Υπάρχει πιο κλειστό επάγγελμα απο αυτό του βουλευτή;

Γράφει η

Κατερίνα Μάστορα

Αρχισαν τα αστραπόβροντα μετά την εκπε­φρασμένη πλέον διάθεση της κυβέρνησης να ανοίξει τα λεγόμενα κλειστά επαγγέλμα­τα. Δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, φαρμακοποιοί, αρ­τοποιοί, τεχνικά επαγγέλματα (αρχιτέκτονες, πολε­οδόμοι, συγκοινωνιολόγοι, πολιτικοί μηχανικοί, ηλεκτρονικοί μηχανικοί κ.λ.π.) αλλά και οι επαγγελ­ματίες σε ταξί, φορτηγά και υπεραστικά λεωφορεία στον χορό. Αν κρίνουμε από την πρώτη σύγκρουση με τους φορτηγατζήδες, έρχεται θερμός χειμώνας.

Το άκρως προκλητικό πάντως είναι πως αποφα­σίζουν να ανοίξουν τα λεγόμενα «κλειστά επαγγέλ­ματα» εκείνοι που ασκούν το πλέον... κλειστό επάγ­γελμα στη χώρα, αυτό του βουλευτή. Εκείνοι που αποτελούν μια ιδιότυπη φατρία και αποφασίζουν για τις τύχες όλων των υπολοίπων ζητούν τομές σε όλους τους άλλους κλάδους πλην του δικού τους.

Γιατί υπάρχει πιο κλειστό επάγγελμα από αυτό του βουλευτή; Εκεί που βασιλεύει η οικογενειοκρατία. Εκεί που η έδρα μεταφέρεται τρόπο τινά «κληρονομικώ δικαίω». Εκεί που ανακηρύσσονται εθνοσωτήρες τα παι­διά ή τα ανίψια των δεινοσαύρων της πολιτικής. Εκεί που αν δεν έχεις «διασυνδέσεις», δεν έχεις και μέλλον. Εκεί που αν δεν έχεις κολλήσει κομμα­τικά ένσημα δεν τολμάς να έχεις φιλοδο­ξίες. Εκεί που αν δεν έχεις κολλήσει αφί­σες για το κόμμα δεν έχεις περάσει τις εξετάσεις. Εκεί που αν δεν υπάρξεις συν­δικαλιστής με ταμπέλα δεν έχεις ελπίδες για βουλευτική καριέρα.

Οι ίδιοι οι βουλευτές έχουν περιχαρακώσει τόσο πολύ το... επάγγελ­μα τους ώστε να μην μπορεί να εισέλ­θει σε αυτό κανείς, αν δεν πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις. Οποιοσδήπο­τε άλλος απορρίπτεται αμέσως γιατί απλούστατα ως ικανός απειλεί τους ανί­κανους. Η λογική του ανοίγματος των κλει­στών επαγγελμάτων είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Μπορεί να ισχύ­σει κάτι τέτοιο στο όχι απλώς κλειστό, αλλά διπλοαμπαρωμένο, επάγγελμα του βουλευτή; Ασφαλώς και όχι... Εκεί οι περισσότερες θέσεις είναι καπαρωμένες. Εκεί έχεις πιθανότητες να συνεχί­σεις μόνο αν είσαι ανεπάγγελτος ή αδρανής. Τους δουλευταράδες τους κα­ταπίνει το σύστημα γιατί «χαλάνε την πιάτσα».

Για τους ανθρώπους που έχουν θη­τεύσει στην αγορά, που έχουν λιώσει τα παντελόνια τους στα θρανία, που έχουν εμπειρία διοίκησης, για αυτούς δηλαδή που μπορούν να προσφέρουν υπάρχουν δύο λύσεις: ή συμβιβάζονται με τη νοση­ρή κατάσταση του επαγγέλματος του βουλευτή προκειμένου να απολαμβά­νουν τα ευεργετήματα της θέσης ή τα βροντάνε μια ώρα αρχύτερα και επιστρέ­φουν εκεί που ανήκουν, δηλ. στην αγο­ρά εργασίας, η οποία μπορεί να είναι σκληρή, άδικη ορισμένες φορές, αλλά δεν είναι κλειστή.

Ο πολίτης λοιπόν βαρέθηκε αυτούς που εμφανίζονται ως οι ιεροεξεταστές των άλλων ειδικοτήτων να επιχειρούν την υποτιθέμενη κάθαρση σε όλους τους άλλους επαγγελματικούς χώρους πλην του δικού τους. Η πλέον ανειδίκευτη... ει­δικότητα είναι αυτή του βουλευτή και οι εκπρόσωποι' μας στο Κοινοβούλιο το απο­δεικνύουν συνεχώς.

Ρήμαξε αυτός ο τόπος επειδή ποτέ το επάγγελμα του βουλευτή δεν άνοι­ξε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια. Τα ίδια και τα ίδια ονόματα από τα βάθη της σύγ­χρονης ελλληνική ιστορίας μέχρι σήμε­ρα πρωταγωνιστούν στην κακοσκηνοθετημένη παράσταση που στήνεται στον υποτιθέμενο «ναό της Δημοκρατίας». Ο τόπος όμως έχει ανάγκη από νέα πρόσωπα. Βαρέθηκε τους καρεκλοκένταυρους δήθεν υπηρέτες του, που τον έχουν χαντακώσει πολλάκις. Απαίδευ­τοι, ανειδίκευτοι, ανεπάγγελτοι βουλευ­τές, με μοναδικό εφόδιο το επίθετο τους ή τη συγγενική σχέση με κάποιον εκλεγ­μένο. Ένα σύστημα που ντροπιάζει τον Έλληνα ο οποίος εφηύρε τη Δημοκρα­τία. Ένα σύστημα που εξευτελίζει κάθε έννοια αυτής.

Η πατρίδα διέρχεται ίσως την κρισιμό­τερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της. Η χρεοκοπία μας απειλεί παρά τα μαγει­ρέματα των εκάστοτε κυβερνώντων. Επομένως, είναι ανάγκη να βγουν μπρο­στά οι εκλεκτοί. Οι άξιοι. Κι από αυτούς ελάχιστοι βρίσκονται σήμερα στο Κοινο­βούλιο. Και δεν φτάνει που οι εθνοπατέρες έχουν μετατρέψει το επάγγελμα τους σε απολύτως κλειστό, αμείβονται και πλουσιοπάροχα για να μας γεμίζουν ΘΑ και να μας πουλάν φύκια και μετα­ξωτές κορδέλες. Δεν φτάνει επίσης που ασκούν το πιο κλειστό και καλοπληρω­μένο επάγγελμα, έχουν και τη συνήθεια να κάνουν και κοπάνες από τη Βουλή. Φιλότιμο μηδέν...

Το ελάττωμα του συστήματος σχετι­κά με το επάγγελμα του βουλευτή δεν είναι όμως μονάχα ότι αυτό είναι κλει­στό. Πιο κλειστά ακόμη και από το επάγ­γελμα του βουλευτή είναι τα μυαλά όσων το ασκούν. Τόσο κλειστά που έχουν καταδικάσει τη χώρα στη χειρότε­ρη δουλεία, οι μεν με τα μέτρα που ψη­φίζουν, και οι δε με την ανοχή και την ανικανότητα τους.

Κλείνοντας η στήλη επανέρχεται για πολλοστή φορά στην πάγια θέση της. Λιγότεροι βουλευτές. Ιδιαίτερα ευχάριστο πάντως είναι πως η θέση αυτή βρίσκει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές, καθώς μετά τον πρόεδρο της ΝΔ, ο οποίος ταυτίστηκε πλήρως πρόσφατα με την πρόταση μας, πριν από λίγες μέρες σε συνέντευξη του και ο υπουργός Υποδομών Δημ. Ρέππας συμφώνησε για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Ας ελπίσουμε πως θα ακολουθήσουν κι άλλοι... περισσότερο σταθεροί!!!!!!!