Το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου η απάντηση στον Ερντογάν;

Η αμυντική σύζευξη Ελλάδας-Κύπρου που επιδιώχθηκε με την εφαρμογή του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ, 1995) δεν ήταν μια τυχαία επιλογή.

Γράφει ο Παύλος Χρήστου

Ενώ αρχικά εξαγγέλθηκε (Νοέμβριος 1993), αρκετά πρόχειρα και χωρίς τον απαραίτητο συντονισμό, ως μια πολιτική φόρμουλα συνεργασίας και μάλλον φαινόταν ότι θα παραμείνει μια «ομιχλώδης» πολιτική δέσμευση, τα στρατιωτικά επιτελεία προχώρησαν (στηριζόμενα στην πολιτική εξαγγελία) σε αλλαγές στην Επιχειρησιακή Σχεδίαση και σε εισηγήσεις για να συμπεριληφθεί στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας και την Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική, που τελικά υιοθετήθηκε από τις πολιτικές ηγεσίες στις αρχές του 1995.

Το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου σχεδιάστηκε για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής.

Υιοθετήθηκε με στόχο την εφαρμογή μιας κοινής στρατηγικής άμυνας Ελλάδας-Κύπρου που αφενός θα απέτρεπε και αφετέρου θα αντιμετώπιζε επιθετικές ενέργειες, εναντίον του ενός ή και των δύο μερών.

Με την ολοκληρωμένη διακήρυξη του δόγματος (1995), υπογραμμίστηκε η δέσμευση της Ελλάδας να θεωρεί ως αιτία πολέμου (casus belli) οποιαδήποτε τουρκική απόπειρα προέλασης στην ελεύθερη Κύπρο.

Ο σχεδιασμός αποσκοπούσε στην αντιστάθμιση της μεγάλης απόστασης που χωρίζει την Ελλάδα από την Κύπρο, σε σύγκριση με την εγγύτητα του νησιού προς τις τουρκικές ακτές και κατά συνέπεια στον στρατηγικό έλεγχο της περιοχής και στην προστασία της Κύπρου από τις τουρκικές δυνάμεις.

Σε πολιτικό επίπεδο φαίνεται ότι υπήρχαν επιφυλάξεις για τη λειτουργία του δόγματος, στο βαθμό όπου πιστεύεται ότι μπορεί να αυξάνει την ανασφάλεια των Τουρκοκυπρίων και να ενισχύει τα επιχειρήματα περί «περικύκλωσης» της Τουρκίας, δυσκολεύοντας με τον τρόπο αυτό την πολιτική επίλυση του Κυπριακού. Παρ’ όλα αυτά, και με βάση τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, μια σειρά στρατιωτικών ενεργειών θωράκισαν την Κυπριακή Δημοκρατία και έδωσαν υπόσταση στη γεωστρατηγική ενότητα του Ελληνισμού.

Η πολιτική απόφαση των κυβερνήσεων Ελλάδας-Κύπρου να προχωρήσουν σε ευρεία αμυντική συνεργασία, ενόχλησε την Τουρκία, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, και άλλες συμμαχικές χώρες. Η επιχειρηματολογία τους ήταν ότι από ελληνικής πλευράς δόθηκε στρατιωτικός χαρακτήρας στην επίλυση του Κυπριακού.

Η απόσταση ανάμεσα στη γενική πολιτική διατύπωση της Εθνικής Στρατηγικής και στην κατά περίπτωση συγκεκριμένη εφαρμογή μεθοδολογικών κανόνων και πλαισίου δράσης μπορεί να είναι τόσο μεγάλη, ώστε από τη χρήση του ίδιου μεθοδολογικού κανόνα, όταν αυτός ερμηνεύεται διαφορετικά σε ξεχωριστές περιπτώσεις, να προκύπτουν-παράγονται συνολικά αποτελέσματα πολύ διαφορετικά ως προς το περιεχόμενό τους. Έτσι για τη λειτουργία του Δόγματος του ΕΑΧ επιλέχθηκε να χρησιμοποιηθεί μια ενιαία Στρατηγική Άμυνας για Ελλάδα και Κύπρο. Η στρατηγική αυτή υποστηρίχτηκε και ενισχύθηκε από μια σειρά κυρίως στρατιωτικών ενεργειών που είχαν ως αρχικό σκοπό την κοινή και διακλαδική δράση των στρατιωτικών δυνάμεων σε επιλεγμένες περιοχές στρατηγικού ενδιαφέροντος και στην αποφυγή στρατιωτικού αιφνιδιασμού.

Η ΕΝΙΑΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΜΥΝΑΣ

Υπάρχει ένα θεμελιώδες ερώτημα για την πολιτική επιλογή μεταξύ στρατηγικής Άμυνας και απλής στρατηγικής(;) αποτροπής. Μπορεί ο αμυνόμενος να αμυνθεί; Αν πραγματικά μπορεί να αμυνθεί επιλέγει τη στρατηγική Άμυνας, εάν δεν μπορεί να αμυνθεί επιλέγει την απλή αποτροπή.

Δεν πρέπει να συγχέουμε τη στρατηγική Άμυνας με την τακτική αναχαίτισης (αποτροπή του αντιπάλου από τακτικές ενέργειες, μείωση των επιθετικών του αποτελεσμάτων, εκτροπή από τους αντικειμενικούς του σκοπούς), ούτε την αποτροπή του αντιπάλου που έρχεται από την ικανότητα του αμυνομένου να ασκεί στρατηγική Άμυνας με την χρονική καθυστέρηση του αντιπάλου να επιτεθεί (που συνήθως εκλαμβάνεται ως αποτρεπτική ισχύς του αμυνόμενου).

Δεν υπάρχει στρατηγική της αποτροπής. Πρόκειται για μια εκφυλιστική ορολογία-θέση, την οποία οι αδύναμοι και άτολμοι εφαρμόζουν ως «στρατηγική». Υπάρχει μόνο η Στρατηγική της Σύγκρουσης-Πολέμου που διακρίνεται σε Επιθετική και Αμυντική. Ακόμα και η πραγματική ετοιμότητα αποτροπής (ως αποτέλεσμα της πραγματικής Ισχύος του αμυνόμενου) δεν είναι ικανή να προσφέρει τίποτα όταν ξεκινήσει ο πόλεμος και οι προσδοκίες της αποτροπής διαλυθούν. Υπάρχει μόνο η ετοιμότητα πολέμου.

Η προοπτική επιτυχίας της πρόληψης του πολέμου συνίσταται στην Ισχύ του αμυνόμενου που κατακερματίζει, αναιρεί και διαλύει κάθε επιθετική διάθεση του αντιπάλου. Η Στρατηγική Άμυνας εναντίον ενός αντιπάλου που διαθέτει υπερβάλλουσα επιθετικότητα, δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες για τη «βαθμιαία αποτροπή» του. Αυτή η αποτροπή παρά του ότι δεν ταξινομείται ως πολεμική δραστηριότητα, είναι αποτέλεσμα μιας Στρατηγικής Άμυνας, δεν είναι Στρατηγική.

Η επιτυχία της κοινής στρατηγικής Άμυνας Ελλάδας-Κύπρου (που αναγγέλθηκε με το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου) οφείλεται αρχικά στην ορθή εκτίμηση της κατάστασης και της αντιστοιχίας του σκοπού προς τα μέσα. Η ακριβής ισορροπία μέσων-σκοπού δημιουργεί πλήρη οικονομία δυνάμεων η οποία για να επιτευχθεί απαιτεί αξιόπιστη προσέγγιση της πραγματικής-αληθούς κατάστασης. Οι στρατιωτικές δυνάμεις διαρθρώθηκαν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε όλα τα στοιχεία αλληλοϋποστηρίζονταν και ενεργούσαν συνδυαστικά για να επιτευχθεί η ισχυρότερη συγκέντρωση μέσων στο επιθυμητό σημείο, ενώ το ελάχιστο των απαραιτήτων μέσων διατίθετο σε σημεία από τα οποία θα διευκολύνεται η επίτευξη της κύριας συγκέντρωσης.

Η αμυντική στρατηγική ή στρατηγική άμυνας στόχευε στο να εμποδιστεί εχθρική επίθεση σε χώρους εθνικής κυριαρχίας και στο να υπάρξει υψηλού βαθμού επιθετική ικανότητα στα πλαίσια μιας οργανωμένης αντεπίθεσης. Η ορθή λειτουργία της στρατηγικής άμυνας εξανάγκασε τον αντίπαλο να παραιτηθεί από τις κατακτητικές του βλέψεις και από την επιδίωξη αποφασιστικής λύσης με ή χωρίς προσφυγή σε υλική ενέργεια.

Αυτή η αμυντική στρατηγική ενέργεια σε επίπεδο ειρήνης, επέφερε στρατηγική αποδιάρθρωση του αντιπάλου (γραμμή ήσσονος αντίστασης και ήσσονος αναμονής, απώλεια της ελευθερίας ενέργειας και απόφασης) και συγχρόνως εξασφάλισε σε Ελλάδα και Κύπρο τη δυνατότητα προσαρμογής, τη διατήρηση πρωτοβουλίας και την επιλογή-εκλογή των αξόνων πιθανών επιχειρήσεων για την επίτευξη εναλλασσόμενων αντικειμενικών σκοπών.

Η εθνική αμυντική στρατηγική η οποία δημιούργησε αποτροπή χρησιμοποίησε αναλογίες άμυνας/επίθεσης, που διασφάλισαν την Κύπρο και παρείχαν δυνατότητα αντιμετώπισης ενδιάμεσων απειλών.

Η επιτυχία της κοινής στρατηγικής Άμυνας Ελλάδας-Κύπρου δημιούργησε την απαραίτητη αποτρεπτική φήμη, δηλαδή την ικανότητά μας να πραγματοποιούμε αποτελεσματικά τις απειλές.

Το «management των αντιλήψεων» αποτελεί έναν παράγοντα κριτικής σημασίας και απαιτεί μία περισσότερη ελκυστική, συγκεντρωτική και επιστημονική προσέγγιση, καθώς και μία επιθετική εστιασμένη προσπάθεια, ώστε να αναπτύσσεται μία ολοκληρωμένη διεθνής αντίληψη της φήμης ενός κράτους.

Το «management της φήμης» αποτελεί έναν αναδυόμενο παράγοντα, στον οποίο όλα τα κράτη συγκλίνουν και συνεπάγεται μία νέα «αναδιανομή ρόλων» στην παραδοσιακή προσέγγιση της εθνικής ισχύος και όλοι προσπαθούν να βελτιώσουν και να συντηρήσουν τη θετική «εικόνα» στο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον.

Η φήμη μίας χώρας έχει απόλυτη σχέση με τη στρατηγική της ταυτότητα, με τον πυρήνα των αξιών της, με τις ενέργειες και αποφάσεις της. Το κεντρικό αξίωμα των διεθνών σχέσεων είναι η ανάπτυξη μηνυμάτων σχεδιασμένων να μεταβιβάσουν την αξιοπιστία, τη γνησιότητα, τις διακεκριμένες αξίες και την ταυτότητα-προσωπικότητα μίας χώρας. Η επιτυχία μετριέται και από την «υποστηρικτική συμπεριφορά» που το διεθνές περιβάλλον επιδεικνύει.

Οι «έκτακτες καταστάσεις» (κρίσεις, θερμά επεισόδια) παρέχουν μοναδική ευκαιρία για να υπολογιστεί η αξιοπιστία-αξία της φήμης μίας χώρας και εκεί κρίνεται εάν το ενεργητικό management της φήμης –υψηλού κόστους δραστηριότητα– είναι πραγματικό και γνήσιο.

Από το 1995 το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου έδωσε υλική υπόσταση στην ελληνική στρατηγική, βοήθησε στην ορθολογικότερη οργάνωση των ελληνικών και κυπριακών Ένοπλων Δυνάμεων, έδωσε νέα διάσταση στη ναυτική και αεροπορική παρουσία της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο και συντέλεσε στον καλύτερο συντονισμό των στρατιωτικών προσπαθειών της Ελλάδας και της Κύπρου.

Η περίοδος μεταξύ 1995 και 2000 υπήρξε η πιο παραγωγική και ουσιαστική περίοδος του Δόγματος. Διεξάγονταν κοινές ασκήσεις ελληνικών και κυπριακών ενόπλων δυνάμεων και υπήρχε σημαντική μόνιμη στρατιωτική ελληνική παρουσία στο νησί. Επιπρόσθετα, δημιουργήθηκαν οι απαραίτητοι μηχανισμοί Ελέγχου και Συντονισμού Επιχειρήσεων στην ευρύτερη περιοχή.

Ο Κώστας Σημίτης ξεκίνησε τον ενταφιασμό του δόγματος, όταν «πέταξε» το αντιαεροπορικό σύστημα S-300 στο Τυμπάκι της Κρήτης, παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν ακόμα και μέσα στην κυβέρνησή του και τις αντιρρήσεις της κυπριακής πλευράς. Η διαδικασία ενταφιασμού απλώς ολοκληρώθηκε το 2010 από την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Παρά τη διμερή συμφωνία Ελλάδος-Κύπρου (2009) για ανταλλαγή πληροφοριών Αεράμυνας στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου (που οφείλεται κυρίως στο ότι κάποιοι Έλληνες αξιωματικοί στο ΓΕΕΘΑ «αγνόησαν» την επίσημη πολιτική άποψη για την ακύρωση του δόγματος του ΕΑΧ και «έσπρωξαν» την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ να την υπογράψει),το 2010 καθαρά πολιτικά αποφασίστηκε η κατάργηση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, που ουσιαστικά διέλυσε την κοινή στρατηγική Άμυνας Ελλάδας-Κύπρου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κυπριακή πλευρά δεν έχει λάβει μέχρι σήμερα επίσημη θέση για την απόφαση αυτή των ελληνικών κυβερνήσεων. Επίσης καμμιά ουσιαστική αναδιάρθρωση δεν έγινε ούτε σε επίπεδο σχεδιασμού εκτέλεσης επιχειρήσεων ούτε σε επίπεδο Πολιτικής Εθνικής Άμυνας των δύο χωρών. Η εγκατάλειψη της Ενιαίας Στρατηγικής Άμυνας Ελλάδας-Κύπρου σε στρατηγικό επίπεδο μείωσε την γεωστρατηγική αξία των δύο χωρών, κατακερματίζει την υπεραξία που προκύπτει από την κοινή και συντονισμένη δράση των ελληνικών και κυπριακών δυνάμεων και σε πολιτικό επίπεδο καταδεικνύει ατολμία που θα επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα.

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

Η εγκατάλειψη της Ενιαίας Στρατηγικής Άμυνας του ελληνισμού προήλθε από τη γενικότερη πολιτική θέση, ότι η Τουρκία δεν αποτελεί πλέον απειλή. Η απόφαση αυτή ήταν συνέχεια μιας πολιτικής προσπάθειας –υποστηριζόμενης και από κύκλους του εξωτερικού– για την ανακατασκευή της «απειλής». Έτσι η εκτίμηση της απειλής δεν κινείται στο πρωτογενές επίπεδο του «εχθρού», αλλά στο δευτερογενές επίπεδο των ερμηνειών του «εχθρού».

Είναι προφανές ότι υπάρχει αντίθεση μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής τάξης για την απόφαση αυτή. Η πολιτική «ορθολογικοποίηση» του «εχθρού» είναι αυθαίρετη.

Η ορθολογικοποίηση αυτή βέβαια έχει επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην εθνική στρατηγική. Η αντικατάσταση της Εθνικής Στρατηγικής Άμυνας με την Αποτρεπτική Στρατηγική (;) είναι ολέθρια για τον ελληνισμό. Η έκπτωση της Ελληνικής Εθνικής Στρατηγικής «αμπαλάρεται» με το περιτύλιγμα της ευρωπαϊκής ειρηνευτικής διάθεσης.

Ο περιορισμός-υποχώρηση-αποκλεισμός (από εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις) της Ελλάδας από την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου είναι «αναγκαίος» για την ελεύθερη δράση των Μεγάλων Δυνάμεων (ΗΠΑ-Ρωσία-ευρωπαϊκές δυνάμεις) στην ευρύτερη περιοχή (Αίγυπτος, Λιβύη, Συρία, Β. Αφρική, Μέση Ανατολή).

Παρατηρείται μετά το 2003 μια σημαντική μεταλλαγή της γλώσσας της Εθνικής μας Στρατηγικής και της θεωρίας της «απειλής» με την εισαγωγή των όρων της «αποτρεπτικής στρατηγικής», της «αμοιβαίας μείωσης των εξοπλισμών» και της «διατήρησης της ειρήνης».

Έτσι το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου αντικαθίσταται από τη «Μόνιμη Διορθωμένη Συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου» (που προαναγγέλθηκε από τον Βενιζέλο τον Δεκέμβριο του 2009) μέσα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής (ιδίως μετά τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισαβόνας), η οποία όμως δεν έχει στρατηγικό αμυντικό περιεχόμενο.

Είναι σαφές πλέον γιατί η χώρα μας σε συνέχεια της νέας σύμβασης για το Δίκαιο της θάλασσας (που προσδιορίζει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), δεν ασκεί το νόμιμο δικαίωμά της για ανακήρυξη ΑΟΖ. Η μη ανακήρυξη ΑΟΖ έχει ως αποτέλεσμα η περιοχή να θεωρείται ως ανοιχτή θάλασσα. Δεν μας το επιτρέπουν οι «ισχυροί», όπως δεν μας επιτρέπουν την επέκταση της Αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια. Στον ίδιο χρόνο παρατηρείται επίσης και μία αλλαγή στη γλώσσα της πολιτικής και της πολιτικής σκέψης στην Ελλάδα που ήταν και παραμένει προσχεδιασμένη για την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και την λειτουργία του οργανωτικού μοντέλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Άγκυρα διαχειριζόμενη τα εθνικά της θέματα με σχετικά σημαντική και ποικίλη αυτονομία και επιζητώντας αναπροσδιορισμό της πολιτικής οντότητας της χώρας στα περιθώρια υφισταμένων δομικών τροποποιήσεων, έχει θέσει μακροπρόθεσμες και προκαθορισμένες βλέψεις οι οποίες δεν είναι προϊόντα στιγμιαίων άμεσων επιλογών, αλλά έντεχνης αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής.

Αμετάβλητοι, σταθεροί στόχοι της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής είναι η διχοτόμηση του Αιγαίου, που μπορεί να επιτευχθεί αρχικά με την αμυντική διχοτόμηση του Αιγαίου (ικανοποίηση του τουρκικού αιτήματος αμυντικής ευθύνης του μισού Αιγαίου στους κόλπους του ΝΑΤΟ), τη συνεκμετάλλευση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, τη συγκυριαρχία του εναέριου χώρου του Αιγαίου και αργότερα με την κατάληψη ελληνικού νησιού ή νησιών που γειτονεύουν με την ηπειρωτική τουρκική ενδοχώρα και η διχοτόμηση της Κύπρου. Το ζήτημα ουσίας της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι η συρρίκνωση του ελληνισμού.

Η Τουρκία, προσπαθώντας να πραγματώσει υποθετικά δικαιώματά της σε βάρος του αδιαίρετου ελληνικού χώρου, έπλασε τη θεωρία του ζωτικού χώρου του Αιγαίου που είναι επιδεικτικός κατάληψης για το λαό της και προσπαθεί να επιτύχει επέμβαση της Δύσης προς «αποφυγή σύγκρουσης δύο συμμαχικών χωρών».

Οι χειρισμοί αυτοί σίγουρα δεν θα οδηγήσουν στο αναμενόμενο αποτέλεσμα. Αντίθετα, η ημιεμπόλεμη κατάσταση μέσα από τους παράγοντες ισχύος δυναμικής αναμέτρησης (ομοειδής εξάρτηση) των δύο χωρών, δημιουργεί αναπαραγωγή κινητήριων δυνάμεων ανισομερούς ανάπτυξης των ελληνοτουρκικών εξελίξεων, η οποία οξύνει τις δυσκολίες και υποκινεί τον πόλεμο. Η μόνιμη νομική ρύθμιση όλων των ελληνοτουρκικών προβλημάτων είναι μια conditio sine qua non μείωσης των πιθανοτήτων πολέμου μεταξύ των δύο κρατών.

Μέχρις ότου επιτευχθεί η μείωση των πιθανοτήτων πολέμου, η ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία θα πρέπει να σκεφτεί τους τρόπους διατύπωσης ενός νέου δόγματος Ενιαίας Στρατηγικής Άμυνας του ελληνισμού, στα πρότυπα που είχε διατυπωθεί το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

Καληνύχτα Ελλάδα! Μην ξεχάσετε την μεγαλύτερη πολιτική απάτη του 20ου αιώνα

Χιλιάδες παιδάκια έχουν καταθέσει λουλούδια στην κεφαλή στο Πολυτεχνείο, νομίζοντας ότι πρόκειται για κάποιον νεκρό της εξέγερσης…

Στην πραγματικότητα πρόκειται για την κεφαλή του καθηγητή Νίκου Σβορώνου, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με τα γεγονότα του 1973.

Το πόρισμα του Αστυνομικού Διευθυντή Γεώργιου Σαμπάνη επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου αποκαλύπτει ότι δεν υπήρξε κανένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου.

Το πρωτότυπο

Η «Ηλένια Ασημακοπούλου», «το κορίτσι που χάθηκε το βράδυ της σφαγής και την ψάχνει ακόμα το αγόρι της» (όπως χαρακτηριστικά έλεγε η εφημερίδα «Αυγή»), ήταν στην πραγματικότητα μοντέλο σε διαφήμιση σαμπουάν της εταιρίας «Breck».

Το κεντρικό νόημα, όσων μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα από την τρυφερή τους ακόμα ηλικία, στις σχολικές γιορτές για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, φρόντισε για αυτό, θεσπίζοντας την γιορτή και, μάλιστα, τιμώντας την, αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον ισάξια με τις άλλες δύο εθνικές μας γιορτές.

Η πραγματικότητα βεβαίως είναι εντελώς διαφορετική:

Κατ’ αρχήν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ανέτρεψε καμία χούντα!

Σκοπίμως κατά την γνώμη μου (κι όχι μόνο την δική μου) αποσιωπείται, ότι η χώρα μετά από την παραίτηση των Απριλιανών, τον Οκτώβριο του 1973, είχε πολιτική υπηρεσιακή κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον αείμνηστο Σπύρο Μαρκεζίνη, που μοναδικό σκοπό της είχε να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές, άρα επαναφορά της δημοκρατίας.

Αυτό που πέτυχε στην ουσία η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήταν να ανατραπεί η υπηρεσιακή κυβέρνηση μια εβδομάδα αργότερα (25 Νοεμβρίου) από τον ταξίαρχο Ιωαννίδη και να εγκαθιδρυθεί μια δεύτερη δικτατορία που κράτησε 8 ακόμα μήνες!

Ψεύδος πρώτο, λοιπόν.

Και δεν αποτελεί τιμή για το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα, να στηρίζεται σε ψεύδη για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Υπάρχει όμως και δεύτερο, μεγαλύτερο, ψεύδος στην ιστορία, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Νεκροί του Πολυτεχνείου»!

Επειδή η Ιστορία είναι πάρα πολύ δύσκολη, όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα, θα πρέπει ο καθένας ο οποίος εκφράζει γνώμη και θέση πάνω σε αυτά, να παραθέτει και κάποια αντικειμενικά στοιχεία ως απόδειξη των ισχυρισμών του.

Εγώ θα παραθέσω μερικά:

Πρώτον: Πόρισμα Τσεβά (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Ένα από τα πρώτα «μελήματα» της κυβερνήσεως Καραμανλή, ήταν να διερευνήσει την υπόθεση Πολυτεχνείου.

Τον Σεπτέμβριο του 1974, αναθέτει στον γνωστό σε όλους μας εισαγγελέα Τσεβά, να συντάξει ένα πόρισμα, σχετικό με τα γεγονότα.

Τα αποτελέσματα του Πορίσματος παραδίδονται στις 14 Οκτωβρίου 1974.
Αφού χωρίζει τους νεκρούς σε 4 κατηγορίες (ούτε ένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου), καταλήγει: «Ονόματα νεκρών 46 και 59, αντιστοίχως, περιήλθαν εις χείρας μου και απετέλεσαν αντικείμενον ειδικής, επισταμένης και αγωνιώδους ερεύνης.
Αμφότεροι εκυκλοφόρησαν το πρώτον εις την αλλοδαπήν και ο εις εξ αυτών επιμέλεια πολλών γνωστών Ελλήνων, εις το εξωτερικόν κατά την εποχήν της Δικτατορίας ευρισκομένων.

Είναι αμφότεροι ελλιπείς κατά τα στοιχεία των και η επ’ αυτών έρευνα εις ουδέν το συγκεκριμένον απέληξε …

Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα:

Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν;»

Δε νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός.

 

Δεύτερον: Πόρισμα Σαμπάνη 

(κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Επειδή έως το 1981, παρά τις φιλοτιμότατες προσπάθειες της «Δεξιάς», δεν κατέστη δυνατόν να «αποκατασταθούν» οι «νεκροί του Πολυτεχνείου», η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου επαναφέρει το θέμα, αναθέτοντας στον Αστυνομικό Διευθυντή Γεώργιο Σαμπάνη να τους «αποκαταστήσει».

Να σημειωθεί εδώ προς άρση τυχόν υποκειμενικότητας, ότι ο κ. Σαμπάνης είχε διωχθεί από το Απριλιανό καθεστώς και επαναφερθεί στο σώμα μετά την Μεταπολίτευση.

Το πόρισμα του Αστυνομικού Διευθυντή πραγματικός καταπέλτης εναντίον του ψεύδους:

Κανένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου!

12 νεκροί εκτός του Πολυτεχνείου χωρίς να αποδεικνύεται η σχέση τους με την εξέγερση.

Δώδεκα άτυχοι συμπατριώτες μας που έχασαν την ζωή τους την ταραγμένη εκείνη περίοδο.

Που να ήξεραν ότι ο θάνατός τους θα ηρωοποιούσε κι άλλους χωρίς να το αξίζουν, μόνο κι μόνο για να αποκτήσουν κάποιοι «αντιστασιακά εύσημα» και να χτίσουν πολιτικές καριέρες!

Όπως προκύπτει από τον λεπτομερέστατο πίνακα, ο αριθμός των νεκρών, η ταυτότητά τους, αλλά και ο τρόπος και τόπος του θανάτου τους, δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με αυτά που «διδαχθήκαμε» επιμόνως, όσοι είχαμε την ατυχία να φοιτούμε στο σχολείο την δεκαετία του ‘80!

Να θυμίσω εδώ, ότι ο αριθμός των «νεκρών του Πολυτεχνείου» ανεβοκατέβαινε κάθε σχολική χρονιά, ανάλογα με τις διαθέσεις του πολιτικού κατεστημένου.

–

Τρίτον: Αναφορά Συγκλήτου Πολυτεχνείου (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Με την υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβά, κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο.

Ο ίδιος ο πρύτανης του Πολυτεχνείου κατά τα γεγονότα Κ. Κονοφάγος κατέθεσε ως μάρτυς στις 20/1/1975, στο πενταμελές Εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του «Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» (1982), με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.

Νομίζω ότι τα προηγούμενα τρία παραδείγματα είναι τρανταχτές αποδείξεις για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας.

Δυστυχώς, το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα, στηρίχθηκε πάνω σε τέτοια ψεύδη επιχειρώντας να φτιάξει τους ήρωες του με σκοπό να εδραιωθεί.

Κι επειδή ακριβώς δεν είναι το μοναδικό, βλέπουμε όλοι σήμερα τα αποτελέσματά του.

Μια ματιά στις καριέρες των «αντιστασιακών φοιτητών» πείθει και τον πιο δύσπιστο.

Ας δούμε και την γνώμη του ΚΚΕ (την τότε γνώμη βεβαίως), μια και αποτελεί έναν από τους βασικούς υποστηρικτές και τιμώντες της επετείου:
«Παρά τις αφηνιασμένες προσπάθειες της χουντικής ΚΥΠ και των πληρωμένων πρακτόρων της να διαστρέψουν την πορεία και το περιεχόμενο της εξέγερσης, καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ […] με σκοπό να προβάλλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα που δεν εκφράζανε την στιγμή και τις συγκεκριμένες δυνάμεις».

Φοιτητικό φυλλάδιο του ΚΚΕ «Πανσπουδαστική», τεύχος 8, Φεβρουάριος, 1974.

Κατά την γνώμη τους, δηλαδή, η ΚΥΠ ευθύνεται για την εξέγερση.
Διαψεύσθηκε αργότερα, αλλά είναι γνωστές «μανούλες» στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης οι κομμουνιστές, όταν τους συμφέρει! Χαρακτηριστικότατο περιστατικό για το γελοίο της υποθέσεως «νεκροί του Πολυτεχνείου» αποτελεί η υπόθεση της «Ηλένιας» (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).

Απεκαλύφθη, όμως, νωρίς το ψεύδος, δείχνοντας έτσι την βιασύνη του πολιτικού κόσμου της Μεταπολίτευσης, να εφεύρει τους ήρωες του.

Η Νεοζηλανδή Νάνσι Κρίντλαντ όμως τους πήρε χαμπάρι έγκαιρα. Το γνωστό τότε φωτομοντέλο της φωτογραφίας, παρουσιάστηκε ως νεκρή φοιτήτρια του Πολυτεχνείου από τον Γιάννη Ηλιόπουλο, μαθητή της Ηλεκτρονικής σχολής ισχυριζόμενος ότι ήταν το κορίτσι του και λεγόταν «Ηλένια».

Η απάτη αποκαλύφθηκε σύντομα και ο νεαρός τιμωρήθηκε με 8μηνη φυλάκιση.
Βέβαια το πολιτικό κατεστημένο είχε προλάβει να τιμήσει την «νεκρή φοιτήτρια» μιας και το όνομά της εκφωνήθηκε πρώτο στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου και είχε ακόμα την τύχη να της κατατεθεί στεφάνι από την δακρύζουσα και γονυκλινή σύζυγο του τότε προέδρου της Δημοκρατίας, Ιωάννα Τσάτσου.

Έτσι «στο πόδι» έστηναν το Μύθο του Πολυτεχνείου.

Βέβαια αυτά, θάφτηκαν στο χρονοντούλαπο ώστε να εξυπηρετηθούν οι σκοποί, που ανέφερα προηγουμένως και αποτελούν την προσωπική μου και όχι μόνο, εκτίμηση.

Όπως και οι συντάξεις για τις οικογένειες των «θυμάτων» του Πολυτεχνείου, που πρόσφερε γενναιόδωρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διά του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος με διαταγή του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων κ. Μαγκάκη.
Ακόμα περιμένουν τους ανύπαρκτους δικαιούχους τους.Οι ερωτήσεις που τίθενται είναι οι εξής:1. Γιατί από την 21ή Απριλίου του 1967 μέχρι την 08 Οκτωβρίου του 1973 δηλαδή για πάνω από 6 έτη κανένας φοιτητής δεν ξεσηκώνεται κατά κανενός ;

2. Γιατί μόλις ένα μήνα μετά την παραίτησης όλων των στρατιωτικών από την κυβέρνηση ξαφνικά ξεσηκώνονται οι «φοιτητές ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι είναι άνω των 30 ετών ;

3. Εναντίων ποιου ξεσηκώνονται οι φοιτητές την στιγμή που οι στρατιωτικοί είχαν παραιτηθεί και είχαν οριστεί εκλογές με κόμματα ;

4. Αφού οι φοιτητές αγωνίζονται για την Δημοκρατία γατί αποπέμπουν μια προσωρινή κυβέρνηση που οδεύει στην Δημοκρατία και φέρνουν μια στρατιωτική χούντα του Ιωαννίδη ;

5. Γιατί από τις 17 Νοεμβρίου του 1973 μέχρι και την τελική πτώση της κυβέρνησης του Ιωαννίδη δεν ξανα ξεσηκώνεται κανένας φοιτητής ;

6. Τι γιορτάζετε κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου τον εκδημοκρατισμό της χώρας η εκχουντισμό ;
( Μιας και μετά το πολυτεχνείο δεν έπεσαι η χούντα απλά άλλαξε κυβερνήτη ! )

7. Γιατί αναφέρετε μια ψευδή λίστα θυμάτων του Πολυτεχνείου και αποφεύγεται την λιστα των θυμάτων του Πολυτεχνείου από την επίσημη πηγή του ιατροδικαστή Τζεβά που είχε οριστεί από την δημοκρατική κυβέρνηση μετά το 1974 ;

8. Γιατί κανέναν ΜΜΕ δεν αναφέρετε στην έκθεση του Ιατροδικαστή Τζεβά όπου ξεκάθαρα φαίνεται ότι όλα τα θύματα 18 σε αριθμό δεν έχουν σχέση με το Πολυτεχνείο ;

Bλαδίμηρος Τσαμουρλίδης

Άχρηστος. Τον βάλανε για να τους μετράει. Ρίχτε τον στα χοτ σποτ να τον περιποιηθούν οι πειναλέοι

Τουλάχιστον 40 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες έφτασαν το τελευταίο 4μηνο στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε την Κυριακή ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, αρμόδιος για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής, Γιώργος Κουμουτσάκος. 

Εκείνος που τον είχαν κάνει τόπι στο ξύλο οι ήρωες Πόντιοι.

Πρόκειται για τον ίδιο Γιώργο Κουμουτσάκο που είχε το θράσος να ειρωνεύεται τον Αλέξη Τσίπρα για τη διαστρεβλωμένη δήλωση «η θάλασσα δεν έχει σύνορα».

Δηλαδή, η θάλασσα του Κουμουτσάκου έχει σύνορα με 40.000 μετανάστες και πρόσφυγες μέσα σε τέσσερις μήνες;

Δεν ντρέπονται οι παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν το ζήτημα και τώρα, αυτοί οι αισχροί λαϊκιστές, ζητάνε εθνική ενότητα.

Σαν την εθνική ενότητα που έδιδαν οι ίδιοι;

Προφανώς και η δημοκρατική παράταξη, ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, δεν πρόκειται να λαϊκίσει σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

Αλλά από την άλλη οφείλουμε να υπενθυμίζουμε τη στάση της Νέας Δημοκρατίας ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Ερωτηθείς για τις αντιδράσεις που εκδηλώνονται τις τελευταίες ημέρες σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών στο σχέδιο μεταφοράς μεταναστών από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα, ο κ. Κουμουτσάκος, μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, εμφανίστηκε διπλωματικός, δηλώνοντας πως «η ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών είναι καθήκον της πολιτείας.

»Τίποτα δεν μπορεί να επιβάλλεται στις τοπικές κοινωνίες.

»Για να έχουμε όμως την στήριξη των τοπικών κοινωνιών πρέπει να συνομιλούμε μαζί τους συνέχεια ακατάπαυστα» ανέφερε ο κ. Κουμουτσάκος.

Ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη πρόσθεσε πως «η ενημέρωση προκύπτει από την ανάγκη να δειχθεί από όλους μας η έγκαιρη αλληλεγγύη στις συνοριακές περιοχές της χώρας που δέχονται το πρώτο κύμα.

»Το ζήτημα είναι μεγάλο και είναι εδώ για να μείνει.

»Γι’ αυτό χρειαζόμαστε αντοχή. Θα μετρηθούμε όλοι στο αν σε ένα ζήτημα που έχει εθνική διάσταση είμαστε όλοι μαζί».

Ο κ. Κουμουτσάκος δεν έδωσε εξηγήσεις γιατί τοποθετεί μουσουλμάνους στη Θράκη και στη Μακεδονία αλλοιώνοντας τη δημογραφία αυτών των εθνικά ευαίσθητων περιοχών.

Άχρηστος. Τον βάλανε για να τους μετράει. Ρίχτε τον στα χοτ σποτ να τον περιποιηθούν οι πειναλέοι

ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ – ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΘΑ ΠΛΗΞΕΙ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος προειδοποιεί ότι το ρήγμα της Πάρνηθας, έδωσε τον φονικό σεισμό το 1999, είναι ενεργό.

Ορατό από απόσταση 12 χιλιομέτρων είναι το ρήγμα της Πάρνηθας, το οποίο έδωσε τον φονικό σεισμό το 1999.

Μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος τόνισε ότι «αυτό που ενεργοποιήθηκε από τον καταστροφικό σεισμό του 1999 αλλά και στις 19 Ιουλίου του 2019 με τον γνωστό σεισμό της Μαγούλας.

Αυτός ο τεράστιος βράχος είναι του ενός έως δύο εκατομμυρίων ετών είναι το δημιούργημα της επανειλημμένης δράσης του ρήγματος λόγω των σεισμών».

Ο βράχος «σκίστηκε» στη μέση με τον σεισμό του 1999, όμως με τον σεισμό της Μαγούλας μεγάλωσε το άνοιγμα με αποτέλεσμα τα τελευταία 20 χρόνια το έδαφος να έχει βυθιστεί κατά 8 εκατοστά.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, με κάθε σεισμό το ρήγμα διευρύνεται.

Όπως επισήμανε ο κ. Παπαδόπουλος, «το ρήγμα αυτό το έχουμε δει σε μήκος περίπου 10-12 χιλιομέτρων».

«Το ρήγμα είναι ενεργό, θα δώσει στο μέλλον και άλλους ισχυρούς σεισμούς.

»Πιστεύουμε όμως ότι το δυναμικό του είναι τέτοιο που δεν θα μας δώσει μέγεθος μεγαλύτερο του 6 ή 6,2 Ρίχτερ», πρόσθεσε.

Ο σεισμός του 1999

Ο σεισμός της Πάρνηθας του 1999, ευρύτερα γνωστός ως σεισμός της Αθήνας του 1999, με μέγεθος 5,9 στην Κλίμακα Ρίχτερ, έλαβε χώρα στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, 14.56.50 τοπική ώρα, και προκάλεσε 143 θανάτους και ζημιές που έφτασαν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ανατριχιαστική ομιλία Μητροπολίτη Κόνιτσας: «Να ενωθεί η Β.Ήπειρος με την Ελλάδα» – Δεν πέθανε ο Κ.Κατσίφας»

Email

Ο ελληνισμός της Β.Ηπείρου είναι μία πονεμένη ιστορία, καθώς πρόκειται για χώματα τα οποία παρ’όλο που οι Έλληνες τα απελευθέρωσαν 3 φορές , τελικά κατέληξαν να είναι διωκόμενοι από αυτά από ένα ληστρικό κράτος, ενώ η ελληνική πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα.

Έτσι είναι σπάνιες οι ομιλίες σαν αυτή του Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέα, οι οποίες να λένε λόγια «απαγορευμένα» στη σύγχρονη Ελλάδα.

“Ὁ Κων/νος Κατσίφας δὲν πέθανε.
Ζεῖ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων ὅπου γῆς”.

Ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως,
Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ
στὸ ἐτήσιο Μνημόσυνο τοῦ Κων/νου Κατσίφα.
(Ἱ. Ναὸς Κοιμήσεως Θεοτόκου Δελβινακίου 27.10.2019)

Τελέστηκε, σεβαστοὶ Πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί,στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ δολοφονηθέντος ἀπὸ τὴν ἀλβανικὴ ἀστυνομία Βορειοηπειρώτη Ἐθνομάρτυρος Κων/νου Κατσίφα, ἀπὸ τὶς Βουλιαράτες τῆς Δρόπολης. Tιμοῦμε τὸ παλληκάρι ποὺ ἀγαποῦσε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Συγχρόνως, ὅμως, τιμοῦμε καὶ ὅλους ἐκείνους τοὺς Βορειοηπειρῶτες οἱ ὁποῖοι ἄφησαν τὴν τελευταία πνοή τους στὶς φυλακές, στὶς ἐξορίες, στὰ κάτεργα, στὰ ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα ποὺ ἔζωναν τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὴν Ἀλβανία 45 ὁλόκληρα χρόνια.

Ἀλλὰ θὰ ἦταν μεγάλο λάθος νὰ ὑποστηρίξει κανείς ὅτι ἔχει ἀποκατασταθεῖ τὸ δημοκρατικὸ καθεστὼς στὴ γειτονικὴ χώρα. Γιατί, ὅλα φωνάζουν πὼς τὸ ἀπαισίας μνήμης καθεστώς τῶν Χότζα – Ἀλία, συνεχίζει τὶς μεθοδεύσεις του, μὲ ἄλλη βεβαίως μορφή.

Τὶ ἄλλο εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ δολοφονία τοῦ Ἀριστοτέλη Γκούμα ἐπειδὴ μιλοῦσε Ἑλληνικά ; Τὶ σημαίνει ἁρπαγὴ μὲ βίαιο τρόπο τῶν περιουσιῶν τῶν κατοίκων τῆς Χειμάρρας ; Τὶ νόημα εἶχε ἡ ἀλλοίωση τῆς συνθέσεως τῶν Δήμων, ὥστε νὰ μὴν ἐκλεγοῦν Δήμαρχοι Βορειοηπειρῶτες ; Γιατὶ οἱ Ἀλβανοί, τελευταία, κατελήφθησαν ἀπὸ μανία γιὰ ν’ ἀλλάξουν τὶς ἑλληνικὲς πινακίδες στοὺς δρόμους ;

Καὶ γιὰ νὰ ἔλθουμε στὸν τιμώμενο ἥρωά μας. Ποιός, ἀλήθεια, μπορεῖ νὰ ξεχάσει ὅτι 10 ὁλόκληρες ἡμέρες χρειάστηκε νὰ περάσουν γιὰ νὰ δοθεῖ τὸ βασανισμένο σῶμα του, προκειμένου νὰ τελεσθεῖ ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ ἐνταφιασθεῖ ; Ποιὸς θὰ ξεχάσει τὴν λυσσώδη μανία τῶν Ἀλβανῶν γιὰ νὰ βροῦν τὴν μεγάλη ἑλληνικὴ σημαία, τὴν ὁποία εἶχε φτιάξει μὲ τὰ χέρια του ὁ Κων/νος Κατσίφας ; Πῶς νὰ λησμονήσει κανεὶς τὸ κῦμα τῆς τρομοκρατίας ποὺ ἐξαπέστειλαν οἱ γείτονες μετὰ τὴν μεγαλειώδη κηδεία τοῦ παλληκαριοῦ, ἡ ὁποία ἔδωσε ἀφορμὴ στὸ πλῆθος τῶν Ἑλλαδιτῶν καὶ Βορειοηπειρῶτῶν νὰ διαδηλώσουν ἀτρόμητα γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ τὴν Ἑλλάδα ;

Καὶ ὅταν ἐπρόκειτο νὰ γίνει τὸ τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του, τὶ ἦταν ἐκεῖνες οἱ ἀποφάσεις τῶν Ἀλβανικῶν ἀρχῶν νὰ χαρακτηρίσουν ὡς ἀνεπιθύμητα πρόσωπα πολλοὺς ἀπὸ ὅσους εἶχαν συμμετάσχει στὴν Κηδεία τοῦ Κατσίφα, Ἑλλαδῖτες καὶ Βορειοηπειρῶτες ; Ἤ τὸ ἄλλο : Συγχωριανοὶ τῆς χαροκαμμένης οἰκογένειας τοῦ Ἐθνομάρτυρα δὲν τολμοῦν νὰ πᾶνε στὸ σπίτι τοῦ πένθους ἐξ’ αἰτίας τῆς τρομοκρατίας ;

Καὶ τώρα, ἕνα χρόνο μετὰ τὸ ἔγκλημά τους οἱ Ἀλβανοὶ τρέμουν τὸν Κωνσταντῖνο Κατσίφα. Διότι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ Κων/νος Κατσίφας δὲν πέθανε. Ζεῖ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων ὅπου γῆς. Καὶ τὸ αἷμα του, ποὺ πότισε τὴν γῆ τοῦ Πύρρου, φωνάζει καὶ ζητάει ὄχι ἐκδίκηση, ἀλλὰ τὴν ἐθνικὴ ἀποκατάσταση τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Πρὶν ἀπὸ μιὰ ἑβδομάδα, σὲ πολυπληθῆ συγκέντρωση στὰ Ἰωάννινα, κάποιοι ἐξέφρασαν τὴν λύπη τους διότι ἡ Ἀλβανία, ὅπως καὶ τὰ γειτονικά Σκόπια, δὲν θὰ ἀρχίσουν ἐνταξιακὲς διαπραγματεύσεις γιὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση μετὰ τὴν ἄρνηση τῆς Γαλλίας, τῆς Δανίας καὶ τῆς Ὀλλανδίας. Καὶ ὑποστήριξαν ὅτι, ὅταν ἡ Ἀλβανία γίνει μέλος τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης, τότε δὲν θὰ ὑπάρχουν σύνορα. Καὶ ἑπομένως ἡ Βόρειος Ἤπειρος θὰ εἶναι ἑνωμένη μὲ τὴν Ἑλλάδα.

Ἀτυχῶς ἡ Κυβέρνηση, ἡ τωρινὴ Κυβέρνηση, ἐπαναλαμβάνει τὸ ἴδιο λάθος ποὺ εἶχε γίνει παλαιότερα, σχετικῶς μὲ τὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν τότε ΔΑΣΕ, σήμερα ΟΑΣΕ. Καὶ ἡ τότε Κυβέρνηση ὑποστήριζε ὅτι ὅλα θὰ ἄλλαζαν στὴν γειτονικὴ Χώρα, ἄν ἔμπαινε ἡ Ἀλβανία στὴν ΔΑΣΕ. Θυμᾶμαι, ὅμως, τὴν ἔντονη ἀντίδραση τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι τίποτε δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξει “μέσα” διότι οἱ ἀλβανοὶ δὲν ἔχουν “μπέσα”. Τὸ ἴδιο θὰ συμβεῖ ὀψέποτε ἡ Ἀλβανία γίνει μέλος τῆς Ε.Ε. Διότι οἱ Ἀλβανοί, καὶ ἐπαναλαμβάνω τὰ λόγια τοῦ μεγάλου προκατόχου μου, δὲν ἔχουν “μπέσα”. Ἀλλὰ τὸ ζήτημα δὲν εἶναι τὶ θὰ γίνει, ἄν καὶ ὅταν ἡ Ἀλβανία μπεῖ στὴν Εὐρώπη.

Τὸ ζήτημα εἶναι τώρα τὶ γίνεται. Διότι τὸ δράμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, τὸ βλέπετε καὶ ἐσεῖς, τὸ ἀκοῦτε, τὸ πληροφορεῖστε, συνεχίζετε μὲ ἀμείωτη ἔνταση. Ἀρκεῖ νὰ σᾶς πῶ τὸ ἑξῆς : Ἡ οἰκογένεια τοῦ ἀειμνήστου Κατσίφα θέλησε στὴ μνήμη του νὰ χτίσει ἕνα ἐκκλησάκι στὸν τόπο ποὺ δολοφονήθηκε. Ἡ Ἀστυνομία ὅμως τὸ ἀπαγόρευσε μὲ τὴν αἰτιολογία, ὅτι δὲν εἶχαν πάρει τὴν σχετικὴ ἄδεια. Τελικῶς ἡ οἰκογένεια κατώρθωσε καὶ ἔβγαλε τὴν ἄδεια.Τὸ βράδυ, ὅμως, τῆς ἴδιας ἐκείνης ἡμέρας “ἄγνωστοι” ἔσπασαν τὰ τοῦβλα καὶ ἔσχισαν τοὺς σάκκους τῶν τσιμέντων, σκορπίζοντας σὲ μεγάλη ἀπόσταση τὸ περιεχόμενό τους. Αὐτό, ἀλήθεια, μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ ὀνομάσει δημοκρατία ; Κάθε στοιχειωδῶς λογικὸς ἄνθρωπος θὰ ἀπαντήσει : Ὄχι, δὲν εἶναι δημοκρατία αύτό.

Ὅταν, λοιπόν, συμβαίνουν τέτοια καὶ ἄλλα χειρότερα “μέσα”, εἶναι λάθος νὰ λέμε τὶ θὰ γίνει στὸ ἀπώτερο καὶ ἄγνωστο μέλλον. Ἡ Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος ὀφείλει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθῦνες της. Ἡ Ἀλβανία, ἀγαπητοί ἀδελφοί, δὲν γνωρίζει ἀπὸ χαϊδολογήματα καὶ γλυκόλογα. Θέλει νὰ δεῖ ἀπέναντί της τὴν ἀποφασιστικότητα τῆς Ἑλλάδος. Ὥστε νὰ ἔχουμε τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ ἀναλάβει, ἐπιτέλους, τὶς ὑποχρεώσεις της. Ὅμως, καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἄς μὴν ξεχνᾶμε αὐτὸ τὸ ἀλύτρωτο κομμάτι τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴν Βόρειο Ἤπειρο. Μὴν ἐπαναπαυόμαστε ὅτι δῆθεν ἔχει τακτοποιηθεῖ τὸ Βορειοηπειρωτικό, ὅπως διαδίδουν κάποιοι κύκλοι.

Διότι ὄχι μόνον δὲν ἔχει λυθεῖ, ἀλλὰ ἔχει περεταίρω περιπλακεῖ. Ὁ ἀείμνηστος ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση ἀνέφερε τὸν θεόπνευστο καὶ γι’ αὐτὸ αἰώνιο λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: “Εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη”(Α΄ Κορ. ΙΒ΄, 26). Ἄς συμπαραστεκόμαστε στοὺς Βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς, ποὺ εἶναι Ἕλληνες. “Σάρξ ἐκ τῆς σαρκός μας”, καὶ “ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μας”. Εἶναι παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, παιδιὰ ἀληθινά, παιδιὰ πονεμένα, καὶ χρειάζονται τὴν συμπαράστασή μας. Καὶ ἄν δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι, μποροῦμε ὅμως νὰ προσευχόμαστε θερμὰ γι’ αὐτοὺς τοὺς συνέλληνες.

Καὶ ἐσύ, Κων/νε Κατσίφα μένε ἥσυχος. Ἡ Ἑλλάδα, ὁ λαός της, δὲν σὲ ἔχει ξεχάσει καὶ δὲν θὰ σὲ ξεχάσει ποτέ. Ὁ ἀγῶνας γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο, ποὺ τὸν πότισες καὶ ἐσὺ μὲ τὸ τίμιο αἷμα σου, συνεχίζεται. Καὶ θὰ συνεχίζετε μέχρι τὸ ὅραμά σου, ποὺ εἶναι καὶ ὅλων ἡμῶν τὸ ὅραμα, νὰ γίνει χειροπιαστὴ πραγματικότητα, δηλ. ἡ Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ μνήμη σου, μνήμη ἡρωϊκοῦ ἀγωνιστοῦ, θὰ εἶναι αἰώνια. Καὶ ἡ σημαία σου, ποὺ τώρα εἶναι καλὰ φυλαγμένη, θὰ ὑψωθεῖ στὰ μεσούρανα, ὅταν ἀκουσθεῖ ξανὰ ἡ φωνὴ τοῦ ἐθνεγέρτη Σεβαστιανοῦ : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, καὶ ἡ ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Ἀμήν.

Συνεχιζεται η ισλαμοποιηση τη Ελλαδος

 

Δύο Αρματαγωγά θα μεταφέρουν λαθρομετανάστες από Λέσβο -Πειραιά.

Εκτός του ότι δεν είναι αποστολή του ΠΝ η μεταφορά των λαθρομεταναστών, οι άνθρωποι αυτοί δεν γνωρίζουμε εάν και τι ασθένειες πιθανώς να μεταφέρουν από τις πατρίδες τους, η από την παραμονή τους στο HOTSPOT.

Και μετά από λίγες ημέρες στα αρματαγωγά θα επιβιβαστεί ο ανθός του Ελληνικού στρατεύματος η Ταξιαρχία Πεζοναυτών για εκτέλεση αποβατικών ασκήσεων.

Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ

Ο Α/ΓΕΝ και ο ΑΣ δεν μιλάνε;

Η πληροφορία επιβεβαιώνεται και από το ρεπορταζ του lesvosnews.

Σε εξέλιξη βρίσκεται από το απόγευμα επιχείρηση μετακίνησης 815 μεταναστών από το ΚΥΤ Μόριας προς την Ελευσίνα και από εκεί σε διάφορες δομές της ενδοχώρας.

Οι μετανάστες επιβιβάζονται σε δύο πλοία του Πολεμικού Ναυτικού ενώ την Κυριακή θα φύγουν με το πλοίο της γραμμής προς Πειραιά και 58 ακόμα μετανάστες από τη Μόρια.

Στον αντίποδα της επιχειρούμενης αποσυμφόρησης από τα νησιά του Βορείου Αιγαίου σήμερα έφτασαν μόνο στη Λέσβο 8 βάρκες οι οποίες μετέφεραν 323 μετανάστες.