραθέτουμε ολόκληρο, για να θαυμάσετε τον… άδολο πατριωτισμό του ΚΚΕ και το… μεγαλείο της «εθνικής μας αντίστασης»! Θαυμάστε τους!

Βαλκανική Ένωσις Σοβιετικών Δημοκρατιών

Σ Υ Μ Φ Ω Ν Η Τ Ι Κ Ο Ν

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, ύστερα από την διάλυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, έχοντας υπ’ όψη την ως τώρα πολιτική γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς και τις τελευταίες οδηγίες της, και με την επιθυμία να εργασθούν  από κοινού για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη δράση της, με τελικό σκοπό την εγκαθίδρυση στην Βαλκανική Ένωσης Σοβιετικής Δημοκρατίας και να λύσουν μια για πάντα τις διαφορές ανάμεσα στους λαούς της Βαλκανικής, αποφασίζουν με τους αντιπροσώπους των που υπογράφουν το σύμφωνο αυτό, του συντρόφου Γιάννη Ιωαννίδη, εκ μέρους του ΚΚΕ και του συντρόφου Δούσαν Δασκάλωφ, εκ μέρους του ΚΚΒ, τα εξής:

1)      Τελικός σκοπός και των δύο κομμάτων καθορίζεται η εγκαθίδρυση στην Βαλκανική Ένωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών, που θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Μακεδονία και την Σερβία.

2)      Τα ΚΚ Ελλάδος και Βουλγαρίας είναι ελεύθερα να κανονίσουν την τακτική της δράσης τους, για να φτάσουν στον τελικό σκοπό, όπως αυτά νομίζουν καλύτερα.

3)      Για την ασφάλεια των συνόρων, και τα δύο κόμματα θα εργασθούν ώστε τα σύνορα της Βουλγαρίας και της Σερβίας να πιάνουν από τον Δούναβη με τέλος βορείως του Φιούμε στην Ανδριατική.

4)      Στη Βουλγαρία θα δοθεί διέξοδος εδαφική στο Αιγαίο.

5)      Η Ιστανπούλ και τα στενά των Δαρδανελίων θα αποτελέσουν ανεξάρτητη και αυτόνομη δημοκρατία, υπό τον έλεγχο της Ε.Σ.Σ.Δ.

6)      Η Μακεδονία, η Ελληνική, Βουλγαρική και Σερβική, δηλαδή η χώρα που συμπεριλαμβάνεται μέσα στον ποταμό Νέστο και το όρος Ροδόπη, τα όρη Ρίλα, Οσνικώφ, Σαρ από Βορρά, τις Αλβανικές Άλπεις και την Πίνδο από Δυσμάς, το όρος Όλυμπος και το Αιγαίο από Νότον, με την νήσο Θάσο, θα αποτελέσουν Ανεξάρτητη Αυτόνομη Σοβιετική Δημοκρατία μέσα στην Ε.Σ.Δ. της Βαλκανικής.

Επίσημες γλώσσες θα είναι η ελληνική και βουλγαρική

Το σύμφωνο αυτό διατυπώθηκε στα ελληνικά και στα βουλγαρικά

                               Πετρίτσι 12 Ιούλη  1943

        Για το ΚΚΕ                                                                             Για το ΚΚΒ

   (υπ) Γιάννης Ιωαννίδης                                                      (υπ) Δούσαν Δασκάλωφ

             (Ακριβές αντίγραφο εκ του ευρεθέντος στο Κομμουνιστικό Αρχείο)

2^ον) Το Σύμφωνο Καρυδιών Εδέσσης (1944).
Στην Μακεδονία είχε ιδρυθεί και δρούσε το ΣΝΟΦ, το «σλαβομακεδονικό» αδελφάκι του ΕΑΜ, στο οποίο κυριαρχούσαν οι Τιτοϊκοί. Παρ’ όλη την εξάρτηση του ΣΝΟΦ από την Γιουγκοσλαβία, υπήρχαν στις γραμμές του και αρκετοί βουλγαρόφρονες, οι οποίοι δρούσαν προς το συμφέρον της βουλγαρικής μεγαλοϊδεατικής πολιτικής. Γενικά, η κατάσταση στο ΣΝΟΦ ήταν πολύ μπερδεμένη, εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων Τίτο και Βουλγάρων, που μπέρδευε και τους «Έλληνες» κομμουνιστές, εκ των οποίων, άλλοι υπηρετούσαν τον Τίτο κι άλλοι την βουλγαρική πολιτική. Όπως είδαμε παραπάνω, το ΚΚΕ είχε υπογράψει, το 1943, σύμφωνο με το ΚΚ Βουλγαρίας, στο Πετρίτσι, σύμφωνα με το οποίο δεσμευόταν για ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη και για παραχώρηση στην Βουλγαρία, εδαφικής διεξόδου στο Αιγαίο. Το προδοτικό αυτό σύμφωνο που υπέγραψε το ΚΚΕ, δεν ήταν το τελευταίο. Ακολούθησε, τον Ιανουάριο του 1944, στις Καρυδιές Εδέσσης, η υπογραφή ενός νέου συμφώνου μεταξύ του ΚΚΕ, το οποίο εκπροσωπούσε ο Ανδρέας Τζήμας (αποφυλακισθείς ως «Βούλγαρος» τον Ιούνιο του 1941, από την Ακροναυπλία, κατόπιν ενεργειών της βουλγαρικής πρεσβείας) και του ΣΝΟΦ, το οποίο εκπροσωπούσε ο περιβόητος αρχικομιτατζής εγκληματίας πολέμου, ο Βούλγαρος Λοχαγός Κάλτσεφ.

