Ἐάν ὑπῆρχε,στούς ἐξουσιαστές «μας», ἴχνος Ἑλληνισμοῦ μέσα τους...

«Η Ελλάδα είναι μια χώρα λευκών, μπορεί να γίνει δύσκολη η ζωή κάποιου με το χρώμα του δικού μου δέρματος. Πηγαίνεις σε πολλές γειτονιές και αντιμετωπίζεις αρκετή αρνητικότητα, ρατσισμό»

Ποτέ,μά ποτέ αὐτό τό κράτος,στά 200 περίπου,χρόνια ἀπό τῆς συστάσεώς του μετά τήν ὀθωμανοκρατία,δέν λειτούργησε ὡς Ἑλληνικό. Ὡς ὀτιδήποτε ἄλλο,μπορεῖ,ὡς Ἑλληνικό ὅμως ΠΟΤΕ ! 

Οἱ περιπτώσεις πού ἀποδεικνύουν αὐτό,πάμπολλες καί τόσο κουραστικά,θά ἔλεγα,ἀναφερόμεθα σ᾿αὐτές χρόνια τώρα. Ὅμως κάθε φορά πού συμβαίνει μία τέτοια συμπεριφορά,δέν μπορεῖς παρά ν᾿ἀναρωτιέσαι ἄν ζῇς  σ᾿ὅποιο ἄλλο κράτος παρά τό ἑλληνικό ! 

Πάρ' τα... ... ... «μπατριώτη» μου: 6,5 εκατομμύρια ευρώ, προερχόμενα από τον ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ, για ταινία γύρω από τον βίο και την πολιτεία τού ΖΑΜΠΛΟΥΤΟΥ, πλέον, μπασκετμπολίστα τού NBA, Αντετοκούνμπο !!! Εντάξει;

Ποιός εἶναι ὁ κύριος; Μήπως ἕνας Ἕλλην φιλόσοφος; Μήπως ἕνας Ἕλλην Ἐπιστήμων πού ἔχει προσφέρη στήν ἀνθρωπότητα; Μήπως μία Ἑλληνική Διάνοια πού ἔχη διακριθῆ σέ παγκόσμιο ἐπίπεδον; Μήπως ἕνας Ἕλλην ἀθλητής τοῦ κλασσικοῦ ἀθλητισμοῦ πού ἔλαβε τό ὕψιστον βραβεῖον στόν τομέα του,τό χρυσό μετάλλιο τῶν Ὁλυμπιακῶν Ἀγώνων ; 

Ὄχι ! Ἕνας μπασκεμπολίστας. Ναί,ἕνας μπασκετμπολίστας ὁ ὁποῖος μάλιστα δέν εἶναι οὐδέ κἄν Ἕλλην.Ὁ υἱός μίας μετανάστριας ἐξ Ἀφρικῆς καί μάλιστα παρανόμου,ὅπως ὁ ἴδιος ἔχει ἀποκαλύψη,πού ἔτυχε νά γεννηθῇ στήν χώρα ὅπου παρανόμως εἰσῆλθε ἡ οἰκογένειά του. Ἕνας ἀφρικανός πού ὅπως πολλοί ὁμόφυλοί του,διακρίθηκε στό παιχνίδι ( ὄχι ἄθλημα ) τοῦ μπάσκετ. 

Καί; 

Τί μπορεῖ νά σημαίνῃ αὐτό; Ὅτι πρέπει νά τόν κάνουμε,ἴσως καί εἰκόνισμα; Γιατί; Ποῦ,ἔχει ὡφελήση τήν Ἑλλάδα,ὁ ἐν λόγῳ; Τί ἔχει προσφέρη στήν δανική πατρίδα του; Χμμ...

