Ούτε τελικά επειδή η δική του έστω υστεροφημία ως καλλιτέχνη θα έπρεπε να είναι αντικείμενο μεγαλύτερου σεβασμού από όσους δηλώνουν ότι θα επιθυμούσαν να συμμετέχουν στα όργανα λήψης αποφάσεων.... αυτού του συμπαθούς, αλλά πολύ ολίγου και ελάχιστα ανεξάρτητου κινήματος «Ανεξάρτητων Πολιτών».
Εκείνων δηλαδή των αγανακτισμένων ανθρώπων που δικαίως μεν αισθάνονται την ανάγκη να κάνουν κάτι κατά του επαχθούς μνημονίου και της κυβέρνησης που επιχειρεί να υλοποιήσει τις αποικιοκρατικές συμβάσεις που προβλέπονται σε αυτό, σε βάρος προφανώς των κοινωνικών και πολιτικών συμφερόντων του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα του κόσμου της εργασίας και των απομάχων του, αλλά φαίνονται να μην γνωρίζουν καθόλου κάποιο άλλο τρόπο συμμετοχής σε αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας παρά εκείνο που συγκροτείται μέσα από δομές μάλλον προβληματικές, ίσως και αντιδημοκρατικές. Μέσα από λειτουργίες παράδοξες για ένα κίνημα της αριστεράς και νομιμοποιημένες ή έστω ανεκτές αποκλειστικά από το υποθετικό πολιτικό κύρος που μοιάζει να διαθέτει για πολλούς μεσήλικες δημοκράτες η εμβληματική φυσιογνωμία του ίδιου του Θεοδωράκη.
Εντούτοις, όλοι καταλαβαίνουμε ότι μέσα από διαδικασίες αδιαφανών διαπραγματεύσεων και συγκρούσεων μεταξύ διαφόρων φιλόδοξων μικροηγετών σε ρόλο επιγόνων – και των ομάδων που περιστρέφονται με αξιώσεις καθοδηγητικές γύρω από τη σφαίρα επιρροής τους, δεν μπορούν να αναπτυχθούν σήμερα αξιόπιστα κοινωνικά κινήματα αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής, όσο προκλητικά και αν είναι τα μέτρα που ψηφίζονται.
Και αυτό φαίνεται ακόμα και με γυμνό μάτι. Είναι διάχυτο, όπως η γενικευμένη δυσπιστία και η λαϊκή απόγνωση. Εκείνη που εδώ και καιρό έχει πάψει να τραγουδάει στις ταβέρνες, ίσως και να συγκινείται από την μουσική παράδοση της αντίστασης και του λαϊκού καημού που μας αφήνει ο Θεοδωράκης σαν πολύτιμη κληρονομιά.
Αυτήν μπορούμε άραγε να την ζωογονήσουμε; Και με ποιο τρόπο θα μπορούσε κανείς να ασχοληθεί σοβαρά με την αναδιάρθρωση όχι μόνο του δημόσιου χρέους, αλλά και των κοινωνικών και πολιτικών νοοτροπιών όλων εκείνων των πολιτών που καθυβρίζονται ως κοπρίτες και έχουν καταντήσει να ντρέπονται για τα κοινωνικά τους κεκτημένα, τις πολιτισμικές τους παραδόσεις ή τις ιστορικές τους μνήμες;
Χρειάζεται κατά τη γνώμη μου επειγόντως μια πολιτισμικού και εκπαιδευτικού τύπου παρέμβαση νέας μορφής ικανή να αξιοποιήσει μεσοπρόθεσμα την παραπάνω κληρονομιά.
Όσον αφορά τους πραγματικούς ή κατά φαντασία νέους αντιμνημονιακούς πολιτικούς ηγέτες, θα λέγαμε ότι βέβαια, δρυός πεσούσης, πας ανήρ είναι πιθανόν να ελπίζει ότι κάποτε θα «ξυλευτεί».
Ωστόσο, στην περίπτωση τουλάχιστον του Θεοδωράκη, η ίδια η «δρυς» με τις ορθές, αλλά απολύτως γενικόλογες αντιμνημονιακές διακηρύξεις του συμπαθούς υπερήλικα συνθέτη, ίσως μοιάζει σήμερα περισσότερο με έναν αειθαλή μαϊντανό, διψασμένο πάντα γα την υγρασία της προβολής καi της αναγνώρισής του ως πολιτικού ταγού του αποικιοκρατούμενου και πολιτικά αποσυντονισμένου ελληνικού λαού.