Το νέο κατάπτυστο αυτό σύμφωνο, έχει ως εξής:
Αι επαρχίαι Κιλκίς, Παιωνίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, Εδέσσης, Αριδαίας, Φλωρίνης και Καστοριάς εκχωρούνται από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως ζώνη δράσεως του ΣΝΟΦ.

1.      Το ΣΝΟΦ έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τη ζώνη δράσης του και σε άλλες νοτιώτερες επαρχίες, ύστερα από την εξασφάλιση πλήρους κυριαρχίας στις παραπάνω επαρχίες.

2.      Ο Βουλγαρικός στρατός κατοχής της Μακεδονίας, παίρνει την υποχρέωση να καταλάβει τα αστικά κέντρα της Μακεδονίας, ύστερα από την αποχώρηση των Γερμανών και την παράδοση τούτων στις αρχές του ΕΑΜ.

3.      ΕΑΜ και ΣΝΟΦ, αποφασίζουν από κοινού την δημιουργία αυτονόμου Μακεδονικού Κράτους Σοβιετικής Οργάνωσης, το οποίον θα ζητήσει να μπει κάτω από την προστασία της Ρωσσίας.

4.      Για την ενίσχυση ΕΑΜ-ΣΝΟΦ, αναλαμβάνεται η υποχρέωση της πλαισίωσης της Διεθνούς Μεραρχίας που θα ιδρυθεί στο Καϊμακτσακλάν από Βουλγάρους αξιωματικούς και ο εφοδιασμός της με πυρομαχικά.

5.      Να φροντίσουν οι Βούλγαροι για την κατασυκοφάντηση κάθε δυναμικού εθνικιστικού στοιχείου στις αρχές κατοχής, ώστε να μην αναπτυχθεί εθνικιστική κίνηση. Καθιερώνεται ως σημαία της Σοβιετικής Δημοκρατίας Μακεδονίας, η Βουλγαρική, με αντίθετη φορά των χρωμάτων και με αστέρια στο κέντρο».

 
            Για το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ                                        Για το ΣΝΟΦ
              Ανδρέας  Τζήμας                                          Αντών  Κάλτσεφ
3^ον) Το Σύμφωνο του Μελισσοχωρίου (1944).
Την 9^η Σεπτεμβρίου, επισημοποιήθηκε η πρόσδεση της Βουλγαρίας στο άρμα του Στάλιν. Σοβιετικά στρατεύματα, υπό τον Στρατάρχη Τολμπούχιν, εισέβαλαν στην Βουλγαρία και όρκισαν αυθημερόν νέα κυβέρνηση του «Πατριωτικού Μετώπου» (ΚΚ Βουλγαρίας και συνοδοιπόροι), με πρωθυπουργό τον Κίμωνα Γκεοργκήεφ. Ότι δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν οι Βούλγαροι από τους Άγγλους, κατάφεραν να το εξασφαλίσουν, έστω και προσωρινά (ουδέν μονιμότερον του προσωρινού), από τους… φίλους μας τους Ρώσσους: την συνέχιση της κατοχής της ελληνικής Μακεδονίας. Η επίσημη δικαιολογία της συνέχισης της βουλγαρικής κατοχής στην Μακεδονία, ήταν ότι τα βουλγαρικά στρατεύματα θα… εμπόδιζαν τυχόν γερμανική επίθεση κατά των σοβιετικών στρατευμάτων που έδρευαν στην Βουλγαρία. Δεν υπήρχε βέβαια καμία τέτοια περίπτωση, απλώς, οι σοβιετικοί διατήρησαν την βουλγαρική κατοχή στην Μακεδονία με σκοπό να διαπραγματευτούν με τους Άγγλους την συνέχισή της για πάντα. Αν οι Άγγλοι δεν επέμεναν, πράγμα δύσκολο αν όχι απίθανο, οι σοβιετικοί θα είχαν εξασφαλίσει, μέσω της δορυφορικής των Βουλγαρίας, πρόσβαση στο Αιγαίο και κατ’ επέκτασιν στη Μεσόγειο θάλασσα. Αν επέμεναν, θα χρησιμοποιούσαν την αποχώρηση των Βουλγάρων για αντισταθμιστικά οφέλη, κάπου αλλού. Σε κάθε περίπτωση, τι είχαν, τι έχασαν.
Και επίσημα πλέον, η βουλγαρική κατοχή είχε την πλήρη υποστήριξη των ελληνοφώνων κομμουνιστών, οι οποίοι «συναδελφώνονταν» δημόσια, με δόξες και τιμές, με τον «αδελφό» Βουλγαρικό Ερυθρό Στρατό, δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό «Εαμοβούλγαροι». Και βέβαια, στα πλαίσια της «συναδελφώσεως» με τους Βουλγάρους κατακτητές, το εθνοπροδοτικό ΚΚΕ δεν παρέλειψε να υπογράψει ένα ακόμη κατάπτυστο  σύμφωνο μαζί τους, στο Μελισσοχώρι Θεσσαλονίκης, την 20^η Σεπτεμβρίου 1944. Ιδού η  «εθνική αντίσταση»:
«Σήμερον την 20^η Σεπτεμβρίου 1944, εν Μελισσοχωρίω Μακεδονίας, οιθ υπογεγραμμένοι αντιπρόσωποι του ΚΚ Βουλγαρίας, του Βουλγαρικού Στρατού, του ΕΛΑΣ και της ΠΕΕΑ συμφωνήσαμε και αποφασίσαμε τα κάτωθι, προς ενίσχυσιν του κοινού απελευθερωτικού μας αγώνος και δια την μελλοντικήν μας συνεργασίαν:

1. Άμεσος υποστήριξις του ΕΛΑΣ με πολεμικό υλικό δια του Βουλγαρικού Στρατού.
2. Ο Βουλγαρικός Στρατός δεν θα επιτεθεί κατά του ΕΛΑΣ και θα υποστηρίξει τις επιχειρήσεις του και εναντίον κυβερνητικών στρατευμάτων και εναντίον εθνικιστικών σωμάτων.
3. Κατά την αγγλοαμερικανικήν απόβασιν εν Ελλάδι, ο ΕΛΑΣ υποχρεούται να συμπεριλάβει εις τας τάξεις του Βουλγαρικά Στρατεύματα και να τα υποστηρίξει.
4. Κατά την απόβασιν, θα ενωθούν τα Βουλγαρικά Στρατεύματα και ο ΕΛΑΣ.
5. Ο ΕΛΑΣ υποχρεούται εν περιπτώσει υποχωρήσεως να υποστηρίξει τα Βουλγαρικά Στρατεύματα μέχρι των συνόρων.
6. Όλο το βουλγαρικό πολεμικό υλικό, το ευρισκόμενο εις Μακεδονίαν και Θράκην θα παραχωρηθεί εις τον ΕΛΑΣ.
7. Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει τον εφοδιασμόν του Βουλγαρικού Στρατού.
8. Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει την προστασίαν της βουλγαρικής μειονότητος και της περιουσίας αυτής και θα διευκολύνει εφ’όσον αύτη θα ζητήσει την αναχώρησίν της εις την Βουλγαρίαν, συναποκομίζουσα και την περιουσίαν της.
9. Από κοινού αγών εναντίον εκείνων που εναντιούνται εις τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.
10. Το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και ο ΕΛΑΣ, αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μίαν Διεθνή Μακεδονίαν μετά το τέλος του πολέμου.
11. Κατάργησις συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας, Ελλάδος και Σερβίας.
12. Ουδείς Βούλγαρος θα συλληφθεί εν Μακεδονία και Θράκη από τον ΕΛΑΣ.

                                           Εν Μελισσοχωρίω την 20-9-1944
Δια το ΚΚ Βουλγαρίας: Φιλίποβιτς, Γραμματεύς Βουλγαρικής Λέσχης
Δια τον Βουλγαρικό Στρατό: Γιούνωφ, Υπολοχαγός
Δια τον ΕΛΑΣ: Αυγερινός
Δια την ΠΕΕΑ: Στασινόπουλος.
Αυτή, λοιπόν, ήταν η εθνική αντίσταση των εαμοβουλγάρων!
Γ. Δημητρακόπουλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Π. Φάληρο – Αθήναι.