«Η Ελλάδα είναι μια χώρα λευκών, μπορεί να γίνει δύσκολη η ζωή κάποιου με το χρώμα του δικού μου δέρματος. Πηγαίνεις σε πολλές γειτονιές και αντιμετωπίζεις αρκετή αρνητικότητα, ρατσισμό»

Ναί,ἴσως αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού κάνει «ἐκλεκτό»,τόν Ἀντετοκούνμπο καί τόν κάθε ἕναν ὅπως αὐτόν.Τόν κάθε ἀχάριστο ἀλλόφυλο πού χαίρει ὅλων τῶν τιμῶν καί διακρίσεων ἀπό μία χώρα τήν ὁποία ὄχι ἁπλῶς δέν σέβεται,ἀλλά τήν ἀμαυρώνει στήν πρώτη εὐκαιρία. 

Καί ἴσως ὅλοι αὐτοί,οἱ ἐν Ἑλλάδι ἐξουσιαστές,πάσης μορφῆς,ἐπιδιώκουν μέσῳ αὐτῶν ν᾿ἀποδεικνύουν τόν ἀνθελληνισμό τους γιά νά διατηροῦνται στίς θεσοῦλες τους. Ἀχρεῖοι...

Γιάννα Ἀγγελοπούλου: "Ελλάδα είναι και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Κάχι Καχιασβίλι και ο Ζαχαρίας Ιμάμ" (ἀπό ἐδῶ)

Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος : «...θά μᾶς κάνουν ὑπερήφανους ὅταν φέρουν ἔπαθλα καί πρωτειές ὅπως ὁ Ἀντετοκούμπο...»(ἀπό ἐδῶ)

Ἐάν λοιπόν,ὑπῆρχε,στούς ἐξουσιαστές «μας»,ἴχνος Ἑλληνισμοῦ μέσα τους,θά εἶχαν φροντίση νά προβάλλουν τούς πραγματικῶς Μεγάλους Ἕλληνες πού ἔχουν προσφέρη,τά ΠΑΝΤΑ,ὄχι μόνον στήν Ἑλλάδα,ἀλλά σ᾿ὁλόκληρο τόν πλανήτη ! 

Ἀλλά...

Ὅλα ἔχουν τόν λόγο τους...

 

Στην Αλεξανδράπολη - την πόλη των ορφανών - στο μεγαλύτερο ορφανοτροφείο που υπήρχε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, περίπου 20.000 ορφανά από την Αρμενία,βρίσκονταν υπό τη φροντίδα του  Αμερικανικου ιδρύματος Εγγύς Ανατολής.«Σώζοντας τις ζωές αυτών των παιδιών, αναλαμβάνουμε πραγματικά την ευθύνη να τους εκπαιδεύσουμε ως πολίτες και να τους φτάσουμε στο επίπεδο της αυτονομίας. Το θεωρώ αυτό ως ένα από τα πιο σημαντικά στάδια της δουλειάς μας. » JD Sherman,Πρόεδρος της γυναικείας λέσχης ενότητας “International Golden Rule Sunday”(φωτό  ἀπό ἐδῶ)

Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων,ἀπό τόν Μπάϊντεν,μία ἀναγνώρισιν πού ἔχει ἤδη συμβῆ στίς ΗΠΑ,ἀπό τό 2019,τόσο ἀπό τήν βουλή τῶν Ἀντιπροσώπων ὅσο καί ἀπό τήν Γερουσία, ἄς ᾿δοῦμε κάποιους συσχετισμούς μέ διάφορα στοιχεῖα ...γενικῶς,ἐπεί δή ὅλα ὅσα συμβαίνουν,πάντα,ἔχουν τόν λόγον τους...

Σύμφωνα με την ιστορία του Hayk (η ιστορία του αφηγείται στην Ιστορία της Αρμενίας που αποδίδεται στον Αρμένιο ιστορικό Μωυσή Χορενατσί (ή Movses Khorenatsi), του θρυλικού ιδρυτή της Αρμενίας, γύρω στο 2107 π.Χ. ο Hayk πολέμησε εναντίον του Belus , του Βαβυλωνιακού Θεού του Πολέμου, στο Çavuştepe κατά μήκος του ποταμού Ένγκιλ για να ιδρύσει το πρώτο Αρμενικό κράτος. Ιστορικά, αυτό το γεγονός συμπίπτει με την καταστροφή του Akkad από τη γουτατική δυναστεία των Σουμερίων το 2115 π.Χ., μια εποχή που ο Hayk μπορεί να είχε φύγει με τα "περισσότερα από 300 μέλη του νοικοκυριού του", όπως αναφέρεται στον μύθο, και επίσης κατά τη διάρκεια την αρχή του γεγονότος ότι μια  Σκοτεινή Εποχή συνέβαινε στην Μεσοποταμία λόγω της πτώσης της Ακαδικής Αυτοκρατορίας το 2154 π.Χ. που μπορεί να έχει λειτουργήσει ως σκηνικό για τα γεγονότα του θρύλου που τον έκανε να εγκαταλείψει τη Μεσοποταμία ...(ἐδῶ)

Ο Σαργών (2371-2330 π.Χ) ιδρυτής της Ακκαδικής δυναστείας, αφού υποτάσσει το βασιλέα της Ουρούκ, επεκτείνει την κυριαρχία του σε ολόκληρη την Κάτω Μεσοποταμία μέχρι το Ντιλμούν και το Ελάμ, επιβάλλοντας τη γλώσσα τους και δημιουργώντας το σουμερο-ακκαδικό πολιτισμό...Ονομάζεται «βασιλέας των τεσσάρων περιοχών του κόσμου», γιατί η αυτοκρατορία του εκτείνεται από τη Μεσόγειο και την Παλαιστίνη μέχρι τον Περσικό Κόλπο και το σημερινό Ιράν..Το εμπόριο είχε ανθίσει, καθώς πολλά αγαθά μετακινούνταν από όλες τις περιοχές όπως ασήμι από την Ανατολία, λάπις λάζουλι από το Αφγανιστάν, κέδροι από το Λίβανο και χαλκός από το Ομάν.(ἐδῶ,ἀλλά περᾶστε ὁπωσδήποτε κι᾿ἀπό ἐδῶ) 

Διαβάζουμε ἀπό σελίδα Ἀρμενίων : 

Η ευρύτερη περιοχή της Αρμενίας είχε γνωρίσει τουλάχιστον τρεις μεταναστεύσεις Εβραίων τους τελευταίους τρεις αιώνες.... η Αρμενία θεωρείτο ανέκαθεν παράδεισος για τους Εβραίους, σε μια χώρα όπου ο αντισημιτισμός ήταν, είναι και παραμένει ανύπαρκτος.

ἑβραῖος καί ἀρμένιος τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας(ἐδῶ)

Ονόματα όπως, του σκακιστή Λεβόν Α(χα)ρονιάν, του αρσιβαρίστα Ισραέλ Μιλιτοσιάν, του αρχιτέκτονα Ραφαέλ Ισραελιάν (σχεδίασε το μνημείο που είναι αφιερωμένο στη νίκη των Αρμενίων επί των τουρκικών στρατευμάτων στο Σαρνταραμπάντ το 1918) ή μικρά ονόματα όπως Μοβσές (Μωυσής), Αχαρόν (Ααρών), Σαχάκ (Ισαάκ), Απραχάμ (Αβραάμ), Σαμβέλ (Σαμουήλ), Καπριέλ (Γαβριήλ), Τοβμάς (Θωμάς), Ματεός (Ματθαίος) κ.λπ., είναι συνηθισμένα στην Αρμενία και μαρτυρούν τις στενές αρμενο-εβραϊκές σχέσεις που χάνονται στα βάθη των αιώνων.

