Ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος για μια ακόμη υπόθεση
εξοπλιστικών με ζημία για το ελληνικό δημόσιο πάνω από 40 εκατ. ευρώ σε
βάρος 19 συνολικά προσώπων ανάμεσα τους και ο Θωμάς Λιακουνάκος- άσκησε
η Εισαγγελέας Διαφθοράς κυρία Πόπη Παπανδρέου.
Πρόκειται για την προμήθεια παρεμβολέων και 11 κέντρων ακροάσεων, σύστημα για το οποίο αν και δόθηκε προκαταβολή στην εταιρεία SONAK του Θωμά Λιακουνάκου και μάλιστα μεγαλύτερη από αυτή που ορίζει ο νόμος, εν τούτοις η Ελλάδα δεν το παρέλαβε ποτέ.
Ειδικότερα οι διώξεις αφορούν στα αδικήματα της απιστίας σε συνδυασμό με το νόμο περί καταχραστών του Δημοσίου, της ηθικής αυτουργίας και της άμεσης συνέργειας στο αδίκημα αυτό.
Οι διώξεις στρέφονται εκτός του Θ. Λιακουνάκου και κατά δύο πρώην γενικών γραμματέων του υπουργείο Εθνικής Άμυνας τον Γεώργιο Κολίρη και τον Ευάγγελο Βασιλάκο, ενός διευθυντικού στελέχους της SONAK αλλά και κατά 15 στρατιωτικών που συμμετείχαν σε επιτροπές οι οποίες εισηγήθηκαν και τις σχετικές αποφάσεις.
Το σκάνδαλο εξελίχθηκε σε βάθος χρόνου από το 2001 ως το 2009 και η υπόθεση έφθασε σε διαιτησία στην οποία κέρδισε η εταιρεία SONAK και έχασε ελληνικό δημόσιο το οποίο τώρα καλείται να πληρώσει αποζημίωση τριών εκατ. ευρώ και να επιστρέψει τις εγγυητικές επιστολές που είχε λάβει.
Οι πολιτικές ευθύνες που αγγίζουν κάποιους εκ των υπουργών Άμυνας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ της περιόδου 2001 ως 2009 δεν μπορούν να ελέγχουν από τις ελεγκτικές αρχές διότι είναι παραγραμμένες.
Η διερεύνηση της συγκεκριμένης υπόθεσης είχε ξεκινήσει το 2012 με παραγγελία της τότε προϊσταμένης της εισαγγελίας πρωτοδικών της Αθήνας κ. Ελένης Ράικου.
Πρόκειται για την προμήθεια παρεμβολέων και 11 κέντρων ακροάσεων, σύστημα για το οποίο αν και δόθηκε προκαταβολή στην εταιρεία SONAK του Θωμά Λιακουνάκου και μάλιστα μεγαλύτερη από αυτή που ορίζει ο νόμος, εν τούτοις η Ελλάδα δεν το παρέλαβε ποτέ.
Ειδικότερα οι διώξεις αφορούν στα αδικήματα της απιστίας σε συνδυασμό με το νόμο περί καταχραστών του Δημοσίου, της ηθικής αυτουργίας και της άμεσης συνέργειας στο αδίκημα αυτό.
Οι διώξεις στρέφονται εκτός του Θ. Λιακουνάκου και κατά δύο πρώην γενικών γραμματέων του υπουργείο Εθνικής Άμυνας τον Γεώργιο Κολίρη και τον Ευάγγελο Βασιλάκο, ενός διευθυντικού στελέχους της SONAK αλλά και κατά 15 στρατιωτικών που συμμετείχαν σε επιτροπές οι οποίες εισηγήθηκαν και τις σχετικές αποφάσεις.
Το σκάνδαλο εξελίχθηκε σε βάθος χρόνου από το 2001 ως το 2009 και η υπόθεση έφθασε σε διαιτησία στην οποία κέρδισε η εταιρεία SONAK και έχασε ελληνικό δημόσιο το οποίο τώρα καλείται να πληρώσει αποζημίωση τριών εκατ. ευρώ και να επιστρέψει τις εγγυητικές επιστολές που είχε λάβει.
Οι πολιτικές ευθύνες που αγγίζουν κάποιους εκ των υπουργών Άμυνας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ της περιόδου 2001 ως 2009 δεν μπορούν να ελέγχουν από τις ελεγκτικές αρχές διότι είναι παραγραμμένες.
Η διερεύνηση της συγκεκριμένης υπόθεσης είχε ξεκινήσει το 2012 με παραγγελία της τότε προϊσταμένης της εισαγγελίας πρωτοδικών της Αθήνας κ. Ελένης Ράικου.
Γίνεται το ελληνικό δημόσιο να πληρώσει σε μια εταιρεία περισσότερα
από 43.000.000 ευρώ για αγορά «συστημάτων υψηλής τεχνολογίας» και να
μην έχει παραλάβει ούτε μια... βίδα;
Είναι δυνατόν η υπόθεση αυτή να έχει διαρκέσει δώδεκα ολόκληρα χρόνια και ουδείς εκ των εντεταλμένων κρατικών λειτουργών που χειρίστηκαν τη σύμβαση να μην έχει φροντίσει ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του δημοσίου;
Γίνεται άνθρωποι που προσπαθούν να εμφανιστούν σαν άγρυπνοι υπερασπιστές του κρατικού χρήματος να έχουν προβεί σε ενέργειες που έχουν ζημιώσει το δημόσιο χωρίς να έχουν υποστεί τις συνέπειες του νόμου; Κι όμως γίνεται...
Η υπόθεση της προμήθειας συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου στον Ελληνικό Στρατό είναι ίσως εξωφρενική. Η σύμβαση για την παραλαβή δεκαοκτώ παρεμβολέων και έντεκα κέντρων ακροάσεως μεταξύ του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και της κατασκευάστριας εταιρείας SONAK (πρόκειται για θυγατρική της AXON Ανώνυμης Εταιρείας Συμμετοχών συμφερόντων του κ. Θωμά Λιακουνάκου) υπεγράφη το 2001 όταν υπουργός ήταν ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος.
Η σύμβαση 19/10/2001 που συνομολογήθηκε μεταξύ του Δημοσίου και της εταιρείας SONAK του κ. Λιακουνάκου δημιουργούσε στον αγοραστή την υποχρέωση να καταβάλει πολύ υψηλές προκαταβολές στον κατασκευαστή.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο 2005, όταν έπειτα από δοκιμές καταγράφηκαν συγκεκριμένα προβλήματα και το Γενικό Επιτελείο Στρατού αποφάσισε ότι τα ηλεκτρονικά συστήματα δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που είχαν τεθεί κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού αφού σε όλες τις δοκιμές τα συστήματα απέτυχαν. Η εταιρεία από την πλευρά της υποστήριζε πως οι δοκιμές ήταν επιτυχείς και αξιολογήθηκαν σαν αποτυχημένες εκ παραδρομής...
Στις αρχές του 2006 δημιουργήθηκε νέα επιτροπή με αποστολή την επίλυση της εκκρεμότητας, όμως τον Αύγουστο του 2006, λίγο πριν ολοκληρωθούν οι συζητήσεις μεταξύ της πλευράς του Δημοσίου και της SONAK, ο τότε γενικός διευθυντής αμυντικών εξοπλισμών Ευάγγελος Βασιλάκος αποφάσισε τη διάλυση της επιτροπής, παρ’ ότι ο πρόεδρός της ενημέρωσε ότι οι διαπραγματεύσεις είχαν ολοκληρωθεί με τρόπο που διασφαλιζόταν το δημόσιο συμφέρον.
Μέχρι τη διαπίστωση των προβλημάτων στα κέντρα ακροάσεως και στους παρεμβολείς του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου, η εταιρεία SONAK του κ. Λιακουνάκου είχε εισπράξει 34.516.000 ευρώ. Το ποσό αυτό, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΔΣ της κατασκευάστριας εταιρείας, είναι το 50% της συνολικής αξίας της αρχικής σύμβασης (μετά την αφαίρεση των νόμιμων κρατήσεων).
Με απλά λόγια, η σύμβαση που είχε υπογραφεί το 2001 επί υπουργίας του κ. Τσοχατζόπουλου προέβλεπε ότι η εταιρεία του κ. Λιακουνάκου θα εισπράξει το 50% της συνολικής αξίας του προγράμματος προτού καν διαπιστωθεί ότι το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου καλύπτει τις τεχνικές προδιαγραφές που είχαν τεθεί από το ΓΕΣ! Έτσι οι προμηθευτές ενός συστήματος που ουδέποτε εντάχθηκε στο οπλοστάσιο του ελληνικού Στρατού εισέπραξαν 34.000.000 ευρώ από το υστέρημα των Ελλήνων φορολογουμένων χωρίς να παραδώσουν ούτε... κλειδάριθμους!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, το Νοέμβριο του 2007 η SONAK κατέθεσε αίτηση προσφυγής κατά του ελληνικού Δημοσίου προσφεύγοντας στη διαιτησία.
Το Διαιτητικό Δικαστήριο συνεδρίασε για πρώτη φορά στις 2 Ιουνίου του 2009 και τον Οκτώβριο του 2012 αποφάσισε να κάνει δεκτή κατά πλειοψηφία την αίτηση της SONAK ενώ παράλληλα απέρριψε την ανταγωγή του Δημοσίου που αξίωνε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από την ιδιωτική εταιρεία που ουδέποτε παρέδωσε στο Στρατό το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου.
Σύμφωνα με την ετήσια οικονομική έκθεση της AXON Ανώνυμης Εταιρείας, μητρικής της SONAK, «από την τελεσιδικία της υπόθεσης προέκυψε κέρδος για τη θυγατρική συνολικού ποσού 8.706.000 ευρώ».
Με απλά λόγια, η SONAK του κ. Λιακουνάκου εισέπραξε από το Δημόσιο το συνολικό ποσό των 43.222.000 ευρώ χωρίς να παραδώσει ούτε βίδα! Αν μη τι άλλο, η συμφωνία που υπεγράφη το 2001 για την κατασκευή «συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου» απεδείχθη ιδιαιτέρως επωφελής για την ιδιωτική εταιρεία και απολύτως ζημιογόνα για το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το ελληνικό Δημόσιο.
Η υπόθεση του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου είναι μοναδική.
Πέρα από τις εξωφρενικές υπερτιμολογήσεις οπλικών συστημάτων, τις μίζες, την αγορά άχρηστων συστημάτων που υπολειτουργούν ή δεν εντάχθηκαν ποτέ στο οπλοστάσιο των ενόπλων δυνάμεων και την ανάπτυξη νέων όπλων (πρακτική που ακολουθούν χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Γαλλία και η Γερμανία), υπάρχει και μία νέα κατηγορία: της πληρωμής δεκάδων εκατομμυρίων για οπλικά συστήματα που δεν παραδίδονται καν στις ένοπλες δυνάμεις. Σαν να μεταφέρονται χρήματα απ' ευθείας από τα κρατικά ταμεία στο χρηματοκιβώτιο μιας ιδιωτικής εταιρείας.
Το σκάνδαλο του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου βρίσκεται στο μικροσκόπιο της ελληνικής δικαιοσύνης. Όπως πληροφορείται το ΘΕΜΑ, οι εισαγγελείς ερευνούν αν με τους χειρισμούς τους κάποια στελέχη του υπουργείου Άμυνας ζημίωσαν το ελληνικό κράτος. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι πράξεις και οι πιθανές παραλείψεις κ. Ευάγγελου Βασιλάκου ο οποίος ήταν γενικός διευθυντής εξοπλισμών μέχρι το 2010 και διέλυσε την επιτροπή διαπραγματεύσεων με τη SONAK. Στο σκέλος που αφορά την σκοπιμότητα της προμήθειας, επισημαίνεται ότι εκκρεμεί από τον Αύγουστο του 2006 επίσημο αίτημα των τότε υφυπουργών Άμυνας Βασίλη Μιχαλολιάκου και Ιωάννη Λαμπρόπουλου προς τις εισαγγελικές αρχές για ποινική αξιολόγηση της προμήθειας που αποφασίστηκε το 2001 από τον κ. Τσοχατζόπουλο.
Είναι δυνατόν η υπόθεση αυτή να έχει διαρκέσει δώδεκα ολόκληρα χρόνια και ουδείς εκ των εντεταλμένων κρατικών λειτουργών που χειρίστηκαν τη σύμβαση να μην έχει φροντίσει ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του δημοσίου;
Γίνεται άνθρωποι που προσπαθούν να εμφανιστούν σαν άγρυπνοι υπερασπιστές του κρατικού χρήματος να έχουν προβεί σε ενέργειες που έχουν ζημιώσει το δημόσιο χωρίς να έχουν υποστεί τις συνέπειες του νόμου; Κι όμως γίνεται...
Η υπόθεση της προμήθειας συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου στον Ελληνικό Στρατό είναι ίσως εξωφρενική. Η σύμβαση για την παραλαβή δεκαοκτώ παρεμβολέων και έντεκα κέντρων ακροάσεως μεταξύ του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και της κατασκευάστριας εταιρείας SONAK (πρόκειται για θυγατρική της AXON Ανώνυμης Εταιρείας Συμμετοχών συμφερόντων του κ. Θωμά Λιακουνάκου) υπεγράφη το 2001 όταν υπουργός ήταν ο κ. Άκης Τσοχατζόπουλος.
Η σύμβαση 19/10/2001 που συνομολογήθηκε μεταξύ του Δημοσίου και της εταιρείας SONAK του κ. Λιακουνάκου δημιουργούσε στον αγοραστή την υποχρέωση να καταβάλει πολύ υψηλές προκαταβολές στον κατασκευαστή.
Κάπως έτσι φτάσαμε στο 2005, όταν έπειτα από δοκιμές καταγράφηκαν συγκεκριμένα προβλήματα και το Γενικό Επιτελείο Στρατού αποφάσισε ότι τα ηλεκτρονικά συστήματα δεν πληρούν τις προϋποθέσεις που είχαν τεθεί κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού αφού σε όλες τις δοκιμές τα συστήματα απέτυχαν. Η εταιρεία από την πλευρά της υποστήριζε πως οι δοκιμές ήταν επιτυχείς και αξιολογήθηκαν σαν αποτυχημένες εκ παραδρομής...
Στις αρχές του 2006 δημιουργήθηκε νέα επιτροπή με αποστολή την επίλυση της εκκρεμότητας, όμως τον Αύγουστο του 2006, λίγο πριν ολοκληρωθούν οι συζητήσεις μεταξύ της πλευράς του Δημοσίου και της SONAK, ο τότε γενικός διευθυντής αμυντικών εξοπλισμών Ευάγγελος Βασιλάκος αποφάσισε τη διάλυση της επιτροπής, παρ’ ότι ο πρόεδρός της ενημέρωσε ότι οι διαπραγματεύσεις είχαν ολοκληρωθεί με τρόπο που διασφαλιζόταν το δημόσιο συμφέρον.
Μέχρι τη διαπίστωση των προβλημάτων στα κέντρα ακροάσεως και στους παρεμβολείς του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου, η εταιρεία SONAK του κ. Λιακουνάκου είχε εισπράξει 34.516.000 ευρώ. Το ποσό αυτό, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΔΣ της κατασκευάστριας εταιρείας, είναι το 50% της συνολικής αξίας της αρχικής σύμβασης (μετά την αφαίρεση των νόμιμων κρατήσεων).
Με απλά λόγια, η σύμβαση που είχε υπογραφεί το 2001 επί υπουργίας του κ. Τσοχατζόπουλου προέβλεπε ότι η εταιρεία του κ. Λιακουνάκου θα εισπράξει το 50% της συνολικής αξίας του προγράμματος προτού καν διαπιστωθεί ότι το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου καλύπτει τις τεχνικές προδιαγραφές που είχαν τεθεί από το ΓΕΣ! Έτσι οι προμηθευτές ενός συστήματος που ουδέποτε εντάχθηκε στο οπλοστάσιο του ελληνικού Στρατού εισέπραξαν 34.000.000 ευρώ από το υστέρημα των Ελλήνων φορολογουμένων χωρίς να παραδώσουν ούτε... κλειδάριθμους!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, το Νοέμβριο του 2007 η SONAK κατέθεσε αίτηση προσφυγής κατά του ελληνικού Δημοσίου προσφεύγοντας στη διαιτησία.
Το Διαιτητικό Δικαστήριο συνεδρίασε για πρώτη φορά στις 2 Ιουνίου του 2009 και τον Οκτώβριο του 2012 αποφάσισε να κάνει δεκτή κατά πλειοψηφία την αίτηση της SONAK ενώ παράλληλα απέρριψε την ανταγωγή του Δημοσίου που αξίωνε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από την ιδιωτική εταιρεία που ουδέποτε παρέδωσε στο Στρατό το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου.
Σύμφωνα με την ετήσια οικονομική έκθεση της AXON Ανώνυμης Εταιρείας, μητρικής της SONAK, «από την τελεσιδικία της υπόθεσης προέκυψε κέρδος για τη θυγατρική συνολικού ποσού 8.706.000 ευρώ».
Με απλά λόγια, η SONAK του κ. Λιακουνάκου εισέπραξε από το Δημόσιο το συνολικό ποσό των 43.222.000 ευρώ χωρίς να παραδώσει ούτε βίδα! Αν μη τι άλλο, η συμφωνία που υπεγράφη το 2001 για την κατασκευή «συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου» απεδείχθη ιδιαιτέρως επωφελής για την ιδιωτική εταιρεία και απολύτως ζημιογόνα για το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το ελληνικό Δημόσιο.
Η υπόθεση του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου είναι μοναδική.
Πέρα από τις εξωφρενικές υπερτιμολογήσεις οπλικών συστημάτων, τις μίζες, την αγορά άχρηστων συστημάτων που υπολειτουργούν ή δεν εντάχθηκαν ποτέ στο οπλοστάσιο των ενόπλων δυνάμεων και την ανάπτυξη νέων όπλων (πρακτική που ακολουθούν χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Γαλλία και η Γερμανία), υπάρχει και μία νέα κατηγορία: της πληρωμής δεκάδων εκατομμυρίων για οπλικά συστήματα που δεν παραδίδονται καν στις ένοπλες δυνάμεις. Σαν να μεταφέρονται χρήματα απ' ευθείας από τα κρατικά ταμεία στο χρηματοκιβώτιο μιας ιδιωτικής εταιρείας.
Το σκάνδαλο του συστήματος ηλεκτρονικού πολέμου βρίσκεται στο μικροσκόπιο της ελληνικής δικαιοσύνης. Όπως πληροφορείται το ΘΕΜΑ, οι εισαγγελείς ερευνούν αν με τους χειρισμούς τους κάποια στελέχη του υπουργείου Άμυνας ζημίωσαν το ελληνικό κράτος. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι πράξεις και οι πιθανές παραλείψεις κ. Ευάγγελου Βασιλάκου ο οποίος ήταν γενικός διευθυντής εξοπλισμών μέχρι το 2010 και διέλυσε την επιτροπή διαπραγματεύσεων με τη SONAK. Στο σκέλος που αφορά την σκοπιμότητα της προμήθειας, επισημαίνεται ότι εκκρεμεί από τον Αύγουστο του 2006 επίσημο αίτημα των τότε υφυπουργών Άμυνας Βασίλη Μιχαλολιάκου και Ιωάννη Λαμπρόπουλου προς τις εισαγγελικές αρχές για ποινική αξιολόγηση της προμήθειας που αποφασίστηκε το 2001 από τον κ. Τσοχατζόπουλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου