Η Ανοδος και η Πτώση ενός "Χαρισματικού" Απατεώνα

Απο τον Εφιάλτη των Θερμοπυλών...Στον Παπακωνσταντίνου του Μνημονίου!

Ο όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης

Ο όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης έζησε τον 10ο αιώνα μ. Χ., κατά τους χρόνους της βασιλείας του Νικηφόρου Φωκά. Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα από γονείς ευσεβείς, οι οποίοι κατάγονταν από την Αντιόχεια. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του και κατόπιν βελτίωσε τις σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη. Επειδή ποθούσε την οδό της ασκήσεως ανεχώρησε στα ενδότερα της Μ. Ασίας, στο βουνό Κυμινά, όπου υποτάχθηκε στον φημισμένο Γέροντα Μιχαήλ. Σε σύντομο χρονικό διάστημα ξεπέρασε στην αρετή όλους τους συνασκητές του και θαυμαζόταν από όλους. Για να μην επαινείται από τους ανθρώπους, πήρε ευλογία και ανεχώρησε για το άγιον Όρος, όπου και εκεί υποτάχθηκε σε Γέροντα, βίωσε την τέλεια υπακοή και έφθασε στην άκρα ταπείνωση. Μετά από θεϊκή αποκάλυψη, πήγε στα ενδότερα του Αγίου Όρους και έκτισε την ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας με την βοήθεια του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά. Συγκέντρωσε γύρω του πολλούς μαθητές τους οποίους μύησε στην Ορθόδοξη Παράδοση και ζωή και οι οποίοι συνέχισαν το έργο του, το οποίο ανθεί και καρποφορεί μέχρι σήμερα.

Το τέλος του ήταν μαρτυρικό, ως επισφράγισμα, θα έλεγε κανείς, του βίου και της πολιτείας του, επειδή με τον τρόπο με τον οποίο έζησε και επολιτεύθη υπήρξε αληθής μάρτυρας και ομολογητής Ιησού Χριστού. Μαζί με έξι μαθητές του ανέβηκε στον θόλο του ιερού Βήματος του Ναού για να τον κλείση και να τον τελειώση, αλλά ο θόλος κατέρρευσε και κατεπλάκωσε τον ίδιο και τους μαθητές του. Ο ιερός υμνογράφος δεν παραλείπει να αναφερθή στο γεγονός αυτό και να τιμήση μαζί με τον Όσιο και τους έξι μαθητές του: “Αθανασίω και μαθητών εξάδι, ναοί λύονται σωμάτων ναού λύσει”. Και ειδικά για τον όσιο Αθανάσιο γράφει: “Μέγας μεν Αντώνιος αρχή Πατέρων, θείος δ’ Αθανάσιος ένθεον τέλος. Κάν Αθανάσιος ύστερος χρόνοις, αλλ’ υπερέσχε και παλαιούς τοις πόνοις”. Δηλαδή, ο Μ. Αντώνιος υπήρξεν η αρχή των ασκητών Πατέρων και ο άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης το επισφράγισμα και το τέλος. Μπορεί να έζησε σε νεώτερους χρόνους, αλλά ξεπέρασε πολλούς από τους παλαιότερους οσίους, στην άσκηση και τους κόπους.

Ο βίος του οσίου Αθανασίου, που περιγράψαμε με συντομία, μας δίνει την αφορμή να τονίσουμε τα ακόλουθα.

Πρώτον. Μέσα στην Εκκλησία πρέπει να γίνονται όλα “ευσχημόνως και κατά τάξιν”, όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος, προκειμένου να υπάρξη πνευματική καρποφορία. Δηλαδή, μέσα στην Εκκλησία υπάρχει μία λογική τάξη και σειρά που πρέπει να ακολουθείται από τους πιστούς, προκειμένου να φθάσουν στον αναμενόμενο σκοπό που είναι η κοινωνία με τον Θεό. Αυτήν την τάξη ακολούθησε και ο όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, όπως όλοι οι Άγιοι. Υποτάχθηκε σε πνευματικό πατέρα, φορέα της Ορθοδόξου Παραδόσεως, έμαθε την υπακοή και την ταπείνωση, των οποίων μητέρα και θυγατέρα είναι η καθαρή προσευχή, και κατόπιν έγινε και ο ίδιος Διδάσκαλος της πνευματικής ζωής. Αληθινός θεολόγος και γνήσιος διδάσκαλος της κατά Χριστόν ζωής είναι εκείνος που έπαθε και έμαθε τα θεία, κάτω από την καθοδήγηση εμπνευσμένου Γέροντος. Όσοι παρακάμπτουν αυτή την τάξη και σειρά και βιάζονται να γίνουν διδάσκαλοι χωρίς πρώτα να υπάρξουν μαθητές, να γίνουν Γέροντες, χωρίς να χρηματίσουν υποτακτικοί, αυτοί είναι “οδηγοί τυφλοί” και είναι γνωστόν ότι “τυφλός τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται”. Και δυστυχώς σήμερα γινόμαστε μάρτυρες πολλών θλιβερών καταστάσεων. Βλέπουμε ανθρώπους οι οποίοι αναρριχώνται σε θέσεις και αξιώματα μέσα στην Εκκλησία με ανορθόδοξο τρόπο, χωρίς να έχουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις και με αλλότριους σκοπούς. Να θεωρούν, όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος “αφορμήν βίου την λειτουργίαν..., ουχί λειτουργίαν υπέυθυνον αλλ’ αρχήν ενεξέταστον”. Με αποτέλεσμα να σκοτίζουν αντί να φωτίζουν τον λαό του Θεού, να πλανώνται και να πλανούν, να γίνονται σκανδαλοποιοί, ταραχοποιοί και δημιουργοί σχισμάτων και διαιρέσεων, αυτοί που έπρεπε να αποτελούν το κέντρο της ενότητος των πιστών.

Δεύτερον. Ο τρόπος της εξόδου ενός ανθρώπου από τον κόσμον αυτόν φανερώνει και τον τρόπο με τον οποίο επολιτεύθη καθ’ όλη την διάρκεια της επίγειας ζωής του. Ο φυσικός τρόπος εξόδου του πεπτωκότος ανθρώπου είναι το μαρτύριο. Γι’ αυτό και οι Άγιοι δοκίμασαν το μαρτύριο καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, αλλά και κατά την ώρα της εξόδου τους. Αλλά και όσοι “ετελειώθησαν εν ειρήνη” και αυτοί υπέμειναν μαρτυρικά σε όλη την ζωή τους τον κόπο και τον πόνο των διαφόρων πειρασμών, αλλά και προς το τέλος, υπέμειναν τις διάφορες ασθένειες χωρίς γογγυσμό, αλλά με χαρούμενη διάθεση και δοξολογώντας τον Θεό, επειδή γνώρισαν από την πείρα τους ότι έτσι θα καθαρισθούν και από τις πιο ανεπαίσθητες κηλίδες και θα παραστούν καθαροί ενώπιον του αδεκάστου Κριτού. Οι περισσότεροι άνθρωποι κατά την διάρκεια των πειρασμών και των θλίψεων διαμαρτύρονται και γογγύζουν εναντίον του Θεού και θεωρούν μακάριον εκείνον που φεύγει από τον κόσμον αυτόν χωρίς βάσανα και δυσκολίες, επειδή, ως άγευστοι, αδυνατούν να κατανοήσουν την αγάπη του Θεού και το τί σημαίνει πνευματική χαρά, εσωτερική αγαλλίαση και ζωή αιώνιος “εν τω φωτί”. Η ασθένεια μπορεί να αποδειχθή μεγάλη ευλογία, επειδή κατά την διάρκειά της είναι δυνατόν ο άνθρωπος να ανανήψη και να μετανοήση ειλικρινά.

Η πνευματική ζωή είναι δύσκολη, επειδή έχει να παλαίψη κανείς μετά πάθη του, την αμαρτία και τον διάβολο. Είναι όμως μεγαλειώδης, επειδή είναι η φυσική ζωή του ανθρώπου, που του προσφέρει εσωτερική πληρότητα, τον καταξιώνει ως άνθρωπο και τον κάνει να διαφέρη από τα άλογα ζώα. Γι’ αυτό και είναι “μακάριοι οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες”, επειδή “εις τον αιώνα ζώσι”.

ΠΗΓΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ», ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2005- Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα - www.parembasis.gr

Οι Αλβανοί αρπάζουν τη γη των Ελλήνων στη Βόρειο Ήπειρο και δεν το κρύβουν – Πού είναι η Ελλάδα;

Είναι γνωστό ότι τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά από την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, το αλβανικό κράτος εφαρμόζει δημογραφική αλλοίωση του χώρου της Βορείου Ηπείρου που κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια από ελληνικούς πληθυσμούς.

Ιδιαίτερα όμως από το 1991, οπότε και χιλιάδες Έλληνες Βορειοηπειρώτες με το άνοιγμα των συνόρων, συνέρρευσαν στην μητέρα Ελλάδα για βιοποριστικούς λόγους, τα Τίρανα μεθόδευσαν σε αδιάκοπο ρυθμό την μόνιμη εγκατάσταση Αλβανών Μουσουλμάνων κυρίως στις παραθαλάσσιες περιοχές των Αγίων Σαράντα και της Χιμάρας.

Για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού έχουν συντελεστεί άπειρες υφαρπαγές ιδιοκτησιών εις βάρος των αυτοχθόνων κατοίκων της Βορείου Ηπείρου, είτε με την εμφάνιση πλαστών τίτλων από επιτήδειους Αλβανούς είτε με νομοθετήματα του αλβανικού κράτους.

Τα τελευταία δέκα χρόνια οι αλβανικές κυβερνήσεις, τόσο του Σαλί Μπερίσα όσο και του Έντι Ράμα, με διάφορους τρόπους, έχουν υφαρπάξει εκτάσεις που ανήκουν σε ντόπιους στην παραλιακή ζώνη από την Παλάσσα του Δήμου Χιμάρας έως και το Βουθρωτό Αγίων Σαράντα, δίνοντας τες σε επιχειρήσεις “ημετέρων” με το πρόσχημα της “τουριστικής ανάπτυξης”.

Στην ιστορία έχει μείνει ο αγώνας των κατοίκων της Νίβιτσας να διασφαλίσουν την κυριότητα τους στην παραλία της Κακομιάς την περίοδο 2008-2009.

Οι υποθέσεις των υφαρπαγμένων ιδιοκτησιών ήρθαν στο προσκήνιο από τον πρώην πρωθυπουργό της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα και τον νυν Έντι Ράμα, όταν οι δύο τους ήρθαν σε δημόσια αντιπαράθεση με αλληλοκατηγορίες για την πώληση εκτάσεων σε Αγίους Σαράντα και Χιμάρα και την εγκατάσταση αλλοεθνών και αλλόθρησκων πληθυσμών στις συγκεκριμένες περιοχές.

Με το θέμα ασχολήθηκαν πολλά από τα ελληνικά ΜΜΕ καθώς και πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδες.

Παράλληλα έγινε γνωστό ότι στους Δήμους Δερόπολης και Φοινίκης στους οποίους ανήκουν τα περισσότερα από τα αναγνωρισμένα ελληνικά μειονοτικά χωριά εγκρίθηκαν μειωμένα κονδύλια λόγω χαμηλού πληθυσμού, με βάση την αποτυχημένη απογραφή του 2011.

Η Ελληνική Κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών είναι σίγουρο ότι τα γνωρίζουν όλα αυτά.

Γιατί όμως δεν έχουμε διαβάσει ούτε μία γραμμή και δεν έχουμε ακούσει ούτε μία φωνή διαμαρτυρίας προς τα Τίρανα;

Αντίθετα, όπως βλέπουμε παρά τις ελάχιστες εξαιρέσεις – αναλαμπές, μοναδικό μέλημα του Ελληνικού ΥΠΕΞ ως προς τις σχέσεις με την Αλβανία είναι η τυφλή υποστήριξη στην ενταξιακή πορεία των Τιράνων (και τυράννων) προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μήπως η Αθήνα συμμετέχει και εκούσια, με την προκλητική αδιαφορία της, στην λευκή γενοκτονία που υφίσταται ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου με την υφαρπαγή των ιδιοκτησιών του και την δημογραφική αλλοίωση των περιοχών του;

Εξαιρετική επιλογή! Ο συνεργάτης του Κυριάκου χαρακτήριζε μπούρδα το Μακεδονικό

Νέος γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού στην νουδούλα, ανέλαβε ο Νίκος Γεωργιάδης, «συνεργάτης» του… γίγαντα Κυριάκου. Ο Ν. Γεωργιάδης δεν είναι «χθεσινός», ούτε άγνωστο πρόσωπο στην ελληνική πολιτική ζωή. Είναι το καλοπαιδο που παγιδεύτηκε με το τσουνάμι στην Ινδονησία .Είχε πάει εκεί για… .γνωριμίες.   Ήταν επί σειρά ετών βουλευτής της νουδούλας στην Κέρκυρα, αργότερα πήγε στο μητσοτακικό κόμμα του Μάνου (νεοφιλελεύθερος γαρ…) και επανέκαμψε στην νουδούλα για χάρη του φίλου του, του Κυριάκου.

Ο συγκεκριμένος κύριος, ήταν πολυπράγμων ως βουλευτής και το 2005, με δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 98,9 απεφάνθη ότι το όνομα της Μακεδονίας μας είναι «μπούρδα» και πρέπει να το εκχωρήσουμε στους Σκοπιανούς. Ιδού οι σχετικές δηλώσεις του: «Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς πώς θα λέγεται η διπλανή χώρα όσο και αν δε μας αρέσει και εμένα με ενοχλεί κατάφορα να λέγεται Μακεδονία, αλλά δεν είναι δυνατόν να έχω την απαίτηση να αποφασίζω εγώ πώς θα λέγεται η διπλανή χώρα. Αντίθετα, χάνουμε τεράστιες δυνατότητες διπλωματικής παρέμβασης και επιρροής λόγω του ότι εμμένουμε σε αυτή, την κατά την άποψή μου, μπούρδα».

Και βέβαια, οι θέσεις του «μπούρδα» συνεργάτη του Κυριάκου και νέου γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της νουδούλας, δε μπορεί παρά να βρίσκουν σύμφωνο τον Κυριάκο, ο πατήρ του οποίου «προέβλεψε» το 1993, ότι «σε 10 χρόνια κανείς δε θα θυμάται το όνομα της Μακεδονίας». Αλλά, οι αγνοί πατριώτες που μέχρι πρότινος ψήφιζαν –για πολλούς και διάφορους λόγους- την ΝΔ, τι δουλειά έχουν μ’ αυτούς τους… «μπούρδες»;

 Αλήθεια, ο ζητωμητσοτακικός συνεπίθετος του «μπούρδα», Μπουμπούκος, που μας παριστάνει και τον… υπερπατριώτη, συμφωνεί άραγε με την επιλογή του φίλου του, του Κυριάκου;

O νεοφιλελεύθερος Ν. Γεωργιάδης στήνει διαγωνισμό ...

ΟΜΟΡΦΑΝΤΡΑ ΜΟΥ!!!!!!! Στη ΔΡΑΣΗ ο πρώην βουλευτής Γεωργιαδης ...

«Μπούρδα» και «χαμένη υπόθεση» κατά τον Ν.Γεωργιάδη το όνομα ...

μπούρδα» το όνομα της Μακεδονίας μας σύμφωνα με τον Γεωργιάδη...

Σοφία Πέρπερα: Η Ελληνίδα που προωθεί το ελληνικό κρασί στις ΗΠΑ & κάνει γνωστές τις λέξεις Αγιωργίτικο, Ξινόμαυρο και Ασύρτικο!

Αφού εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα στο Château Magdelaine, Premier Grand Cru Classé de St Emilion και στο Κτήμα Χατζημιχάλη, το 1998 προσελήφθη στον Σύνδεσμο Ελληνικού Οίνου, όπου ασχολήθηκε με την προβολή του ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό και την οινική νομοθεσία. Το 2003 ίδρυσε την εταιρεία All About Greek Wine (AAGW), η οποία σχεδίασε και υλοποίησε το πρώτο ολοκληρωμένο πρόγραμμα προβολής του ελληνικού κρασιού στη Βόρεια Αμερική. Η AAGW έχει αναλάβει τη διεύθυνση του Γραφείου Οίνου στη Βόρεια Αμερική εκ μέρους της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ) και συντονίζει τις ενέργειες προβολής των New Wines of Greece εκεί.

Τον Σεπτέμβριο του 2011 ανακηρύχθηκε η καλύτερη πρεσβευτής για το ελληνικό κρασί μετά από δημοσκόπηση που πραγματοποίησε το έγκριτο περιοδικό «Wine Business International», ενώ για δύο συνεχόμενες χρονιές, το 2012 και το 2013, συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στα 100 άτομα με τη μεγαλύτερη επιρροή στην οινική αγορά των ΗΠΑ από το intowine.com, μια διάκριση εξαιρετικά σημαντική για τον ελληνικό οινικό κλάδο. Η Σοφία είναι σύμβουλος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου και συχνά καλείται να συμμετάσχει συμβουλευτικά σε εθνικές επιτροπές για την προβολή και την προώθηση του ελληνικού κρασιού.

Έχεις αναγνωριστεί ως μία από τις 100 σημαντικότερες προσωπικότητες με τη μεγαλύτερη επιρροή στην οινική αγορά της Αμερικής, σύμφωνα με το intowine.com. Περίγραψέ μας ποιες είναι οι κύριες τάσεις που επικρατούν τώρα στην οινική αγορά των ΗΠΑ.

Κατ’ αρχάς, να πούμε ότι οι ΗΠΑ αποτελούν τη Νο 1 χώρα από άποψη συνολικής κατανάλωσης κρασιού στον κόσμο, φθάνοντας το 2013 τα 29,1 εκατ. εκατόλιτρα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Αμπέλου και Οίνου. Η κατανάλωση κρασιού αυξάνεται σταθερά από το 1993, μια και το κρασί αποτελεί όλο και περισσότερο μέρος του life style των Αμερικανών. Παρ’ όλα αυτά, η κατά κεφαλήν κατανάλωση κρασιού στις ΗΠΑ είναι γύρω στα 11 λίτρα ανά άτομο, τη στιγμή που στη Γαλλία είναι 44 λίτρα και στην Ελλάδα 28. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια περαιτέρω αύξησης της κατανάλωσης. Οι ΗΠΑ αποτελούν επίσης τον Νο 1 εισαγωγέα κρασιού στον κόσμο. Ενώ τη δεκαετία του ’90 οι εισαγωγές κρασιού στις ΗΠΑ δεν ξεπερνούσαν το 15% των συνολικών πωλήσεων, το 2013 ξεπέρασαν το 33%, φθάνοντας τα 1.096 εκατ. λίτρα κρασιού που συνολικά κόστισαν 5,2 δισ. δολάρια. Οι κύριες χώρες που εξάγουν στις ΗΠΑ είναι η Ιταλία, η Γαλλία, η Αυστραλία, η Χιλή, η Ισπανία και η Αργεντινή. Σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησε η διεθνής εταιρεία στρατηγικής και marketing, Wine Inteligence, εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι επαγγελματίες του οινικού κλάδου στις ΗΠΑ δηλώνουν ότι η Ελλάδα μαζί με την Αργεντινή, τη Χιλή και την Ισπανία είναι οι πιο σημαντικές ανερχόμενες οινικές χώρες για τους Αμερικανούς καταναλωτές. Οι γυναίκες καταναλώνουν το 55% του κρασιού, ενώ οι άντρες το 45%, αλλά με ρυθμό αυξητικό την τελευταία δεκαετία.  Η γενιά των Baby Boomers (51 έως 69 ετών) είναι εκείνη που καταναλώνει περισσότερο και πιο ακριβό κρασί, αλλά κυρίως από την Καλιφόρνια, ενώ η πιο ελπιδοφόρα για εμάς γενιά καταναλωτών είναι οι Millennials, οι νέοι δηλαδή από 21 έως 35 ετών, οι οποίοι καταναλώνουν περισσότερο εισαγόμενο κρασί. Λέξη-κλειδί για τους Millennials είναι η αυθεντικότητα. Δεν διστάζουν να ξοδέψουν περισσότερο για μια φιάλη κρασί, εφόσον τους ικανοποιεί η εμπειρία που συνοδεύει την επιλογή τους. Μια και ο τρόπος ζωής τους δεν τους επιτρέπει πολλά ταξίδια, προτιμούν να ταξιδεύουν μέσω των εμπειριών και των επιλογών τους και δαπανούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στο Διαδίκτυο. Οι πιο δημοφιλείς ποικιλίες στις ΗΠΑ είναι το Chardonnay, το Cabernet Sauvignon, το Pinot Grigio και το Merlot, αλλά οι ποικιλίες που αναπτύσσονται με τον πιο γρήγορο ρυθμό είναι το Μοσχάτο και το Μalbec. Περίπου το 80% των πωλήσεων κρασιού στις ΗΠΑ είναι off premise (δηλαδή όλα τα σημεία λιανικής εκτός από τα εστιατόρια), 16% on premise (δηλαδή στο εστιατόριο) και 4% απευθείας σε καταναλωτές. Τη μεγαλύτερη ανάπτυξη στις πωλήσεις λιανικής παρουσιάζει η μεσαία κατηγορία τιμών, δηλαδή από 8 έως 22 δολάρια.



Ποια είναι η θέση του ελληνικού κρασιού στις ξένες αγορές; Ποιες χώρες εισάγουν περισσότερο ελληνικό κρασί και γιατί;

Το ελληνικό κρασί εξάγεται πλέον σε πάρα πολλές χώρες, αλλά οι σημαντικότερες είναι η Αμερική, ο Καναδάς και η Γερμανία. H Γερμανία είναι η Νο 1 αγορά από άποψη όγκου εξαγωγών (πάνω από 13.000 τόνοι το 2013), αλλά η εικόνα του ελληνικού κρασιού στην αγορά αυτή δεν είναι θετική και η αξία ανά φιάλη είναι σημαντικά χαμηλότερη. Για να καταλάβετε, όταν η μέση τιμή εξαγωγής στη Γερμανία είναι γύρω στο 1,6 ευρώ ανά κιλό κρασιού, στις ΗΠΑ και τον Καναδά είναι γύρω στο 4-4,5 ευρώ. Το ελληνικό κρασί στη Γερμανία πωλείται κυρίως στα ελληνικά εστιατόρια, ενώ στα ράφια των σούπερ μάρκετ βρίσκει κανείς μόνο φτηνά, κυρίως γλυκά ή ημίγλυκα ελληνικά κρασιά. Ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου ενεργοποιήθηκε πάνω στο θέμα αυτό και ξεκινάει καμπάνια προβολής του επώνυμου εμφιαλωμένου ελληνικού κρασιού με στόχο τη βελτίωση της εικόνας του στη γερμανική αγορά. Στη Βόρεια Αμερική υλοποιείται εδώ και 11 χρόνια ένα πολύ στοχευμένο πρόγραμμα προβολής, το οποίο ξεκίνησε ιδιωτικά για 3 χρόνια από 25 περίπου ελληνικά οινοποιεία και συνεχίστηκε από την Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου και τον Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών με ευρωπαϊκά και εθνικά κονδύλια. Όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα, στα σημεία πώλησης αλλά και στις αναφορές στις διάφορες οινικές και άλλες εκδόσεις το ελληνικό κρασί βρισκόταν στην κατηγορία των «Others». Αρχικός στόχος, λοιπόν, ήταν να βάλουμε την Ελλάδα στον χάρτη και να δημιουργήσουμε για το ελληνικό κρασί εικόνα αξίας. Σήμερα η δημοσιότητα που λαμβάνει το ελληνικό κρασί στην Αμερική είναι ίσως δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την παραγωγή μας, ενώ αποτελεί αγαπημένη επιλογή των οινοχόων. Ελληνικά κρασιά βρίσκεις πλέον σε μεγάλο αριθμό εστιατορίων και σημείων λιανικής στη Νέα Υόρκη και σε άλλες μεγάλες πόλεις, ενώ πολύ σημαντικές αμερικανικές εταιρείες εισαγωγής και διανομής συνεργάζονται πλέον με αρκετά ελληνικά οινοποιεία.  Στο πλαίσιο πρόσφατης μελέτης φαίνεται ότι το 60% των καταναλωτών κρασιού από τις κυριότερες πόλεις-στόχους των ΗΠΑ, οι οποίοι είχαν καταναλώσει κρασί τις 4 εβδομάδες που προηγήθηκαν της μελέτης, δήλωσε ότι γνωρίζει το ελληνικό κρασί, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των επαγγελματιών που ρωτήθηκε δήλωσε ότι το ελληνικό κρασί έχει εξαιρετική σχέση ποιότητας-τιμής. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, από το 2009 έως το 2013 οι εισαγωγές κρασιού, μπίρας και άλλων συγγενών προϊόντων από την Ελλάδα στις ΗΠΑ έχουν αυξηθεί κατά 27% περίπου, φθάνοντας γύρω στα 12 εκατ. δολάρια το 2013. Στον Καναδά, σύμφωνα με τα στοιχεία της καναδικής κυβέρνησης (Στατιστική Υπηρεσία Καναδά), οι εισαγωγές κρασιού από την Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατά 25% τα τελευταία 4 χρόνια, με πρώτη την πολιτεία του Κεμπέκ, στην οποία παρατηρείται μια αύξηση 85,7%, και το Οντάριο δεύτερο.

Ποιοι είναι οι κύριοι ανταγωνιστές του ελληνικού κρασιού;

Προσωπικά, δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη «ανταγωνιστές». Το ελληνικό κρασί έχει κάνει ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα τα τελευταία χρόνια. Εξαιρετικά κρασιά παράγονται πλέον σε κάθε περιοχή της Ελλάδας. Εκείνο όμως που κάνει το ελληνικό κρασί να ξεχωρίζει είναι η ιδιαιτερότητά του, το γεγονός ότι υπάρχουν περισσότερες από 300 γηγενείς ποικιλίες σταφυλιού, οι οποίες προσαρμόζονται σε μοναδικά ελληνικά αμπελοτόπια, σε πλήθος διαφορετικών εδαφών και μικροκλιμάτων και στη συνέχεια, στα χέρια ταλαντούχων οινοπαραγωγών, οδηγούν στην παραγωγή εκλεκτών κρασιών με ιδιαίτερη προσωπικότητα. Εάν συνδυαστεί το ποιοτικό δυναμικό του ελληνικού αμπελώνα με το πανέμορφο ελληνικό τοπίο και την οινική μας παράδοση που χάνεται στα βάθη τριών και πλέον χιλιετηρίδων, έχουμε ένα μοναδικό οινικό πακέτο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από οποιαδήποτε άλλη οινική χώρα. Διαθέτουμε όλα τα απαραίτητα συστατικά για τη δημιουργία του μύθου γύρω από το ελληνικό κρασί. Μία χώρα από την οποία θα μπορούσαμε να πάρουμε ενδιαφέρουσες ιδέες είναι η Αυστρία. Είναι μια boutique οινική χώρα που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα ποιοτικά κρασιά, τα οποία έχουν εξασφαλίσει αρκετά υψηλές μέσες τιμές λιανικής. Η Αυστρία, όπως και η Ελλάδα, αναγνωρίζεται κυρίως για τα λευκά της κρασιά και αποτελεί αγαπημένη επιλογή των οινοχόων.  Το σκάνδαλο με τη γλυκόλη στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ώθησε τους Αυστριακούς οινοπαραγωγούς να ανασυνταχθούν και να θέσουν πολύ υψηλά τον πήχη της ποιότητας, ενώ η νομοθεσία που θεσπίστηκε στη συνέχεια είναι από τις πιο αυστηρές στην Ε.Ε. Στις ενέργειες προβολής των κρασιών της η Αυστρία χρησιμοποιεί με επιτυχία τον συνδυασμό του κρασιού με τον πολιτισμό και κατά τη γνώμη μου το κορυφαίο εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας είναι ο συνδυασμός των αγροτικών προϊόντων, με πρώτο το κρασί, με τον τουρισμό και τον πολιτισμό.

Παλαιός Κόσμος VS Νέος Κόσμος. Ποιος είναι νικητής στο κρασί;

Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη αγορά τα όρια μεταξύ Παλαιού Κόσμου και Νέου έχουν αμβλυνθεί. Σε γενικές γραμμές, θεωρούμε ότι οι παραγωγοί του Παλαιού Κόσμου στηρίζονται περισσότερο στην παράδοση και στη γεωγραφική προέλευση του κρασιού και σίγουρα έχουν να αντιμετωπίσουν μια πολύ λιγότερο ελαστική αμπελοοινική νομοθεσία, ενώ οι παραγωγοί του Νέου Κόσμου βασίζονται κυρίως στη χρήση της πιο σύγχρονης τεχνολογίας στην παραγωγική διαδικασία, χωρίς τους νομοθετικούς περιορισμούς των Ευρωπαίων συναδέλφων τους. Βασική τους διαφορά είναι ότι τα κρασιά του Νέου Κόσμου προβάλλουν τις ποικιλίες από τις οποίες παράγονται, ενώ του Παλαιού τις γεωγραφικές ενδείξεις. Συνηθίζουμε να λέμε ότι τα κρασιά του Νέου Κόσμου εκφράζουν πιο έντονο φρούτο κι έχουν συνήθως υψηλότερους αλκοολικούς βαθμούς, ενώ του Παλαιού Κόσμου εκφράζουν περισσότερο τον τόπο από τον οποίο προέρχονται, ξεχωρίζουν για το πιο γήινο γευστικό τους προφίλ και είναι, σε γενικές γραμμές, πιο φινετσάτα. Φυσικά, όπως αναφέρω και πιο πάνω, αυτοί οι διαχωρισμοί είναι πολύ γενικοί και τα όρια μεταξύ των δύο περιπλέκονται. Ο μόνος νικητής είναι ο καταναλωτής, ο οποίος έχει πλέον χιλιάδες επιλογές κρασιών για να ευφράνει τον ουρανίσκο του.



Πού θα κατέτασσες το ελληνικό κρασί, στον Παλαιό ή στον Νέο Κόσμο;

Το ελληνικό κρασί ανήκει φυσικά στον Παλαιό Κόσμο, εκφράζοντας τα μοναδικά και ιστορικά αμπελοτόπια από τα οποία παράγεται. Παράγεται κυρίως από γηγενείς ελληνικές ποικιλίες, αρκετές από τις οποίες καλλιεργούνται από την αρχαιότητα. Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες οινοπαραγωγοί υιοθέτησαν τεχνολογία αιχμής την οποία προσάρμοσαν στις τοπικές παραδόσεις και την ελληνική πραγματικότητα. Έτσι, θα έλεγα ότι το ελληνικό κρασί ανήκει στον «νέο παλαιό κόσμο».  

Τελικά, το brand Σαντορίνη γιατί είναι τόσο ισχυρό;

Η Σαντορίνη τα έχει όλα: εκτός από τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς, διαθέτει τον αρχαιότερο, σε συνεχή καλλιέργεια αμπελώνα στον κόσμο. Έναν αμπελώνα-μνημείο σε ένα μοναδικό οικοσύστημα που δημιουργήθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου. Έναν αμπελώνα-χειροτέχνημα σε σχήμα κουλούρας που δημιουργήθηκε από την ανάγκη να προστατευτούν τα σταφύλια από τον ήλιο και τον αέρα. Κρασί δεν είναι μόνο το υγρό που απολαμβάνουμε στο ποτήρι μας. Είναι όλη η μυθοπλασία γύρω από αυτό. Και η Σαντορίνη είναι η θεά της μυθοπλασίας. Είναι φωτιά, αέρας και θάλασσα. Είναι καταστροφή και αναγέννηση. Ένα εξωγήινο τοπίο στο οποίο ευδοκιμεί μία από τις εκλεκτότερες λευκές ποικιλίες του κόσμου, το Ασύρτικο. Και, βέβαια, πέρα από το ξεχωριστό περιτύλιγμα, τα κρασιά που παράγονται στη Σαντορίνη είναι κορυφαίας ποιότητας. Δεν είναι αυτοί αρκετοί λόγοι για να δημιουργηθεί ένα ισχυρό brand; Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα: όλοι οι οινοπαραγωγοί του νησιού συνεργάζονται σε κοινές ενέργειες προβολής του brand Wines from Santorini. Στις ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει κοινές ενέργειες εδώ και 5 χρόνια. Η μεγάλη αύξηση της αναγνωρισιμότητας των σαντορινιών κρασιών, η υποστήριξή τους από κορυφαίους διαμορφωτές κοινής γνώμης και η τοποθέτησή τους σε μεγάλο αριθμό εστιατορίων οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στις κοινές αυτές ενέργειες.  

Τι κάνει περισσότερο εντύπωση στους δημοσιογράφους του κρασιού όταν επισκέπτονται τη χώρα μας;

Κατ’ αρχάς, εντυπωσιάζονται από το πόσο ορεινή είναι η Ελλάδα. Οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους μόνο εικόνες απέραντου γαλάζιου και λευκού των κυκλαδίτικων σπιτιών και εκκλησιών. Τους κάνει, λοιπόν, μεγάλη εντύπωση όταν συνειδητοποιούν ότι το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών αμπελώνων βρίσκεται στις πλαγιές υψηλών και συχνά δύσβατων ορέων ή σε απομονωμένα νησιά. Αρκετοί έρχονται στην Ελλάδα πιστεύοντας ότι θα δοκιμάσουν κρασιά τυπικά μιας νότιας μεσογειακής χώρας, στην οποία επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι, και αντί γι’ αυτό δοκιμάζουν φινετσάτα κρασιά, μέτριων προς χαμηλών αλκοολικών βαθμών, με υψηλές οξύτητες και εκφραστικά αρώματα που θα περίμεναν να δοκιμάσουν σε κάποιες από τις βορειότερες οινοπαραγωγικές χώρες. Και, βέβαια, εντυπωσιάζονται από τον μεγάλο αριθμό ποιοτικών γηγενών ποικιλιών που διαθέτουμε, από το επίπεδο τεχνολογικής αρτιότητας των οινοποιείων αλλά και από το επίπεδο γνώσεων και γενικότερης κουλτούρας των περισσότερων Ελλήνων οινοπαραγωγών με τους οποίους έρχονται σε επαφή.

With Open Gates: The forced collective suicide of European nations

Hudson teenager retrieves cross in Epiphany celebration

 
Crowds gathered along Spring Bayou in Tarpon Springs watch as Anderson Combs hoists the cross out of the water. (Melissa Eichman, staff)

According to tradition, whoever recovers the cross is said to be blessed for a full year.

TARPON SPRINGS -- For one 17-year-old it was a special afternoon.
Anderson Combs was among the 52 young men who dove into Spring Bayou Wednesday during the 110th Epiphany celebration in Tarpon Springs.

It only took Combs about 15 seconds to capture the cross, which was blessed by a visiting Archbishop and thrown into the bayou waters.
He was greeted once he came out of the cold water with warm towels, then was hoisted and carried to St. Nicholas Greek Orthodox Church.

 
"When I first got in, it was a little cold, but once I realized all my brothers were with me, it was a happy moment to be there and I instantly warmed up," he said.
Combs lives in Hudson and attends St. George Greek Orthodox Church in New Port Richey.
"I was caught off guard because the boat jumped back," he said. "Once he actually ended up throwing the cross in, I was in the water by the time it hit the water. As I swam over, I could see where the wrinkles were coming from.
"Then after that, I dove down and nobody found it, and I came up and made sure nobody found it, took a deep breath, went under some people, kicked around and I saw a little bit of white and I grabbed it and I came up with the cross."

 
This was Combs' second time diving for the cross.
Thousands of people came to Tarpon Springs for the event, which is the largest Epiphany event in the Western Hemisphere.
"It was a beautiful scene," visitor John Mitchell said. "We are from Chicago, we're Greek and this is the first time we had an opportunity to come down to see the Epiphany."
"It's nice to see all these young men, like I said, and all these people that come to start their new year like this to see something religious, because sometimes in the world today people are shunning that and it's nice to see," Marilyn Mitchell said.

Όταν οι σύμβουλοι του ΤΑΙΠΕΔ... αγοράζουν

Μερικές φορές στις συμφωνίες του ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση δημόσιας περιουσίας συμβαίνει το εξής περίεργο: Οι σύμβουλοι που προσλαμβάνει το Ταμείο για να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία είναι ουσιαστικά οι ίδιοι με τους τελικούς αγοραστές. Αυτό συνέβη στην υπόθεση της πώλησης 28 ακινήτων του Δημοσίου, οι επαχθείς όροι της οποίας έχουν ήδη οδηγήσει σε παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Το ίδιο επιχειρείται και στην πώληση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων...

Όταν στις 12 Ιουλίου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. συμφώνησε με τους ευρωπαίους εταίρους για την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, στο τελικό κείμενο (το οποίο έγινε νόμος του κράτους στις 14 Αυγούστου), συμπεριλήφθηκε μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων στις οποίες έπρεπε να προχωρήσει η ελληνική πλευρά. Ανάμεσα σε αυτές, βρισκόταν και η παραχώρηση των κερδοφόρων 14 Αεροδρομίων με τη διευκρίνιση πως αυτά πρέπει να παραχωρηθούν «υπό τους ισχύοντες όρους στους ήδη επιλεγέντες προσφέροντες» (κεφάλαιο 4,4 του τρίτου μνημονίου, παρ. iii). Είναι η πρώτη φορά κατά την οποία σε μνημονιακό κείμενο συμπεριλαμβάνεται όρος από τον οποίο η κυβέρνηση αναλαμβάνει την δέσμευση να πουλήσει δημόσια περιουσία σε συγκεκριμένο αγοραστή.

Μάλιστα, σε non paper του Μεγάρου Μαξίμου όταν προέκυψαν φήμες περί διάθεσης της Fraport για επαναδιαπραγμάτευση, η κυβέρνηση επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά πως «Η ολοκλήρωση της παραχώρησης 14 περιφερειακών αεροδρομίων, χωρίς μεταβολή των όρων που είχαν συμφωνηθεί από τη προηγούμενη κυβέρνηση, αποτελούσε (για ευνόητους λόγους) ρητό όρο της συμφωνίας που προέκυψε από τη Σύνοδο της 12ης Ιουλίου».

Πηγαίνοντας δυόμιση χρόνια πίσω, την 1η Απριλίου του 2013, το ΤΑΙΠΕΔ απευθύνει πρόσκληση για την υποβολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την πώληση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων. Στην πρόσκλησή του αυτή, ως είθισται το ΤΑΙΠΕΔ ενημερώνει για τις εταιρίες που προσέλαβε ως Συμβούλους και οι οποίες επρόκειτο να συνδράμουν στην διαδικασία της πώλησης. Ως «τεχνικός σύμβουλος σε σχέση με την Διαγωνιστική Διαδικασία και τη Συναλλαγή» όπως αναφέρεται στην σελίδα 22 της πρόσκλησης, διορίστηκε από το ΤΑΙΠΕΔ η εταιρία Lufthansa Consulting GmbH, θυγατρική της γερμανικής αεροπορικής Lufthansa. Tον διορισμό της παραπάνω εταιρείας ως συμβούλου επιβεβαιώνει και η κοινή Διυπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων με απόφαση της τον Ιανουάριο του 2012.

Στις 25 Νοεμβρίου 2014, ανακοινώνεται η κοινοπραξία Fraport-Κοπελούζος, ως ο νικητής του διεθνούς διαγωνισμού για τα Περιφερειακά αεροδρόμια. Κύριος μέτοχος της Fraport, είναι το γερμανικό ομόσπονδο κρατίδιο της Έσης το οποίο κατέχει το 31,5% των μετοχών. Ανάμεσα στους μετόχους όμως παρατηρείται και η αεροπορική εταιρία Lufthansa η οποία κατέχει το 8,45% των μετοχών της εταιρίας. Στον διαγωνισμό για τον οποίο το ΤΑΙΠΕΔ προσέλαβε ως τεχνικό σύμβουλο την θυγατρική εταιρία (Lufthansa Consulting GmbH) νικήτρια αναδείχθηκε η κοινοπραξία στην οποία συμμετέχει η μητρική εταιρία (Lufthansa).

Η συμμετοχή της μητρικής Lufthansa στην θυγατρική Lufthansa Consulting GmbH, ανέρχεται στο 91,5% του μετοχικού κεφαλαίου, και στο 100% των δικαιωμάτων ψήφου. Στην ουσία η θυγατρική ελέγχεται πλήρως από την Lufthansa. Μάλιστα, κοιτάζοντας τις διοικήσεις των δύο εταιριών, παρατηρείται η μετακίνηση των μελών από την μια εταιρία στην άλλη, κάτι που αποδεικνύει τις απόλυτα συνδεδεμένες σχέσεις τους.

Ο Stefan Lauer ήταν πρώην μέλος του Εκτελεστικού συμβουλίου της Deutche Lufthansa και μέλος του ΔΣ της Fraport, ενώ στην συνέχεια μετακινήθηκε στην συμβουλευτική επιτροπή της Lufthansa Consulting. Επικεφαλής της συμβουλευτικής επιτροπής της Lufthansa Consulting είναι σύμφωνα με την ανακοίνωση της ίδιας της εταιρίας (28/10/2014) η Simone Menne, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και επικεφαλής οικονομικών της Deutche Lufthansa, ενώ ακόμη, μέλη της συμβουλευτικής επιτροπής είναι ο Thomas Klühr, μέλος της οικονομικής διοίκησης της Lufthansa, ο Dr Christoph Kollatz, Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος, Διευθυντής Υπηρεσιών Πληροφοριών και Διευθύνων Σύμβουλος του ομίλου Lufthansa αλλά και ο Frederick Reid, ο οποίος στο παρελθόν είχε διατελέσει ανώτατο διοικητικό στέλεχος της Lufthansa.

Από τα παραπάνω, αποδεικνύεται ξεκάθαρα πως ο σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ για την ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων έχει άμεσες σχέσεις με την κοινοπραξία η οποία τελικά αναδείχθηκε νικήτρια του διαγωνισμού και προκύπτει εύλογα το ερώτημα για το κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι συμβατό με τους κανόνες του ανταγωνισμού και της διαφάνειας.

Τα 28 ακίνητα και οι θυγατρικές των τραπεζών

Φαίνεται επίσης ότι αυτή η τακτική είναι πλέον συνηθισμένη για το ΤΑΙΠΕΔ. Την ίδια ακριβώς είχε ακολουθήσει και στην υπόθεση των 28 ακινήτων του Δημοσίου, για την οποία η κρατική ζημία υπολογίζεται σε πάνω από 500 εκατ. Ευρώ. Η «μη επωφελής» αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας οδήγησε τον περασμένο Ιούλιο σε ποινική δίωξη για βαρύτατες κακουργηματικές πράξεις, που ασκήθηκε από την Εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Ράικου κατά τριών μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και άλλων στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ.

Σε αυτά τα 28 ακίνητα συγκαταλέγονται: κτίρια πέντε υπουργείων (Παιδείας, Πολιτισμού, Υγείας,  Δικαιοσύνης, Εσωτερικών), κτίρια που στεγάζουν αστυνομικές υπηρεσίες, (ΓΑΔΑ, Αλλοδαπών), οικονομικές υπηρεσίες και ΔΟΥ και άλλα, όπως το Χημείο του Κράτους. Για να αποφευχθεί η μετακίνηση αυτών των υπηρεσιών προκρίθηκε η λύση της πώλησης και επαναμίσθωσης (sale and lease back). Το ελληνικό κράτος δηλαδή πούλησε τα ακίνητα σε ιδιώτη και στη συνέχεια τα νοίκιασε για να τα χρησιμοποιεί για 20 χρόνια.

Τα 28 ακίνητα χωρίστηκαν to 2011 σε 2 χαρτοφυλάκια (Α και Β) των 14 το καθένα. Το Α χαρτοφυλάκιο πωλήθηκε το 2013 στην Εθνική Πανγαία, τότε θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας, ενώ το Β' αγοράστηκε από την Eurobank Properties, θυγατρική της Eurobank. To πρόβλημα όμως είναι ότι για την πώληση των ακινήτων το ΤΑΙΠΕΔ προσέλαβε ως χρηματοοικονομικούς συμβούλους δύο άλλες θυγατρικές της Εθνικής και της Eurobank. Συγκεκριμένα για το χαρτοφυλάκιο Α' επιλέχθηκε ως σύμβουλος η NBG Securities SA και για το Β' η Eurobank Equities Investment Firm.

Το αν ήταν συμφέρουσα για το ελληνικό Δημόσιο η συμφωνία που υπέγραψε το ΤΑΙΠΕΔ εν μέσω αδερφικών σχέσεων συμβούλων και αγοραστών κρίνεται με απλή παράθεση των αριθμών. Το ελληνικό κράτος συμφώνησε να εισπράξει συνολικά 261,3 εκατ. Ευρώ και να καταβάλλει ως μίσθωμα το 1/10 της αξίας τους για τα 20 χρόνια που διαρκεί η συμφωνία. Κάτι που σημαίνει ότι αφενός το Δημόσιο θα έχει στην πραγματικότητα ζημία περίπου 300 εκατ. Ευρώ (επιβαρύνεται και με τα έξοδα συντήρησης), αφετέρου οι δύο θυγατρικές των τραπεζών θα έχουν κάνει απόσβεση των εξόδων τους σε 10 χρόνια και θα διπλασιάσουν το αρχικό τους κεφάλαιο στο τέλος της 20ετίας. Μάλιστα σε εκείνο το χρονικό σημείο το ελληνικό κράτος δεν αποκτάει αυτόματα την κυριότητα των εν λόγω ακινήτων, αλλά θα πρέπει να τα αγοράσει στην τότε αξία τους, οπότε με δεδομένη την ανάγκη στέγασης των παραπάνω υπηρεσιών θα καταβάλει ένα ποσό κοντά σε αυτό που εισέπραξε τώρα.

Σε πρώτο στάδιο το Ελεγκτικό Συνέδριο επιχείρησε να ακυρώσει τη μεταβίβαση των ακινήτων, καθώς«σε όλα τα στάδια της ελεγχόμενης διαγωνιστικής διαδικασίας μετείχαν ως χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι του Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ οι εταιρείες NBG Securities SA και Eurobank Equities Investment Firm A.E., θυγατρικές και απολύτως ελεγχόμενες από τους ομίλους της Εθνικής Τράπεζας και της Τράπεζας Eurobank Ergasias αντίστοιχα, οι οποίες όφειλαν να απέχουν από τη διαδικασία καθόσον τελούσαν σε ιδιαίτερες σχέσεις με εταιρείες που μετείχαν ως διαγωνιζόμενοι».  Ωστόσο μετά από αίτημα ανάκλησης του ΤΑΙΠΕΔ το ΣΤ' Τμήμα ακύρωσε την παραπάνω πράξη, αποφασίζοντας ότι «δεν προκύπτουν συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία να καταδεικνύουν ότι οι τελικά επιλεγέντες επενδυτές απέκτησαν πλεονέκτημα μέσω των χρηματοοικονομικών συμβούλων του ΤΑΙΠΕΔ, παρότι οι συμβουλευτικές αυτές εταιρείες ανήκουν στους ίδιους ομίλους με τους επιλεγέντες επενδυτές».

Η συμφωνία για τα ακίνητα προχώρησε κανονικά στις αρχές του 2014, η έρευνα όμως των εισαγγελέων Διαφθοράς κάνει λόγο για «επαχθείς μισθωτικούς όρους» και φέρνει αντιμέτωπα μέλη και στελέχη του Ταμείου με τα αδικήματα της υπεξαίρεσης και της απιστίας. Η πώληλη των αεροδρομίων ολοκληρώνεται, παρά τις κοινωνικές αντιδράσεις, με μόνη εκκρεμότητα την εξέταση της συμφωνίας από το ΣτΕ στις αρχές Ιανουαρίου. Στο μεταξύ, το ΤΑΙΠΕΔ συνεχίζει απτόητο...