Μερικες Σκεψεις για την 21Απριλιου1967

Η τακτική των ισχυρών είναι να κάμπτουν τους νόμους των δε πονηρών να τους παρακάμπτουν।



ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ


ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ είναι η βιαία κατάλυση του πολιτεύματος με την έγκριση του λαού.
ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ είναι η βιαία κατάλυση του πολιτεύματος χωρίς την έγκριση του λαού.

Με βάση αυτά θα πρέπει να πούμε τι ήταν οι διάφορες στρατιωτικές επεμβάσεις κατά την διάρκεια της Ελληνικής ιστορίας.

Το κίνημα του 1821 ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Το κίνημα του Καλλέργη το 1943 ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Το κίνημα του Ζορμπά του 1909 ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ.
Το κίνημα του Πλαστηρα-Γονατά το 1922 ήταν ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Το κίνημα της 21/4/1967 τι ήταν;
Το κίνημα της 25/11/1973 τι ήταν;

Αλλά και στην διεθνή ιστορία επαναστάσεις θεωρούνται η Γαλλική (1789) και Ρωσική (1917)..

ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ Νομικά τα κινήματα που επικρατούν (είτε είναι επαναστάσεις είτε είναι πραξικοπήματα) ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟ. Ο Α Ράικος στο βιβλίο του Συνταγματικό Δίκιο το 1989 τόμος Α σελ 100 λέει : «η επανάστασις επικρατήσασα δημιουργεί δίκαιον». Το Διεθνές δίκαιο δεν ενδιαφέρεται για την πολιτειακή οργάνωση ενός λαού, το Διεθνές Δίκαιο το ενδιαφέρει ποιοι επικρατούν στην χώρα. Το 1975 το Δικαστήριο της Χάγης απεφάνθη «ουδείς κανών του διεθνούς δικαίου απαιτεί ώστε το κράτος να έχη καθωρισμένη δομή»…….. η μορφή του πολιτεύματος είναι αδιάφορος για το Διεθνές Δίκαιο. Έτσι το κίνημα του Λιναρδόπουλο δεν δημιούργησε δίκαιο, ούτε το κίνημα του 1935 των Βενιζελικών δημιούργησε δίκαιο, ενώ το κίνημα του Πάγκαλου και του Κονδύλη που επανέφερε την Βασιλεία και του Μεταξά δημιούργησαν δίκαιο। Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ; Αναμφίβολα το κίνημα της 21/4/1967 επικράτησε σε όλη την επικράτεια της Ελλάδος και ως εκ τούτου δημιούργησε δίκαιο. Έφτιαξε το καθεστώς των συνταγματαρχών κατά την διάρκεια της θητείας του Νόμους, Βασιλικά Διατάγματα και Προεδρικά Διατάγματα που ρύθμιζαν την ζωή των Ελλήνων. Τα δικαστήρια ΟΛΑ εφάρμοσαν τους νόμους της 21/4/1967 και πολλοί από αυτούς τους νόμους εξακολουθούν να εφαρμόζονται 4 δεκαετίες από το τέλος του καθεστώτος της 21 Απριλίου. Οι δικαστές, ακόμα και αυτοί που δίκασαν τους πρωταίτιους του κινήματος έπαιρναν βαθμούς, προαγωγές από αποφάσεις των κινηματιών υπουργών χωρίς ΚΑΝΕΙΣ να αμφισβητήσει την νομιμότητα αυτών των βαθμολογικών αλλαγών. Όλοι οι φορείς Εκκλησία, Ένοπλοι Δυνάμεις, Πανεπιστημιακοί παράγοντες κλπ αποδέχτηκαν και χειροκρότησαν τους κινηματίες. Ούτε ένας ακαδημαϊκός, ούτε ένας ιεράρχης, ούτε μία επαγγελματική οργάνωση (εφοπλιστών, Δικαστών, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΕ κλπ) δεν αμφισβήτησε την ΑΠΟΛΥΤΗ κυριαρχία του καθεστώτος των κινηματιών της 21ης Απριλίου. Ο Σόλων Γρηγοριάδης στο βιβλίο του «Ιστορία της Δικτατορίας» Αθήνα 1975 τόμος Α παραδέχεται ότι «Το πρωί της 22 Απριλίου 1967 το καθεστώς της 21ης Απριλίου αποτελούσε μια πραγματικότητα . Κανένα σκίρτημα αντιδράσεως δεν υπήρξε απ άκρου σ άκρον του Βασιλείου της Ελλάδος. Απέραντη πλαδαρή παθητικότης επικρατούσε» και αλλού λέει «Γιατί όμως αυτό το καθεστώς διατηρήθηκε επί επτάμιση χρόνια;……… Τι έκανε η Αντίστασις; Γιατί δεν μπόρεσε να αντρέψη το καθεστώς επί τόσα χρόνια;……..». Άρα λοιπόν το κίνημα της 21ης Απριλίου 1967 επικράτησε σε όλη την χώρα και ο λαός δεν ανάτρεψε το στρατιωτικό καθεστώς. Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι οι νόμοι των δικτατοριών είναι ισχυροί πχ ο θεμελιώδης νόμος του ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ είναι νόμος της δικτατορίας του Μεταξά, και του Μεταξά την υπογραφή φέρει, και ακόμα εφαρμόζεται με θρησκευτική ευλάβεια, δεν αντικαθίσταται διότι νομικά είναι τέλειος νόμος. Τα σημαντικότερα κατασκευάσματα για τα οποία καμαρώνουμε είναι έργα δικτατόρων πχ Ο Πάγκαλος αν και έμεινε δικτάτορας μόλις 14 μήνες (15/6/1925 μέχρι 24/8/1926) ίδρυσε την Ακαδημία Αθηνών, ταμείο για την δημιουργία πολεμικής αεροπορίας, η Σιβιτανείδειος Σχολή, Το Ελληνικό μελόδραμα (πρόδρομος της Λυρικής Σκηνής), το μέγαρο του Μετοχικού ταμείου Στρατού, Δημιουργήθηκε η αεροπορική άμυνα κλπ Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ; Αλλά το κίνημα ήταν αποδεκτό στο εξωτερικό; Όλα τα κράτη με πρώτα και καλύτερα τα Κομμουνιστικά καθεστώτα αναγνώρισαν το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967. Οι πρέσβεις υπέβαλαν τα διαπιστευτήριά τους στον Παπαδόπουλο και τον αναγνώριζαν σαν τον αρχηγό του Ελληνικού κράτους. Οι διεθνείς οργανισμοί ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ, Σύμφωνο Βαρσοβίας κλπ αποδέχτηκαν το δικτατορικό καθεστώς. Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας Αναπτύξεως) μάλιστα έδωσε το αργυρό και το χρυσό μετάλλιο για την οικονομική πρόοδο της χώρας. Το στρατιωτικό καθεστώς υπέγραψε συμφωνίες με κυβερνήσεις και οργανισμούς. Συνομίλησε με τους Φ Τάλμποτ, Μ Στιούαρτ, Μ Σπανς, Σερ Π Χιλλ Νόρτον, το Ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο. Τις διπλωματικές σχέσεις εγκαινίασε η άφιξη στην Ελλάδα ο πρέσβης της Κίνας Πίγκ. Την 22/5/1973 ο συνταγματάρχης Νικ Μακαρέζος συναντήθηκε με τον Τσου Εν Λάι στο Πεκίνο, και υπέγραψε τρεις συμφωνίες, μετέφερε δε μήνυμα του Γ Παπαδόπουλου προς την Μάο Τσε Τουνγκ. Η Ρουμανία προσκάλεσε τον Γ Παπαδόπουλο. Την 27/1/1972 έρχεται στην αθήνα ο Γάλλος υφυπουργός εξωτερικών Ζαν Ντε Λιποφσκύ Την 17/10/1972 έρχεται στην Αθήνα ο Άγγλος υπουργός αμυνας λόδρος Κάρριγκτων. Την 22/9/1972 έρχεται ο Γερμανός υφυπουργός Φρανκ. Την 16/10/1971 έρχεται στην Αθήνα ο Ελληνοαμερικανός αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Σ Άγκνιου, που τον υποδέχεται στο Ελληνικό ο Γ Παπαπδόπουλος. Ο Σ Πατακός πήγε στις ΗΠΑ για να παραστεί στην κηδεία του Αιζενχάουερ και τον δέχτηκε στον Λευκό Οίκο ο Νίξον με τον οποίο είχε ιδιαίτερη συζήτηση. Ο Βίλλυ Μπραντ (ψευδώνυμο του εβραίου Ελία Φαράμ) την 9/10/1973 έστειλε συγχαρητήριο γράμμα στον Μαρκεζίνη ομοίως και ο Ε Χηθ και φυσικά όλοι οι πρέσβεις όλων των κρατών, ο Μαρκεζίνης όμως ήταν μια επιλογή της δικτατορίας που ζητούσε πολιτική εκπροσώπηση …. Η στρατιωτική κυβέρνηση υπογράφει σημαντικές στρατιωτικές συμφωνίες, αγοράζει από την Γαλλία 60 άρματα ΑΜΧ 30 , 40 Μιράζ, 60 Κορσαίρ , 4 υποβρύχια των 1000 τόνων από την Γερμανία, 30 Φάντομς, 18 C 130 από τις ΗΠΑ κλπ πολεμικό υλικό. 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ; Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την 753/73 απόφαση έκρινε ότι η 21η Απριλίου υπήρξε επανάσταση. Με δεδομένο ότι η 21η Απριλίου κατήργησε την Βασιλεία και άλλαξε το πολίτευμα της χώρας το καθεστώς μπορεί να θεωρηθεί επανάσταση. Η δε κατάργηση της Βασιλεία πραγματοποιήθηκε με δημοψήφισμα που έκαναν οι στρατιωτικοί και είχε τα ίδια ποσοστά υπέρ της καταργήσεως της Βασιλείας με αυτά του δημοψηφίσματος που έκανε η μεταπολίτευση! Η υπ αριθμ απόφαση 2468/68 του Συμβουλίου Επικρατείας αναφέρει ότι «……της επελθούσης εκ της επαναστατικής μεταβολής της 21ης Απριλίου 1967 ……..» και αυτή η απόφαση του ΣΕ αποτελεί νομολογία που δεν μπορεί να ανατραπεί. Αλλά ποιοι ακόμα χαρακτήρισαν την 21η Απριλίου σαν επανάσταση; MONDE σε άρθρο της 29/11/1967 χαρακτήρισε το κίνημα σαν επανάσταση. Ο Π Κανελλόπουλος σε δηλώσεις του την 27/9/1967 στον ξένο τύπο δεν μίλησε για δικτατορία αλλά για «καθεστώς της 21ης Απριλίου». Η Ε Βλάχου που διέκοψε την κυκλοφορία των εντύπων της δεν μίλησε στο εξώδικό της την 25/4/1967 για δικτατορία αλλά για επανάσταση. Ο διωχθείς από τους συνταγματάρχες πρόεδρος του ΑΠ Α Φλώρος σε άρθρο του στην Καθημερινή την 17-5-1975 δεν μίλησε ποτέ για δικτατορία αλλά για καθεστώς της 21ης Απριλίου. Ομοίως μίλησαν και οι Χ Κορυζής( Καθηγητής Πανεπιστημίου), Γ Ράλλης (πολιτικός), Ε Αβέρωφ (πολιτικός), DER SPIEGEL (Γερμανικό περιοδικό), DEUTSCHE MELLE (Ραδιοσταθμός), TIMES (εφημερίδα), Κ Καραμανλής κλπ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ Oι φάκελοι που αποδέσμευσε το βρετανικό υπουργείο Eξωτερικών αναφέρουν: «Tο ελληνικό καθεστώς θα επιδιώξει να διατηρήσει την εξουσία. Σε δύο σημεία είναι τρωτό: α) αν συνεχισθούν οι διενέξεις στους κόλπους της χούντας, β) αν μια νέα κρίση για την Kύπρο οδηγήσει σε σύγκρουση την Eλλάδα με την Tουρκία. Aκόμη και στην περίπτωση που ο Παπαδόπουλος αποχωρήσει από το πολιτικό προσκήνιο, ο χαρακτήρας του καθεστώτος μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξει. Aυτός ίσως να θέλει να εισαγάγει ένα προσωπείο κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είναι όμως πιθανό να τον παρεμποδίσουν οι σκληροπυρηνικοί». Όπως σημείωνε την εποχή εκείνη ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Nότιας Eυρώπης στο βρετανικό υπουργείο Eξωτερικών, Aντριου Πάλμερ (3 Φεβρουαρίου, 1971): «Aν ο Παπαδόπουλος δεν μπορέσει να διατηρήσει την εξουσία, ένα παρεμφερές καθεστώς υπό τον Mακαρέζο ή τον στρατηγό Aγγελή βραχυπρόθεσμα θα είναι λιγότερο επικίνδυνο για τα συμφέροντα της Δύσης απ’ ό,τι η κατάληψη της εξουσίας από τους νασεριστές. Θα μπορούσε όμως κάποιος να ισχυρισθεί ότι το ενδεχόμενο αυτό, μολονότι βραχυπρόθεσμα θα συνιστούσε πλήγμα για τη σταθερότητα, από την άλλη μεριά με την άνοδο στην εξουσία της ομάδας των νασεριστών θα υπήρχαν περισσότερες πιθανότητες άρσης του πολιτικού αδιεξόδου. Aυτό μπορούμε να υποθέσουμε, αν βασισθούμε στην εκτίμηση του Mάικλ Στιούαρτ το 1969, ότι δηλαδή ένα καθεστώς με επικεφαλής ακραίους νέους αξιωματικούς δεν πρόκειται να παραμείνει στην αρχή επί μακρόν. H κατάρρευση ενός τέτοιου καθεστώτος θα ήταν δυνατόν να συνοδευθεί από ένα καθεστώς γεφυροποιών που θα είναι περισσότερο διατεθειμένο να επαναφέρει τη χώρα στην πραγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία απ’ ό,τι ο Παπαδόπουλος. Eίμαι βέβαιος ότι είναι ορθό να τοποθετούμε το Kυπριακό πρώτο στον κατάλογο των πιθανών εξωτερικών κρίσεων που ίσως οδηγήσουν στην ανατροπή του καθεστώτος». Βλέπεις ότι ο ξένος παράγοντας προγραμμάτιζε την ανατροπή του καθεστώτος με σκέψη ΜΟΝΟ την εθνική συμφορά, γιατί άραγε; Μα απλά ο Ελληνικός λαός αποδεχόταν το καθεστώς। ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ Μετά το κίνημα του ναυτικού την 2/6/1973 που είχε πολιτικό σύμβουλο τον Ε Αβέρωφ, και έτσι για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο Π Γαρουφαλιάς προσέφερε το ποσό των 50.000.000 δραχ για την ενίσχυση των οικογενειών των κινηματιών κατασπαταλήθηκαν σε χαρτοπαιχτικές λέσχες από αντιστασιακό απατεώνα, ο οποίος μετά έγινε βουλευτής και υπουργός! Μετά λοιπόν το κίνημα αυτό το οποίο αποκήρυξε ο Κ Καραμανλής στην UNITED PRESS την 6/7/1973 ο Παπαδόπουλος ανέλαβε καθήκοντα προσωρινού προέδρου δημοκρατίας, για την ακρίβεια την εποχή αυτή θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε «Ελληνική Πολιτεία», η πολιτειακή μεταβολή έγινε με το δημοψήφισμα της 29/7/1973, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν σε ποσοστά το ίδιο με το δημοψήφισμα που έκανε η μεταπολίτευση। ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ Λίγες εβδομάδες πριν από τη συνάντηση του Παττακού με τον Γουάιτλο στη βρετανική πρεσβεία, ο Παπαδόπουλος είχε επαφές με πολιτικούς της EPE και της Eνωσης Kέντρου. Στις επαφές αυτές ο πρωτεργάτης της εκτροπής της 21ης Aπριλίου 1967 διαβεβαίωνε τους πολιτικούς αυτούς ότι πρόθεσή του ήταν η αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και επιζητούσε τη γνώμη τους για τον τρόπο με τον οποίο η χώρα θα οδηγείτο στην ομαλότητα. Για τις διαβουλεύσεις αυτές του δικτάτορα με τους «παλαιοκομματικούς» ο Tζον Πάουελ-Tζόουνς της βρετανικής πρεσβείας σημειώνει (8 Iουνίου, 1971): «H σπουδαιότητα των επαφών του Έλληνα πρωθυπουργού με τους πρώην κοινοβουλευτικούς συνεχίζει να δημιουργεί κλίμα έντονης φημολογίας στην Aθήνα. Tο κλίμα φημολογίας ενισχύθηκε μετά τις πληροφορίες ότι άλλοι τέσσερις πρώην βουλευτές σκοπεύουν να συναντηθούν με τον Παπαδόπουλο, πρόκειται για τους Tσαλδάρη, Bενέτη, Bαρώτση και Iωάννου. Eπίσης κυκλοφορούν φήμες ότι επίκειται ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Λέγεται ότι στη νέα κυβέρνηση θα συμμετέχουν 10 νέοι πρώην πολιτικοί και 20 επιστήμονες. O Kανελλόπουλος και ο Παπασπύρου, ο πρώην πρόεδρος της Bουλής, επέκριναν με ανακοινώσεις τους τις επαφές αυτές. O Kανελλόπουλος έχει χαρακτηρίσει τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πρώην πολιτικούς παγίδα, που στόχο έχει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η Eλλάδα έχει εισέλθει στην οδό του εκδημοκρατισμού». Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος διορίζει υπηρεσιακό πρωθυπουργό , τον πολιτικό Σπύρο Μαρκεζίνη, με προοπτική να διενεργήσει εκλογές και την επανίδρυση πολιτικών κομμάτων, σε ελεγχόμενα πλαίσια βέβαια। Την εξουσία θα έχει πάντα ο στρατός. ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ Οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους δεσμεύονται μόνο από το σύνταγμα και τους νόμους και δεν χρειάζεται να συμμορφώνονται με αντίθετες προς αυτά κατά την κατάλυση του Συντάγματος. Έτσι λοιπόν οι δικαστές μπορούσαν να αμφισβητήσουν το δικτατορικό καθεστώς και να μη δικάζουν με νόμους που αυτό εκδίδει. Παρ όλα αυτά οι δικαστές ακόμα και αυτοί που δίκασαν μετά τους «χουντικούς» εφάρμοσαν τους νόμους των στρατιωτικών. Ο Γουντχάουζ υποστηρίζει ότι : «Το πραξικόπημα είναι μια παράνομη ενέργεια , οι διατάξεις της είναι άκυρες». Με την λογική αυτή οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ είναι παράνομοι και οι απαγχονισμοί τους νόμιμοι. Οι διατάξεις της χούντας όμως ίσχυσαν και εξακολουθούν να ισχύουν………εάν το καθεστώς ήταν παράνομο γιατί τα δικαστήρια εφαρμόζουν ακόμα τους νόμους του παράνομου καθεστώτος; Ιδού ένας νόμος της δικτατορίας: ΝΔ 802/70 «Περί ευθύνης των μελών της Κυβέρνησης» με αυτό τον νόμο οι δικαστές δίκασαν και καταδίκασαν δημοκρατικούς πολίτες। ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ Ο λαός ουδέποτε ανέτρεψε την χούντα, μετά την μεταπολίτευση υπήρξαν σοφιστείες ότι ψυχικώς ο λαός ήταν εναντίον της χούντας, αυτό όμως δεν έχει νομική βάση διότι το δίκαιο δεν το ενδιαφέρει παρά μόνο η εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου όχι οι σκέψεις. Το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως είχε κατατάξει τους αντιστασιακούς στις πιο κάτω κατηγορίες: Α) ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Β) ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΞΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ Γ) ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥΣ Δ) ΜΙΣΘΟΔΙΑΙΤΟΙ ΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ Ε) ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ ΣΤ) ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