...Πρόσφατα, σε μια ανοιχτή επιστολή της προς τους απανταχού Εβραίους, η πρόεδρος της μικρής εβραϊκής κοινότητας της Αρμενίας Ρίμα Φέλερ-Βαρζαμπετιάν ανέφερε ότι «...έγιναν στοχευμένες προσπάθειες για να ρίξουν σκιά στις αρμενο-εβραϊκές σχέσεις... Οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν. Η ιστορία των δύο πανάρχαιων λαών Αρμενίων και Εβραίων είναι γεμάτη από ομοιότητες και αμοιβαίες επαφές που κανείς, όσο κι αν προσπαθήσει, δεν μπορεί να διαταράξει ... Είναι δυνατόν η αποκατάσταση ενός μεσαιωνικού εβραϊκού νεκροταφείου σε μια αρμενική επαρχία με έξοδα της κυβέρνησης να θεωρείται έκφραση αντισημιτικής πολιτικής; Οι Αρμένιοι πάντα αντιμετώπιζαν τους Εβραίους και το κράτος του Ισραήλ με θαυμασμό ... δεν είναι δυνατόν κανείς να φανταστεί ότι μπορεί να γίνουν αντισημιτικές ή αντι-ισραηλινές διαδηλώσεις στην Αρμενία όπως αυτές που έλαβαν χώρα σε διάφορες πόλεις του Αζερμπαϊτζάν πριν από μερικά χρόνια ...» 

...ο Πρόεδρος της Αρμενίας Σερζ Σαρκισιάν επανέλαβε στις 27 Ιανουαρίου 2015, τη δέσμευσή του να τιμήσει την επέτειο μνήμης του τραγικού γεγονότος του ολοκαυτώματος και υπενθύμισε την παρόμοια μοίρα Εβραίων και Αρμενίων: «Η γενοκτονία που διαπράχθηκε εναντίον των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μια από τις πιο τραγικές σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η 27η Ιανουαρίου συμβολίζει την απελευθέρωση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς ... Φέτος στην επέτειο μνήμης για τα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων, εμείς περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο συμμεριζόμαστε τον πόνο του εβραϊκού λαού»...  ( armenika.gr)

Ὁ πρώην ἐθνικός δ/ντής τῆς ADL,Ἀβραάμ Φόξμαν,ἀρνητής τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων,βραβεύει τό 2005,τόν Ἐρντογάν.Τό 2013,πιασμένος χεράκι-χεράκι μέ τόν ἀντιπρόεδρο τότε τῆς κυβερνήσεως Ὀμπάμα,Μπάϊντεν ἑορτάζουν τά 100 χρόνια τῆς ADL.( φωτό ἀπό ἐδῶ κι᾿ἐδῶ)

Το 2007, ο Abraham Foxman δέχθηκε κριτική για τη στάση του σχετικά με τη γενοκτονία των Αρμενίων . Το ADL την είχε περιγράψει προηγουμένως ως «σφαγή» και «φρικαλεότητα», αλλά όχι ως «γενοκτονία».  Ο Foxman είχε προηγουμένως αντιταχθεί σε εκκλήσεις προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ να την αναγνωρίσει ως «γενοκτονία». Στις αρχές Αυγούστου 2007, τα παράπονα σχετικά με την άρνηση της ADL να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων οδήγησαν στην ομόφωνη απόφαση Watertown της Μασαχουσέτης να τερματίσει τη συμμετοχή της στην εκστρατεία ADL "No Place for Hate". (Το Watertown είναι γνωστό για τον αρμενικό πληθυσμό του.) Τους επόμενους μήνες, ορισμένες επιτροπές για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες κοινότητες της Μασαχουσέτης αποφάσισαν να ακολουθήσουν την πρωτοβουλία της Watertown και να αποσυρθούν από το πρόγραμμα κατά των διακρίσεων No Place for Hate της ADL 

...Σε ένα δελτίο ειδήσεων στις 21 Αυγούστου 2007, η ADL άλλαξε τη θέση της και αναγνώρισε τη γενοκτονία, αλλά διατήρησε την αντίθεσή της στα ψηφίσματα του Κογκρέσου με στόχο την αναγνώρισή της...Στις 13 Μαΐου 2016, ο Jonathan Greenblatt , τότε Διευθύνων Σύμβουλος της ADL και Εθνικός Διευθυντής για λιγότερο από ένα χρόνο, δημοσίευσε μια ανάρτηση ιστολογίου στην οποία έγραψε "Αυτό που συνέβη στον Αρμενικό λαό ήταν αναμφισβήτητα γενοκτονία" και προέτρεψε τις ΗΠΑ να λάβουν θέση αναγνωρίζοντας την Αρμενική γενοκτονία.  Στα τέλη του 2019, η ADL ενέκρινε δημοσίως και άσκησε πιέσεις για ένα ιστορικό ψήφισμα του Κογκρέσου για τον εορτασμό της γενοκτονίας των Αρμενίων, το οποίο ψήφισε η Βουλή των Αντιπροσώπων με διμερή υποστήριξη. Η Γερουσία των ΗΠΑ ενέκρινε ένα παρόμοιο ψήφισμα, το οποίο υποστηρίχθηκε επίσης από την ADL...

...για το 2019, η ADL ανέφερε συνολικά έσοδα 92 εκατομμυρίων δολαρίων, η συντριπτική πλειοψηφία από συνεισφορές και επιχορηγήσεις.Τα συνολικά λειτουργικά έσοδα αναφέρονται σε 80,9 εκατομμύρια $...( ἐδῶ)

Αὐτό τό θυμᾶστε; 

ο γιος του Αντρανίκ Κοτσαριάν-υπουργού Αμύνης της Αρμενίας, ο οποίος ευρισκόμενος στην Γεωργία διαδηλώνει κατά της Ρωσίας και του Πούτιν ! (ἀπό : Τί βρωμερά παιχνίδια παίζονται στίς πλάτες τῶν λαῶν; )

Καί βεβαίως μήν ξεχνᾶται καί αὐτόν : 

«Ἡ προσπάθεια τῆς Ἀρμενίας νά παρουσιάσῃ τήν αὐτόνομη περιοχή τοῦ Ναχιτσεβάν ὡς ἀπειλή γιά τήν ἐδαφική της ἀκεραιότητα,ἀπορρέει ἀπό τίς προσπάθειες τῆς ἡγεσίας τῆς χώρας νά ἀποχωρήσῃ ἀπό τήν συμφωνία τῆς 10ης Νοεμβρίου 2019»,δήλωσε ὁ πρώην πρέσβης τῶν ΗΠΑ στό Ἀζερμπαϊτζάν καί πρώην συμπρόεδρος τῆς ὀμάδος ΟΑΣΕ Μίνσκ,Μάθιου Βρύζα. ( δήλωσιν πρό 18 ὡρῶν,ἐδῶ)

Τί ὑπονοεῖ ὁ Βρύζα; 

Ἕνας ἀκόμη ἐπιλεγμένος,ἐκλεκτός τοῦ Ὀμπάμα,ὁ παντρεμένος μέ τουρκάλα εἰδικό ἐπί τῶν σχέσεων ΗΠΑ-Τουρκίας, πού λέγαμε : ΕΔΩ

Καί τέλος,μιά καί συζητοῦνται πολλά γιά τά ἀποτελέσματα τῆς ἀναγνωρίσεως ἀπό τόν Μπάϊντεν,τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων μπορεῖ νά εἶναι οἱ ἀπαιτήσεις ἀποζημιώσεων τύπου ἑβραϊκῶν ἀποζημιώσεων ἀπό τό ὁλοκαύτωμα. Θυμᾶστε τί γράφαμε σχετικῶς προχθές,ἐδῶ ; 

Ὡς ἐπιστέγασμα ν᾿ἀναφέρουμε πώς,ἡ πρόεδρος τῆς ἑβραϊκῆς κοινότητος στήν Ἀρμενία,Ρίμα Φέλερ-Βαρζαμπετιάν,τήν ὁποία εἴδαμε πιό πάνω νά ὑπερασπίζεται μέ τέτοιο πάθος τήν ἑβραιο-ἀρμενική σχέσιν,εἶναι μέλος τοῦ Ἑβραϊκοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου ( ἐδῶ κι᾿ ἐδῶ)

Τώρα ἄν θέλετε καί κάποια σχέσιν πάρα πάνω,σχετικῶς μ᾿αὐτή τήν ἀναγνώρισιν,βᾶλτε στό πάζλ καί τό κομμάτι μέ τίς τεταμένες σχέσεις Ῥωσσίας-Οὐκρανίας  καί ψᾶξτε νά τήν βρεῖτε στό θέμα Χαζαρία..

27 Απριλίου 1864. O θάνατος του Μακρυγιάννη

ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΟΣΟ ΠΟΤΕ…

“Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία..

διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον.

Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα.

Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους…

Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.

Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν.

Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας 

να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας…”

~ Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης

 

Ο Γιάννης Μακρυγιάννης υπήρξε ένας από τους σημαίνοντες αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης. Η περίοπτη θέση που κατέχει ως τις μέρες στην συλλογική μνήμη, οφείλεται πρωτίστως στα «Απομνημονεύματά» του, που εξέδωσε το 1907 ο ιστοριοδίφης και συγγραφέας Γιάννης Βλαχογιάννης και τα οποία ύμνησαν οι λογοτέχνες της λεγόμενης «γενιάς του 30», ως ένα από τα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας και τον Μακρυγιάννη ως τον πιο «σημαντικό πεζογράφο της νέας ελληνικής λογοτεχνίας».

Ο Ιωάννης Τριαντάφυλλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1797 στα κακοτράχαλα βουνά της Δωρίδας, στο χωριό Αβορίτη, τρεις ώρες δρόμο από το Λιδωρίκι. Το «Μακρυγιάννης» είναι παρατσούκλι και τού δόθηκε από τους συγχωριανούς του, για το ψηλό του ανάστημα. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του Δημήτριο Τριαντάφυλλο, που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τους Τούρκους στην Λιβαδειά.

Το 1820 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και λίγες μέρες μετά την έναρξη της Επανάστασης συνελήφθη από τους Τούρκους στην Άρτα. Γρήγορα όμως δραπέτευσε και εντάχθηκε στο σώμα του οπλαρχηγού Γώγου Μπακόλα. Πήρε μέρος στις μάχες του Σταυρού (4 Αυγούστου 1821) και στην πολιορκία της Άρτας (12 Νοεμβρίου – 4 Δεκεμβρίου 1821).

Στα τέλη του 1821 αρρώστησε σοβαρά και επανήλθε στην αγωνιστική δράση με την εκπόρθηση του Πατρατζικίου (σημερινής Υπάτης), στις 2 Απριλίου 1822, επικεφαλής μικρού στρατιωτικού σώματος από συντοπίτες του. Στις 4 Ιουλίου 1822, πολέμησε στην Μάχη του Πέτα, όπου τραυματίστηκε ελαφρά στο πόδι. Την 1η Ιανουαρίου 1823, ο Μακρυγιάννης διορίστηκε «Επιστάτης της Δημοσίας Τάξεως» στην απελευθερωμένη Αθήνα.

Το καλοκαίρι του 1823 συμπολέμησε με τον Νικηταρά στις μάχες της Βελίτσας και της Πέτρας και τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου βρέθηκε στην Πελοπόννησο με τους Ρουμελιώτες και πολέμησε στο πλευρό της κυβέρνησης του Γεωργίου Κουντουριώτη, κατά την διάρκεια των εμφυλίων συρράξεων. Για την δράση του αυτή, μέσα στο 1824 προήχθη διαδοχικά σε χιλίαρχο, αντιστράτηγο και στρατηγό.

Με την απόβαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο (24 Φεβρουαρίου 1825), ο Μακρυγιάννης διορίστηκε πολιτάρχης της Αρκαδιάς (σημερινής Κυπαρισσίας) και συνεισέφερε στην άμυνα του Νεοκάστρου της Πύλου. Μετά την κατάληψή του από τον Ιμπραήμ (6 Μαΐου 1825), έσπευσε στους Μύλους, όπου οργάνωσε την άμυνα της περιοχής. Στις μάχες που επακολούθησαν (13-14 Ιουνίου 1825), ο Ιμπραήμ παρά την αριθμητική του υπεροχή δεν κατόρθωσε να κάμψει την αντίσταση των Ελλήνων και υποχώρησε άπρακτος. Στην μάχη αυτή τραυματίστηκε ο Μακρυγιάννης και διακομίστηκε στο Ναύπλιο.

Μετά την αποθεραπεία του, μετέβη στην Αθήνα και συμμετείχε στην οργάνωση της άμυνας της πόλης και της Ακρόπολης. Μέσα στο 1825, νυμφεύτηκε την Αικατερίνη Σκουζέ, κόρη του Αθηναίου μεγαλοκτηματία Γεωργαντά Σκουζέ, με την οποία απέκτησε 12 παιδιά

Μετά τον θάνατο του Γιάννη Γκούρα (30 Σεπτεμβρίου 1826), ο Μακρυγιάννης ανέλαβε την ευθύνη των επιχειρήσεων για την υπεράσπιση της Ακρόπολης από τις δυνάμεις του Κιουταχή, που τήν πολιορκούσαν. Στις μάχες της Ακρόπολης τραυματίστηκε σοβαρά τρεις φορές στο κεφάλι και το λαιμό. Εν τούτοις ανένηψε και έλαβε μέρος στις Μάχες της Καστέλλας (30 Ιανουαρίου 1827) και του Αναλάτου (24 Απριλίου 1827).
Μετά την απελευθέρωση ο Μακρυγιάννης τοποθετήθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια, Γενικός Αρχηγός της Εκτελεστικής Δυνάμεως της Πελοποννήσου. Κατά την περίοδο αυτή και συγκεκριμένα στις 26 Φεβρουαρίου 1829 άρχισε να γράφει τα «Απομνημονεύματα» του «για να μην τρέχω εις τους καφενέδες και σε άλλα τοιούτα που δεν τα συνηθώ». Αν και εντελώς αγράμματος, μας κληροδότησε ένα έργο μεγάλης πνοής και αυθεντικότητας, το οποίο ο Κωστής Παλαμάς χαρακτήρισε «ασύγκριτο στο είδος του, αριστούργημα του αγράμματου, μα γερού και αυτόνομου μυαλού», ενώ ο Γιώργος Σεφέρης τόν αναδεικνύει ως έναν από τους κορυφαίους νεοέλληνες πεζογράφους.

Στην συνέχεια ήρθε σε ρήξη με τον Καποδίστρια και μετά την δολοφονία του συντάχθηκε με τους λεγόμενους «Συνταγματικούς» εναντίον των αδελφών του Βιάρου και Αυγουστίνου Καποδίστρια. Χαιρέτησε την άφιξη του Όθωνα, αλλά γρήγορα ήλθε σε σύγκρουση με τόσο με την Αντιβασιλεία όσο και με τον ίδιο τον βασιλιά.

Από το 1833 ο Μακρυγιάννης εκλεγόταν δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων και τον Ιανουάριο του 1837 ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου εισηγήθηκε στο σώμα την έκδοση ψηφίσματος για την παραχώρηση Συντάγματος από τον Όθωνα. Για την ενέργειά του αυτή παύθηκε και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό με διαταγή του Άρμανσμπεργκ.

Έξι χρόνια αργότερα συμμετείχε ενεργά στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που ανάγκασε τον Όθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα στους υπηκόους του. Στην εθνοσυνέλευση που συγκλήθηκε για αυτό το σκοπό στις 8 Νοεμβρίου είχε ενεργό ρόλο σχηματίζοντας ομάδα 63 βουλευτών (πληρεξουσίων).

Στις 13 Απριλίου 1852 κατηγορήθηκε ότι σχεδίαζε να δολοφονήσει τον Όθωνα και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Τον Μάρτιο του 1853 δικάσθηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά και τον Σεπτέμβριο του 1854 του δόθηκε χάρη και αποφυλακίστηκε.

Ο Γιάννης Μακρυγιάννης πέθανε στις 27 Απριλίου 1864, σε ηλικία 67 ετών.

 

ΤΟΜΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΛΑΣΥΝ