Επιστολή πρώην πρέσβεων στον Α. Σαμαρά, γιά εθνικά θέματα

Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,

Οι υπογράφοντες, έχοντας υπηρετήσει επί δεκαετίες τα εθνικά μας θέματα, δικαιώματα και συμφέροντα, δεν παύουμε να ανησυχούμε μήπως η σημερινή οικονομική συγκυρία τα πλήξει τελικά, εν όλω ή εν μέρει, ανεπανόρθωτα. Πιστεύουμε δηλαδή ότι η σοβαρή οικονομική κρίση, στην διαχείριση της οποίας έχουν εστιαστεί οι προσπάθειες της ελληνικής Κυβερνήσεως, η προσοχή των κομμάτων της αντιπολιτεύσεως και οι ανησυχίες της κοινής γνώμης, δεν θα πρέπει κατ΄ ουδένα τρόπον να θέσουν σε δεύτερη μοίρα την αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων. Για τον λόγο αυτό επιτρέψτε μας να σας εκθέσουμε τις σκέψεις μας στα κατωτέρω τέσσερα βασικά προβλήματα, σε μιά ειλικρινή προσπάθεια να συμβάλουμε στον κοινό προβληματισμό, χωρίς ασφαλώς να αμφισβητείται η αρμοδιότητα της Κυβερνήσεως να διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική.

Α. ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
 Με αυξανόμενη ανησυχία διαπιστώνουμε ότι διευρύνονται οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας, τις οποίες οξύνει και με το προωθούμενο νέο-οθωμανικό ιδεολόγημα της. Υπό τη σκιά του casus belli, η Άγκυρα επιδιώκει ανατροπή της διεθνούς έννομης τάξης στο Αιγαίο, προβάλλοντας διμερώς και πολυμερώς ανυπόστατους ισχυρισμούς ως προς τη κυριαρχία και το καθεστώς νήσων του Αρχιπελάγους, με τα αεροσκάφη της να παραβιάζουν συστηματικά τον ελληνικό εναέριο χώρο, την ίδια ώρα που πολεμικά σκάφη της υπό το μανδύα της «αβλαβούς διέλευσης» κάνουν επίδειξη σημαίας έξω από το Λαύριο. Στη Θράκη, με πολιορκητικό κριό το Γενικό Προξενείο Κομοτηνής, με τη διάθεση τεράστιων κονδυλίων και δυστυχώς με τη σύμπραξη ορισμένων τοπικών παραγόντων αλλά και άλλων, η Τουρκία ασκεί ουσιαστικά συνδιαχείριση υλοποιώντας την μακρόχρονη πολιτική της για τη προβολή ανύπαρκτης «τουρκικής» μειονότητας με απώτερο στόχο την απόσπαση της ακριτικής αυτής περιοχής από τον εθνικό κορμό. Άλλωστε ανάλογο ανύπαρκτο μειονοτικό ζήτημα επιδιώκει να εγείρει στη Ρόδο και στην Κω.
Επί σειρά ετών η Ελλάδα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα μέσω του διαλόγου, με διάφορες μορφές : από την πληθώρα των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης –που είναι πρόδηλο ότι ελάχιστα έχουν αποδώσει- στις «διερευνητικές συνομιλίες» που έχουν συμπληρώσει 55 γύρους και τείνουν επικινδύνως προς τη διαπραγμάτευση, έως τα Ανώτατα Συντονιστικά Συμβούλια που όχι μόνο αποδεικνύονται άκαρπα αλλά αποπροσανατολίζουν τους φίλους και εταίρους μας ως προς τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας. Αν η ελληνική πλευρά παραχωρήσει μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να μάθει και τις παραχωρήσεις των νομίμων δικών της κυριαρχικών δικαιωμάτων που έκανε σε αντάλλαγμα η Τουρκία.
Θεωρούμε ότι τυχόν απόφαση για συνέχιση του Ε/Τ διαλόγου προϋποθέτει ότι η Κυβέρνηση θα ενημερώσει λεπτομερώς τη Βουλή για τα αποτελέσματα του και για τη σκοπιμότητα αυτός να συνεχισθεί. Τούτο σημαίνει συζήτηση στη Βουλή του όλου φάσματος των διμερών σχέσεων. Ανεξαρτήτως αυτού, θα πρέπει να αποφεύγονται συναντήσεις κορυφής εάν δεν είναι καλά προετοιμασμένες από ελληνικής πλευράς, διότι κινδυνεύουν να γίνουν αντικείμενο ισχυρισμών της Άγκυρας ότι στις σχέσεις μας όλα βαίνουν καλώς. Παρά το γεγονός ότι η οικονομική συγκυρία έχει επηρεάσει δυσμενώς τις δυνατότητες πολιτικών και διπλωματικών παραστάσεων, θα πρέπει η χώρα μας να κινηθεί με ανανεωμένο δυναμισμό, διμερώς και πολυμερώς, για την ενδελεχή ενημέρωση τρίτων χωρών και της Ε.Ε. ως προς τη στάση της Άγκυρας. Παράλληλα, θα πρέπει να προχωρήσει πρώτον μεν στην επέκταση των χωρικών υδάτων με ανεξάρτητη και κυρίαρχη απόφαση της χώρας μας σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και, δεύτερον, στον ορισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Η μη άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, πέραν των νομικών συνεπειών, μπορεί να δώσει λαβή σε ποικίλες παρερμηνείες. Τέλος θα πρέπει να υπάρξει η δέουσα αντίδραση στη παντοειδή ανατρεπτική δραστηριότητα της γείτονος στη Θράκη –η εκτροπή του Τούρκου Γενικού Προξένου Κομοτηνής από τα καθήκοντα του και η μη συμμόρφωση του στις υποδείξεις της Πολιτείας θα έπρεπε να οδηγήσει στην κήρυξη του ως ανεπιθύμητου- στη Ρόδο και στην Κω.

Β. ΣΚΟΠΙΑΝΟ
 Προέχουσα θέση και επείγοντα χαρακτήρα έχει η επίλυση του χρονίζοντος -όχι με υπαιτιότητα της χώρας μας- προβλήματος της ονομασίας των Σκοπίων.
Οι Σκοπιανοί ηγήτορες με εμπρηστικές δηλώσεις και με σαφείς ενέργειες διαδηλώνουν τον εθνικισμό τους κατά παράβαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου και καταπατώντας τις σχετικές διατάξεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας που συνήφθη στα πλαίσια του ΟΗΕ.
Θεωρούν, ως φαίνεται, ότι έχουν εξασφαλίσει την “έγκριση” του διεθνούς παράγοντα να τηρούν εχθρική στάση και να προκαλούν τη χώρα μας, με διαφαινόμενο απώτατο σκοπό να μας αναγκάσουν να δεχθούμε τα αβάσιμα ψευδοϊδεολογήματά τους περί “μακεδονισμού”. Έχουν ακόμα αποδυθεί σε αγώνα κατασυκοφαντήσεως της χώρας μας σε διεθνείς οργανισμούς κατηγορώντας τις Ελληνικές Αρχές περί δήθεν παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της κατ’ αυτούς «μακεδονικής μειονότητας» της Ελλάδος. Την κατά τα άνω προπαγάνδα την ασκούν και εντός της χώρας μας υπό τα όμματα των κατά τόπους Ελληνικών αρχών και ενίοτε με τη συμμετοχή κάποιων τοπικών παραγόντων. Οι εκδηλώσεις που διοργανώνουν σε περιοχές της Ελληνικής Μακεδονίας έχουν ως στόχους να αναδείξουν την δήθεν «μακεδονική μειονότητα», να εισαγάγουν έθιμα και παραδόσεις δικές τους η άλλων σλαβικών λαών της Βαλκανικής στη χώρα μας και να ενισχύσουν τα επιχειρήματα τους περί «ενότητας της Μακεδονικής πολιτιστικής κληρονομιάς” σε όλον τον χώρο της κατ αυτούς “διαμελισμένης Μακεδονίας».
Βεβαίως, τα αρχαιολογικά ευρήματα, οι ιστορικές έρευνες, τα αρχαία κείμενα και μαρτυρίες αβίαστα καταρρίπτουν τις Σκοπιανές ψευδό-θεωρίες, αλλά η άμορφη μάζα της διεθνούς κοινής γνώμης ούτε τις γνώσεις ούτε τον απαιτούμενο χρόνο έχει για να ασχοληθεί με τις ύπουλες μεθόδους και τις αθέμιτες πρακτικές της Σκοπιανής ηγεσίας Το γεγονός άλλωστε της “μακεδονοποίησης” της “διαλέκτου των Σκοπίων και οι ψευδείς ισχυρισμοί περί “έθνους” και “ταυτότητος” ενόχλησε και άλλο αδελφό με τους Σκοπιανούς σλαβικό λαό που έχει κάθε θεμιτό δικαίωμα που δικαίως αμφισβητεί τις δοξασίες των Σκοπιανών “Μακεδονιστών”. Γλωσσολογικές άλλωστε έρευνες απέδειξαν ότι η τοπική σλαβική διάλεκτος των Σκοπίων ουδόλως ή ελάχιστα διαφέρει από τη γλώσσα του αδελφού των σκοπιανών αυτού κράτους.
Έχοντας υπόψη την μέχρι τώρα συμπεριφορά της ηγεσίας της FYROM και τις παρελκυστικές τους τακτικές θα θέλαμε να εκφράσουμε την πεποίθηση μας ότι η αποδοχή εκ μέρους μας ονόματος με γεωγραφικό προσδιορισμό, και αν ακόμα είναι για όλες τις χρήσεις, δεν θα ανακόψει, αλλά αντιθέτως θα αυξήσει την επιθετικότητα και τον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών αφού η Ελλάδα, το μόνο έθνος που έχει θεμιτό δικαίωμα να αντικρούσει την ψευδή ιδεολογία περί «μακεδονισμού», τους παρέχει το δικαίωμα να αποκτήσουν ονομασία για την χώρα τους με γεωγραφικό μόνο και όχι εθνoλογικό προσδιορισμό μαρτυρούντα την προέλευση τους. Η τυχόν αποδοχή εκ μέρους μας της “σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις”, ουδόλως θα παρεμποδίσει την προώθηση υπό των Σκοπίων των άνευ ιστορικού ερείσματος θέσεών τους περί “μακεδονικής γλώσσας”, “ταυτότητος” και “έθνους” καθόσον η συμπερίληψη της λέξεως «Μακεδονία» στην ονομασία του κράτους τους θα τους παράσχει την δυνατότητα όχι μόνο να εμμείνουν στην πλαστογράφηση της ιστορίας, αλλά και να εγείρουν αξιώσεις βασιζόμενες στην ανερμάτιστη θεωρία τους περί ενοποιήσεως της «διαμελισμένης Μακεδονίας».
Για τον λόγο αυτό πιστεύουμε ότι αν τελικά η Ελληνική πλευρά, αφισταμένη της θέσεως των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων υπό την Προεδρία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, Κ. Καραμανλή του 1992 και της αποφάσεως της Συνόδου Κορυφής της Λισσαβώνος του 1992, των Αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Κοινότητος, αποδεχθεί “σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις” η σχετική συναίνεσή θα πρέπει να δοθεί υπό την προϋπόθεση ότι στην συμφωνία θα ρυθμίζονται τα θέματα της ταυτότητας, γλώσσας και εθνότητας, με γνώμονα ‘ότι ουδεμία ιστορική ή πολιτιστική σχέση έχουν με την Μακεδονία, όπως την παρουσιάζουν τα Σκόπια και ότι η συμφωνία αυτή θα αποτελέσει αναπόσπαστο τμήμα της σχετικής αποφάσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Επίσης πιστεύουμε ότι είναι επιβεβλημένο να υπάρξει σαφής δέσμευση της ελληνικής πλευράς ότι το κείμενο της οιασδήποτε συμφωνίας θα υποβληθεί προς έγκριση από τον ελληνικό λαό δια δημοψηφίσματος.

Γ. ΕΛΛΗΝΟΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
 Στα βορειοδυτικά σύνορά μας, η Αλβανία την οποία δημιούργησαν οι Μ. Δυνάμεις το 1913, δεν έχει επιδείξει φιλικές διαθέσεις προς την χώρα μας από της συστάσεώς της. Η χώρα αυτή έμελλε να γίνει Κράτος-πρόβλημα για τους γείτονές της. Μετά τις ευτυχείς για το Αλβανικό Έθνος εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο και στα Σκόπια, η προς την Ελλάδα αντιπαλότητα των Τιράνων ενισχύεται εξ αντικειμένου.
Η χωρίς κανένα αντάλλαγμα ένταξή της στο ΝΑΤΟ και η επίσης ανεπιφύλακτη υποστήριξή της για ένταξη στην Ε.Ε. σε συνδυασμό με την άρση του εμπολέμου και την κατάψυξη του Βορειοηπειρωτικού επωάζει και νέες από μέρους της φιλοδοξίες.
Οι ηγέτες της Μπερίσα και Ράμα, άκρως επιτήδειοι Βαλκάνιοι πολιτικοί, (π.χ. η δια της παραπομπής στο Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωση της Συμφωνίας για τα χωρικά ύδατα), έχουν αποκομίσει σημαντικά πολιτικά κέρδη δωρεάν από τις επαφές τους με τους Έλληνες και την Ελλάδα. Η ελληνική εφεκτικότητα άλλωστε στο Βορειοηπειρωτικό ανταποδίδεται με χάρτες που περιλαμβάνουν Φλώρινα, Καστοριά, Γιάννενα και Πρέβεζα σε μια Μεγάλη Αλβανία. Σε αυτήν την Αλβανία αναφέρθηκε πρόσφατα και ο κ. Μπερίσα.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το ζήτημα των Τσάμηδων. Αντί να έχουν, ως Μωαμεθανοί, αποσταλεί στην Τουρκία βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης εξηρέθησαν της ανταλλαγής λόγω μιάς απολύτως επιπολαίας «χειρονομίας» της τότε Ελληνικής ηγεσίας. Κατά την κατοχή συμπαρατάχθηκαν με τους ιταλούς και γερμανούς κατακτητές. Οι ηγέτες των μάλιστα συνεργάστηκαν σε διώξεις και μαζικές εκτελέσεις Ελλήνων, η πιο γνωστή από τις οποίες υπήρξε η εκτέλεση 49 επιφανών κατοίκων της Παραμυθίας, τον Σεπτέμβριο του 1943. Έχουν εκδοθεί χίλιες επτακόσιες και πλέον καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος των Τσάμηδων για εγκλήματα κατά την διάρκεια του πολέμου, με ποινές για πολλούς εξ αυτών θανατικές και αφαίρεση της ιθαγένειας. Κατέφυγαν εν συνεχεία στην Αλβανία, από όπου, αρμοδίως καθοδηγούμενοι θέτουν ακόμη και ζήτημα αλβανικού «ολοκαυτώματος».
Από τα προηγούμενα βγαίνει ένα αβίαστο συμπέρασμα: Η Ελλάδα πρέπει επί τέλους να τείνει στην κατά το δυνατόν διόρθωση των παλαιών λαθών της και να γίνει πιο προσεκτική με την αλβανική επιδίωξη ένταξης στην Ε.Ε..

