«Τα ξημερώματα
της 30ης Αυγούστου 1949 δεν υπήρχε πλέον «Δημοκρατικός Στρατός». Υπήρχαν
πανικόβλητοι ηγείται και συμμορίται οι οποίοι υπεχώρησαν ατάκτως προς βορράν»
γράφει στο ιστορικό πόνημα του ο Θ.Χ.Παπακωνσταντίνου «Ανατομία της
Επαναστάσεως». Καταγράφω δηλώσεις πολιτικών της εποχής εκείνης όπως του
Γεωργίου Παπανδρέου και Θεμιστοκλή Σοφούλη - που αναφέρονται στο ιστορικό επίτευγμα
του Δημοκρατικού Στρατού, και την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους
σλαβοκομμουνιστές. Το μέγεθος, οι συνέπειες, τα αποτελέσματα και η σημασία της
νίκης αυτής για την Ελλάδα και την ανθρωπότητα, μολονότι ανεκτίμητης αξίας για
το μέλλον της Ευρώπης και του Ελευθέρου Κόσμου, δυστυχώς κατά την μεταπολίτευση
επροδόθησαν από την πολιτική παράταξη που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί το
δημοκρατικό κοινοβουλευτικό καθεστώς εν ονόματι μια μονομερούς λήθης που
καταντά επιεικώς ηλιθιότης.
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Σε ομιλία του
στην Πάτρα ο Γεώργιος Παπανδρέου , αρχηγός τότε της αντιπολιτεύσεως στην Πάτρα,
αναφέρει μεταξύ άλλων: «Διαρκεί ακόμη ο σκληρότατος αγων, τον οποίον εξαπέλυσαν
εναντίον μας οι κληρονομικοι εχθροί της Πατρίδος, χρησιμοποιούντες την
προδοσίαν της Πέμπτης Φάλαγγος, του Κομμουνιστικού κόματος. Και εξακολοθούν αι
ανιστόρητοι θυσίαι του μαρτυρικού Γένους. Αλλά όσον και αν διαρκή ακόμη ο
σκληρός αγών, το ευτυχές τέρμα έχει προσεγγίσει. Έχει αναγγελθη στον ορίζοντα η
Χαραυγη της Νίκης. Προχθές εις μιαν εμπνευσμένην ημερησίαν διαταγήν του, ο
Αρχιστρατηγος ανήγγειλεν εις το Έθνος ότι «επεράσαμεν εις τον δρόμον της Νίκης.
Και έπειτα από δύο ημέρας ήλθεν το χαρμόσυνο άγγελμα. Ενικήσαμεν. Ο συρφετός
των προδοτών, ο οποίος είχεν συγκεντρωθή είς τον Γράμμον και το Βίτσι, αριθμεί
πλέον εις νεκρούς, εις αιχμαλώτους, και εις φυγάδες. Δόξα και τιμή εις τα
ενόπλους δυνάμεις της Χώρας. Ζήτω ο εθνικός μας Στρατός. Από τα βάθη της ψυχής
του το Έθνος απευθύνει υπερήφανον και ευγνώμονα χαιρετισμόν προς τα ενόπλους
δυνάμεις, αι οποίαι με τον ηρωισμόν και την αυτοθυσίαν των, ακόμη μία φορά
εξασφαλίζουν την ανεξαρτησίαν και την αιωνιότητα της Ελλάδος. Και το Έθνος
ολόκληρον υποκλίνεται ευλαβώς ενώπιον της ιεράς μνήμης των Αθανάτων Νεκρών μας.
Εις την συνείδησι των ελληνικών γενεών αιωνία θα είναι η μνήμη των. Αλλά δεν
είμεθα μόνοι εις τα Θερμοπύλας. Έχομεν την συμπαράστασιν των ελευθέρων Εθνών
και μεγάλων Συμμάχων μας… Η Νίκη της Ελλάδος είναι ταυτοχρόνως νίκη της
Ελευθερίας και νίκη της Ανθρωπότητος. Και δια τουτο ευρίσκονται στο πλευρό μας
τα ελεύθερα Έθνη και οι Μεγάλοι μας Σύμμαχοι. Απευθύνομεν χαιρετισμόν εις τον
ΟΗΕ Δια την ηθικην του συμπαράστασι. Ευχαριστούμε την Βαλκανικην επιτροπήν, η
οποία επιβεβαίωσε τας ευθύνας των κακών γειτόνων μας και το δίκαιον της
Ελλάδος.Και εκφράζομεν επίσης ευγνωμοσύνην προς τους Μεγάλους Συμμαχους.
Παλαιοι ειναι οι δεσμοι μας προς την μεγάλην Βρεταννίαν που τους εχει
καθαγιάσει οχρονος. Αλλα είναι φυσικον να είμεθα περισσοτερον ευαίσθητοι δια
τας τελευταίας μεγάλας υπηρεσίας της. Οι ευγενείς σταρτιωται της Βρεταννικής
συμπολιτείας έδωσαν την ζωήν των δια την ελευθερίαν της Ελλάδος. Και έχουν εις
τας καρδίας μας την ιδίαν θέσιν με τους ιδικούς μας νεκρούς... Κι έπειτα από
την απελευθερωσιν εξκηκολούθησεν η Μεγ. Βρεταννία να βοηθεί την χώραν μας...
Και μιαν ημεραν διέκοψε την βοήθειαν, διότι συνέβη η Μεγάλη Βρεταννία να είναι
συνάδελφος της Ελλάδος. Εξηλθομεν και οι δύο από τον μέγαν πόλεμον «τραυματίαι
της νίκης»… Και τότε προέβαλεν εις την σκηνήν η Μεγάλη Αμερική. Το Έθνος της
απευθύνει Την βαθείαν ευγνωμοσύνην του. Χωρίς την γενναίαν βοήθειαν της Μεγάλης
Δημοκρατίας θα είχεν απολεσθή η ιστορική έννοια της Ελλάδος. Αλλά η Αμερικανική
Δημοκρατία δεν βοηθεί μόνον την Ελλάδα. Βοηθεί την Ευρώπην ολόκληρον. Αποτελει
πράγματι μοναδικόν γεγονός εις την Ιστορίαν της Γής, ότι μια μεγάλη χωρα
ανέλαβε την ανοικοδόμησι των ερειπίων όλου του Κοσμου. Αλλά η Ευρώπη έχει
εισέλθει εις την Ειρήνην ενώ η Ελλάς συνεχίζει τον πόλεμον. Η Ευρώπη βαδίζει
προς την ανασυγκρότησιν ενώ εις την Ελλάδα συνεχίζεται η κατεδάφισης. (Από το
βιβλίο « Γεωργίου Παπανδρέου Πολιτικά Θέματα» τόμος τρίτος, εκδοτικΌς οίκος
Πέτρου Δημητράκου Α.Ε)
Ο ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
ΣΟΦΟΥΛΗΣ
O Θεμιστοκλής
Σοφούλης, σε λόγο του της 25ης Ιουνίου 1948 στην Κοζάνη, έδρα του Β. Σώματος
Στρατού, είπε: «...Εχω το αίσθημα ότι εκφράζω την συνείδησιν ολοκλήρου του
Εθνους εκδηλώνων προς σας τους λαμπρούς Μαχητάς του Ιερού πολέμου που
διεξάγομεν, τον θαυμασμό μου δια τον ηρωισμό σας και την ορμητικότητά σας εις
την επιδίωξιν της τελικής νίκης.... Ο σημερινός εχθρός εξυπηρετεί τας
κατακτητικάς βλέψεις των γειτόνων εις βάρος των εδαφών αυτών, ως μερικόν σκοπόν
της ενόπλου εξεγέρσεως...Ο σημερινός εχθρός είναι φορεύς ενός ασφυκτικού
καθεστώτος, που κατ’ ουδέν διαφέρει απο τον φαιόν φασισμόν... Ο εχθρός που
αντιμετωπίζετε και που συντρίβετε είναι ο πλέον ύπουλος του ιστορικού βίου
εχθρός. Γνωρίζετε τώρα τελείως την φυσιογνωμία του. Μισεί θανασίμως την
Δημοκρατίαν και κραυγάζει αναισχύντως υπέρ αυτής. Απεργάζεται την στυγνοτέραν
δουλείαν και δημοκοπεί εν ονόματι της Ελευθερίας. Περιφρονεί τον άνθρωπον, προς
τον οποίον συμπεριφέρετια με τερατώδη σκληρότητα και ομιλεί περί Ανθρωπισμού.
Υποκρίνεται τον πονούντα δια τα δεινά του λαού και οραματίζεται μια κοινωνία
κατέργων”. ( Περιοδικο « Νεολόγος των Πατρών- Αυγούστου 1949)
Η ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Αποσπάσματα από
την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 60χρονα από
την ίδρυση του ΔΣΕ, στοΚεφαλοχώρι Κόνιτσας (Λυκόρραχη),. «Ο ΔΣΕ μας εμπνέει»,
φέρνει στην επικαιρότητα τον αγώνα αυτό που άλλοι τον βάφτισαν
"συμμοριτοπόλεμο" και άλλοι τον επικρίνουν και τον ξορκίζουν ως έναν
εμφύλιο αλληλοσπαραγμό.. «Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν αντιιμπεριαλιστικός και
διεθνιστικός, δίκαιος και ηθικός… για μια ακόμη φορά η επιστημονική μας θεωρία
επιβεβαιώθηκε: Η ταξική πάλη δε σβήνει, δεν καταργείται. Σύντροφοι που πέσατε
στις βουνοκορφές του Γράμμου και του Βίτσι, έστω και αν σήμερα δε γνωρίζουμε
όλοι τα ονόματά σας, δεν ξεχνάμε τη θυσία σας. Είσαστε εσείς που δικαιώνετε το
"Άνθρωπος, αυτός ο Γίγας"».
Ο ΤΑΚΗΣ
ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ
Σε επιστολή του
ο Τάκης Λαζαρίδη γράφει στον ΜίκηΘεοδωράκη: «Αγαπητέ Μίκη (σσ: Θεοδωράκη)...
Προς αποφυγήν τυχόν παρεξηγήσεων, είμαι υποχρεωμένος ευθύς εξ αρχής να δηλώσω
την ταυτότητά μου. Είμαι παλιός συναγωνιστής σου στους αγώνες για «λαϊκή
δημοκρατία», «ειρήνη» και «σοσιαλισμό». Καταδικασμένος σε θάνατο μαζί με τον
Μπελογιάννη και εν συνεχεία τρόφιμος, επί δεκαπενταετία, των εγκληματικών
φυλακών της χώρας. Ο πατέρας μου, ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Ε., γραμματέας του
Εργατικού Ε.Α.Μ. στην κατοχή, καταδικάστηκε για την αντιστασιακή του δράση σε
θάνατο από γερμανικό στρατοδικείο και εκτελέστηκε τον Μάη του ’43. Και η μητέρα
μου καταδικάστηκε για την αντιστασιακή της δράση σε ισόβια δεσμά από βουλγαρικό
στρατοδικείο και στην διάρκεια του Εμφυλίου, πέρασε και αυτή από την Μακρόνησο…
Στην φυλακή, Μίκη, είχα τον χρόνο να διαβάσω αρκετά, να σκεφτώ πολλά και να
καταλάβω περισσότερα. Και μετά την φυλακή, διαπιστώνοντας την σκληρή
πραγματικότητα στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού», βλέποντας τις
αλλεπάλληλες λαϊκές εξεγέρσεις στις χώρες αυτές και τις ισάριθμες επεμβάσεις
των σοβιετικών τανκς στους δρόμους της Βουδαπέστης, του Βερολίνου και της
Πράγας, κατάλαβα την φοβερή αλήθεια: Ενώ νομίζαμε ότι πολεμούσαμε για τα
ανώτερα ιδανικά της «ελευθερίας», της «δημοκρατίας» και του «σοσιαλισμού», στην
πραγματικότητα πολεμούσαμε και θυσιαζόμασταν για την επιβολή της στυγνής
δικτατορίας των Ζαχαριάδη – Ιωαννίδη, για την μετατροπή της πατρίδας μας σε
σοβιετικό προτεκτοράτο. [...] Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν δεν είναι ποιος
ευθύνεται για τις αγριότητες του Εμφυλίου, αλλά ποιος ευθύνεται για τον ίδιο
τον Εμφύλιο και συνεπώς και για τις αγριότητές του. Και οι μεγάλοι ένοχοι,
Μίκη, είμαστε εμείς. Αυτή είναι η οριστική και τελεσίδικη κρίση της Ιστορίας.
Και την κρίση αυτή έρχεται να επικυρώσει με τον πιο έγκυρο και αδιαμφισβήτητο
τρόπο ο ίδιος ο «μεγάλος αρχηγός», ο Νίκος Ζαχαριάδης. Στο «Χρονικό» του, που
άρχισε να γράφει στην Πρωτομαγιά του 1966 (βλ. «ΤΟ ΒΗΜΑ» 17-8-2003),
χαρακτηρίζει «κάλπικη» την άποψη ότι το ελληνικό αριστερό κίνημα παρασύρθηκε
στον ένοπλο αγώνα από τους Άγγλους. [...] Δεν μας έσπρωξαν λοιπόν οι Άγγλοι
στον Εμφύλιο, Μίκη. Μόνοι μας μπήκαμε στο σφαγείο! «Για να σώσουμε την τιμή του
ΚΚΕ», καμαρώνει ο Ζαχαριάδης! Κάποια στιγμή Μίκη, αντί να θρηνούμε για τις
αγριότητες του Εμφυλίου και να επιδιώκουμε «ρεβάνς», αντί να παριστάνουμε τους
κήνσορες και τους τιμητές, θα πρέπει να κρύψουμε το πρόσωπο από ντροπή και να
κλάψουμε πικρά για το αδικοχυμένο αίμα των δικών μας αλλά και των αδελφών μας
της άλλης πλευράς. [...] Με βαθύτατη απογοήτευση,Τάκης Λαζαρίδης
Ο Σ
ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
(Κομμουνιστής
δραπέτης μέλος ΕΑΝ ΕΛΑΣ ΕΔΕΣ ..και υπεύθυνος του ΚΚΕ Θεσσαλιας. «Δεν υπάρχει
φοβερότερο πράγμα από την στρατευμένη άγνοια.. Ήμουν κι εγώ στο στρατό των
αγνοούντων ..Δεν με βαραίνουν τα βασανιστήρια στην Ασφάλεια και στη Μακρόνησο,
τα πέντε χρόνια εξορίας και τα έντεκα χρόνια φυλακής. Τα κυνηγητά στην
παρανομία για προσπάθεια συγκρότησης οργανώσεων του ΚΚΕ η επικήρυξι και το
δίχρονο κυνηγητό μετά την απόδρασιη μας απο τα Βούρλα τον Ιούλιο του 1955, Τα
δυο στρατοδικεία το 1957 στη Λάρισα και οι δυο καταδίκες σε ισόβια, 3 κατά δυο,
παρ΄ όλο που η πρότασι του Βασιλικού επιτρόπου ηταν σε θάνατο. Με καταθλίβει
όμως η φοβερά αλήθεια: Η δράσι μου μετα την Εθνική αντίστασι ήταν αρνητική,
αντί να συμβάλλει στην πρόοδο της χώρας λειτούργησε προς την αντίθετη ακριβώς
διεύθυνσι..»
Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ
ΤΖΕΦΡΩΝΗΣ
Ο επίσης εκ των
πρωταγωνιστών της αποδράσεως από τις φυλακές των Βούρλων την 17η Ιουλίου 1955 -
γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ, μέλος του ΔΣΕ, αφηγείται στο βιβλίο
του Στέλιου Κούλογλου, "Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική
αριστερά". ...Έγραψα κάποτε σ’ ένα άρθρο μου στην Αυγή ότι ευτυχώς που δεν
νικήσαμε τον Δεκέμβριο και ευτυχώς που ηττηθήκαμε και στον Εμφύλιο. Γιατί αν
νικούσαμε και δημιουργούσαμε εδώ στην Ελλάδα τη λεγόμενη λαϊκή δημοκρατία
σήμερα θα είμαστε χειρότερα απ’ ότι είναι οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, και οι
Αλβανοί.. Θεωρώ όμως λάθος την συμμετοχή μου στον Εμφύλια.. Με πληγώνει το
γεγονός ότι χάθηκε κόσμος κι απο τις δυο μεριές. Ο Εμφύλιος γύρισε πίσω τη ζωή
στην Ελλάδα γιατί άδειασαν τα χωριά, ένα μεγάλο μέρος της υπαίθρου έμεινε στην
ουσία ακαλλιέργητο και ανεκμετάλλευτο και γέμισαν οι πόλεις... Από τότε άρχισε
αυτή η μανία να μαζεύεται ο πληθυσμός στις πόλεις... Δεν είναι λίγες οι
συνέπειες που είχε αυτός ο πόλεμος.. .
Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ
ΚΥΡΚΟΣ
(Στις 3/12/2006
στην Καθημερινη (δείτε --->εδώ) διευκρινίζει για το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ) «...Και
είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτρίμματα. Με πιάνει τρόμος
άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον
Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος
ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της
Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον
ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την
εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Άνθρωποι
γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που
φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους
έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.»
Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥΔΑΚΗΣ
(αντάρτης του
ΔΣΕ στη «διμοιρία καταστροφών» εν συνεχεία , «πολιτικός επίτροπος Αθήνας»,
εκπαιδευθείς στη «Σχολή Πολιτικών Επιτρόπων» του ΚΚΕ στο Βίτσι) «..Τι θα κάναμε
αν κερδίζαμε? …δεν είναι καθόλου δύσκολο να απαντηθεί. Μπορούμε να πούμε ,
χωρίς ενδοιασμούς , ότι θα φτιάχναμε ένα καθεστώς παρόμοιο μ’ εκείνα που
δημιουργήθησαν σε όλες τις νεοσύστατες λαϊκές δημοκρατίες της Ανατολικής
Ευρώπης μετά τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν μάλιστα οι ηγεσίες
του ΚΚΕ ήταν πάντοτε εξαρτημένες από το κράτος και το κόμμα ‘’οδηγό’’ ». (στο
βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου "Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική
αριστερά" σελις 540)
Ο ΠΑΝΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
(πρόσφυγας στη
Τασκένδη, υπεύθυνος του ιδεολογικού τομέως του ΚΚΕ, καταμαρτυρεί (σελίς
473,474) «..Το ΚΚΕ είχε περιέλθει σε μια κατάστασι πλήρους εξάρτησης. Τίποτα
δεν γινόταν εάν δεν υπήρχε η έγκριση των Σοβιετικών....Από τότε χάθηκε κάθε
αυτοτέλεια. Κι αυτό φάνηκε πολύ καθαρότερα με την ολομέλεια που αποφάσισε για
το Μακεδονικό πρόβλημα, με την απόφαση για πλήρη αυτοδιάθεση μέχρι αποχώρησης
της Μακεδονίας.» (στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου "Μαρτυρίες για τον
εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά" σελις 473,474)
Ο ΑΓΙΣ ΣΤΙΝΑΣ
(αρχειομαρξιστής,
τροτσκιστής παλαιό μέλος του ΚΚΕ, δραπέτης των φυλακών της Ακροναυπλίας τον
Οκτώβριο του 1942, στο βιβλίο του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –ΟΠΛΑ. «Σήμερα όλοι όσοι δεν θέλουν
να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, τους άλλους και την ιστορία, ξέρουν ότι η
«εθνική αντίσταση» σε τίποτε δεν συνετέλεσε ούτε στην απελευθέρωση της χώρας
ούτε στην τελική νίκη των συμμάχων ούτε και μπόρεσε να επηρεάσει το ηθικό και
την πολεμική ικανότητα του στρατού κατοχής....Ξέρουμε την διακήρυξη του ΚΚΕ για
εξέγερση του λαού για την «απελευθέρωση» της χώρας και ξέρουμε και την απόφαση
της ΚΕ του ΚΚΕ για την προώθηση του αγώνα σε ένοπλη πάλη....Ξέρουμε τί ήταν
αυτή η «λαϊκή εξέγερση»: επιθέσεις είτε εναντίον μεμονωμένων στρατιωτών ή
αξιωματικών των στρατών κατοχής είτε στρατιωτικών περιπόλων ή μικρών μονάδων.
Και το άμεσο, βέβαιο από τα πριν αποτέλεσμα τα τρομακτικά αντίποινα εις βάρος
αθώων αγροτών και ομήρων, εμπρησμοί χωριών. Αυτές τις «πολεμικές επιχειρήσεις»
τις πλήρωσε πολύ ακριβά η χώρα. Ξέρουμε και ήξεραν καλύτερα εκείνοι που τις
οργάνωναν ότι σε τίποτε δεν συντέλεσαν αυτές οι «επιχειρήσεις» στην
απελευθέρωση της χώρας και ούτε γι' αυτόν το σκοπό δημιουργήθηκαν..» Και στη
«Σύνοψη των Γεγονότων» συμπληρώνει: «..Θα το ξαναγράψουμε και θα το ξαναπούμε.
Σε έναν πόλεμο που κρατάει τρία χρόνια, κανείς από την πολιτική, στρατιωτική,
πνευματική ηγεσία αυτού τον πολέμου, ούτε πιάστηκε ούτε εκτελέσθηκε ούτε
σκοτώθηκε στη μάχη, ούτε τραυματίστηκε ούτε πέρασε από τα κρατητήρια της
Μέρλιν. Όλοι είναι σώοι και υγιείς, ούτε μία γρατσουνιά στο πρόσωπο τους. Και
είναι αυτοί που με πύρινα άρθρα, με απομνημονεύματα και αναμνήσεις προβάλλουν
το έργο τους για εθνική εποποιία, Νέο '21 κ.λπ., και διεκδικούν δάφνες,
παράσημα, και συντάξεις»
Ο ΦΛΩΡΑΚΗΣ
ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΤΗΣ,
βουλευτης και
ΓΓ ΚΚΕ Βημα 9-12-2001 ( δείτε --->εδώ) «Ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε λήξει
και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε
κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή μισή. ... Υπήρχε η δική μας
προσδοκία: ο Κόκκινος Στρατός. Αυτόν περιμέναμε να κάνει προς τα κάτω, αλλά
μπήκε μονάχα σαράντα έως πενήντα χιλιόμετρα στην περιοχή της Θράκης, ξαναγύρισε
στη Βουλγαρία και πήγε προς τη Γιουγκοσλαβία. Περιμέναμε εμείς ο έρημοι να
'ρθει προς τα κάτω. Δεν ήρθε. Δεν είχαμε ανάγκη από στρατιωτική βοήθεια, είχαμε
όμως ανάγκη από την πολιτική του στήριξη.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Θα ολοκληρώσω
αυτή την καταγραφή των αδιάσειστων στοιχείων για την προδοτική στάσι των
κομμουνιστών και την ανεκτίμητη νίκη των Ελλήνων κατά του ολοκληρωτισμού την
αυγή της 30ης Αυγούστου 1949 με το συμπέρασμα του Κ.ΤΣΑΤΣΟΥ φιλόσοφο, καθηγητή
Πανεπιστημίου Ακαδημαϊκό τέως Πρόεδρο Δημοκρατίας στο βιβλιο του Λογοδσια μαιας
ζωης. ''…Εκείνο όμως που ιδιαίτερα με θλίβει" γράφει ο Κ.Τσάτσος,
"είναι η έλλειψη αμυντικής διάθεσης όλων των άλλων Ελλήνων. Μπρός στα
μάτια μας παραχαράσσεται η Ιστορία του τόπου μας, αποσιωπάται η αλήθεια και
όλοι οι πολιτικοί και διανοούμενοι, άνθρωποι που ζήσανε αυτά τα δραματικά
γεγονότα, δεν απαντούν στην πρόκληση. Οι περισσότερες αφηγήσεις που
δημοσιεύθηκαν πηγάζουν από την κομμουνιστική πλευρά …Οι νέοι γαλουχούνται από
απατηλές παρουσιάσεις από επαναλαμβανόμενους μύθους. Μια επίμονη πλύση
εγκεφάλου συντελείται και εμείς δεν αντιδρούμε… Γιατί το παιδί να μην βλέπει
στον Βελουχιώτη τον φονηά του Ψαρρού και τόσωνν άλλων αγνών αγωνιστών, αφού
εμείς σωπαίνουμε. Και όχι μόνο σωπαίνουμε αλλά φοβόμαστε να είμαστε δριμείς για
να μη φανούμε μή προοδευτικοί. Διότι για τους ανιστόρητους, ο σήμερα
ξεπερασμένος μαρξισμός είναι η τελευταία λέξη της σοφίας.. Η αναγνώριση του ΕΑΜ,
αντί να φέρη τη λήθη, ξύπνησε τη μνήμη νεκρών και σφαγιασμένων.. Αναγνωρίζω το
κομμουνιστικό κόμμα που κινείται μέσα στα συνταγματικά πλαίσια έστω κι αν
γνωρίζω ότι πολιτική του είναι, μόλις βρή ευκαιρία να τα σπάση και να επιβάλλη
ένα μονοκομματικό ολοκληρωτικό καθεστώς.. Αλλά δεν ανέχομαι την παραχάραξη της
Ιστορίας" Και καταλήγει, όπως καταλήγουμε και εμείς : "Αρνούμαι την
θεωρία του κομμουνισμού... Αρνούμαι την άρνηση της Δημοκρατίας διότι είμαι
Έλληνας και Ευρωπαίος που δεν χωρίζεται από την ατομικότητα του και την
ελευθερία του". Δεν περιμένω από τους σημερινούς μπολσεβίκους , που ζουν
τον φανταστικό κόσμο της πέτρινης ιδεολογίας τους, ξεκομμένοι από την
πραγματικότητα, την λογική την αλήθεια, την τεκμηριωμένη γνώση ως εάν η ιστορία
δεν συνέβη ποτέ, να ξυπνήσουν. Θα ήταν οδυνηρό. Θα προτιμούσαν να
αυτοκτονήσουν… Διερωτώμαι όμως: Γιατί οι λεγόμενοι πολιτικοί, εκπρόσωποι,
ηγετική ταξις, της Δημοκρατίας και του πολιτισμού, εν Ελλάδι, εξακολουθούν να
σιωπούν και να περιθάλπουν το ψεύδος?
