Ολόκληρο το σύμπλεγμα τής Μεγίστης (Καστελλόριζο - Ρω - Στρογγύλη) κινδυνεύει και τα πορνοκ@ν@λ@ μάς έχουν «φλομώση» στα τούρκικα...

1. 

Εδώ και δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, 55 (πενήντα πέντε) διαφορετικά τουρκικά 'σήριαλς' (!) έχουν βάλει την Τουρκική γλώσσα σε ΚΑΘΕ σχεδόν ελληνικό σπίτι, με αμέτρητες ώρες προβολών (...) σε ώρες μεγάλης ακροαματικότητος, μαζί με ιδανικές εικόνες μιας φανταστικής, "ευρωπαϊκής" Τουρκίας που μοιάζει με αληθινό παράδεισο...

Η θεματολογία των τηλεοπτικών αυτών παραγωγών που έχουν εξαιρετική τεχνική αρτιότητα, ποικίλει από έντονα προπαγανδιστικά, όπως η «ωραιοποίηση» του αιματοβαμμένου κατακτητή-Σουλτάνου Σουλειμάν και πολλές άλλες που δεν μπορούσαν να προβληθούν στην Ελλάδα, αλλά διανέμονται παντού με έντονα ανθελληνικό περιεχόμενο, μέχρι απλές ιστορίες καθημερινότητας, όπως μια γλυκύτατη μικρούλα που ψάχνει την μητέρα ή τον πατέρα της, ο πλούσιος / πλούσια που ερωτεύεται φτωχή / φτωχό και αντίστροφα, ο πάμπλουτος επιχειρηματίας που εκπροσωπεί την κοσμοπολίτικη Τουρκία με υπερπολυτελή σπίτια που απαραίτητα έχουν τεράστιες πισίνες και χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων πολυτελείας, ο ευσυνείδητος γιατρός που φροντίζει τους ασθενείς του σε ένα υπερπολυτελές νοσοκομείο το οποίο υποτίθεται ότι είναι ένα από τα συνηθισμένα κ.ο.κ.ε.

Όλα αυτά βασίζονται σε ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα πολιτισμικού εκτουρκισμού διαφόρων χωρών και περιοχών-στόχων με την άρτια και καλαίσθητη παρουσίαση όχι βέβαια κάποιων αντιπροσωπευτικών αλλά κάποιων «εικονικών προτύπων» που ήθελαν να εξάγουν οι τούρκοι ισλαμιστές σαν «πολιτιστική επιρροή», με την ταυτόχρονη εικονική προβολή ολόκληρης της Τουρκίας σαν ένα μαγικό τουριστικό προορισμό, ιδανικό τόπο επενδύσεων, μιας Τουρκίας που θα εμφανίζεται σαν μια καθιερωμένη οικονομική και πολιτική «υπερδύναμη».

Το όχημα για την λειτουργία του προγράμματος πολιτισμικού εκτουρκισμού ή «πολιτιστικής επιρροής», θα ήταν οι γενναία επιδοτούμενες τουρκικές τηλεοπτικές σειρές που θα εξάγονταν σε όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες με «πολύ ανταγωνιστικές τιμές» – σχεδόν τζάμπα!

Πράγματι, ο ιδιωτικός τομέας της Τουρκίας δραστηριοποιήθηκε αμέσως από το έτος 2004 που άρχισε να εφαρμόζεται το πρόγραμμα αυτό από τους ισλαμιστές του Ρ. Τ. Ερντογάν, παίρνοντας πλούσιες επιδοτήσεις κάτω όμως ένα απαράβατο όρο και αρκετές άλλες προϋποθέσεις:

Ο απαράβατος όρος είναι ότι η σειρά θα προβάλλεται στην τουρκική γλώσσα και ποτέ μεταγλωττισμένη. 

Οι άλλες προϋποθέσεις επιβάλλουν στην επιδοτούμενη σειρά να εμφανίζει τον οικογενειακό θεσμό περίπου σαν κάτι ιερό, θα πρέπει να μην δείχνει κατανάλωση αλκοολούχων ποτών, οι πρωταγωνιστές δεν θα πρέπει να καπνίζουν τσιγάρα, ή πούρα, ούτε να απατούν την γυναίκα τους, η τουρκική σημαία θα πρέπει να εμφανίζεται, όπου επιτρέπει το σενάριο και οπωσδήποτε σε εξωτερικούς χώρους, οι πρωταγωνιστές – υπόδειγμα θα απορρίπτουν υπερήφανα χρήματα που τους προσφέρονται χωρίς να τα δικαιούνται κ.ο.κ.ε. 

Με άλλα λόγια, κάθε επιδοτούμενη σειρά θα έπρεπε να εγκριθεί από τους τούρκους ισλαμιστές ώστε να περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία του επιδιωκόμενου πολιτισμικού εκτουρκισμού, άσχετα αν όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την σκληρή τουρκική πραγματικότητα!

Οι επιδοτούμενες σειρές δεν παρουσιάζουν την τουρκική κοινωνία όπως πραγματικά είναι, αλλά όπως θα μπορούσαν να κάνουν τους ξένους τηλεθεατές να αναφωνήσουν «πόσο ωραία είναι η τουρκική κοινωνία, πόσο ήθος έχει, πόσο σέβεται την οικογένεια, πόσο μεγάλη και ισχυρή είναι η Τουρκία, πόσο ωραία χώρα είναι»!

Το σχέδιο αυτό των τούρκων ισλαμιστών σημείωσε εξαιρετική επιτυχία: 

Οι τουρκικές τηλεοπτικές σειρές κατέκλυσαν όχι μόνο τις άμεσες περιοχές – στόχους (Βαλκάνια, Καύκασος, Μέση Ανατολή, Αραβικές χώρες) αλλά ταξίδεψαν σε 75 χώρες του κόσμου, μεταφέροντας μια πλασματική εικόνα της σύγχρονης Τουρκίας, σύμφωνα με τα εικονικά πρότυπα που ήθελαν να «πουλήσουν» οι ισλαμιστές σε όλο τον κόσμο!

Πουθενά δεν εμφανίζονται σε επιδοτούμενες σειρές οι συνεχείς διώξεις, οι φυλακίσεις και οι δολοφονίες Κούρδων, η φίμωση ή φυλάκιση δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, δικαστικών, στρατιωτικών, δημοσίων υπαλλήλων, πουθενά δεν υπάρχει ούτε υποψία αναφοράς στο Βαθύ Κράτος που κυβερνάει χέρι-χέρι με τους ισλαμιστές και τους γκρίζους λύκους, ούτε λέξη για την ανελευθερία, την καταπίεση και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τα οποία υποφέρουν εκατομμύρια Τούρκοι, πουθενά υπόνοια της περιφρόνησης 184 αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!

Αν τύχει και «ξεφύγει» καμιά τολμηρή ανεξάρτητη παραγωγή που δεν είναι μέσα στα προκαθορισμένα καλούπια, όπως η ταινία του Αλί Αβτζί «Ξύπνημα», τότε το τίμημα είναι χειροπέδες και φυλάκιση με φανταστικές κατηγορίες.

Στην Ελλάδα οι τηλεοπτικοί σταθμοί από το 2005 άρχισαν να πλημμυρίζουν τους δέκτες μας με επιδοτούμενες τουρκοσειρές, με την πρώτη αντίδραση να καταγράφεται το έτος 2012 από τον Γιώργο Καραμπελιά που κατήγγειλε την «πολιτισμική τουρκοποίηση» (περιοδικό Άρδην / Ρήξη, Τεύχος 87 / 1-9-2012).

Τον επόμενο χρόνο (2013) το Βρετανικό περιοδικό Time αποκάλυψε πως οι τουρκικές σειρές «αποτελούν το κρυφό όπλο του Ερντογάν!»

Από τις 55 τουρκικές σειρές που προβλήθηκαν στην Ελλάδα, οι 18 προβλήθηκαν στον ΑΝΤ1, 17 στο παλιό ΜΕGA μέχρι το 2018, 7 στον ALPHA, 7 στο STAR, 5 στον SKAI και 1 στο EPSILON.

26 από τις 55 τουρκικές σειρές, είτε επειδή ήταν πάρα πολύ μεγάλες σε αριθμό επεισοδίων και ώρες μετάδοσης, είτε επειδή το διαφημιστικό «ενδιαφέρον» δεν ήταν αξιόλογο, διακόπηκαν χωρίς να ολοκληρωθούν.

Τέλος, την τελευταία δεκαπενταετία έγιναν προσπάθειες να προβληθούν στην Τουρκία κάποιες φροντισμένες Ελληνικές τηλεοπτικές παραγωγές, μεταγλωττισμένες στην τουρκική γλώσσα («Νησί», «Μυστικά της Εδέμ») που δεν είχαν όμως ουσιαστική απήχηση στον καλομαθημένο ωκεανό της τουρκικής αγοράς.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κανονικός ισλαμοφασίστας κατά τον Τούρκο καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, πρώην διευθυντή του ΟΗΕ στη Σλοβενία, δημοσιογράφο και συγγραφέα Τζενγκίζ Ακτάρ (συνέντευξη στον Δημοσθένη Γκαβέα, 10/12/2019), κατάφερε να κρύβει για πολλά χρόνια «κάτω από χαλί», μέσα από τις επιδοτούμενες τουρκοσειρές, το αποτρόπαιο και εξαιρετικά επικίνδυνο για την ειρήνη πρόσωπο του τουρκικού, νέο-οθωμανικού επεκτατισμού, προβάλλοντας μια πολυδάπανη, ψεύτικη εικόνα της τουρκικής ιστορίας και της τουρκικής κοινωνίας. 

Αλήθεια ποιος θα μπορούσε να του αρνηθεί το μεγάλο ταλέντο που έχει στην γκεμπελική παραπληροφόρηση και στην προπαγάνδα;

Εμείς όμως; Την ώρα που η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται απέναντι στην Ελλάδα με τις πιο ύπουλες μορφές υβριδικού πολέμου, την ώρα που μια εξτρεμιστική Τουρκία εξευτελίζει καθημερινά κάθε έννοια θαλασσίων και εναέριων συνόρων της χώρας μας, την ώρα που όλοι σχεδόν οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του τουρκικού καθεστώτος επιδίδονται σε ένα ασταμάτητο λεκτικό bullying εναντίον μας με διάφορες ανόητες προφάσεις, την ώρα που γνωστοί Τούρκοι «καλλιτέχνες» δημιουργούν άσματα με ευχές να «σταλεί» ο κορονοϊός στην Ελλάδα, την ώρα που ο νέο – οθωμανικός επεκτατισμός εισβάλλει σαν σύγχρονος πειρατής στην Κυπριακή ΑΟΖ, στην Συρία και στην Λιβύη, εμείς συνεχίζουμε να παρακολουθούμε απαθείς στους δέκτες της τηλεόρασης μας τον πνευματικό ευνουχισμό της ελληνικής κοινωνίας προκειμένου ελάχιστοι καναλάρχες να αποκομίσουν κέρδη!

Και για να μην παρεξηγηθούμε: Πιστεύουμε πως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα απολύτως με τους απλούς ανθρώπους της καθημερινότητος και του μόχθου της απέναντι πλευράς του Αιγαίου οι οποίοι υποφέρουν και αυτοί, όσο και εμείς.

Πρέπει όμως να αντισταθούμε επιτέλους στην προπαγανδιστική επιδρομή των ισλαμιστών της Τουρκίας που επιμένουν, εδώ και 15 χρόνια, να μας πείσουν πως η εικονική πραγματικότητα που μας παρουσιάζουν μέσα από τις τουρκοσειρές, δεν αφορά ένα ελάχιστο μόνο ποσοστό της τουρκικής κοινωνίας, αλλά το σύνολο της! 

Πως η εικόνα της τουρκικής ιστορίας που βάζουν στο κρεββάτι του Προκρούστη για να προσαρμοστεί στις νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις των ισλαμιστών είναι αυθεντική και όχι ψεύτικη!

Είναι χαρακτηριστικό ότι η χρυσοπληρωμένη προπαγάνδα των ισλαμιστών έφθασε στο σημείο να βάλει στο στόμα του τηλεοπτικού σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ τα ίδια ακριβώς λόγια που χρησιμοποιεί ο Ρ. Τ. Ερντογάν σε ομιλίες του!

Τώρα όμως που έχουμε αποκτήσει πλήρη εικόνα, είναι ώρα ο καθημερινός βομβαρδισμός προπαγανδιστικών τουρκοσειρών στην Ελληνική τηλεόραση να σταματήσει αμέσως.

Και θα σταματήσει μόνον όταν οι Ελληνικές επιχειρήσεις πάψουν οριστικά να τροφοδοτούν με διαφημιστικά κονδύλια τις τουρκοσειρές της Ελληνικής τηλεόρασης. 

Σε αυτό ακριβώς στοχεύει η πρωτοβουλία του International Hellenic Association, η οποία όλοι ευχόμαστε να πετύχει!

https://professors-phds.com/2020/04/27/23183/

Το Θέμα της Στρογγύλης…

Από το πουθενά, ένα μικρό νησάκι του Αιγαίου, η Στρογγύλη που βρίσκεται δίπλα από το Καστελόριζο, τις τελευταίες ημέρες πρωταγωνιστεί στο θέμα της ΑΟΖ, γιατί το νησί αυτό ανακηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Αμέσως άρχισαν οι αναλύσεις των «άσχετων ειδικών» στο Δίκαιο της Θάλασσας οι οποίοι μιλούσαν για προδοσία της ελληνικής κυβέρνησης διότι με αυτή την απόφαση η Στρογγύλη έπαυσε να έχει οικονομική ζωή και να θεωρείται κατοικήσιμη, άρα δεν διαθέτει ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα.
Η προδοσία έγκειται, κατ’ αυτούς, στο γεγονός ότι με το να μη διαθέτει ΑΟΖ η Στρογγύλη έγινε ένα μεγάλο δώρο στην Τουρκία διότι δεν υπάρχουν πλέον θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο και έτσι η Τουρκία αποκτά μεγαλύτερη ΑΟΖ στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κύπρου-Κρήτης. Με αυτές τις καταγγελίες θέλουν αυτοί οι «άσχετοι ειδικοί» να δείξουν ότι ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος δώσανε ένα ποσοστό του ορυκτού μας πλούτου στη Τουρκία.
Βέβαια τίποτε από αυτά δεν είναι σωστά. Αυτοί οι κατά τα άλλα «ειδικοί περί την ΑΟΖ» δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα άρθρο της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας του 1982, διαφορετικά θα γνώριζαν ότι το Άρθρο 121 που αναφέρεται στον καθεστώς των νησιών αναφέρει ξεκάθαρα ότι τα νησιά έχουν και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ανεξάρτητα εάν κατοικούνται ή όχι, ακριβώς δηλαδή τα ίδια δικαιώματα που διαθέτουν και οι ηπειρωτικές περιοχές. Αυτό το άρθρο επίσης αναφέρει ότι βραχονησίδες που δεν μπορούν να διατηρήσουν ανθρώπινη κατοίκηση ή οικονομική ζωή δεν διαθέτουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.
Η Στρογγύλη είναι νησί και όχι βραχονησίδα! Επομένως, ο ορισμός της βραχονησίδας δεν ισχύει γι’ αυτό το νησί. Άρα δικαιούται και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα και δεν χρειάζεται να δικαιολογήσει οικονομική δραστηριότητα.
Ίσως χρειάζεται να αναφερθεί εδώ, κάτι που δεν είναι γνωστό σε πολλούς, ότι η Τουρκία πολέμησε με πείσμα να καταργηθεί το Άρθρο 121, στις συζητήσεις στη διάσκεψη του UNCLOS, ενώ αντίθετα η αντιπροσωπεία της Ελλάδας αντιτάχθηκε σε αυτή τη τουρκική θέση και πέτυχε να διατηρηθεί το Άρθρο 121. Ο κύριος λόγος που η Τουρκία ψήφισε κατά της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας το 1982 ήταν το Άρθρο 121. 
Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι στο θέμα της Στρογγύλης, το Υπουργείο Πολιτισμού έπρεπε πριν προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, να ρωτήσει το Υπουργείο Εξωτερικών για τις συνέπειες, διότι όπως έχει ήδη αναλυθεί, δεν υπάρχουν νομικές συνέπειες, αλλά πολιτικές μια και η Τουρκία θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα των «άσχετων Ελλήνων» γύρω από αυτό το θέμα. Και ο κ. Σαμαράς πρέπει να ασχοληθεί με το θέμα της μή συνεννόησης με των δυο υπουργείων, διότι με τα εθνικά θέματα, όπως η ΑΟΖ, δεν δικαιούται να παίζει κανείς.
Το Θέμα του «Αρχιπελάγους»
Ένα άλλο «ενδιαφέρον» θέμα, αποτελεί το γεγονός που έχει για καιρό τώρα παρεισφρήσει στην κουβέντα για την ΑΟΖ, και είναι η ιστορία του αρχιπελάγους. Κάποιοι λένε «μην ασχολείστε με την ΑΟΖ, ο ορισμός του Αρχιπελάγους, που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας, μας δίνει τη μεγάλη πλειοψηφία της θάλασσας του Αιγαίου». Φτάσανε ακόμα και να μιλάνε για το «αρχιπελαγικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου». Αυτό βέβαια είναι ακόμα μεγαλύτερη κουταμάρα απ’ αυτή της βραχονησίδας. Το Δίκαιο της Θάλασσας δίνει δικαιώματα αρχιπελάγους σε κράτη που αποτελούνται μόνο από νησιά.
Το Μέρος IV που αναφέρεται στα Αρχιπελαγικά Κράτη αποτελείται από ένα Άρθρο. Το Άρθρο 46 αναφέρει ότι τα Αρχιπελαγικά Κράτη είναι τα αμιγώς νησιωτικά κράτη.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η ελληνική αντιπροσωπεία πάλεψε, στη Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, για να συμπεριλάβει την Ελλάδα στον ορισμό του Αρχιπελάγους. Ο Πρέσβης Σταυρόπουλος εντυπωσίασε τους αντιπροσώπους των άλλων κρατών όταν ανέφερε, σε μια ιστορική του ομιλία, ότι η ελληνική λέξη Αρχιπέλαγος ακούστηκε για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία για να περιγράψει το Αιγαίο! Δυστυχώς η Ελλάδα έχασε αυτή την ψηφοφορία.
Θαλάσσιες Ζώνες
Πρόσφατα, η Αμερική υπέγραψε μια συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με τα νησιά Κιριμπάτι στις 6 Σεπτεμβρίου 2013. Οριοθετήθηκαν τρία διαφορετικά θαλάσσια σύνορα με βάση την  αρχή της μέσης γραμμής (equidistance) που τόσο αντιπαθεί η Τουρκία και είναι σημαντικό ότι η οριοθέτηση αυτή περιλαμβάνει και ακατοίκητα νησιά και βραχονησίδες. Οι Αμερικανοί είναι προφανές ότι έχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Υποστηρίζουν ότι τα δικά τους νησιά, κατοικήσιμα ή όχι, έχουν πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ, αλλά παρόμοια δικά μας νησιά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Αυτή είναι μια απαράδεκτη φιλοτουρκική θέση των Αμερικανών από το 1982 και πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει.
Χρειάζεται επίσης να γίνει αναφορά και σε αποφάσεις Διεθνών Δικαστηρίων σχετικά με νησιά σαν το Καστελόριζο και τη Στρογγύλη, διότι η έννοια του “προηγούμενου” (precedent) παίζει πάντα κρίσιμο ρόλο σε παρόμοιες περιπτώσεις οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών. Υπάρχουν δηλαδή αντίστοιχες περιπτώσεις όπου τα δικαστήρια δεν έδωσαν σε νησιά σαν το Καστελόριζο και τη Στρογγύλη «πλήρη επήρεια» (full effect), αλλά και περιπτώσεις που έγινε το αντίθετο. Η Ελλάδα, όμως, μπορεί να φέρει πολλά παραδείγματα που ενισχύουν τη θέση της ιδιαίτερα σε οριοθετήσεις ΑΟΖ κρατών όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ιαπωνία. Οι ΗΠΑ έδωσαν σε κατοικήσιμα και μη νησιά τους στον Ειρηνικό Ωκεανό πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων. Γι΄ αυτό το λόγο οι ΗΠΑ έχουν τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον πλανήτη Γη. Το ίδιο έχει κάνει και η Γαλλία επίσης στον Ειρηνικό Ωκεανό και γι’ αυτό διαθέτει τη δεύτερη  μεγαλύτερη ΑΟΖ στο κόσμο. Μάλιστα και τα δυο αυτά κράτη έχουν δώσει ΑΟΖ και σε βραχονησίδες τους χωρίς να υπάρχει από κάπου αντίρρηση. Η Ιαπωνία, μεταξύ 1997 και 2000, δημοσίευσε γεωγραφικές συντεταγμένες στη Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ που περιλάμβανε ακόμα και υφάλους και με αυτή την ενέργεια η ΑΟΖ της Ιαπωνίας αυξήθηκε κατά 400,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Κινητικότητα περί ΑΟΖ
Πέραν όλων των παραπάνω, πρέπει να τονιστεί ότι για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα στο θέμα της ΑΟΖ. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η επίσκεψη Βενιζέλου στην Αίγυπτο, όπου συζήτησε την οριοθέτηση ΑΟΖ των δυο κρατών και αποτέλεσε μια κίνηση στρατηγικής σημασίας. Αλλά ο κ. Βενιζέλος ΠΡΕΠΕΙ να ΠΙΣΤΕΨΕΙ στην ΑΟΖ και να συνεργαστεί με επιστήμονες, που γνωρίζουν το θέμα, όχι με τσαρλατάνους.
Η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών της Αιγύπτου αποκτά ιδιαίτερη σημασία γιατί έγινε την ίδια ημέρα που το δικό μας Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ανακήρυξε την Στρογγύλη αρχαιολογικό χώρο. Ο αιγύπτιος υπουργός ανέφερε ότι «Κάθε χώρα έχει τα δικά της συμφέροντα και δεν μας ενδιαφέρει αν τρίτες χώρες ενοχληθούν, ενώ η συνεργασία Αιγύπτου-Ελλάδας ενισχύεται σταδιακά». 
Η δήλωση αυτή έδειξε ότι η Αίγυπτος υποστηρίζει ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα που σημαίνει ότι αναγνωρίζει δικαίωμα ΑΟΖ στη Στρογγύλη. Έτσι, έμμεσα, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και πάνω απ’ όλα ότι η Αίγυπτος δεν έχει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία. Επομένως, χρειάζεται να αρχίσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Κύπρο και την Αίγυπτο για την οριοθέτηση ΑΟΖ, χωρίς να ξεχνάμε ότι πριν την οριοθέτηση πρέπει πρώτα η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ.
Προξενεί εντύπωση ότι ένα σημαντικό γεγονός που συνέβη τη Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013, πέρασε απαρατήρητο. Εκείνη την ημέρα έγινε ο 55^ος  γύρος συνομιλιών από το 2002 που αφορούν τις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Τουρκία και ήταν μια ιστορική συνάντηση διότι για πρώτη φορά ο Πρέσβης Αποστολίδης, που είναι επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στα θέματα αυτά, ανέφερε το θέμα της ΑΟΖ στον Τούρκο ομόλογό του. Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ποτέ να αναφέρουν την ΑΟΖ στις συνομιλίες με τους Τούρκους. Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου (ΓΑΠ) έγινε Πρωθυπουργός είχε δώσει εντολή στον Πρέσβη Αποστολίδη να μην αναφέρει την ΑΟΖ στις συζητήσεις του με την τουρκική πλευρά!
Κάτι αλλάζει τώρα και πρέπει να γίνουν γρήγορα βήματα. Ο Αντώνης Σαμαράς από τότε που έγινε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έγινε φανατικός οπαδός της ΑΟΖ αλλά ακόμα αναμένεται η ανακήρυξη της ΑΟΖ που υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό.

Φράγκος Φ.: Ανακήρυξη της ΑΟΖ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΙΤΑΛΙΑΣ και όχι ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ της συμφωνίας του 1977..

Θ. Καρυώτης «πατέρας» της ΑΟΖ: «Αν βάλει η Τουρκία γεωτρύπανο, θα παρέμβουν οι ΗΠΑ να χαρίσουμε θάλασσα... Απαράδεκτη η συμφωνία με την Ιταλία!»

 

Ο κ. Καρυώτης χαρακτήρισε απαράδεκτη την συμφωνία με την Ιταλία, γιατί επιτρέπει στους Ιταλούς να ψαρεύουν ανοιχτά της Κρήτης και της Ρόδου

Οομότιμος καθηγητής στο Μέριλαντ και «πατέρας» της ΑΟΖ, Θεόδωρος Καρυώτης χαρακτηρίζει «γελοία» την τουρκολυβική συμφωνία, τονίζει μιλώντας στο Open TV ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μας αμφισβητήσει ο Ερντογάν αν υπογράψουμε ΑΟΖ μετά την Ιταλία και με την Αίγυπτο και ξεκαθαρίζει ότι θα γίνει πόλεμος αν οι Τούρκοι βάλουν τρυπάνι στα ανοιχτά της Κρήτης, εκτιμώντας ότι θα υπάρξει παρέμβαση των ΗΠΑ για να «δώσουμε λίγη θάλασσα στους Τούρκους» και να λήξει το θέμα.

Για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία: «Περίμενα 38 χρόνια για να ασχοληθούμε σημαντικά με την ΑΟΖ, είναι μεγάλη η χαρά μου. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που έχει θαλάσσια σύνορα με 6 κράτη. Τα οφέλη (σ.σ.: από την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία) είναι ότι αυτή η θάλασσα μας ανήκει πλέον κι επίσημα. Είχαμε την υφαλοκρηπίδα, όμως η ΑΟΖ είναι σημαντικότερη γιατί περιλαμβάνει την αλιεία, το περιβάλλον κτλ. Εχει ωστόσο, ορισμένα προβλήματα στα θέματα αλιείας, είναι μία απαράδεκτη θέση, δεν έπρεπε να τους το δώσουμε αυτό. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν ήθελαν από το 1977 να υπογράψουμε, για την αλιεία. Κάτι που σημαίνει ότι θα ψαρεύουν στα ανοιχτά της Κρήτης και της Ρόδου».

Για την αναγκαιότητα να υπογραφεί οριοθέτηση ΑΟΖ και με την Αίγυπτο: «Το πιο κρίσιμο είναι τώρα με την Αίγυπτο. Το δίκαιο της θάλασσας απαγορεύει τμηματικές οριοθετήσεις. Αυτό θέλουν να το κάνουν (σ.σ.: οι Τούρκοι) γιατί σημαίνει ότι δεν θέλουν να έχουμε επαφή με Καστελόριζο και Στρογγύλη και θα χάσουμε και τα θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο. Αυτό αν το κάνουν θα μπει σφήνα στο παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο.

Αν έρθει και η υπογραφή με την Αίγυπτο, μετά την Ιταλία θα είναι η πρώτη φορά που θα στριμώξουμε τον Τραμπ όταν ο Σίσι δεχθεί να κάνουμε τα θαλάσσια σύνορα και θα είναι η «σφήνα» που θα μας οδηγήσει ακόμα και στη Χάγη για να λυθούν αυτές οι διαφορές κάτι που απεύχεται ο Ερντογάν και η Λιβύη.

«Η συμφωνία με την Ιταλία έχει ορισμένα προβλήματα στα θέματα αλιείας. Είναι μία απαράδεκτη θέση, δεν έπρεπε να τους το δώσουμε αυτό»

Γιατί δεν θέλει η Αίγυπτος να υπογράψει με την Ελλάδα: «Η Τουρκία βάσει του δικαίου της θάλασσας δεν έχει σύνορα με την Αίγυπτο γιατί η Ελλάδα έχει σύνορα με την Κύπρο. Κι έτσι μένει εκτός και η Αίγυπτος, η οποία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Αυτό δεν θέλουν να το κάνουν (σ.σ.: να υπογράψουν συμφωνία με την Ελλάδα οι Αιγύπτιοι) για να μην θυμώσουν οι Τούρκοι, που τους έχουν... τάξει και περισσότερη θάλασσα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο φιλότουρκος Τραμπ. Ο Ερντογάν είναι αρκετά παρανοϊκός, παρομοίως με τον Τραμπ κι έχει επιθετικότητα ούτως ή άλλως, δεν χρειάζεται να διατηρεί καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ».

Για το ενδεχόμενο τουρκικών γεωτρήσεων στα ανοιχτά της Κρήτης: «Εάν οι Τούρκοι πάνε γεωτρύπανο στα ανοιχτά της Ελλάδας είναι σοβαρό πρόβλημα. Κι ο μόνος τρόπος που θα λυθεί αυτό είναι η παρέμβαση των ΗΠΑ, που πολύ φοβάμαι ότι θα πουν δώστε λίγη θάλασσα στην Τουρκία για να λυθεί το θέμα. Κινδυνεύουμε να υπάρξει ελληνοτουρκικός πόλεμος, αν πάει τουρκικό γεωτρύπανο να τρυπήσει στην Κρήτη. Εκεί, θα είμαστε μόνοι, και τότε είναι που φοβάμαι ότι θα μπει ο Τραμπ. Οι Τούρκοι ζητάνε θάλασσα και θα παρέμβει για να πάρουν λίγη».

«Ο Τραμπ είναι εξίσου παρανοϊκός με τον Ερντογάν»

Για τα νησιά και την ΑΟΖ: «Γελάει όλος ο κόσμος με τις αιτιάσεις για τα νησιά και την ΑΟΖ. Είναι παγκοσμίως γνωστό, δεν το αμφισβητεί κανείς, τα νησιά έχουν ΑΟΖ».

Δεν υπήρχαν ποτέ ίσες αποστάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας από τις ΗΠΑ. Υπήρχε παλαιότερα και το σχέδιο Ατσεσον (σ.σ.: τo σχέδιο Ατσεσον ήταν πρόταση λύσης του Κυπριακού από τον Αμερικανό διπλωμάτη Ντιν Ατσεσον, η οποία προτάθηκε το 1964). Οι ΗΠΑ γνώριζαν ότι η θάλασσά μας έχει υδρογονάνθρακες. Και είχαν αποφασίσει να δώσουν το Καστελόριζο και να πάρουμε την Κύπρο, αλλά το αρνήθηκε ο "γέρος" Παπανδρέου. Αυτό που ξέρουν οι Τούρκοι είναι ότι δεν έχουν υδρογονάνθρακες και πήγαν να κάνουν αυτή τη γελοία συμφωνία με τη Λιβύη. Αυτοί είναι ικανοί να πάνε στην Πορτογαλία και να τους πουν ότι έχουν σύνορα!».

Ποιος είναι ο Θεόδωρος Καρυώτης

Ο Θεόδωρος Καρυώτης είναι οικονομολόγος. Δίδαξε οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστημιακό Σύστημα του Μέριλαντ (University System of Maryland) και έχει λάβει δύο βραβεία έξοχης διδασκαλίας από το University College. Έχει επίσης διδάξει στο Πανεπιστήμιο Ιρκούτσκ της Σιβηρίας και σε ένα αμερικανικό πλωτό πανεπιστήμιο (Semester at Sea). Διατέλεσε οικονομικός σύμβουλος της πρώτης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου στην Πρεσβεία της Ουάσινγκτον και ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982. Είναι ο κατεξοχήν ειδικός στα ζητήματα ΑΟΖ και έχει γράψει άρθρα και βιβλία, στα ελληνικά και τα αγγλικά, για αυτό το θέμα. Ζει στην Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Θεόδωρος Καρυώτης υπήρξε πρωτοπόρος στην ανάδειξη της σημασίας της ΑΟΖ για το Δίκαιο της Θάλασσας, ειδικά μάλιστα για την Ελλάδα. Ο καθηγητής κατάφερε να εισαγάγει τη νέα αυτή έννοια στη δημόσια συζήτηση. Δυστυχώς, οι επίμονες προσπάθειες να παροτρύνει τις πολιτικές ηγεσίες να αναλάβουν δράση, προσπάθειες που ξεκίνησαν επί των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, στις οποίες συμμετείχαν και πολλοί ακόμη, δεν καρποφόρησαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Κυπριακή Δημοκρατία όρισε τη δική της ΑΟΖ ήδη από το 2004, κερδίζοντας «πόντους» στις τρέχουσες διεθνείς έρευνες για υδρογονάνθρακες. Την ίδια πρωτοβουλία προσδιορισμού της εθνικής τους ΑΟΖ έχουν ήδη αναλάβει 138 παράκτια κράτη.

Ο προσδιορισμός και η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ αποτελεί κρίσιμο ζήτημα και σε ό, τι αφορά τον έλεγχο της επιθετικότητας της Τουρκίας, που συνεχίζεται επί δεκαετίες στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

“Αν η συμφωνία με την Ιταλία εφαρμοστεί και στο Καστελόριζο ξεχάστε τον ελληνισμό”! Καταιγιστικός ο Ναύαρχος Χρηστίδης

Ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ Ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης, δεν “μάσησε” ποτέ τα λόγια του. Αυτός ήταν και ο λόγος της αποστρατείας του κι ας το αρνούνται οι πολιτικοί που πήραν την απόφαση.
Ο Ναύαρχος Χρηστίδης μιλά για τη συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας και δηλώνει ότι “αν οι πολιτικοί μας ταγοί την θεωρούν πράγματι υποδειγματική όπως λένε, τότε πραγματικά φοβάμαι”!
Ο κ.Χρηστίδης επισημαίνει ότι δεν υπογράψαμε συμφωνία, αλλά “επικυρώσαμε όσα προβλέπονται από το 1977”. Παρόλα αυτά χαρακτηρίζει ιστορικό το γεγονός αφού είναι η πρώτη υπογραφή για ελληνική ΑΟΖ.
Εξηγεί τι χάνουμε από την επικύρωση της συμφωνίας και λέει ότι “δώσαμε κυριαρχία στους Ιταλούς ψαράδες. Άρα δεν καταλαβαίνω, γιατί είναι υποδειγματική συμφωνία”.
Μπορεί να βρούμε μπροστά μας αυτή τη συμφωνία στο Καστελόριζο; Ο κ.Χρηστίδης απαντά καταφατικά και λέει ότι αν ισχύσουν τα ίδια “ξεχάστε την ΑΟΖ με την Κύπρο, δηλαδή ξεχάστε τον ελληνισμό”!
“Δεχόμαστε τη διάσπαση του ελληνισμού, δεχόμαστε παραχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ίσως χωρίς να πάμε και στη Χάγη” ,προσθέτει ο κ. Χρηστίδης.
“Μας πήρε 43 χρόνια να υπογράψουμε αυτό που θα μπορούσαμε να ΄χαμε υπογράψει από το 1982”, λέει .
Μιλά για το ψευτοδίλημμα “θέλετε πόλεμο ή ειρήνη” και τονίζει ότι αυτό που απαιτείται είναι η αποτροπή.
“Δεν μπορώ να κατανοήσω με τη λογική μου αυτά που γίνονται…Φοβάμαι για τις αναλύσεις και τις κρίσεις των πολιτικών μας…Είμαι πεπεισμένος ότι ίσως όλα αυτά έχουν συμφωνηθεί και το θέμα είναι πως θα τα περάσουν στην κοινή γνώμη”, τονίζει ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ.
Με δυο λόγια ο Ναύαρχος είναι στη συνέντευξή του καταιγιστικός!

Βουλευτής Άγγελος Συρίγος: «Κάποια μικρή απώλεια ελληνικής περιοχής στα νησιά Στροφάδες, Οθωνοί και Μακράκι...» [εννοεί το Μαθράκι...] - Μπα; Σοβαρά; Ποια αλιεία ρέεε; Τα πετρέλαια μάς αρπάζουν !!! Κινδυνεύει μέχρι και το σύμπλεγμα Μεγίστης από τις μ@λ@κίες / προδοσίες των ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ ΠΩΛΗΤΙΚΩΝ στα Διαπόντια νησιά ρέεε !!! Προδότεεες !!!

Αυταπόδεικτο το κακό προηγούμενο που δημιουργήθηκε με την ελληνο-ιταλική συμφωνία για την ΑΟΖ. Ο Τσαβούσογλου μιλώντας στη Daily Sabah δήλωσε:

"Η συμφωνία τους απέδειξε την εγκυρότητα του επιχειρήματος της Τουρκίας για τέτοιες θαλάσσιες συμφωνίες", σημεινοντας ότι η Ελλάδα απαιτεί από όλα τα νησιά, νησίδες και βράχους να αντιμετωπίζονται ως ηπειρωτική χώρα.

Βλέπετε τον άμεσο αντίκτυπο της αποδοχής μειωμένης επήρεια στις Διαπόντιες νήσους (70%) και στις Στροφάδες (35%); Τώρα άντε να πείσεις τους Τούρκους για 100% επήρεια στο Καστελόριζο...
Αυτό επιβεβαιώνει και ο Πρέσβης Περικλής Νεάρχου:

Από τις Στροφάδες στο Καστελλόριζο η ίδια ανερμάτιστη πολιτική και στο τέλος η απώλεια εθνικής κυριαρχίας!

Κωνσταντίνος Αποστόλου-Κατσαρός

Η μαξιμαλιστική στρατηγική της Τουρκίας που επιδιώκει την επέκταση του ζωτικού της χώρου, αποτελεί προάγγελο μίας νέας εθνικής κρίσης, στην οποία μερίδιο ευθύνης φέρει και η ελληνική πολιτική του κατευνασμού. Η αλλαγή πορείας έστω και τώρα, με την υιοθέτηση μιας σοβαρής στρατηγικής ανάσχεσης των έκνομων ενεργειών της γείτονος, είναι περισσότερο από αναγκαία. Αυτό σε πρώτη φάση απαιτεί το ξεκαθάρισμα των "κόκκινων γραμμών" και ταυτόχρονα την αποφυγή της αυτοχειριαστικής ρητορικής ήττας και συμβιβασμών.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στις 3 Ιουνίου 2020 ο βουλευτής ΝΔ και καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Άγγελος Συρίγος, ερωτήθηκε: «Αν μπει τουρκικό πλοίο εντός ελληνικής περιοχής, τι κάνουμε; Λέμε ξανά ότι το … έφερε ο αέρας;» Η απόκριση του βουλευτή ήταν: «Πέραν των χωρικών υδάτων δεν υφίσταται ελληνική κυριαρχία. Έχουμε μόνον συγκεκριμένα και περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα επί του βυθού και του υπεδάφους, αυτού που καλούμε υφαλοκρηπίδα… Η απλή παρουσία ή διέλευση ενός τουρκικού πλοίου από περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας δεν αποτελεί παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων».

Δηλαδή διευκρίνισε ότι η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να παρεμποδίσει ένα σκάφος που πλέει στις θαλάσσιες ζώνες μας εφόσον παραμένει εντός διεθνών υδάτων, και μόνο σε περίπτωση που κάνει έρευνες επί της υφαλοκρηπίδας έχουμε δικαίωμα να επέμβουμε. Εκ προοιμίου, δηλαδή, ο Α. Συρίγος καλλιεργεί κλίμα υποχωρητικότητας, υπερτονίζοντας την πρόφαση βάσει της οποίας δεν θα επέμβουμε δυναμικά όταν προσεγγίσουν τα τουρκικά ερευνητικά σκάφη στο τόξο Ρόδος-Κάρπαθος-Κρήτη, γεγονός που προμηνύει ότι για άλλη μια φορά θα παραμείνουμε σε αδράνεια διατηρώντας την "στρατηγική ηρεμία". Λες και η χώρα στην οποία απευθυνόμαστε, εφαρμόζει ευλαβικά και απαρέγκλιτα το Διεθνές Δίκαιο.

Άλλωστε, την ίδια στάση επέλεξε η κυβέρνηση ανήμερα των Ιμίων όταν το τουρκικό ερευνητικό Oruc Reis εισήλθε στις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες και παρέμεινε εκεί για αρκετές ώρες, ενώ ελληνική φρεγάτα παρατηρούσε από δεκάδες μίλια μακριά. Ταυτόχρονα στα ελληνικά μέσα διαδίδονταν φαιδρότητες του τύπου "οι καιρικές συνθήκες παρέσυραν το ερευνητικό" ή ότι "δεν είμαστε σίγουροι εάν έχει ποντίσει τα ερευνητικά καλώδια", αν κάνει έρευνες δηλαδή ή όχι.

Διεθνές δίκαιο και στρατιωτική ισχύ

Σε απάντηση του ως άνω επιχειρήματος –μιλώντας πλέον εκ του ασφαλούς ο υποστηρικτής της τραγωδίας των Πρεσπών– ο πρώην υπουργός Άμυνας και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ευάγγελος Αποστολάκης δήλωσε το αυτονόητο, ότι δηλαδή «αν η Ελλάδα δεν σταματήσει τα τουρκικά ερευνητικά πλοία εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και υποχωρήσει, χάνει τα δικαιώματά της στην περιοχή». Σε αυτό συνηγορεί και η άποψη του καθηγητή γεωπολιτικής Ιωάννη Μάζη, ο οποίος διευκρινίζει ότι «στη διεθνή διπλωματία η σιωπηρή παραδοχή ή έστω η μειωμένης έντασης αντίδραση, έχει ως ένα βαθμό τη δύναμη του δεδικασμένου ή έστω αποτελεί δυνατό επιχείρημα σε ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις».

Ενώ ο καθηγητής γεωπολιτικής Κώστας Γρίβας εξηγεί ότι: «Το Δίκαιο της Θάλασσας είναι ένα δυναμικό και όχι στατικό μέγεθος. Ένα μέγεθος που εξελίσσεται και μεταλλάσσεται ανάλογα με τα διεθνή γεωπολιτικά δρώμενα, έστω και αν αυτά συμβαίνουν σε τόπους μακρινούς [πχ Νότιο Σινική Θάλασσα] και δεν αποτυπώνονται -ακόμη- στο γράμμα του νόμου. Ωστόσο, τα δρώμενα αυτά προκύπτουν από ζυμώσεις στην υπαρξιακή βάση του Δικαίου της Θάλασσας, που είναι ο ανταγωνισμός της χερσαίας στρατιωτικής ισχύος με τη θαλάσσια». Επομένως η επίκληση του Δίκαιου της Θάλασσας και η νομικίστικη προσκόλληση σε αυτό δεν διασφαλίζει την κυριαρχία εάν δεν συνοδεύεται από την προβολή στρατιωτικής ισχύος.

Και δυστυχώς το παράδειγμα της Κύπρου, με τον ενεργειακό Αττίλα αποτελεί την τραγική επιβεβαίωση αυτού του ισχυρισμού. Ο Κ. Γρίβας αναφέρει επίσης ότι: «Η Τουρκία δεν θέλει συμβιβασμό, αφού στρατηγικός της στόχος είναι η μετατροπή του Αιγαίου και μεγάλου μέρους της Ανατολικής Μεσογείου σε γεωπολιτική "επιχωμάτωση", σε προέκταση της τουρκικής στεριάς προς τη θάλασσα.

Στην πορεία του αυτή ο τουρκικός οδοστρωτήρας βρίσκει το εμπόδιο των ελληνικών νησιών, τα οποία μετατρέπονται στον πυρήνα μιας αδιαίρετης θαλασσοχερσαίας ενότητας. Άρα, η Άγκυρα πρέπει να τα μετατρέψει σε χώρο ασαφούς κυριαρχίας, αν όχι να τα απορροφήσει πλήρως, για να επιτύχει τις γεωπολιτικές της στοχεύσεις». Και ακριβώς αυτό θα πετύχει εάν επιτραπεί η οιανδήποτε εργασία των τουρκικών ερευνητικών σκαφών εντός των ελληνικών θαλασσίων ζωνών, έστω κι αν είναι εκτός των χωρικών υδάτων.

Εις ώτα μη ακουόντων

Παρότι λοιπόν οι αναλυτές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, οι πολιτικές ελίτ κωφεύουν και αρνούνται να προβούν στην χάραξη μιας σοβαρής εθνικής στρατηγικής. Δεν εστιάζουν στο πως θα αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα, αλλά αντιθέτως αναλώνονται στο πως θα παραπλανήσουν τον ελληνικό λαό με επικοινωνιακά τερτίπια. Αλλά ακόμη και όταν αποφασίζουν να ενεργήσουν, αυτό γίνεται όταν τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο με αποτέλεσμα να υποκύπτουν σε δυσμενείς υποχωρήσεις και λύσεις "μπαλωματικού" τύπου. Τρανταχτό παράδειγμα η ελληνο-ιταλική συμφωνία για την ΑΟΖ η οποία συνάφθηκε με την πλάτη στον τοίχο και το πιστόλι στον κρόταφο.

Χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, διευκρινίζουμε ότι η μη αναγνώριση πλήρους επήρειας των Διαποντίων Νήσων (70% επήρεια) και των Στροφάδων (35%), ανοίγει τον δρόμο για το δραστικό περιορισμό της επήρειας του Καστελλόριζου και της Στρογγύλης. Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας, ο Τσαβούσογλου μιλώντας στη Daily Sabah άδραξε την ευκαιρία και δήλωσε ότι η εν λόγω συμφωνία «αποδεικνύει την εγκυρότητα των επιχειρημάτων της Άγκυρας σχετικά με τις θαλάσσιες συμφωνίες». Επεσήμανε μάλιστα ότι, «η Ελλάδα απαιτεί όλα τα νησιά, οι νησίδες και οι βράχοι να αντιμετωπίζονται ως ηπειρωτική χώρα, αλλά στη συμφωνία της με την Ιταλία δέχτηκε το επιχείρημα της Τουρκίας».

Άντε να πείσεις τους Τούρκους...

Η επήρεια Καστελόριζου-Στρογγύλης αποτελεί επιπλέον ένα σημαντικό πρόσκομμα στην επίτευξη μιας συμφωνίας με την Αίγυπτο, η οποία δελεάζεται και από την ΑΟΖ που της "χαρίζει" η Τουρκία βάσει του τουρκολιβυκού μνημονίου. Με την εξαγγελία όμως για τη διενέργεια σεισμικών ερευνών στο τόξο Ρόδος-Κάρπαθος-Κρήτη, και με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, η Ελλάδα ενδέχεται να προβεί σε επιπλέον υποχωρήσεις για να καταλήξει σε συμφωνία με την Αίγυπτο ως ανταπάντηση. Σε περίπτωση όμως που δεχτούμε περιορισμένη επήρεια σε Καστελόριζο-Στρογγύλη κινδυνεύουμε να απωλέσουμε την μείζονος σημασίας εφαπτόμενη ΑΟΖ με την Κύπρο. Σενάριο με δυσμενέστατες γεωπολιτικές προεκτάσεις για τον ελληνισμό, εφόσον αποκόπτεται η Κύπρος από την μητροπολιτική Ελλάδα.

Δεδομένης λοιπόν της περιρρέουσας κατάστασης, η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί από τα μικτά/ασαφή μηνύματα. Να ξεκαθαρίσει άμεσα σε συμμάχους και μη τις "κόκκινες γραμμές" για το τι μέλλει γενέσθαι σε περίπτωση που παραβιαστεί η κυριαρχία μας. Έτσι, εκτός του ότι η Τουρκία θα σκεφτεί πολύ σοβαρά τις κινήσεις της, μπορεί επίσης να επιτύχει διπλωματικές παρεμβάσεις που να αποσοβήσουν τα χειρότερα.

Άλλωστε, ας μην παραβλέπουμε ότι και οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν μια ευρείας κλίμακας διένεξη που θα διέλυε την νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Από την άλλη αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα εκμεταλλευτούν ένα θερμό επεισόδιο. Ο ίδιος ο Τραμπ έχει αναφερθεί στην θεωρία του "μίνι πολέμου" για την διευθέτηση διαφωνιών, όμοιες με αυτές που χρονίζουν στο ελληνοτουρκικό υποσύστημα, όπου η πυροσβεστική παρέμβαση των ΗΠΑ θα οδηγήσει ενδεχομένως σε εκχώρηση ή γκριζάρισμα ελληνικών θαλάσσιων ζωνών ώστε να λήξει η κρίση.

Αντί επιλόγου

Ως γενική διαπίστωση παρατηρούμε μετά λύπης αλλά και αγανάκτησης ότι, το πολιτικό σύστημα πρώτον δεν έχει αντιληφθεί ότι ο ελληνικός λαός έχει ορθά αισθητήρια, και δεύτερον, ότι δεν προτίθεται να αποδεχτεί η συνείδησή του νέα Ίμια ή μεγαλύτερη απώλεια. Γεγονός που αποτυπώνεται και σε πανελλήνια δημοσκόπηση της εταιρίας εταιρείας Interview, σύμφωνα με την οποία το 56% των Ελλήνων επιθυμεί στρατιωτική απάντηση εάν η Τουρκία παραβιάσει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

Είναι πρόδηλο λοιπόν ότι μια απευκταία νέα εθνική τραγωδία, δεν θα επηρεάσει μόνον την κυβέρνηση, αλλά αντιθέτως ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Αυτό που χρειάζεται η χώρα, είναι σχεδιασμό νίκης και όχι ρητορική ήττας και συμβιβασμών. Χρειάζεται ισχυρή διακομματική βούληση για την διασφάλιση της κυριαρχίας μας και αυτό είναι εφικτό μόνο αν ξεκαθαρίσουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι σε οιανδήποτε απειλή, ο αντίπαλος θα υποστεί δυσανάλογα μεγάλες απώλειες σε σχέση με το όφελος που θα αποκομίσει.

Πηγή: slpress.gr

"You Are Finished!": Turkey's Growing War on Christians

by Raymond Ibrahim

• When pretexts cannot be found, assailants sometimes resort to other tactics. In an apparent attempt to conceal the online presence of at least one church, for instance, authorities labeled its website "pornographic," and blocked it.
• "[T]his hateful environment did not emerge out of nowhere. The seeds of this hatred are spread, beginning at primary schools, through books printed by the Ministry of National Education portraying Christians as enemies and traitors. The indoctrination continues through newspapers and television channels in line with state policies. And of course, the sermons at mosques and talk at coffee houses further stir up this hatred." — Uzay Bulut, Ahvalnews.com., March 16, 2020.
• Just what, then, do so-called "radical" Muslims... regard as the "proper" treatment of Christians?
•  

On May 8, 2020, a man tried to torch the Surp Asdvadzadzin Armenian Church in Istanbul, which had been repeatedly attacked with hate-filled graffiti, among other desecrations. (Image source: Vmenkov/Wikimedia Commons)

Islamic terror attacks that target Christians in Turkey have been noticeably on the rise. During Christmas in 2011, for instance, a large-scale al-Qaeda plot to bomb "all the churches in Ankara" was exposed. Before Christmas 2015, ISIS issued death threats to at least 20 Protestant churches, and warned that "Koranic commandments... urge us to slay the apostate like you."
In 2017, as widely reported, a gunman dressed as Santa Claus entered a nightclub in Istanbul during New Year celebrations, and murdered 39 people. A "heroic soldier of the caliphate," the Islamic State ("ISIS") later claimed, "attacked the most famous nightclub where Christians were celebrating their pagan feast." The statement further characterized the government of Turkey as being the "servant of the cross."
In once-secular Turkey, hate for Christians has, in fact, come to permeate every segment of society — from the average Muslim citizen to the highest levels of government. The examples are many; two of the most obvious — the slaughter of Christians and attacks on their churches — follow:
In 2009, a group of young Turks — including the son of a mayor — broke into a Bible publishing house in Malatya. They bound its three Christian employees, tortured them for hours, and murdered them. "We didn't do this for ourselves, but for our religion," one of the Turks accused said. "Let this be a lesson to enemies of our religion." Later, they were all released from prison on a technicality.
In 2012, an 85-year-old Armenian woman was stabbed to death in her Istanbul apartment. Lest anyone mistake the motive, her murderer carved a crucifix on her naked corpse. According to the report, that "attack marks the fifth in the past two months against elderly Armenian women (one has lost an eye)."
In 2019, an "86-year-old Greek man was found murdered in his home with his hands and feet tied"; he too had reportedly been tortured.
In late 2019, a 16-year-old Muslim boy stabbed a Korean Christian evangelist in the heart several times; the 41-year-old husband and father died shortly thereafter.
More common than the targeted killing of Christians are attacks related to churches.
In 2014 in Istanbul, a random gang of Muslims disrupted a baptismal church service in Istanbul. They pushed their way into the church, yelling obscenities; one menacingly waved a knife at those in attendance. "It's not the first, and it won't be the last," a local Christian said.
In 2015, a Muslim man, shouting "Allahu Akbar" ("Allah is greater") and "Revenge will be taken for Al-Aqsa Mosque," hurled a Molotov cocktail at Istanbul's Aya Triada Orthodox Church, and set parts of it on fire. In a separate incident, four Turks shouting "Allahu Akbar" attacked and kicked at the door of Agape Church in the Black Sea region. According to the besieged pastor, they wanted "to go inside and hit someone or attack in some other way."
In 2015, as many as 15 churches received death threats for "denying Allah." "Perverted infidels," one threat read, "the time that we will strike your necks is soon. May Allah receive the glory and the praise." "Threats are not anything new for the Protestant community who live in this country and want to raise their children here," church leaders commented.
When a man opened fire on the Saint Maria Catholic Church in Trabzon in 2018, it was just the latest in several attacks on that church. Weeks earlier, a makeshift bomb was thrown at its garden; in 2016 Muslims crying "Allahu Akbar" vandalized the church with sledgehammers; in 2011 the church was targeted and threatened for its visible cross; and in 2006 its priest, Andrea Santoro, was shot dead during service.
Threatening and defacing churches is especially common. In early 2019, hate-filled graffiti — including "You Are Finished!" — was found on the Armenian Church of the Holy Mother of God in Istanbul. Commenting on it, an Armenian activist tweeted, "Every year, scores of hate attacks are being carried out against churches and synagogues."
In late 2019, while shouting abuses and physical threats against Christians gathered at the Church of St. Paul in Antalya, a man said he "would take great pleasure in destroying the Christians, as he viewed them as a type of parasitism on Turkey."
Most recently, on May 8, 2020, in Istanbul, a man tried to torch a church that had been repeatedly attacked with hate-filled graffiti, among other desecrations.
Rather than threaten or attack churches, Turkish authorities have the power simply to confiscate or close them (here, here, and here, for examples). In one instance, police, similarly to the marauders mentioned above, interrupted a baptismal ceremony while raiding and subsequently shutting down an unauthorized church. "Turkey does not have a pathway for legalization of churches," the report noted.
When pretexts cannot be found, assailants sometimes resort to other tactics. In an apparent attempt to conceal the online presence of at least one church, for instance, authorities labeled its website "pornographic," and blocked it. The ban was "horrible," a church representative responded. "It's a shame. It really pains us at having this kind of accusation when we have a high moral standard."
In addition, ancient churches that predate Islam by centuries — including Stoudios monastery, the oldest Christian place of worship in Asia Minor, and founded a millennium before the Islamic conquest in the fourteenth century — are being transformed into mosques. After explaining how the Turkish government built nearly 9,000 mosques in one decade, while banning liturgy in the Sumela Monastery — another historic site inaugurated in 386, about a 1,000 years before Asia Minor became "Turkey" — a report adds, "This arbitrary ban seems to be yet another demonstration of the 'unofficial' second-class status of Christians in Turkey."
Hate for Christians in Turkey has reached the point where "infidels" are pursued even beyond the grave. Attacks on Christian cemeteries are on the rise, prompting one Christian to ask: "Is it now the turn of our deceased?"
According to a March 2020 report, 20 of 72 gravestones in just one Christian cemetery in Ankara were found destroyed. In another recent incident the desecraters broke a cross off a deceased women's grave. A few days earlier, her church burial service had been interrupted by cries of "Allahu Akbar!"
What is behind all these attacks on anything and everything Christian — people, buildings, even graves? The recent response of a journalist in Turkey was an "environment of hate":

"But this hateful environment did not emerge out of nowhere. The seeds of this hatred are spread, beginning at primary schools, through books printed by the Ministry of National Education portraying Christians as enemies and traitors. The indoctrination continues through newspapers and television channels in line with state policies. And of course, the sermons at mosques and talk at coffee houses further stir up this hatred."

In other words, Turks, once "secular," are now educated to hate Christians.
Notably, even that is not enough to prevent ISIS from accusing Turkey of being a "servant of the cross".
Just what, then, do so-called "radical" Muslims — between 63 and 287 million Muslims support ISIS in just eleven nations — regard as the "proper" treatment of Christians?

Raymond Ibrahim, author of the recent book, Sword and Scimitar, Fourteen Centuries of War between Islam and the West, is a Distinguished Senior Fellow at the Gatestone Institute, a Shillman Fellow at the David Horowitz Freedom Center, and a Judith Rosen Friedman Fellow at the Middle East Forum.

• Follow Raymond Ibrahim on Twitter and Facebook