Ο Θεοδωράκης προβάλλεται άλλωστε συστηματικά σαν μια άτυπη υποψηφιότητα στην προεδρία της δημοκρατίας μιας εξίσου άτυπης – αριστεροφιλελεύθερης, μεταβατικής «κυβέρνησης αρίστων», που ενδεχομένως προετοιμάζεται στα παρασκήνια για να διαδεχτεί κάποια στιγμή στη σκηνή τον θίασο που προς το παρόν κυβερνάει ακόμα τη χώρα.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο δημοφιλής μουσικοσυνθέτης είναι ήδη ικανός, όπως κάθε μαϊντανός, να διακοσμήσει όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα που τον εκθέτουν καθημερινά στη δημόσια θέα – ακόμα και εκείνα πίσω από τις διάφανες κουρτίνες των οποίων σκηνοθετούνται, ως πολιτισμικά και πολιτικά δρώμενα, οι νεοοθωμανικοί προσανατολισμοί της κυβέρνησης, καθώς και οι πολιτικές της εξάρτησης και της υποτέλειας που ερήμην έστω των καλών προθέσεων του Θεοδωράκη και των συνεργατών του, συμβαδίζουν απόλυτα με τις πολλαπλές διασπάσεις της ελληνικής κοινωνίας, τις απόπειρες αποχαύνωσής της και την απουσία δυναμικών αντιδράσεων στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Ας μην βαυκαλιζόμαστε λοιπόν με «σπίθες» που δεν καίνε. Η τσακμακόπετρα είναι φθαρμένη. Τόσο όσο και τα πυροτεχνήματα της Ανάστασης που κάθε χρόνο εύχεται ο ένας στον άλλον.
Πέρα λοιπόν από τις βαρύγδουπες «φιλικές εταιρείες» και τα άλλα μυστικοπαθή ή ρομαντικά οράματα της Αναγέννησης των αντιστασιακών φρονημάτων του λαού, για να «αλλάξουμε ζωή» ή για να ξαναβρούμε τα αυτονόητα, θα πρέπει ίσως να ξαναδούμε σε ποιο ακριβώς σημείο «πήραμε τη ζωή μας λάθος».
Υ.Γ. Μόλις πληροφορήθηκα για την αδιαθεσία του κ. Θεοδωράκη και για την εισαγωγή του στο νοσοκομείο. Του ευχόμαστε όλοι περαστικά.
Το κατασκεύασμα του Μίκη αντί να πυρπολήσει καίγεται…
Δεν θριαμβολογούμε για το κατάντημα της «κίνησης αυτής» και των διορισμένων από το Μίκη που ακόμη και σήμερα που παραιτούνται, δεν μας εξηγούν επακριβώς το τι «ανακάλυψαν» μετά από 4 μήνες και παραιτούνται.
Απλώς θλιβόμαστε. Να τους βλέπουμε σήμερα να μιλάνε σαν Πυθίες.
Για ποια μεταστροφή μας λέει ο Ληναίος;
Μέχρι χθες μίλαγε για «νέο ξεκίνημα»!!! .....
Το πρώτο οργανωτικό, άκρως δικτατορικό «οργανωτικό» με Δημητροκάλλη, το είχε καταπιεί;
Ο μέγας καιροσκόπος, Καζάκης που μέσα σε λίγο καιρό έχει τσαλαβουτήσει σε πολλά «θολά νερά», το Σάββατο δεν κορδωνόταν δίπλα στο Μίκη στην Κερατέα;
Τι μεσολάβησε αυτές τις δύο ημέρες (Κυριακή και Δευτέρα) και ανακάλυψε αυτό που έλαμπε από την αρχή, ότι το «κίνημα Μίκη» ήταν κατασκευή με σπόνσορες και χορηγούς;
Αν το γνώριζε και παρέμενε μέσα για να «σώσει το Μίκη», όπως υπαινίσσεται, τότε είναι και ο ίδιος «λερωμένος».
Μας λέει ότι: «Τα ηνία κρατά συγκεκριμένο «ίδρυμα» πέραν του Ατλαντικού… αλλά θεωρώ ότι το παρακράτος υπερίσχυσε»!!!
