Το «παιδομάζωμα» και το «παιδοφύλαγμα» που οδήγησε χιλιάδες παιδιά στις Ανατολικές χώρες

Με ένα από τα θέματα που σχετίζονται άμεσα με τον Εμφύλιο Πόλεμο στη χώρα μας (1946-1949), συγκεκριμένα με τα λεγόμενα παιδιά του εμφυλίου και το λεγόμενο παιδομάζωμα θα ασχοληθούμε στο σημερινό μας άρθρο.

Μετακινήσεις πληθυσμών κατά τον Εμφύλιο

Μια παράμετρος του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου που επηρέασε άμεσα τα παιδιά, ήταν οι μετακινήσεις μεγάλου μέρους του πληθυσμού από ορεινές ή ημιορεινές περιοχές της χώρας όπου δρούσε ο Δ(ημοκρατικός) Σ(τρατός) Ε(λλάδας) στα αστικά ή ημιαστικά κέντρα. Υπολογίζεται ότι αυτοί που εγκατέλειψαν τις εστίες τους ακούσια ή εκούσια ήταν περίπου 700.000. Η κυβερνητική πλευρά ισχυριζόταν ότι «επρόκειτο για σχέδιο του ΔΣΕ που ήθελε να δημιουργήσει αστάθεια διά της εξαρθρώσεως της οικονομίας της χώρας και της κάμψεως του πληθυσμού της υπαίθρου». Η Κυβέρνηση και ο φιλικά προσκείμενος προς αυτή Τύπος, χρησιμοποιούσε για τους πληθυσμούς αυτούς τους όρους ανταρτόπληκτοι ή συμμοριόπληκτοι. Αν και αυτό είχε μια δόση αλήθειας, η Κυβέρνηση και η στρατιωτική ηγεσία της χώρας είχαν ουσιαστικά αποφασίσει τη μετακίνηση των κατοίκων των φιλικά προσκείμενων προς τους αντιπάλους περιοχές ,για να εμποδίσουν τη δυνατότητα ενίσχυσής τους με έμψυχο υλικό αλλά και προμήθειες. Σύμφωνα με αμερικανικές πηγές, ο ΔΣΕ είχε στις τάξεις του περίπου 50.000 άτομα.

Όμως η συγκέντρωση των ανταρτόπληκτων στις παρυφές αστικών κέντρων και κωμοπόλεων, δημιουργούσε τεράστια προβλήματα σίτισης, στέγασης, υγιεινής και περίθαλψης. Βρετανικές πηγές στις αρχές του 1949 έκαναν λόγο για ‘’τραγωδία μεγάλων διαστάσεων’’ που θα οδηγούσε σε πολλούς θανάτους και θα καθιστούσε αδύνατη την ανάκαμψη της Ελλάδας.

Εκείνη την εποχή γύρω στα 660.000 άτομα λάμβαναν καθημερινά 1.000 δραχμές (της εποχής) και 120 γραμμάρια ψωμιού, ενώ η ελάχιστη διατροφή για ένα άτομο απαιτούσε 150.000 δραχμές τον μήνα.

Υπολογίζεται ότι στη χώρα μας το 12% των παιδιών έχασαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έναν ή και τους δύο γονείς τους. Οι ανήλικοι υπολογίζονταν περίπου σε 2.750.000, οπότε γύρω στα 380.000 απ’ αυτούς ήταν ορφανοί. Ο αριθμός είναι συγκλονιστικός. Σε όλη την Ευρώπη υπολογίζεται ότι 13.000.000 παιδιά έμειναν ορφανά ενώ κάποιες αναφορές κάνουν λόγο για 15.000.000 ορφανά παιδιά στην Κίνα.

Παιδομάζωμα και παιδοφύλαγμα

Η απουσία οργανωμένου δικτύου τροφοδοσίας και στρατολογίας συνέβαλαν στην απόφαση του ΔΣΕ να μεταφερθούν οι ανήλικοι από τις περιοχές που βρίσκονταν, στις περιοχές της δράσης του για να απαλλαγούν οι γυναίκες από τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις και να ενταχθούν στις τάξεις του. Καθώς δεν υπήρχε δυνατότητα τα παιδιά να μείνουν σε ασφαλείς τοποθεσίες στην Ελλάδα, οδηγούνταν σε γειτονικές βαλκανικές χώρες και στη συνέχεια σε άλλες λαϊκές Δημοκρατίες.
Βέβαια ο ΔΣΕ πρόβαλε το επιχείρημα ότι οι μαζικές μετακινήσεις των παιδιών γίνονταν για να γλιτώσουν από τα πυρά των αεροπλάνων και των πυροβόλων των κυβερνητικών δυνάμεων. Η πρακτική αυτή του ΔΣΕ έμεινε γνωστή στην ιστορία ως «παιδομάζωμα» παραπέμποντας ευθέως στο παιδομάζωμα (devsirme) στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας ,κυρίως μέσα από τη συντηρητική μερίδα του Τύπου και τους φιλικά διακείμενους προς τις συντηρητικές κυβερνήσεις συγγραφείς.

Όπως γράφει ο Νίκος Μαραντζίδης, στις 7 Μαρτίου 1948 η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόφασή της για αποστολή παιδιών σε ανατολικές χώρες.
Υπολογίζεται ότι 25.000-28.000 παιδιά μεταφέρθηκαν κατ’ αυτόν τον τρόπο σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Κάποια παιδιά, ο αριθμός των οποίων είναι άγνωστος πέθαναν ή χάθηκαν στον δρόμο καθώς δεν άντεξαν την πείνα, το κρύο και τις ατέλειωτες πορείες. Η επιχείρηση του ΔΣΕ όμως προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Κυβέρνησης. Με πρωτοβουλία της βασίλισσας Φρειδερίκης ιδρύθηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας παιδοπόλεις όπου έβρισκαν καταφύγιο αναξιοπαθούντα, ορφανά ή εγκατελειμμένα παιδιά. Υπολογίζεται ότι στις παιδοπόλεις φιλοξενούνταν 15.000-18.000 ανήλικα παιδιά.Τα χρήματα για τη δημιουργία και τη λειτουργία των παιδοπόλεων προέρχονταν από τον λεγόμενο «έρανο της Βασίλισσας».
Σε αντιδιαστολή με το παιδομάζωμα, η πρακτική αυτή έμεινε γνωστή ω; παιδοφύλαγμα και θα μας απασχολήσει εκτενώς σε μελλοντικό μας άρθρο. Εντυπωσιακό είναι ότι η πρώτη επιστημονική εργασία για το θέμα αυτό γράφτηκε μόλις το 1992 από τον Lars Baerentzen στο βιβλίο ‘’Μελέτες για τον ελληνικό εμφύλιο 1945-1949’’ (Εκδόσεις Ολκός, επιμέλεια L. Baerentzen, Γ. Ιατρίδης, O. Smith) και είχε τίτλο ‘’Το παιδομάζωμα και οι παιδουπόλεις της βασίλισσας’’. Καλύπτει δε τις σελ. 137-164 του βιβλίου.

Οι πρώτες μετακινήσεις παιδιών στη Γιουγκοσλαβία

Από την εποχή της Συμφωνίας της Βάρκιζας αρκετοί άνδρες του ΔΣΕ μαζί με τις οικογένειές τους είχαν καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία για να αποφύγουν τις διώξεις. Οι περισσότεροι είχαν εγκατασταθεί στο προσφυγικό στρατόπεδο του Μπούλκες στη Βοϊβοντίνα, το οποίο στη διάρκεια του Εμφυλίου λειτουργούσε περίπου ως αυτόνομο κράτος του Κ.Κ.Ε. Ανάμεσά τους υπήρχαν και δεκάδες παιδιά. Σύμφωνα με γιουγκοσλαβικές πηγές άλλες 3.000 παιδιά περίπου ζούσαν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας στις αρχές του 1946. Επρόκειτο για ένα τμήμα της λεγόμενης σλαβομακεδονικής μειονότητας που κατέφυγε στη ΛΔΜ λόγω αποσχιστικής δράσης ή των διακρίσεων που ισχυρίζονταν ότι γίνονταν εναντίον τους. Συνολικά ως το τέλος του Εμφυλίου υπολογίζεται ότι 22.000-25.000 «σλαβομακεδόνες» εγκαταστάθηκαν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας της Γιουγκοσλαβίας.

Το μακρύ ταξίδι των παιδιών για τις ανατολικές χώρες

Η απόφαση για μεταφορά των παιδιών σε ανατολικές χώρες, ανακοινώθηκε από το ΚΚΕ τον Μάρτιο του 1948, αν και είχε ληφθεί από τον Ιανουάριο του έτους αυτού. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν η άθλια διαβίωση των ανηλίκων στην Ελλάδα, οι πολεμικές επιχειρήσεις στις περιοχές δράσης των ανταρτών και η συγκέντρωση παιδιών «για τα στρατόπεδα της Φρειδερίκης», όπως χαρακτηριζόταν οι παιδοπόλεις που είχαν αρχίσει να λειτουργούν από το 1947. Ο Εθνικός Στρατός, παρουσιαζόταν να αρπάζει με τη βία «τα μικρά παιδιά απ’ τις αγκαλιές των μητέρων τους», οι «μπουραντάδες» απειλούσαν με επί τόπου εκτέλεση αν δεν δώσουν τα παιδιά τους», ορισμένα από τα οποία μάλιστα επρόκειτο «να μεταφερθούν στην Αδριανούπολη της Τουρκίας», σύμφωνα με άρθρα της εφημερίδας του ΔΣΕ «Εξόρμηση». Ποιοι ήταν οι «μπουραντάδες»; Επρόκειτο για τους άνδρες του Μηχανοκίνητου Τμήματος της Αστυνομίας Πόλεων, που πρωταγωνίστησαν σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής σε διωγμούς, συλλήψεις, φυλακίσεις και εκτελέσεις αντιστασιακών. Αποκορύφωμα της δωσιλογικής τους δράσης, ήταν η «συμμετοχή» τους στο Μπλόκο της Κοκκινιάς το 1944. Το όνομά τους, οφείλεται στον Διοικητή του Τμήματος, Νικόλαο Μπουραντά (1900-1981).

Όταν ξεκίνησε η αποστολή των παιδιών στη Γιουγκοσλαβία, ο Μάρκος Βαφειάδης, έδωσε μια σειρά από οδηγίες για το πώς θα έπρεπε να γίνει αυτό. Ανάλογες ήταν και οι οδηγίες που δόθηκαν για συνοδεία και εγκατάσταση των παιδιών σε άλλες χώρες: Αλβανία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία, Τσεχοσλοβακία.

Τη φροντίδα των παιδιών, ανέλαβαν στελέχη του Κ.Κ.Ε. και των «αδελφών κομμάτων», καθώς και των νεολαιών τους στις ανατολικές χώρες. Επίσης ανέμεναν και βοήθεια των τοπικών Ερυθρών Σταυρών. Τον Μάιο του 1948, το Κ.Κ.Ε ίδρυσε ειδική οργάνωση, την «Επιτροπή Βοήθεια στο Παιδί» (ΕΒΟΠ), για το συντονισμό της επιχείρησης και τη μέριμνα της εκπαίδευσης των παιδιών. Επικεφαλής της τέθηκε ο Πέτρος Κόκκαλης, καθηγητής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλη ο Γεώργιος Αθανασιάδης, πρώην διευθυντής της Ξενακείου Σχολής στο Κάιρο και η γνωστή παιδαγωγός και συγγραφέας Έλλη Αλεξίου.

Τα παιδιά που μετακινήθηκαν από τον ΔΣΕ, ήταν μεταξύ 3 και 14 ετών. Σε πολλές περιπτώσεις, τα όρια αυτά δεν τηρήθηκαν. Ορισμένα από τα μεγαλύτερα παιδιά, έλαβαν στρατιωτική εκπαίδευση στις χώρες όπου εγκαταστάθηκαν, με σκοπό να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να ενταχθούν στις τάξεις του ΔΣΕ και να πολεμήσουν. Η Κυβέρνηση κατήγγειλε απαγωγές παιδιών, κάτι που ως ένα σημείο φαίνεται ότι ισχύει.

Αλλά και ο δρόμος για τις ανατολικές χώρες, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Η έξοδος απ’ την Ελλάδα, γινόταν με τα πόδια και σπανιότερα με υποζύγια. Πολλές φορές, οι γυναίκες που συνόδευαν τα παιδιά, αναγκάζονταν να μεταφέρουν οι ίδιες τα μικρότερα παιδιά που δεν μπορούσαν να περπατήσουν. Οι πορείες γίνονταν, συνήθως τη νύχτα. Ο ραδιοσταθμός του ΔΣΕ «Ελεύθερη Ελλάδα», κατήγγειλε επιθέσεις αεροπλάνων και κυβερνητικών στρατιωτών, εναντίον των παιδιών και των συνοδών τους. Και αυτή η καταγγελία, δεν αποκλείεται να ευσταθεί, σε κάποιες περιπτώσεις.

Η εικόνα των γυναικών και των παιδιών που έφταναν στις γειτονικές μας χώρες, ήταν αποκαρδιωτική.

Γράφει σχετικά ο Milan Ristovic:

«… ήταν ένα αξιοθρήνητο θέαμα. Οι γυναίκες γεμάτες μελανιές, τα χέρια, ο λαιμός και οι ώμοι ήταν πρησμένοι, επειδή κουβαλούσαν τα παιδιά σ’ όλο τον δρόμο. Τα παιδιά, κλαμένα και τρομοκρατημένα, ήταν βρόμικα και γεμάτα ψείρες και τα ρούχα τους είχαν γίνει κουρέλια».

Οι χώρες υποδοχής, δεν μπορούσαν πάντα να περιθάλψουν τα αγόρια και τα κορίτσια που έφταναν ιδιαίτερα ταλαιπωρημένα σ’ αυτές. Έτσι, η Αλβανία δήλωσε ότι δεν μπορούσε να φιλοξενήσει περισσότερα από 200 Ελληνόπουλα, καθώς δεν μπορούσε να συντηρήσει ούτε και τον δικό της πληθυσμό και προώθησε πολλά παιδιά στο Βελιγράδι.

Φυσικά, η ζωή των παιδιών, δεν ήταν καθόλου εύκολη στις νέες τους «πατρίδες». Ιδιαίτερα τα ψυχολογικά τους τραύματα ήταν πολύ δύσκολο ν’ αποκατασταθούν. Και καθώς φαινόταν ότι η ώρα επιστροφής στην Ελλάδα θα αργούσε ή δεν θα ερχόταν ποτέ, άρχισε και η εκπαίδευση των μικρών Ελληνόπουλων. Βασικός σκοπός της ήταν η καλλιέργεια «σοσιαλιστικής συνείδησης». Η εξύμνηση των ανταρτών, του ηγέτη του κόμματος, η θεοποίηση Λένιν-Στάλιν, η καταδίκη των Γερμανών και των «Αγγλοαμερικανών κατακτητών», περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα της εκπαίδευσης. Η ελληνική κυβέρνηση, παρακολουθούσε μέσω των πρεσβειών στις ανατολικές χώρες τις συνθήκες διαβίωσης των Ελληνόπουλων σε αυτές.

Η ρήξη Στάλιν-Τίτο το 1948 και η μερική αποκατάσταση των σχέσεων Μόσχας-Βελιγραδίου αργότερα, είχαν σαν αποτέλεσμα τις εσωτερικές μετακινήσεις των Ελληνόπουλων στις ανατολικές χώρες. Πόσα ήταν όμως τελικά αυτά τα παιδιά; Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, τα οποία ίσως δεν είναι απόλυτα ακριβή, το 1950 εκτός Ελλάδας βρίσκονταν 28.296 παιδιά. Στην εισήγησή του στην Τρίτη Συνδιάσκεψη του Κ.Κ.Ε., τον Οκτώβριο του 1950, το στέλεχος του κόμματος Βασίλης Μπαρτζιώτας, ανέφερε ότι 17.529 βρίσκονταν στις ανατολικές χώρες. Γιουγκοσλαβικές πηγές, κάνουν λόγο για 11.000 παιδιά που εγκαταστάθηκαν στη χώρα, 2.000 απ’ αυτά σε παιδικούς σταθμούς και τα υπόλοιπα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. 9.000 παιδιά δηλαδή, εγκαταστάθηκαν στα Σκόπια, ενώ άλλα 8.500 προωθήθηκαν στη Ρουμανία, την Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία.

Ο ΕΕΣ, εκτιμούσε ότι από τα 28.000 παιδιά που έφυγαν από την Ελλάδα, 12.941 είχαν «απαχθεί» χωρίς τους γονείς τους, 720 με τους γονείς τους, 12.240 διέσχισαν τα σύνορα οικειοθελώς με τις οικογένειές τους και 2.100 γεννήθηκαν στο εξωτερικό.

Η αντίδραση της Αθήνας

Όπως ήταν φυσικό, η ελληνική Κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα. Με τον «έρανο της Βασίλισσας» και τις παιδοπόλεις, κινήθηκε αστραπιαία και ανταγωνιστικά προς τις ενέργειες του Κ.Κ.Ε. και του Δ.Σ.Ε. Δημιουργήθηκε έτσι ένα δίπολο: το «παιδομάζωμα» και το «παιδοφύλαγμα». Παράλληλα, η κυβερνητική πλευρά, κατήγγειλε ότι η μετακίνηση των παιδιών στο εξωτερικό γινόταν με τη βία και χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών τους, ότι στόχος των ανταρτών ήταν να τρομοκρατήσουν τις ελληνικές οικογένειες για να τους βοηθήσουν και σκόπευαν να εκπαιδεύσουν τα Ελληνόπουλα ως Σλάβους και κομμουνιστές και να τα στείλουν αργότερα πίσω για να πολεμήσουν εναντίον της πατρίδας τους και τέλος, ότι σκοπός του Κ.Κ.Ε. ήταν η καταστροφή του ελληνικού έθνους, στερώντας του χιλιάδες νέα παιδιά.

Δημιουργήθηκε Γραφείο Διαμαρτυρίας κατά του Παιδομαζώματος (!), με πρωτοβουλία της Φρειδερίκης, που θα συγκέντρωνε στοιχεία και πηγές για την επιχειρηματολογία της Αθήνας, ενώ πρότεινε μια σειρά από προπαγανδιστικές ενέργειες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ανάμεσά τους, ήταν και συνθήματα που θα τυπώνονταν από τα μενού τω κέντρων διασκέδασης μέχρι τα εισιτήρια των Μ.Μ.Μ. Στους κινηματογράφους, προβάλλονταν διαφημιστικά μηνύματα. Χαρακτηριστικό, είναι το εξής:

«Ένα παιδάκι παίζει αμέριμνο σ’ ένα κήπο με τα παιχνίδια του. Αίφνης, γυρνώντας το κεφάλι του προς τους θεατάς, λέγει: Ξεύρετε ότι τώρα που εγώ παίζω με τα παιγνιδάκια μου, 28.000 αδέλφια μου είναι σκλαβωμένα στην ξενιτιά»;
(ΓΑΚ, Κεντρική Υπηρεσία / Αρχείο Τέως Βασιλικών Ανακτόρων).

Και η Ελληνική Εκκλησία, δεν έμεινε αμέτοχη. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαμασκηνός (1941-1949), απεύθυνε διαμαρτυρία στον Ο.Η.Ε. και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, χαρακτηρίζοντας την επιχείρηση του ΔΣΕ «γενοκτονίουν αποβλέπουσαν εις την εξόντωσιν και την εκρίζωσιν της Ελληνικής εθνότητος».

Ο διάδοχός του Σπυρίδων (1949-1956), όρισε την 29η Δεκεμβρίου 1949 ως «Ημέρα Εθνικού Πένθους». Τη μέρα εκείνη, έκλεισαν συμβολικά για μισή ώρα σε όλη την επικράτεια όλα τα καταστήματα, σταμάτησε η συγκοινωνία και οι υπηρεσίες διέκοψαν την εργασία τους. Ακόμα και η Ελληνική Καθολική Ιεραρχία διαμαρτυρήθηκε επίσημα τον Μάιο του 1948. Εκδηλώσεις διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν επίσης η Ακαδημία Αθηνών, το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ο φιλολογικός σύλλογος «Παρνασσός» κ.ά.

Η διεθνοποίηση του «παιδομαζώματος»

Στην προσπάθεια διεθνοποίησης του ζητήματος, η Αθήνα κατήγγειλε την «απαγωγή» Ελληνόπουλων από τους αντάρτες στην UNSCOB, που είχε ιδρυθεί τον Οκτώβριο του 1947, μετά από αίτημα της Ελλάδας, και κατηγορούσε την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Γιουγκοσλαβία, ότι υποστήριζαν τους αντάρτες. Στην Επιτροπή αυτή, μετείχαν μάλιστα αντιπρόσωποι από την ΕΣΣΔ και ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Η πρώτη έκθεση της Επιτροπής προς τον Ο.Η.Ε., ήταν μάλλον μετριοπαθής. Γενικότερα, η Αθήνα δεν βρήκε ιδιαίτερα ευήκοα ώτα στο εξωτερικό, στην προσπάθειά της για καταδίκη του «παιδομαζώματος» και επιστροφή των Ελληνόπουλων στη χώρα μας.

Χαρακτηριστικά, ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών George Marshall, δεχόταν ότι «η πλειοψηφία των παιδιών είχε αποχωρήσει λίγο πολύ με τη συγκατάθεση της σλαβικής μειονότητας ή των κομμουνιστών γονέων τους». Ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα sir Clifford Norton, σε έκθεση του στο Foreign Office, ενημέρωνε ότι: «Η εξέταση των υφιστάμενων στοιχείων υποδεικνύει ότι η απαγωγή δεν έχει (επαναλαμβάνω δεν έχει) καμία σχέση με οτιδήποτε με την έκταση που δηλώνεται από την ελληνική κυβερνητική προπαγάνδα…». Προειδοποιούσε όμως ότι «θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο αν το BBC και οι Βρετανοί απεσταλμένοι εξέθεταν την ελληνική κυβέρνηση και χαρακτήριζαν επιπόλαιους τους αριθμούς που δίνει». Κάποιοι βέβαια, είχαν άλλη άποψη. Στις 10 Μαρτίου 1948, ο επιτετραμμένος των Η.Π.Α. στην πρεσβεία τους στην Αθήνα Karl Rankin , σε έκθεσή του προς το State Department, έγραφε: «…η πρεσβεία πιστεύει ότι η απαγωγή Ελληνοπαίδων από τον Μάρκο… είναι ένα μεγάλο ψυχολογικό σφάλμα το οποίο θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε με την ευρύτερη δυνατή δημοσιότητα στις Η.Π.Α. και το εξωτερικό».

Φυσικά υπήρχαν πολλές διαμαρτυρίες και ψηφίσματα εναντίον του «παιδομαζώματος». Η Λίνα Τσαλδάρη παρουσίασε τη θέση της Αθήνας στο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Παιδικής Προστασίας (International Union for Child Protection), που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1948 στη Στοκχόλμη.

Τον Οκτώβριο του 1948 επίσης, 104 ελληνικές γυναικείες οργανώσεις, απηύθυναν έκκληση προς την Ελεονόρα Ρούζβελτ, τότε πρόεδρο της Επιτροπής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, με την οποία ζητούσαν τη στήριξή της για τον επαναπατρισμό των παιδιών.

Το ψήφισμα 193 (III) της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. στις 11 Νοεμβρίου 1948, που υιοθετήθηκε ομόφωνα, ακόμα κι από την ΕΣΣΔ και τους συμμάχους της, ζητούσε την επιστροφή στην Ελλάδα «των Ελληνοπαίδων που βρίσκονται τώρα μακριά από τα σπίτια τους», με την προϋπόθεση όμως ότι θα το επιθυμούσαν οι γονείς τους ή οι πλησιέστεροι συγγενείς τους. Ο όρος αυτός που προστέθηκε για να ικανοποιήσει τη Μόσχα, δυσαρέστησε την Αθήνα. Γνωστότερη παρέμβαση στη διεθνή κοινή γνώμη, ήταν η ραδιοφωνική έκκληση της Φρειδερίκης, το βράδυ της 28ης Δεκεμβρίου 1948, την προηγούμενη της «Ημέρας Πένθους» που είχε κηρύξει η Εκκλησία της Ελλάδας. Η βασίλισσα, ζητούσε από τον «πολιτισμένο κόσμο» να προσευχηθεί για την τύχη των «28.000 απαχθέντων παιδιών» και να προσθέσει τη φωνή του «για να επιστρέψουν στην αγκαλιά των μητέρων τους».

Ποια ήταν η αντίδραση της δυτικής κοινής γνώμης;

Οι εκκλήσεις της βασίλισσας και της ελληνικής κυβέρνησης βρήκαν θετική ανταπόκριση σε ελληνορθόδοξες, και όχι μόνο, Εκκλησίες του εξωτερικού. Για την «απαγωγή» των παιδιών, διαμαρτυρήθηκαν: ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας Χριστόφορος, Αντιοχείας Αλέξανδρος, Ιεροσολύμων Τιμόθεος, Σερβίας Γαβριήλ, ο πάπας Πίος ΙΒ’, ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος, ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι Γκόφρεϊ Φράνσις Φίσερ κ.ά. Η Εταιρεία Αμερικανίδων Μητέρων (Society of American Mothers), ανακήρυξε τη βασίλισσα Φρειδερίκη «Πρώτη Μητέρα» για το έτος 1950.

Όσο για τις εφημερίδες του εξωτερικού, η στάση τους ήταν συνδεδεμένη με την πολιτική τους ταυτότητα και τη χώρα στην οποία εκδίδονταν.

Η αντίδραση του Κ.Κ.Ε. και της ευρωπαϊκής αριστεράς

Το Κ.Κ.Ε. στη χώρα μας, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις κατηγορίες εναντίον του, καθώς βρισκόταν σε καθεστώς παρανομίας. Ο Τύπος στην ΕΣΣΔ και τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, υποστήριζαν τις θέσεις του Κ.Κ.Ε. Γυρίστηκαν ακόμα και ντοκιμαντέρ για να δείξουν τις εξαιρετικές συνθήκες διαβίωσης των Ελληνόπουλων στις ανατολικές χώρες. Γνωστότερο απ’ αυτά, ήταν η ταινία του Μάνου Ζαχαρία «Η Αλήθεια για τα Παιδιά της Ελλάδας». Ανάλογη ταινία είχε γυριστεί και από τις γιουγκοσλαβικές αρχές το 1948, λίγο πριν τη ρήξη Στάλιν-Τίτο. Σημαντική βοήθεια, πρόσφεραν στο Κ.Κ.Ε. ο βρετανικός Σύνδεσμος για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα (League for Democracy in Greece) και η αριστερή Νορβηγο-ελληνική Επιτροπή.

Ο επαναπατρισμός των Ελληνόπουλων

Η ελληνική Κυβέρνηση ζήτησε τον επαναπατρισμό των «απαχθέντων Ελληνοπαίδων». Η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Τσεχοσλαβακία, απάντησαν αρνητικά. Η Αλβανία ισχυρίστηκε ότι δεν είχε πλέον Ελληνόπουλα στην επικράτειά της. Μοναδική εξαίρεση, ήταν η Γιουγκοσλαβία, που μετά τη ρήξη των σχέσεων Στάλιν-Τίτο, επιδίωκε προσέγγιση με τη Δύση. Μέχρι το 1952, 538 παιδιά επαναπατρίσθηκαν απ’ τη Γιουγκοσλαβία.

Με τη γειτονική χώρα, υπήρχε και το πρόβλημα των «σλαβομακεδόνων». Μάλιστα, η βρετανική πρεσβεία στο Βελιγράδι, έγραφε στο Foreign Office:

«Η σλαβική μειονότητα στην Ελλάδα αποτελεί κάτι περισσότερο από απλή επινόηση της γιουγκοσλαβικής προπαγάνδας. Ωστόσο… η ανακίνηση του θέματος αυτή τη στιγμή είναι ασύμφορη όσο και επικίνδυνη».

Το ΚΚΕ από την πλευρά του, χαρακτήριζε την απόφαση του Βελιγραδίου να δεχτεί τον επαναπατρισμό των Ελληνόπουλων, ως προϊόν «δοσοληψίας» με την Αθήνα, που αποδείκνυε την «προδοσία» του Τίτο ο οποίος παρέδιδε τα παιδιά στους «μοναρχοφασίστες».

Τηλεφωνεί σε δημοσιογράφους και λέει ότι έχει "κλειδώσει" ως υπουργός Άμυνας στον ανασχηματισμό με την παρέμβαση γνωστών εφοπλιστών!

Με νέο No paper έκανε την εμφάνιση του ο "Mr Novartis"όσο περνάει ο καιρός τα σημάδια του Δελαπατρισμού γίνονται όλο και πιο έντονα επάνω του Αργά ή γρήγορα ο Αβραμόπουλος θα πλήρωνε την απληστία του για την...φιλοδοξία!!Μια ανηφόρα που για να την περπατήσεις πρέπει να είσαι πάντα κουστουμαρισμένος.Αυτό στοιχίζει πολλά.Πάρα πολλά!!Ο Δημήτρης το ήξερε πολύ καλά αυτό.Ήξερε επίσης ότι πρέπει να είναι φίλος και με τον διάβολο.Να ψάξει να βρει σε τι γλώσσα μιλάει και να κάνει εντατικά μαθήματα για να την μάθει.Ήξερε ότι δεν έπρεπε να έχει εχθρούς πουθενά!!Παρά λίγο να του έβγαινε!!Μέχρι και ΣΥ.ΡΙΖ.Α ήταν έτοιμος να τον προτείνει για πρόεδρο Δημοκρατίας.

Ένας υπάλληλος για όλα τα αφεντικά.Μέχρι εδώ ήταν όμως.Ο πολιτικός ενταφιασμός του τελέστηκε στην Εκκλησία της...Novartis με ιερέα τον Φρουζή.Ο Μητσοτάκης βρήκε το δώρο που ήξερε ότι υπάρχει στο ράφι αλλά δεν τολμούσε να το τραβήξει.Του το έδωσε απλόχερα το FBI.O Αβραμόπουλος με μισόλογα που ψελλίζει γύρω από τον ενοίκιο του παιδιού του και την...τιμιότητά του προσπαθεί να μαζέψει τα αμάζευτα μεταξύ Ελβετίας και Βελγίου.Όλη η Ελλάδα γνώριζε για τα φορτηγά με τις παλέτες που ξεφόρτωναν εκατομμύρια εμβόλια στον Ασπρόπυργο, που έφταναν για να τρυπήσουν όλη την Ευρώπη αλλά και την επόμενη γενιά.Κάποτε εμφανίζετε όμως και ο δράκος.Πριν 4 μήνες αθωώθηκαν οι 2 πιο στενοί συνεργάτες του,Καλογερόπουλος και Αδαμίδης μαζί με την ψυχολόγο Σιδέρη,λόγο αλλαγής του Π.Κ.,οι οποίοι ήταν κατηγορούμενοι για υπόθεση διαφθοράς.Μια υπόθεση που πέρασε ξυστά από τον κ. Δημήτρη.Δεν είναι όμως πάντα του Αγίου κάθε μέρα!!Το πολιτικό τέλος του ήταν πρόωρο αλλά είναι οριστικό.Η Τουλουπάκη θα του ασκήσει ποινική δίωξη και θα καθίσει στο σκαμνί πλάι στον Λοβέρδο.Μια φορά και έναν καιρό ήταν κάποτε...ένας Αβραμόπουλος που ήθελε να γίνει Πρωθυπουργός!Και πέρασε αυτός καλά και οι γύρω του καλύτερα.!!Το κατάντημα του δεν έχει τελειωμό.Σε κάτι περιθωριακά sites και εφημερίδες που πωλούν 200 φύλλα πανελλήνια φιλοξενούνται πλέον οι...φιλοδοξίες του.Τώρα διαδίδει ότι οι φίλοι του εφοπλιστές θα τον επιβάλουν ως τον επόμενο υπουργό Εθνικής Άμυνας.Θυμηθείτε το!Στο τέλος θα τον λυπούνται και οι σύριγγες της Novartis! 

Αρης Σπ

Η Αλβανία και η Ρουμανία συνεργάστηκαν για να αποδυναμώσουν τους Έλληνες στη Βόρεια Ήπειρο

Η Κορυτσά είναι το επίκεντρο της δράσης της Ρουμανίας, που έχει σκοπό να εγγράψει ως Ρουμάνους του Βλάχους της περιοχής

Η Ρουμανική Γερουσία επέτρεψε στη Λατινόφωνη ελληνική μειονότητα στη νότια Αλβανία, γνωστή ως Βλάχοι (Βλάχοι), να αποκτήσει τη ρουμανική υπηκοότητα.
Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, για να αποκτήσετε τη ρουμανική υπηκοότητα, εκτός από την καταγωγή του Βλάχου, πρέπει επίσης να γνωρίζετε τη λατινική γλώσσα και κάποια γνώση του ρουμανικού πολιτισμού.
Αν και η πλειοψηφία των  Βλάχων στην Αλβανία θεωρούν τον εαυτό τους Έλληνες, η Ρουμανία εργάζεται πολύ σκληρά για να τους Ρουμάνισει. Το 2013, άνοιξε ένα Ρουμανικό Κέντρο Πληροφόρησης στην πόλη της Κορυτσάς (Κορυτσά, Αλβανικά: Korçë), το οποίο διδάσκει τη ρουμανική γλώσσα, τον πολιτισμό και την κληρονομιά δωρεάν – και επιπλέον, προσφέρει ακόμη και σε μερικούς μαθητές δωρεάν ταξίδι στο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ρουμανία.
Η Κορυτσά θεωρείται ένα από τα κέντρα της ελληνικής κοινότητας στη Βόρεια Ήπειρο, στη νότια Αλβανία.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Ρουμάνοι ιδρύουν σχολεία ρουμανικής γλώσσας σε περιοχές που κατοικούν Βλάχοι, με την ευλογία της αλβανικής κυβέρνησης.
Προκειμένου να ασκήσει πίεση στην ελληνική μειονότητα στη Βόρεια Ήπειρο (περίπου 120.000 άτομα) και να ελέγξει την κοινωνική αφύπνιση του Ελληνισμού, η Αλβανία αναγνώρισε μια μειονότητα Ρουμάνων-Βλάχων το 2012.
Η Ρουμανία πιστεύει ότι επειδή οι Βλάχοι μιλούν μια γλώσσα παρόμοια με τη Ρουμανική, στην πραγματικότητα είναι Ρουμάνοι και όχι Έλληνες.
Όπως είναι γνωστό, η Αλβανία, που κατέχει τη Βόρεια Ήπειρο που επιδιώκει ένωση με την Ελλάδα, επιδιώκει την αποδυνάμωση της ελληνικής ταυτότητας με ισχυρή υποστήριξη από τη Ρουμανία και εξυπηρετεί μια ισχυρή ατζέντα και για τις δύο χώρες.
Η Αλβανία αποδυναμώνει την ελληνική μειονότητα, ενώ η Ρουμανία μπορεί να αυξήσει την χορήγηση ιθαγένειας σε Βλάχους, καθώς ο πληθυσμός της συνεχίζει να μειώνεται.
Στην πραγματικότητα, η Αλβανία και η Ρουμανία συμμαχούν σε μια αντι-ελληνική δράση.
Οι Greek City Times μίλησαν αποκλειστικά με τον Mikel Mihallari, έναν Βλάχο από την Κορυτσά.
 Όταν ρωτήθηκε από τους Greek City Times εάν η πλειοψηφία των Βλάχων ειναι Έλληνες ή Ρουμάνοι, είπε χωρίς αμφιβολία ότι «Είμαστε Έλληνες. Η καταγωγή μας προέρχεται από τα βουνά της Πίνδου και ιστορικά είμαστε πάντα δίπλα-δίπλα με άλλους Έλληνες, είτε πρόκειται για μάχη είτε για τη δημιουργία οικογενειών μαζί. “
Είπε στους Greek City Times ότι η Ρουμανία έχει ένα προξενείο στην πατρίδα του στην Κορυτσα και μερικές φορές έχουν κάποια πολιτιστικά βράδια, «αλλά μόνο μικρά».
«Οι περισσότεροι Βλάχοι στην Κορίτσα ειναι Έλληνες, καθώς έχουμε την ίδια εθνική συνείδηση από γενιά σε γενιά», είπε. Ο Μιχαλάρι λέει ότι μόνο ένας μικρός αριθμός Βλάχων θεωρούν τους εαυτούς τους Ρουμάνους, πιθανώς με την ελπίδα να πάρουν ένα Ρουμανικό διαβατήριο.
Είπε ότι η Ρουμανία θέλει να “πάρει την ιστορία μας και να προκαλέσει προβλήματα, λέγοντας στους Βλάχους ότι η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ δυνατή και ότι η πραγματική ταυτότητα είναι ρουμανική”.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς σε όλα τα θέματα

Κατά αρχήν είναι μεγάλος ψεύτης και απατεώνας.

Και θα εξηγήσω το γιατί.

Ψεύτης γιατί άλλα είπε προεκλογικά και άλλα έκανε μετεκλογικά.

Θυμίζω

Τη συμφωνία των Πρεσπών όπου προεκλογικά ήταν εθνικά επιζήμια και άφηναν να εννοηθεί από πολλά στελέχη πως θα καταργηθεί ή έστω θα βελτιωθεί,μας ξεσήκωναν με τα συλλαλητήρια που οι ίδιοι τους διοργάνωναν στο παρασκήνιο προκειμένου να κερδίσουν τα ψηφαλάκια.

Μετεκλογικά και αφού είχαν αρπάξει την εξουσία βέβαια είπαν πως θα τιμήσουν και θα σεβαστούν τη συμφωνία.

Ποια συμφωνία;

Την εθνικά επιζήμια!

Προς το παρόν έχουν μειωθεί οι ροές μπολιαστών λόγω του κορονοιού μόλις τελειώσει όλο αυτό το θέατρο θα δεις και πάλι τι έχει να γίνει.

Προεκλογικά ο Μητσοτάκης δεν είπε ούτε για μπολιάσματα ούτε και για πολυπολιτισμικές κοινωνίες.

Προεκλογικά ο Μητσοτάκης όπως και τα στελέχη του δεν μιλούσαν για ανοιχτά σύνορα αλλα για φύλαξη συνόρων μόνο που μετεκλογικά τα σύνορα παραμένουν ορθάνοιχτα και οι μπολιαστές συνεχίζουν να έρχονται.

Έχει λογική αυτό;

Στα εθνικά θέματα και στην εξωτερική πολιτική σκέτη τραγωδία η κυβέρνηση και εκεί φαίνεται το μικρό της μπόι.

Όταν τα Τούρκικα ερευνητικά και γεωτρύπανα παραβίαζαν την ΑΟΖ της Κύπρου (ουσιαστικά έχουμε Αττίλα 3) ο Δένδιας χαζογελούσε στα κανάλια και έλεγε πως τζάμπα τρυπάνε οι Τούρκοι στις λάσπες και δεν πρόκειται να βρούνε τίποτα.

Σε κουβέντα να βρίσκονται να περνάει ο καιρός και να φαίνεται ότι κάτι κάνουν εν΄΄ω στην πραγματικότητα δεν γίνετε τίποτα.

Με βάση τη "λογική" Δένδια αν έρθουν κλέφτες στο σπίτι μας και ψάχνουν για λεφτά εμείς να γελάμε και να λέμε πως τζάμπα ψάχνουν και δεν θα βρούνε τίποτα γιατί τα χρήματα π.χ τα έχουμε στην τράπεζα.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Κύπρο από τους Τούρκους είναι ξεκάθαρα Αττίλας 3 και η κυβέρνηση είναι παντελώς απούσα δείχνοντας ξεκάθαρα πόσο ανίκανη είναι να υπερασπιστεί τον Ελληνισμό της Κύπρου.

Οι αμυντικές δαπάνες είναι ανύπαρκτες δεν προχωράει τίποτα τα κονδύλια για την άμυνα είναι ελάχιστα ενώ εδώ και εννιά μήνες όπου ο Μητσοτάκης έχει την ευθύνη δεν έχει προχωρήσει το παραμικρό προς την ενίσχυση.

Ούτε καν τα ώριμα προγράμματα.

Μόνο που όλα αυτά έχουν συνέπειες.

Η νέα συμφωνία που υπέγραψαν με τους Αμερικάνους για Σούδα-βάσεις είναι κενό γράμμα και παρά τις κυβερνητικές τυμπανοκρουσίες και τα φιλοκυβερνητικά μέσα.

Οι Τούρκοι ήδη έχουν κάνει γνωστές τις προθέσεις τους και όπως έχουν ήδη ανακοινώσει στους επόμενους μήνες θα ξεκινήσουν έρευνες και γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο μέσα στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Οι Τούρκοι πάντα ανακοινώνουν τι πρόκειται να κάνουν για να βολιδοσκοπήσουν αντιδράσεις από τη διεθνή κοινότητα αλλά και από τους άμεσα ενδιαφερόμενους.

Συζητάνε για να συζητάνε φωτογραφίες με μακέτες φρεγάτες Belharra και στην πραγματικότητα τίποτα δεν γίνετε και ο καιρός να περνάει.

Ποια είναι λοιπόν η αντίδραση της κυβέρνησης και η προετοιμασία;

Το απόλυτο τίποτα.

Ούτε καν τα αυτονόητα.

Άρα ουσιαστικά αφήνουν τις ΕΔ γυμνές με σχέδιο που σημαίνει πάνε για ξεπούλημα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Τα ανταλλάγματα κυρίως οπλικών συστημάτων αγνοούνται και τελικά μείναμε με τη βυθοκόρο.

Παρόμοια συμφωνία είχε κάνει ο Μητσοτάκης πατήρ αρχές του 1990 με τους Αμερικάνους.

Η κυβέρνηση αφήνει την Ελλάδα ουσιαστικά ξεβράκωτη και επιβάλλουν αυτοεμπάργο με σχέδιο.

Ψάξε λίγο να βρεις τι ανταλλάγματα είχε πάρει σε οπλικά συστήματα.

Προεκλογικά ο Μητσοτάκης δεν έβαλε τους λαγούς του να μιλάνε για συνεκμετάλλευση για Χάγη και τη Ντόρα να λέει μπορεί να χαθεί το Καστελόριζο αλλά θα κατοχυρώσουμε τα υπόλοιπα.

Όλα αυτά τα έκανε Μητσοτάκης μετεκλογικά και αφού είχε αρπάξει πρώτα την εξουσία.

Οι Τούρκοι θα τα πάρουν όλα χωρίς να πέσει τουφεκιά.

Ακόμα και τώρα εν μέσω πανδημίας (που έχω πολλές επιφυλάξεις και θα εξηγήσω παρακάτω) ο Μητσοτάκης μοιράζει δημόσιο χρήμα σε "κοινωνικά μηνύματα" που είναι υποχρεωμένη βάση νόμου να μεταδίδουν δωρεάν,με δώρα εκατομμυρίων σε καναλάρχες για να τον λιβανίζουν και να κρύβουν τα κακώς κείμενα όπως ακριβώς συμβαίνει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα κανονική σοβιετία δηλαδή.

Προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε για αξιοκρατία παντού.

Μετεκλογικά βέβαια είδαμε ένα όργιο διορισμών ημετέρων συγγενών κουμπάρων φίλων κομματόσκυλων και υαλικών ακόμα και με φωτογραφική τροπολογία.

Σε συνέντευξη του προεκλογικά στον Alpha είχε πει επί λέξη:

"Είναι ντροπή το πολιτικό προσωπικό να διορίζει αποτυχημένους υποψηφίους σε θέσεις κρατικές όπως στα νοσοκομεία ως διοικητές και αν με εμπιστευτεί ο Ελληνικός λαός θα βάλω ως διοικητές στα νοσοκομεία μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα με αξιοκρατικά κριτήρια"

Το τι έκανε αμέσως μετά το είδαμε όλοι.

Με τους διορισμούς 80χρονου κομματικού και συζύγους δημοσιογράφων-παπαγάλων ως διοικητές νοσοκομείων.

Όλα αυτά τα ακραία μέτρα που πήρε η κυβέρνηση με τον κορονοιό νομίζω πως ήταν υπερβολικά.

Αυτός ο επικοινωνιακός αχταρμάς στις 6 από τον τίποτα και τον καν τίποτα έχει ξεπεράσει κάθε γελοιότητα.

Η σύγκριση της Ελλάδας με χώρες της Ευρώπης είναι αστεία και γίνετε επίτηδες προκειμένου να φανεί πως τα κατάφερε η κυβέρνηση επικοινωνιακά.

Η σύγκριση μπορεί να γίνει με χώρες που ανήκουν γεωγραφικά και πληθυσμιακά και κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα.

Π.χ τη Βουλγαρία που έχει πολύ λιγότερα κρούσματα από εμάς και λίγους θανάτους και εκεί δεν κυβερνάει ο "επιτυχημένος" και ο "άριστος" Μητσοτάκης.

Βέβαια αν η σύγκριση γίνει με χώρες με κοινά χαρακτηριστικά τότε θα καταρρεύσει τόσο η προπαγάνδα της κυβέρνησης όσο και των εξαγορασμένων καναλιών και δημοσιογράφων-παπαγάλων.

Βέβαια για να είμαι ειλικρινής δεν βλέπω να αλλάζει κάτι δυστυχώς και άρα δεν κάνουν λάθη απλά αυτό είναι το σχέδιο τους.

Και ο λόγος ήταν πως γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως με διαλυμένο ΕΣΥ σε περίπτωση που ξεφύγει η κατάσταση δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στα πολλά κρούσματα.

Άλλωστε και με τα λίγα σχετικά κρούσματα που είχαμε φάνηκε το μπάχαλο παντού και παρά την επικοινωνιακή προπαγάνδα.

Όσον αφορά την σκληρή κριτική μου και τα σχόλια μου θα παρατήρησες πως δεν κάνω απλά στείρα κριτική αλλά προτείνω και λύσεις και κρούω των κώδωνα του κινδύνου.

Μόνο που όλο αυτό θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομία και τα θύματα από την οικονομική κρίση θα είναι περισσότερα.

Που σημαίνει ότι προσπαθώ από αυτό το βήμα εδώ να τους πιέσω κατά κάποιο τρόπο να βελτιωθούν και να προλάβουν καταστάσεις πριν να είναι αργά.

Άρα η όποια κριτική μου είναι καλοπροαίρετη.

Με αυτό το "σχέδιο" τους προσωπικά διαφωνώ κάθετα.

Ενταξει έπραξε το αυτονόητο όσον αφορά την προσπάθεια "αμάχων" να περάσουν τα σύνορα στον Έβρο.

Επίσης επέβαλε μέτρα περιορισμού της μετάδοσης του κορωνοϊού, ακολουθώντας τις υποδείξεις των αρμόδιων οργανισμών/φορέων και έχοντας υπόψη τις δυνατότητες των υγειονομικών δομών της χώρας.

Αξιολογήθηκε μέχρι την 27/2 και απομένει να διαχειριστεί την δύσκολη επόμενη (μετά καραντίνα) μέρα.

Μιλάμε με όρους διαβίωσης και ας ευχηθούμε να μην χρειαστεί να μιλήσουμε με όρους επιβίωσης.

Ας έχουμε όλοι υπόψη πως η πείνα είναι ο χειρότερος "εχθρός".

Ευχαριστω για την φιλοξενια

Βαδης Μπ

Flynn Was Innocent All Along: He Was Pressured to Plead Guilty

The Justice Department has agreed that General Michael Flynn did not, in fact, commit any crime. Let us hear now from the former civil libertarians for whom any violation of law is permissible, as long as it is directed at a Trump associate. Pictured: Flynn, then US National Security Adviser speaks during at a press briefing at the White House in Washington, DC, on February 1, 2017. (Photo by Nicholas Kamm/AFP via Getty Images)

by Alan M. Dershowitz

From a legal and policy point of view, encouraging the FBI to misuse its legitimate authority to investigate past crimes, solely to create future crimes is both immoral and illegal.

• Let us hear now from the former civil libertarians for whom any violation of law is permissible, as long as it is directed at a Trump associate.
• Anyone who knows how the system works in practice would understand why an innocent man—or a defendant in a close case—might be coerced into pleading guilty.... in this case, it is alleged that the government threatened, if Flynn did not plead guilty, to indict his son.
• There must be a single standard of justice and civil liberties -- including the presumption of innocence -- that transcends partisan politics. This message has been forgotten by both parties.

More than a year ago I wrote that it was clear General Michael Flynn should never have pleaded guilty because he did not commit a crime. Even if he lied to the FBI, his lie was not "material." For a lie to be a crime under federal law, it must be material to the investigation – meaning that the lies pertain to the issues being legitimately investigated. The role of the FBI is to investigate past crimes, not to create new ones. Because the FBI investigators already knew the answer to the question they asked him—whether he had spoken to the Russian Ambassador—their purpose was not to elicit new information relevant to their investigation, but rather to spring a perjury trap on him. When they asked Flynn the question, they had a recording of his conversation with the Russian, of which he was presumably unaware. So his answer was not material to the investigation because they already had the information about which they were inquiring.
From a legal and policy point of view, encouraging the FBI to misuse its legitimate authority to investigate past crimes, solely to create future crimes is both immoral and illegal. That is why Congress added the word material to its statute.
Because Flynn's answers were not material to what the FBI said it was investigating –- a violation of a never-used law, the Logan Act, that prohibits private citizens from negotiating with foreign governments -- they did not constitute a crime.
At the time, that argument was mocked by the usual suspects: fair-weather civil libertarians who would have supported the argument if it had been made on behalf of a liberal Democrat but who rejected it when made on behalf of a Trump Republican. They claimed there was no authority supporting this argument, despite the citation of several cases by eminent judges.
Now the Justice Department has agreed that General Flynn did not, in fact, commit any crime. Among the reasons given for belatedly dropping the case against General Flynn was that his answers did not satisfy the materiality requirement of the statute.
Let us hear now from the former civil libertarians for whom any violation of law is permissible, as long as it is directed at a Trump associate.
When I originally argued that Flynn had committed no crime, I was unaware of the exculpatory documents that the government had illegally withheld from his lawyers and him. He might well have considered them in deciding whether or not to plead guilty. This suppressed material might have bolstered his defense had he decided to go to trial.
Some may wonder why an innocent man would ever plead guilty. Anyone who knows how the system works in practice would understand why an innocent man—or a defendant in a close case—might be coerced into pleading guilty. The cruel reality is that if a defendant pleads not guilty and is found guilty, the sentence will be far greater than if he had pled guilty—perhaps even 10 times greater. Moreover, in this case, it is alleged that the government threatened, if Flynn did not plead guilty, to indict his son. These are the kinds of pressures routinely used by prosecutors. Civil libertarians have long been critical of these pressures, but fair-weather civil libertarians refuse to object when these improper tactics are used against Trump's associates. Partisan hypocrisy reigns.
The decision by the Justice Department to drop the Flynn case sends an important message to prosecutors that goes beyond the Flynn case. There must be a single standard of justice and civil liberties -- including the presumption of innocence -- that transcends partisan politics. This message has been forgotten by both parties. Flynn himself was among those who shouted, "Lock her up," regarding Hillary Clinton. Then when the Justice Department tried to lock him up, he got religion.

Cynics used to say that, "a conservative is a liberal who's been mugged." I would respond by saying that, "a civil-libertarian is a conservative who has been falsely accused." I would now add that an anti-civil libertarian is a former civil libertarian who is willing to ignore the law to get Trump and his associates.
The time has come, indeed it is long overdue, to de-politicize our criminal justice system and to forbid it from becoming weaponized by either side for partisan purposes. Dropping the case against General Flynn is an important first step, but it cannot be the last if we are to restore the criminal justice system to its rightful place as a non-partisan institution of justice.

Alan M. Dershowitz is the Felix Frankfurter Professor of Law Emeritus at Harvard Law School and author of the book, Guilt by Accusation: The Challenge of Proving Innocence in the Age of #MeToo, Skyhorse Publishing, November 2019. He is the Jack Roth Charitable Foundation Fellow at Gatestone Institute.

• Follow Alan M. Dershowitz on Twitter and Facebook