Δ. ΚΥΠΡΙΑΚΟ
 Επί σαράντα έτη, η Ελλάδα, στο όνομα ενός ψευδώνυμου ρεαλισμού, δεν αντιτάχθηκε επαρκώς στα διαρκή διεθνή εγκλήματα που διαπράττονται στη μεγαλόνησο κατά παραβίαση κανόνων αναγκαστικού Διεθνούς Δικαίου και θεμελιωδών αρχών της Ε.Ε.: παράνομη στρατιωτική κατοχή, εθνοκάθαρση, εποικισμός, αλλά και εμμονή στο ψευδοκράτος, παρά τη ρητή απαίτηση του Συμβουλίου Ασφαλείας που ζήτησε την άμεση ανάκλησή του ευθύς ως το εμφάνισαν. Ούτε κατήγγειλε η Ελλάδα τον παράνομο χαρακτήρα των ζυριχικών παρεμβατικών δικαιωμάτων.
Το αποτέλεσμα είναι να μεταμφιέζονται αδικοπραγίες σε «αντικείμενα συνομιλιών μεταξύ δύο κυπριακών κοινοτήτων». Στην πραγματικότητα οι «διαπραγματεύσεις» διεξάγονται με το πιστόλι του «Αττίλα» στον κρόταφο των Ελληνοκυπρίων που αντιμετωπίζουν την απαίτηση της Τουρκίας να την διευκολύνουν στην επίτευξη του τελικού της στόχου : υπαγωγής ολόκληρης της Κύπρου στον έλεγχό της. Οι Ελληνοκύπριοι συνομιλούν με αχυρανθρώπους της Άγκυρας, που ούτε τυπικά δεν εκπροσωπούν τους Τουρκοκυπρίους, αφού η πλειοψηφία στα κατεχόμενα αποτελείται από εποίκους.
Έτσι η Κύπρος βρίσκεται σήμερα μπροστά σε τρεις, εξ’ ίσου απαράδεκτες, εναλλακτικές προοπτικές διχοτόμησης: (α) εφαρμογή κάποιας παραλλαγής του σχεδίου «Ανάν», (β) προϊούσα περαιτέρω παγίωση των υφισταμένων πραγματικών συνθηκών, (γ) διεθνής αναγνώριση του ψευδοκράτους. Και στις τρεις περιπτώσεις η Τουρκία θα χρησιμοποιεί το βόρειο τμήμα ως εφαλτήριο για ευρύτερη επέκτασή της.
Με τους πρόσφυγες μακριά από τις πατρογονικές τους εστίες, με την στρατιωτική κατοχή, με τον εποικισμό να συνεχίζεται, με το ψευδοκράτος να διατηρείται, ο νέος γύρος των «διακοινοτικών» συνομιλιών δεν μπορεί παρά να αποδειχθεί είτε άγονος είτε καταστρεπτικός.

Μετά τιμής,
Οι πρώην Πρέσβεις της Ελλάδος

Σπύρος Αλιάγας, Ιωάννης Γεννηματάς, Ευάγγελος Δεναξάς, Νικόλαος Διαμαντόπουλος, Σπύρος Δοκιανός, Ιωάννης Δρακουλαράκος, Βασίλειος Εικοσιπένταρχος, Ιωάννης Θωμόγλου, Αθανάσιος Καμήλος, Ελευθέριος Καραγιάννης, Αντώνιος Κοραντής, Ιωάννης Κοραντής, Εμμανουήλ Μεγαλοκονόμος, Λάζαρος Νάνος, Παναγιώτης Οικονόμου, Απόστολος Παπασλιώτης, Κωνσταντίνος Πολίτης, Ιάκωβος Σπέτσιος, Ευθύμιος Στοφορόπουλος, Περικλής Τσαμούλης, Κων/νος Τσώκος, Ευάγγελος Φραγκούλης, Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος

ΟΧΙ ...και πώς η άρνηση αυτή σηματοδοτεί την Ιστορία

Του Ταξιάρχου ε.α. Κωνσταντίνου Αργυροπούλου: 

Αντί επετειακού και δι' ολίγων διεξερχόμενοι, το πώς την 28η Οκτωβρίου 1940, η πρόθυμη και καθολική μέθεξη των Ελλήνων στην απόφαση του ηγέτου Ιωάννου Μεταξά να αντιδράσει το έθνος υπερήφανα σε μία έξωθεν προσβολή, πρέπει να αποτελεί σήμερα αντικείμενο μιας

προσωπικής ενδοψίας. Και τούτο για να δυνηθεί ο καθένας από εμάς να συγκεκριμενοποιήσει ένα κριτικό αυτοπροσδιορισμό, που να σχετίζεται με το οφειλόμενο αναλογούν ηθικό μέρισμα προς την ιερά γη που μας φιλοξενεί.
Αυτό τούτο το γεγονός μας είναι γνωστό. Είναι μία συγκλονιστική καμπή στην διαδρομή της Ελληνικής Ιστορίας. Είναι ένα φαινόμενο, που διοδεύει τον νού στα παγκόσμια πεδία της υψίστης ψυχολογικής μεταρσιώσεως. Είναι μία κοινωνική ανάκτηση μιας ζωτικότητος, η οποία απαντήθηκε από εκείνους τους προγόνους μας, οι οποίοι απέδειξαν, ότι το ελάχιστο καθήκον τους ήταν, η μετά θυσιών, συνταύτηση της πίστεώς των προς την ιδέα, που λέγεται Ελλάς.

Το κεφάλαιο του "Όχι" κλείσθηκε στην ψυχή του αγνού Έλληνος, σαν υποθήκη και απόδειξη υπεροχής στον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος βαθμολογεί χωρίς επιείκεια στην κλίμακα του πραγματικού κόσμου του σύμπαντος των ιστορικών σημασιών. Αυτού του κόσμου, ο οποίος μετά από αξιολόγηση των ελληνικών πεπραγμένων θα πορισθεί, ότι αυτή η φυλή, θα μπορέσει να παραμείνει αιωνία, εφ'όσον μετέρχεται τον παράγοντα άνθρωπο, τις ηθικές του δυνάμεις και την πολεμική του αρετή, για να διατηρεί έτσι το δικαίωμα σε ένα διαχρονικό και αδιάλειπτο αγώνα, που τίμημα έχει την ελευθερία.
Το 1940, ο ήχος του εθνικού σημάντρου συνεκλόνισε τις ελληνικές ψυχές κι'αυτές με την σειρά τους αντήχησαν, σαν να ήθελαν μ'αυτό να μεταδώσουν στους ανά τον κόσμο φιλομαθείς, ότι το εθνικό φρόνημα είναι μία απέραντη νοητική αγκαλιά, που θερμαίνει το ιερό πάθος για την -όταν και εάν χρειασθεί- επομένη εποποιϊα. Για να μάθουν τα αυριανά Ελληνόπουλα, ότι αυτή η γη πρέπει να μείνει αμίαντη, αν όντως η τότε απόφασή τους θα είναι κατηγορηματική και εκφράζουσα την μη προς αφανισμό βούλησή των.
Όσο και αν ο κόσμος σήμερα συρρικνώ­νεται, λόγω της συστολής του χρόνου και του χώρου, που έχει επιτευχθεί με τις νέες τεχνολογίες, όσο και αν ολίγον κατ'ολίγον η ανθρωπότητα προσανατολίζεται προς μία παγκόσμια διακυβέρ­νηση, όσο και αν οι επί μέρους ιστορικοί απολο­γισμοί των εθνών "συμπιέζονται", δεν έφθασε ακόμη η στιγμή, όπου οι λαοί είναι έτοιμοι να κοινωνήσουν της αχράντου συνυπάρξεως. Συνεπώς, ας μη βιάζονται οι καλοί καγαθοί οραματιστές, οι υποστηρίζοντες μίαν ομοούσιον και αμόλυντον παγκόσμια κοινότητα, όπως την υποστηρίζουν μετά μανίας οι απάτριδες πολυεθνικές εταιρείες, οι ακολουθούσες την φιλοσοφία της απληστίας, αλλά και οι καθ'οιονδήποτε τρόπον προσποριζόμενοι τα καλά και συμφέροντα τοις θυλακίοις αυτών.
Όχι, δεν είναι ακόμη η ώρα να αστειευό­μαστε με την εθνική μας υπόσταση, εν ονόματι μιας υποτιθέμενα βολικής ιδέας, που μερικοί διπλωμάτες προσπαθούν να μας πείσουν, ότι η ιδανική κατάστα­ση είναι αυτή του μη νικητού και του μη ηττημένου, μέσω προτάσεων, οι οποίες επαίρουν το "ενδοτικόν το αναίμακτον". Μάλιστα, επισημαίνουμε, ότι όσοι προοιωνίζουν κακά με τυχόν διατράνωση μιας ιδέας εθνικού φρονήματος, είναι αυτοί, που για να ξεπεράσουν την δειλία τους, την σαρκάζουν, αυτοπροβαλλόμενοι σαν πραγματικιστές, που διαβουλεύονται την όσον ένεστι ευχάριστη συμπαρομάρτηση των συνδιαιτωμένων(1) ή γειτονευουσών(2) ομάδων ανθρώπων.
Μερικοί σύμβουλοι των κυβερνώντων, μέσω των ευκόλως δι'αυτούς προσβαινομένων κατωφλίων των μαζικών μέσων ενημερώσεως, προσπαθούν να μας πείσουν, ότι οι όμορες κοινότητες δεν μας απειλούν. Αυτές οι υποθέσεις -μας διαβεβαιώνουν με συγκαταβατικότητα- είναι υστερικότητες κινδυνολόγων. Όσο για την προβαλλομένη υφ' ημών πολυπλοκότητα των εθνικοκοινωνικών δυσαρμονιών, όπου τα -υπό διόγκωσιν(3) στον πληθυσμιακό της Ελλάδος κορμό- ξένα σώματα προκαλούν, εκεί λοιπόν μας "αποστομώνουν" με επιστημονικές αναλύσεις, των οποίων, όσο πιο ακαταλαβίστικα είναι τα επιχειρήματα, τόσο πιο ισχυρά ακούγονται στο αυτί των αδαών.
Αν ωστόσο είμαστε προσεκτικοί, θα διαπιστώσουμε, ότι σήμερα έχει επιτελεσθεί ένας υπολογίσιμος αριθμός ανατροπών. Έχει παρατη­ρηθεί, ότι ένας εισαγόμενος -πολύτυπος κοινωνικά-και λίαν απειλητικός μοχλός, είναι έτοιμος να ανασκελίσει τις μέχρι τώρα σταθερές των στοιχείων, που συνιστούν την εκλεκτικιστική μας ισορροπία και την φυλετική μας στιβαρότητα. Εκκωφαντικά λοιπόν σημαίνεται ο κώδων για την ανεξέλεγκτο εμφύτευση των μειονοτήτων πάσης υφής και απο-χρώσεως στον ελληνικό αγρό και για την συνεπα-γομένη καταλυτική ρήξη ανάμεσα σε όσους ανα­μειγνύονται στο συμπεφυρμένον και επικινδύνως ρευστόν αυτό περιβάλλον.
Εν τω μεταξύ και εξ αιτίας κάποιων αδι­κιών, που υπέστησαν οι όποιες μειονότητες στην ημεδαπή και αλλαχού, έχουν άτυπα και με την βοήθεια των media(4) περιέλθει αυτές στην κατά­σταση απολαβής προνομίων, τα οποία παλαιότερον ανήκον στην τάξη των αστών. Έτσι λοιπόν οι -καθ'οιονδήποτε πολιτική και σύστημα ταξινομή­σεως- μειονότητες στην χώρα μας χαρακτηρίζονται, χωρίς καμμία επιφύλαξη, αυτάρεσκες και, οι οποίες εγκαταλείπονται στο φιλήδονο αίσθημα της αδιατάρακτης συνείδησης(5). Έχουμε λοιπόν μεταφέρει στις μειονότητες τα προνόμια, που είναι απαγορευμένα πλέον στις ανώτερες τάξεις αλλά και στο σύνολο των φιλονόμων. 
Έχουμε φθάσει να πεισθούμε, κατά ένα μέγιστο ποσοστό, ότι η εθνική, η θρησκευτική, η σεξουαλική και η λαθραίως εισαχθείσα στην χώρα μας μειονότητα, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα μικρό έθνος μέσα στο έθνος, που έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Δηλαδή να έχει καθαρθεί από το αμάρτημα των πρωτοπλάστων, να έχει συγγενέψει με τους αγγέλους και να αποδίδει τα αποθέματα αγάπης αποκλειστικά στον εαυτό της. Με το πρόσχημα λοιπόν, ότι εξαίρουμε την ιδέα της διαφορετικότητας, έχουμε φθάσει και πάλι σε διαχωρισμούς και εκχωρούμε τα μέγιστα στις μειονότητες, οι οποίες από το γεγονός και μόνον, ότι υπάρχουν ανάμεσά μας απολαμβάνουν προνόμια απαγορευμένα για τους άλλους(6).
Σε ένα διαμορφούμενο περιβάλλον, όπως είναι η υπό προϊοντοποίηση ευχολογία για μια διηυρημένη Ευρώπη, η ιδέα ενός πολέμου έχει απομακρυνθεί από το όποιο υποσυνείδητο την διατηρούσε σαν μία συμφέρουσα ή αναγκαία λύση. Ο πόλεμος σήμερα ακούγεται σαν ένας αμβλύς και υπόκωφος αναστεναγμός, που αντιλαλεί την αναχρονιστικότητα της σκέψεως κάποιων νοσταλγών των καθαρών κοινωνικών θεωριών, ως και ενίων ομάδων ειδικών συμφερόντων, όπως πχ οι κατασκευαστές πολεμικού υλικού κ.α. Οι σφαιρικοί σκεπτικιστές, αντιλαμβανόμενοι την διαιρετότητα των μεγεθών, μοιράζουν όλα τα αντιφατικά μεγέθη και προχωρούν στο αποφαντικό, ότι οι στρατοί σήμερα έχουν μετατραπεί σε παράγοντες εκφοβισμού και κακών προαισθημάτων, οι οποίοι χωρίς να καταλήξουν σε σύγκρουση μπορούν να επιδεικνύουν την σημαία, στο όνομα μιας κατ'επίφασιν δημοκρατικής ευταξίας, δια συγκεντρώσεως δυνάμεων σε τόπο και χρόνο τον δέοντα.
Ένας ψυχρός πόλεμος ή ένας άδηλος πόλεμος δια της προκλήσεως κρίσεων με αποσκοπούμενα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα(7), θολώνει και αδιαφανοποιεί τα όρια ανάμεσα στην μη βία και την ένοπλη αναμέτρηση. Με τέτοια μεθόδευση εξυφαίνεται μία κατάσταση εν πολλοίς διφορούμενη. Πολυερμηνευόμενη έως σιβυλλική. Η γενική κινητοποίηση σε τέτοια περίπτωση εκτιμάται σαν περιττή. Οι διπλωμάτες έχουν τον λόγο. Ωστόσο η αποστρατικοποίηση είναι λίαν επικίνδυνη, διότι ουδέποτε και ουδεμία κυβέρνηση στηρίζεται σε προφορικές ευχές και διακηρύξεις ή και γραπτές συμφωνίες, όπως περίπου κινούνται τα μέτρα οικοδομήσεως εμπιστοσύνης. Ιδίως σε ό,τι αφορά στην συμπεριφορά της Τουρκίας, η οποία κατά κανόνα δεν τηρεί τις διεθνείς συνθήκες, όπως ιστορικά αποδεικνύεται.
Είναι αλήθεια, ότι ο πόλεμος σήμερα είναι λιγώτερο πιθανός, αλλά η ειρήνη ουδέποτε -θα λέγαμε- ότι είναι εξασφαλισμένη, έστω και αν μερικοί πιστεύουν, ότι τα Ηνωμένα Έθνη, το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι οργανισμοί θα μας παρείχαν την σχετική εγγύηση και μάλιστα ενισχυμένη εφ'όσον η υποτιθεμένη απειλή προήρχετο από χώρα μέλος των διεθνών αυτών κοινοτήτων και οργανισμών.
Στην αναζήτηση μιας λογικής λύσεως, έχει παρατηρηθεί μία τάση μεταφράσεως της τρεχούσης παραδοξότητας της εμπειρίας των καιρών, χωρίς να τεθεί, όπως πιστεύουμε, σε κίνδυνο η συνοχή της δομής των ενόπλων δυνάμεων. Έτσι, η διάκριση του ενεργεία στρατού και δυνάμει στρατού κάτω από οποιοδήποτε εύρος θεωρήσεως δεν φαίνεται να αποδίδει τι ευκταίον, παρά μόνον αν υπάρξει τρόπος ή ποιά τις μέθοδος, ώστε αυτή η ένοπλος δύναμις να δοκιμασθεί στην πράξη. Ένας στρατός, ο οποίος εν ονόματι μιας αποκτηθεισομένης ικανότητος αποτροπής, καταγίνεται σε αθρόες αγορές οπλικών συστημάτων, οι οποίες αγορές δεν μας έχουν πείσει περί της τελεσφορήσεως τής επί της αμυντικής ενδυναμώσεως προθέσεως, αλλ'αντιθέτως μας εκτρέπουν σε πονηρές ατραπούς αλλοιοτρόπων "προμηθειών", τότε το φαινόμενο αυτό μας πιέζει στο να ελέγξουμε τους υπευθύνους(;) σαν "κυρίαρχος λαός" δια του: quo vadis domine.
Εμείς κάποτε είχαμε διδαχθεί στα σχολεία από τον δάσκαλό μας, ο οποίος την εποχή εκείνη δεν αλλοιθώριζε ιδεολογικά, διότι είχε σαν πυξίδα την Ελλάδα, ότι οι άρχοντες των πόλεων των προγόνων μας γκρέμιζαν συμβολικά ένα μέρος των τειχών τους, όταν στην πόλη τους επέστρεφε από τους Ολυμπιακούς αγώνες πολίτης τους δαφνο-στεφανωμένος νικητής. Διότι, όπως έλεγαν "με τέτοιους άνδρες δεν χρειαζόμαστε τείχη".
Τέτοιοι άνδρες είναι όσοι είναι προικισμένοι με δύναμη, αντοχή, καρτερία, πειθαρχία, εκπαίδευση και προ πάντων "πιστεύω". Μια ευλογημένη πατρίδα είναι εκείνη, η οποία έχει πολίτες με εκείνες τις ηθικές δυνάμεις, οι οποίες παρέχουν τα αναμφίλεκτα εχέγγυα για την σωτηρία της. Αλλοιώς πως, θα ιδούμε τους επιγενομένους να σωρεύουν ύλην αθλίως αποκτωμένη, απολύοντας την τιμιότητά τους και διακωμωδώντας την όποια έννοια χρέους προς την πατρίδα, όπως και τις "αντιπροοδευτικές"(!) θέσεις περί προσωπικής ανδρείας. Αυτοί ουδόλως θα ανησυχούν για το εθνικό μας αύριο. Θα θελήσουν να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα, που προσφέρει ο πλούτος και θα αναζητούν να στεγάσουν τα λάφυρά τους σε άλλα μέρη, κάπου στον πλανήτη Γη
Εμείς κάποτε είχαμε διδαχθεί στα σχολεία από τον δάσκαλό μας, ο οποίος την εποχή εκείνη δεν αλλοιθώριζε ιδεολογικά, διότι είχε σαν πυξίδα την Ελλάδα, ότι οι άρχοντες των πόλεων των προγόνων μας γκρέμιζαν συμβολικά ένα μέρος των τειχών τους, όταν στην πόλη τους επέστρεφε από τους Ολυμπιακούς αγώνες πολίτης τους δαφνο-στεφανωμένος νικητής. Διότι, όπως έλεγαν "με τέτοιους άνδρες δεν χρειαζόμαστε τείχη".
Τέτοιοι άνδρες είναι όσοι είναι προικισμένοι με δύναμη, αντοχή, καρτερία, πειθαρχία, εκπαίδευση και προ πάντων "πιστεύω". Μια ευλογημένη πατρίδα είναι εκείνη, η οποία έχει πολίτες με εκείνες τις ηθικές δυνάμεις, οι οποίες παρέχουν τα αναμφίλεκτα εχέγγυα για την σωτηρία της. Αλλοιώς πως, θα ιδούμε τους επιγενομένους να σωρεύουν ύλην αθλίως αποκτωμένη, απολύοντας την τιμιότητά τους και διακωμωδώντας την όποια έννοια χρέους προς την πατρίδα, όπως και τις "αντιπροοδευτικές"(!) θέσεις περί προσωπικής ανδρείας. Αυτοί ουδόλως θα ανησυχούν για το εθνικό μας αύριο. Θα θελήσουν να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα, που προσφέρει ο πλούτος και θα αναζητούν να στεγάσουν τα λάφυρά τους σε άλλα μέρη, κάπου στον πλανήτη Γη.
Αυτές οι επισημάνσεις διαγιγνώσκουν επικινδυνότητες για την ελληνική μας πατρίδα. Αυτός ο λαός, ως φαίνεται άρχισε να κουράζεται από την εγκατάλειψή του σε μία ελευθερία χωρίς όρια. Στην ασύδοτη ελευθερία, όπως διέβλεψε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Αυτή η ανάλυση της παρακμής έχει την ψυχοκοινωνική της ερμηνεία. Ο Έλληνας έχει περιαχθεί σε κατάσταση αποδοχής του απροσδιορίστου παιχνιδιού της πολυδιάστατης ανοχής και της κυριαρχίας της ενεργητικής ή παθητικής αδικίας, χωρίς πλέον να διακρίνεται για το οποιοδήποτε απόθεμα σθένους προς άμυνα. Σθένους, που θα τον κεντρίσει στο να αναζητήσει την θεραπευτική αγωγή, που θα τον περιάξει στην έλλογη νόηση, η οποία σε τελική ανάλυση θα τον συνδράμει, για να συναντηθεί με την ειρηνευμένη του ύπαρξη.
Οι κυβερνώντες καλά θα κάνουν να αναθεωρήσουν την θέση τους απέναντι στην διαλυτική επίδραση τού, όπως πιστεύουν, εκσυγχρονιστικού γίγνεσθαι. Ας μη φοβούνται την μειονότητα των "περιέργων προτιμήσεων" αριστεριστών. Δεν είναι εντροπή να αναφέρονται στις λέξεις Ελλάς και Ελληνικόν Έθνος. Μόνον οι εγκαταβιούντες εν Ελλάδι μη Έλληνες θα τους κατηγορούσαν γι'αυτό. Ουδείς άλλος! Επί τέλους, ας καθίσουν να μεθοδεύσουν τρόπους απαναποκτήσεως δυνατοτήτων εκφοράς και νέων ΟΧΙ. Όπως τότε, το '40! Διότι υπάρχει αντικείμενον! Υπάρχει απειλή! Καί από την πλευρά της Τουρκίας αλλά καί από την πλευρά όλων των βορείων γειτόνων. Αν δεν υπάρχει, τότε προτρέπομε τον συνταγματικόν υπεύθυνον της χώρας να μας το αποσαφηνίσει επισήμως, για να απενεργοποιήσουμε τις χρηματοβόρες ένοπλες δυνάμεις και ως μη όντες στρατοκτήμονες πλέον, να καθευδήσωμε μακαρίως τον ύπνο του εξ ουρανών ησφαλισμένου και κάτω από την θεία και τρυφερή κρατική αγκάλη.

1 .Οι ανάμεσά μας οικονομικοί μετανάστες, οι οποίοι ευδοκιμούν (μόνον οικονομικά) σε σύγκριση με την προτέρα τους ζωή στην ιδιαιτέρα τους πατρίδα. Συνδιαιτώνται λοιπόν, κάτω από μία δική μας κατανόηση, που είναι απόρροια μιας υπερβολικής μας δημοκρατικής χειραφετήσεως. Μιας στάσεως δηλαδή, η οποία έμμεσα έχει γεννηθεί από την αποφασιστική μας αγνόηση των βιολογικών και πολιτισμικών ντετερμινισμών.

2.Των ομόρων χωρών

3.Το ποσοστό των αλλοδαπών στην Ελλάδα αποτελεί το 20% του συνολικού πληθυσμού και συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία, ως προς το ανεξέλεγκτο της εισόδου και διαμονής των σε μία χώρα, η οποία διαθέτει στρατιωτικές μονάδες προκαλύψεως, ειδικούς συνοριακούς φύλακες και φύλαξη ακτών (όχι όμως από ακτοφυλακή). Γιατί άραγε;

4.Τα media, δια "εγκρίτων" δημοσιογράφων διακρίνονται για την εύνοιά τους υπέρ των πάσης φύσεως και προσανατολισμών μειονοτήτων. Υπόθεση, που ανάγει, όχι σε ανθρωπιστική αντιμετώπιση αλλά σε "υποστηριζομένη

θέση". 5.Όπως γράφει ο Pascal Bruckner στην πραγματεία του "la tyrannie de la penitience", "επιδεικνύουν θορυβώδικα την προσωπικότητά τους, υπερηφανεύονται που είναι αυτό που είναι, αυτοεξυμνούνται, δεν βλέπουν στον εαυτό τους το παραμικρό ελάττωμα, δεν αυτοαμφισβητούνται ποτέ, μερικές φορές μάλιστα, ξεφεύγουν και από τον κοινό για όλους νόμο (στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι γκέι, άνδρες ή γυναίκες, δεν μπορούν, εκτός εξαιρέσεων, να κατηγορηθούν για σεξουαλική παρενόχληση: η ελεύθερη έκφραση της libido τους είναι πάντα αθώα)". 6.Πχ αντιρρησίες συνειδήσεως, φυγόστρατοι και άθεοι (οι οποίοι και γίνονται μέχρι και υπουργοί) και άλλα πολλά. 7.Ένας τέτοιος πόλεμος υπάρχει (παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου) εδώ και χρόνια με την Τουρκία. Οι ευρείς χώροι, μέσα στους οποίους εκδιπλώνει η Τουρκία την πρωτογενή της ενέργεια με τρόπους που εκφράζονται μέσω της προαγομένης οικονομίας, της πολιτισμικής δραστηριοποιήσεως, της στρατιωτικής ισχυροποιήσεως κττ, και με την συνάφεια υπερτέρων και προγραμματισμένων πολιτικών σκοπών η γείτων χώρα δια της δημιουργίας κρίσεων κατορθώνει κάθε φορά να αποκομίζει κέρδη ενισχύοντας έτσι τις συνιστώσες του γεωπολιτικού της δυναμικού.

Περιοδικό Προβληματισμοί 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ: ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ. ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ “ΟΧΙ” ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΥ ΚΚΕ

Η δικτατορία του Μεταξά είχε αρκετά εξωτερικά γνωρίσματα των φασιστικών καθεστώτων, αλλά κανένα εσωτερικό.

Δημιουργήθηκε η ΕΟΝ, οργάνωση νεολαίας – η συμμετοχή στην οποία αρχικά δεν ήταν υποχρεωτική – στην οποία χρησιμοποιούσαν σκούρες μπλε στολές (αντίστοιχα οι Ιταλοί φασίστες φορούσαν μαύρες στολές), υιοθετήθηκε ο χαιρετισμός δι’ ανατάσεως της δεξιάς χειρός (όπως στη Γερμανία του Χίτλερ). Ως εκεί όμως. Οι Αδόλφος Χίτλερ και Μπενίτο Μουσολίνι πολέμησαν στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως δεκανείς, ανήλθαν στην εξουσία κερδίζοντας τις εκλογές μέσω των μαζικών πολιτικών κομμάτων που διηύθυναν, δημιούργησαν ομάδες εφόδου που τρομοκρατούσαν τους αντιπάλους τους και ευθύνονται για μεγάλη σειρά πολιτικών δολοφονιών. Επίσης, η ρητορεία τους ήταν καθαρώς ιμπεριαλιστική, αντιθέτως αυτής του Μεταξά…

Ο Μεταξάς δημιούργησε και διέδωσε την ιδεολογία του «Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού», στην οποία στηρίχτηκε το κράτος της 4ης Αυγούστου. Οι οπαδοί του καθεστώτος θεωρούσαν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες οφείλουν να είναι οι συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού και ότι να έχουν ως σκοπό τη φυλετική ενότητα του έθνους, καθώς και τη διατήρηση των παραδόσεων. Το ιδανικό πολίτευμα κατά τον Μεταξά δεν ήταν η Αθηναϊκή Δημοκρατία, αλλά η στρατοκρατική Σπάρτη και η αρχαία Μακεδονία η οποία ενοποίησε πολιτικά την αρχαία Ελλάδα. Ο Μεταξάς προσπαθούσε να προβάλει τον εαυτό του ως τη μοναδική ελπίδα σωτηρίας σε ένα διαιρεμένο έθνος, ενώ στρεφόταν εχθρικά απέναντι στον “παλαιοκομματισμό” και τις κοινοβουλευτικές τακτικές του παρελθόντος. Οι βασικές διαφορές με το Γ΄ Ράιχ έγκεινται στο ότι δεν εφάρμοσε και δεν πίστευε σε μια ιμπεριαλιστική πολιτική, σε αντίθεση με τη Γερμανία, η οποία προκάλεσε τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και στο ότι η ιδεολογία περί «Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού» δε βρήκε τόσο πλατιά απήχηση στις μάζες όσο βρήκε η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία στη Γερμανία. [εκκρεμεί παραπομπή]

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της δικτατορίας ήταν η αστυνομική τρομοκρατία, η οποία στράφηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα τόσο κατά των κομμουνιστών, όσο και κατά των συντηρητικών πολιτικών, οι οποίοι, έχοντας επαφές με την Αυλή, επιδίωκαν την ανατροπή του Ιωάννη Μεταξά. ..

Ο Ιωάννης Μεταξάς προσπάθησε και πέτυχε να επιβάλει έναν συστηματικό διωγμό του κομμουνιστικού στοιχείου. Την “επιχείρηση” αυτή ανέλαβε ο Υπουργός Ασφαλείας Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, ο οποίος με βασανιστήρια, διώξεις και με πιστοποιητικά φρονημάτων επιχείρησε να περιορίσει την επέκτασή του. Ο αιφνιδιασμός του Κ.Κ.Ε. και η μη οργανωμένη αντίδραση είχε ως αποτέλεσμα την εύκολη εξουδετέρωση του πρώτου από τη δικτατορία Μεταξά, όχι όμως και τη διάλυσή του. ..

Προσπαθώντας να προσεταιριστεί τις τάξεις των αγροτών και των εργατών, το καθεστώς της 4ης Αυγούστου έλαβε πρωτοβουλίες όπως η ρύθμιση των αγροτικών χρεών το 1937, η ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης, η καθιέρωση του θεσμού της υποχρεωτικής διαιτησίας μεταξύ εργατοϋπαλλήλων και εργοδοσίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και κυρίως η εφαρμογή αποφάσεων της περιόδου της αβασίλευτης δημοκρατίας για τη λειτουργία του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων το 1937, η οποία ωστόσο είχε δυνητική αξία, εξαιτίας της έλλειψης πόρων για τη χρηματοδότησή του και του αργού ρυθμού ασφάλισης των εργαζομένων.Τα αγροτικά προϊόντα άρχισαν να πωλούνται ακριβότερα, ενώ από πλευράς επενδύσεων η περίοδος της 4ης Αυγούστου μπορεί να θεωρηθεί ευνοϊκή, αφού την περίοδο 1936-1938 ιδρύθηκαν 567 εργοστάσια. Ο προϋπολογισμός επίσης έδινε βάση στην στρατιωτική οργάνωση γι’ αυτό ήταν και ιδιαίτερα αυξημένος. 

Από την άλλη πλευρά, το εκπαιδευτικό σύστημα υπέστη σημαντική οπισθοδρόμηση, καθώς κύριος προσανατολισμός της Μεταξικής εκπαιδευτικής πολιτικής ήταν η τόνωση της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ) και ο εκτοπισμός των προοδευτικών εκπαιδευτικών. Ακόμη, η υποχρεωτική εκπαίδευση ουσιαστικά συρρικνώθηκε, καθώς η δευτεροβάθμια απέκτησε οκτάχρονη διάρκεια, ενώ η πρωτοβάθμια κατατμήθηκε. Το καθεστώς διέθεσε σημαντικά ποσά για την υποστήριξη της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ). ..

Κατά τη δικτατορία Μεταξά, σημαντική αντίσταση προέβαλαν οι αρχηγοί των δημοκρατικών κομμάτων Παπαναστασίου, Παπανδρέου, Σοφούλης, Καφαντάρης κ.α. με επίσημα διαβήματα στον Γεώργιο Β΄. Στις 30 Ιουνίου του 1938 αποκαλύφθηκε στρατιωτική ομάδα υπαξιωματικών που σχεδίαζαν την ανατροπή του Μεταξά, ενώ λίγες μέρες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 17 Ιουλίου του 1938, μια επαναστατική κίνηση συνέβη στην Κρήτη από μια μερίδα κατοίκων και ορισμένους πολιτικούς αρχηγούς της Ελλάδας. Τελικά, δώδεκα ημέρες αργότερα, το κίνημα κατέρρευσε με αποτέλεσμα να συλληφθούν οι αρχηγοί του και να επιβληθεί κλίμα τρομοκρατίας στο νησί.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ο Μεταξάς προσπάθησε να ισορροπήσει μεταξύ της Αγγλίας, η οποία ήταν η κυρίαρχη ναυτική δύναμη της Μεσογείου και προς την οποία άλλωστε στρέφονταν οι συμπάθειες του βασιλιά και της Γερμανίας, με το ολοκληρωτικό καθεστώς της οποίας υπήρχε ιδεολογική συνάφεια, αλλά και στενότατοι οικονομικοί δεσμοί, αφού εκτός των άλλων η γερμανική κυβέρνηση είχε αγοράσει το 40% των ελληνικών καπνών…

Ο Μεταξάς αρχικά επέδειξε καρτερικότητα απέναντι στις ιταλικές προκλήσεις, προετοιμαζόμενος όμως ταυτοχρόνως για μια στρατιωτική αναμέτρηση στο πλευρό των Συμμάχων. Το μυστικό όπλο του Μεταξά ήταν η επιστράτευση με τα φύλλα πορείας. Ήταν μια πρωτοποριακή μέθοδος για την εποχή, όπου μπορούσε μέσα σε 2-3 εβδομάδες να συγκεντρώσει γρήγορα τον στρατό και να τον στείλει στο μέτωπο. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι δεν έκανε νωρίτερα επιστρατεύσεις ήταν το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τους Ιταλούς, οι οποίοι πίστευαν ότι ο πόλεμος με την Ελλάδα θα ήταν εύκολος. Στις 28 Οκτωβρίου του 1940, στις 3 π.μ., ο Ιταλός πρέσβης επισκέφθηκε τον Μεταξά και του έδωσε τελεσίγραφο, με το οποίο ζητούσε να επιτραπεί η είσοδος των ιταλικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Ο Μεταξάς αρνήθηκε να υπακούσει στο ιταλικό τελεσίγραφο για ελεύθερη είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Η απάντηση στο ιταλικό τελεσίγραφο θεωρείται από αρκετούς ιστορικούς αποτέλεσμα πίεσης της κοινής γνώμης, κατ’ άλλους προσωπική ενέργεια και απόφαση. Σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι η απόφαση του Μεταξά ήταν αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, αφού η Ελλάδα προετοιμαζόταν χρόνια για επικείμενη επίθεση εχθρικών δυνάμεων. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1940 υπήρξε αποδέκτης προτάσεων εκ μέρους της Γερμανίας για παρέμβασή της προς ειρήνευση με την Ιταλία, τις οποίες ο Μεταξάς απέρριψε συνεπής με τη στρατηγική της ευθυγράμμισης με τη Μεγάλη Βρετανία. Με την άρνησή του να υποκύψει στους Ιταλούς απέκτησε, έστω και προσωρινά, τη γενική αποδοχή, γεγονός που υποβοήθησε σημαντικά στην πανεθνική προσπάθεια για απόκρουση και απώθηση των Ιταλών. Ο Γεώργιος Σεφέρης θα γράψει έναν χρόνο αργότερα: «Όταν ήρθε η 28η, δεν μπόρεσε να ιδεί ότι τότε μόνο, και όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Grazzi την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι η ημέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου».

Ο Μεταξάς στο ημερολόγιο του ανέλυσε εκτενώς την απόφασή του σε ανακοίνωσή του προς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες του Αθηναϊκού Τύπου στο Γενικό Στρατηγείο (ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία»), στις 30 Οκτωβρίου 1940. Αν αποδεχόταν το τελεσίγραφο, θα επαναλαμβανόταν ο Εθνικός Διχασμός του 1916, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρεθεί στον πόλεμο αποδυναμωμένη και με τις δυνάμεις της διασπασμένες. Φυσικά η Ιταλία, η Βουλγαρία, η Αγγλία και η Τουρκία θα εκμεταλλεύονταν το γεγονός και θα καταλάμβαναν αμφισβητούμενες περιοχές όπως τη Μακεδονία, το Αιγαίο, τη Θράκη κ.α. Ήταν λοιπόν κατά την άποψή του η ύστατη λύση για να διασφαλίσει τα συμφέροντα της Πατρίδας του. Επιπλέον πίστευε στην σίγουρη νίκη των αγγλοσαξονικών δυνάμεων και ότι η Ελλάδα θα αποκόμιζε τα Δωδεκάνησα.

Τον Ιανουάριο του 1941 οι Άγγλοι έκαναν πρόταση στον Μεταξά προκειμένου να φέρουν δυνάμεις στο μέτωπο της Ηπείρου. Ο Μεταξάς ζήτησε από τους Άγγλους 10 μεραρχίες μαζί με την ανάλογη αεροπορία. Οι Άγγλοι ανταπάντησαν ότι μπορούν να προσφέρουν 2 μεραρχίες με μικρή μόνο αεροπορική δύναμη. Τότε ο Μεταξάς απάντησε “Καλύτερα να μη μας στείλετε τίποτα”. Το μόνο που θα καταφέρετε να κάνετε σε αυτή την περίπτωση είναι να προκαλέσετε επίθεση των Γερμανών. Ο Ιωάννης Μεταξάς απεβίωσε αιφνιδίως από βαριά φλεγμονή του φάρυγγος στις 29 Ιανουαρίου του 1941 και την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Αλέξανδρος Κορυζής. Η κηδεία πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιανουαρίου. Από πολλούς έχει υποστηριχθεί ότι ο θάνατός του ίσως και να οφείλεται σε επέμβαση των Άγγλων που δεν ήθελαν να επιτευχθεί συνθηκολόγηση της Ελλάδας με τη Γερμανία. Αυτή η άποψη δεν επιβεβαιώνεται όμως από τα γραφόμενα του ημερολογίου του, όπου ο Μεταξάς γράφει ότι “καλύτερα να πεθάνουμε όλοι παρά να υποταχθούμε στον Χίτλερ” και απέρριπτε προτροπές του Έλληνα πρέσβη στη Γερμανία Ραγκαβή για μεσολάβηση του Χίτλερ. Σύμφωνα με τον Υπουργό Κωνσταντίνο Μανιαδάκη, ο θάνατος του Μεταξά προήλθε από ιατρικά λάθη (“Εάν ο Μεταξάς είχε νοσηλευθεί και στην τρίτη θέση ενός δημοσίου νοσοκομείου, θα είχε σωθεί”).

Μηνυμα Νικης!!!

Πάνω από 10.000 Έλληνες στην συγκέντρωση ενάντια στις παράνομες διώξεις κατά της Χρυσής Αυγής

Χιλιάδες Έλληνες καταφθάνουν στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια τις πολιτικές διώξεις κατά του Αρχηγού και των βουλευτών της Χρυσής Αυγής

Οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν αποκλείσει την περιοχή όμως όλο και περισσότεροι Έλληνες προσέρχονται στην μεγαλειώδη συγκέντρωση συμπαράστασης στον σταθμό Λαρίσης

Η Χρυσή Αυγή είναι εδώ! Τίποτα δεν λυγίζει τους Εθνικιστές

Η ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής μετέδωσε ζωντανά την μεγαλειώδη συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

Ο Πατριάρχης επισημοποίησε το σχίσμα με τον ελληνικό λαό!!!!ΕΔΩΣΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ!

Επίσκεψη στην πατρική οικία - μουσείο του σφαγέα του Ελληνισμού, και ιδρυτή της σημερινήςΤουρκίας, Κεμάλ Ατατούρκ, που βρίσκεται στο χώρο του τουρκικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποίησε το απόγευμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. 

 Ο κ. Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από ιεράρχες του Πατριαρχείου, έγινε δεκτός από τον γενικό πρόξενο της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη Tugrul Biltekin (Τουγρούλ Μπιλτεκίν), ο οποίος στη συνέχεια τον ξενάγησε στις αίθουσες του ανακαινισμένου μουσείου, που φιλοξενούν δημοσιεύματα και φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη ζωή του Κεμάλ Ατατούρκ καθώς και το κέρινο ομοίωμα του.

 «Νοιώθουμε χαρά που επισκεπτόμαστε την ανακαινισμένη οικία στη Θεσσαλονίκη του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, Ατατούρκ. Ευχόμενοι, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του, ικετεύουμε τον Μεγαλοδύναμο, οι μεταρρυθμίσεις του να ζουν για πάντα και ο λόγος του «Ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στην Οικουμένη» όσο περνάει ο χρόνος να γίνεται πραγματικότητα. Με τις ευλογίες μας»έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών πριν αναχωρήσει, ο κ. Βαρθολομαίος. 

Ο Πατριάρχης επισημοποίησε το "σχίσμα" με τον ελληνικό λαό. Έστειλε τις ευλογίες του για τον άνθρωπο που κατέσφαξε τον μικρασιατικό Ελληνισμό, και ζήτησε την ανάπαυση της ψυχής του! Για τις ψυχές των θυμάτων του, ζήτησε από τον Μεγαλοδύναμο να τις αναπαύσει; 

Ο Πατριάρχης συμπεριφέρεται σαν αυτό που έχει ο ίδιος δηλώσει ότι είναι: Τούρκος πολίτης. Με μεγάλη ευκολία εκθειάζει την Τουρκία και τους "ιστορικούς" της ηγέτες. Προσβάλει την μνήμη χιλιάδων θυμάτων των Νεότουρκων, και σίγουρα δεν ενδιαφέρεται ποσώς για τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Είχε ακόμη δε την αμετροέπεια, να δηλώσει "οι μεταρρυθμίσεις του να ζουν για πάντα και ο λόγος του «Ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στην Οικουμένη» όσο περνάει ο χρόνος να γίνεται πραγματικότητα. Με τις ευλογίες μας"! Ποιές μεταρρυθμίσεις; Οι σφαγές των Ελλήνων; Των Αρμενίων;Των Ασσυρίων; Μετέτρεψε την Μικρά Ασία σε ένα απέραντο νεκροταφείο, και αφού εξαφάνισε τους πάντες, είχε το θράσος να μιλά για "ειρήνη στην Οικουμένη". 

 Και έρχεται ο οικουμενικός Πατριάρχης να επιβραβεύσει αυτά τα ψέμματα! Το Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό, ,με αποστολή να προστατεύει την Ελληνορθοδοξία (Μόνο αυτή υπάρχει, ακόμα και οι Ρώσοι, και οι υπόλοιποι Σλάβοι ΑΥΤΉΝ ΔΙΔΆΧΤΗΚΑΝ, και αυτήν τηρούν), και όχι να χαιδεύει τα αυτιά αλλόθρησκων, και εν πάσει περιπτώσει, μακραίωνων εχθρών του Ελληνισμού. Γιατί Ελληνισμός και Ορθοδοξία "πάνε πακέτο", είναι ένα.

 Έχουμε μείνει άφωνοι, γιατί πλέον δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Είναι εμφανές ότι τα νεοταξίτικα κέντρα που κυβερνούν τον πλανήτη, επιδιώκουν την καταστροφή της ορθοδοξίας και του Ελληνισμού,και την επιβολή της ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ(Εωσφωρισμού-Υλισμού) σε όλον τον κόσμο. Και τι καλύτερο από το να μας οδηγήσουν εκεί οι κεφαλές των "παλαιών" θρησκειών.

Γιώργος Τράγκας: “Αφόρητες πιέσεις με ανάγκασαν να κόψω τον Ηλία Κασιδιάρη! Ντρέπομαι” - Για την ιστορία να πω ότι η σύνδεση κόπηκε ένα λεπτό πριν βγω στον αέρα του Έψιλον...

Witch-Hunt in Greece OutsidersWant Greek Nationalist Party Burned at Stake

The Greek people recognize the persecution of Golden Dawn for what it is: a blatant attempt to crush Greek nationalism.

Throngs of supporters cheered Nick Michaloliakos,
the leader of the Golden Dawn, as he was led under
armed guard into a Greek courthouse to face bogus
charges that his party is a criminal organization

By Pete Papaherakles

The witch-hunt against the populist political party, the Golden Dawn, continues in Greece as the government and the mass media relentlessly portray an image of the Golden Dawn as a criminal terrorist organization with mercenary cells, weapons hoards hidden all over Greece and a mystery money-man secretly financing them. 

Almost universally, major TV newscasters in Greece conducted a smear campaign against the Golden Dawn. The printmedia featured 20-page exposes on how a “hate-filled Nazi terror group” grew out of control due to Greece’s debt crisis woes and how they should have been stopped long ago.

 Footage of Hitler speeches and goose-stepping Nazis was shown by media outlets as well as centerspread pictures of Golden Dawnmembers inmilitary garb with huge swastikas in the background. 

Across the country, Greek police carried out a Soviet-style shakedown of Golden Dawn offices and members’ homes in the hope of finding some hidden weapons cache or any other incriminating evidence to use against partymembers. In one case a rubber pellet toy rifle was portrayed as a lethal assault rifle. 
All this was coupled with “testimony” from an anonymous witness with his back turned to the camera and a garbled voice telling tales of having been a former member of a secret network of Golden Dawn’s mercenary squads. He, of course, didn’t kill anyone, but the others did, yet he has no names, no dates, no places, no specific victims or crime details.  

The Mega TV channel, which is an enemy of Golden Dawn, offered a free home, car and new identity to anyone who will testify against the Golden Dawn in some sort of “witness protection” fantasy program. 

On Oct. 8, AFP spoke with Eleni Zaroulia, the wife of Golden Dawn’s imprisoned leader, Nikos Michaloliakos. Mrs. Zaroulia is one of the 18 Golden Dawn members of Parliament. 
“All this media frenzy is having no effect on the people of Greece,” she told this reporter. “If anything, it’s actually working to our favor. Haven’t you seen the latest polls?” She was referring to several polls that have been aired over the last two days that contradict the media’s allegations that Golden Dawn support has plummeted to 6% since the arrests of Golden Dawn leaders over allegations that they were somehow involved in the murder of a “rapper.” Two major polls of 43,000 and 50,000 people respectively revealed that Golden Dawn’s support has actually increased to 19%, elevating the party to second place. The second poll showed the Golden Dawnmaintaining a solid 15% support. But when informally asked who they would vote for if elections were held next week, 39% of respondents said the Golden Dawn, placing them well into first place with the two leading parties getting ameager 18% and 11%. The same poll also revealed that the majority of respondents believed that the persecution of the Golden Dawn was politically motivated and not due to criminal activity.

 “This was confirmed by several experts,” said Mrs. Zaroulia, “and even the former Justice Minister, Antonis Roupakiotis, who resigned only a few months ago, said last week that the Golden Dawn crackdown was ordered from abroad.”

 In an interview with Skai TV, Roupakiotis revealed that “Jewish-American and Greek-American organizations were coming to Greece to [push for the arrest of] Golden Dawn. 

Obviously, the prime minister had to tell them something.” Although a leftist, Roupakiotis, who was also chairman of the Athens Bar Association, did not allow political differences to get in the way of telling the truth. He said the operation against Golden Dawn was orchestrated in view of the prime minister’s trip to the United States. 

“We’re undertaking the EU presidency starting in January and there was pressure from the [European] Commission to do something about Golden Dawn,” he said, noting that commission members were concerned Greece had not enacted any of the type of anti-racist measures and statutes banning

 so-called “Holocaust denial” that the EU demands that its member nations implement.

 Roupakiotis—who actually drafted an antiracismbill which failed in May—noted that Greece will be fined starting in January because no such bill has been approved. Now, according to Roupakiotis, the government is in a hurry to pass such a bill under orders from abroad.

 It is significant to note that Greek Prime Minister Antonis Samaras just met with Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu and President Shimon Peres in Jerusalem.

 Eight of Samaras’s top ministers—including Deputy PrimeMinister Evangelos Venizelos and Public Order Minister Nikos Dendias—were also there. 

Dendias is the man responsible for the arrests and persecution of Golden Dawn. Samaras publicly declared in Israel that “We will wipe out the Golden Dawn.”

 Mrs. Zaroulia said that she gets an incredible amount of support from the people. “Everyone on the street comes up to me and tells me they are on our side and they don’t believe any of the lies against us,” she said. She added that she is in communicationwith her husband and he is in good spirits. “He knows that there is no case against himand that the people are behind him,” she said. AlthoughMrs. Zaroulia is convinced her husband will be released soon, she is not sure when that will happen. “He has not even formally been indicted yet,” she said. “The arraignment proceedings have still not taken place. . . . They won’t be able to keep himfor long,” she said. “They have produced nothing of substance to charge himwith, and his very arrest is illegal and unconstitutional.”  

Pete Papaherakles is a writer and political cartoonist for AFP. He is also AFP’s outreach director. Pete is interested in getting AFP writers and editors on the podium at patriotic events. Call him at 202-544-5977 to get AFP speakers at your event.