Δηλαδή έδινε αγώνα με το παρακράτος για να σώσει το Μίκη: «Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να προστατέψω το όνομα, την ιστορία και κυρίως την υστεροφημία σας. Δυστυχώς απέτυχα»!!!
Δεν μπορεί ΠΟΤΕ να είσαι μέσα και δια οιονδήποτε λόγο σε ένα κατασκεύασμα του Σόρος ή αμερικάνικων υπηρεσιών, και να μη το καταγγέλλεις από την αρχή ανοικτά…
Αν πάλι το ανακάλυψε τώρα ο κ Καζάκης, γιατί δεν μιλάει συγκεκριμένα;
Αυτό το «συγκεκριμένο» μας το αποκρύβουν και οι δύο επιστολές των διορισμένων και όψιμα «ευαισθητοποιημένων».
Το έβαλαν στα πόδια γιατί έρχονται γεγονότα τα οποία θα τους εξευτέλιζαν εντελώς…
Και το παίζουν και υπέρ των «ανεξάρτητων κινημάτων» ενώ οι ίδιοι είχαν αποδεχτεί το ΔΙΟΡΙΣΜΟ τους!!!!
Η δειλία, τα μισόλογα και οι ηθικολογίες του τύπου «να σώσουμε το Μίκη» είναι χαρακτηριστικά των καιροσκόπων και χαμαιλεόντων…
Θα επανέλθουμε…
Δημοσιεύουμε τις επιστολές
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Σ. ΛΗΝΑΙΟΥ
Αγαπητέ Μίκη
Διάβασα σήμερα, στην επίσημη ιστοσελίδα, την αναπάντεχη, ολοκληρωτική μεταστροφή της ΣΠΙΘΑΣ και λυπήθηκα πάρα πολύ.
Όπως είναι φυσικό, μου είναι αδύνατο πλέον να συνεχίσω να βρίσκομαι δίπλα σου. Δεν μου το επιτρέπει ο χαρακτήρας μου, τον οποίο ξέρεις πολύ καλά.
Όπως ακριβώς έκανα κάθε φορά, στα 50 χρόνια της γνωριμίας μας που αποφάσιζες παρόμοιες, ακατανόητες, μεταστροφές. Θέλοντας πάντα να υπερασπιστώ το μεγάλο έργο σου και τους μεγάλους αγώνες σου που κάποιοι προσπαθούσαν και προσπαθούν, συστηματικά, να αμαυρώσουν.
Παραμένω μαχόμενος στις Ιδέες της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών της 1ης Δεκέμβρη και της 3ης Απρίλη.
Δεν θέλω όμως να έχω καμιά σχέση με την Κίνηση Εξαρτημένων Πολιτών της 11ης του Απρίλη 2011.-
Στέφανος Ληναίος
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Δ.ΚΑΖΑΚΗ
Αγαπητέ Μίκη,
Όπως σας έχω εξηγήσει λεπτομερώς το πρόβλημα που αντιμετωπίζαμε ως οργάνωση δεν είχε σχέση τόσο με πρόσωπα, όσο με έναν μηχανισμό παρακράτους, ο οποίος ήθελε να αλώσει την Σπίθα και να την μετατρέψει σε μια νέου τύπου φασιστική οργάνωση. Τα ηνία κρατά συγκεκριμένο «ίδρυμα» πέραν του Ατλαντικού. Το ίδιο που κατασκεύασε την otpor στην Γιουγκοσλαβία και συνέβαλε στις «πορτοκαλί επαναστάσεις» στην Ουκρανία, την Γεωργία και αλλού.
Όμως, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις θεωρώ πλέον ότι το παρακράτος υπερίσχυσε. Έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να προστατέψω το όνομα, την ιστορία και κυρίως την υστεροφημία σας. Δυστυχώς απέτυχα.
Όπως σας είχα εξηγήσει εξαρχής, προσωπικά έχω αφιερωθεί στην ιδέα του νέου ΕΑΜ. Την παλεύω, με τις λιγοστές δυνάμεις που διαθέτω, πολύ καιρό πριν υπάρξει η Σπίθα. Θα συνεχίσω στον ίδιο δρόμο με την ακλόνητη πεποίθηση ότι το νέο ΕΑΜ θα γεννηθεί. Όχι γιατί το θέλω εγώ, αλλά γιατί είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για το λαό και την Ελλάδα. Όταν δημιουργηθεί - μιας και είναι σίγουρο ότι κάτι τέτοιο θα γίνει - προσωπικά θα βρίσκομαι στις γραμμές του, απλός στρατιώτης όπως ήμουν πάντα. Το δυστύχημα είναι ότι θα έχει απέναντί του και τους μελανοχιτώνες του παρακράτους που έχει διαλέξει τη Σπίθα για να τους εκκολάψει.
Αποχωρώ από την Σπίθα και την συμβουλευτικής σας, μιας και ο δρόμος που έχετε επιλέξει δεν έχει καμμιά σχέση με τον δικό μου.
Ευχαριστώ,
Δημήτρης Καζάκης
Να τελειώνουμε με το «Μανιφέστο» του Μίκη
Παρατήρηση πρώτη
α).Τα χαρακτηριστικά του κειμένου της «σπίθας» είναι άκρως καθεστωτικά, πασπαλισμένα με ένα αφηρημένο πατριωτισμό. Τον «πατριωτισμό» μιας ιστορικής περιόδου που έχει περάσει ανεπιστρεπτί: Τον «πατριωτισμό» του εθνικού καπιταλισμού (ένας πατριωτισμός ουτοπία).
β). Με θεμέλιο αυτόν τον κοινωνικά απροσδιόριστο «πατριωτισμό» το κείμενο της «σπίθας» δεν προσδιορίζει τίποτα συγκεκριμένα. Απλώς κινείται σε επίπεδο ηθικών καταγγελιών για τους «εθνικούς κινδύνους» και σε ουτοπικά «αιτήματα». Δηλαδή σε «αιτήματα» με βάση τις καθεστωτικές λογικές διαπραγμάτευσης και διαχείρισης.
Πιο απλά: η λογική του κειμένου, ανεξάρτητα από τις επιχρυσώσεις περί «Ανεξάρτητου Κινήματος», είναι εκλογική. Προωθεί αποκλειστικά ένα νέο σχήμα του συστήματος το οποίο…
με τους όρους του καθεστώτος θα σώσει τάχα την Ελλάδα, δηλαδή μια ουτοπία (θα το αναλύσουμε παρακάτω).
Παρατήρηση δεύτερη
Τα πράγματα γίνονται πιο σαφή από τη σκανδαλώδη ΣΙΩΠΗ του κειμένου πάνω στα κεντρικά και στρατηγικά ζητήματα της νεοταξικής εποχής μας: Τα στρατηγικά δηλ. ζητήματα τα οποία «τέμνουν», αποκαλύπτουν και ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ (όχι καταναλωτικές αοριστίες και αφηρημένοι πατριωτισμοί), την οικονομική, κοινωνική και πολιτική φύση και λειτουργία του πλανητικού καπιταλισμού και των οργάνων του δηλ. της Νέας Τάξης.
ΟΛΑ τα στρατηγικά αυτά ζητήματα που θίγουν τα θεμέλια και τους σχεδιασμούς του καθεστώτος δεν αγγίζονται ούτε στο ελάχιστο, ακριβώς γιατί η φιλοσοφία του κειμένου ταυτίζεται πλήρως με αυτά τα καθεστωτικά στρατηγήματα.
Δεν μπορεί να μιλάς «πατριωτικά» με έννοιες νόθες, με αοριστίες και απροσδιοριστίες. Δεν μπορεί να μιλάς για άλωση της ελληνικής κοινωνίας, να ιδρύεις «εθνικό κίνημα» και να πετάς έξω:
α) Το κεντρικό στρατήγημα της Νέας Τάξης και του καθεστώτος: Τα «ανοικτά σύνορα», συνακόλουθα την οργανωμένη και μαζική εισαγωγή αλλοδαπών εποίκων.
Με αυτό το «εργαλείο» έχουν αλωθεί τα πάντα, έχουν προωθηθεί όλες οι εθνικές συμφορές, όλες οι πολιτικές της αποδόμησης και ισοπέδωσης της ελληνικής κοινωνίας και με αυτό το «εργαλείο» επιβάλλεται και η φυσική κατοχή της Ελλάδας.
β). Επακόλουθο αυτής της στρατηγικής παρασιώπησης είναι και παρασιωπήσεις πάνω στα τακτικά «οχήματα»: τα καθεστωτικά νομοθετήματα της Ιθαγένειας και του Καλλικράτη.
γ). Άλλη ουσιαστική παρασιώπηση είναι τα τρομοκρατικά ιδεολογήματα της Νέας Τάξης και του πολιτικού της κατεστημένου: τα ιδεολογήματα του «αντιρατσισμού» και «αντιεθνικισμού».
Δεν μπορεί, σήμερα να μιλά κανείς για κινήματα πατριωτικά και «εθνικά ζητήματα» ή ενάντια στο πολιτικό και κομματικό κατεστημένο δίχως ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΑ να ΑΠΟΔΟΜΕΙ και να ΕΞΡΑΘΡΩΝΕΙ τα κυρίαρχα ιδεολογήματά τους, με τα οποία το καθεστώς και οι «μπράβοι» του τρομοκρατούν και συκοφαντούν κάθε αυθεντικό πατριωτικό κίνημα.
Φυσικά όταν αποδέχεσαι και στηρίζεις την κεντρική συνιστώσα του πλανητικού ιμπεριαλισμού («ανοικτά σύνορα», εισαγωγή αλλοδαπών, πολυπολιτισμικότητα κ.λπ), αποδέχεσαι και τα κυρίαρχα ιδεολογήματα του καθεστώτος…
δ). Στο απυρόβλητο επίσης αφήνει, το «προγραμματικό» πλαίσιο του Μίκη, το κεντρικό και προνομιούχο «όπλο» της πλανητικής Νέας Τάξης και του εγχώριου κατεστημένου, μέσω του οποίου ασκούν την πολιτική τους: Την ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, την πολυεδρική, πολύμορφη και πολύχρωμη ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Δεν μπορεί να είναι κανείς ενάντια στο κατεστημένο και τα προπαγανδιστικά ιερατεία του, δίχως να ξεσκεπάζει την απάτη της τρομοκρατίας, όλη αυτή την καθεστωτική τρομοκρατική μυθολογία, μέσω της οποίας προωθούνται και επιβάλλονται τα πάντα και η ΥΠΟΤΑΓΗ της ελληνικής κοινωνίας στις πολιτικές του κατεστημένου.
ε). Κεντρικός, τέλος, προσανατολισμός της Νέας Τάξης και του εγχώριου υπαλληλικού της κατεστημένου, είναι η αποσάθρωση και αποτέφρωση του εθνικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας που είναι η Ορθοδοξία.
Δεν μπορεί, συνεπώς, να μιλάμε για «πατριωτικό κίνημα» δίχως να θέτουμε προγραμματικά την υπεράσπιση του Ορθόδοξου εθνικού ιστού και δίχως να αποκαλύπτουμε τον άγριο, πολύμορφο και εξοντωτικό πόλεμο που γίνεται από το καθεστώς ενάντια σε αυτόν τον «εθνικό ιστό».
Σημείωση: Αν μιλάγαμε για «σοσιαλιστικό κίνημα» θα γινόταν αντιληπτή αυτή η παρασιώπηση, έστω και αν πάλι θα ήταν λάθος, διότι με διαλυμένη την εθνική συγκρότηση μιας κοινωνίας δεν μπορεί ούτε σοσιαλιστικό κίνημα να γεννηθεί ή να ανασυγκροτηθεί…
Στ). Όταν βεβαίως σιωπάς συνειδητά πάνω στο ζήτημα του Ορθόδοξου εθνικού ιστού, είναι φυσικό να συγκαλύπτεις και τα ειδικά τακτικά παιχνίδια του καθεστώτος: Τα παιχνίδια σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας που παίζονται με τους Μουσουλμάνους.
Δεν μπορεί, συνεπώς να μιλάς για την εθνική σωτηρία της Ελλάδας και να κλείνεις τα μάτια στα παιχνίδια που παίζονται για τον τεμαχισμό της Ελλάδας, με πρώτη ύλη το μουσουλμανικό στοιχείο.
Η Ελλάδα σχεδόν είναι «πολυπολιτισμικά» κατεχόμενη από τους Μουσουλμάνους και το «εθνικό μανιφέστο» του Μίκη το ζήτημα αυτό ΟΧΙ μόνο το κάνει γαργάρα, αλλά και ζητά την ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ των «ιδιαιτεροτήτων» τους!!!
ζ). Τέλος δεν μπορεί να μιλάς, δήθεν, ενάντια στο πολιτικό και κομματικό κατεστημένο και τη σήψη του και να μη θίγεις το φαύλο κύκλο των λειτουργιών αυτής της σήψης: τις εκλογικές λειτουργίες.
Δεν είναι τα πρόσωπα που μολύνουν αυτές τις δήθεν «δημοκρατικές» λειτουργίες, αλλά το σάπιο καθεστώς και η ΑΠΑΤΗ των «δημοκρατικών» λειτουργιών που μολύνουν και διαφθείρουν τα πρόσωπα.
Πάνω σε αυτό το φαύλο κύκλο της απάτης, το «μανιφέστο» του Μίκη κινείται στη μεταφυσική «φιλοσοφία» των «αρίστων» και «εκλεκτών».
Δηλαδή θα έρθουν οι Μεσσίες ή οι «άριστοι» και εντός αυτών των σάπιων καθεστωτικών λειτουργιών θα «ξεβρομίσουν» το καθεστώς και θα σώσουν την πατρίδα: Η αυτοκρατορική μεταφυσική του άγριου ολοκληρωτισμού…
Αυτήν την αυτοκρατορική μεταφυσική την επενδύει το «μανιφέστο» με κούφιες ηθικές ρητορείες και ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα περί κινήματος και «εμβρύων» βάσης!!!
Συμπέρασμα: Κανένα από τα κεντρικά ζητήματα, αιτήματα και καθήκοντα της εποχής μας δεν θέτει το «μανιφέστο» της «Σπίθας»…
Σε όλα αυτά τα ΟΥΣΙΩΔΗ κινείται εντός του πλαισίου του καθεστώτος που δήθεν καταγγέλλει….
Τρίτη παρατήρηση
Το «μανιφέστο» του Μίκη, όπως ήδη είπαμε, είναι ένα συνονθύλευμα ασυναρτησιών και αοριστιών.
Μιλάει για κρίση του καπιταλισμού και τους εξαρτημένους πολιτικούς που οδήγησαν την Ελλάδα σε αδιέξοδο και αμέσως πλην σαφώς δαιμονοποιεί το χρέος και ζητά τα ακόλουθα για να απαλλαγούμε από το χρέος και να βγούμε από την κρίση:
• Να αξιοποιηθεί μέρος της Κρατικής Περιουσίας.
• Να αξιοποιηθεί μέρος της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας.
• Να υποχρεωθούν οι έχοντες και κατέχοντες να συνεισφέρουν στην κοινή εθνική προσπάθεια με ειδικούς φόρους και τρόπους ανάλογα με την οικονομική τους επιφάνεια.
• Να δημιουργηθεί δημόσιος εθνικός τραπεζικός πυλώνας που θα σπάσει το τραπεζικό καρτέλ προς όφελος του λαού συμβάλλοντας στην εξόφληση του χρέους.
-Να διεκδικήσουμε διαγραφή μέρους του χρέους σε συνεργασία με τις ελλειμματικές χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
-Να διεκδικήσουμε κάθε δυνατό τρόπο τις λεγόμενες «πολεμικές αποζημιώσεις» από τη Γερμανία, που οφείλει στην Ελλάδα για τις χιλιάδες δολοφονίες αθώων θυμάτων, τις ανυπολόγιστες καταστροφές και την κλοπή του πλούτου της χώρας..».
Εδώ, η «φιλοσοφία» του «μανιφέστου» αποτυπώνεται ολοκάθαρα.
Συνοπτικά:
α). Το «ιδρυτικό μανιφέστο» του Μίκη βρίσκεται έτη φωτός πίσω από την ιδρυτική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ.
Ο Ανδρέας τουλάχιστον στα γραφτά του και στα λόγια του έδινε μια σαφή εικόνα του καπιταλιστικού όλου, των νόμων και λειτουργιών του διεθνούς ιμπεριαλιστικού όλου, καθώς και της διαλεκτικής εξαρτήσεων των καπιταλιστικών χωρών.
Από αυτήν την ανάλυση κατέληγε τότε το ΠΑΣΟΚ στο σύνθημα: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Την ορθή, σε γενικές γραμμές ανάλυση, ο Ανδρέας την επένδυε με τη ρητορική σάλτσα του πατριωτισμού: «Η Ελλάδα στους Έλληνες».
Δηλαδή ο Ανδρέας ξεκινούσε από ορθή εκτίμηση και ανάλυση του καπιταλισμού ΓΕΝΙΚΑ και ειδικά έκανε «σάλτο» προς τα παρωχημένα ιδεολογήματα του «αστικού εθνικισμού».
Η εποχή τότε δικαιολογούσε αυτό το πισωγύρισμα των δεικτών του ρολογιού σε εποχές συγκρότησης των εθνικών καπιταλισμών.
Η πράξη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα ιδιαίτερα, απέδειξε την ουτοπία του αφηρημένου πατριωτισμού: Του «πατριωτισμού» της εθνικής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
Η Πράξη αυτής της ουτοπίας του ΠΑΣΟΚ απέδειξε ότι η «Ελλάδα στους Έλληνες» κατέληξε στην «Ελλάδα στα υπερεθνικά μονοπώλια», δηλαδή στις «αγχόνες» του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των νεοταξικών του οργάνων.
Δεν ήταν ο «κακός» Ανδρέας ή τα «κακά» πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κυβερνήσεων που οδήγησαν την Ελλάδα, χειροπόδαρα δεμένη, στο λάκκο των λεόντων.
Ήταν οι σιδερένιοι νόμοι του καπιταλισμού που οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτήν την κατάσταση. Το ίδιο, η σήψη και η παρακμή αυτού του διεθνούς καπιταλιστικού κυκλώματος και της αγοράς, οδήγησαν σε σήψη και ολόκληρο το εποικοδόμημα: Από τους πολιτικούς και τα κόμματα, μέχρι τους θεσμούς, την Ηθική, την Τέχνη, το Δίκαιο κ,.λπ…
Αναγκαζόμαστε να επαναλαμβάνουμε κουραστικά κάποια αλφαβητικά ζητήματα για να δείξουμε το μέγεθος της άγνοιας, της ασυναρτησίας και της καταστροφικής ΟΥΤΟΠΙΑΣ, αλλά και της νέας παραπλάνησης του «Μανιφέστου» Μίκη.
Σε μια εποχή επελαύνουσας και εδραιωμένης παγκοσμιοποίησης, σε μια εποχή κατά την οποία η Ελλάδα είναι ενταγμένη και υποταγμένη ολοκληρωτικά στο διεθνές καπιταλιστικό κύκλωμα και ιδιαίτερα στην ΕΕ, ο Μίκης μιλάει με όρους αστικού πατριωτισμού, δηλαδή εθνικής αστικής τάξης (που δεν υπάρχει πλέον ως εθνική) και με ιδεολογήματα που χρησιμοποίησε ο Ανδρέας στην εποχή του και που ήδη χρησιμοποιούν και τα κυβερνητικά ανδρείκελα και όλο το νεοταξικό καθεστώς για να εξαπατήσουν και να διαλύσουν ολοκληρωτικά την Ελλάδα.
Η ιστορία δεν γυρνάει προς τα πίσω. Όποιος σήμερα χρησιμοποιεί τους ιδεολογικούς όρους του παρωχημένου «αστικού εθνικισμού» βοηθάει στην ισοπέδωση των εθνών.
Εντός του καπιταλιστικού πλαισίου καμία «εθνική σωτηρία» δεν μπορεί να υπάρξει, ακριβώς γιατί αυτό το πλαίσιο και το πολιτικό, αλλά και το πνευματικό εποικοδόμημά του, είναι ολοκληρωτικά υποταγμένα στο διεθνές ιμπεριαλιστικό πλαίσιο: Σε ένα πλαίσιο που καταργεί τις πατρίδες και τα έθνη…
Η ίδια η οικονομική κρίση και χρεοκοπία αυτού του διεθνούς καπιταλιστικού πλαισίου επιταχύνει την κατάλυση των εθνών και χρησιμοποιείται από τα ισχυρά διεθνή κέντρα για την καταλήστευση των εθνικών κοινωνιών, αλλά και τη διάλυση των εθνών. Πάντα για τη σωτηρία της πατρίδας…
ΟΤΑΝ γνωρίζεις στοιχειωδώς το τι είναι καπιταλισμός, το τι είναι καπιταλιστικές κρίσεις, το τι είναι παγκοσμιοποίηση και Νέα Τάξη, δεν μπορεί να κατασκευάζεις σαλάτες «πατριωτικών κινημάτων» εντός αυτών των πλαισίων, ούτε να παπαγαλίζεις το ανδρεϊκό σύνθημα στην παραλλαγή: «Η Ελλάδα στην Ελλάδα».
Η Ελλάδα για να μείνει στην Ελλάδα πρέπει να συγκρουστεί με το καπιταλιστικό πλαίσιο που διαλύει την Ελλάδα, την ιδιωτικοποιεί και την καθιστά προτεκτοράτο των διεθνών μαφιών του χρήματος.
Το Μανιφέστο του Μίκη ζητά λύσεις μέσα σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο που έχει οδηγήσει την Ελλάδα στο σημερινό εφιάλτη.
Ζητά μάλιστα λύσεις για την εξόφληση των διεθνών τοκογλύφων (εξόφληση του χρέους), εμμέσως πλην σαφώς με την παραπέρα εκποίηση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ!!!
Θα ξοφλήσουμε λοιπόν τον καπιταλισμό που μας έφτασε εδώ καταληστεύοντας τους πάντες και τα πάντα, με νέες ληστείες του εθνικού πλούτου και του ελληνικού λαού!!!
Βεβαίως ο Μίκης ευαγγελίζεται «καλούς» κυβερνητικούς χειριστές και διαπραγματευτές: Νέα πρόσωπα κόντρα στο πολιτικό κατεστημένο.
Και εδώ αποκαλύπτει την δραματική του πολιτική άγνοια και την ακραία καθεστωτική του λογική που συμπυκνώνεται στη μεταφυσική των «ανεξάρτητων πολιτικών», ΕΝΤΟΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ!!!
Αυτές τις μεταφυσικές αρλούμπες τις έχουν τραγουδήσει και μάλιστα πολύ καλύτερα από το Μίκη ΟΛΟΙ οι «προοδευτικοί» και «αριστεροί» πολιτικοί με κορυφαίο τον Ανδρέα, αλλά και οι ποικίλοι δικτάτορες. Πάντα ένας Μεσσίας θα καθάριζε την κόπρο του Αυγείου…
Ο Μίκης τις αναπαράγει σαν κακόγουστη φάρσα μέσα σε ένα καταθλιπτικό και πνιγηρό κλίμα απελπισίας του ελληνικού λαού και αηδίας που νιώθει για το καθεστώς.
Ο Μίκης και η «σπίθα» του, σε αυτήν την επικρατούσα απελπισία και αηδία, επενδύουν για να μαντρώσουν ξανά τον ελληνικό λαό που αρχίζει να ξεσηκώνεται στις γνωστές συνταγές της απάτης: Της αναπαλαίωσης του κομματικού χάρτη και στο εκλογικό μάντρωμα της λαϊκής οργής…
Τελευταία παρατήρηση
Τέλος, σημαντικότατο είναι και τούτο: Όλη αυτή η «Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών» θεμελιώθηκε και προωθήθηκε με όρους θεάματος και με τις διαφημιστικές συνταγές της καπιταλιστικής αγοράς.
Η «δημοκρατία» του θεάματος και το καθεστώς των ΜΜΕ ήταν τα πρώτα «υλικά» αυτής της «Ίδρυσης».
Αυτά τα έχουμε ήδη αναλύσει διεξοδικά στα άρθρα:
α). «Το σκηνοθετημένο σώσου του Μίκη»
β). «Κίνημα Μίκη: Αναμείνατε στο ακουστικό σας»
γ). «Η Γλώσσα των σημείων»
Βρίσκονται εδώ:
http://www.resaltomag.gr/
Επίσης και στο άρθρο: «Οι «βροντές» καταγγελιών είναι το πολιτικό οχυρό του καθεστώτος»
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/
Με τέτοιες συνταγές θεάματος και καθεστωτικής «δημοκρατίας» δεν δημιουργούνται ΚΙΝΗΜΑΤΑ εκτός καθεστώτος.
Αυτές οι συνταγές είναι οι γνωστές και πολλαπλά εφαρμοσμένες από τους μηχανισμούς του θεάματος και της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας.
Είναι οι συνταγές που χρησιμοποιούν οι μηχανισμοί της εξουσίας για ποικίλες «κατασκευές»: Από «ροζ κινήματα» και κόμματα, μέχρι κουκουλοφόρικες «εξεγέρσεις» και τρομοκρατικές ομάδες…
Αναμένουμε, λοιπόν, να λάβει σάρκα και οστά το «νέο κίνημα» για να φωτιστούν ακόμα πιο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ κάποια ζητήματα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου