Ξεπροβάλλουν τα γκουλάγκ της “Δημοκρατίας”

Η ανακοίνωση που νωρίς το μεσημέρι της Πέμπτης έκανε τον γύρο του διαδικτύου ήταν σχετικά λιτή: “Σε ενέργειες που «στοχεύουν στη διά της βίας επικράτηση των αρχών και θέσεων της οργάνωσης» αναφέρονται, σύμφωνα με πληροφορίες, στα έγγραφα που απέστειλαν στη Βουλή για την άρση ασυλίας εννέα μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Χρυσής Αυγής, οι ανακρίτριες που χειρίζονται την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης.

Το αίτημα των εφετών ανακριτριών της υπόθεσης Ι. Κλάπα και Μ. Δημητροπούλου, αφορά τους μη κατηγορούμενους βουλευτές: Ελένη Ζαρούλια, Νίκο Κουζηλό, Μιχάλη Αρβανίτη-Αβράμη, Αντώνη Γρέγο, Πολύβιο Ζησιμόπουλο, Αρτέμη Ματθαιόπουλο, Κωνσταντίνο Μπαρμπαρούση, Δημήτρη Κουκούτση και Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλο.
Οι ανακρίτριες ζητούν την έγκριση του Κοινοβουλίου προκειμένου οι εν λόγω εκπρόσωποι του κόμματος να διωχθούν ποινικά και να λογοδοτήσουν για το αδίκημα της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, επικαλούμενες στοιχεία που έχουν συμπεριληφθεί στη δικογραφία.

Επιπλέον οι ανακρίτριες ζητούν την άρση ασυλίας προκειμένου να ασκηθούν συμπληρωματικές διώξεις για κατοχή πυροβόλων όπλων και εκρηκτικών με σκοπό την προμήθεια της εγκληματικής οργάνωσης, στους ήδη κατηγορούμενους Ν. Μιχαλολιάκο, Γ. Γερμενή, Στ. Μπούκουρα, Ι. Λαγό, Ν. Μίχο και Η. Κασιδιάρη (οι δύο τελευταίοι μετά τις απολογίες τους για την εγκληματική οργάνωση αφέθηκαν ελεύθεροι με όρους).
Ζητείται επίσης άρση ασυλίας για την απαγγελία συμπληρωματικής κατηγορίας: για το πλημμέλημα της κατοχής όπλου κατά του Νίκου Μιχαλολιάκου, για το επίσης πλημμέλημα της σύστασης παράνομου αρχείου κατά του Χρ. Παπά που αφορά δυο εκκλησιαστικά βιβλία βυζαντινών αρχαιοτήτων που χρονολογούνται από το 1830 και εμπίπτουν στον νόμο περί προστασίας αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς.”

Η πολιτική της σημασία όμως είναι κατά πολύ βαρύτερη. Και είναι κατά πολύ βαρύτερη γιατί εγκαινιάζει έναν νέο κύκλο διώξεων κατά του εθνικιστικού κινήματος της Χρυσής Αυγής, που πραγματικά δεν μπορεί να θυμίζει τίποτε στην μετασοβιετική Γηραιά Ήπειρο και παραπέμπει σε μεσοπολεμικές καταστάσεις. Και αυτό διότι πλέον οι διώξεις δεν γίνονται κατά ατόμων, δεν γίνονται εναντίον συγκεκριμένων ατόμων που έχουν ή δεν έχουν κάποια ιδιότητα ως βουλευτές, αλλά λαμβάνουν μορφή αλά κάρτ, κατά του συνόλου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Χρυσής Αυγής. Το επόμενο βήμα σε αυτό το μονοπάτι είναι φυσικά η καρμπόν δίωξη κατά όλων των στελεχών και αργότερα γιατί όχι των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, και φυσικά η απαγόρευση του κόμματος που φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι έρχεται.

Η δε τεχνική που χρησιμοποιείται προκειμένου να μετατραπεί αυτή η δίωξη σε συλλογική είναι – χωρίς να σκαμπάζω ιδιαίτερα από την νομική επιστήμη – τόσο απλοϊκή που ξεπερνά ακόμη και τα όρια της συλλογικής ευθύνης, καθώς όπως φαίνεται οι δύο ανακρίτριες που χειρίζονται την υπόθεση φαίνεται να παραθέτουν προς τους βουλευτές που θα κρίνουν το αίτημά τους, τις καταθέσεις μαρτύρων που κατά την εκτίμησή τους απεικονίζουν συγκεκριμένο τρόπο δράσης της οργάνωσης, ενώ κάνουν ειδική μνεία σε ενέργειες μελών της οργάνωσης, όπως την πρόσφατη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά και στις εξής υποθέσεις: Τη δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχτζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, την επίθεση με απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα, την επίθεση σε βάρος Αιγυπτίων ψαράδων στην ιχθυόσκαλα Περάματος, την επίθεση στον κοινωνικό χώρο «Συνεργείο» στην Ηλιούπολη, την επίθεση στο στέκι «Αντίπνοια» στα Πετράλωνα, την επίθεση κατά τη διάρκεια συναυλίας ΑΝΤΙΦΑ στην Καλλιθέα, και τέλος τις επιθέσεις σε βάρος αλλοδαπών τόσο στην Ιεράπετρα όσο και σε άλλες περιοχές.

Με απλά λόγια; Όλοι φταίνε για όλα. Τόσο απλά. Κανενός είδους διαχωρισμός, κανενός είδους προσωποποίηση και συγκεκριμενοποίηση ευθυνών (εάν αυτές υπάρχουν). Όλοι για όλα. Ποιά είναι τα στοιχεία; Τα (νόμιμα από όσο γνωρίζουμε) όπλα που βρέθηκαν στα σπίτια των βουλευτών της ΧΑ, οι ... ομιλίες τους και τέλος κείμενα από την απαρχή της οργάνωσης την δεκαετία του '80. Με βάση τις τερατολογίες που έχουμε ακούσει και διαβάσει εδώ και μήνες, θα περίμενε κανείς ότι όντως οι αρχές θα είχαν καταφέρει να βρούν κάτι. Δεν φαίνεται όμως να το έχουν πετύχει. Και γι' αυτό επιστρέφουν σε τέτοιου είδους στοιχεία.

Πραγματικά δεν μπορώ να γνωρίζω κατά πόσο θα στέκουν νομικά όλα αυτά που παρατίθονται. Αλλά το γεγονός ότι άνθρωποι που ήταν νήπια την δεκαετία του '80 μπορεί να καταδικαστούν για κείμενα που γράφτηκαν (προφανώς από άλλους ανθρώπους) τότε, δεν με ξενίζει απλά, αλλά με τρομοκρατεί καθώς δημιουργεί μια οργουελική εικόνα για το μέλλον αυτής εδώ της χώρας. Μου φέρνουν στο μυαλό γκουλάγκ που ξεπροβάλλουν ως φόντο μίας επιτηδευμένα μασκαρεμένης “δημοκρατίας”, η οποία δεν διστάζει να εξοντώσει με όποιον τρόπο μπορεί όποιον δεν παίζει εντός των “ορίων” που οι δικές της ελίτ προσδιορίζουν.

Η αντίδραση της Χρυσής Αυγής

Η αντίδραση από πλευράς Χρυσής Αυγής ήλθε πολύ γρήγορα και ήταν οργισμένη, όπως θα ανέμενε κανείς. Ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος Ηλίας Κασιδιάρης σε δηλώσεις του έξω από την Βουλή τόνισε: “Η χούντα Βενιζέλου-Σαμαρά βλέποντας ότι η Χρυσή Αυγή έρχεται πρώτη στις ευρωεκλογές, στους δήμους και τις περιφέρειες έδωσε εντολή σε κάποιους αλήτες που λυμαίνονται το δικαστικό σώμα να κλείσουν στη φυλακή όλους τους βουλευτές μας. Μετά από όλα αυτά η Χρυσή Αυγή θα γιγαντωθεί στη συνείδηση όλων των Ελλήνων και θα σαρώσει στις εκλογές του Μαΐου.

Όλοι αυτοί οι προδότες, πολιτικοί και δικαστικοί που διαπράττουν εσχάτη προδοσία έναντι του Ελληνικού Λαού, του Πολιτεύματος και της Πατρίδας θα τιμωρηθούν σκληρά". Ενώ κείμενο του έγκλειστου αρχηγού της ΧΑ, Νίκου Μιχαλολιάκου που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του κόμματος ανέφερε:  “Εάν υπήρχε και η ελάχιστη αμφιβολία ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ η δίωξη της Χρυσής Αυγής, έρχεται τώρα αυτή η ενέργεια, η οποία βασίζεται στην αντισυνταγματική λογική της ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ, η οποία δείχνει καθαρά την πολιτική σκοπιμότητα, που υπάρχει...  Ζούμε ημέρες ενός ΣΚΛΗΡΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ, το οποίο πλέον δεν κρατά τα προσχήματα. Ζούμε σε ένα καθεστώς ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ και ας γνωρίζουν οι διώκτες μας ότι θα αντισταθούμε με κάθε μέσο στην παράνομη εξουσία τους.”

Η άποψη ενός εμπλεκόμενου νομικού

Μιλήσαμε με τον Γιάννη Ζωγράφο, υπερασπιστή κατηγορούμενων βουλευτών της Χρυσής Αυγής και έμπειρο δικηγόρο. Και του ζητήσαμε την δική του άποψη για όσα έλαβαν χώρα χτές. Νομίζω το ότι τα όσα λέει δικαιώνουν απόλυτα τα όσα έγραφα πιο πάνω: “Xρονικό μιας προαναγγελθείσας ποινικής δίωξης, ήταν για όσους εξ ημών δικηγόρους, έχουμε ασχοληθεί με την υπόθεση των Βουλευτών της Χρυσής Αυγής, η αναγγελία για την άρση ασυλίας σχεδόν στο σύνολο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Όχι γιατί είχαμε υπόψιν μας στοιχεία που να τους ενοχοποιούν. Το αντίθετο. Αλλά γιατί η δίωξη, με πολιτικούς όρους, άπαξ και άρχισε, έπρεπε με κάθε "δικονομικό κόστος", να ολοκληρωθεί, έστω και με αυτούς τους ευτελείς για σύγχρονη δημοκρατία, όρους. Εξηγούμαι:

Είναι εντελώς απαράδεκτο οι Βουλευτές εν καιρώ κοινοβουλευτικής δημοκρατίας να πληροφορούνται από τα κανάλια και από τα μπλογκς την κλήση τους ενώπιον της Δικαιοσύνης και μάλιστα πριν το πληροφορηθεί επίσημα η Βουλή, όπως αποδείχτηκε από την τοποθέτηση του προεδρεύοντος Μαρκογιαννάκη. Αν αυτό και μόνο το στοιχείο, δεν αποδεικνύει την ποινικά κολάσιμη διαρροή πληροφοριών από την ανάκριση- και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο- προς τους γνωστούς "προθύμους συνεργάτες" των καναλιών, δηλαδή τη σύγχυση της δικαστικής εξουσίας, με την εν γένει πολιτική, τότε τι το αποδεικνύει; Επί της ουσίας, ο θησαυρός είναι πάλι άνθρακες.

Η παντελής απουσία από τη δικογραφία αποδεικτικών στοιχείων που να συγκροτούν στην αντικειμενική της υπόσταση τη βαρύτατη κατηγορία της "εγκληματικής οργάνωσης", σύντομα θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο για τα αμιγώς ιδεολογικά κριτήρια με τα οποία ασκήθηκε η πρωτοφανής στα ποινικά χρονικά δίωξη. Η δημοσιότητα που κατ' ανάγκην θα προσλάβει η δική της Χρυσής Αυγής, που δικαίως θα ονομαστεί κατά την πεποίθησή μου ως η πραγματική "δίκη του αιώνα" για την Ελλάδα, θα αφαιρέσει τους παραμορφωτικούς φακούς που έχουν προσδώσει στους κατηγορούμενους Βουλευτές της τα ΜΜΕ, θα "προσγειώσει" τους ευφάνταστους γνωστούς (πολιτικούς) εμπνευστές των διώξεων και θα αποδώσει την αληθινή διάσταση των πράξεων των κατηγορουμένων, που δεν ήταν άλλες, από την υπεράσπιση με παρρησία και μαχητικότητα, των ιδεολογικών θέσεων και απόψεών τους. Πότε τελευταία φορά, καταδικάστηκε στη χώρα μας κάποιος για "ιδεολογικό παραστράτημα"; Η χρονική περίοδος που πέρασε έκτοτε, είναι το μεγάλο "τεστ αντοχής" της Δημοκρατίας στην οποία όλοι (ειδικά οι Δικαστές) ομνύουν. Κοντός ψαλμός...».

Δημήτρης Παπαγεωργίου